Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(26- қисмат)
Дар баробар, Англизихо ва фарансавийхойи секуляр хам тахти шуори миллийгероий арабий ва ташвиқи онхо ба ташкили хукумати вохиди арабий омузишхойи секуляристий худишонро ба онхо аз тариқи ашхоси чун Ахмад Жамол пошо ба пеш бурданд, Ахмад Жамол пошоики худиш исолатан турк буд аммо дар онжо аз нацианализми секуляристи арабхо химоят мекарданд.
Дар ин мархала насронийхо душманони шумора се муслимин бо секуляристхо душманони шумора еки муслимин хам хамрох мешавандки, қабли аз яхудийхо хам ба хамрохи муртаддини секуляр бо онон муттахид шуда буданд. Еки аз мубаллиғини насронийхо ба номи Волмуез Веймер дар мовриди ахдофи таблиғишон дар конфоренси 1935 насроний дар байтул муқаддас мегуяд:” хадаф ин нестки мо мусалмононро ийсавий созем, ин барои ишон харом мебошад, балки хадаф ин аст то мо инонро аз ислом дур созем, ва афроди бошанд бидуни иртибот бо аллох, ва шумо тавассути ин кор рохиро барои истеъмор дар жахони ислом омада хохид сохт, ва дар масирики шумо бароишон омада мекунид харакат хоханд кард.” Дидид чи шуд? Лозима даххо бор ин тархи жанги нарм ва сарди душманони муслиминро мурур кунем то шояд аллох ба мо рахм кунад ва бедор шавем ва ба иззатимон баргардем ва аз ин залилий халос бишавем.
Дар хар сурат замоники дини секуляризм тавонист дар ин жанги сард ва нарм ва равоний ва бахрагирий аз муртаддин ва мунофиқин ва секулярзадахо заминахойи заъфи ин хукумати бадили исломийро бо ижоди тафарруқ ва аз миён бурдани қудрати иймон ва вахдати муслимин фарохам кунад, жанги гарм ва хамалоти низомишон шуруъ шуд. Фаранса ва Русияйи секуляр дар нимайи дувуми қарни 17 баъзи аз сарзаминхойи усмонийро ишғол карданд. Фарансавийхойи секуляр баъдан Алжазоир ва Тунис ва Марокешро хам ишғол карданд. Италияйи секуляр хам вориди Ливия шуд ва Англизи секуляр хамки қаблан шибхи қорайи хиндро куллан аз салатайи муслимин хориж карда буд вориди Адан шуд ва то жунуби Яманро ишғол кард.
Хукумати бадили изтирорий исломий усмоний барои берун рондани ин ишғолгарон ба жойи бозгашт ба хевиштан, фариби ек кишвари секуляри дигари мисли Германро хурд ва дар жанги жахоний аввал ба нафъи Германи ноцианал социалист ширкат кардки, Мустафо Камол пошо ( ки ба ғалат машхур ба отатурк шуда буд) дар ин жангхо машхур шуд ва ба сурати мармузи ба болотарин даражоти низомий даст пейдо кард.
Дар чанин вазиати довлати усмоний бо тамоми заъфийки дошт боз тавони жанг бо душманони хорижийро дошт, барои хамин Англизихойи секуляр бо ваъдахойи дуруғин хок ва озодий аз ихсосоти миллийгероий ва арабгероий арабхо ва ихтилофоти мазхабий онхо бо ханафийхойи нақшбанди усмоний нихояти истефодаро карданд, ва бо ташвиқ касони чун шох Файсал ва Ашроф Хусайн ба истиқлол ва ижоди тафарруқ, бузургтарин заработро ба усмонийхо ворид карданд. [1]
Дар чанин вазиати довлати усмоний аз тавони жанг бо миллийгароий арабий ва жанги мазхабий дохилий ожиз монд ва дар нихоят бо кудитойи ек секуляри муртад ба номи отатурк ва химояти мунофиқин ва секулярзадахойи чун Али Абдурраззоқки дар нафийи машруъияти хилофат ва барчидани он, ба новъи амалкарди отатуркро тақвият карданд хукумати бадили исломий вохиди муслиминки наздик ба 6 қарн бо тамоми маъойибики дошт аз дорул исломи муслимин мухофизат карда буд расман ба 57 рахбар ва 57 парчам ва 57 сарзамин тақсим шудки, дар еки ду сарзамини махдуд набошад хаммаги било истисноъ то кунун тавассути муздурон ва дастнишондагони куффори секуляри жахоний ва муртаддини секуляр ва дастнишонда, ва қавонини куфрий дини секуляризм идора мешаванд. [2]
Нигох кунид муслимин бо аз даст додани неъмати хилафату ала манхажин нубувват аз кужо ба чи пасти ва залилий ва хиффати худишонро кашонданд? Ва читури асбоби бечораги ва нобудий худишонро бо дастхойи худишон фарохам карданд? Ва худишонро дар назди хақиртарин ва беарзиштарин бандахойи аллохки куффори секуляри хорижий ва муртаддини махаллий ва мунофиқин хастанд хақир ва беарзиш кардандки, хатто залилийхойи чун яхуд ва насоро ва мажус хамки худишон залили дасти секуляристхо шудан хам, ба динишон ва молишон ва сарзамин ва номус ва фарзандонишон хам тамаъ карданд; ва муслимин худишонро дар баробари инхамма душман танхо ва бедифоъ карданд?
(идома дорад……..)
[1] کسانی چون میرزا تقی شیرازی ، سید محسن حکیم ، سید مصطفی کاشانی ، سید ابوالقاسم کاشانی زعیم های شیعه بودند که بر خلاف غلات صفوی از دولت عثمانی حمایت و بعضا در حمایت از آنها در مقابل انگلیس جهاد کردند .
[2] آیات الله خمینی در مورد طرح خائنانه تجزیه دولت عثمانی می گوید:
مسلمین آنها بودند که مجد آنها دنیا را گرفته بود، تمدن آنها فوق تمدن ها بود، معنویات آنها بالاترین معنویات بود، رجال آنها برجسته ترین رجال بود، توسعه مملکتشان از همه ممالک بیشتر بود، سیطره حکومتشان بر دنیا غالب شده بود. دیدند که با این سیطره، با این وحدت دول اسلامی نمی شود تحمیل کرد چیزهائی را که آنها می خواهند، نمی شود ذخائر اینها را طلای سیاه اینها را، طلای زرد اینها را، نمی شود اینها را قبضه کرد، درصدد چاره بر آمدند، چاره این بود که بین ممالک اسلامی تفرقه بیندازند. شاید بسیاری، بعضی از شما یادشان بیاید جنگ بین المللی را، جنگ اول بین المللی را که با مسلمین و با دولت بزرگ عثمانی چه کردند، دولت عثمانی یکی از دولی بود که اگر با شوروی طرف می شد، گاهی او را زمین می زد، سایر دول حریف میدان او نبودند. دولت عثمانی یک دولت اسلامی بود که سیطره اش گرفته بود تقریباً از شرق تا غرب را، آنها دیدند که با این دولت اسلامی به این قوی ای نمی شود چاره ای کرد، نمی شود ذخائر را برد. بعد از اینکه در این جنگ با آن بساط غلبه پیدا کردند، تجزیه کردند دولت عثمانی را به دولتهای بسیار کوچک، کوچک. برای هر یک از آنها هم یا امیری قرار دادند یا سلطانی قرار دادند یا رئیس جمهوری قرار دادند. آنها در قبضه مستعمرچی ها و ملت بیچاره در قبضه آنها، با این وضع یک دولت عثمانی با آن مرز را زمین زدند و دولت های اسلامی از خواب بیدار نشدند یا خودشان را به خواب زدند. این دولت عثمانی در تحت ظل خلافت اسلامی، در تحت ظل اتکا به قرآن مجید آن مرز را داشت، بعد از آنکه تجزیه شد، در زمان ما، در زمان آتاتورک خبیث، اسلام را در آنجا الغاء کردند و الان دولت ترکیه دولت مسلم نیست، دولت حسابش از اسلام جداست مراسم دینی ندارد دولت، احکام دینی دولت ندارد لکن ملت شریف ترکیه مسلم هستند و اینها هستند که در سال هایی که به مکه می روند طایفه اینها به نسبت بیشتر از دیگران است. دولت یک همچو دولتی است، آن مرز را به اتکا به اسلام به دست آورد و آنها دیدند که اتکاء به اسلام نقطه بسیار بزرگی است که با این اتکا نمی شود دولت های اسلامی را از بین برد، در ترکیه اسلام را از حساب دولت جدا کردند و حالا می بینید که در قبرس که از ترک ها کشته می شود یک مسلم نیست که متاسف باشد. این تاسف دارد که یک دولتی جوری بکند طوری رفتار بکند که بعد از آنکه در مقابله نصاری زمین بخورد یا از آن کشته داده بشود، دول اسلامی دیگر بی تفاوت باشند نسبت به او. اگر یک نفر هم اظهار تاسف بکند (یک آخوند پوسیده ای مثل من) دول اسلامی که اظهار تاسف نمی کنند برای اینکه مجد اسلامی را از دست دادند. (صحیفه نور جلد 1 صفحه 88)