دیگر این شریعت آخر که از طرف رسول الله صلی الله علیه و سلم آمده مانند شریعت های پیشین نمی تواند توسط انسان ها تحریف شود. زمانی که اینگونه اعلام میشود، که آخرین شریعت دین اسلام هم تکمیل شده و با محافظتی که توسط الله از آن میشود امکان تحریف و نابودی آن هم نمیرود؛ ما تا روز قیامت شاهد دینی هستیم که در هر چهار معنا و مفهوم دین،توانائی ایفای نقش کامل و بی عیب و نقصی را دارد.یعنی، هم می تواند از چنان قدرت حکومتی و قانونی برخوردار شود که اطاعت زیردستانش را جلب کند، و هم می تواند با پشتوانه ی همین قدرت و قانونی که دارد سیستم جزا و پاداش را برقرار کند.
Барча пайғамбарларнинг даъвати битта асосга биноан бўлган, фақат турли-хил шариатлар орқали келган холос . Қуръонни хамма жойида дини ислом ва уни усуллари хақидаги сўзларнинг асоси, умумий суратда тоғутга куфр келтириб ва аллохга иймон келтириш хамда анбиёларнинг бир-бирларини тасдиқлашлари хақидаги сўзлардан иборат.
Ўзидан олдинги китоб (ларни) тасдиқлагувчи у ( китоблар) устида гувох бўлган
Лекин сухбатни асоси диннинг жузъий қисматлари яъни шариатлар хақида бўлган пайтида эса, сўз уларнинг сонлари, ўзгартириш, тафсир,нусхаси борасида бўлади.
Мана бу йўл шу холида то вақтики ўзини такомулга етган нуқтасига етиб боргунича давом этади, ва аллох таоло шариатнинг мана бу бўлимини такомулга етишини дини исломнинг шариатини комил бўлиши қолибида баён қилиб беряпти, у зот мархамат қилади:
Бугун сизларга динингизни комил қилдим, неъматларимни бенуқсон,тўкис қилиб бердим ва сизлар учун ( фақат) исломни дин қилиб танладим. Мана бу ерда шариатни қисмати комил бўлади.
دعوت همه ی پیامبران بر یک محور بوده اما با شریعتهای گوناگون.برای همین،در قرآن هر جا محور سخن در مورد دین اسلام و اصول آن یعنی کفر به طاغوت و ایمان به الله به صورت کلی است، سخن از تصدیق انبیا نسبت به همدیگر است. مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ (مائده/۴۸)، موافق و تصدیق کننده ی كتابهای پيشين (آسمانی) و شاهد (بر صحّت و سقم) و حافظ (اصول) آنها است. اما آن جا که محور گفتار فروع جزئی دین، یعنی شریعت هاست، سخن از تعدد، تبدیل، تفسیر و نسخ است. لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا (مائده/۴۸).
این روند تا جایی ادامه پیدا می کندکه به نقطه ی تکامل خودش می رسد و الله متعال تکمیل این بخش از شریعت را در قالب تکمیل شریعت دین اسلام بیان کرده و می فرماید:الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا … (مائده/5-۳)، نعمت خود را بر شما تكميل کردمو اسلام را به عنوان دین برای شما برگزيدم.اینجاست که قسمت شریعت آن تکمیل می شود.
Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни асридаги мўъмин, мусулмонлар хам инсон бўлишган, улар хилма-хил иймоний даражалардаги, хар хил ақидавий ва амалий хатоларга эга турли-туман инсонлардан иборат бўлишган. Мана шунга қарамасдан аллох таоло шу кишиларни ўзини нусратидан кейин росулуллох саллаллоху алайхи васалламни қудратига боис бўлган энг каттасабаб деб билади ва мархамат қиладики:
У сизни ўз ёрдами ва мўъминлар билан қувватлантирган ва уларнинг дилларини бирлаштирган зотдир……
Тоғутга куфр келтириб аллохга иймон келтиришда ёки “ла илаха иллаллох” борасидаги ақидавий хатоларга , бўлиб хам пайғамбарларни хузуридаги шогирдлари томонидан дучор бўлишлик оддий бир холат бўлган кейин, бу иш бизни асримизда содир бўлишига ажабланмаса хам бўлади. Хозирги пайтда ўзимизни атрофимиздаги ахли қиблани пайғамбаримизни ёронларидан хам юқорироқ кўриб маъсумият даражасига чиқариб қўйишимизни ажабланадиган иш десак арзийди. Шариатга қарши бўлган бахоналар билан аллох таоло пайғамбаримиз ва бизларни ихтиёримизга бериб қўйган қудрат манбаъсини қуритишимиз ва уни майдалаб ўзимизни ундан махрум қилишимиз ажабланадиган иш хисобланади. Масалан балиқ агар хар қанча кўпроқ сув бўлса уни сувда харакатланиши қулайроқ, осонроқ бўлади; энди сув хар қанча камроқ бўлса у нобуд бўлишга яқинлашиб бораверади. Сув балиқ учун қудрат хисобланади, мўъминлар хам мўъмин киши учун қудрат хисобланади, мана бу сувни қуритмоқчи бўлаётган кимсалар мана бу балиқни дўсти бўла олмайди.
مسلمین و مؤمنین عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم، به حکم انسان بودن، مجموعه ای بودند از انسانهای مختلف در درجات مختلف ایمانی و اشتباهات عقیدتی و عملی مختلف. با این وجود، الله متعال اینها را بعد از نصرت خودش بزرگترین سبب قدرت برای رسول الله صلی الله علیه وسلم می داند و می فرماید: هُوَ الَّذي أَيَّدَكَ بِنَصرِهِ وَبِالمُؤمِنينَ (انفال/62)، او همان کسی است که تو را، با یاری خود و با مؤمنان تقویت کرد و به تو قدرت داد … .
حالا، زمانی که وجود جهل و اشتباه و خطای عقیدتی در همین مسائل عقیدتی کفر به طاغوت و ایمان به الله یا همان «لا اله الا الله»، یا اصل مشترک تمام پیامبران و سایر احکام شرعی در زمان حضور پیامبران و شاگردان مستقیم آن ها امری عادی بوده، دیگر برای عصر ما نمی تواند چیز عجیبی باشد. چیز عجیب این است که ما اهل قبله ی اطراف خودمان را بالاتر از یاران پیامبران و حتی معصوم و بدون خطا بدانیم، و کاری کنیم که با بهانه های غیر شرعی این منبع قدرت را که الله متعال در اختیار پیامبرش و ما گذاشته خشک کنیم. آن را تکه تکه و خود را از آن محروم کنیم. مثل ماهی که هر چه آب بیشتر باشد قدرت مانور بیشتری دارد؛ و هر چه آب کمتر باشد به خفگی و نابودی نزدیک تر می شود. آب برای ماهی، قدرت است، مؤمنین برای مؤمنین قدرت هستند. کسی که می خواهد آب را خشک کند دوست ماهی نیست.
Агар бир киши росулуллох саллаллоху алайхи васалламни олдиларига мусулмон бўлиш учун , иймон келтириш учун келган одамни пайғамбаримиз ўтирғизиб олиб тоғутга куфр келтириш ва аллохни қонун ва хукмларига иймон келтиришни бошидан оёғигача тушунтириб чиқардилар деса, нихоятда катта хато қилади. Худдиинки хозирги кунда аллохни зоти, улухият ва рубубият тавхиди,асмо ва сифат, хокимият, қабрга оид ишлар, жаханнам, қайта тирилиш, жаннат ва бошқа эътиқодий ишларни ипидан игнасигача бутун бошли китоблар ёзилганига ўхшайди ,деб ўйламасин.
Мусулмонлар динни умумий кўринишда қабул қилиб исломни баробарида таслим бўлишарди ва ақида, ахкомларга оид жузъий масалалар билан даражама-даража огох бўлишган. Хатто мана бу ўринларда очиқ хатоларга хам дучор бўлишган, натижада эса бу хатоларни росулуллох саллаллоху алайхи васаллам томонидан кейинчалик исломий хукумат ва унга хоким бўлган исломий шўро томонидан ислох қилинган.
Шундай экан,ақидада яъни барча пайғамбарларни рисолати бўлган тоғутга куфр келтириб аллохга иймон келтиришда хатоларга дучор бўлишни , шахс комилан ошкор, аниқ суратда тушуниб етмаган бўлса ,бу табиий бир холатдир. Шу сабабли хам биз қуръонда хам пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васалламни олдиларидаги тарбия топган шогирдларининг, сахобаларнинг ,эргашувчиларнинг ақидадаги очиқ хатоларга дучор бўлишганини кўрамиз.
اگر کسانی تصور کنند که رسول الله صلی الله علیه وسلم هرکسی را که می آمد مسلمان شود و می خواست ایمان بیاورد را می نشاند و این مسلمان را از زیر و بمهای کفر به طاغوت و ایمان به حکم و قوانین الله، که الان چندین کتاب در مورد این ها مثل زیر و بمهای ذات الله و توحید الوهیت و ربوبیت، اسماء و صفات، حاکمیت، امور مربوط به قبر و رستاخیز، بهشت و جهنم و سایر امور اعتقادی آگاه می کرد، بدون شک کسی که چنین تصوری داشته باشد، در اشتباه فاحشیاست.
مسلمین با گرفتن کلیات دین و تسلیم شدن در برابر کلیات اسلام، به صورت تدریجی با مسائل جزئی عقیده و احکام مربوط به آن آشنا می شدند؛ و حتی در این زمینه دچار اشتباهات فاحشی هم می شدند که توسط رسول الله صلی علیه وسلم و پس از آن توسط حکومت اسلامی و شورای حاکم بر آن اصلاح می شدند.
پس وجود خطاو اشتباه درعقیده،یعنی در همان دو اصل کفر به طاغوت و ایمان به الله که رسالت همه ی پیامبران بوده، تا زمانی که برای شخص آشکار، معلوم و کاملاً روشن نشده باشدامری اجتناب ناپذیر بوده است. برای همین است که ما به اشتباهات فاحش عقیدتی پیروان و شاگردان مستقیم پیامبران در قرآن، و حتی اشتباهات صحابه ی رسول الله صلی الله علیه وسلم در این مسائل اساسی بر می خوریم.
