Хавфсизликни таъминлашни асли (2) (19 бўлим)
(1-қисм)
Аллох таоло секуляр кофирларнинг ( мушриклар) дипломатика ва сўзлашув забони хақида мархамат қиладики:
ولَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ (بقره/217)
Улар (кофирлар) қўлларидан келса то динингиздан қайтаргунларича сизлар билан урушуверадилар. Яъни секуляристларга динни “тўрт маъно ва мафхумини” уларга топширгунимизча ва ўзимизни динимизни тўрт маъносидан холи қилмагунимизча ва секуляризм динини маъносига таслим бўлмагунимизча хамиша бизлар билан қуролли жанг қилишади ,либирал секуляристлар мана бунга қаноат қилишади, аммо бундан бошқа чап,коммунист секуляристлар қўлларидан келса мана бу бўш қолибни хам мусулмонлардан тортиб олишни исташади.
Аллохни суннатига ва исломни,дорул исломни хавфсизлиги ва хокимияти бўйича стротегия билан бир йўналишда, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:
جَاهِدُوا اَلْمُشْرِكِينَ بِأَمْوَالِكُمْ، وَأَنْفُسِكُمْ، وَأَلْسِنَتِكُمْ [1]
Молларингиз, жонларингиз ва забонингиз билан секуляристларга қарши жиход қилинглар.
Мана буни ёнида секуляр кофирлар,бошқа кофирлар хам харгиз ўзларини ихтиёрлари билан ислом динини охирги шариатини хокимиятига ва ўзларини хокимиятини йўқолишига,дорул исломни қўл остига ўтишга рози бўлишмайди, шу сабабли хам бутун тарих давомида мушрикларни ёнида туриб дорул ислом ва мўъминлар билан жанг қилишади.
Бу масалани бир томони ,энди масалани яна бир томони хақида аллох таоло мархамат қиладики:
«قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی رَسُولُ اللّهِ إِلَیْکُمْ جَمِیعاً» (اعراف/ 158)
Айтинг (эй Мухаммад): “эй одамлар, албатта мен сизларнинг барчангизга аллох (юборган) элчиман. Яъни бу,башариятнинг “асосий қонуни”ни охиргиси бўлади ва бутун жахонга тегишли, хос бир қавмга,нажодга,минтақага хосланган эмас, у барча инсонларни устида хокимият юргизиши ва барча инсонларни “асосий қонуни”га айланиши керак.
«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حدید/ 25)
Қасамки, биз ўз пайғамбаримизни аниқ хужжат- мўъжизалар билан юбордик ва улар билан бирга китоб хамда одамлар адолатни барпо қилишлари учун мезон- тарозу туширдик.
Энди агар аллохни шариатидаги қонунлар ер юзида – асосий қонун сифатида якка ўзи – инсонларни устида хоким бўлишига рухсат бермайдиган монеълик мавжуд бўладиган бўлса, мана бу монеъни қуролли мубораза йўли билан олиб ташлашдан бошқа чора қолмайди, лекин мана бу монеъликларни олиб ташлаш хам дорул исломни “харбий қудратини мезонига” боғлиқ, мана бу “озод қилувчи” жиходни “жиходи талаб” ёки “жиходи даъват” ё “бошланғич жиход” номлари остида хам келтирилади.
Жобир ибни Абдуллох қуйидаги оятни тафсирида:
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ.( الحدید/25)
Бир қўли билан қуръонни ва бошқа бир қўлида эса қилични ушлаган эди, у киши мархамат қиладики:
أَمَرَنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ نَضْرِبَ بِهَذَا مَنْ عَدَلَ عَنْ هَذَا.[2]
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бизларга мана бу қилич билан мана бу қуръондан бош тортган кимсаларни бўйнига уришликка буюрганлар.
(давоми бор……)
[1]أحمد وأبو داود والنسائي والحاكم (3578/3) ، وهو في صحيح الجامع برقم/3085
[2]الحاكم في المستدرك ج 3 ص 436 / ابن عساكر (39/322)تاريخ مدينة دمشق ج 52 ص 279 / ابن شبة النميري في تاريخ المدينة ج 3 ص 1134/ ابن تيمية ، قواعد الملة و مقاصد الدين ، (ص641) / باب تفسير اية لقد أرسلنا رسلنا بالبينات ؛ السياسة الشرعية