Хавфсизликни таъминлашни асли (2) (19 бўлим)
(7-қисм)
Бундан ташқари доимий сулхни барпо қилиш учун даъват,талаб ё бошланғич жиходдан ва аллохни ерини кофирларни вужудидан озод қилишдан кўра бошқа йўл мавжуд эмас. Доимий сулх адолатни остидагина ўрнаша олади ва адолатни,зулмни ўртадан йўқолиши ўрнаша олиши учун лозимдир, зулмни ўртадан йўқотиш учун хам исломий жиход лозимдир. Аллох таоло инсонларни табиатларига кўра бино қилинган жиход хақида мархамат қиладики: [1]
كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ
وَاللّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ… (البقره / 216)
Сизларга ёқмасада, жанг қилишингиз фарз қилинди. (зотан) сизлар ўзингиз учун яхши бўлган нарсани ёқтирмаслигингиз ва сиз учун ёмон бўлган нарсани яхши кўришингиз мумкин. Аллох билур, сизлар билмассиз.
Бу ердаги бошқа бир нуқта шуки: кофирларга қарши жиход хос бир замонга чегараланган эмас, либирал- демократ бўлган секуляр дорул куфрга Сулаймон алайхиссаломни ёзган қисқа,қўрқинчли номасига ёки росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг рум,эрон шохларига ёзган номаларига қарайдиган бўлсак, жиход дипломатикасининг энг осон йўли эканини ва унда даъват энг муқаддам ўринда турганлигини тушуниб етамиз, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва у кишини йўлини давом эттирувчилар хеч қайси қавм ва дорул куфрни даъват қилмасдан туриб жангни бошлашмаган,албатта биринчи бўлиб уларни даъват қилишган, ибни Аббос розиаллоху анху айтадики:
مَا قَاتَلَ رَسُولُ الله صلى الله عليه وسلم قَوْماً قَطُّ إِلاَّ دَعَاهُمْ.[2]
Аммо мана бу даъватни қанча муддат давом этишига хам диққат қилиш керак, ички мағлуб бўлганларни махсусан мунофиқлар тўдасини фарибларига алданиб қолмаслик лозим,чунки улар кофирларни қўл остидаги ишғол қилинган диёрларни озод қилинишдан ва қуроллли жангдан олдинги даъват муддатини шунчалик узоқ қилиб юборишадики, гўёки улар бугунги кундаги одамларни Нухни қавмига ўхшаб асрлар давомида умр кўришади ,деб ўйлашса керак. Аслида уларни қилаётган фитналаридан мақсад шуки, мана бу насл кофирларга қарши хеч қандай ишга қўл урмайди ва кейинги келган наслнинг хам ўзига яраша ишлари,дастурлари мавжуд бўлиб уларни олдинги насл назорат қила олмайди. Хар қандай холатда хам уни манфаъати тоғутларга,кофирларга ва зарари эса бу кофирларни хокимиятини остидаги кишиларга етади.
(давоми бор……)
[1]سیدقطب، اسلام وصلح جهانی، ترجمه زین‌العابدین قربانی و هادی خسروشاهی، تهران: نشر فرهنگ اسلامی، 1368، 144
[2]أخرجه أحمد (مسند بنی هاشم 3/354) 2105/ والدارمي. ابویعلی فی مسنده (4/462) 2591