Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(75-қисмат)
Хуб,холо бахши ночизи аз ин мўъмининики бародарони мо хастанд:
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»،
Ва бояд ба онхо рахм кунем то аллох ба мо хам рахм кунад:
ارْحَمُوا أَهْلَ الْأَرْضِ يَرْحَمْكُمْ أَهْلُ السَّمَاءِ،
Ва бояд ба жойи жангики интихоб карданд сулхи барқарор кунем то аллох ба мо рахм кунад:
فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ.
Онхо жанг барпо карданд мо бояд сулхи барқарор кунем. Ин еки аз вазоифи мост то чи? То аллох ба мо рахм кунад ва мо бояд нисбат ба онхо ” рухамау байнахум ” бошем, ва нисбат ба онхо ” азиллатин алал мўъминин ” бошем. Ба жойи жангики онхо интихоб карданд.
Холо ,ин дастайи ночизи жохилона ( гох ночиз хам нестанд ва хийли зиёданд) ва ба далили таъвилоти ғалат дар жибхаи муртаддин қарор гирифтанд ва замоники мо бо онхо сухбат мекунем ( холо чи қабли аз жанг ё дар хийни жанг ё баъди аз жанг ) инхо худишон огох мешаванд ва тўвба мекунанд ; яъни аз сафи куффор ва муртаддин ба сафи муслимин меоянд на инки дар вазъи мовжуд даст аз мазхаб ё тафсири хосси худишон бардоранд ва тобеъи тафсири фиқхий каси шавандки шумо мегуйид. Замоники инхо сафи худишонро жудо мекунанд ва тўвба мекунанд ва бо муслимин хам масир мешаванд ; малоика хам барои пазириши тўвбаи инхо дуо мекунанд:
: رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ.
Инжо барои хамма дархости тўвба мекунанд, қишри хоссиро мутамойиз накарданд:
فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ.
Бо ин муқаддама ва нигариш ,суроғи дарси имрузимон меравемки равиши бархурд бо ин даста аз мўъмининики ба худишон ва соири муслимин зулм карданд ва мо бояд ба хотири бародаримон дар дин ва самароти қудратбахши ин бародари ва тарс аз қиёматимон ба онхо кўмак кунем. Чи кўмаки ба онхо кўмак бикунем? Кўмак кунемки чизироки қатъ карданд дубора бо кўмаки хам, бо хам ба унвони ек вазифа онро дубора васл кунем чизироки онхо қатъ карданд:
وَالَّذِینَ یَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَیَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَیَخَافُونَ سُوءَ الحِسَابِ(رعد/ ۲۱)،
Ва касоники барқарор мекунанд пейвандхоироки худо ба хифзи онхо дастур дода аст, ва аз парвардигоришон метарсанд ва аз мухосиба бади ( ки дар қиёмат ба сабаби гунохони дошта бошанд) метарсанд.
Ба хамин далил, мо мехохем чизики онхо жохилона онро қатъ карданд ба хар далили , ба онхо кўмак кунем то бо кўмаки хамдигар онро васл кунем, ва онхоро дубора ба сафи муслимин ва жомеъайи муслимин баргардонем, ва бо кўмаки онхо дубора ба худимон хам қудрат бидихем ва ба онхо хам қудрат бибахшем.
Хаминтурики дар дарсхои гузашта арз кардем, мунофиқин ва секуларзадахо бо тамоми жохилият ва сифоти нопасанд ва палидики бо худ доранд танхо дар замони заъфи муслимин ва хукумати исломий ибрози вужуд мекунанд ва ошкор мешаванд, ва ошкоро бо баргашт ва ақабгарди худ исмишонро аваз мекунанд ва мо унвони муртаддин бар онхо итлоқ мекунем. Инхо ошкоро дар баробари муслимин саф оройи мекунанд ва жибхаи ошкориро дар баробари муслимин ташкил медиханд. Аммо, ин афроди ошкор дорои ақидайи вохиди нестанд.
Замони хамки жузви мунофиқин ва секулярзадахо буданд боз доройи ақидайи вохидий набуданд, ва танхо чизики онхоро дўври хам жамъ мекард мухолифат бо қудрати хукумати исломий буд ( бо бахшхои аз хукумати исломий ё кулли хукумати исломий) ва қудрати исломий ижоза намедод инхо ақоиди воқеий худишонро ошкоро кунанд ё ба мейли худишон хар чи хостандро анжом медиханд ва машмули жибхайи муртаддин мешаванд дигар заруроти барои пинхон кардани ақоидишон ва рафторхойи таркибийшон аз ислом ва хостахои нафсонийшон надоранд , ба хамин далил ба чанд дастаи мухталиф тақсим мешаванд.
Дар авохири умри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва ибтидои хилофати Абу Бакр розиаллоху анху иддаи аз инхо мустақиман ба суроғи дини секуляризм баргаштанд ва мушрик шуданд ; иддаи худишон иддаойи пайғамбари карданд мисли Сажоъ ва мусайламаи каззоб ва дигарон ,иддаи хам фақат намозро хазф карданд, иддайи хам фақат закотро хазф намуданд ва иддаи дигар хам ба соири бовархойи секуляристийи худишон баргаштанд ва маъжунхоци таркибий аз ислом ва ғейри ислом дуруст карданд. Дар кул ек даста набуданд.
Хаммайи инхо ,аз тоза мусалмононики пас аз фатхи Макка мусалмон шуда буданд, хануз ошнойи комили бо мабонийи ислом надоштанд, ва ислом бо рухишон маънус нашуда буд ва заъфи иймон доштанд нихояти суистефодаро карданд ва хамчун ек абзор дар пешбурди ахдофишон аз онхо истефода намуданд. Ба хамин шеваики имруза куффори секуляр бо хамкори дин фурушон ва уламои суъ аз муслимини жохил ва заифул иймон истефодайи абзорий мекунанд.
(идома дорад………)