تعارفي درس/ دريم درس: د طاغوت پېژندنه، په اسلام کې د داخلېدو لومړی ګام (۱۴)
ولاء او براء د دوی لپاره دا د دوی د ګوند د محور شاوخوا ګرځي.
که نن د دوی ګوند کوم ګوند یا حکومت خوښوي، دوی به یې هم خوښوي، او که بله ورځ د هغه ګوند او حکومت سره د ګوند اړیکې خرابې شي، دوی به خپله برائت ناخوښه او کرکه اعلان کړي.
او که دوی د همدې ژبې او مذهب له نورو سره د ورورګلوۍ او برابرۍ ادعا کوي، دا به یوازې د شعار په بڼه پاتې شي.
د دې لپاره، دوست او دښمن، ښه او بد، موخې او هیلې او داسې نور… د ګوند او ګوند د منشور له مخې ټاکل کیږي، نه د الله او ډ الله قانون.
د یو څو ګمراه او جاهلانو لپاره، ګوند په «إله»ی “خدای” بدل شوی چې په عمل کې یې عبادت کیږي، او څومره “خدایان” شتون لري لکه سیکولر ګوندونه دي او عبادت کیږي.
٩-بله مهمه قضیه چې په “جبت” او«إله» “خدای” بدله شوې ده هغه دیني با سوادونه دي چې د احبار، راهب، کاهن، شیخ، مولوی، ملا، استاد په نوم او … د خلکو په منځ کې پیژندل کیږي. مطلب دا چې که کوم شیخ یا ملا ورته وویل، نو هغه بشپړ او کامل دی.
په داسې حال کې چې مسلمان د افرادو د دلیل استدلال تابع دی. هغه هم د الله دقانون د شریعت له دلایلو سره، نه د اشخاص افرادو تابع.
دا چې فلانی وایی چې زه د قرآن او سنت اطاعت کوم او دا چې هغه اوږده ږیره لری،
یا د هغه ډ پرټوګ پښه لنډ دی او سیوک کاروي،
یا به یې له کوم شیخ سره زده کړې کړې وي او هغه ډیرې وینانون لري، یا په رسنیو کې پروګرامونه لري او هرڅوک هغه پیژني.
یا ډیر اثار او کتابونه لري او …،
يوازې د دې قضيو په پام کې نيولو سره خلک مفتيان او هر څه خپل ګڼي او په دې پلمه چې زه د دلايلو د کتلو حوصله نه لرم، د دې خلکو د نظرونو تقليد کوي، په داسې حال کې چې هغه لوستی او استعداد لري. دلایلو په لټه کې هم دي؛ له دې څخه هیڅوک د دې دلیل او ثبوت ځای نه شي نیولی چې دا دیني لوستي باید د طاغوت په کفر او په الله تعالی ایمان ولري.
دا باید ونه منل شي هر هغه څه چې دوی پرته له دلیله وویل حلال دي، تاسو هم حلال وګڼئ؛
یا هغه څه چې دوی حرام ګرځولي دي، تاسو یې هم حرام وګڼئ.
دا خلک معصوم نه دي او هر څه چې وايي د الله تعالی حکم دی.
له دې څخه هیڅ یو پیغمبر نه دی، او الله تعالی او د هغه رسول الله صلی الله علیه وسلم موږ ته د داسې او بې دلیله اطاعت کولو امر نه دی کړی،
که موږ دا خطا وکړو، نو موږ دوی خدای جوړ کړي که موږ وغواړو یا اونو وغواړو.
امام شافعي رحمه الله په خپل کتاب “پیغام” کې په دوه ځایونو کې ویلي دي: «لیس لأحد دون رسول الله صلی الله علیه وسلم أن یقول إلا بالإستدلال»، له رسول الله صلی الله علیه وسلم پرته بل څوک دا حق نه لري چې له دلیل پرته نظر ورکړي. يعنې د نظرونو او فتواوو شرعي اعتبار د الله او د هغه د رسول د شواهدو پر بنسټ ولاړ دی نه د اشخاصو؛
او د رسول الله صلی الله علیه وسلم نه وروسته به هیڅ څوک داسې مقام ونه لري چې د هغه نظرونه د هغه د عقیدې د سموالي ملاتړي وي.
موږ دا خبره ځکه کولای شو چې رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایلي دي، نو دا حق دی او حق یو شان دی، او موږ دلیل ثبوت ته اړتیا نه لرو، خو بل څوک داسې نه دی. هغه باید دلیل ثبوت وړاندې کړي.
زه به تاسو ته د رسول الله صلی الله علیه وسلم په سنتو کې یوه تاریخي واقعه بیان کړم. توجه وکړئ: ستر مفسر امام فخرالدین رازي رحمه الله په خپل تفسیر کې عدي بن حاتم رضی الله عنه وایي: زه رسول الله صلی الله علیه وسلم ته راغلم په داسې حال کې چې زما په غاړه کې صلیب پروت و. ; پیغمبر راته وویل: اې عدي، دا څه دي؟ دا بت وغورځوه، بیا ما اوریدلي چې هغه دا آیت تلاوت کوي «اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ» (هغوی) د خدای پر ځای خپل عالمان او راهبان معبودان جوړ کړل او د مریم زوی مسیح (هم). ما وویل چې د احبار او ورحبان عبادت نه کوو.
رسول الله صلى الله عليه وسلم وفرمايل: هو ( عبادت كوئ) كله چې به يې حلال حرام او حلال حړام كړ، نو هغه د دوی په خبرو باور وکړو او یقین يې راوړ. دا د دوی عبادت دی.
په اطاعت کې شرک د الله سبحانه وتعالی سره برابر قانون جوړول یا د الله سبحانه وتعالی لپاره په قانون او قانون جوړونه کې شریک کول دي (لکه زموږ د زمانې سیکولرطواغیت چې سیکولر پارلمان یې جوړ کړی او د دین پلورونکي چې د هغه په حق کې فتوا ورکوي. دوی).
په اطاعت کې شرک دا دی چې د داسې طاواغيتو په حکم راضي شي او د آزاد منع شوي او حرام، حلال او حرام، د قضايي ستونزو د حل او داسې نورو په اړه د هغوی حکمونه په خپله خوښه او په پوهه او عمدي توګه او پرته له کوم جبر څخه د دې شرعي ضد قوانینو اطاعت کول او د هغوی رضایت اعلانول.
په دې صورت کې بیا د الله تعالی په اطاعت کې شرک پیدا کیږي او د الله تعالی په وړاندې الهی جوړ شوی دی.