Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(67- қисмат)
Дар ин сурат, хамчунонк харгиз ва тахти хеч шароити наметавон дар ин дунё аллохро дид ба хамон шева, харгиз ва тахти хеч шароити муртадики ингуна асир шуда ва ташхис дода шудаки хақиқатан муртад аст на мусалмон мухолифики дар жибхаи муртаддин қарор гирифта , тўвбайи чанин муртади аз у пазирофта намешавад.
Ин муртад дар замоники жузви дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо буд онхамма дард ба муслимин чашонда ,баъди аз иртидод хам фурсат дошта ва тўвба накарда ва холоки дар зимни жанг гир офтода ва мушаххас хам шудаки мусалмони мухолифи дар жибхаи муртаддин набуда балки , муртадди будаки шакки дар муртад будани вай нест; дигар рохи нажоти барои худиш нагузошта аст.
Ин хамон дуруғгуйи риёкори ғаддори хийлагари қасамхўри дағалбози астки корномаш дар дўвроники жузви дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо буд мамлу аз сифоти нопасанди дигари мебошадки ,қаблан ба хаммаи инхо ишора кардем ва хондем ва холоки дастиш ба хуни муслимин олуда шуда ва ё амалан дар сафи душманон қарор гирифта ва шарики журми онхо дар куштори муслимин буда ,дигар тахти хеч шароити хеч рохи барои хаққи хаёти худиш боқий нагузошта аст. У дар жанг ширкат кардаки дар он жанг муслимин ба қатл расиданд, муслимин кушта шуданд ва шарики журми қатли шахси мусалмон аст.
Иддаи дигар уламо бар ин боварандки агар еки аз ин мунофиқин ва секулярзадахо барои журмики уро аз доираи ислом хориж мекунад ек бор тўвба кард , тўвбаш қабул мешавад ва барояш узр ба жахл оварда мешавад, ва агар мусалмони хам боз муртакиби чанин журми сангини шуд ба муддати се руз дар зиндон ба у фурсат дода мешавадки тўвба кунад ва шубхаш бартараф шавад, агар тўвба кард меравад дунболи кориш ва аз у қабул мешавад,аммо агар боз огохона ва бидуни узри хамин журмро такрор кард дигар,тўвба аз у қабул намешавад ва мисли муртаддини муғаллаза ва шадид бо у бархурд мешавад. Барои хамин харфи ” лан” омада аст.
Имом Молик дар тўвзихи хадиси :
“مَنْ بَدَّڵ دِینَهُ فَاقْتُلُوهُ”
Дар мувто оварда аст: маънойи он ин астки хар касики аз ислом хориж шуд ба ғейри ислом мисли занодиқа ва мушобихинишон гуруйид ,чанин афроди агар ба дасти мусалмонон офтоданд кушта мешаванд ва аз онхо дархости тўвба намешавад. Чун ,тўвбаи онхо фахмида намешавад. Яъни ,қабли аз исорат мефахмемки шояд рост бигуяд ва иймониш пазирофта мешавад аммо дар хенгомики пас аз жанги мусаллахона асир шуда бошад каси намефахмад ин тўвбайи у ба чи далили аст ва фахмида намешавад ва бояд тибқи ташхиси амир ва фармондаи муслимин ба қатл бирасад.
Шиъаёни 12 имоми хам бо ривоятхои мухталифики меоваранд бар ин боварандки мусалмонзодаики муртад шавад ( ба истелох фитрий бошад, ба мусалмонзодаики муртад шавад фитрий мегуянд) агар чанин мусалмони муртад шавад хоким муваззаф ба иститоба нест ,наметавони бигуйики хатман аз у иститоба бигирад ва мужоз ба қатли уст, ва чанин муртади агар тўвба кунад тўвбаи у қабул нест ва бояд кушта шавад.
Ин равиши бархурд бо касони астки сафишон аз сафи муслимин жудо шуда ва куллан аз жомеъайи муслимин жудо шуданд. Холо ,агар афроди аз миёни муслимин хам бошандки хамон журмхои мухтасси мунофиқин ва секулярзадахоро муртакиб шаванд ва ин журмхо боис шавад инхо аз доираи ислом хориж шуда ва кофар шаванд ва боз тўвба накунанд ва ба журми худишон идома диханд; инхо хам бо онки аз жомеъайи муслимин ба сурати физикий ва жисмий жудо нашуданд аммо , ба сурати ақидатий худишонро аз жомеъайи муслимин хориж карданд. Гуфтем агар ин дастаро аз филтерхои чохоргона ва марохили чохоргона гузарондем ва боз хам ин шахси мужрим ва фосид ташхис дода шуд,аллох инхоро азоб медихад холо дар қиёмат бошад ё дар дунё тавассути муслимин
«نُعَذِّبْ طَائِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ».
Дар хар сурат,дар масалаи тўвба бояд ба масалаи бисёр мухимми муслимини мухолифики дар жибхаи муртаддин қарор гирифтанд диққат шавадки иншааллох дар оянда онро бештар тўвзих медихем. Мо ба чанин ашхоси хукми иртидод хукми додем аммо замоники бо ин шахс мувожих шудем, бо замоники асир шуд ва мутаважжих шудемки хақиқатан муртад нест ва хақиқатиш бароимон ровшан шуд ; онвақт мисли ек мусалмони мухолиф ва муттахам ба журми иртидод бо у бархурд мешавадки ибтидо бояд узрхоики дорад рафъ шаванд ва ба дунболи он агар дар масалаи бо мо мухолиф буд хамчун ек мухолиф бо у бархурд мекунем ва тўвбашро мепазирем ва уро аз сафи муртаддин жудо мекунем. Чун уро машмули хукми муртаддин неменамоем хатто ,агар мусалмони мухолифи хам бошадки ба мо бижангад.
(идома дорад……..)