نویسنده: admin

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

مُقَدّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

(35- قیسم)

1. بیر حزبنی، گوورهنی، مسجدلرنی خاصلشنی کیتیدن اوزلری اوچون مکان و کنلنی اجرتیب مسلمانلرنی آرسیده تفرقه ایجاد قیلیشنی و اوزلرینی ریجه لرینی اجرا قیلیش اوچون بیر کمینگاه صیفتیده عمل قیلیشنی ایستشدی: «وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَى وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ» (توبه/۱۰۷) ینه شوندی کیشیلر بارکی، اولر (مؤمنلرگه) زیان ییتکزیش کفرنی کوچیتیریب و مؤمنلر اورتسیگه تفرقه سالیش همده ایلگری الله و اونیننگ پیغمبریگه قرشی اوُرُوشگن ( بِیر) کِیمسَه گه کوُز توُتِیش اوُچُون (فِتنَه یُوزَه سِیدَن) مَسجِد قوُرِیب آلَدِیلَر. یَنَه :”بِیز فَقَط یَحشِیلِیکنِی گِینَه اِیستَگن اِیدِی”، دِیب قَسَم هَم اِیچَه دِیلَر. اَلله گوُواهلِیک بِیرُورکِی، اوُلَر شَک – شُبهَه سِیز یالغانچِیلَردِیر.

سِکوُلارزَدَه لَر مُسُلمانلَرنِی آرَسِیدَن اِسلامِی سِیاسَتنِی آلِیب بارُوچِیلَرنِی بَعضِیسِیگه مُخالِف بوُلگن با بِیرار اِیشدَه حَفصَلَه سِی پِیر بُولگن یاکِی عُمُوماً آگاه بُولمَگن کِیشِیلَرنِی قِیدِیرِیشَدِی، اوُلَر بوُندَی کِیشِیلَرنِی واسِیطَه سِیدَه مُسُلمانلَرنِی اوُرتَسِیدَه فِتنَه آلاوِینِی یاقِیشنِی هاحلَشَدِی، اَگر مَنَه بُو مُسُلمانلَر بِیلَن بَرچَه تامانلَر بُویِیچَه مُشتَرَک نوُقطَه گه اِیگه بوُلِیشمَسَه، آرَلَرِیدَگِی مَوجُود بِیر آز مِقداردَه بوُلسَه هَم اوُلَر بِیلَن هَمکارلِیک قِیلِیشَدِی، بَلکِی اوُلَرگه اِطاعَت هَم قِیلِیشَدِی. بُو اِیشلَر عُثماننِی، عَلِینِی زَمانِیدَه اوُزِینِی جُودَه یَحشِی کوُرسَتگن. بُوگوُنگِی کوُندَه هَم بَرچَه اَحزابلَر وَ گوُرُوهلَر حَتَّی بِیزلَرنِی اَطرافِیمِیزدَگِی سِکوُلارزَدَه لَر هَم مَنَه شُو اِیشنِی قِیلِیشیَپتِی.

اوُلَر مُسُلمانلَر بِیلَن فَقَطگِینَه اِسلام کَنَلِی آرقَلِی مُعامَلَه گه کِیرسَه بُولِیشِینِی یَحشِی بِیلِیشَدِی، اوُچِیرِیب تَشلَنگن وَ بُولغَنگن اِسلامنِی واسِیطَه سِیدَه گِینَه اَصلِی اِسلام بِیلن مُبارَزَه قِیلسَه بُولَدِی حالاص، فَقَط اِسلامِی شِیعارلَر بِیلَنگِینَه تَشکِیل قِیلِیشگه جَماعَتلَرِینِی دِینگه پایبَند مُؤمِن قِیلِیب کوُرسَتَه آلِیشَدِی، بُو یِیردَگِی اِینگ یَحشِی اَبزار مَسجِدلَرنِی قوُرِیش، اِسلامِی حِزبلَرنِی تَشکِیل قِیلِیش، ظاهِردَه اِسلامِی بُولِیب کوُرِینَدِیگن مَراسِملَرنِی اوُتکَزِیش، تِیلِیوِیزارلَردَه کَنَللَرنِی یُولگه قوُیِیش، سپُوتنِیک وَ اِجتِمائِی کَنَللَردَگِی دَستوُرلَر تَشکِیل قِیلِیش بوُلَدِی، عُمُومِی قِیلِیب اَیتگندَه اِسلامگه پَرَلِیل رَوِیشدَگِی جَرَیانلَرنِی قوُرِیش وَ مُسُلمانلَرنِی دِینِی بِیلگِیلَرِی، حِسِّیاتلَرِی بِیلَن اوُینَشِیشنِی اِیستَشَدِی. مَنَه بُو مَقصَدلَرِینِی عَمَلگه آشِیرِیش اوُچُون اِینگ یَحشِی قابِیق بُولَه آلَدِی، اوُلَرنِی بَرابَرِیدَه مُقاوَمَت قِیلِیش هَم اَرزِیمَس نَرسَه گه اَیلَنِیب قالَدِی، اوُلَر تامانگه آدَملَرنِی مایِیل بوُلِیشِی وَ مُسُلمانلَرنِی آرَسِیدَن یاردَم آلِیش هَم مَنَه بُونِی واسِیطَه سِیدَه آسانراق، راحَتراق بوُلِیب قالَدِی؛ چوُنکِی اِسلامِی شِعارلَر بِیلَن اوُزلَرِینِی اَطرافلَرِیگه نَفَر جَملَی آلِیشَدِی.

مَنَه بُو اِیشلَرنِی اوُلَر خَیرِیَه اَنجُومَنلَرِی، نادَولَت ناتِجارَت تَشکِیلاتلَر،اِین جِی اوُلَر،اَحزابلَر، گوُرُوهلَرنِی بَیراغِی آستِیدَه بَجَرِیشَدِی. مُنافِقلَر یَهُودِیلَرنِی عَکسِی بُولِیب بِیرلَشگن تَشکِلات صِیفَتِیدَه فَعالِیَت آلِیب بارِیشمَیدِی، اوُلَرنِی اَکثَر فَعالِیَتلَرِی یَککَه، تَشکِیللَشمَگن صُورَتدَه بُولَدِی. اَگر اوُلَر بِیر اِیشدَه گوُرُوه صُورَتِیدَه عَمَل قِیلَدِیگن بوُلِیشسَه، حاضِردَه کوُچَه لَردَه غَیرِی رَسمِی رَوِیشدَه ناراضِیلِیکلَر اوُیُوشتِیرَیاتگنلَرگه اوُحشَب اِیش قِیلِیشَدِی.

اَگر اوُلَرگه قَرشِیلِیک قِیلَدِیگن بُولسَنگِیز اَیتِیشَدِیکِی، سِیزلَر اَحزابلَرنِی سانِینِی، دُنیا قَرَشلَرِینِی هِیلمَه – هِیللِیگِینِی، تَفسِیرلَرنِی سانِینِی قَبوُل قِیلمَیسِیزلَر. اَگر بِیر نَرسَه نِی اوُرتَگه تَشلَنسَه اوُنگه هَمفِکر بوُلگنلَر دَرراو کوُچَه لَرگه یُوگِیرِیب چِیقِیشَدِی. اوُزلَرِی هِیلمَه – هِیل شَخصلَر اِیکَنلِیکلَرِیگه وَ توُرلِی – هِیل عَقِیدَه لَرگه وَ دُنیا قَرَشگه اِیگه بوُلِیشلَرِیگه قَرَمَسدَن بَرچَه لَرِینِی بِیرلَشتِیرگن مُشتَرَک نوُقطَه گه بِنائاً کوُچَه ناراضِیچِیلِیکلَرِینِی اوُتکَزِیشَدِی.

(دوامی بار……)

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

درس های مقدماتی/ درس پنجم

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

(35- قسمت)

1. با حزب، گروه سازی و اختصاص مسجد، مکان و کانالی برای خودشان، سعی در ایجاد تفرقه در میان مسلمین و اجرا نمودن نقشه های خود در این پایگاه به عنوان یک کمین گاه عمل می کنند: «وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَى وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ» (توبه/۱۰۷)و (از میان منافقان) کسانی هستند که مسجدی را بنا کردند و منظورشان از آن، زیان (به مؤمنان) و کفرورزی (در آن) و تفرقه‌اندازی میان مؤمنان (و درهم کوبیدن صف مسلمانان) و کمینگاه ساختن برای کسی بود که قبلاً با خدا و پیغمبرش جنگیده بود و (علم طغیان برافراشته بود). سوگند هم می‌خوردند که نظری جز نیکی نداشته‌اند (و تنها مرادشان خدمت به مردمان و اقامه ی نماز در آن بوده و بس) امّا خداوند گواهی می‌دهد که آنان (در سوگند خود) دروغ می‌گویند.‏

این سکولارزده ها در میان مسلمین به دنبال کسانی می گردند که با بعضی از سیاست های مجریان اسلامی مخالف بوده و یا در امری سرخورده شده باشند، یا در کمال نا آگاهی به سر می برند، تا به وسیله ی این ها فتنه ی میان مسلمین را شعله ور کنند، و اگر در تمام جهات با این مسلمین قدر مشترک نداشته باشند، به همان مقدار که وجوه مشترک بین آن ها وجود دارد با آن ها همکاری می کنند، بلکه از آن ها اطاعت هم می کنند تا زهر خودشان را تزریق کنند. کاری که در عصر عثمان و علی به روشنی خودش را نشان داد. و هم اکنون هم تمام احزاب و گروه ها و حتی افراد سکولارزده ی اطراف ما در حال انجام آن هستند.

این ها می دانند که با مسلمین تنها از کانال همان اسلام می توان وارد معامله شد، و تنها با اسلام مسخ شده و آلوده است که می توان با اسلام اصلی مبارزه کرد، و تنها با شعارهای اسلامی است که می توان همان جمعی که درست کردند را جمعی مؤمن و پای بند نشان دهند، و بهترین ابزار، ساختن مسجد است، تشکیل حزب اسلامی، برگزاری مراسم هایی به ظاهر اسلامی، راه اندازی شبکه های تلویزیونی و ماهواره ای و کانال های اجتماعی و در کل، ساختن جریانات موازی با اسلام و بازی کردن با احساسات و نمادهای دینی مسلمین می باشد. این بهترین پوشش برای پیشبرد اهدافشان می شود و مقاومت در برابرشان هم ضعیف و ناچیز می گردد، و گرایش به آن ها و یارگیری در میان مسلمین هم از این طرق برایشان راحت تر و بی دردسرتر می شود؛چون با شعار اسلامی افراد را دور خودشان جمع می کنند.

این چیزی است که تحت لوای انجمن های خیریه، انجمن های مردم نهاد و ان جی اوها و تعدد احزاب و گروه ها به آن مشغول اند. منافقین برخلاف یهود، سازمان یافته و منسجم نبودند و بیشتر فعالیت هایشان هم به صورت فردی و سازماندهی نشده صورت می گرفت. و اگر در کاری به صورت گروهی عمل می کردند شبیه کار همین هایی بود که الان در راهپیمائی های غیر رسمی  شرکت می کنند. این چیزی است که تحت عنوان انجمن های خیریه، سازمان های مردم نهاد، NGO ها، تعدد احزاب، گروه ها و دسته های مختلف به آن مشغول اند.

اگر با آن ها مخالفت کنید می گویند شما تعدد احزاب، تعدد دیدگاه ها و تعدد تفاسیر را قبول ندارید. منافقین بر خلاف یهود، سازمان یافته و منسجم نبودند و بیشتر فعالیت هایشان هم به صورت فردی و سازمان دهی نشده صورت می گرفت و اگر در کاری به صورت گروهی عمل می کردند شبیه کار همین کسانی بود که در راهپیمایی های غیر رسمی شرکت می کنند. یک چیزی مطرح می شود کسانی که با آن ها همفکر هستند به خیابان می ریزند. به صورت افراد مختلف، با عقاید مختلف، با دیدگاه های مختلف روی نقطه ی مشترکشان که موردنظر همه ی آن هاست اقدام به راهپیمایی می کنند.

(ادامه دارد……)

تعارفي درس / پنځم درس : شرعي دښمن پیژندنه (3) / د داخلي پټو کفارو او یا منافقانو او سیکولر شوی سره د چلند لنډ پیژندنو او طریقه (54)

 44 -له دې سره سره هغه ښې خبرې چې رسول الله صلی الله علیه وسلم هم هغه د دوی په خبرو مجزوب کیږی:«وَ إِن یقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ» (منافقون/4)،هغه به يې اورېدل او متوجه به شول، خو د فقهې او شرعي احکامو درک نه لري او يوازې هغه خبرې يې تکرارولې، چې اړتيا ورته لري او خلک يې غولول:«وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ»او په بل ځای کی فرمایی:«وَلَکنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یعْلَمُونَ»(منافقون/7).كه څه هم منافق د دنيا د ساتلو، د مادي علومو د زده كولو او د دنيا د لذتونو د ترلاسه كولو لپاره هلې ځلې كوي، خو په اصل كې د الله تعالى د شريعت قانون او د قرآن د احكامو د زده كولو او درک كولو شوق نه لري.ځکه چې دوی په اصل کې د دغو شرعي احکامو د پلي کېدو د غوښتنې پر بنسټ دا د انسانانو په دنیاوي ژوند کې نه دي.

سیکولرشوي نه غواړي چې د شریعت دغه احکام د خلکو په دنیاوي ژوند کې پلي کړي.له همدې امله د الله په اړه شرعی سمه پوهه د الله تعالی د قانون، دنیا، جنت او جهنم او داسې نور نه شي تر لاسه کولای.دوی نه غواړي چې پخپله پوه شي، او الله هم د دوی په زړونو مهر وهي.له همدې امله دوی نه غواړي په هغه غونډو کې چې دوی پکې ګډون کوي، له هماغه الله چې په قرآن کې یې ځان معرفي کړی او هغه عبادتونه چې امر یې کړی دی یاد ونه وشي،د الله د دوستانو، د اسلامي حکومت، د الله تعالی د شریعت د تطبیق او د شرعي پلوه مجاهدینو خبرې وکړو.
ځکه چې په دې برخو کې هغه سم درک او فهم نه لري او له سرافګندګی څخه ډارېږي.هغه سم درک نه لري، هغه هم د داسې قضیو خلاف دی، هغه د اسلامي حکومت خلاف دی، د الله د شریعت د تطبیق خلاف دی، هغه د هغو شریعت پلوي مجاهدینو خلاف دی. خو هغه ممکنه د مسلمانانو لخوا د کوچنیو او اختلافي حکمونو، یا په عمومي مسلو او سیکولریستي مدني بنسټونو او نورو کې لوړ لاس ولري.

Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар  билан муомала қилиш равиши

Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс

Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар  билан муомала қилиш равиши

(34- қисм)

Аммо аслида иллат бу эмас эди, чунки агар у билан атрофидагиларни қайтишини сабаби мана бу бўлганда,улар бу маконгача хам харакат қилиб келиб ўтиришмас эди. Уларни асли мақсади мусулмонлардаги жанг рухиясини,маънавиятини нобуд қилиш, қўзғалон барпо қилиш ва мусулмон лашкарини орасида тафарруқни,тарқоқликни вужудга келтириш ва буни қаршисида эса ислом душманларини рухиясини қувватлантириш бўлган эди.

У ўзини мана бу режаларини пиёда қилиш бўйича муваффақ бўлди хам; яъни авсни бани хориса гурухи билан хазраждаги бани салмани сустлашишига,паришон бўлишига сабаб бўлди; улар  хам ўзларини равишлари бўйича бир бахона билан жангдан четга чиқиб кетишмоқчи бўлишади,аммо кейинроқ собит қадам бўлиб қолишади. Аллох таоло мархамат қиладики:

«إِذْ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلاَ وَاللّهُ وَلِیُّهُمَا وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ».

Ўша пайт сизларнинг орангиздан икки гурух умидсизликка туша бошлади. Холбуки, аллох уларга ёр эди. Бас, мўъминлар ёлғиз аллохгагина суянсинлар!

Жобир ибни Абдуллохни отаси Абдуллох ибни Харом хатарли вазиятда турган мунофиқларни огохлантирмоқчи бўлади. У уларни орқасидан таъқиб қилиб бориб уларни айблар ва орқага қайтишга тарғиб қиларди: келинглар худони йўлида жанг қилинглар ё ўзингларни дифоъ қилинглар! ( агар худони йўлида жанг қилмасангиз хам хаддиақал ўзингизни дифоъ қилинглар) улар бунга жавобан айтишардики: агар сизлар душман билан жанг қилганингизда,бизлар қайтиб келмас эдик!? Абдуллох ибни Харом уларни таъқиб ва тарғиб қилишдан қўлини тортиб ортга қайтади ва айтадики: эй аллохни душманлари! Аллох сизларни узоқлаштирсин! Худованд ўзини пайғамбарини сизлардан бениёз қилиб қўяди! Уларнинг мусулмонларни орасига жанг майдонига кириб боришлари, мана шу равишлар орқали мусулмонларнинг энг хассос ишларидан бўлмиш жиходда фасодга,сустликка боис бўлади.

38-Агар мунофиқлар ва секулярзадалар аллохни йўлида азият бўлишса ,худди қўрқоқлардек амал қилишади ва одамлар томонидан азият бўлишни агарда бу аллохни йўлида бўладиган бўлса худди аллохни азобидек қабул қилишади. Улар учун шунчалик қўрқинчли, катта,дахшатли бўлади:

«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آَمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَهَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ» (عنکبوت/۱۰)،

Одамлар орасида шундай кимсалар хам борки, ўзлари: “аллохга иймон келтирдик”, дейди-да, сўнг аллох йўлида (кофирлар томонидан бирон азият билан) озорланса, одамларнинг (бу) фитна-озорларини аллохнинг азоби каби қилиб олур (яъни ўткинчи хокимлар, кофирларнинг фитна-фасодларидан аллохнинг азобидан қўрққандек қўрқиб ўз иймон эътиқодидан кечур). Қасамки, агар парвардигорингиз томонидан ( сиз- мўъминларга) ғалаба келса шак-шубхасиз улар: “албатта бизлар сизлар билан бирга эдик”,дерлар. Ахир аллох барча одамларнинг дилларидаги нарсаларни жуда яхши билгувчи эмасми?!

Бир тоғутдан ёки хукуматни масъулидан биргина тазаккур  эшитишни қуръон оятларини эшитишдан кўра шиддатлироқ қабул қилган кишиларни кўрдик, яъни улар берган тазаккурга аллохни тазаккурлари ва қуръонни оятларидан кўра яхшироқ амал қилишарди,уни жиддийроқ қабул қилишарди. Яъни золимларни тазаккурини қуръон оятларидан кўра жиддийроқ деб ёки зиндонга тушиб қолишни қабр азобидан кўра оғирроқ деб фарз қилишарди, умуман айтганда аллох сабабли озор ва азиятга тушишга хозир бўлишмасди.

(давоми бор…….)

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

مُقَدّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

(34- قیسم)

اَمّا اَصلِیدَه عِللَت بُو اِیمَس اِیدِی، چُونکِی اَگر اوُ بِیلَن اَطرافِیدَگِیلَرنِی قَیتِیشِینِی سَبَبِی مَنَه بُو بوُلگندَه، اوُلَر بُو مَکانگچَه هَم حَرَکَت قِیلِیب کِیلِیب اوُتِیرِیشمَس اِیدِی. اوُلَرنِی اَصلِی مَقصَدِی مُسُلمانلَردَگِی جَنگ رُوحِیَه سِینِی، مَعنَوِیَتِینِی نابوُد قِیلِیش، قوُزغَلان بَرپا قِیلِیش وَ مُسُلمان لَشکَرِینِی آرَسِیدَه تَفَرُّقنِی، تَرقاقلِیکنِی وُجُودگه کِیلتِیرِیش وَبُونِی قَرشِیسِیدَه اِیسَه اِسلام دُشمَنلَرِینِی روُحِیَه سِینِی قُوَّتلَنتِیرِیش بُولگن اِیدِی.

اوُ اوُزِینِی مَنَه بُو رِیجَه لَرِینِی پِیادَه قِیلِیش بُویِیچَه مُوَفَّق بُولَدِی هَم؛ یَعنِی اوُنِی بَنِی حارِیثَه گوُرُوهِی بِیلَن خَزرَجدَگِی بَنِی سَلمَه نِی سُوستلَشِیشِیگه، پَرِیشان بُولِیشِیگه سَبَب بوُلَدِی؛ اوُلَر هَم اوُزلَرِینِی رَوِیشلَرِی بوُیِیچَه بِیر بَهانَه بِیلَن جَنگدَن چِیتگه چِیقِیب کِیتِیشماقچِی بُولِیشَدِی، اَمّا کِییِینراق ثابِت قَدَم بُولِیب قالِیشَدِی. اَلله تَعالَی مَرحَمَت قِیلَدِیکِی: «إِذْ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلاَ وَاللّهُ وَلِیُّهُمَا وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ». اوُشَه پَیت سِیزلَرنِینگ آرَنگِیزدَن اِیککِی گوُرُوه اوُمِیدسِیزلِیککَه توُشَه باشلَدِی. حالبُوکِی، اَلله اوُلَرگه یار اِیدِی. بَس، مُؤمِنلَر یالغِیز اَلله گه گِینَه سُویَنسِینلَر!

جابِر اِبنِ عَبدُالله نِی آتَه سِی عَبدُالله اِبنِ حَرام خَطَرلِی وَضِیعیَتدَه توُرگن مُنافِقلَرنِی آگاهلَنتِیرماقچِی بوُلَدِی. اوُ اوُلَرنِی آرقَه سِیدَن تَعقِیب قِیلِیب بارِیب اوُلَرنِی عَیبلَر وَ آرقَه گه قَیتِیشگه تَرغِیب قِیلَردِی: کِیلِینگلَر خُدانِی یُولِیدَه جَنگ قِیلِینگلَر یا اوُزِینگلَرنِی دِفاع قِیلِینگلَر! ( اَگر خُدانِی یُولِیدَه جَنگ قِیلمَسَنگِیز هَم حَدِّی اَقَل اوُزِینگِیزنِی دِفاع قِیلِینگلَر) اوُلَر بُونگه جَواباً اَیتِیشَردِیکِی: اَگر سِیزلَر دُشمَن بِیلَن جَنگ قِیلگنِینگِیزدَه، بِیزلَر قَیتِیب کِیلمَس اِیدِیک؟! عَبدُالله اِبنِ حَرام اوُلَر تَعقِیب وَ تَرغِیب قِیلِیشدَن قوُلِینِی تارتِیب آرتگه قَیتَدِی وَ اَیتَدِیکِی: اِی اَلله نِی دُشمَنلَرِی! اَلله سِیزلَرنِی اوُزاقلَشتِیرسِین! خُداوَند اوُزِینِی پَیغَمبَرِینِی سِیزلَردَن بِینِیاز قِیلِیب قوُیَه دِی! اوُلَرنِینگ مُسُلمانلَرنِی آرَسِیگه جَنگ مَیدانِیگه کِیرِیب بارِیشلَرِی، مَنَه شُو رَوِیشلَر آرقَلِی مُسُلمانلَرنِینگ اِینگ خَصّاص اِیشلَرِیدَن بُولمِیش جِهاددَه فَسادگه، سُوستلِیککَه بائِث بُولَدِی.

1. اَگر مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر اَلله نِی یُولِیدَه اَذِیَت بُولِیشسَه، حُوددِی قوُرقاقلَردِیک عَمَل قِیلِیشَدِی وَ آدَملَر تامانِیدَن اَذِیَت بُولِیشنِی اَگردَه بُو اَلله نِی یُولِیدَه بُولَدِیگن بُولسَه حُوددِی اَلله نِی عَذابِیدِیک قَبُول قِیلِیشَدِی. اوُلَر اوُچُون شوُنچَه لِیک قوُرقِینچلِیک، کَتتَه،دَخشَتلِی بُولَدِی: «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آَمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَهَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ» (عنکبوت/۱۰)،  آدَملَر آرَسِیدَه شُوندَی کِیمسَه لَر هَم بارکِی، اوُزلَرِی: “اَلله گه اِیمان کِیلتِیردِیک”، دِییدِی- دَه، سُونگ اَلله یوُلِیدَه (کافِرلَر تامانِیدَن بِیران اَذِیَت بِیلَن) آزارلَنسَه، آدَملَرنِینگ (بُو) فِتنَه – آزارلَرِینِی اَلله نِینگ عَذابِی کَبِی قِیلِیب آلوُر ( یَعنِی اوُتکِینچِی حاکِملَر، کافِرلَرنِینگ فِتنَه – فَسادلَرِیدَن اَلله نِینگ عَذابِیدَن قوُرققَندِیک قوُرقِیب اوُز اِیمان اِعتِقادِیدَن کِیچُور). قَسَمکِی، اَگر پَروَردِیگارِینگِیز تامانِیدَن (سِیز – مُؤمِنلَرگه ) غَلَبَه کِیلسَه شَک – شُبهَه سِیز اوُلَر: ” اَلبَتَّه بِیزلَر سِیزلَر بِیلَن بِیرگه اِیدِیک”، دِیرلَر. اَخِیر اَلله بَرچَه آدَملَرنِینگ دِیللَرِیدَگِی نَرسَه لَرنِی جُودَه یَحشِی بِیلگوُچِی اِیمَسمِی؟!

بِیر طاغُوتدَن یاکِی حُکوُمَتنِی مَسئُولِیدَن بِیرگِینَه تَذَکُّر اِیشِیتِیشنِی قُرآن آیَتلَرِینِی اِیشِیتِیشدَن کوُرَه شِددَتلِیراق قَبُول قِیلگن کِیشِیلَرنِی کوُردِیک، یَعنِی اوُلَر بِیرگن تَذَکُّرگه اَلله نِی تَذَکُّرلَرِی وَ قُرآننی آیتلریدن کوره یحشیراق عمل قیلیشردی، اونی جددیراق قبول قیلیشردی. یعنی  ظالملرنی تذکّرینی قرآن آیتلریدن کوره جددیراق دیب یاکی زندانگه توشیب قالیشنی قبر عذابیدن کوره آغیرراق دیب فرض قیلیشردی، عموماً ایتگنده الله سببلی آزار و اذیتگه توشیشگه حاضر بولیشمسدی.

(دوامی بار……)

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

درس های مقدماتی/ درس پنجم

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

(34- قسمت)

اما علت این نبود، چون اگر علت بازگشت او و اطرافیانش این بود اصلاً تا اینجا هم حرکت نمی کرد. هدف وی نابودی معنویات و روحیه ی جنگی مسلمین، ایجاد شورش و نافرمانی، ایجاد تفرق و فشل در میان سپاهیان اسلام و در عوض، روحیه دهی، تقویت روحی و دلیر کردن دشمنان اسلام و سکولاریست های قریش بود.  

در پیاده کردن این نقشه هم موفق شد؛ دو گروه از لشکریان اسلام، یعنی بنی‌حارثه از اوس و بنی‌سلمه از خزرج، بنا را بر سستی،پریشانی و درهم ریختگی گذاشتند؛این ها هممی خواستند به شیوه ای خودشان را کنار بکشند و خواستند از جنگ صرف نظر کنند و برگردند اما، سرانجام ثابت قدم ماندند. خداوند متعال می‌فرماید: «إِذْ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلاَ وَاللّهُ وَلِیُّهُمَا وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ». آنگاه که دو طایفه از میان شما بنا را بر سستی، فشل و بی‌تابی قرار دادند؛ اما خداوند مولای آنان است، و مؤمنین بر خداوند باید توکل کنند.

عبدالله بن حرام- پدر جابر بن عبدالله انصاری- خواست که به این منافقین در ارتباط با وظیفه ی خطیری که در چنین شرایط حساسی دارند تذکر بدهد. این بود که آنان را تعقیب کرد، و پیوسته آنان را سرزنش می‌کرد، و در جهت تشویق و ترغیب آنان به بازگشت اصرار می کرد و می‌گفت: بیایید در راه خدا جنگ کنید یا از خودتان دفاع کنید!(در راه خدا هم نمی جنگید حداقل از خودتان دفاع کنید) آنان نیز پاسخ می‌‌دادند: اگر می‌دانستیم که شما کارتان با دشمن به جنگ خواهد کشید، بازنمی‌گشتیم!؟ عبدالله بن حرام، سرانجام دست از تعقیب و ترغیب آنان کشید و بازگشت، درحالی برمی گردد که خطاب به آنان می‌گفت: خدا دورتان کند، دشمنان خدا! خداوند پیامبرش را از شما بی‌نیاز خواهد ساخت!. نفوذ این ها و وجود این ها در میان مسلمین به همین شیوه در کارهای حساس مسلمین مخصوصاً امر جهاد اینگونه باعث فساد، دلسردی و خفت برای مسلمین در برابر دشمنانشان می شود.

1. اگر منافقین و سکولارزده ها در راه الله دچار اذیتی شوند مثل بزدل ها عمل می کنند و این اذیت شدن توسط مردم را اگر به خاطر الله باشد مثل عذاب خدا می دانند. این قدر برایشان ترسناک، بزرگ و وحشتناک می شود: «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آَمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَهَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ» (عنکبوت/۱۰)، از مردم، کسانی هستند که می گویند خداوند پروردگار ماست، اما هرگاه در را خدا اذیتی به او برسد، فتنه ی انسان ها را مانند عذاب خدا می پندارد، ولی اگر نصر و پیروزی پروردگار برسد می گویند ما با شما هستیم آیا خداوند از درون ها آگاه نیست؟!

ما خیلی ها را دیده ایم که تنها شنیدن یک تذکر از یک طاغوت یا یک مسئول حکومتی را شدیدتر از آیات قرآن تلقی کردند،یعنی به تذکر آن ها بهتر از تذکرات خدا و آیات قرآن عمل کردند و آن را جدی تر گرفتند. یعنی تذکر این ظالمین را جدی تر از آیات قرآن فرض کردند یا یک بازداشت شدن را از عذاب قبر بالاتر دانستند و حاضر نیستند در کل، به خاطر الله دچار اذیت و آزاری شوند.

(ادامه دارد……)

تعارفي درس / پنځم درس : شرعي دښمن پیژندنه (3) / د داخلي پټو کفارو او یا منافقانو او سیکولر شوی سره د چلند لنډ پیژندنو او طریقه (54)

 44 -له دې سره سره هغه ښې خبرې چې رسول الله صلی الله علیه وسلم هم هغه د دوی په خبرو مجزوب کیږی:«وَ إِن یقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ» (منافقون/4)،هغه به يې اورېدل او متوجه به شول، خو د فقهې او شرعي احکامو درک نه لري او يوازې هغه خبرې يې تکرارولې، چې اړتيا ورته لري او خلک يې غولول:«وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ»او په بل ځای کی فرمایی:«وَلَکنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یعْلَمُونَ»(منافقون/7).كه څه هم منافق د دنيا د ساتلو، د مادي علومو د زده كولو او د دنيا د لذتونو د ترلاسه كولو لپاره هلې ځلې كوي، خو په اصل كې د الله تعالى د شريعت قانون او د قرآن د احكامو د زده كولو او درک كولو شوق نه لري.ځکه چې دوی په اصل کې د دغو شرعي احکامو د پلي کېدو د غوښتنې پر بنسټ دا د انسانانو په دنیاوي ژوند کې نه دي.

سیکولرشوي نه غواړي چې د شریعت دغه احکام د خلکو په دنیاوي ژوند کې پلي کړي.له همدې امله د الله په اړه شرعی سمه پوهه د الله تعالی د قانون، دنیا، جنت او جهنم او داسې نور نه شي تر لاسه کولای.دوی نه غواړي چې پخپله پوه شي، او الله هم د دوی په زړونو مهر وهي.له همدې امله دوی نه غواړي په هغه غونډو کې چې دوی پکې ګډون کوي، له هماغه الله چې په قرآن کې یې ځان معرفي کړی او هغه عبادتونه چې امر یې کړی دی یاد ونه وشي،د الله د دوستانو، د اسلامي حکومت، د الله تعالی د شریعت د تطبیق او د شرعي پلوه مجاهدینو خبرې وکړو.
ځکه چې په دې برخو کې هغه سم درک او فهم نه لري او له سرافګندګی څخه ډارېږي.هغه سم درک نه لري، هغه هم د داسې قضیو خلاف دی، هغه د اسلامي حکومت خلاف دی، د الله د شریعت د تطبیق خلاف دی، هغه د هغو شریعت پلوي مجاهدینو خلاف دی. خو هغه ممکنه د مسلمانانو لخوا د کوچنیو او اختلافي حکمونو، یا په عمومي مسلو او سیکولریستي مدني بنسټونو او نورو کې لوړ لاس ولري.

Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар  билан муомала қилиш равиши

Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс

Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар  билан муомала қилиш равиши

(33- қисм)

36-Мусулмонлар ўлдирилган пайтида “аммо ва агар”ни ишлатиш орқали мусулмонларга қарши рухий жангларни, аллохни қазо ва қадаридан айб топишни бошлашади:

«الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوالَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ» (آل عمران/168)،

(Эй Мухаммад), ўша ўзлари ўтириб олиб дўстлари хақида: “агар бизнинг гапимизга кириб (жанг қилишдан бош тортганларида) ўлдирилмаган бўлур эдилар”,дейдиган кимсаларга: “агар айтган гапларингиз рост бўлса, ўзларингдан ўлимни дафъ қилинглар-чи”,деб айтинг!

Улар илохий  қазо ва қадарга рози бўлишмайди ва хаётда содир бўладиган ходисалар пайтида агар бундай қилганимда бундай бўлар эди,дейишади, хамиша афсус ва диққатчиликда ва ўзларини асаблари билан жанг қилишади, асаб билан жанг қилишни мусулмонларга хам ўтказишади.

Ухуд жангида айни жанг пайтида мусулмонларни лашкарини орасидан қўшинни учдан бир қисмини ажратиб олиб кетишади, мана бу ошкор хиёнатдан сўнг жанг нихоясига етгач “аммо ва агар” ва бошқа нарсалар билан рахбариятга,мужохидларга қарши рухий жангни йўлга қўйишади. Агар мана бу кимсалар бутун жахон секуляр кофирларининг лашкарини сафида бўлишган пайтда, агар мана бу лашкар мағлубиятга учрайдиган бўлса ,мана бу хоин гурухга қандай муносабатда бўлган бўлар эди? Ишонаверинг, улар жангдаги мана бундай мағлубиятдан сўнг бундай хоин кимсаларни жангдаги мағлубиятларини ёпиш учун ва бошқаларга ибрат бўладиган қилиб жазолаган бўларди. Чунки улар истелох билан айтганда “миллий хавфсизлик”ни хатарга ташлашган ва миллатга хиёнат қилган бўлишади, улар ўзини лашкарини мағлубиятида ва муқобил тарафни ғалабасига шерик бўлишгандир. Аммо мана шу кимсаларни ўзи бизни орамизда шунчалик катта хиёнатни қилгандан сўнг хам,яна аммо ва агар билан мусулмонларга қарши рухий жангларни бошлашади.

37-Агар хар қандай далилга кўра мабодо мусулмонлар билан бирга жангга келишга мажбур бўлишса, фасод,фитнагарлик билан  бошқаларни ишига жосуслик қилишдан бошқа иш қилишмайди:

«لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ» (توبه/۴۷)،

Агар улар сизларнинг орангизда чиққанларида хам сизларга фақат ортиқча зиён бўлган ва ўрталарингизда сизларни фитнага солиш учун югуриб-елган бўлур эдилар хамда ораларингизда уларга қулоқ солгувчилар хам (топилган) бўлур эди. Аллох золим кимсаларни билгувчидир.

Бундай кимсаларнинг  жангдаги қўшинни орасига кириши  улардаги рухия ва иродани синишига боис бўлади. Биз буни ухуд жангида очиқ-ойдин кўра оламиз. Абдуллох ибни убайни хамрохлари билан бирга мадинада қолиб уни дифоъ қилишига, сахобалар хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам хохлашган эди, аммо жанг шўросини назари билан ( унда кўпроқ мадинадаги ёшларнинг  қўли устун эди) мадинадан чиқишади. Натижада абдуллох ибни убай хам ислом лашкари билан бирга мадинадан ухудни яқинигача харакат қилиб боради. Мусулмонларни лашкари қурайш секуляр кофирларини кўришга қодир бўладиган даражада яқин келишган маконда, абдуллох ибни убай мунофиқ жангдан бош тортиб лашкарни учдан бир қисмини яъни 300 нафарни  олиб қайтиб кетади. Уни айтишича, билмадим,нима учун биз ўзимизни ўлимга рўбарў қилишимиз керак?! У ўзини қайтишига росулуллох саллаллоху алайхи васалламни назарлари таъсир қилмагандай ва гўёки бошқаларни назарларидан фойдаланиб бу маконга келгандай  қилиб кўрсатарди!

(давоми бор……)

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

مُقَدّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

(33- قیسم)

1. مُسُلمانلَرنِی اوُلدِیرِیلگن پَیتدَه “اَمّا وَ اَگر ” نِی اِیشلَتِیش آرقَلِی مُسُلمانلَرگه قَرشِی روُحِی جَنگلَرنِی، اَلله نِی قَضا وَ قَدَرِیدَن عَیب تاپِیشنِی باشلَشَدِی: «الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوالَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ» (آل عمران/168)، (اِی مُحَمَّد)، اوُشَه اوُزلَرِی اوُتِیرِیب آلِیب دوُستلَرِی حَقِیدَه: “اَگر بِیزنِینگ گپِیمِیزگه کِیرِیب (جَنگ قِیلِیشدَن باش تارتگنلَرِیدَه) اوُلدِیرِیلمَگن بوُلوُر اِیدِیلَر”، دِییدِیگن کِیمسَه لَرگه : “اَگر اَیتگن گپلَرِینگِیز راست بوُلسَه، اوُزلَرِینگدَن اوُلِیمنِی دَفع قِیلِینگلَر – چِی”، دِیب اَیتِینگ!

اِلاهِی قَضا وَ قَدَرگه راضِی بُولِیشمَیدِی وَ حَیاتدَه صادِر بُولَدِیگن حادِیثَه لَر پَیتِیدَه اَگر بوُندَی قِیلگنِیمدَه بوُندَی بوُلَر اِیدِی، دِییِیشَدِی، هَمِیشَه اَفسُوس وَ دِققتچِیلِیکدَه وَ اوُزلَرِینِی عَصَبلَرِی بِیلَن جَنگ قِیلِیشَدِی، عَصَب بِیلَن جَنگ قِیلِیشنِی مُسُلمانلَرگه هَم اوُتکَزِیشَدِی.

اوُحُد جَنگِیدَه عَینِ جنَگ پَیتِیدَه مُسُلمانلَرنِی لَشکَرِینِی آرَسِیدَن قوُشِیننِی اوُچدَن بِیر قِیسمِینِی اَجرَتِیب آلِیب کِیتِیشَدِی، مَنَه بُو آشکار خِیانَتدَن سُونگ جَنگ نِهایَه سِیگه یِیتگچ “اَمّا وَ اَگر” وَ باشقَه نَرسَه لَر بِیلَن رَهبَرِیَتگه ،مُجاهِدلَرگه قَرشِی رُوحیی جَنگنِی یوُلگه قوُیِیشَدِی. اَگر مَنَه بُو کِیمسَه لَر بوُتُون جَهان سِکوُلار کافِرلَرِینِینگ لَشکَرِینِی صَفِیدَه بوُلِیشگن پَیتدَه، اَگر مَنَه بُو لَشکَر مَغلوُبِیَتگه اوُچرَیدِیگن بُولسَه، مَنَه بُو خائِن گوُرُوهگه قَندَی مُناسَبَتدَه بُولگن بوُلَر اِیدِی؟ اِیشانَه وِیرِینگ، اوُلَر جَنگدَگِی مَغلوُبِیَتلَرِینِی یاپِیش اوُچُون وَ باشقَه لَرگه عِبرَت بُولَدِیگن قِیلِیب جَزالَگن بُولَردِی. چُونکِی اوُلَر اِصطِلاح بِیلَن اَیتگندَه “مِللِی خَوفسِیزلِیک” نِی خَطَرگه تَشلَشگن وَ  مِللَتگه خِیانَت قِیلگن بُولِیشَدِی، اوُلَر اوُزِینِی لَشکَرِینِی مَغلوُبِیَتِیدَه وَ مُقابِل طَرَفنِی غَلَبَه سِیگه شِیرِیک بُولِیشگندِیر. اَمّا مَنَه شُو  کِیمسَه لَرنِی اوُزِی بِیزنِی آرَمِیزدَه شوُنچَه لِیک کَتتَه خِیانَتنِی قِیلگندَن سُونگ هَم،یَنَه اَمّا وَ اَگر بِیلَن مُسُلمانلَرگه قَرشِی روُحِی جَنگلَرنِی باشلَشَدِی.

• اَگر هَر قَندَی دَلِیلگه کوُرَه مَبادا مُسُلمانلَر بِیلَن بِیرگه جَنگگه کِیلِیشگه مَجبُور بُولِیشسَه، فَساد، فِتنَه گرلِیک بِیلَن باشقَه لَرنِی اِیشِیگه جاسُوسلِیک قِیلِیشدَن باشقَه اِیش قِیلِیشمَیدِی: «لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ» (توبه/۴۷)، اَگر اوُلَر سِیزلَرنِینگ آرَنگِیزدَه چِیققَنلَرِیدَه هَم سِیزلَرگه فَقَط آرتِیقچَه زِیان بُولگن وَ اوُرتَلِرِینگِیزدَه سِیزلَرنِی فِتنَه گه سالِیش اوُچُون یوُگوُرِیب – یِیلگن بوُلوُر اِیدِیلَر هَمدَه آرَلَرِینگِیزدَه اوُلَرگه قوُلاق سالگوُچِیلَر هَم (تاپِیلگن) بُولوُر اِیدِی. اَلله ظالِم کِیمسَه لَرنِی بِیلگوُچِیدِیر.

بوُندَی کِیمسَه لَرنِینگ جَنگدَگِی قوُشِیننِی آرَسِیگه کِیرِیشِی اوُلَردَگِی رُوحِیَه وَ اِرادَه نِی سِینِیشِیگه بائِث بوُلَدِی. بِیز بُونِی اوُحُد جَنگِیدَه آچِیق – آیدِین کوُرَه آلَمِیز. عَبدُالله اِبنِ اُبَینِی هَمراهلَرِی بِیلَن بِیرگه مَدِینَه دَه قالِیب اوُنِی دِفاع قِیلِیشِیگه، صَحابَه لَر هَم رَسُول اَلله صلی الله علیه وسلم هَم هاحلَشگن اِیدِی، اَمّا جَنگ شوُراسِینِی نَظَرِی بِیلَن ( اوُندَه کوُپراق مَدِینَه دَگِی یاشلَرنِینگ قوُلِی اوُستوُن اِیدِی) مَدِینَه دَن چِیقِیشَدِی. نَتِیجَه دَه عَبدُالله اِبنِ اُبَی هَم اِسلام لَشکَرِی بِیلَن بِیرگه مَدِینَه دَن اوُحُدنِی یَقِینِیگچَه حَرَکَت قِیلِیب بارَدِی. مُسُلمانلَرنِی لَشکَرِی قُرَیش سِکوُلار کافِرلَرِینِی کوُرِیشگه قادِر بوُلَدِیگن دَرَجَدَه یَقِین کِیلِیشگن مَکاندَه، عَبدُالله اِبنِ اُبَی مُنافِق جَنگدَن باش تارتِیب لَشکَرنِی اوُچدَن بِیر قِیسمِینِی یَعنِی 300 نَفَرنِی آلِیب قَیتِیب کِیتَدِی. اوُنِی اَیتِیشِیچَه: بِیلمَدِیم، نِیمَه اوُچُون بِیز اوُزِیمِیزنِی اوُلِیمگه رُوبَرُو قِیلِیشِیمِیز کِیرَک؟! اوُ اوُزِینِی قَیتِیشِیگه رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلَّمنِی نَظَرلَرِی تَأثِیر قِیلمَگندِیک وَ گوُیاکِی باشقَه لَرنِی نَظَرلَرِیدَن فایدَلَنِیب بُو مَکانگه کِیلگندِیک قِیلِیب کوُرسَتَردِی!

(دوامی بار……)

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

درس های مقدماتی/ درس پنجم

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

(33- قسمت)

1. در زمان کشته شدن مسلمین با به کار بردن «اما و اگر» به جنگ روانی علیه مسلمین و عيب جويی از قضا و قدر الله می روند: «الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوالَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ» (آل عمران/168)، آنان کسانی هستند که نشستند و (از جنگ کناره‌گیری کردند و نسبت) به برادران خود گفتند: اگر از ما اطاعت می‌کردند (و حرف ما را می‌شنیدند) کشته نمی‌شدند. بگو: پس، مرگ را از خود دور کنید اگر راست می‌گویید.‏بله، این ها می گویند اگر این ها حرف ما را گوش می دادند کشته نمی شدند، اگر این ها این طوری می کردند این طوری می شد، اگر این ها، اگر و اگر و اما و اگر.

این ها به قضا و قدر الهی راضی نيستند و هر اتفاقی در زندگی بيفتد، می گويند اگر چنين می کردم، چنين می شد و همیشه در افسوس و دلتنگی و جنگ اعصاب با خودشان هستند، و همیشه جنگ اعصاب را به مسلمین هم منتقل می کنند.

در جنگ احد و در حین جنگ، یک سوم از ارتش مسلمین را بیرون می کشند، بعد که دچار چنین خیانت آشکاری می شوند بعد از جنگ هم با «اما و اگر» و غیره علیه رهبریت و مجاهدین، جنگ روانی راه می اندازند. اگر این ها در ارتش کشورهای سکولار جهان باشند که آن ارتش شکست هم بخورد چه برخوردی با این گروه خائن خواهند داشت؟ باور کنید، که اگر در آن زمان امکان دادگاه صحرائی و نظامی نباشد بعد از جنگ، آن هم بعد از شکست، با چنین خائنینی چنان برخورد خشنی می کنند که درس عبرتی برای دیگران شود و پوششی هم برای شکستشان در جنگ باشد. چون، این ها به اصطلاح «امنیت ملی» را به خطر انداخته اند و به ملت خیانت کرده اند و در شکست خودی ها و پیروزی طرف مقابل، شریک دشمن هستند.اما، می بینیم همین منافقین و سکولارزده ها پس از انجام چنین خیانت بزرگی باز با اما و اگر به جنگ روانی با مسلمین می پردازند.

• چنانچه به هر دلیلی به همراه مسلمین مجبور شوند به جنگ بیایند غیر از فساد، فتنه جوئی و جاسوسی کار دیگری انجام نمی دهند: «لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ» (توبه/۴۷)، اگر آنان همراه شما (برای جهاد) بیرون می‌آمدند، چیزی جز شر و فساد بر شما نمی‌افزودند و به سرعت در میان شما حرکت می‌کردند (شایعات، افکارشان و خودشان) و مشغول آشفته کردن، گول‌زدن و برگرداندنتان از دین می‌شدند (برگرداندن شما از جهاد و امری که اراده ی آن را کرده اید شما را دلسرد می کردند). در میانتان هم کسانی هستند که سخن ایشان را بشنوند «وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ»(و دعوت تفرقه‌آمیز و فتنه‌برانگیز ایشان را بپذیرند) خداوند ستمگران را خوب می‌شناسد .

نفوذ این ها در نيروهای جنگی جهت شكستن روحیه و اراده ی جنگی آن هاست. این را ما در جنگ احد به وضوح مشاهده می کنیم. عبدالله بن ابی، به همراه جمعی از اصحاب و حتی رسول الله صلی الله علیه و سلم بر این باور بودند که در مدینه دفاع کنند و خارج نشوند، اما رأی شورای جنگی (که بیشتر جوانان در آن برتری داشتند)بر بیرون رفتن بود. در نتیجه، عبدالله بن ابی به همراه لشکر اسلام از مدینه تا نزدیکی های احد حرکت کرد به نحوی که دو سپاه مسلمین و کفار سکولار قریش همدیگر را می دیدند(یعنی تا این اندازه با سپاه مسلمین آمدند).در این مکان، عبدالله بن اُبی منافق، بنای سرپیچی گذاشت و با حدود یک سوم جمعیت سپاه، سیصد تن از رزمندگان و جنگجویان بازگشت؛ و می‌گفت: نمی‌دانیم؛ چرا باید خودمان رابه کشتن بدهیم؟! و تظاهر می‌کرد به این که بازگشت او به خاطر آن است که رسول خدا صلى الله علیه و سلم به رأی و نظر وی ترتیب اثر نداده‌ و از رأی دیگران استفاده کرده‌اندو به این مکان آمده و از مدینه خارج شده است!.

(ادامه دارد…….)