جاهلیت. (3)

جاهلیت. (3)

عُمُومِی حالتده  بیز جَمِیعَتلرنی اِیکّی  دَسته گه  اِسلامی  جَمِیعَتلر  یا  دار الاِسلام و جاهِلی جَمیعَتلر یا دار الکفرگه  تقسیم  قیله  آله میز. دار الاِسلامده  جَمِیعَتنینگ  اَساسی  قانونلری  الله نی  شَریعَتیگه، دِینی اِسلامگه  مُوافق رَویشده  بُولیشی  یاکی اِسلامی مَذهَبلردَن  بیرینی حاکِیمِیَتی آستیده  بُولیشی لازِم، اَگر اوُنی اَکثرِ اَهالیسی حاضِر مُسُلمان اِیمَس،لیکن  آلدینگی  دَورلرده  دار الاِسلام  دِیارلری  جُومله سیگه کیرگن. اِیندی جَمیعَتنینگ  اَساسی قانونلری الله نینگ  شَریعَتینی  قانونلریگه  کوُره  اِیش الیب بارمَسَه، اوُنی  اَکثر اَهالیسی  مُسُلمان  بُولگن  تقدیرده  هَم دار الکفر حِسابله نَدی. بُو ییرده گی  حاکِم بُولگن  حُکم او مِنطقه نی  اَهالیسیگه  باغلیق اِیمَس. یَعنی دار الکفر دِییلگن  ییرلرنی  اَلبتّه اَهالیسی هَم کافِر بُولیشی شَرط اِیمَس،یاکی شُونگه  اوُحشَش  دار الاِسلامنی  بَرچه  اَهالیسی مُسُلمان  بُولیشی  هَم شَرط  اِیمَس.

الله نی شَریعَتینی  قانونلردَن  اوُزاقلشیب  قالیش و جاهِل جَمیعَتلرنی  یُوزَگه  چیقیشینی اوُزی  جُوده  کوُپ عِصیانلر،جِنایاتلر، مُرَکّب وَضِیعَتلر، حُکم و ناحَق حُکوُمَت، اِلاهِی قانونلرگه  قرشی هَوا و هَوَسگه اَساسلنگن رَفتار، اِلاهِی دَستوُرَاتلردَن  یُوز  اوُگیریش، اِلاهی  وَعدَه لرگه  اَهَمِیَت  بیرمَسلیک، خُداوَندنی اِیشلری  حَقیده  یامان  فِکرلرگه  باریش، نااوُرین  اِیستکلرده  قیسَرلیک  بیلن  توُریب آلیش، تعَصُّب و باطِل اَندیشه و عَقیده لردَن  دَلیلسیز  طرَفدارلیک  قیلیش، شَرعِی  دَلیلسیز  نَجاد پَرَستلیک  قیلیش و قوم، قبیله نی اوُستونلیگینی  دَعوا  قیلیش، بُولرنی هَمّه سی  اَخلاقی  فسادلرگه  جَنگ و تلانچیلیک  قیلیشگه هَمده اَکثریت تنزّولّرگه،مِلّتلر و بَشَرِی جَمیعَتلرنی  آرقه ده  قالیب  کیتیشیگه  سَبَب  بُوله دی.

 جاهِلِیَت  کلیمه سی  بیرینچی مَرته  الله  طرَفیدَن  بَعثتدَن  آلدینگی  دَورِگه  نِسبَتاً  اِیشله تیلگن، قرآننینگ عَرَبلرنی  جاهِلِیَت  اَهلی  دیب نامله گنلیگیگه سَبَب، اوُلرنینگ  هَوایی- نفسگه، ماییلّیکلرگه  اَساسلنگن حُکوُمَتنی  الله نینگ  حُکوُمَتینی  اوُرنیگه  قوُییب  آلگنلیکلریده  اِیدی.  

مَنه بُولرنی  هَمّه سینی  جَمله ب  قوُییده گی  حُلاصَه گه  کیلسه  بُوله دی، هَر قندَی  زَمان و مَکانده نفسانی  حاهیش و اِیستکلر  الله نی  اوُرنیگه  حُکوُمَت  قیله دیگن  بُولسه، اَنه اوُشه  زَمان و مَکان جاهِلِیَت  زَمانی و مَکانی حِسابله نَدی. بُو اِسلامدَن  آلدینگی  عَرَبِستان  ییرله ریده  بُوله دِیمی  یا دُنیانی باشقه  نُوقته سیده  بُوله دیمی  یا  بُولمَسَم 21 عَصرده  بُوله دیمی  فرقی  یُوق.

حاضِرگی  پَیتده “سکولاریسم دِینی و اوُنی توُرلی- هیل مَذهَبلری” تامانیدَن وُجُودگه  کیلتیریلگن  زَمانَوِی جاهِلِیَت، قدیمده گی  جاهِلیَتلرنی  حُلاصَه سی  حالاص! چُونکی بُو جاهِلِیَتنی  اِیچیگه  یُونان، رُوم،حِتای،هِند، عَرَب  جاهِلِیَتی، اوُرته  عَصرده  سکولار مُتفکّرلری  تامانیدَن  اِیشلب  چیقیلگن مَحصُولاتلرنی  زیرَه وار  صِفتیده  قوشیب  یُوباریلگن. بیز بُوگونگی  کوُنده  کوُریب  توُرگن و جَمیعَتگه حاکم  بُولیب  توُرگن  جاهِلِیَت  اوُتگن  تاریخ  دَوامیده  بَشَرِیَت  کوُرگن  جاهِلِیَتگه  نِسبَتاً  قوُپال، حُوشُونَتگه  توُله و تشکیلاتچیراق  بُولیب  ییتیلگن.

Жохилият. (3)

Жохилият. (3)

Умумий холатда биз жамиятларни икки дастага исломий жамиятлар ё дорул ислом ва жохилий жамиятлар ё дорул куфрга тақсим қила оламиз . Дорул исломда жамиятнинг асосий қонунлари аллохни шариатига, дини исломга мувофиқ равишда бўлиши  ёки исломий мазхаблардан бирини хокимияти остида бўлиши лозим,агар уни аксар ахолиси мусулмон бўлмаса хам , уни рахбари  мусулмон бўлиши керак. Масалан хиндистонни олсак, уни аксар ахолиси хозир  мусулмон эмас, лекин олдинги даврларда дорул ислом диёрлари жумласига кирган. Энди жамиятнинг  асосий қонунлари аллохнинг  шариатини қонунларига кўра иш олиб бормаса, уни аксар ахолиси мусулмон бўлган тақдирда хам дорул куфр хисобланади. Бу ердаги хоким бўлган хукм у минтақани ахолисига боғлиқ эмас. Яъни дорул куфр дейилган ерларни албатта ахолиси хам кофир бўлиши шарт эмас, ёки шунга ўхшаш дорул исломни барча ахолиси  мусулмон бўлиши хам шарт эмас.

Аллохни шариатини қонунларидан узоқлашиб қолиш ва жохил жамиятларни юзага чиқишини ўзи жуда кўп исёнлар,жиноятлар,мураккаб вазиятлар,хукм ва нохақ хукумат,илохий қонунларга қарши хаво ва хавасга асосланган  рафтор,илохий дастуротлардан юз ўгириш, илохий ваъдаларга ахамият бермаслик, худовандни ишлари хақида ёмон фикрларга бориш, ноўрин истакларда қайсарлик билан туриб олиш,таъассуб ва ботил андиша ва ақидалардан далилсиз тарафдорлик қилиш, шаръий далилсиз нажодпарастлик қилиш ва қавм , қабилани устунлигини даъво қилиш, буларни хаммаси  ахлоқий фасодларга, жанг ва талончилик қилишга хамда аксарият таназзулларга ,миллатлар ва башарий жамиятларни  орқада қолиб кетишига сабаб бўлади.

Жохилият калимаси биринчи марта аллох тарафидан баъсатдан олдинги даврга нисбатан ишлатилган,қуръоннинг арабларни жохилият ахли деб номлаганлигига сабаб, уларнинг хавойи-нафсга, мойилликларга асосланган хукуматни аллохнинг  хукуматини ўрнига қўйиб олганликларида   эди.

Мана буларни хаммасини жамлаб қуйидаги хулосага келса бўлади, хар қандай замон ва маконда нафсоний хохиш ва истаклар аллохни ўрнига хукумат қиладиган бўлса,ана ўша замон ва макон жохилият замони ва макони хисобланади. Бу исломдан олдинги арабистон ерларида бўладими ё дунёни бошқа нуқтасида бўладими ё бўлмасам 21 асрда бўладими фарқи йўқ.

Хозирги пайтда “секуляризм дини ва уни турли-хил мазхаблари” томонидан вужудга келтирилган замонавий жохилият, қадимдаги жохилиятларни хулосаси ё улардан бир қадар кўпроқ даражадаги нарса холос!  Чунки бу жохилиятни ичига  юнон,рум, хитой, хинд, араб жохилияти, ўрта асрлар ва қадимги эрон ва ……..дан қолган меърослар бор бўлиб,янги асрда  секуляр мутафаккирлари  томонидан ишлаб чиқилган махсулотларни зиравор сифатида қўшиб юборилган. Биз бугунги кунда кўриб турган ва жамиятга хоким бўлиб турган  жохилият ўтган тарих  давомида башарият кўрган жохилиятга нисбатан қўпол,хушунатга тўла ва ташкилотчироқ бўлиб етилган.

جاهلیت 3

جاهلیت 3

 ما در کل، جوامع را به دو دسته ی جامعه ی اسلامی یا دارالاسلام یا جوامع جاهلی یا دارالکفر می توانیم تقسیم می کنیم. دارالاسلام، جامعه ای است که قانون اساسی آن طبق شریعت الله، طبق دین اسلام یا یکی از مذاهب اسلامی حاکم باشد و رهبر آن هم مسلمان باشد، هر چند که اکثر ساکنین آن مسلمان نباشند؛ مثل هند و اکثر جاهایی که الان هم غیر مسلمان هستند ولی قبلاً جزء دارالاسلام بودند؛ و دارالکفر، جامعه ای است که قانون اساسی آن بر اساس شریعت الله نباشد، هر چند که اکثر ساکنین آن هم مسلمان باشند. در اینجا حکم «دار» ارتباطی به ساکنین ندارد. وقتی می گوییم دارلکفر است قرار نیست حتما ساکنین آن هم کافر باشند، یا می گوییم دارالاسلام، قرار نیست همه ی ساکنین آن هم حتماً مسلمان باشند.

همین دور ماندن از قوانین شریعت الله و ایجاد جوامع جاهلی منشأ بسياری از تبهکاریها، عصيانها، نابسامانی ها، حکم و حکومت ناحق، رفتار خلاف قانون الهی و مبتنی برهوی و هوس و رويگردانی از دستورات الهی، بی توجهی به وعده های الهی، بدانديشی درباره ی افعال خداوند، پافشاری بر خواسته های نا به جا، تعصب و جانبداری بی دليل از عقايد و انديشه های باطل، نژادپرستی و برتری قوم و قبيله بدون دليل شرعی، فساد اخلاقی، جنگ و غارتگری، و نيز عامل اکثریت انحطاط ها و عقب ماندگی های ملل و جوامع بشری بوده؛ در نتيجه جاهليت يک مفهوم است كه محدوده ی زمانی و مکانی ندارد.

جاهلیت، برای نخستین بار از طرف الله نسبت به دوران قبل از بعثت به کار رفته، و قرآن به اين دليل عرب را اهل جاهليت خوانده که آنها حکومت هوای نفسانی و تمايلات خودشان را به جای حکومت خدا پذيرفته بودند.

در یک جمع بندی می توان چنین نتيجه گرفت که، در هر زمان و مکانی که خواسته ها و خواهشهای نفسانی به جای خدا حکومت کند، آن زمان، زمان جاهليت و آن مکان، مکان جاهليت است؛ خواه در سرزمين عربستان قبل از اسلام باشد و خواه در ساير نقاط زمين و خواه در قرن بيست و چندم باشد.

در واقع، جاهليت مدرنی که توسط «دین سکولاریسم و مذاهب مختلف آن» به وجود آمده خلاصه ای از جاهليت های قديم و چيزی بيشتر از آنهاست! زيرا در اين جاهليت،ارثیه ی جاهليتهای يونان و روم و چین و هند و عرب جاهلی و قرون وسطی و ایران باستان و… وجود دارد، و فرآورده هايی از عصر جديد هم توسط متفکرين سکولارچاشنی آن شده و به آن اضافه شده، سازماندهی شده، منظم شده، تئوریزه شده. این جاهلیتی است که الان بر جامعه حاکم است، خشن تر از تمام جاهلیت هایی که در طول تاریخ، بشریت به خودش دیده و منظم تر.

جهلنی مضمونی.

جهلنی مضمونی.

بَرچه  پَیغَمبَرلرنی مَقصَدی طاغوُتگه  کفر کیلتیریب، اوُنی کِیتیدَن الله نی  شَریعَتینی  قانونلریگه  اِیمان کِیلتیریش بُولگندَن سُونگ، بُو ییردَگی  مَسَله  سَوادلی یا بِیسَواد  بُولیش، تجریبی عِلملرگه  نِسبَتاً  آگاه  یا ناآگاه بُولیشنی  اوُستیده اِیمَس، بَلکی  مَسَله اولر اوُزلری اوُچُون  ته نلب  آلیشگن مَنهَچ، دُنیا قرَش، قانون،پراگرَمّگه  باریب  ته قه له دی. الله تعالی مَرحَمَت قیله دی:

  وَلَقَدْ بَعَثْنا في‏کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ(نحل/36)

اَنیقکی، بیز هَر بیر اوُمّتگه: “الله گه  عِبادَت  قیلینگلر و شَیطاندَن  ییراق بُولینگلر”، (دیب) بیر پَبغَمبَر یُوبارگنمیز.   ( بو ییرده عِبادَت یَعنی اِنسان الله نی شَریعَتینی  قانونلری اَساسیگه  قیله دیگن  اِیشلرنی بَرچه سی  کیرَدی، بُو عِبادَتلر  فقط الله نی  اوُزی  اوُچُون  بُولیشی  لازم.)

باشقه  بیر جایده اَیته دیکی:

 فَمَنْ يَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقداستَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقي‏لاَانْفِصامَ لَها(بقره/256)

بَس، کیم شَیطاندَن  یُوز  اوُگیریب، الله گه اِیمان  کیلتیرسه، اوُ هیچ  اَجرَب  کیتمیدیگن مُستحکم  حَلقه نی اوشلبدی.

طاغُوتگه  کفر  کیلتیریش یَعنی “لا اله”، الله نی  شَریعَتیگه  اِیمان کیلتیریش اِیسه “الّا الله”. شُونگه  اَساساً هَم رسول الله صلی الله وسلم مَرحَمَت قیلگندیلر:

 قولوا لا اله الا الله تفلحوا.

لا اله الّا الله دینگلر نَجات  تاپَسیزلر.

شُو بیلن بیرگه مِینگه  نِهایَتده  آجائِب  بُولیب  کوُرینگن، جاهِل و جاهِلِیَت  کلیمه سینی  مَفحُومِینی  یَنه ده اَنیقراق  کوُرسَتگن  نَرسَه  سمیّه، عمّار، یاسر،بلالگه و …….اوُحشَش  توحید  اَهلی بُولگن مُسُلمانلرگه نِسبَتاً  عالم، اولاما کلیمه سینی  اِیشله تیلیشی  بُولگن  اِیدی. مَنه  بُو عَزیز کیشیلر اوقیش و یازیشدَن بیبَهرَه بُولگن، یَنه ده  اَنیقراق  قیلیب  اَیتگنده  بیسَواد  بُولیشگن  اِیدی. بُولرنی   مُقابلیده  اِیسه  اَبُو الحَکمگه  اوُحشَگن، اَنه  اوُشه  دَورنی  دانیشمَندی  اوُشه  زَمانّی  اِینگ  یُوقاری  دَرَجَه ده  تحصِیل کوُرگن  شَخصی  حِسابلنگن  کیمسه لرگه  نِسبَتاً  اِیسه  جاهِل  کلیمه سینی اِیشله تیلیشی  اِیدی.

اِیندی  بُوندَن  حُلاصَه  قیله دیگن  بُولسَک، باسَواد،بَکه له ور، دانیشمَند، دَاکتر،پرافِیسّار بُولیشی  بیلن بیرگه جاهِل  بُولیشی هَم مُومکین؛ اِیندی سَوادسیز  بیر شَخص  اِیسه  عالِم  بُولیشی هَم مُومکین.

مَنه  بُو ییرده  قرآن  بیزلرگه عالِم و جاهِل  کیشی حَقیده  تعلیم  بیریاپتی، رسول الله صلی الله علیه وسلم هَم بیسَواد  بُولگن  اِیدیلر،جُوده  کوپچیلیک مَنه   بُونگه  دِیقّت  قیلیشمَیدی.  او کیشی هَم  اَطرافیده گی باشقه  آدَملرگه  اوُحشَش  تجریبی عِلملردَن آگاه  بُولمَگنلر،اَمّا توُلیق  بیر مَعناده  عالِم  کیشی اِیدیلر.

شُوندَی  بُولگچ جاهِلِیَت  سَواد و تجریبی عِلملرنی  مُقابلیده  توُرمَیدی، بَلکی  جاهِلِیَت  اِسلام قانونلری و حُکملرینی  مُقابلیگه  توُریب  آلگن  حُکم و قانوُن حِسابله نَدی. شُو سَبَبلی هَم اِسلام جاهِلِیَتنی اوُلیمی اِسلام شَریعَتینینگ قانونلرینی ظاهِر بُولیشی یا غالب بُولیشی  دیب اَته یدی.

رسول الله صلی الله علیه وسلم معاذ ابن جبلنی یَمَنگه  جُونَته یاتگن  پَیتلریده  قوُییده گیچه  بُویرُوق  بیرگن اِیدیلر:

«أَمِتْ أَمْرَ اَلْجَاهِلِيَّةِ إِلاَّ مَا سَنَّهُ اَلْإِسْلاَمُ وَ أَظْهِرْ أَمْرَ اَلْإِسْلاَمِ كُلَّهُ صَغِيرَهُ وَ كَبِيرَهُ[1]؛

جاهِلِیَت عَصریده گی  اِیشلرنی اِسلام تصدیقله گنلریدَن  باشقه سینی یُوقاتیب  ته شله، اِسلامنی  کتّه-یُو کِیچیک بُویرُوقلرینی  آچیق – آیدِین  کوُرسَت و اولرنی عَمَلده  اِیشله ت. رسول الله صلی الله علیه وسلم اوزاق ییلّر دَوامیده جاهِلِیَت  مَدَنِیَتی، قانونلری، حُرافات  عَقیده لرینی حُکمرانلیگی آستیده یَشَگن  اَعرابی کیشیگه بوُندَی دیگن اِیدیلر:

«کُلُّ مَأْثَرَهٍ فِی الْجاهِلِیَّهِ تَحْتَ قَدَمی».[2]

جاهلیتده گی هَمّه  نَرسه لر مِینی آیاغِیمنی  آستیده  قالیب کیتدی. حَه، کوریب  تورگه نینگیزدیک  جاهلیتده گی بار نَرسه لرنی آیاق- آستی قیلیشیمیز کیرک،شُوندَی اِیکن  جاهلیت تجریبی عِلملر، فنلرنی، تیحنالاکیه نی  بیلمَسلیک مَعناسیده  اِیمَس، بَلکی  الله نی  شَریعَتینی  قانونلرینی  بیلمَسلیک و الله نی شَریعَتینی  بُویرُوقلرینی  توُشُونمَسلیکدیر. بُو ییرده  مَنه  بُو جاهل کیشی پرافیسّار، دانیشمَند یا سَوادلی ، بیسَواد  بُوله دیمی بُونی  فرقی یُوق.


[1]– حسن بن علی ابن شعبه، تحف العقول، مترجم صادق حسین زاده، قم، انتشارات ال علی،1382، ص 25؛ نیز:ابن هشام –السيرة النبوية، انتشارات دار احياء التراث، چاپ دوم، 1013هـ/1333م، ج3، ص 412

[2]– همان

Жахлни мазмуни.

Жахлни мазмуни.

Барча пайғамбарларни мақсади тоғутга куфр келтириб , уни кетидан аллохни шариатини қонунларига иймон келтириш бўлгандан сўнг, бу ердаги масала саводли ё бесавод бўлиш, тажрибий илмларга нисбатан  огох ё ноогох бўлишни устида эмас, балки масала улар ўзлари учун танлаб олишган манхаж, дунё қараш, қонун, программага бориб тақалади.

Аллох таоло мархамат қилади:

  وَلَقَدْ بَعَثْنا في‏کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ(نحل/36)

Аниқки, биз хар бир умматга : “Аллохга ибодат қилинглар ва шайтондан йироқ бўлинглар”,бир пайғамбар юборганмиз. ( бу ерда ибодат яъни инсон аллохни шариатини қонунлари асосига қиладиган ишларини барча бўлади ,бу ибодатлар фақат аллохни ўзи учун бўлиши лозим.)

                                                                      Бошқа бир жойда айтадики:

 فَمَنْ يَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقداستَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقي‏لاَانْفِصامَ لَها(بقره/256)

Бас, ким шайтондан юз ўгириб, аллохга иймон келтирса, у хеч ажраб кетмайдиган мустахкам халқани ушлабди.

Тоғутга куфр келтириш яъни “ла илаха” , аллохни шариатига иймон келтириш эса “иллаллох”. Шунга асосан хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилгандилар:

 قولوا لا اله الا الله تفلحوا.

Ла илаха иллаллох денглар нажот топасизлар.

Шу билан бирга менга нихоятда ажойиб бўлиб кўринган, жохил  ва жохилият калимасини мафхумини  янада аниқроқ кўрсатган нарса Сумайя, Аммор, Ёсир, Билолга ва ……. ўхшаш тавхид ахли бўлган мусулмонларга нисбатан олим, уламо калимасини ишлатилиши бўлган эди. Мана бу азиз кишилар ўқиш ва ёзишдан бебахра бўлган, янада аниқроқ қилиб айтганда бесавод бўлишган эди. Буларни муқобилида эса Абул Хакамга ўхшаган  ,ана ўша дарвни донишманди, ўша замонни  энг юқори даражада тахсил кўрган шахси хисобланган  кимсаларга нисбатан  эса  жохил калимаси  ишлатилган эди.

Энди бундан хулоса қиладиган бўлсак, шахс босавод,бакалавр, донишманд, доктор, профессор бўлиши билан бирга жохил бўлиши хам мумкин; энди саводсиз бир шахс эса олим  бўлиши  хам мумкин. Мана бу ерда қуръон бизларга олим ва жохил киши хақида таълим беряпти, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам бесавод бўлган эдилар, жуда кўпчилик мана бунга диққат қилишмайди.  У киши хам атрофидаги бошқа одамларга ўхшаш тажрибий илмлардан огох бўлмаганлар,аммо тўлиқ бир  маънода олим киши эдилар. 

Шундай бўлгач, жохилият савод ва тажрибий илмларни муқобилида турмайди, балки жохилият  ислом қонунлари ва хукмларини муқобилига туриб олган хукм ва қонун хисобланади. Шу сабабли хам ислом жохилиятни ўлимини ислом шариатининг қонунларини  зохир бўлиши ё ғолиб бўлиши деб атайди.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам Муоз ибни Жабални Яманга жўнатаётган пайтларида унга қуйидагича буйруқ берган эдилар:

«أَمِتْ أَمْرَ اَلْجَاهِلِيَّةِ إِلاَّ مَا سَنَّهُ اَلْإِسْلاَمُ وَ أَظْهِرْ أَمْرَ اَلْإِسْلاَمِ كُلَّهُ صَغِيرَهُ وَ كَبِيرَهُ[1]؛

Жохилият асридаги ишларни ислом тасдиқлаганларидан  бошқасини йўқотиб ташла, исломни катта-ю кичик буйруқларини очиқ- ойдин кўрсат ва уларни амалда ишлат.  Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам  ўзоқ йиллар давомида жохилият маданияти, қонунлари , хурофот ақидаларини хукмронлиги остида  яшаган аъробий кишига бундай деган эдилар:

 «کُلُّ مَأْثَرَهٍ فِی الْجاهِلِیَّهِ تَحْتَ قَدَمی».[2]

Жохилиятдаги хамма  нарсалар мени оёғимни остида қолиб кетди. Ха, кўриб турганингиздек жохилиятдаги бор нарсаларни оёқ-ости қилишимиз керак, шундай экан жохилият тажрибий илмлар, фанларни, технологияни билмаслик маъносида эмас, балки аллохни шариатини қонунларини билмаслик ва аллохни шариатини буйруқларини тушунмасликдир. Бу ерда мана бу жохил киши профессор, донишманд ё саводли, бесавод бўладими буни фарқи йўқ.


[1]– حسن بن علی ابن شعبه، تحف العقول، مترجم صادق حسین زاده، قم، انتشارات ال علی،1382، ص 25؛ نیز:ابن هشام –السيرة النبوية، انتشارات دار احياء التراث، چاپ دوم، 1013هـ/1333م، ج3، ص 412

[2]– همان

معنی جاهلیت

معنی جاهلیت

زمانی که هدف تمام پیامبران کفر به طاغوت و به دنبال آن ایمان به قانون و شریعت الله مطرح می شود، باید فهمید مسأله بر سر باسواد بودن یا نبودن یا آگاهی یا عدم آگاهی بر علوم تجربی نیست بلکه، مسأله به منهج به جهانبینی و به قانون و برنامه ای بر می گردد که آنها برای خودشان انتخاب کرده اند.
الله متعال می فرمایند:

  • وَلَقَدْ بَعَثْنا في‏کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ(نحل/36)، ما ميان هر ملّتی پيغمبری را فرستاده‌ايم (و محتوای دعوت همه‌ی پيغمبران اين بوده است) كه خدا را بپرستيد (عبادت یعنی تمام افعالی که انسان براساس قانون شریعت الله انجام می دهد که عبادتان فقط برای الله باشد) و از طاغوت دوری كنيد.
    در جای دیگری هم می فرمایند:
  • فَمَنْ يَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقداستَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقي‏لاَانْفِصامَ لَها(بقره/256)،كسی كه از طاغوت (کفر کند به طاغوت و طاغوت را زیر پا بگذارد) و نافرماني طاغوت كند و به خدا ايمان بياورد، به محكم‌ترين دستاويز چنگ زده است (و او را از سقوط و هلاكت می‌رهاند و) اصلاً گسستن ندارد.
    کفر به طاغوت یعنی «لا اله» و ایمان به قانون شریعت الله یعنی «الا الله». بر همین اساس بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرمود: قولوا لا اله الا الله تفلحوا. بگویید لا اله الا الله تا رستگار شوید.
    با این وجود، نکته ای که برای من جالب است و می تواندمفهوم جاهل و جاهلیت را عینی تر کند، به کار بردن کلمه ی عالم و علماء برای مسلمانان اهل توحیدی چون سمیه و یاسر و عمار وبلال و … است که تمام این عزیزان از خواندن و نوشتن بی بهره و در واقع بی سواد بودند؛ و در مقابل، به کار بردن کلمه ی جاهل برای کسی چون ابوالحکم است که چنانچه گفته شد دانشمند و سرآمد سواد و دانشهای آن روزگار بود.
    در این صورت، شخص می تواند باسواد، لیسانس، فوق لیسانس، دانشمند و دکتر و پروفسور باشد اما جاهل؛ و شخص می توانددر برابر بی سواد باشد اما عالم. این نگرش قرآنی است، این نگرشی است که الله متعال به ما درمورد عالم و جاهل یاد می دهد. رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم هم بی سواد بود، این نکته ایست که خیلی ها نمی خواهند به آن دقت کنند، و طبیعی است که همچون اطرافیانش نسبت به علوم تجربی رایج آن زمان از آگاهی چندانی برخوردار نبود اما، عالمی بود به تمام معنا.
    پس، جاهلیت نمی تواند در برابر سواد و علوم تجربی قرار بگیرد. بلکه، جاهلیت حکم و قانونی است که در برابر حکم و قانون اسلام قرار گرفته باشد. به همین دلیل، اسلام مرگ جاهلیت را مقدمه ی ظهور و غالب شدن قوانین شریعت الله می داند،در این جا جاهلیت در برابر اسلام قرار می گیرد.
    رسول الله صلی الله علیه وسلم هنگامی كه «معاذ بن جبل» را به یمن اعزام می کند، به او دستور می دهد: «أَمِتْ أَمْرَ اَلْجَاهِلِيَّةِ إِلاَّ مَا سَنَّهُ اَلْإِسْلاَمُ وَ أَظْهِرْ أَمْرَ اَلْإِسْلاَمِ كُلَّهُ صَغِيرَهُ وَ كَبِيرَهُ ؛ امور عصر جاهليت را، جز آنچه اسلام تأييدش کرده، ريشه كن کن و بمیران، و امر اسلام را، چه كوچك و چه بزرگ، علني ساز و حاکم گردان. رسول الله صلی الله علیه وسلم در برابر اعرابی كه سالیان سال فرهنگ و قوانین جاهلی و عقاید خرافی بر آن ها حكومت كرده بود؛ چنین می گفت: «کُلُّ مَأْثَرَهٍ فِی الْجاهِلِیَّهِ تَحْتَ قَدَمی». تمام آنچه از جاهلیت است زیر پای من قرار گرفت. بله، تمام آنچه جاهلیت است باید زیر پا بگذاریم. پس، جاهلیت به معنی جهل به علوم تجربی و فنون و تکنولوژی نیست، بلکه جهل به قانون شریعت الله و جهل به دستور شریعت الله است، و فرق نمی کند این جاهل یک پروفسور و دانشمند باشد، یا آدم باسوادی باشد یا بی سواد.

کافرلرنی بیر صیفیدگی تورلی-هیل کوروهلرنی آرسینی اجرتیش

کافرلرنی بیر صیفیدگی تورلی-هیل کوروهلرنی آرسینی اجرتیش

بو ییرده مُسُلمانلرنینگ سکولاریستلر و یَهُودلرنی آرَسیگه فرق قوییب اَجرَتیشَیاتگنیگه، نَصرانیلرنی اوُرته سینی هَم دَرَجه لرگه بولیب اَجرَتیب چیقگنلیکلریگه گَوُواه بوله میز. مُسُلمانلر اوزلریگه یَقینراق بولگنلرنینگ غَلبَه سی سَبَبلی حُورسَند بولیشَر و اگر قولّریدَن کیلسه اَنه اُوشه یَقینراق بولگنگه یاردَم بیریشَردی. مَثلا نَجّاشی رَحمَهُ الله نینیگ اونگه قرشی اِیسیان قیلگن مُحالیف قوشِینِّی اوستیدَن قازانگن غَلبَه سیگه حُورسَند بولیشگنیدیک، اَلبتّه اولر مُسُلمانلرگه نِسبَتا یَنه ده  قه تّیقراق  موناسَبَتده بُولیشنی و مُهاجِرمُسُلمانلرگه نِسبتا کوپلَب چیکلاولرنی طرَفداری اِیدیلر. بو ییرده هَر اِیکّی قوشین اَصلیده نَصرَانی کافر اِیدی،لیکن نَجّاشی رحمه الله نی لشکری مُسُلمانلرگه یقینراق بولیشگن. شو بیلن بیرگه نَجّاشینی قوُل آستیده گی کافر لشکَر اولرنینگ مُقابلیده گی  قوُشینّی قرشیسیده توحته تیب تُورُوچی بیر سَبَب بولیب، اولر مُسُلمانلرنینگ آزادلیکلرینی زَمانَت قیلیشَردی. شونینگ اوچون هَم نَجّاشینی کافر لشکرینینگ مَغلوبِیَتی، اگرده تُوغریدَن-توغری بولمَسَه هَم عُمومًا آلگنده بیپَناه مُسُلمانلرنی ضَرَری حِسابلنگن.

Насронийларни фарқи.

Насронийларни фарқи.

Бу ерда мусулмонларнинг секуляристлар ва яхудларни орасига фарқ қўйиб ажратишаётганига, насронийларни ўртасини хам даражаларга бўлиб ажратиб чиқганликларига гувох бўламиз. Мусулмонлар ўзларига яқинроқ бўлганларнинг ғалабаси сабабли хурсанд бўлишар ва агар қўлларидан келса ана ўша яқинроқ бўлганга ёрдам хам беришарди. Масалан Нажжоший рохимахуллохнинг  унга қарши исён қилган мухолиф қўшинни  устидан  қозонган ғалабасига хурсанд бўлишганидек,албатта мухолиф томон хам насроний бўлган, аммо улар мусулмонларга нисбатан янада қаттиқроқ муносабатда бўлишни ва мухожир мусулмонларга нисбатан кўпроқ чекловларни тарафдори эдилар. Бу ерда хар икки қўшин аслида насроний кофир эди , лекин Нажжоший рохимахуллохни лашкари мусулмонларга яқинроқ бўлишган. Шу билан бирга Нажжошийни қўл остидаги кофир лашкар уларнинг муқобилидаги қўшинни қаршисида тўхтатиб турувчи бир сабаб бўлиб, улар мусулмонларнинг озодликларини замонат қилишарди. Шунинг учун хам Нажжошийни кофир лашкарининг мағлубияти ,агарда тўғридан-тўғри бўлмаса хам умуман олганда бепанох мусулмонларни зарари хисобланган.

تمایز بین دسته های مختلف یک صنف از کفار




تمایز بین دسته های مختلف یک صنف از کفار

حتی می بینیم که مسلمین همچنان که در بین سکولاریستها و یهود فرق می گذارند در میان نصرانی ها هم درجه بندی می کردند و به پیروزی آنی که به آنها نزدیکتر بود خوشحال می شدند و حتی اگه از دستشان هم بر می آمد به آنی که به آنها نزدیکتر بود کمک هم می کردند . مثل خوشحالی از پیروزی لشکر کافر نجاشی رحمه الله بر کودتا گران و ارتش مخالفش، که آنها هم باز نصرانی بودند، اما خواهان برخورد بدتری نسبت به مسلمین بودند و می خواستند محدودیتهای بیشتری نسبت به مسلمین مهاجر وجود داشته باشه .[1]

در اینجا، هم ارتش نجاشی رحمه الله همگی کفار نصرانی بودند و هم لشکر کودتا گران، اما لشکر نجاشی رحمه الله از لشکر کودتا گران به مسلمین نزدیکتر بودند .

علاوه بر آن لشکر کافر تحت فرمان نجاشی رحمه الله  نيروي بازدارنده در برابر نصرانی های مخالف بود و آزادیهای مسلمین را ضمانت می کرد. برای همین شكست و ضرر لشکر کافر نجاشی به صورت غير مستقيم شكست و ضرر مسلمانان بدون پناه محسوب می شد .


[1] شرح این کودتاه در سیرة النبویه ابن کثیر ج 2 ص 23 – 28 بتفصیل آمده است.

ما در ارتش آمریکا و ناتو و بخصوص در ارتش ترکیه که بخشی از ارتش کفار در ناتو است، یا در …

ما در ارتش آمریکا و ناتو و بخصوص در ارتش ترکیه که بخشی از ارتش کفار در ناتو است، یا در همین جبهه ی جنگ روانی کفار کسانی را می بینیم که نماز می خوانند و خود را مسلمان می نامند. علمای سلفی منطقه ی ما در کردستان عراق می گویند اینها مجاهد هستند و اگر کشته شوند شهید هستند . البته سلفی های مصر هم به سربازان ارتش مصر همین را می گویند و سلفی های ارتش حفتر در لیبی که ربیع المدخلی یکی از بزرگان سلفیت هم یکی از آنهاست همین را می گوید . کلاً همه ی سلفی های رسمی در حکومتها همین را می گویند.  واقعاً حکم شرعی اینها چیست؟

ج: الله تعالی می فرماید : الَّذِینَ آمَنُواْ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِیَاء الشَّیْطَانِ إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفاً ‏(نساء/76) کسانی که ایمان آورده‌اند ، در راه یزدان می‌جنگند ، و کسانی که کفرپیشه‌اند ، در راه شیطان می‌جنگند . پس با یاران شیطان بجنگید . بیگمان نیرنگ شیطان همیشه ضعیف بوده است .‏

هیچ مسلمانی شک ندارد که آمریکا و اعضای ناتو همگی کشورهای سکولار و کافر هستند و کسانی هم که در سرزمینهای اسلامی در برابر آنها قرار گرفته اند و مشغول جهاد هستند مومنین هستند.

پس این مسلمان زاده ها نیز که در صفت این کفار سکولار جهانی و محلی قرار گرفته اند کسانی هستند که « یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الطَّاغُوتِ » و اینها یاوران شیطان هستند که امر شده است: « فَقَاتِلُواْ أَوْلِیَاء الشَّیْطَانِ إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفاً ».

با این وجود این دسته از علمای نجدی درباری در کفرستان عراق و سایر کفرستانهای تولید شده در سرزمینهای مسلمین خود را به ابن تیمیه حرانی منتسب کرده اند در حالی که دروغ می گویند و ابن تیمیه برای آنها مثل حسن البناء و سید قطب و اخوان المسلمین برای اخوان الشیاطین سکولار و لیبرال و سکولار زده است.

به هر حال ابن تیمیه می گوید: وَإِذَا كَانَ السَّلَفُ قَدْ سَمَّوْا مَانِعِي الزَّكَاةِ مُرْتَدِّينَ مَعَ كَوْنِهِمْ يَصُومُونَ وَيُصَلُّونَ، وَلَمْ يَكُونُوا يُقَاتِلُونَ جَمَاعَةَ الْمُسْلِمِينَ، فَكَيْفَ مِمَّنْ صَارَ مَعَ أَعْدَاءِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ قَاتِلًا لِلْمُسْلِمِينَ؟[1] زمانی  ﮐﻪ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﻢ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺯﮐﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﺠﻨﮕﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻣﺮﺗﺪ ﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ، ﺣﺎﻝِ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟

این حکم تمام کسانی است که تحت فرمان کفار بر علیه مسلمین می جنگند.


[1] ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺍﻟﻔﺘﺎﻭﻯ 28/531 ؛ نیز: ﺍﻟﻔﺘﺎﻭﻯ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ‏( /3 541 ‏)