Албатта мўъминлар бирордардирлар
Мана бу жараённи ва “иттиход” заминасидаги исломий дипломатикани босиб ўтиш ва унга амал қилиш, хамда уни “вахдат” даражасига кўтариш ва такомиллаштириш биринчи қадам сифатида босиб ўтилиши лозим бўлган “ўтиш мархаласидир”, мана шу мархалани босиб ўтиш ўзига хос кенг дунё қараш ва сабрни талаб қилади. Шубхасиз бизлар хар қандай холатда, хатто нубувват манхажига асосланган исломий хукуматга эга бўлган тақдиримизда хам ахли китоб кофирларидан, секуляр кофирлардан хам улар билан “иттиход”га кўра паймон тузган холатимизда хам, ўринсиз ва озор берадиган сўзларни эшитишимиз аниқ. Чунки улар зимма ахли бўлиб, исломий жамиятда ўзига хос хуқуқларга эгадирлар:
لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ مِنَ الَّذینَ أَشْرَکُوا أَذًی کَثیرًا
Албатта сизлардан илгари китоб берилган кимсалар томонидан ва мушриклар томонидан кўп азият-маломатлар эшитажаксизлар.
وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ ذلِکَ مِنْ عَزْمِ اْلأُمُور؛ِ (آل عمران/186)
Агар (озорларига) сабр-тоқат қилсангизлар ва аллохдан қўрқсангизлар (нажот топурсиз).
Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни мархамат қилишларича:
الْمُؤْمِنُ الَّذِي يُخَالِطُ النَّاسَ، وَيَصْبِرُ عَلَى أَذَاهُمْ ، أفضلُ مِنَ الْمُؤْمِنِ الَّذِي لَا يُخَالِطُ النَّاسَ، وَلَا يَصْبِرُ عَلَى أَذَاهُمْ [1]
Одамлар билан муомала қилиб уларни озорларига сабр қилган ва азиятларини тахаммул қилган мўъмин, одамлар билан муомала қилмасдан уларни озор-азиятларига сабр қилмаган мўъминдан яхшироқдир.
Кофирларни озор-азиятларига сабр қилишлигингни далили ўртадаги тузилган “иттиход” паймони учун бўлиб, шу сабабли уни тахаммул қиласан. Энди нима учун мўъмин биродар ва мўъмин опа-сингиллар баробаридаги сабринг, тоқатинг бунчалик камайиб кетган? Тоқатингиз бунчалик камайиб кетгани билан бир қаторда, нима учун исломий манхажни систематик ва тўғри равишда татбиқ қилиш учун бор кучингни жамламайсан? Нима учун ўзинг мубтало бўлиб қолган жахолатинг сабабли хохлаб ё хохламаган холатда, душманларни режаси бўйича харакат қиляпсан ва нима сабабли даъват ва жиход майдонига кирдинг? Бунчалик кенг дипламатика ва оғир жараённи идора қилишга қодир бўлмас экансан, ким сенга буни ичига киргин деб, айтди? Ахир аллох таоло мархамат қилган эдику:
لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا (بقره/286)
رحِم الله امرأً عرَف قدْر نفسه.
Ўзини қадрини таниган кишига аллох рахм қилсин.
Асл қоида бўйича бизлар қуйидагича бўлишимиз кераклигини унутдингми?
أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ + رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ«و» أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ + أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ
Кофирларга қахрли + ўз ораларида эса рахм-шафқатлидирлар. Улар мўъминларга хоксор+ кофирларга эса қаттиққўл.
Агар аллохни фармонига биноан мана шу кофирлар:
«وَإِذَا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا»
Қачон сизларга бирон ибора билан салом берилса, сизлар ундан чиройлироқ қилиб алик олинглар ёки (хеч бўлмаса) ўша иборани қайтаринглар.
«إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَسِيبًا» (نساء/86)
Албатта аллох хамма нарсани хисобга олгувчи бўлган зотдир.
Шундай бўлгач бизлар “албатта мўъминлар биродардирлар” қоидасини қолибида “иттиход” тахияси билан аввалги қадам сифатида афзал “уч абзорни” бири бўлган улил амр шўросини канали орқали исломий “вахдатга” етиш йўлида сизларга хитоб қилдик. Ва аллох таолодан “сизлар ундан чиройролироқ қилиб алик олинглар ёки (хеч бўлмаса) ўша иборани қайтаринглар” га ўхшаш, муборак тахияни жавобини беришингизни умид қиламиз, агарчи жамиятда насихат, қуръон , суннат билан партиялар тузиш ва тафрақа солишдан қўлини тортмайдиган кишилар доим топилиб турса хам шу гапни айтамиз, бундай одамларни ром қилиб йўлга солишни бирдан- бир йўли харбий хукумат қудратини ишга солиш ва “уларга қахрли бўлиш” бўлиб қолади. Четга суриб қўйиб кетишни имкони бўлмаган исломий “иттиход” жараёни бўйича, бугунги кундаги тафарруқдан исломий “вахдатга” ўтиш даври сифатида бошлаган бахсимизни нихоясига етказамиз ва дуо қиламиз:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الجَنَّة وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ، وَأَعُوذُ بِكَ مَنَ النَّارِ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ.
رَبَّنَا أَعِزَّنَا بِالإِسْلامِ، وَأَعِزَّ بِنَا الإسْلامَ، اللَّهُمَّ أَعْلِ بِنَا كَلِمَةَ الإسْلاَمِ، وَارْفَعْ بِنَا رَايَةَ القُرْآنِ.
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ
Вассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух. [2]
[1]رواه الترمذي (2507) ابن ماجه (4032)، وأحمد (5022)والطبراني في (المعجم الأوسط) (5953)، والبيهقي (20669) و. صحیح الجامع 6651
[2]پیاده شده از سخنرانی تصویری شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله تحت عنوان :پروسه یاجتناب ناپذیر«اتحاد» اسلامی، دوران گذاراز تفرق کنونی به «وحدت» اسلامی