Хавфсизликни таъминлашни асли (2) (19 бўлим)
(2-қисм)
Имоми Шофеъий рохимахуллох айтадики: мана бу жиход маълум миқдордаги кишилар қиём қилиши учун фарз қилинди……демак мана бу миқдордаги етарли мусулмонлар жиходга қиём қилишса, бошқалардан гунох соқит бўлади, аммо фазл ва афзаллик мужохидларники бўлади”. [1]
Албатта мана бу талаб,даъват,бошланғич жиход барча исломий хилма-хил мазхабларни иттифоқига кўра ва жумхур уламоларини сўзига биноан суннат эмас, фарзи кифоя хисобланади. Чуни аллох таоло очиқ-ойдин баён қиладики:
« كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ »
сизларга жиход фарз қилинди. Бу ерда “кутиба” фарз қилинган деган маънода келган, шунга ўхшаш шу сўзни ўзи рўзани вожиб бўлиши хақида хам келган
« كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ »
сизларга рўза фарз қилинди,
«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى »
сизларга қасос фарз қилинди,
« إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا »
Хатто намоз хақида шу равиш ишлатилган.
Ибни Обидин ханафий рохимахуллох айтадики: ислом уламоларини айтишича, дорул исломнинг рахбари бир йил давомида бир ёки икки сарияни дорул харбларга жўнатишлик вазифаси хисобланади, ислом уммати хам унга ёрдам бериб рахбарни химоя қилишлари,қўллаб-қувватлашлари лозим; агар дорул исломни рахбари лашкарни жўнатишдан бош тортса ёки одамлар рахбарни химоя қилишмаса ва қўллаб –қувватлашмаса, уларни хар иккиси гунохкор бўлади. Ширвоний хам “хошияту тухфатул мухтаж фи шархил манхаж”да айтадики усулийлар айтишадики: жиход қуролли даъват бўлиб қодир бўладиган даражада қилишлик вожиб бўлади, уни ер юзида мусулмонлар ё кофирлардан бирортаси қолмагунича давом эттирилиши керак. [2] [3]
Мана бу “озод қилувчи” жангларда дорул ислом ва инсонлар тутқунликдан халос бўлишади ва секуляристлардан (мушриклардан) бошқаларга ақида мажбурлаб юкланмайди. Секуляристларни аллох таоло нажас деб номлаган
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ» (توبه/28)
Мана бу секуляристлар йирингли доғлаб бўлиб хар қандай йўл билан бўлса хам ислом номли ювадиган модда билан покланиши ва мусулмон бўлишлари ёки “дорул исломни харбий қудратига муносиб” равишда ер юзидан олиб ташланиши ,нобуд қилиниши керак. Мана бу улар хақидаги аллох таолонинг суннати ва барча пайғамбарларнинг, уларга эргашганларнинг бутун тарих давомида барча мушрикларга нисбатан амалдаги стротегияси хисобланади, аллох таоло охирги элчини забони билан секуляр мушрикларга хитоб қилиб мархамат қиладики, уларга айтинг:
قُل لِلَّذِینَ کَفَرُواْ إِن یَنتَهُواْ یُغَفَرْ لَهُم مَّا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ یَعُودُواْ فَقَدْ مَضَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِینِ (انفال/38)
(Эй Мухаммад), кофир бўлган кимсаларга айтингки, агар (кофирликдан) тўхтасалар, ўтган гунохлари мағфират қилинур. Агар яна (кофирликка) қайтсалар, у холда аввалгиларининг суннатлари (яъни кўргуликлари) ўтган-ку, (яъни уларнинг хам бошларига аввалги кофирларнинг куни тушар).
Ўтган тарихда улар билан хамфикр бўлганларга муомала қилинганидек,ўша суннат ўша қонунни уларни устида хам ижро қилинади, ўтган кишиларни устида ижро қилинган илохий суннат уларни устида хам амалга оширилади, бу худони суннати,илгари ўтган кишиларни устида амалга оширилган; яъни мушрикларни (секуляристларни) жазоси нобуд бўлишдир ва улар хам нобуд бўлишади, ўтган тарих давомидаги мушрикларни тақдирига дучор бўлишади. Секуляристлар учун учинчи йўлни ўзи йўқ, магар хукумат қудрати заиф бўлган ва зарурат,изтирорий холатдагина душманни парчалаб ,бўлиб ташлаш учун аслий душманга қарши паймон тузилиши мумкин.
(давоми бор…….)
[1] أبو عبد الله محمد بن إدريس الشافعي القرشي المطلبي ، الأم ، المحقق: رفعت فوزي عبد المطلب ،الاسکندریه ، دار الوفاء 1422 ق – ، 4/176
[2] ابن عابدین ، حاشیه ، 3/138
[3]حاشية الشرواني وابن القاسم على تحفة المحتاج على المنهاج [9/213]الجهاد دعوة قهریة فتجب اقامه بقدر الامکان حتی لا یبقی الا مسلم اومسالم