Кофир ва мунофиқлар.(5)
Ахли тафарруқ, адолат ва инсофдан қочиб юрувчилар мусулмонлар жамияти учун шунчалик кўп мусибатлар, аччиқ самаралар келтиришганки, хар қандай сабр- тоқатли инсон хам гохида уларни юзаки кўз-қарашлари, шариатни зиддига бўлган енгилтак назарларини олдида хайрон бўлиб ажабланиб қолади. Улар ўзлари ёпишиб олишган нотўғри дипломатикалари сабабли қандай қилиб мусулмонларнинг дини, жони, номуси, обрўси, иззати, моли, ватани, бутун борлиқлари билан ўйнашишади?
Қисматларга ажратиш ,ихтилоф, аниқ таниб олиш, душманларни шаръий даражаларга ажратиш билан бир қаторда, душманнинг харбий қудрат ва технология мезони бўйича қайси даражада эканини ва бизларни ўзимиз хам харбий қудрат, маълумот жамлаш қудрати, мутахассисликлар бўйича қайси табақада турганимизни хам ташхис беришга қодир бўлишимиз лозим. Ё хунайн ғазавасига ўхшаш Сафвон ибни Умайяга ўхшаш мушриклардан қуролни қарз қилиб оламизми? Ёки бўлмасам масалан нижронни насронийлари билан тузилган харбий ёрдамга асосланган паймонлардан тузишимиз керакми? Ёки душманни [1][2]
қўшинини қаршисида бадр ва табукка ўхшаб хужум қилиш ё хандақга ўхшаш дифоъ қилиш тактикасидан фойдаланишимиз керакми?
Хозирги мавжуд вазиятда яқин кофирларга нисбатан жанг, урушни қоидасини татбиқ қилиш шакллари, равиши қандай бўлишини ким ташхис беради? Аниқ кўриниб турганидек буни фирқаланиб кетган гурухлар, шахслар қила олмайди, балки “уч афзал абзорга “ тобеъ бўлган харбий ишлар бўйича мутахассислар ва бу тахассус бўйича ишлайдиган улил амр шўросини қўлидан келади. Уларни фикрлари жамиятни бошқариш ишлари бўйича ишлайдиган бошқа мутахассисларни назарлари билан бирга қўшилган холда рахбарият томонидан вохид назар сифатида ироя берилади.
Мана бу кишиларни берган ташхиси фақат улил амр шўросини харбий ва хавфсизлик доирасида бўлиб, таблиғ ва иқтисод ва ……заминасидаги шўрони бошқа мутахассисларининг назарлари билан қўшилган холда ,барча улил амр шўросини, хукумат ташкилотларини намояндаси бўлган рахбарият томонидан матлабни рухи ва охирги натижа сифатида ироя берилади.
Умумий қилиб айтганда исломий жамиятни рахбарияти ўзини ихтиёридаги турли-хил харбий, хавфсизлик, иқтисодий ташкилотларга суянган холда ,ўша кунга хоким ” мавжуд вазиятга” муносиб равишда душманни ажратади ва аслий узоқ душманга ёки яқиндасига марказлашиш кераклигини ташхис беради. Мана шу тарзда
«وَما أَمَرْتُكُمْ بِهِ فأتوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ»
га асосланиб мўъминлар ва дорул исломни “ўша кунини эхтиёжини” бирига муносиб, шаръий жавобни ўртага қўяди.
Шундай экан мувозанат ана ўша асл собит хисобланади: харбий қудратни мезони ва бу харбий қудратни рахбарият томонидан қандай тарзда тақсимланиши ва ишлатилишига боғлиқ.
Бизлар “мавжуд вазиятда” “ўша кунимизни эхтиёжларини” қайси равиш билан бартараф қилишимиз кераклигини ,рахбариятни қўл остидаги мутахассислар шўроси ташхис беради. Албатта харбий қудратимизни мезонига хам эътибор беради. Доим азоб,сустлик, хорлик , мағлубиятга даъват қилиб келаётган бўлиниб кетган гурухлар,шахсларни фикри бу масалани хал қила олмайди.
Мана бу ўринда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам афзал “уч абзорни бирини” воситаси билан одамларга шаръий ишлар йўлини ироя беряптилар, мусулмонлар эса буни натижасида шундай ижтиходий масалалар бўйича қуръон ва суннатни улил амр мутахассисларининг шўросини тушунчасига асосланган нарсани қўлга киритишади. Бу нарса уларни “мавжуд вазиятларига” хамда ўша кунни эхтиёжларига муносиб равишда тақдим қилинган бўлади.
Исломни энг баланд қалъасини чўққиси хисобланган ва дин, жон, номус, ақл , обрў, иззат, мол, хамда мусулмонларни ватанини сақлаш бўйича иш олиб борадиган
« ذِروةُ سَنامِهِ»
жиходни фиқхи ва рахбариятдан хам кўра хассосроқ , мухимроқ мутахассислик топиладими? Шундай бўлгач, харакатни тўғри йўлини,иш юритишни, режани фақат энг афзал бўлган “уч абзор”нинг вахдат тарафдори бўлган рахбарият томонидан ва шаръий канал орқали қўлга киритинглар. Тафарруқ, хорлик ахли мана бу йўлда жиходга тегишли бўлгандек бўлиб кўринадиган сўзларни сенга отишига ва ислом, мусулмонларни душманларининг мақсадлари йўлига сени йўллаб бу йўлда сени харж қилиб ташлашларига йўл қўйма.
[1] تاریخ الطبری، ج 3، ص 73.
[2] الطبقات الکبری، ج 1، ص 220.