Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(43- қисмат)  

Замоники ек шахс ба ақаб бармегардад ва вориди  еки аз куффори ошкор мегардад, ё мушаххас мешавад ба чанин кофари табдил шуда, хамин кофий астки уро аз ин чохор мархалаки аз имтиёзоти муслимин аст махрум  кунад. Пас, тей кардани ин чохор мархала марбути ек муртади кумала, демократ ,хизби коргарони ужалон мусайламаи каззоби феълий курдхо, борзоний ва соири ахзоби секуляри кофар ва муртад нест. Инхо ба мейли худишон худро аз доираи ислом хориж карданд ва вориди доираи куффор шуданд, табиий астки  аз имтиёзоти муслимин хам махрум шаванд ва бояд онхоро жузви куффори ошкор ба хисоб овард. Чун ,тибқи қоидаи

«مَن لَم يَكفر الكافر فَهُو كافر»،

Каси ” огохона ” кофари чун яхуд,насоро ,мажус , соибин ва мушрикинки имруза ба онхо секулярист мегуяндро кофар надонад дар холики медонад аллох онхоро кофар дониста ; дар ин сурат ,” огохона ” хукм ва қазовати аллохро иштибох дониста аст ва ба воситайи он худиш кофар мешавад, чун ” огохона ” хукми аллох ва росулишро кинор зада барои хамин ба журми мухолифати ” огохона ” бо шариати аллох ,боиси кофар шудани худиш мешавад.

Албатта ,бояд диққат кардки хам акнун хийли аз муслимин хануз намедонандки секуляристхои имруз хамон мушрикини мовжуд дар манобеъи  шаръ хастанд. Каси ба забони имруза мунофиқин ,мушрикин, дахрийхо ва амсолихимро бароишон ровшан накарда аст. Барои хамин ,ибтидо бояд ошкоро ва ровшан бароишон ровшан шавадки иблис хамон шайтон аст, малик товус язидийхо ва алиюллохихо хамон шайтон аст, дахрийхо хамон табиатпарастон ва атеистхо ва материалистхойи имрузин хастанд.Ба хамин шева ,секуляристхо хамон мушрикин хастандки дорои ахкоми хосси хам мебошандки ахкоми онхо бо куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб фарқ мекунад.

Ин тағйири исм мисли хамин каламайи дигарбошон астки имруза бо лутихо ва хамжинсбозхо мегуянд.Мохият еки аст,фақат исм аваз шуда аст.Ин тағйири исми мушрикин ба секуляристхо хам чизи астки муслимин бояд бидонанд ва бояд ба далил ва бо манобеъи шаръий ,бо истинод ба қуръон ва суннат,бо истинод ба манобеъи фиқхий ва бо огохий ва бо дарки ин матолиб ,ба шахс расонда шавад.

Дар хар сурат, куффор узр ба жахл ноши аз таъвил ,шак ва шубха, хато ,фаромуши ва ғейрих надоранд ва каси барои инхо узри қоил нест ва табиий астки онхоро узви аз муслимин ба хисоб наёваранд; аммо муслимин бо доро будани тамоми ин имтиёзот,замоники дар журми марбут ба дин меофтад, то замони баёни иқомаи ” хужжати набавий” ва гузарондани он аз марохили чохоргона мужрим шинохта намешавад, ва касики мусалмонро бо доро будани ин узрхо ва мавонеъ ,такфир кунад дар воқеъ,бародари мусалмонишро такфир карда ва худиш журми дар хадди такфир кардани худишро муртакиб шуда, яъни дар воқеъ худиш худишро такфир карда аст.

Хуб,холо агар дар мовриди шахси муттахам ба журми иртидод хам тамоми ин марохилро тей карди ва мушаххас шуд ин шахси мужрим аст, ва хукми қатъий бар у содир шуда ва такфир шуда ва танхо мунтазири ижрост, ту хам бояд хамчун ек вазифаи шаръий уро кофар бидони. Ин кофар хам чизи аст мисли хамон кофари ошкорики хамчун ек вазифа бояд онхоро кофар бидони. Чун аллох онхоро кофар дониста,вақти мегуем вазифа ,яъни ибодат аст.

Такфири кофари ошкор ибодат аст. Аммо , бо онки жойгохиш дар ақида мухим ва калидий буда ва куфр ба тоғут ва исторти вуруд ба ислом аст,танхо ибодати шахсий мисли намоз ва ………нест балки ,ибодати аст мисли руза ,закот ва жиход; ту хатто қабли аз намоз ,жиход ,закот ва руза инро қабул карди. Чун қабли аз намоз,шаходатайн оварди ва ба ла илаха – иллаллох иқрор карди. Қабли аз намоз ва руза ва соири ибодот ба ” ла илаха ” ва куфр ба тоғут иқрор карди :

«فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ» (بقره/256).

Пас,ин хам мисли руза,закот ва жиход хаққи ижтимоий буда, ва хаққи астки ғойри аз худит ,муслимини дигар хам дар он сахм доранд, ва наметавони хаққун насро хамин тури талаф куни ва онхо зери по бигузори. Дар сурати тавоноий,хеч рохи барои фарор аз ин масъулият вазифа ва таклифи шаръий надори, ва бояд онро анжом дихи ва бояд хаққи мардумро дар ин вазифа пардохт куни, ва наметавони бигуйи ман намедонам ё рабти ба ман надорад ё кори ман нест ё шубхоти дигарики мунофиқин ва секулярзадахойи воизиус салотин ва дин фурушон дар ин замина тўлид карданд.

(идома дорад…….)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *