Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(66-қисмат)
Дидид чиқадар қашанг гуфта:
“وَالتَّارِكِ لِدِينِهِ الْمُفَارِقِ لِلْجَمَاعَةِ”
Дини худишро тарк мекунад ва аз жамоати муслимин хам жудо мешавад. Мо чохор филтер ва марохили чохоргона ва пичидаро гузарондем то инки ташхис дода шуд ин шахс аз жамоати муслимин жудо шуда ,дуруст аст ё на? Жудо шуда агар ташхис дода намешуд ва мисли мунофиқин ва секулярзадахо дар миёни муслимин буд, боз хам мо уро жузви муслимин хисоб мекардем ва ин хукм хам шомили у намешавад. Аммо , вақтики аз он чохор филтер ва чохор мархала уро гузарондем ва ташхис дода шудки кофари ошкори шуда ин хукм шомили у мешавад ё инки на,худиш рафта ва вориди еки аз хамин хизбхо шуда астки ин дигар ниёзи ба хеч чизи нест.
الْمُفَارِقِ لِلْجَمَاعَةِ
Аз жамоати муслимин жудо шуда аст.
Лозим аст зикр шавадки бо таважжух ба ончи дар қуръон ва суннат омада хаммаи фирақи мухталифи исломий дарбораи кейфари муртад иттифоқи назар доранд, хар чандки дар шароит ва мавориди он ихтилофоти бейни онхо вужуд дорад, ва ле дар асли хукм ва хатто мужозоти қатл ,тардиди надоранд. Агар андак ихтилофи дар ақволи фуқахойи мазохиби мухталифи исломий дида мешавад дар мафхум ва масодиқи он аст, на дар асли хукм.
Алмуғний аз манобеъи мухимми фиқхий фирақи маъруф ба ахли суннат зикр мекунадки :
وأجمع أهل العلم على وُجوبِ قَتْلِ المُرْتَدِّ.
Ва хаммаи донишмандон бар вужуби қатли муртад ижмоъ доранд. Ва мегуяд : ин аз Абу Бакр , Умар , Усмон , Али ,Муоз , Абу Мусо , ибни Аббос ,Холид ва дигарон ривоят шуда ва каси мункари он нест, ба ин шева ижмоъ шуда , ба ин шева ин ижмоъ аст. Чиро? Чун ин хамма руйи он иттифоқи назар доштанд. Ижмоъи хаммаи сахоба руйи он буда аст.
Фиқхул худуд ват таъзирот, аз манобеъи фиқхий шиъаёни 12 имомий хам гувохи медихадки :
:«اجمع العلماء و الفقهاء من العامه و الخاصه، قديماً و حديثاً، ان من خرج عن الاسلام فهو مرتد واجب القتل»،
Уламо ва фуқахои сунний ва шиъайи гузашта ва маосир ижмоъ доранд касики аз ислом хориж шавад муртад аст ва вожибул қатл.
Инхо ахкоми дунёвий муртаддин хастандки фирақи кунуний ахли қибла хаммаги ихтилофи дар онхо надоранд.
Ахкоми вижаи занони муртад ,кудакони муртаддин ва тўвбаи муртаддин.
Бархалофи мавориди гузашта,ахли қибла дидгоххойи мухталифи дар ин заминахо доранд.
Имоми Нававий рохимахуллох дар шархи муслим мегуяд: ” муслимин муттафиқ ва ижмоъ доранд мабний бар инки муртад бояд кушта шавад, аммо дар инки қабли аз куштани онхо вожиб астки аз онхо дархости тўвба шавад ё мустахаб , ва дар инки дар чи чизи аз онхо дархости тўвба мешавад ва дар чи чизи аз онхо дархости тўвба намешавад ва инки чи каси бояд ин сазойи шаръийро бар онхо ижро кунад ва ё инки оё зан хам монанди мард вожиб аст кушта шавад ихтилоф доранд. Назди тамоми уламои ғейри аз Абу Ханифа, Хасан ва Қатода ,зан хам бояд монанди мард кушта шавад ; аммо Абу Ханифа мегуяд зан кушта намешавад ва танхо зиндоний мегардад ва Хасан ва Қатода хам бо ривоётики аз Али ибни Аби Толиб розиаллоху анху оворданд мегуяндки зан кушта намешавад балки ,ба сурати каниз ва барда дар меояд.”
Инхо аз жумла мавориди хастандки ахли қибла дар мовриди онхо дидгоххои мухталифиро ироя доданд ва танхо шўро астки метавонад раъйи охарро аз коноли ижмоъи вохиди худ , рахбар ва амири муслиминки ,намояндайи хамин шўро аст ,ироя дихад ва раъйи охарро содир кунад.
Еки аз мавориди ихтилофий дар чигунаги бархурд бо муртаддин ба масалаи тўвба ва фарзандони муртаддин ва чигунаги мужозоти занони бармегардадки муртад шуданд. Дар мовриди тўвбаи муртад ,дастаи бар ин боварандки :
Дар аснои жангики ба унвони охарин мархала ва баъди аз даъват ва соири иқдомоти пешгирона сурат гирифта аст ( жанг бейни ахли ислом ва муртаддин ) чунончи , хар ек аз муртаддин асир шаванд ва ташхис дода шавадки муртад аст на мусалмони мухолифики дар жибхаи муртаддин қарор гирифта ,дигар аз чанин муртадхоики ташхис дода шуда муртад хастанд тўвба пазирофта намешавад ва танхо марг дар интизоришон аст:
«إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بَعْدَ إِیمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُواْ کُفْراً لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الضَّآلُّونَ» (آل عمران/90)،
Касоники баъди аз иймонишон кофар мешаванд ва онгох бар куфр меафзоянд ( ва дар ин рох исрор меварзанд ва тўвба намекунанд) хечгох тўвбаи онон қабул намешавад ва онон ба хақиқат гумроханд. Дар инжо харфи ” лан” омада: яъни харгиз ва тахти хеч шароити. Чигуна аллох таоло дар жавоби дархости саййидина Мусо алайхиссалом мефармояд :
«قَالَ رَبِّ أَرِنِی أَنظُرْ إِلَیْکَ قَالَ لَن تَرَانِی»،
Гуфт: парвардигоро ! ба ман нишон биде то туро бибинам . гуфт : харгиз ва тахти хеч шароити маро намебини.
(идома дорад……..)