اتحاد با کفار
الله تعالی با آنکه «اتحاد» با دشمنان خودش و مومنین و ملائکه را با آنهمه مفاسد عقیدتی و رفتاری که دارند مشروع می داند اما می فرماید:
- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ (ممتحنه/1) ای مؤمنان ! دشمنان من و دشمنان خویش را اولیاء نگیرید .
- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا (نساء/144)ای کسانی که ایمان آورده‌اید! کافران را به جای مؤمنان به دوستی نگیرید. مگر می‌خواهید حجّت و برهان آشکاری علیه خود به دست خدا دهید (بر این که شما هم جزو منافقانید؟).
- – يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ(ای مؤمنان ! پدران و برادران را اولیاء خود نگیرید اگر کفر را بر ایمان ترجیح دهند) وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (توبه/23)کسانی که از شما ایشان را ولی خود کنند مسلّماً ستمگرند .
- لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ (مؤمنان نباید مؤمنان را رها کنند و کافران را به جای ایشان به دوستی گیرند)وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ(و هر که چنین کند ( رابطه او با خدا گسسته است و) وی را در چیزی از خدا نیست) إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً(مگر آن که ( ناچار شوید و) خویشتن را از (اذیّت و آزار) ایشان مصون دارید و (به خاطر حفظ جان خود تقیه کنید)) وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ(آل عمران/ 28)(و خداوند شما را از (نافرمانی) خود برحذر میدارد و بازگشت (همگان) به سوی او است)
- یا می فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ (ای مؤمنان ! یهودیان و نصرانی ها را اولیاء خود نگیرید. اینها برخی اولیاء برخی دیگرند)وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ (مائده/51). هرکس از شما ایشان را ولی و سرپرست خود گیرد ورزد بیگمان او از زمره ایشان بشمار می رود.
و تنها دارودسته ی منافقین یا سکولار زده ها هستند که با این کفار «ولاء» دارند: فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ (مائده/52) می‌بینی کسانی که بیماری به دل دارند، ( در ولاء و یاری با کفار) بر یکدیگر سبقت می‌گیرند و می‌گویند : می‌ترسیم که ( روزگار برگردد و ) بلائی بر سر ما آید ( و به کمک ایشان نیازمند شویم ) .
«ولاء» ما مشخص است: إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ (آل عمران/55) تنها خدا و پیغمبر او و مؤمنانی یاور و دوست شمایند که خاشعانه و خاضعانه نماز را به جای می‌آورند و زکات مال به در می‌کنند .
پس دوستان نامتعادل و نامیزان ما لازم است بدانند که «اتحاد» رسول الله صلی الله علیه وسلم با دشمنان الله و پیامبران و ملائکه که آنهمه مفاسد عقیدتی و رفتاری دارند به معنی «ولاء» و «وحدت» با آنها نیست.