Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(18- қисмат)
Дар чанин холати ё аз ин хукумати маризи исломийки жойи хилафату ала минхажин нубувватро гирифта дури мекунем ва аз он истефода намекунем ва он хамма мафосидро мутахаммил мешавем ва хатто заминахойи тасаллути куффорро ва афроди фожиртариро фарохам мекунемки зараришон барои дин ва дунёйи муслимин бузургтар аст, ё инки аз ин хукумати маризи исломий ва амири фожир он барои татбиқи аксари қавонини шариати аллох ва дафъи амири фожиртари исломий ё дафъи кофари хорижий ва мунофиқин ва ғуллоти дохилий ва озодсози сарзаминхойи куффор истефода мекунемки, тамоми футухоти муслимин баъди аз Хасан ибни Али розиаллоху анхума то замони усмонийхо бар хамин асос буда аст.
Замоники росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд:
وَإِنَّ اللَّهَ لَيُؤَيِّدُ هَذَاالدِّينَ بِالرَّجُلِ الْفَاجِر[1].
Ва ё мефармояд:
إنَّ الله يؤَيِّدُ الدِّينَ بِأَقْوَامٍ لا خَلاقَ لَهُمْ[2]
Яъни аллох таоло ин динро бо шахси фожир ё ақвом ва гуруххойики хеч хейр ва ажри ухравий насибишон намешавад ёри медихад ва пирузиш мекунад. Дар ин холат рахбари фожири мусалмон астки зарар карда аст, ва фужуриш ба худиш бармегардад ва хейриш ба муслимин.
Ин шахс ба нафси худиш зарар карда аст ва фужуриш хам ба худиш ё гурухиш ва хизбиш ё мазхабиш бармегардад ва бар дигар муслимин тахмил намешавад, ва зарари ин , бисёр камтар аз зарари астки ек амири фожиртар ва ё куффори ошкори хорижий ва муртаддин мумкин аст ба муслимин ворид кунанд, ва дар ин холати зарурат, жойгузини солихи хам барои ин шахс ё ин қовм вужуд надошта бошад. тахаммули ин шахси фожир ё гурух ва хизб ва қовм ва мазхаби фожир ба ин далил астки мафсидаш аз фожиртар аз худиш ё аз кофари ошкор ва муртаддин барои муслимин камтар аст, ва бо тахаммули ин, мафсидаи бузургтар дафъ мешавад.
Ин хам фарқ намекунад ин шахс ё қовм ё хизб ва довлати фожир ек хамзабон ва хаммазхаб аст ё на, мухим ин аст ек мусалмони фожири аст ва нажод ва мазхабиш хам барои мо фарқи надорад. Чун баъзихо хастанд дар холати изтирор, фожири даруни мазхаби худишонро тахаммул мекунанд аммо моли мазохиби дигариро на.
Хатто иддайи аз бародарони мо дар ин холати изтирорийки пеш омада аст ва онхамма сарзаминхойи муслимин тавассути насронийхо ва куффори секуляри хорижий ва яхуд ва муртаддини махаллий ишғол шуда аст ба бахунахойи ман дароварди мисли холи будани саф аз гунохкорон ва фожирон ва олуда шудахойи фикрий ва рафторий ва пок будани саф ва ғейрих пушти муслиминро холи мекунанд ва дар жибхайи муттахиди муслимин бар алайхи душманони муттахид ширкат намекунандки ин хам ек новъи олудаги фикрий аст дар шикл ва қолиби дигари.
Аз аходиси росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ровшан астки ин хукуматхойи бадили изтирорий хам ба сурати калон ба ду дастаи
«مُلْكًا عَاضًّا” ва «مُلْكًا جَبْرِيّاً»
Тақсим мешаванд. Хар кудом аз ин ду новъ хам ба нисбатики ба ахдоф ва мақосиди шариати аллох наздиктар бошанд ё дуртар бошанд бейни худишон ба дастахойи мухталиф ва кейфиятхойи мухталифи тақсим мешаванд. Еки зулмиш бештар аст еки камтар, еки исрофкор аст дигари на, еки кейфиятиш бехтар аст еки бадтар, еки нохолисиш бештар аст ек камтар, хулоса хар кудом ек жойи нақси доранд ва то замоники дубора табдил нашуданд ба хилафату ала минхажин нубувват ин нохолисихо ва нақсхо бартараф намешаванд.
Барои хамин астки дар ин холати изтирорийки пеш омада аст дар баробари ин мункароти ин султонхо ва шохон бояд сабр кард:
مَنْ كَرِهَ مِنْ أَمِيرِهِ شَيْئًا (و فی روایه : من رَأَي من أَمِيرِهِ شيئا يَكْرَهُهُ) فَلْيَصْبِرْ عَلَيْهِ، فَإِنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ خَرَجَ مِنَ السُّلْطَانِ شِبْرًا، فَمَاتَ عَلَيْهِ إِلَّا مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً [3]
Касики аз чизи аз хокимиш бадиш омад ё чизи азаш дид ва наздиш нописанд буд, бояд сабр кунад. Ба дурустики хар каси аз султониш ба андоза ек важаб дур шавад, ба марги жохилий аз дунё рафта аст. Мушаххас астки ин сабр ба далили хамсафар будан бо ин хоким ё ризоят ба ин сифати зиштиш нест, балки ба далили қарор гирифтани мо дар холати изтирорий аст ва бадили бехтар аз ин хам надорем ва то замони пейдо шудани заминахойи пейдоиши ин бадил сабр мекунем ва вазъро бадтар ва фосидтар немекунем.
(идома дорад……..)
[1] متفق علیه
[2] أخرجه أحمد (5/45) ، والطبرانى/ أخرجه الإسماعيلى (( معجم شيوخه ))(1/406) ، والطبرانى (( الأوسط ))(1948) و (( الصغير ))(132) ، والضياء (( المختارة ))(5/231// 1863) أخرجه النسائى (( الكبرى ))(5/279/8885) ، وابن حبان (4517) ، وابن حزم (( المحلى ))(11/113) ، والضياء (( الأحاديث المختارة ))(6/234/2251
[3] متفق علیه