Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(6-қисмат)
Тоғут, масдар аст аммо маънийи фоилий дорад; яъни тоғий. Ин калама, хашт бор дар қуръон омада ва мурод аз он куффори хастандки аз хад ва марзики аллох барои махлуқот таъйин карда тажовуз карданд. Тоғут, сиғайи муболаға аз моддайи туғён ба маънийи таъаддий ва тажовуз аз хад ва марз аст, ва аз лахози луғавий ба хар чизики аз хад ва марзики барояш таъйин шуда фаротар биравад мегуянд туғён карда аст на инки тоғут шуда бошад, ё мисли касики дучори ширк шуда гуфта мешавад ширк карда на инки мушрик шуда бошад, хамчунонки аллох таоло ба ахли китоб мефармояд:
سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (توبه/31)
Рудхонайики аз хадди маъмули худ фаротар равад мегуянд туғён карда, ва инсоники махлуқ аст ва бояд дар хадди махлуқ будан боқий бимонад мехохад адойи кори холиқро дар биёварад ва мехохад кори холиқро анжом дихад ва аз хадди худиш фаротар меравад, ин хам туғён карда аст; аммо хар туғёни тавассути инсонхо боис намешавад шахс аз лахози шаръий лақаби тоғут бигирад хамчунонки доро будани баъзи аз сифоти мунофиқин хам боис намешавадки ба шахси мусалмон гуфта шавад мунофиқ ё иртикоби ширк дар ашхос боис намешавад аз лахози шаръий ба онхо гуфт мушрик, чун аввалан мушрикин ё ахзоб ё секуляристхо гурухи жудогона ва мушаххаси аз куффор хастанд ва сониян дар тамоми ин маворид бояд дар мовриди муслимин завобити такфир риоят шаванд ва шахс аз “4 филътери” аслий 1-исботи журм,2- таъйиди журм тавассути аллох ва росулиш саллаллоху алайхи васаллам,3- шурути такфир, 4- мавонеъи такфир абур дода шавад ва чунончи бидуни доштани узри мўътабари шаръий ва бидуни кучактарин шак ва шубхайи ва бо яқин фосид ташхис дода шуд онвақт метавон ба у гуфт: муртад: муртадики еки аз анвоъи тоғутхост.
Пас тоғут дар кул ба инсон ё жини кофар гуфта мешавад аммо
………………………………..
Санг ё хок ё чубики сохта шудаки аз он чизи сохта шавад; масалан бо он хона бисозем ва корхойимонро бо он анжом дихем аммо тоғути ба он санг еки аз вижагихойи махсуси аллохро медихад ва аз хаддики худо барои онхо таъйин карда фаротаришон мебаранд, дар ин сурат, ин санг ва чуб ва хок бо онки аз хаддики аллох бароишон таъйин карда болотар бурда шуданд ва тоғутхо онхоро аз хаддишон тажовуз доданд аммо инхо табдил ба тоғут намешаванд, чун кофар нестанд балки “жибт”и хастандки тавассути тоғутхо табдил ба “илох” шуданд.
(идома дорад…….)