د مؤمنانو دښمنان ….؛
د انسانانو په منځ کې د مؤمنانو دښمنان درې ډلې دي:
1 ـ ښکاره کفار چې غير له مرتدینو پر پنځو اصلی ډلو ویشل کیږی: الَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَىٰ وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا…[سُوۡرَةُ الحَجّ : 17]
«كومو كسانو چي ايمان راوړ، او كوم كسان چي يهوديان شول، صابئيان (د ستورو عبادت کوونکي)، نصارا، مجوسيان (د اور عبادت کوونکي)، او كوم خلك چي مشرك شول،…»
☜ يهودان، صابئین، نصارا، مجوس، او مشرکین.☞
2- پټ داخلی کفار یا منافقین چې ځانته یې پخپله له مسلمانانو څخه هم دار او دسته برابره کړې ده او ځانونه یې په هغوي کې ورک کړي دي چې تشخیص د دغو دښمنانو له غولیدلو مسلمانانو څخه په دنیا کې مونږ ته غیر ممکن دی.
هغه مجرم مؤمنان چې ممکن دی په څه دلایلو سره له نورو مؤمنانو سره دښمنی وکړی.
وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ[سُوۡرَةُ الحُجرَات : 9]
ژباړه: او كه له مؤمنانو څخه دوې ډلي پخپلو منځو کښي په جنګ شي، نو د هغو په منځ کښي صلح وکړئ. …»
اوس نو دا دښمنی ممکن ده یواځې په روانی او د ساړه جنګ په برخه کې وي او یا ممکن ده یو ترکبی جنګ له ساړه او تاوده جنګ څخه وي،
د بلیګې په توګه کله چې الله تبارک وتعالی
فرمایي: يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ [سُوۡرَةُ التّوبَة : 73]
ژباړه: «[اې پېغمبره (ص)!] له كافرانو او منافقانو دواړو سره په پوره طاقت مقابله وکړه. او له هغو سره ډېر سخت چلند وکړه. »
دلته که دقت وکړئ جهاد له ښکاره کفارو سره
له داخلی منافقینو سره پر جهاد کولو مقدم دی
له همدې امله ده چې اکثره وخت د منافقینو دار او دسته په پام کې نه نیول کیږی ته به وایی چې اصلا وجود نلری؛ او جهاد له منافقینو سره هم د نرم او تبلیغي برخه کې د را ګرځونګو عواملو په کارولو او داخلی مدیریت د هغوی دی، او دلته ګرم او مسلحانه جنګ پکار ندی، مګر داچې د کوم جرم مرتکب وګرځی چې حد پرې تطبیق شی یا داچې له دار الاسلام څخه بهر لاړ شی چې په دې وخت کې حکم یې د سکولرستانو حکم ته ورته کیږی.
په همدې خاطر امام طبری رحمه الله له ابن عباس رضی الله عنهما د «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ …»
په تفسیر کې روایت کوي چې وې ویل: «فَأَمَرَهُ اللَّهُ بِجِهَادِ الْكُفَّارِ بِالسَّيْفِ وَالْمُنَافِقِينَ بِاللِّسَانِ، وَأَذْهَبَ الرِّفْقَ عَنْهُمْ؛ »
اللهﷻ خپل پیغمبر ﷺ ته یې امر وکړ چې له کفارو سره په توره جهاد وکړی او له منافقینو سره پر ژبه باندې جهاد وکړی او د هغوي په نسبت له نرمۍ او مهربانی څخه کار مه اخلی. او یایی ویلی دي: « الْكُفَّار بِالْقِتَالِ، وَالْمُنَافِقِينَ : أَنْ تَغْلُظ عَلَيْهِمْ بِالْكَلَامِ».
له کفارو سره دې قتال او جنګ وشی او له منافقینو سره دې په توندې او غلیظې وینا له لارې برخورد وشی.
یا له حسن بن علی رضی الله عنهما نه روایت کوی چې: جَاهِدِ الْكُفَّارَ بِالسَّيْفِ، وَالْمُنَافِقِينَ بِالْحُدُودِ، أَقِمْ عَلَيْهِمْ حُدُودَ اللَّهِ.[1]
د منافقینو له دار او دستې سره د روانی جګړې
اړوند د قرآنکريم له دغو آیاتونو ور ها خوا، مګر د رسول الله ﷺ شدت قاطعیت او توندی مو د ضرار په تخریب کې نده لیدلې! چې په اسلامه ټولنه کې پر حزب جوړونکو او تفرقه اچونکو باندې د الهی حدودو اجرا ده؟
علاوه له دې نه، داخلی پټ کفار لکه د وریښمو چنجي په خواو شایی یوه ستره ټولګه له ککړو مسلمانو څخه را غونډ کړی او ځانونه یې د هغو ترمنځ ورک او پټ کړی دی داسې چې مونږ یې په دنیا کې د هغوی مخلوطه دار او دسته او د هغوي د لښکرو سیاهی وینو او پخپله د هغوي پر پیژندلو او تفکيک باندې هیڅکله قادر نه یو
، توطئه کونکي او اخلال گران او د تاریخ په وږدو کې مؤمنانو ته نږدې ترینه دښمنان! په دې وجود سره یې بیاهم په دنیا کې د مسلمانانو برخه ګڼل کیږی نه کفار او باید له هغو څخه ځان وساتو:« هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ» [سُوۡرَةُ المنَافِقون : 4]
« دوى پاخه دښمنان دي. له دوى څخه ځان ساتونكی اوسه؛ خداى دي دوى ووهي، دوى كوم لوري ته اړول کیږي.»
ـــــــــــــــــــ
[1] الطبری، محمد بن جریر؛ جامع البیان فی تأویل آیِ القرآن، دارالمعرفة، بیروت – لبنان ج10 ص183.