Бидъат.(4)
“Мавжуд вазиятда” биринчи даражали ишларга ва мусулмонларни ўша кунги эхтиёжига муносиб равишда, зийраклик билан даъват қилишдан ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг равиши билан мусулмонларга яхшилик қилишдан ташқари, одам ўзини иймони ноқис, фосиқ мусулмонларнинг иймонини андозаси, даражаси билан машғул қилишлиги ва ситам кўрган биродар ва опа-сингилларимизни оловга қанчалик чуқурроқ кетганликларини ё жаханнам ахли эканликларини собит қилиш учун бидъат ахлидаги хатоларни топишга харакат қилишлик, бу кўпроқ бемор, касал инсонларни ёки тафрақа соладиган душманларни ё ёмон, пасткаш уламоларни иши хисобланади. Улар
«أَدْعُو إِلَى اللَّهِ ۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ»
оятини маъносини хидини хам хидлашга ва мусулмонларни мавжуд вазиятини, уларнинг эхтиёжларини ва хозирги пайтдаги биринчи даражали ишларни хам тушунишга қодир эмаслар.
Мана бу бидъат ахли хар қандай суратда хам бизнинг жамиятимизни орасида мавжуд бўлиб, бизнинг уларни муқобилида ўзига яраша вазифаларимиз бор, бу нарса жуда кўп биродарларимиз, опа-сингилларимизни зехнида йўқ нарса. Хозирги пайтдаги бизларнинг барча бидъатларни,рафторга ва амалга оид фасодларни нобуд қилиш йўлидаги энг катта вазифамиз , улил амр шўросини воситасида вохид уммат ва вохид жамоатни ташкил қилишдир, бўлиб хам буни фақат ва фақат “уч абзорни” ёрдами билан вужудга келтирса бўлади.
Бу бизларни асосий вазифамиз,ха бизларни асосий вазифамиз ва асосий биринчи даражали ишимиздир, агар мана бу биринчи даражали ишни амалга оширсак,минглаб булғанган нарсалар ўртадан йўқолади, худдиинки нубувват манхажига асосланган хилофат ўртадан кўтарилгач, мусулмонларга минглаб булғанган нарсалар қўшилганга ўхшашдир. Исломий, мажбурий, бадал хукуматлар кетиши билан эса диёрларда бу булғанишлар, доғлар янада кўпайди, орада исломий шўронинг вохид мажлиси кетишлиги билан эса мана бу булғанишлар умуман кўпайиб кетган.
Орадан мана булғанишларни йўқотиш учун хозирги пайтдаги асосий, мухим вазифамиз, бу “уч абзордан” бирини ташкил қилиш бўлади. Вохид умматни ва улил амрни вохид шўросини ташкил қилиш керак, у ўзини вохид ижмоъси билан қозини нақшини ўйнайди ва уни хукми охирги хукм хисобланади,уни ижмоъси охирги хукм бўлиб, ўзини вохид ижмоъси билан вохид жамоатни вужудга келтиради ва ўртадаги бўлиниб ётган уммат ва жамоатлар хам орадан кўтарилади.
Бугунги кундаги бизни асосий вазифамиз мана будир, ўзимизни иймони ноқис фосиқ мусулмонларни иймонини андозаси билан машғул қилиш эмас,ёки бу шахсни даражаси қандай ва бу одам жаханнамга кирадими ё жаханнамда қайси даражада чуқурроқ кириши хақида машғул бўлишни ўрни эмас. Мана бу ишлар дўстга ярашадиган иш эмас,ўзини биродар деб хисоблайдиганлар эса бу ишни яқинига аслан келмаслиги керак.