Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(9- қисмат)
“илох” ва худойи нохақ ва ботил хам яъни: хавойи нафс ва тамоми хотирот, қавонин, барномахо, конол, ва ибодатхойики аз жониби ғейри аллох барои махлуқоти аллох ба вужуд омаданд ва ба жойи вижагихо ва сифоти аллох ва қавонин ва барномахойи аллох қарор гирифтандки лозим медонем ба чанд мовриди он ишора кунем мисли:
1-Бисёри аз одоб ва русуми гузаштахо ё соири милал дар замони холки, мухолифати ошкори бо қонуни шариати аллох ва суннати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам доранд. Дар ин сурат, худи ин одоб ва русумки халофи шаръи хастанд, табдил ба худо шуда ва иддайи аз мардуми жохил хам бо анжом ддани ин одоб ва русум онхоро ибодат мекунанд. Мисли сурох кардани бадан ё захмий кардани он тавассути иддайи аз мардум ба нияти ибодат. Дар холики аллох мутаол ба сирохат аз садама задан ба бадан нахий карда аст. Ин одоб ва русуми жохилий дар асоси тахти унвони “тойпусом” еки аз жашнхойи хундухойи мушрик ё секуляр астки ашхос барои инки нишон диханд чиқадар ба еки аз худоёни хиндухо тахти унвони “мавругон” эътиқод доранд чанин корхойиро анжом медиханд.
Ё иддайи бо баргузорийи хурофоти марбут ба чохоршанба сурий, ровшан кардани оташ ва паридан руйи он ё дўври он тавоф кардан ба сурати оддий ё хамрох бо рақс ва пойкубий, ё нажас донистани адад 13 ва пейравий аз ийди пурими яхудийхойи рузи сездах ба дар хам берун мераванд ва ……..тавассути жохилиятики дар қолиби нўвруз табдил ба “илох” шуда хамма ва хамма мехоханд нишон дихандки барои табиат ва сарневишти инсонхо дар соли жадид, дар кинори худованди мутаол асар гузорийи мустақил бар зиндагийи онхо ва жахон вужуд дорад, мехоханд бигуянд чизхойи дигари хам хастки метавонад мустақил аз аллох дар зиндагийи онхо таъсир бигузорад ва ин яъни жохилият, ширк ва “илох”и дар кинори аллох таолоки ибодат мешавад.
2-Еки дигар аз худоёни дуруғин, касони хастандки иқдом ба қонунгузорийи ғейри шаръий мекунанд. Аваз кардани қонуни аллох бо қонун ва барномайи дигар. Қонуни сохта шуда тавассути башар ё дини секуляризмики айнан чизи мисли шаръ ва дин аст. Барнома ва қонуни мактуб шудайи бар халофи қонуни шариати аллох астки , дар он рох ва расми идорайи зиндагийи фардий, ижтимоъий, иқтисодий, сиёсий, омузиш ва парвариш, амр ва нахий, хад ва худуд, арзиш ва зидди арзиш , мужозот ва тамоми умури ижроийи марбут ба зиндагийи дақиқан дар он мушаххас шуда аст.
(идома дорад……)