«وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی»
در این حالت ضرورت و اضطراری که قرار گرفته ایم ما تمام مذاهب اسلامی را به «وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی» از کانال شورای اولی الامر یکی از «3ابزار»برتر به عنوان هدف اصلی که باید به آن برسیم دعوت می دهیم، اما با توجه به «وضع موجود» مسلمین، ما ناچاریم قدم به قدم به پیش برویم و به عنوان یک راهکار عملی، اولین قدم را با «اتحاد اسلامی» میان تمام فرق و مذاهب اسلامی بر می داریم.
«در وضع موجود» به عنوان «مرحله ی گذار» ما در حال برداشتن اولین قدم جهت ایجاد «اتحاد» میان مذاهب و تفاسیر مختلف اسلامی جهت رسیدن به «وحدت»هستیم . چنانچه عرض شد در «اتحاد» هر یک از شرکت کنندگان دارای مختصات خاص خود هستند که با سایرین در مواردی فرق دارد.
در اینجا مشخص است که منظور ما از «اتحاد» به این معنی نیست که شخص شافعی یا حنفی یا شیعه یا حنبلی و… دست از باورهای خودش بردارد و تابع مذهب یا گروه و جماعت دیگری شود، حتی منظور ما این نیست که شخص عقاید و رفتارهای مذهبی خودش را پنهان کند که با سایر مذاهب اختلافاتی دارد؛ بلکه منظور از «اتحاد» اسلامی این است که هر مسلمانی ضمن تمرکز بر صدها نقطه ی مشترک و منافع مشترکی که با سایر مسلمین دارد و حرکت در جبهه ی واحدی، به باورهای خاص خودش هم ملتزم باشد و به آنها عمل کند.
در کنار این و در راستای نزدیکی بیشتر قلبها و دیدگاههای مورد اختلاف و نزدیکتر شدن به «وحدت» به عنوان هدف اصلی، شخص می تواند با دیگر مسلمین وارد گفتگوی شرعی گردد و دیدگاه خاص مذهبی خودش را بیان کند، اما هر گاه دید که این گفتگو ممکن است باعث منازعه و دوری قلبها و صدمه زدن به اصول مشترک و کند شدن حرکت به سوی «وحدت» می شود دست از آن بکشد؛ چنانچه رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید:« اقْرَؤُوا القُرْآنَ ما ائْتَلَفَتْ قُلُوبُكُمْ، فإذا اخْتَلَفْتُمْ فَقُومُوا عنْه»[1]«قرآن بخوانید تا زمانی که دل های شما بر آن، اتفاق دارند؛ و هرگاه در آن، اختلاف نمودید، دست از آن بکشید و بروید» آیا برداشتهای خاص فقهی ما از آیات قرآن مهمتر هستند؟
(4)…………..
[1]البخاري5060 / مسلم 2267