درس های مقدماتی/ درس اول: دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟
(15-قسمت)
در این صورت، می توان گفت که دین یا اصطلاحاً «آسمانی» است؛ یعنی پیامبری آمده و هر چه آورده از طرف «الله» سرچشمه گرفته، یا «آسمانی» نیست، یعنی حاصل افکار و عقاید ساخته شده توسط خود انسان است. البته شریعت های منحرف شده از اسلام مثل یهودیت و نصرانیت که مسیر انحراف را طی کرده اند و آلوده شده اند ترکیبی از این دو«دین» شده اند اما با این وجود در معنی عام آن منحرفین دین اسلام هستند و به آنها سفارش می شود که به ناحق در دین خود که همان اسلام است دچار غلو و انحراف نشوند و به راه راستی برگردند که پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم نشان داده است: قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ (مائده/77) بگو: ای اهل کتاب! به ناحق در دین خود راه افراط مپوئید و از اهواء و امیال گروهی که پیش از این گمراه شده‌اند و بسیاری را گمراه کرده‌اند و از راه راست منحرف گشته‌اند ، پیروی منمائید .
در هر صورت، «دین» بشری، ساخته ی انسان است و انسان به سبب برخی نیازهای روانی و اجتماعی به پیروی از برخی باورها کشیده شده است، مانند اعتقاد به نیروی جادویی یا تولید خدا و بهشت و جهنم و دونادون خیالی و يا توليد قوانيني جهت اداره ی امور زندگی روزمره ی خود. پیروان «دین» ساخته شده توسط بشر در ادبیات قرآنی تنها با لفظ «مشرکین یا احزاب» نام گذاری شده اند، یعنی هر جا کلمه ی «احزاب» یا «مشرکین» و «الذین اشرکوا» به تنهایی در قرآن به کار رفته منظور کفار اهل کتاب یا شبه اهل کتاب نیستند، بلکه در میان فقها با همان لفظ «مشرکین» شناخته شده اند[1] البته لازم به ذکر است که بعضی از فقها از عبارت مشرکین غیر اهل کتاب هم برای سکولاریستها استفاده کرده اند که در برابر این، اصطلاح مشرکین اهل کتاب هم به کار رفته که منظور این بزرگواران از به کار گیری لفظ مشرکین برای کفار اهل کتاب و شبهه اهل کتاب «لفظی» و «لغوی» بوده نه «شرعی».
«مشرکین یا احزاب» در واقع كسانی هستند كه «آشکارا و واضح» اقرار می کنند که قوانین خودشان را از شریعتهای آسمانی نگرفته اند بلکه افكار، تصورات و انديشه‌های خودشان در مورد خدا و جهان غیب و بهشت و جهنم و بشريت و جهان اطراف را، معيار قانون گذاری و تنظيم روابط خود با ديگران و محيط اطراف و ماوراءالطبيعه می‌دانند، و از هيچ يك از قوانين و احكام الهی تبعيت و پيروی نمي‌كردند؛ و جهت حفظ منافع و طبقه‌ی مادی و معنوی خودشان، حتی از پذيرش کامل احکام و برنامه های شریعت های آسمانی كه انديشه‌های بشری زيادی در آن ها رسوخ كرده است و تقريباً قالب تحريفی به خود گرفته و بيشتر به انديشه‌های بشری شباهت دارد تا كلام و پيام الهی، از آن هم خودداري می کنند.
(ادامه دارد……)
[1] بعضی از فقها از عبارت مشرکین غیر اهل کتاب استفاده کرده اند که در برابر این اصطلاح مشرکین اهل کتاب هم به کار رفته که سازگاری با منابع اصلی شرعی ندارد.هر چند که امثال ما هم مدتها در این اشتباه رایج افتاده بودیم اما جامعه ی کفار اهل کتاب یا شبهه اهل کتاب جوامعی متمایز از جامعه ی کفار «مشرک» و مشرکین بوده و هست.