Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
9- қисмат)
Ва дар қиёмат хам вазъи бисёр бади доранд: аллох субханаху мефармояд:
إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِيمَ كُنْتُمْ قَالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ قَالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا فَأُولَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءَتْ مَصِيراً * إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلاً * فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/97-99)
Бегумон касоники фариштагон ( барои қабзи рух) ба суроғишон мераванд ва ( мебинандки ба сабаби мондан ба куффор дар куфристон, ва хижрат накардан ба сарзамини иймон) бар худ ситам карданд, бадишон мегуянд: кужо будаидки инки чанин бедин ва туша мурдаид ва бадбахт шудаид? Узрхохон ) гуянд: мо бечорагони дар сарзамини ( куфр) будем гуянд: магар замини худо васиъ набуд то дар он куч кунид? Жойгохи онон дўзах аст, ва чи бад жойгохи ва чи бад саранжоми! Магар бечорагони аз мардон ва занон ва кудаконики кори аз онон сохта нест ва рохи чораи намедонанд. Пас умид астки худованд аз онон даргузорад ( чун қудрати хижрат надоштанд) ва худованд бас авф кунанда ва омурзанда аст.
Алъон он иддаики аз дорул исломи мовриди назари худишон хам ба дорул куфр ва дорул харби чун Англиз ва Канада ва Амрико ва Иордания ва Русия ва ғейрих мераванд бояд чи вазиати дошта бошанд ва бояд чи жойгохи назди мо дар дунё дошта бошанд? Бахусус он дастаики худишонро хам олим медонанд ва аз он дорул куфрхойи дорул харб барои муридони мусаллахишон хат ва нишон таъйин мекунанд ва бо дин , жон , номус,зан, фарзанд, падар, модар, мол ва ватан муридонишон бози ва хатто муомала мекунанд. [1]
3-Мовриди севумики дар инжо ба он ишора мекунем пуштибоний аз дорул ислом бо самъ ва тоах барои рахбарияти жомеъайи муслимин аст.
Фирақ ва мазохиби маъруф ба ахли суннат барои касики бояд рахбарияти жомеъаро дар ихтиёр дошта бошад шурут ва вижагихоиро лозим донистанд мисли:
Ислом: чун
وَلَن يَجْعَلَ اللّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً ( نساء/ 141).
Харгиз худованд кофаронро бар мўъминон чийра нахохад сохт пас раво нест инсони кофар, волий ва раиси мусалмонон шавад. Ва мефармояд:
1يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ ( آل عمران/ 149).
Эй касоники иймон овардаид! Агар аз кофарон , фармонбурдори кунид, шуморо ба куфр бармегардонанд ва зиён дида ( аз суйи дин ва иймон ба суйи куфр ва харамон )бармегардид.
4- мард будан: Умар бин Хаттоб розиаллоху анху мегуяд: “ мо дар жохилият занонро чизи ба хисоб намеовардем аммо замоники ислом омад ва худованд онон (занон) ро дар қуръон зикр намуд, дарёфтемки онон хуқуқи бар гардани мо доранд, жуз инки ононро вориди умуримон ( умури идорий ва ижроий мамлакат) нанамоем.” [2]
5- адолат: вужуди адолат дар шахсияти рахбар шарти мухимми ба хисоб меомад, пас дуруст нестки, рахбар шахси фосиқ ва фожири бошад, ва адолат шарти лозими дар инъиқоди рахбарият мебошад, магар дар холати изтирорийки то рафъи изтирори шахси фожир то жохойи тахаммул мешавад.
6- кифоят ва тавоноий : барои ижроий адолат бар асоси қонуни шариати аллох шахси мусалмон лозим аст аз кифоят ва тавоноийхои бархурдор бошадки, мухимтарини онхо илми ба қонуни шариати аллох ва масоили руз аст.
Бар ин асос имом, амир , рахбар ё халифайи муслимин бояд ибтидоъ олими ба манофеъи шаръий ва ба дунболи он олими ба масоили руз бошад. бале аввалин чизики бояд ба он илми вофир ва кофий дошта бошад, ахкоми шаръий аст ; чун рахбари муслимин мукаллаф аст тахти назорати шўройи улил амр ахкоми шаръийро татбиқ кунад ва довлатро мутобиқи худуди шаръий рахбари кунад, пас агар дар ин бахш илми жомеъий надошта бошад, ин вазифаро ба хеч сурати наметавонад адо кунад, пас агар дар ин бахш илми жомеъ надошта бошад, ин вазифаро ба хеч сурати наметавонад адо кунад ва салохияти рахбар шуданро надорад. Хатто баъзи аз фуқахо бар ин назар хастандки танхо илм доштан ба ахкоми шаръий ба шикли тақлид барои халифа кофий нест; чун тақлид ( аз назари онхо) дархақиқат ек новъ нақс ва камбуд ба хисоб меомад. Ба хамин далил лозим медонандки бояд илми имом дар хадди ижтиход бошад ва чанин истидлол мекунандки чун мансаб ва мақоми рахбарият бартарин мансаб ва мақом аст пас бояд мутасаддийи он комилтарин шахс дар тамоми сифоти илмий бошад. албатта иддаи ками аз фуқахойи ахли суннат хам хастандки илми кофийро шарт дониста ва муқаллид будани имомро жоиз медонанд ва зарурати ба лузуми мужтахид будан намебинанд.
(идома дорад………)
[1] در جلسه ی اول از درس ششممان در مورد وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی، عرض کردیم که تقویت کردن و پشتیبانی مومنین توسط همدیگردراین بُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًاساختمان سربی یا به قول ما پولادین كه يك قسمت آن، قسمت ديگر را محكم نگه مى دارد تنها زبانی و روی نقشه نیست، بلکه این ساختمان سازی و محافظت از آن پس از ساخته شدن نشانه هایی دارد و باید اعمالی انجام بشود که نشان بدهد طرف در ادعایش چقدر صادق و پایبند است که به دو مورد آن اشاره کردیم … در این جلسه مان هم سعی می کنیم با ذکر دو مورد کلی دیگردرسمان راادامه بدهیم . ان شاء الله .
[2] رواه البخاري