اصل تامین امنیت (4) (قسمت21)
(4-قسمت)
در همین راستاست که امام نووی رحمه الله می گوید که امام بخاری گفته این طائفه اهل علم هستند (یعنی علومی مثل فقه و حدیث و دعوت و تبلیغ)[1] امام احمد بن حنبل هم گفته: اگر این طائفه اهل حدیث نباشند پس نمی دانم چه کسانی هستند[2]. قاضی عیاض مالکی هم می گوید: منظور احمد اهل سنت و جماعت است و هر کسی که مذهب اهل حدیث را داشته باشد[3] اما در یک جمع بندی امام نووی رحمه الله در شرح بر صحیح مسلم می گوید: احتمال می رود که این طائفه در بین انواع مومنین تقسیم شده باشد در میان آنها شجاعان و جنگجویان وجود داشته باشد، یا در میان آنها فقهاء و محدثین و زاهدها و دعوتگران به معروف و نهی کننده های از منکر و یا انواع دیگری از اهل خیر وجود داشته باشد و لازم هم نیست در یک جا جمع شده باشند بلکه می توانند در سراسر زمین پخش شده باشند…[4]
این طیفهای مختلفی که امام نووی رحمه الله از آنها اسم می برد تنها در میان امتی واحد ثمره ی واقعی می دهند و ثمره ی واقعی آنها زمانی است که به صورت سیستماتیک و همچون اعضای بدن همگی متحد، هماهنگ و هم هدف باشند، و از یک مرکز دستور بگیرند، و با وحدت دستور و وحدت فرماندهی به پیش بروند، و به قول ایشان قرار نیست همه در یک جا جمع شده باشند مهم این است که به نحوی به «3ابزار» واحد مسلمین برتر متصل باشند.
سرخود کارکردن و جداجدا کار کردن هر یکی از این طیفها مثل سر خود کار کردن دست یا پا یا چشم یا سایر اعضای بدن است که نوعی ناهنجاری و بیماری محسوب می شود. بر این اساس است که رسول الله صلی الله علیه وسلم از این طائفه گاه تحت عنوان امتی در میان امتش نام برده است که همچون یک «امت»، در راه حق، قتال و جنگ مسلحانه انجام می دهند نه همچون افراد و گروهها و امم متفرق، و می فرماید: وَلَا يَزَالُ مِنْ أُمَّتِي أُمَّةٌ يُقَاتِلُونَ عَلَى الْحَقِّ[5] هميشه از امت من؛ امتی، در راه حق قتال و جنگ مسلحانه مي کنند.
غیر از این کسانی هم که تبلیغ می کنند باز باید در قالب «امت» جای بگیرند و حق ندارند هر کسی سرخود و به میل خودش به نام دعوت، با مردم صحبت کند و به این شکل در میان مومنین تفرقه ایجاد کند. امت یعنی جماعتی منسجم که متحداً و یک زبان و یک قلب در یک مسیر جهت رسیدن به یک هدف حرکت می کنند. الله تعالی بعد از آنکه امر می کند که و همگی به رشته ( ناگسستنی دین) خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید: وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعاً وَلاَ تَفَرَّقُواْ (آل عمران/103) پشت سرش و در آیه ی بعدی می فرماید: وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آل عمران/104) باید از میان شما «امتی» باشند که دعوت به نیکی کنند و امر به معروف و نهی از منکر نمایند، و آنان خود رستگارند.
(ادامه دارد……)
[1] قال الإمام النووي. (وأما هذه الطائفة فقال البخاري: هم أهل العلم.
[2] وقال أحمد بن حنبل: إن لم يكونوا أهل الحديث فلا أدري من هم
[3] وقال القاضي عياض: إنما أراد أحمد أهل السنة والجماعة ومن يعتقد مذهب أهل الحديث …).
[4] شرح النووي على مسلم (13/67). ويحتمل أن هذه الطائفة مفرقة بين أنواع المؤمنين منهم شجعان مقاتلون ومنهم فقهاء ومنهم محدثون ومنهم زهاد وآمرون بالمعروف وناهون عن المنكر ومنهم أهل أنواع أخرى من الخي،ر ولا يلزم أن يكونوا مجتمعين بل قد يكونون متفرقين في أقطار الأرض …
[5] صحیح نسائی 3563 / وَلَا يَزَالُ مِنْ أُمَّتِي أُمَّةٌ يُقَاتِلُونَ عَلَى الْحَقِّ ، ويزيغُ اللَّهُ لَهم قُلوبَ أقوامٍ، ويرزقُهم منْهم حتَّى تقومَ السَّاعةُ وحتَّى يأتِيَ وعدُ اللَّهِ