Хавфсизликни таъмин қилиш асли ( 18 бўлим)
(матлабни комил матни)
Аллох таоло хавфсизликни уни зидди билан таъриф қилиб мархамат қиладики:
« وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ » (نساء/ 83)
Қачон уларга (жангга кетган мусулмон аскарлар хақида) тинчлик ёки хавф-хатар ( яъни ғалаба ёки мағлубият) хабари келса, уни ёйиб юборадилар.
Ёки бўлмасам уни бошқа шева билан сифатлаб мархамат қиладики:
« أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَيُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ» (عنکبوت/ 57)
Улар ўзларининг атрофларидан одамлар талон- тарожга дучор бўлаётгани холда биз харамни (яъни маккани) тинч – осойишта қилиб қўйганимизни кўрмадиларми?!
Мана бу хавфсизлик қуръонни кўз-қараши бўйича икки хил суратда, яъни дунёдаги кичик хавфсизлик ва охиратдаги катта хавфсизлик деб баён қилинган. Аллох таоло мархамат қиладики:
الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ (انعام/82)؛
Иймон келтирган, зулм (ширк) билан аралаштирмаган зотлар – ана ўшалар хотиржам бўлгувчидирлар ва ўшалар хидоят топгувчидирлар.
Мана бу кўз –қараш бўйича мўъминларнинг дунёвий хавфсизлиги охиратдаги хавфсизлигига боғлангандир, асллик охиратдаги хавфсизлик биландир, мана бу шаклда иймон келтирган ва ўзларини иймонларини зулм билан аралаштирмаган кишилар хавфсизликка шойиста бўладилар.
Албатта аллох таоло анъом сурасида амният борасидаги умумий кўз-қарашни Иброхим алайхиссаломнинг секуляристлар билан бўлган сўзлашувида равшан қилиб беради ва мархамат қиладики:
« وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (انعام / 81)
“Сизлар (аллох) барон хужжат туширмаган бутларни аллохга шерик қилишдан қўрқмайсиз-у, мен сизлар аллохга шерик қилиб олган бутларингиздан қандай қўрқай?! Агар билсангиз (айтинг-чи), қайси гурух (қўрқмай) хотаржам бўлишга хақлироқ?”
Мана буни ёнида шахснинг аллохни шариатидаги қонунлардан узоқлиги ё яқинлигини меъзонига қараб, мўъминларнинг хавфсизлиги ўзгариб туради, аллох таоло мўъминларнинг ердаги хавфсизлигига ишора қилиб мархамат қиладики:
« وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كارهاي شايسته وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ » (نور/ 55)
Аллох сизлардан иймон келтирган ва яхши амаллар қилган зотларга худди илгари ўтган (иймон-эътиқодли) зотларни (ер юзига) халифа – хукмрон қилганидек, уларни хам ер юзида халифа қилишни ва улар учун ўзи рози бўлган (ислом) динини ғолиб –мустахкам қилишни хам уларнинг (ахволини маккада кўрган) хавфу хатарларидан сўнг ( мадинада) тинчлик – хотиржамликка айлантириб қўйишни ваъда қилди. Улар менга ибодат қилурлар ва менга бирон нарсани шерик қилмаслар. Ким мана шу (ваъда) дан кейин куфрони (неъмат) қилса, бас улар итоатсиз кимсалардир.
Келтирилган далил:
وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا،
Мана бу “хавфсизлик” иймонга ва солих амалга кўра оятни аввалида шарт қилингандир:
« وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ »
Оятни охирида эса:
«يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا»
дейилган, яъни аллох таоло мўъминларнинг ер юзидаги мана бу хокимиятини қуйидаги нарсаларга шарт қилган:
1-Мана бу ваъда мусулмонларга берилган эмас,балки мусулмонларни орасидаги мўъминларга берилган “аллазина аману минкум”, мусулмонлар орасидаги мана бу хокимиятни хохлайдиган кишилар аввало ўзларини умумий мусулмонлар даражасидан хос мўъминлар даражасига кўтаришлари керак.
2-Солих амаллар қилишлари керак. Диққат қилинглар хукумат қудратини касб қилиш ва қувватлантириш ва исломий хокимиятни кенгайтириш борасидаги шойиста ишлар, бошқа ўринларга тегишли шойиста ишлардан фарқ қилади. Агарчи барча ишлар борасида умумий муштарак нуқталар мавжуд бўлса хам, хар қандай замина ва синфга хос бўлган шойиста ишларни ўша замина ва синфга тегишли белгилари мавжуд бўлиб, уларни риоя қилиниши керак, шахсий ёки махсус масалаларни баъзини риоя қилиш билан хилма-хил синфларга тегишли махсус масалаларда ютуқларга эришиб бўлмайди. Бир киши сарф,наху ва ахкомга ўхшаган илмни китобхоналарда ўрганиб олгач, бориб қўмондон бўлган хатто жиходга рахбарлик қилган; ёки ўзи араб эмасда қуръонни хифз қилган, аммо қуръон бўйича тафаққухдан огох бўлмаса хам, фақат қуръонни ёдлаганлиги боис мужохидлар гурухини амири бўлган. Агарчи қуръонни хифз қилган,ёдлаган бир мутахассис бўлиши билан, қуръонни хифзи сабабли қўмондонликни, раисликни, махсус масъулиятни бўйнига ола олмайди.
3-Ибодатни аллох таолони махсус ўзига қилишади ва ибодатни хеч қайси қисмларида (эътиқодий,қалбий, забоний, баданий, молий) бирон нарсани аллох таолога шерик қилишмайди, қуйидаги тўрт оятда аллох таоло мана бу шахслар хақида мархамат қиладики:
إِنَّمَا کَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ أَن یَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ( نور/51)
Аллох ва унинг пайғамбарига ўрталарида хукм чиқариш учун чорланган вақтларида,мўъминларнинг сўзи “эшитдик ва бўйинсиндик”, (демоқдир). Ана ўшалар нажот топгувчилардир.
Демак дунё ва қиёматдаги тинчлик,хотиржамлик мўъминларга,муттақинларга ва “анъамта алайхим” га хос бўлади ва “мағзубин алайхим” ва “золлин” ларни орасида эса дунёдаги кичкина хавфсизликка мустахақ бўлганлар, аллохни шариатидаги қонунларни, дорул исломни ёки дорул ислом билан ахд тузганларни қўл остида бўлган кишилардир.
Мана бу холатда бу дунёда фақат “анъамта алайхим” бўлган кишилар ва аллохни шариатидаги қонунларни хокимияти ва дорул исломни қўл остидаги кофир кимсалар учун хавфсизлик мавжуд, жиноятчи мусулмонлар ва кофир хукуматлар махсусан секуляр кофир хукуматлар ва уларга тегишли ташкилотлар ва мана бундай хукуматларни бошқарувчилар таъйин қилинган нисбатга кўра хавфсизлик неъматидан бебахрадурлар, балки мусулмонлар ўзлари эга бўлган харбий қудратга муносиб равишда кофирларнинг ёлғон,тебраниб турувчи хавфсизликларини бузиб ташлашлари мусулмонлар учун вожиб бўлади, худди Сулаймон алайхиссалом ва пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам ва хулафойи рошидин ва содиқ мўъминлар қилишганига ўхшаш.
Мана бу холатда,бутун жахон босқинчи секуляр кофирларини ва уларни қўл остидаги хукуматларнинг қонунларини чорчўпидаги хавфсизликни сақлашга чақираётган, масалан улар айтишадики, сизларни шарқий туркистон ё чечен ё марказий африка ё фаластин ё яман,ироқ, сурия, ливия, нигерия ва бошқа мусулмонлардан тортиб олинган диёрлар билан нима ишинглар бор, ёки сизларни европа, америка, россия ,хитой ва …… билан нима ишинглар бор. Мусулмонларни ўртасидаги мана бу душманни рухий жангларини бошқарувчилар ёки шайтонни бепул хизматчилари мусулмонлар учун дўст хисобланишмайди,балки уларни хаммаси хохлаб ё хохламаган холда душманни жибхасидан жой олишади.
Мана бу хақиқат Сулаймон алайхиссаломни ямандаги сабаъ маликасига ёзган номасида ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг бошқа давлатни хокимларига ёзган номаларида очиқ-ойдин баён қилинган. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хирақлга ёзилган номада хитоб қилиб мархамат қиладиларки:
«أَسْلِمْ تَسْلَمْ وَأَسْلِمْ يُؤْتِكَ اللَّهُ أَجْرَكَ مَرَّتَيْنِ فَإِنْ تَوَلَّيْتَ فَعَلَيْكَ إِثْمُ الْأَرِیسِيِّینَ»[1]
” Ислом келтир шунда саломат ва хавфсизликка кирасан ва худованд сенга икки марта ажр беради, аммо агар орқа қилсанг ва (мени даъватимни қабул қилишдан) юз ўгирсанг, бутун давлатни гунохи сени бўйнингга тушади.”
Сулаймон алайхиссаломни мисоли,намунаси ва унга қарши жанг эълон қилган жамият хам, аллохни шариатидаги исталган хавфсизликка айни мисол,кўриниш бўла олади:
Ямандаги хаво ва суви ёқимли,муносиб бўлган диёрда озод,ором бир мамлакат бор эди, худованд жуда кўп неъматлар,фаровонликларни уларга насиб қилган эди. Мана бу диёрдаги одамлар ақлли, хушёр хокимни рахбарлигида ором,тинч хаёт кечиришарди, бу диёрдаги ишлар мустақим “демократия” етакчилари томонидан бошқариларди, ахолиси мана бу хокимиятдан рози эдилар. Худованд мана бу хоким хақида мархамат қиладики:
وَأُوتِيَتْ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ.
“унга хамма нарса берилган ва катта тахтиравони хам бор”
Мана бу малика миллий мажлиснинг аъзолари билан маслахат қилмасдан туриб мухим ишларни амалга оширмасди, у диктатор,мустабид бўлган эмас, бу бутанлай қавмидаги катта кишиларни раъйига тобеъ бўлган, шунингдек аллох таоло мархамат қиладики:
قَالَتْ یَا أَیُّهَا المَلَأُ أَفْتُونِی فِی أَمْرِی مَا کُنتُ قَاطِعَةً أَمْراً حَتَّى تَشْهَدُونِ (نمل/32)
(Малика) айтди: ” эй одамлар, менга бу ишимда фатво-маслахат беринглар. Мен то сизлар гувох бўлмагунингизча бирон иш хақида хукм қилгувчи эмасман.”
Шу сабабли хам одамлар ва қавмни катта кишилари бутунлай уни ишига тобеъ бўлишган ва жавоб беришадики:
وَالْأَمْرُ إِلَیْکِ فَانظُرِی مَاذَا تَأْمُرِینَ (نمل/33).
Улар дедилар: “бизлар куч-қувват ва журъат –матонат эгаларидирмиз. (қандай ишга) буюриш сенинг ўзингга хавола. Бас,нимага буюришни ўйлаб кўравер. ( бизлар эса сенга итоат этурмиз)”.
Мана бу давлат юзлаб километр узоқликда жойлашган Сулаймон алайхиссаломнинг хокимияти остидаги дорул исломга тажовуз қилишмаган, уни атрофидаги диёрларни ишига хам аралашишмаган эди. Ногахон бир куни кичик бир қушча уларни давлатини устида сув қидириб учиб ўтади. Мана бу қушча Сулаймон алайхиссаломни худхуди эди. Худхуд яхшилаб диққат билан қаради ва ногахон бу қавмнинг мушрик ёки бугунги тил билан айтганда секуляр эканликларини кўради.
Худхуд яна қайтадан сахроларни,биёбонларни босиб ўтади ва дорул исломни рахбари Сулаймонга хабар беради:
أَحَطْتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُكَ مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ (نمل/22)
Сўнг узоққа қолмай (худхуд келиб) деди: ” мен сен огох бўлмаган нарсадан огох бўлдим ва сенга сабаъ (шахри)дан аниқ хабар келтирдим.”
Сулаймон алайхиссалом мана бу дорул куфрни вазиятидан огох бўлгач содда, қисқа, мухтасар, мафхумга тўла номани худхудни воситасида жўнатади:
إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَأْتُونِي مُسْلِمِينَ
Албатта у Сулаймондир ва у (мактубда шундай битилгандир): “мехрибон ва рахмли аллох номи билан (бошлайман). Сизлар менга кибру-хаво қилмай,хузуримга бўйинсунган холда келингиз!”
Бизларни атрофимиздаги секулярзадалар,мунофиқлар тўдаси доим орзу қилган хокимиятга эга бўлган сабаъ дорул куфри хокими, хар доимгидек ўзини махсус мажлисини маслахат учун жамлайди ва улар билан мана бу воқеа хақида маслахат қилади ва уларга жанг харобкорлик,нобуд бўлиш,фасоддан бошқа нарса келтирмаслигини, хамда харбий қудратга эга бўлган дорул исломга қарши жанг қилиш хам ўзлари учун залиллик, қўл остида қарам бўлишни келтиришини эслатиб ўтади ва ўзини шўро мажлисига қараб айтадики:
قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَكَذَلِكَ يَفْعَلُونَ (نمل/34)
У айтди: “аниқки, подшохлар қачон бирон қишлоққа (бостириб) кирсалар уни вайрон этурлар, ахолисининг обрў-эътиборларини эса хор-зор қилурлар. Уларнинг қилмиш- одатлари шудир.
Сўнгра тинчликка асосланган дипломатиканинг хал қилувчи йўлларини, келишув ва муроса қилинадиган чораларни таклиф қилади ва ўзларининг сулх талабона,дўстлик,мухаббатларини нишонаси сифатида Сулаймонга хадялар жўнатишни хам таклиф қилади.
وَإِنِّی مُرْسِلَةٌ إِلَیْهِم بِهَدِیَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ یَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ (نمل/35)
Мен уларга бир хадя юбориб, кўрай-чи, элчиларим нима (хабар) билан қайтар эканлар”.
Аммо…..Сулаймон алайхиссалом дорул исломни хокими сифатида ўзи эга бўлган харбий қудратни афзаллиги сабабли, мана бу зийракона, мохирлик қилиб қилинган мана бу ором,беозор,секуляр мамлакатнинг келишувини қабул қилмади ва рози бўлмайди. Ва сулх талабида бўлган бу давлатни ички ишларига аралашиш орқали агар улар аллохни шариатидаги қонунларга таслим бўлмайдиган бўлишса, иззатдан сўнг уларни залил қилишга ва уларни устига хақорат,зиллат мухрини босишини таъкидлайди!
Сулаймон алайхиссаломнинг дорул исломни хокими сифатида улар билан хеч қачон жанг қилмаган ва аслан ўтмишда дорул исломга ёки уни ахолисини хатто бир нафарига озор ва азият етказмаган ,бўлиб хам Сулаймон алайхиссаломни ором,тинч даъватига нисбатан уларнинг секуляр давлатлари томонидан хеч қандай қаршилик кўрсатилмаган секуляр дорул куфрга рад жавобини берилиши, махкам ва қатъий, зийраклик ,шижоатли бўлиши билан бирга қўрқинчли ва момоқалдироқдек шиддатли бўлган эди, Сулаймон алайхиссалом хадяни келтирган вакил билан Балқисга қайтаргач унга айтадики:
أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِمَّا آتَاكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ.
Бас, қачонки (Балқийснинг элчилари унинг юборган хадясини олиб) сулаймон (хузури) га келгач у деди: “сизлар менга мол- дунё билан мадад бермоқчимисиз?! У холда (билингизким), аллох таоло менга ато этган (пайғамбарлик ва мулку давлат) у зот сизларга берган ( мол-дунёдан) яхшироқдир. Балки сизлар хадяларингиз билан хурсанд бўларсизлар, (лекин менинг унга эхтиёжим йўқдир).
ارْجِعْ إِلَیْهِمْ فَلَنَأْتِیَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِّنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ (نمل/37)
Сен (қавмингга) қайтиб бориб (айтгинки, агар хузуримга буйинсунган холларида келмасалар) албатта биз уларга шундай қўшин билан борурмизки, улар унга асло бас кела олмаслар ва албатта биз уларни ( қишлоқларидан) мағлуб холларида қувиб чиқарурмиз.”
Момоқалдироқдек қўрқинчли калималар……..,жанг қилмаган демократ,секуляр дорул куфрнинг вакилларини хадяларини қабул қилмаслик уларни хақир санаш бўларди, бундан сўнг эса уларга ортга қайтиш бўйича (иржиъ илайхим) деб буйруқ беради ва демократ,секуляр дорул куфрни вакилини,намояндасини уларни устига лашкар билан келиши ,нобуд қилиши ва бу лашкар шундай харбий қудратга эгаки, унга тенг келадиган куч топилмаслини айтиб тахдид қилади. Фаланаътияннахум феълидаги (лом мутаммам) (таъкид нуни) билан бирга ( азамат нунини) хам бир жумлада истемол қилинишини ўзи тахдид ва қўрқитиш бўлади; буни кетидан дорул исломни рахбари жангни натижасини худди содир бўлиши аниқ воқеадек эслатиб ўтади ( ланахрижаннахум) феълидаги (ломи мутаммам) яна бир марта (таъкид нуни ) билан (азамат нуни) хам қўшилган холда ишлатилган бўлиб бу хам ўша тахдид,қўрқитишни ифодалайди. Мусулмонларнинг,дорул исломнинг мана бу дунёвий иззати, убухатини барчаси, дорул исломнинг харбий қудрати ва дорул исломнинг дастур вахдати,буйруқ вахдатининг булоғидан сув ичгандир, бўлмасам секуляр кофирларнинг ўтган тарихида бошқа кофирлар ўзлари эга бўлган харбий қудратни воситасида бир қанча пайғамбарларни ўлдиришган ва ухдуд асхобларига ўхшаган фожеъаларни вужудга келтиришган ва гохида ишни шу даражага етказишган эдики, тўфон ё момоқалдироқ,шиддатли зилзилаларга……. ўхшаган моддий қудрат билан аллох таоло томонидан нобуд қилиб юборилади.
Сабаъ қавмининг дорул куфри қарор топган диёр, мана бу сулхталаб,муроса қилувчи қавмнинг асрлардан буён яшаётган ерлари хисобланган, бошқача истелох билан айтганда бу ер уларни ватани эди,энди агар мана бу сулх талаб қавм дорул исломга таслим бўлишмаса, ўзларининг секуляр кофир бўлганликлари сабабли чиқариб юборилишлари керак бўлади, бўлиб хам Сулаймон алайхиссаломнинг ( ланахрижаннахум) деган сўзидаги чиқариб юбориш буйруғи очиқ-ойдин баён қилинган. Лекин Сулаймон яна қайтадан (минха) деб шахар,диёрларидан чиқариб юборишликни таъкидлайди. Агар диққат қилган бўлсангиз фақатгина секуляристлар ё ислом келтиришлари ва мусулмон бўлишлари ёки бўлмасам ўлдиришлари лозим бўлади, улардан қолган қолдиқлар эса чиқариб юборилади, ахли китоб ё шибхи ахли китоб кофирлари эса ўртада тузилган паймонларга мувофиқ равишда ахли зимма бўлиб ўзларини ақидаларини, ишончларини сақлай олишади.
Лекин Сулаймон алайхиссалом бу ерда уларнинг осонлик,содда холатда чиқариб юборилиши билан кифояланиб қолмайди,балки уларнинг мамлакатларидан чиқариб юборилаётган пайтидаги холатларини баён қилиб айтадики, сизларни хақир,залил,хор бўлган холингизда чиқариб юборурмиз, бўлиб хам мана бу одамлар ўзларини юртларида азиз, қудратли, қувватли бўлишган, албатта диёрларидан чиқариб юборишликни ўзи уларни хақорат қилиш учун кифоя қиларди,аммо Сулаймон алайхиссалом уларни зиллатини, пастлигини таъкид билан қайтариб айтадилар ва уларнинг диёрларидан чиқариб юбориладиган холатларини сифатлаб (азиллах), ( соғирун) калималаридан фойдаланадилар. Албатта у киши (азиллаху соғирин) деган таъбирни хам ишлата олардилар, аммо Сулаймон айтадики ( ва хум соғирун) бу билан хабардаги хорлик, зиллат муфассал,умумий суратда баён қилинади ва улар билан доимий сақланиб қолиши таъкидланади, Сулаймон алайхиссалом бу ишдаги қатъиятларини хам кўрсатадилар…… [2]
Мана бу бир секуляр бахраманд бўлиши мумкин бўлган хавфсизликни меъзонидир, агарчи мана бу секуляр хукумат ямандаги сабаъ хукумати эга бўлган сифатларга,белгиларга эга бўлган тақдирда хам.
Сулаймон алайхиссалом дорул исломни рахбари сифатида қилган ишларини хаммаси, у кишининг аскарларидан бири (худхуд)нинг ором,беозор секуляр мушрик одамларни кўрганлиги ва уларнинг осмоний шариатлардан бирортасига тобеъ эмасликлари ва аллохни ерини бир қисми мана бу нажаслар томонидан ишғол қилиниб булғангани сабабли эди, аллохни ери нажас секуляристлардан покланиши ёки уларнинг ислом келтиришлари ёки ўлдирилишлари ва улардан қолган қолдиқлар чиқариб юборилиши керак эди.
Пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам хам демократ секулярист жамиятда зохир бўлган эдилар, унда комил фаровонлик мавжуд бўлиб очлик топилмасди, аллох таоло мана бу хақиқатни баён қилади
« أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ»
Бунга қўшимча равишда комил хавфсизлик хам мавжуд бўлган,қўрқув бўлган эмас,
«وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ»
Жамиятнинг зарар кўрадиган табақасини химоя қилиш учун халфул фузулга ўхшаш одамларнинг паймонлари мавжуд бўлган, бугунги кунда булар сендико, энжиу ва………лар қолибида кўринади, мана бу паймонлар секуляр қурайш жамиятида озод холда хеч қандай назоратсиз ўша куннинг маданий жамиятида фаолият олиб борарди, секуляристларнинг парламентида,дорун надвасида хам ишлар мана бу диёрнинг барча катта,ақлли кишилари билан маслахатлашган холда хал қилинарди, у ерда якка хокимлик диктаторлиги бўлган эмас.
Мана бу парламент тузумида шахсий озодликлар уларнинг секуляристик қонунларига қарши чиқиб жанг қилмагунича озод,мухтарам хисобланган ва шахсий озодликларга майдон бериларди, хатто тарих давомида мана бу қурайш секуляристларининг ўзларини атрофларидаги яхудий,насроний,мажусий жамиятларига хамла қилганликлари кўрилмаган, ёки уларни ақидалари сабабли озор- азият қилганликлари содир қилинмаган, балки улар рум ва хабашадаги насронийлар билан энг яхши алоқаларни ўрнатишган эди, абу суфён ва амр ибн ос алоқаларни меъзонини баён қилувчилари бўлишган . ёки бўлмасам мадинадаги яхудийлар ва мажуслар билан яхши алоқаларга эга бўлишган, хатто назр ибни хорис эски эроний достонларни баён қиларди.
Мана бу секуляр,хизбларга бўлинишни тарафдори бўлган жамиятда шундай кишилар хам бор эдики, улар турли-хил илохаларга, хилма- хил худоларга,бутларга ва хамда йилдаги кунларни сонига қараб мана бу худолар хақида хилма-хил худолар,ақидалар,ишончларга эга бўлишган, хизбларга бўлиниш энг яхши равиш бўйича мавжуд эди. Мана буларни ёнида шундай кишилар хам бор эдики, уларга ханифлар дейилар ва улар мана бу худоларни хеч қайси бирини қабул қилишмасди, озод холда бутларни,худоларни айблашар эди, лекин хеч ким уларни озод баён қилишларига ва айбловларига эътибор беришмасди ва озод баён қилишларини чегаралаб хам қўйишмасди. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам аввалги уч йилда бутларни айблаган пайтларида хеч қандай қаршиликка дучор бўлган эмаслар.
Мана бу секуляристик демократияда ўзини қизларини ўлдирадиган кимсалар хам топилган, бу худди хозирги пайтда хомилани қонуний суратда олдириб ташланганига ўхшайди, аммо баъзи кишилар бу ишни қилишмаган, шунга ўхшаш шароб ичадиган ёки шароб ичмайдиган кишилар хам бўлишган, ёки зино қиладиганлар ва зино қилмайдиган кишилар хам мавжуд эди, лекин уларни аёлларини орасида зино бўлган эмас, мана шу шаклда шахс озод бўлган нимани хохласа шуни қила олган, одамлар хар қандай шахсий ақидага эга бўлишга хақли бўлишган, фақатгина уларни ақидаларини нобуд қилмаса бўлди эди.
Мана бундай демократик,хизбларга бўлинишни тарафдори бўлган жамиятда мана бу шахсларни хаммаси ўзлари эга бўлган ана ўшанча хилма-хил ақидалари билан умумий ишларни идора қилиш учун дорун надва номли парламентларида жамланишар ва муштарак қарорларни қабул қилишарди.
Аммо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мана бу тузумга қарши инқилоб қилиб қиём қиладилар, яхудийлар,насронийлар,мажуслар эса у кишини акси бўлиб бошқалар билан ишлари бўлмасди, пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам инқилоб қилиш учун келган эдилар ва хаммани ишига аралашардилар, бошқалар ўзларини куфр ақидалари билан хотиржам яшашларига йўл қўймасдилар, у киши хаммани фикрий,ақидавий хотиржамлигини бузиб ташлаган эдилар.
Қурайшнинг секуляр катта кишилари сабаъ дорул куфрини хокимига ўхшаб келажакни кўра олишмасди , росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг харбий қудратларини заифлиги уларни алдаб қўйган эди, худди шунга ўхшаб бугунги кундаги мусулмонларнинг харбий қудратларини заифлиги бутун жахон ва махаллий секуляристларни алдаб турибди, шунинг учун хам секуляристлар аллохни шариатига иймон келтиришни ўрнига жанг қилишни танлашди, ва нихоят исломий давлат оёққа турди ва қудратманд бўлди ва ўзини афзал харбий қудрати билан уларни нобуд қилди, қурайш мушрикларини пойтахти фатх бўлгандан сўнг шундай фармон келдики, дорул ислом билан ахд ва паймонга эга бўлган демократ секуляристлардан ташқари бошқа дасталарни:
فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ ۚ فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (توبه/5)
Бас,қачон уруш харом қилинган ойлар чиқса, мушрикларни топган жойингизда ўлдирингиз, (асир) олингиз, қамал қилингиз ва барча йўлларда уларни кузатиб турингиз! Энди агар тавба қилсалар ва намозни тўкис адо қилишиб, закотни берсалар,уларнинг йўлларини тўсмангиз! ( яъни улар билан урушишни бас қилингиз). Албатта, аллох мағфиратли, мехрибондир.
Ямандаги сабоъ секуляр қавмининг сенариоси қурайшни секуляристларини устида такрорланади, секуляристлар ё мусулмон бўлишади ва ўлдирилишади ёки дорул исломни қўлидаги қудрат яна қайтадан уларни қўлларига ўтгунича ватанларидан қувиб чиқариб юборилади. Башариятни бутун тарихи давомида ўтган секуляристларни барчасини тақдири шундай бўлган ва то қиёмат кунигача улар учун мана бундан бошқа оқибат йўқдир: ёки секуляристларни аллохни азоби кутади, аллохни ери секуляристларни нажосатидан покланади ёки мўъминларни қўли билан секуляристларга азоб берилади ва ер юзини секуляристларни нажосатидан покланади. Аллох таоло мархамат қиладики:
قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِکُمْ أَن یُصِیبَکُمُ اللّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَیْدِینَا فَتَرَبَّصُواْ إِنَّا مَعَکُم مُّتَرَبِّصُونَ (توبه/52)
(Эй Мухаммад) айтинг: “сизлар биз учун фақат икки яхшилик ( яъни ё шахид бўлишимиз ёки ғалаба қилишимиз)дан бирини кутмоқдасиз. Биз эса сизлар учун аллох сизларга ўз даргохидан ёки бизнинг қўлимиз билан бир азоб етказишини кутмоқдамиз. Бас,сизлар хам кутаверинглар, биз хам сизлар билан бирга кутгувчимиз.”
Мана бу башариятни бутун тарихи давомидаги барча секуляристларнинг тақдиридир,мўъминлар аллох таолони ваъдаларига таваккал қилган,ишонган холда ўзларини дорул исломларини харбий жихатдан шу даражага етказишлари керакки, ер юзида аллох таолонинг мана бу ваъдаси рўёбга чиқиши лозим. Мўъминлар фақат харбий қудрат билангина мана бу ваъдаларни рўёбга чиқара олишади ва ер юзини секуляристларни нажосатидан поклашади, истидлол ва одобни қудратини ўзи кифоя қилмайди. Мана бу керакли нарсалар аммо кифоя қилмайди, агар шуларни ўзи кифоя қилганда пайғамбаримиз харбий қудратсиз уни қўлга киритган бўлар эдилар. Шунингдек хулафойи рошидинлардан икки кишини сўзида келишича:
«إنَّ اللهَ یَزَعُ بالسُّلطانِ ما لا یَزَعُ بالقرآنِ»[3]
Аллох таоло қуръон билан амалга ошириб бўлмайдиган ишларни хокимият ва хукумат қудрати билан амалга оширади.
Секуляристларга нисбатан олиб бориладиган собит стротегияни ёнида, пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам ахли китоб кофирларининг хавфсизлигини хам аллохни шариатидаги қонунларига таслим бўлишга боғлиқ деб биладилар. Бу нарса у кишининг номаларида очиқ-ойдин кўриниб туради. Яъни ўзига хос ўлчамлар,мезонларга эга бўлган секуляр кофирлардан ташқари ахли китоб ва шибхи ахли китобни кофирлари хам “дорул ислом”ни хокимияти билан боғланган холларида хавфсизлик неъматидан бахраманд бўла олишади.
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хар дафъа лашкарни сарияга жўнатаётган пайтларида уларни қўмондонига,аскарларига қуйидагиларни таъкидлардилар:
«اُغْزُوا بِسْمِ اَللَّهِ، قَاتِلُوا مَنْ كَفَرَ بِاَللَّهِ، اُغْزُوا، وَلَا تَغُلُّوا، وَلَا تَغْدُرُوا… »[4].
Мана бу ривоят шаръий сиёсатларни бир жамланмасини ўз ичига олганлиги учун ундаги бир неча ўринларга ишора қилиб ўтмоқчиман:
1-Ўзларини диёрларидаги кофирлар агарчи биз билан жанг қилишмаган бўлса хам, уларга қарши хамлага лашкарни тайёрлашни машруъияти. Худди шу ишни Сулаймон алайхиссалом ямандаги балқис маликасига қилган эди. Мана бу ахли зиллат,хорлик,танозулни яна бир шубхаларидан бирини бармало қилиш хисобланади, улар айтишадики: жиход фақат дифоъ қилиш учун машруъ бўлади.
2-Аллохни йўлидаги жанг ва жиходни энг охирги мақсади, шариат қонунларини устун бўлиши ва ер юзида аллохни хокимиятини иззат-хурматга эга бўлишидир,
«مَنْ قَاتَلَ لِتَكُونَ كَلِمَةُ اللهِ هِيَ الْعُلْيَا فَهُوَ فِي سَبِيلِ اللهِ»
ер юзида аллохни хокимияти исломга кофирларни кириши билан ёки барча диёрларни устида ислом хокимиятини хукмронлик қилиши билан иззат-хурматга эришиши.
3-Қуролли жангни иллатини баён қилиш, у аллохга келтирилган куфрдир.
« قَاتِلُوا مَنْ كَفَرَ بِاَللَّهِ »
Демак қуйидаги сўзларни айтаётган кимсаларни сўзлари бир четга улоқтириб ташланиши керак, бир шахс ё жамият билан уларни кофир бўлганликлари сабабли уришилмайди, бу сўзлар росулуллох саллаллоху алайхи васалламни айтганларига ва бутун тарих давомидаги исломни стротегиясига мухолифдир.
4-Хамиша қуролли жангдан олдин даъват туради. Албатта бу даъват баъзилар гўёки Нухни умрига эга бўлгандай бир неча ўн йилларга,асрларга чўзиб юрганидек бўлмаслиги керак. Балки бу даъват хабарни етказиладиган даражада бўлиши керак, у хатто Сулаймон алайхиссаломни номасига ёки росулуллох саллаллоху алайхи васалламни номаларига ўхшаган мухтасар бўлиши хам мумкин.
Хозир Сулаймон ва пайғамбари хотам алайхиссалоту васалламни, барча анбиёларни, мурсалинларни хокимиятини остидаги дорул исломни амали ва исломни хавфсизлик сиёсати борасида савол вужудга келиши мумкин:
1-Хақиқий пайғамбарларни хокимиятини остидаги дорул ислом хукуматини рафторида кофирларнинг ўзларини мамлакатларидаги моликиятини,риёсатини ўрни қаерда?
2-Кофирлар ўзлари учун беришган мустақил давлат бўйича жахоний хаққининг исломий манхаждаги ўрни қандай?
3-Бошқа дорул куфрларнинг ишларига аралашмаслик керак,деяётган баъзи бир кишиларнинг сўзлари, исломий манхажда қанчалик эътиборга лойиқ?
4-Давлатларни чегараларини, уларни чегараларга бўлинганини ва мана бу дорул куфрларнинг ички хокимиятидаги истиқлолни хурмат қилиш керак,деяётган баъзиларни сўзлари ислом манхажида қандай ўринга эга?
5-Баъзиларнинг жанг фақат дифоъ ва тажовуз қилишни қайтариш учун машруъ бўлади, деган сўзларини аллохни шариатига қандай алоқаси бор ва аллохни шариатини қаерида келтирилган?
6-Сосонийлар,шарқий рум хукуматларини фатх қилиниши ва дорул исломнинг шарқий туркистондан тортиб то андалусгача кенгайиши дифоъ учун бўлганми ё хужум биланми? Сахобалар ва улардан кейинги ана ўшанча мужохидлар қайси рухсатнома билан катта,кичик дорул куфрлардан иборат хукуматларни истиқлолини кўрмаганликка олишган ва уларни ерларини дорул исломга қўшиб қўйишган?
Мана бу холатда, барча ошкор ва пинхон кофирлар ва мунофиқларни тўдаси, мағлуб бўлганлар,муваффақиятсизликка учраганлар,маюс бўлганлар шуни яхши билсинларки, дорул ислом билан паймонга эга бўлмаган дорул куфрлар билан сулх қилишлик, фақат мўъминларни ва дорул исломни “харбий қудратини меъзонига” боғлиқ бўлиб, у ер юзидаги хавфсизликни замонат қилади ва дорул исломни ташқи алоқаларида доимий сулх хам ва аслий жанг хам бўлмайди. Балки мана буларни хар иккови,тоинки кофирлар ишғол қилиб олган диёрларни барчаси озод қилинмагунича ва вохид дорул исломни хокимияти остига ўтмагунича башар жамиятининг хақиқати хисобланади.
Мана бу орада аслий даъватдан сўнг дорул исломни дорул куфр билан ўртасидаги алоқалардаги вазият дорул исломнинг “харбий қудратини мезонига” боғлиқдир. Шунга асосланган холда ахли суннат деб маъруф бўлган мазхабларнинг фуқахоларининг жумхури ва шиъалар шунга иттифоқ қилишганки: дорул ислом билан дорул куфрни алоқаларидаги асл жанг бўлади,сулх истисно холатидадир.
-Модомики ер юзида хокимият юргизишлик аллохни шариатидаги қонунларни ва дорул исломнинг якка ўзини табиий хаққидир.
-Модомики исломнинг мана бу хаққига иқрор бўлмайдиган кишилар мавжуд экан, улар исломнинг мана бу хаққини баробарида қуролли суратда қарши туришади.
Демак ислом мана бу душманларга нисбатан ғайри шаръий мавжудотлар сифатида қарашлиги хам табиийдир, хақиқий хавфсизликни таъминлаш ва хокимиятда мустахкам сулхни ижод қилиш учун мана бу мавжудотлар ер юзидан йўқотилиши керак.
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ،
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ
[1] صحیح بخاری باب 1 ـ صفحه ـ 9 ـ شماره 7
[2] و جمله را مبتدا و خبر تشكيل مي دهد و مبتدا هم ضميري است كه به آنها بر مي گردد
[3]قد رُویَ عن عمر وعثمان رضی الله عنهما
[4]مسلم1731/ حديث رقم 3364 –از كتاب صحيح مسلم – كِتَابُ الْجِهَادِ وَالسِّيَرِ / ترمذی (۱۴۰۸) کتاب الدیات / حديث رقم 858 – من كتاب الآثار لمحمد بن الحسن الشيباني