Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(20- қисмат)
Хамин алъон шофеъийхои мо ,ханафийхои мо ,соири мазохиби мо ва гуруххои мухталифики аз миёни мо ба вужуд омаданд бо 40-50 соли гузашта бисёр мутафовут ва мухталиф хастанд ва ниёзманди хукми жадиди мебошанд, холо чи расид ба инки пейравони фалон гурух ё мазхаб дар чанд қуруни гузашта чигуна буданд.
Музаффар Султоний, дар китоби торихи хўромон мегуяд : дар кулли хўромон на дар миёни жинси занон ва на дар миёни жинси мардхо хатто еки хам вужуд надорадки намоз нахон бошад балки , хамма намозхон ва ахли ислом хастанд. Ин моли чанд сол пеш хамин хўромони худимон аст, аммо оё мардуми алъони хўромон хам хамин тури хастанд? Мусалламан на. Пас ,алъон хукми дигари дар мовридишон бояд содир шавад ва мумкин аст чанд сол дигар боз мустахаққи хукми дигари шаванд.
Дар хар сурат ,танхо меъёр барои исботи гуфтор ё амалики боиси иртидоди шахси мусалмон мешавад фақат ва фақат қуръон ва суннати сахих аст, на раъйи фалон олим ё донишманди замони хозир ё гузашта. Донишманди хамки хам акнун харф мезанд бояд мустанади бо қуръон ва суннати сахих бошад, чун шахсиро муттахам ба журми мекунад.
Холо ,агар бидуни шак ва гумон ва ба сурати яқини тавонистем аз тариқи қуръон ва суннати сахих собит кунемки ин амал ,куфри ошкори будаки боиси иртидоди шахс мешавад, дар ин сурат,боз ба мархалаи севум мерасем ва онхам барраси ва дар назар гирифтани шурути такфири шахси мусалмон аст:
Шарти аввал аз шурути такфир ба хамон каси бармегардадки сухан ё амалиро анжом дода, ва ин шахс бояд:
-Мукаллаф бошад: яъни анжом дихандаи куфр бояд болиғ ,оқил ва озод бошад , бачча ,девона ва маст набошад.
Чун росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуда :
“رُفِعَ الْقَلَمُ عَنْ ثَلَاثَةٍ: عَنِ النَّائِمِ حَتَّى يَسْتَيْقِظَ، وَعَنِ الصَّبِيِّ حَتَّى يَحْتَلِمَ، وَعَنِ الْمَجْنُونِ حَتَّى يَعْقِلَ”
Ин шарти аввал аст, бояд мукаллаф буда ва таклиф бар у вожиб шуда бошад. Масалан мегуянд ба донишомузи таклиф медиханд.
Дувумин шарт ва дар воқеъ мухимтарин шарт, ба иқомаи хужжати набавий бар шахс ва огохий ва шинохти шахс бармегардад. Яъни шахс дар ин заминаики муттахам шуда ,огохийхои мовриди ниёз ва зарурий бо иқомаи ” хужжати набавий ” ба у расида бошад, ва барояш малмус ва ошкор шуда бошад. Яъни тури барояш ошкор шуда бошадки ба қовли қуръон ба нахвики чигуна метавонад фарзандонишро бишносад ингуна битавонад хақро ташхис дихад :
«يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ»،
Ба хамон шеваки метавонад фарзандонишро бишносад ба хамон шева хам хукм барояш ровшан шуда бошад ва онро бишносад, ва битавонад ба хамон шеваики бейни фарзанди худиш бо баччахои дигар метавонад фарқ бигузорад, ба хамон шева хам битавонад бейни ин хукми шариат аллох бо ахкоми куфрий дигар фарқ бигузорад, ва ин шахсики муттахам ба чанин куфри шуда битавонад хукми аллохро аз ин куфрики руйи у собит шуда , ба хамин осоний битавонад ташхис дихад, хамон турики метавонад падари худишро аз соири падархо ташхис дихад.
Холо , агар ин хақ ва хукми аллох мисли намоз ,руза ,хаж ва ғейрихки барои умум ошкор ва ровшан шуда ва забонзади хосси ва ом шуда яъни барои хамма ровшан аст, ин шахс иддао кунад ва бигуяд ман намедонистам, аз вай пазирофта намешавад. Дар инжо мухим ин астки ин хақ барои афроди жомеъа чанон ровшан шуда бошадки хеч шакки вужуд надошта бошад мабний бар инки каси монда бошадки аз ин хукм бехабар бошад.
Аммо ,умури дигари хам хастандки мумкин аст барои иддаи ровшан шуда бошад аммо барои касони ровшан нашуда бошад ва ин шахс дар еки аз ин маворид дучори кори шуда бошадки дар маъаррази журми иртидод қарор гирифта бошад. Дар инжо ин шахс дар ин моврид ,хақ барояш ошкор ва бадихи нашуда, хукм барояш ошкор ва бадихи нашуда, барои хамин,аз журм ва судури хукми иртидод табриъа мешавад. Харфиро задаки ин харф қаблан ошкор набудаки куфр аст барояш ровшан ва ошкор нашудаки ин чанин журми аст, барои хамин аз журм ва судури хукми иртидод табриъа мешавад.
Пас ,меъёр ин астки хақ қаблан барои шахс ошкор ва бадихи шуда бошад, на инки дар шариат возих ва ошкор баён шуда бошад, ё барои дигарон ошкор ва ровшан бошад. Фарқи намекунад дар кудом бахши аз дин бошад, балки мухим ин астки ин шинохт бояд дар хамон журми бошадки ин шахс ба он муртакиб шуда ва фарқи хам намекунадки оё дар мовриди ақида аст ё дар мовриди соири ахком мебошад.
(идома дорад……)