دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(87-қисмат)

Пас, ин қудрат хамин тури ва килоий ба каси вогузор намешавадки жомеъаро дучори беадолати ва харж ва марж кунад,балки ,бо шурути ва завобити ба шахс вогузор мешавадки ба унвони ек омили боздоранда амал кунад ва аз беадолати ва ижоди харж ва марж жиловгирий намояд, чи ба сурати фардий ё жамъий сурат бигирад боз хам омили боздоранда дар иртикоби журм махсуб мешавад ва муқаддама ва абзори барои таъмини амнияти моддий ва равоний умуми муслимин ва умуми мардуми жомеъа ба хисоб меояд агар дар хамон масир бошад.

Дар жомеъаики бо шурут ва завобитики ин қудратро ба шахси вогузор карданд чанин чизи ба унвони ек омили боздоранда ва омили жихати ижоди адолат ,жиловгири аз беадолати ва харж ва марж ва абзори барои таъмини амнияти моддий ва равоний умуми мардуми жомеъа махсуб мешавад. Дар чанин жомеъайи хаммайи афроди жомеъа артеши хукумати исломий ва намоди қудрати хукумати исломий махсуб мешаванд, хамчунонки дар садрил ислом ва дар хукумати исломий садрил ислом чанин чизиро мушохада кардем.

Ба хамин далил,замоники хукумати исломий тамоми заминахои шинохтиро фарохам карда ,хийли мухим аст тамоми заминахои шинохтиро фарохам карда , ва ба хамма дар ин мовриди мушаххас огохихои лозимро расонда ва новъи ва мохиятишро таъйин ,ровшан ва тасрих карда, ( ин хийли мухим аст) ва ба истелох бар хамма иқомаи хужжати набавий карда, холо вақти ин корхоро анжом дода ва ин муқаддамотро чидаки хийли мухим хастанд ; холо мегуяд хукми ман дар ин замина ин аст ва агар каси бо ин шароити хос дар ин мовриди хос дучори журм шуд хар каси метавонад бо риояти шурут ва адами тажовуз аз хадди лозими он ,хукми манро бар он ижро кунад ва хатарро аз худиш ва дигарон дафъ намояд.

Дар воқе,шахси мужрийи хукми мешавадки қаблан тавассути қуззоти мутахассис дар мовриди мужримин содир шуда ва ин шахс бо пейдо шудани мужримин чанин хукмиро ба ижро дар меоварад. Яъни худиш қози нест ва худиш хукмро содир накарда ,балки танхо мужри хукми астки тавассути марожиъи зи салох содир шуда, марожиъики шойистаги судури чанин хукмиро доранд. Мисли номахоики росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба собит қадамони қабоил дар дафъи муртаддин невишт ва дастури ижрои хукми аллох бар онхоро содир кард. Он муслимин худишон хукмро содир накарданд балки мужри хукми будандки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам онро содир карда буд.

Дар хар сурат,ин тўвзиъи қудрати хукумати танхо тавассути худи хукумат анжом мешавад ва агар хукумати исломий хам надошта бошем ( ин хам нуктаи астки хийли аз дустон нодида мегиранд ) агар хукумати исломий бар асоси шўрои исломий ва меъёрхои комили исломий надошта бошем ва ба хукми зарурат бадали хукумати исломий хам дошта бошем, тибқи қоидаи :

«ما لا يُدرَكُ كُلُّه، لا يُترَكُ جُلُّه»،

Чизики хаммаи онро наметавонем ба даст биёварем хамонки ровшан кардем ва дорем онро тарк намекунем. Боз ин тўвзиъи қудрат дар хайтаи хамин бадали хукумати исломий боқий мемонад. Мисли ончики мо дар баъзи аз манотиқи тахти сайтараи хукумати толибон қабли аз хамлаи Амрико шохиди он будем дар холати изтирорий.

Холо тасаввур кунид,агар чанин бадали хам вужуд надошта бошад, боз ба хукми зарурат ин тўвзиъи қудрат ба жамоат ва хизби исломий мерасид ва агар шўрои мужохидин ташкил шуд ин имтиёз аз жамоатхо ва ахзоби мухталиф гирифта мешавад ва ба шўрои муваххид дода мешавад ва замоники хукумати исломий дубора ташкил шуд ва муслимин сохиби қудрати хукуматий шуданд,хатто агар бадали хукумати исломий хам бошад ва муслимин сохиби чанини қудрати шуданд кулли ин имтиёз ,равиш,чигунаги,мезон ва равиши тўвзиъи ин қудрат ва мезони қудратики ба қабоил ,хонуводахо ,сарпарасти хонуводахо ва кулли ашхоси жомеъа дода мешавад боз танхо мухтасси хукумати исломий аст ва хукумати исломий метавонад андоза ,мезон ва чигунаги тўвзиъи ин қудратро таъйин кунад ва дар солохияти худиш мебошад.

Дар ин мархала ва ба сурати тадрижий,хукумати исломий заминахойи лозим ва зарурий тўвзиъи чанин қудратиро ибтидо фарохам карда, ва баъад ба ташхиси худиш дар мавориди хосси ба мезони хосси ,дар мавориди вижа ба мезони вижа ижозайи истефода аз қудрати хукуматийро содир мекунад ва ба ин шева ,бахши мушаххас,вижа ва маълум аз қудрати хукуматий худишро боз ба сабки исломий он дар миёни ақшори мухталифи жомеъа тўвзиъ ва пахш мекунад. Барои ижрои ин қудрат хам онро ба сурати мушаххас ва маълум қонуний менамояд ва ба кори шахс шахсики онро анжом медихад ва ин қудратро масраф мекунад расмият мебахшад. Чи каси онро тўвзиъ карда? Худи хукумат ,хамон находхоики шаръий хастанд . агар масраф кунанда хам онро масраф кард хукумат ба у ( ба кори шахс ва ба масраф кунанда) машруъият медихад ва онро дар сурати ижрои хукм ва масраф кардани ин қудрат,тахти химояти қонун ва қудрати хукуматий қарор медихад ва шахс бидуни тарс аз мужозот ё жуброни хисорат ва ба унвони ек вазифа иқдом ба дифоъи машруъ ва ижрои хад мекунад. Қудратики тўвзиъ шуда ба хамон андозаики ба у доданд масраф мекунад. Шахси назди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам омад ва гуфт:

:يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَرَأَيْتَ إِنْ جَاءَ رَجُلٌ يُرِيدُ أَخْذَ مَالِي؟ قَالَ: فَلَا تُعْطِهِ مَالَكَ. قَالَ: أَرَأَيْتَ إِنْ قَاتَلَنِي؟ قَالَ: قَاتِلْهُ؟ قَالَأَرَأَيْتَ إِنْ قَتَلَنِي؟ قَالَ: فَأَنْتَ شَهِيدٌ. قَالَ: أَرَأَيْتَ إِنْ قَتَلْتُهُ؟ قَالَ: هُوَ فِي النَّارِ

Назарит чист дар мовриди инки каси омад моламро бигирад? Гуфт: ба у наде. Гуфт: агар хост бо ман бижангад? Гуфт: ту хам бо у бижанг. Гуфт: агар у маро кушт? Гуфт : ту шахиди, фаанта шахидун. Гуфт: агар ман уро куштам? Гуфт: у дар оташ аст.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(86-қисмат)

Дар хар сурат,мушаххас ва возих астки меъёри машруъ ва ғейри машруъ дар ақоиди мухталиф бо хам мутафовутанд, ва илова бар ин баъзи умур хастандки дифоъ аз онхо барои хукуматхо машруъ мешавад ва мумкин аст харгуна иқдоми фардий мунжар ба бахам хурдани назми умумий ва ижоди харж ва марж шавад ва холати номашруъ ба худ бигирад чи дар сатхи жомеъа бошад, чи дар равобит бо соири жавомеъ бошад.

Дар хар сурат,шахс дар дифоъи машруъ ,аз хаққи дифоъ мекунадки ин хақ дар фитрати у вужуд дорад ва гох ғаризий аст ; ва илова бар ин, дар умурики ғаризий ва маштарак бейни инсонхо нестанд хақхои вужуд дорандки бар асоси ақоиди инсонхо таъриф мешаванд ва ин хақро қонун ва бовархои он кишвар ,бовархои он шахс ба шахс медихад ва ин шахс замоники аз ин хаққиш дифоъ кард тахти химояти он қонун қарор мегирад. Дар ин сурат, дифоъ еки аз абзорхо ва васоили хифзи хақ аст. Еки аз абзорхо ва васоили хифзи хақ ,дифоъи машруъ аст.

Холо ,дар мавориди шароити пеш меоядки хукумати исломий ва рахбарияти он тахти шароити хосси ва вижа , заминахоиро фарохам мекунадки гуруххо холо дар қолиби хелф ва синдико бошанд ё қабоил ё ашхос ба сурати инфиродий бошанд,шароитиро фарохам кардаки инхо битавонанд дар мовзуъи бо мавориди таъриф шуда ва мушаххас ба дифоъ аз дин ,жон ,номус ,обру ,моли худ ва наздикониш ва дигар афроди жомеъайи муслимин бипардозад.

Хукумат дар ингуна маворид дар воқеъ ,бахши аз қудрати худро ба ин гуруххо ва афрод медихад ва дар ин маворид тўвзиъи қудрат мекунад. Ё мавориди пеш биёядки имкони ёри гирифтан аз нийрухои хукумати исломий бидуни фовти вақт имкониш набошад ва шароити  пеш биёядки шахси машмул дифоъи машруъ шавад. Ё аслан чанин хукумати хам вужуд надошта бошад ва шахс ба хукми зарурат ” аззарурот табихул махзурот ” бидуни зери по гузоштан соири мухаррамот ва чизхои харом шуда мажбур ба дифоъ бар асоси қонуни шариати аллох аз дин ,жон ,номус ,мол ,сарзамин , ва дорул исломий шавадки хукумати исломий нестки аз он дифоъ кунад ; дар тамоми ин маворид ,харгуна дифоъи холати машруъият ба худ мегирадки , илова бар онки шахс аз мужозот ва хисоротики ба бор оварда муъоф мешавад балки дар хийли аз маворид мустахаққи жоиза ва подош хам мегардад. Бахусус подоши ухравий чун ек вазифа ва таклифро анжом дода аст.

Албатта ,тўвзиъи қудрат,сирфан марбут ба хукумати исломий нест. Хамин алъон нигох кунид дар кишвархои мисли Амрико вақтики ба дигарон ижозаи хамли аслаха медиханд ба онхо омузиш доданки чигуна аз он истефода кунанд. Дар воқеъ,қудратиро ба шахс сипорданд. Вақти аслаха ба у доданд яъни қудрат дасти уст. Яъни хукумат ба у қудрат дода ва тўвзиъи қудрат карда аст. Шароит ва чохорчубхоиро муқаррар кардаки дар зимни ин чохорчубхо ва доро будани ин шароит ,фард метавонад аз он истефода намояд. Замони хамки дар он шароит ва чохорчуб ,аз ин қудрат истефода кард он хукумат , уро агар хисороти ворид карда буд ё журмиро муртакиб шуда ё ба истелох касиро кушта ва захмий карда буд дигар мужозот намекунад ва аз у хисороти намегиранд.

Масалан дар мавориди хастки хукумати исломий дар сарзаминхойи вужуд надорадки тўвзиъи қудратро анжом дихад. Дар ин сурат ,шахс ба сурати худжуш ва инфиродий ва бар асоси ижтиход ва таъвили худ иқдом ба дифоъи машруъ мекунад ва ба тадриж ба самти жамоат ,шўрои жамоатхо ва дар нихоят ба қудрати хукуматий даст пейдо мекунад. Вақтики ба ин мархала мерасад,қудрати хукуматийро ба даст меоваранд, хукумати исломий тахти шароитики худиш ташхис дода,иқдом ба тўвзиъи қудрат мекунадки ин тўвзиъи қудрат хам мухтасси худиш мебошад. Масалан ижрои худуди қатл,дузди ,шаробхури,ихтилос ва амсолихим ва бахусус ижрои хадди риддаки дар мавориди ташхис ва қазоват дар мовриди он аз хаммаи худуд ,пичидатар ва ниёз ба муқаддамот,шурут ва мавонеъи хосси худиш аст аз ихтиёроти хукумат мебошад.

Холо ,хукумати исломий дар мавориди хосси ва вижа ,заминасозихои карда ва огохихои лозимро ба хамма дода ва мисли хуршид дар осмони соф барои хос ва ом мушаххас кардаки масалан агар касиро дидидки дорад мусаллахона ба фалон мадраса хамла мекунад шумо ижоза дорид уро бикушид, монеъи у шавид хатто агар ба қимати кушта шудани у тамом шавад ; ё агар секуляри кофар ё муртади мусаллахи аз хизби коргарони ужалон ё кумалахо ё демократхо ва соири секуляристхои мусаллахро дидид метавонид уро бикушид ,ё бигуйид феълан мо ба хотири манофеъи бузургтари кори ба инхо надорем шумо хам феълан кори ба кори онхо надошта бошид. Ё бигуйид агар касиро дидидки қуръониро жойи гузошта ва дорад ба он тирандози мекунад шумо хақ дорид дар дифоъ аз динитон уро бикушид ва ин хаққи машруъи шумост.

Дар тамоми ин маворид ва мавориди мушобех ,хукумати исломий барои инки монеъи суъистефодаи дорудастайи мунофиқин ,секулярзадахо ва муслимини заифул иймон шавад ва ижоза надихад каси суъистефода кунад ва хар каси бо иқдоми ба бахонаи дифоъи машруъ ё ижройи фалон хад худиш ба ек мужрим табдил шавад ва муртакиби зиёда руйи гардад, хукумати исломий анжоми ин аъмолро тобеъ шароити хосси карда, ва агар шахс ин шурутро риоят накунад ва ё натавонад бо қороин ,далоил ва мустанадоти зохирий ва ошкори шаръий кори худишро ба равиши шаръий тўвжих кунад ва шахс натавонад машруъияти коришро бо гузарондани марохили пичида ва тахассуси додгохи исломий собит намояд, хамин кориш боис мешавад ба унвони ек мужрим бо у бархурд шавад ва бояд посухгуйи кориш бошад ва масъулияти кори худро бипазирад.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(85- қисмат)

Хуб,инхо ва амсоли инхоки дар қонуни шариати аллох таъриф ва сифориш мешаванд дифоъи машруъанд. Дар баробар, харгуна дифоъ ва муқобила бо ончи аллох машруъ надониста дар қолиби дифоъи номашруъ жой мегирад. Мисли дифоъ аз золимин, дифоъ аз дини секуляризм ,дифоъ аз куффори ишғолгари хорижий ,дуздхо, жинояткорхо ,муртаддини махаллий чун кумалахо,демократхо ,муздурони ужалон масайламаи каззоби феълий курдхо ,хамжинсбозхо ,бебандубори жинсий,машрубхурхо ,фохишахо ва хар ончи мухолифи қонуни шариати аллох бошад; чанин дифоъи,дифоъи номашруъ аст.  Дар холики мумкин аст куффори секуляри ва соири куффор дифоъ аз ин мафосидро дифоъи машруъ бидонанд. Масалан дифоъ аз қонуни шариати аллох дар ислом дифоъи машруъ аст аммо ,дар дини секуляризм дифоъ аз қонуни шариати аллох дифоъи ғейри машруъ мебошад. Дар дини секуляризм дифоъ аз хамжинсбозхо ,машрубхурхо ,фохишахо , ва куштори озодхохоники монеъи вахшийгари онхо хастанд дифоъи машруъ аст ва дифоъ аз озодхохони назди онхо дифоъи ғейри машруъ ба хисоб меояд. Дар ин сурат,дифоъи машруъ ва ғейри машруъ назди хар ақидаи таърифи хосси худро дорад ва хар ақидаи барои дифоъи машруъ ва  ғейри машруъ таърифиро ироа дода аст. Чизхои барояш машруъанд ва чизхои ғейри машруъ. Дар кул, дифоъи машруъ ба маъни машруъият бахшидан ба талоши инсон барои дифоъ аз чизхои астки барояш боарзиш хастанд. Мисли : дин, жон ,номус ,обру ,мол, хонувода ва хар чизики аллох таоло гуфта бо арзиш аст, сарзаминики қонуни хукумати аллох дар он ижро мешавад ин хам бо арзиш аст.

Хар чи инхо ва амсоли инхоро тахдид кунад ё дар замони хол ё қарибул вуқуъ хатари бароишон бошад, дифоъи машруъ ин ижозаро ба шахс медихадки бидуни нигарони аз мужозот ва пардохти хисорат аз инхо дифоъ кунад ; хатто ,агар мунтахи ва мунжар ба иртикоби садама ва хисороти хам ба каси шавадки садама ворид мекунад, ба шартики ин садама ва хисоротики дар зимни дифоъ бар касики хатарро ижод карда ворид мекунем мутаносиб бо дифоъ бошад.

Масалан машруъ будаки шахси мухожимро бикушад аммо ,ғейри машруъ будаки пас аз дифоъ мошинишро оташ бизанад. Дар ин сурат, барои қатли мухожим мужозот намешавад аммо ,бояд посухгуйи хисороти бошадки ба мошин ва амволиш зада аст.

 «فَمَنِ اعْتَدى عَلَیْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى عَلَیْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ»

Ба тури куллий харки рохи таъадди ва тажовуз бар шуморо дар пеш гирифт ,бар у хамонанди он ,мисли хамонки ба шумо таъадди ва тажовуз карда шумо хам ба хамин шева ба у таъадди ва тажовуз кунид.

Куштани ин душмани соил, жуброни бади бо бади аст ва садама задан ба дигарон аст аммо ,бади ва садамаи астки дар  қонуни шариати аллох қобили мужозот нест, ва аллох таоло аз конолхои мушаххас ва бо шароити мушаххаси ба анжоми чанин аъмоли машруъият бахшида, ва шахс бо таважжух ба қороин ,далоил ва мустанадоти шаръий хаққиро ижро карда ва таклифиро дар ростои адли илохий адо намуда аст. Яъни таклифишро барои ижро шудани адли илохий адо карда ва вазифаиро анжом дода аст.

Дар инжо,амри бисёр мухим ин астки , ин машруъият бахши аз тарафи чи манбаъи содир мешавад? Аз тарафи аллох содир мешавад ё аз тарафи махлуқоти мухталиф? Аллох,шаръ ва машруъро таъйин мекунад ё башархои мухталифки аллох чанин ижозаиро ба онхо надода аммо ,онро анжом медиханд ва мехоханд дар қонунгузорий,шаръ ва машруъ будани жойи аллохро бигиранд?

«أمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ».

( аллох ин ижозаро надода) қонуни шариати ин ижозаро надода ва ле инхо ин корро мекунанд. Бояд мушаххас шавадки ин кист? Хукумати исломий ва находхойи тахти амри он ин хаққи дифоъи машруъро ба шахси медиханд ва ба он машруъият мебахшанд ё хукуматхои тоғутий ва қавонини куфрий ва секуляристий онхо ? ё ахзоби куфрий ва қавонини куфрий ва секуляристий онхо?

Чун арз кардемки хар дини чизиро машруъ медонадки мумкин аст дини дигари онро машруъ надонад. Ё хатто дар дини секуляризм мумкин аст дар ек мантақаи чизиро машруъ бидонанд ва дар мантақаи дигари чизи дигариро машруъ бидонанд ва хамон чиз дар манотиқи дигар номашруъ бошад. Мисли тағйири баъзи аз қавониники дар иёлатхои мухталифи Амрико вужуд дорад хийли аз иёлатхо хастандки қавонини онхо бо хам фарқ  мекунад. Бо тағйиротики дар мазхаби коммунизм бо мазхаби либиролизм ва буржувази дар дини секуляризм вужуд дорад. Хар кудом аз инхо таърифишон аз машруъ ва ғейри машруъ мутафовут аст; хар чанд муштаракоти хам бо хам доранд ва бахусус дар асли дини секуляризм ва мубориза бо дин ва қонуни шариати аллох бо хам муштараканд ва танхо мазхабишон астки бо хам мутафовут аст. Машруъ ва ғейри машруъи онхо дар мазхабишон аст, социалистхо ва коммунистхо ек сари чизхоро машруъ ва хуб медонанд,мазхаби копитализм ва буржуазиахо чизи дигариро машруъ медонанд. Дар буржуазиа хам ба хамин шева,шаръхо ва машруъхо бо екдигар мутафовут хастанд. Социализм хам, социал демокраси ,ноцианал социализм ,коммунизм ва ………инхо хам тағйироти бо екдигар доранд.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(84-қисмат)  

Ба хамин далил будки уламо мегуфтанд агар 99 далил барои кофар будани ек мусалмон вужуд дошта бошад ва танхо ек далил барои мусалмон буданиш вужуд дошта бошад мо хамон ек далилро мегирем ва уро аз доираи ислом хориж намекунем. Ин яъни амалий кардани қоидаи хусни зон ба мусалмон,узри шаръий овардан барои мусалмон ва пушида нигах доштани уйубики шаръ фармуда бояд пушида бимонанд, ва талош жихати ислох ва дармони бемори муслимин ва дар назар гирифтани ин воқеияти ижтимоий дар мовриди муслиминки аксаран аъвоми муслимин қасди куфргуйи ва анжоми амали куфрий надоранд балки , ба далоили мисли хамон охарин нафарики вориди бехишт мешавад дар гуфтаи куфрий ё амали куфрий меофтанд ва мавонеъи шаръий хастандки ижоза намедиханд ба иймони онхо садамаи ворид шавад.

Бо тамоми ин ахвол ва ончики гуфта шуд ва бо тамоми маворидики медонем,жойгохи шахси мусалмон бисёр болотар аз каъба аст ва мухофизат аз хуни мусалмон ва талош жихати мумониъат аз рехта шудани хуни мусалмон мухимтар аз мухофизат аз каъба ва тахриби каъба аст. Ба хамин далил,бояд қабли аз жанг ва дар аснои жанг, ва дар хар фурсати талош шавадки ин муслимини мухолиф ташхис дода шаванд ва аз онхо мухофизат шавад, хамчунонки аз хохар ва бародарит мухофизат мекуни. Талоши уламои бузургвор хамки ин истилохотро тўлид карданд ва ин истилохоти фиқхийро ба кор бурданд ин будаки аз муслимини мухофизат шавадки бо жахолат ё таъвили ғалат ё хар далилики узри шаръий махсуб мешавад дар ин ошуб офтоданд ва хоста ё нохоста бо забон ё даст дар жибхаи муртаддин қарор гирифтанд ва дар жибхаи муртаддин алайхи бародарони худ межанганд.

Чи каси метавонад хукми қатъий муртадиро ба ижро дар биёварад?

Чи каси метавонад хукми қатъий муртадиро ба ижро дар биёварадки сейри қазоий пичидаий у аз филтерхо ва марохили чохоргона гузашта ва ба яқин ва бидуни шак,иртидоди у мушаххас шуда ва аз тарафи марожеъи зи салох хукми қатъий дар мовриди у содир шуда аст?

Чун ижрои хукми муртад новъи дифоъи машруъ аз қонуни шариати аллох ва мубораза бо жанги равоний душманон ва мухофизат аз иймон ва саломати ақидатий ва равоний муслимин махсуб мешавад лозим медонем бо тўвзихоти дар мовриди дифоъи машруъ ба суроғи бахсимон биравем. Ибтидо бифахмемки дифоъи машруъ чист? Дифоъ чист? Ва машруъ кудом аст?

Дифоъи машруъ ,яъни хар новъи дифоъи аз худ ё дигаронки мунтабиқ бо қонуни шариати аллох бошад. Дифоъ аз худ мисли дифоъ аз жони худ, ё дифоъ аз фарзандон ,ахл ва хонувода ,ё аз хона ва моли худ ё мавориди аз ин қабил омки умури фитрий ,зотий ва умумий хастандки бейни тамоми инсонхо муштарак аст, ва хамма дифоъ аз инхоро хаққи машруъи худишон медонанд ; хатто бейни инсон ва хайвон хам муштарак аст. Чун умури фитрий ва ғаризий ва васоил ва абзори жихати хифзи жон ,хифзи хаёт, идомаи хаёт ва мовжудият хастанд ва ришаи дар зот ва табиати махлуқоти аллох ва бахусус дар зот ва табиати инсонхо дорад ва хар инсони солими барои хифзи жойгохи инсоний худ, чанин дифоъиро хаққи худиш медонад.

Ин хақ,аз бадихиёти ақл ва нишонаи эхтиром ба каромати инсон астки дар низомхои хуқуқий ва қавонини тамоми кишвархои кунуний хам ба он ишора шуда аст. Хатто моддаи 51 маншури секуляристи милали муттахид ( мулхида ) хам ошкоро чанин хаққиро барои куллияйи аъзойи худ раво ва машруъ медонад. Ин аз бидихиёти ақл аст. Қонуни шариати аллох хам аз аввалин пайғамбар то охарини онхо ,зимни таъйиди он ва мухим донистани хайсият ва каромати зотий новъи башар

«وَ لَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ»

Ба он самт ва су дода ва онро хидоят карда аст, ва касики тавоноий дафъи хатар ва тахдидро дошта бошад аммо , онро анжом надихад хамчун ек инсони номезон  ва номутаодил мовриди сарзаниш қарор гирифта аст.

Дифоъ аз дигарон хам ,яъни аллох таоло вазифа ва таклифи дифоъ аз онхоро бар ухдаи мо гузошта бошад ва аллох таоло дар қонуни шариатиш ба чанин кори рози бошад. Мисли хар новъи дифоъ аз қонуни шариати аллох, ё дафъи хар тажовузики дар қонуни шариати аллох номашруъ бошад ( яъни гуфта бошад ин тажовузи номашруъ аст ва ту бояд онро дафъ куни ), ё хар новъи дифоъ аз низдиконимон ё касоники моро масъули дифоъ аз онхо карданд,ё дифоъ аз хун,номус ва моли соири муслимин,ё дифоъ аз мустазъафиники дархости кўмак карданд ва ………….

 «وَمَا لَکُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیّاً وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیراً» ‏(نساء/75)،

Чиро бояд дар рохи худо ва ( нажоти ) мардон ва занон ва кудакони дармонда ва бечораи нажангидки мегуянд: парвардигоро ! моро аз ин шахр ва диёрики сокинони он ситамкоранд хориж соз, ва аз жониби худ сарпарасти ва химоятгари барои мо падид овар ва аз суйи худ ёвари бароимон қарор биде.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(83-қисмат)

Хийли хатарнок аст хийли, инхо дар  зохир нохоста хамон кори Хотибро анжом доданд аммо, дар сатхи бузургтари мисли гурух,хизб ,жамоат ва мазхаб ва бояд дар бархурд бо онхо нахоят диққат сурат бигирад, ва онхоро аз коришон мунсариф кард, ва ахдоф ва қасди онхоро аз  ин коришон ташхис дод, ва онхоро ба жамъи муслимин баргардонад, ва узрхоишонро пазирофт хар чандки дуруғин хам бошад. Узрхоишонро пазирофт хар чандки дуруғин хам бошад, чун ,маъмулан дар ингуна маворид фақат ек бор ба хотири ек журм узри каси пазирофта мешавад ва агар шахс дар ингуна корхо дубора муртакиби он шуд узри у пазирофта намешавад.

Саргузашти Абу Изза Жухамий намунайи хуби метавонад бошад. Ин шахс инсони секуляр,шоир ,ниёзманд ва сохиби чанд духтар буд. Замоники дар жанги бадр асир шуд ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам гуфт: эй росулуллох ! ту медоники ман фарди ниёзманд ва аёлдор хастем ва моли хам надорамки пардохт кунам баробарин ,бар ман эхсон кун ! росулуллох саллаллоху алайхи васаллам узришро қабул кард ва аз у таъаххуд гирифт то дубора алайхи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мовзегири накунад ва аз душманонишро химоят накунад.

Аммо ,Абу Изза ба ахди худиш бо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам вафо накард ва секуляристхои қурайш уро фариб доданд, ва дар жанги ухуд, дар хийни ақабкаши лашкар ба далоили аз лашкари қурайш жо монд ва дубора асири муслимин шуд. Ин бор хам аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хост то уро бибахшад ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо қотиъият дархости уро рад кард ва фармуд: ” акнун туро вил намекунамки даст ба рухсорит бикаши ва бигуйи Мухаммадро ду мартаба ,гул задам”. Ба хамин далил,дастур дод то гарданишро бизананд.

Дуруст аст,ин шахс кофар мушрик буд, аммо хамин қоидаро дар мовриди мунофиқин ва секулярзадахо хам метавон риоят кард, ва риоят шуд ва дар журми мушаххаски шахс дар иртидод меофтод, танхо ек бар тўвбаш дар хамон журми мушаххас пазирофта мешуд. Масалайи бози яхудиён чизи дигари аст, инхо аслан мусалмон нашуда буданд то муртад шаванд ва машмули қоидайи тўвба гарданд.

Дар дарси марбут ба мунофиқин ва секулярзадахо ровшан шудки мунофиқин хам ,гох бо жанги равоний худ дар хамин жибхаи куффори ошкор алайхи муслимин қарор мегирифтанд, ва замоники муччишонро мегирифтанд узр ва бахонахойи дуруғини меоворданд, ва узришон хам пазирофта мешуд. Хар чандки рахбари муслимин ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламро инсони сода ва зудбовар фарз мекардандки хар чи инхо бигуянд у гуш медихад ва қабул мекунад:

وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ.

Инхо аслан мухим нест,мухим ин будки зохиран тобеъ хукумати исломий шаванд, мухим ин набудки ташхис дода шавад инхо воқеан рост мегуянд ё на? На,мухим ин будки аз мусалмононики фариби онхоро хурданд дифоъ ва мухофизат шавад.

Умар ибни Хаттоб мегуяд : мардум дар ахди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам вахийро мегирифтанд ва алъон вахий қатъ шуда аст; алъон ман бар мабнойи ончи аз шумо зохир аст бо шумо бархурд мекунам. Хар каси барои мо хейриро ошкор кунад ба у амният медихем ва уро назди худимон мегардонем, дар ботини у мо сахми надорем; худованд ба хисоби у расидаги мекунад. Хар каси барои мо бадиро ошкор кунад ба у амон намедихем ва уро тасдиқ намекунем; хар чанд бигуяд : ботиниш хуб аст мо кори ба ботиниш надорем хар чанд ботиниш хуб бошад.

Хуб,баъди аз ширк чи шарри болотар аз тафарруқ метавонад барои муслимин вужуд дошта бошадки тафарруқ хам еки аз сифоти мушрикин аст?

 وَلا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکينَ * مِنَ الَّذينَ فَرَّقُوا دينَهُمْ.

Ва баъди аз иймон чи хейри болотар аз нажоти хуни ек мусалмон ,вахдат ,қудрат ва хукумати исломий метавонад баро муслимин вужуд дошта бошад? Пас, хар касики вахдати худишро ошкор кунад ва дар тақвияти хукумати исломий ,жомеъайи муслимин ва жамоати муслимин бикушад моро ба бехтарин хейр даъват карда ва бояд бар асоси мавозини шаръий даъватишро ижобат кунем ва нагуем ту мусалмон нести ва дуруғ мегуйи :

وَلاتَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا.

Мо намехохем дучори хамон иштибохи Усома розиаллоху анху шавем.

Дар хар сурат,нигариши мо дар мовриди иймони мусалмон ,мусбат аст ва хусни зон дорем магар инки халофи он собит шавад ва дунболи хар бахона ва узри шаръий ва хатто шубхайи мегардемки шахсро маъзур бидонем ва уро аз иртикоби корики карда ва зохиран журм махсуб мешавад ва мумкин аст хун мусалмони рехта шавад табриъа кунем. Мо ба хар шубхаи барои нажоти шахси мусалмон чанг мезанем.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(82- қисмат)

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам дар мовриди шахси тўвба кунанда мефармояд:

«التائِبُ مِنَ الذَّنب كَمَن لَاذَنبَ لَه»،

Тўвба кунанда аз гунох хамонанди каси астки хеч гунохи надорад. Аллох таоло дар мовриди чанин ашхоси мефармояд:

«إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ» (بقره/222)،

Аллох тўвбакорон ва покизагонро дуст медорад. У тўвба карда ва худро аз куфриёт,ширкиёт ,жахл ва таъвилоти ғалат пок карда аллох мегуяд:

«إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ»،

Аллох тўвбакорон ва покизагонро дуст дорад. Ба хамон шеваики мефармояд:

«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»(صف/4)،

Хамоно худованд касониро дуст дорадки дар рохи у муттахидан қитол мекунанд, чанон бо хам муттахид хастанд ингор гуйи банойи бисёр мустахкам сурби хастанд. Пас, аллох хамчунонки мужохидин ва муқотилинро дуст дорад таввабинро хам дуст дорад.

Хуб,ту аз кужо медоники ин мусалмони фариб хурда ,жохил ва хатокорики фариби золиминро хурда ва холоки хақиқатро ба воситаи ту ва аз коноли ту фахмида ва тўвба карда гунохониш бахшида нашуданд? Ва аз кужо медоники аз касони нестки аллох дустишон дорад? Ту харгиз намедони. Пас, ба доди бародари мусалмонит бирас, ва ахкоми таввабинро дар мовриди у пиёда кун, ва уро дармон кун, ва уро ба хамон сафи вохиди даъват кунки аллох дустишон дорад

«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»،

Ва мутмаин бош аллох касонироки бо дустониш вориди жанг шаванд ва ё онхоро ба қатл бирасонанд дуст надорад; балки ,аллох бо онхо эълони жанг хам мекунад:

«إِنَّ اللهَ تَعَالَى قَالَ: مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ، وَمَا تَقَرَّبَ إِلَيَّ عَبْدِي بِشَيْءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُهُ عَلَيْهِ، وَلاَ يَزَالُ عَبْدِي يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّوَافِلِ حَتَّى أُحِبَّهُ؛ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ، وَبَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ، وَيَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا، وَرِجْلَهُ الَّتِي يَمْشِي بِهَا، وَلَئِنْ سَأَلَنِي لأُعْطِيَنَّهُ، وَلَئِنْ اسْتَعَاذَنِي لأُعِيذَنَّهُ»،

Касики бо еки аз дустони ман душмани кунад ман бо у эълони жанг мекунам.

مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ،

Касики бо еки аз дустони ман душмани кунад ман бо у эълони жанг мекунам. Ва бандаи мўъмин бо хеч чиз махбуби назди ман бехтар аз фароиз бо ман наздик намешавад, ва у бо анжоми навофил (ибодатхои ғейри вожиб ) ба ман наздик мешавад то инки ман уро дуст бидорам, хенгомики ман уро дуст дорам ,ман гуши у мешавамки бо он мешнавад, ва чашми у мешавамки бо он  мебинад, ва дастиш мешавамки бо он мегирад, ва похош мешавамки бо он рох меравад, ва агар чизи аз ман бихохад ба у медихам, ва агар панох бихохад панохиш медихам.

Хуб,холо яқин дорики ин шахс мисли Хотиб розиаллоху анху қасди иртидод надошта ва таслими кулли шариати аллох аст аммо , ба далоили комилан ғалат ва вохи дар баробари ту қарор гирифта , ва яқин хам дорики алъон тўвба карда ва яқин хам дорики аллох таоло таввабинро дуст дорад

«إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ»

Ва яқин хам дорики аллох таоло касоники дар рохиш қитол мекунандро хам дуст дорад

«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»

Ва яқин хам дорики агар бо еки аз дустони аллох душмани куни аллох бо ту эълони жанг мекунад

«مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ»

Аммо ,шак дорики ин шахси мусалмон дар мовриди тўвбаш рост мегуяд ё дуруғ? Аммо,хамма медонем шахсики бо яқин вориди ислом шуда бо шак ва шубха аз он хориж намешавад. Пас, ин шахсро бояд машмули таввабин ,мужохидин ва мухиббини аллох фарз куни,

نَحْسِبُهُ، وَاللَّهُ حَسِيبُهُ وَلاَ نُزَكِّي عَلَى اللَّهِ أَحَدًا.

Хуб, холо агар журъат дори бо хамин шак ва гумонхоит бо аллох эълони жанг  кун.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(81-қисмат)

Дар ингуна мавоқеъ ва мавориди мушобех, меъёр барои ташхиси қасд ва нияти дуруст ё ғалати афрод қороин ва далоили зохирий ва ошкор аст. Хамин далоил ва мустанодоти ахрамий хастандки қасд ва нияти шахсро ошкор ва аланий мекунанд.

Мо тамоми мунофиқин ва секулярзадахоики дар дарси қаблий ба онхо ишора кардемро жузви муслимин медонем, инхо ба хар далили масофатиро бо муслимин ба жилов омаданд, холоки инхамма масофат ба жилов омаданд дубора ошкора бармегарданд ва дар сафи куффори ошкор ва муртад мешаванд, мо ба хаммаи инхо хукми иртидод медихе ва мегуем хукман муртад хастанд, аммо агар боз иддаи аз муслимин бидуни тағйир ,бидуни инки ақидаи онхо тағйири пейдо карда бошад фариби инхоро хурда бошанд ва дар сафи инхо қарор гирифта бошанд чи? Дар инжо аввалин дарики барои бозгашти ин афрод боз мешавад дари тўвба аст.

Қаблан арз кардемки куффор харгиз иймон намеоваранд,

،«إنَّ الذّینَ کَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَیهِم ام لَم تُنذِرهُم لَایُؤمِنُون»

Аммо ,муридонишон иймон меоваранд. Ба хамин далил,тамоми асбобхоро фарохам мекунемки ин муртаддиники хукми иртидоди хукмий онхоро  содир кардем онхоро дубора ба ислом баргардонем ва онхоро ба тўвба ташвиқ кунем, ва ё агар мусалмони ба далоили бо забон ё амалан дар жибхаи куффор қарор гирифта бошад, боз хам бояд мисли Хотиб розиаллоху анху , бо дар назар гирифтани савобиқи онхо дар ислом ва далоилики меоваранд, ба қасд ва ният ва хадафи онхо аз ин амалишон пей бибарем, ва рохиро  барои баргаштишон ба ислом боз ва хамвор кунем на инки тамоми роххоро бар руйишон бибандем.

Дар ин замина ,мо хамчун замони рихлати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шохиди қабоил,гуруххо ва ахзоби хастемки бар асари таъвили ғалат мисли Хотиб розиаллоху анху ё ба далили мухолифат бо баъзи аз сиёсатхои мо мумкин аст дар жибхайи қарор бигирандки жибхайи куффор ва муртаддин мебошад. Барои муслимини мухлис аксаран ин иттифоқ ба сурати нохоста сурат мегирад,масалан баъзи авқот куффори ошкоро ба хамрохи муртаддин бо мо дар холи жанг хастанд ва холо мумкин аст ек гурух ва жамоати хам бо хамин куффор ва душманони мухориб қарордодхойи мабний бар адами жанг бибанданд , ё набанданд ва кори ба коришон надошта бошанд ва баъад бидуни хамоханги бо ин куффори ошкори ишғолгари хорижий ва муртаддини махаллий , у хам дар жойи дигари алайхи мо вориди жанг шавад. Дар ин сурат, ин хизб ва гурухи мусалмон ,нохоста дар жибхаи куффор ва муртаддин алайхи муслимин вориди жанг шуда ва ба хамрохи муртаддин жибхаи вохидийро  ташкил доданд ва машмули хукми иртидоди хукмий мешаванд то замоники мо ташхис надихем инхо чи чизи хастанд ва чи мехоханд.

Дастаи аз муслимин хастандки дар хамма чиз мисли шумо хастанд, аммо аз руйи жахолат ,таъвили ғалат ва тахти таблиғоти душманон,шуморо хавориж ,муртад ,муздур ,душмани дин,душмани мардум, баччакуш, жинояткор ва ғейрих медонанд, хуб туки майдони ингуна нести ва  ба ту тухмат заданд, пас уро биёвар ва ба у бифахмонки нести ва узрхоишро қабул кун. Ё аз руйи жахолат ва таблиғоти золимин хиёл мекунад агар ту ба қудрат бираси занони муслиминро каниз мегири ва хамма муслиминро кофар медони ва ин шахс ба хотири дифоъ аз номусиш ва дифоъ аз муслимин бо ту межангад. Хуб, уро биёвар ва ба у бифахмонки ин ек дуруғ аст ва узрхоишро қабул кун. Дар тамоми ин маворид ва мавориди мушобех у ба хотири аллох ,эътиқод ба аллох ва қонуни шариати аллох худишро дар муъаррази кушта шудан ва жанг қарор медихад. Хуб, уро нажот биде ва узрхоишро қабул кун. Ин бародарит,муддати пеш инсонхои кажфахм ва золим асир буда ва мариз шуда ,холо ба дасти ту офтода ,ин ек неъмат аст. Пас, уро дармон кун ва нажотиш биде ва тўвбашро қабул кун.

Аллох таоло ба мўъминин амр мекунадки :

«یا اَیهَا الذینَ آمَنُوا تُوبَوا اِلَی اللّهِ تَوْبَةً نصوحاً»(تحریم/8)،

Эй мўъминон ба даргохи худо баргардид ва тўвбаи холисона кунид.

«وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»(تحریم/9)،

Касоники ба даргохи худованд тўвба накунанд аз золимин ва ситамкорон хастанд.

Холо,ин шахс ба воситаи огохики ту ба у доди ва чизхойики аз ту дида мутаважжихи жахл,иштибох ,хато ва таъвили нодурусти худ шуда, ва мутаважжих шудаки ба худиш, ба ту ва ба хамма зулм карда ва иқдом ба тўвба мекунад ва аз сафи золимин берун меояд.

.«وَمَن یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللّهَ یَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَّحِیمًا» (نساء/110)

Хар каси кори бади кунад ё бар хувиштан ситам варзад сипас аз аллох мағфират бихохад,аллохро омурзандаи хохад ёфтки рахм мекунад.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(80-қисмат)

Хотиб ибни Аби Балтаъа розиаллоху анху мисоли хуби аст. Ин сахоби геромийки дар дарсхои қаблий хам ба у ишора кардем муртакиби кори шудки Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху уро такфир кард ва хукми кофарро бар у итлоқ кард ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мўътаризи ин хукмиш нашуд ва нагуфтки ин хукмики содир карди иштибох аст балки , тахқиқотро лозим донист ва дар зимни ин тахқиқот мушаххас шудки Хотиб ибни Аби Балтаъа розиаллоху анху қасди иртидод надошта ,яъни хадафиш ин набудаки муртад шавад балки , таъвил карда ва чанин шахси бо чанин узрхойи бо онки такфир мешавад; аммо , ин иртидоди хукмий буда ва холоки хақиқат ровшан шуда ва мушаххас шудаки хақиқатан муртад набуда ,пас хукми иртидод аз у бардошта мешавад.

Инжостки мегуем Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху ажала карда, иддаи аз уламо мегуянд ажала карда хукми иртидоди ин шахс иштибох буда аст. Аммо ,вақти қоидайи куллиро нигох мекунем мебинемки иртидоди хукмий ва хукман дода ва мунтазир шудем тахқиқоти нишон додки ишон муртад набуда муртади хақиқий нестанд ишон иртидоди хукмий буда хамон кори шойеъ ва роижи муртаддинро анжом дода аст. Иртидоди хукмий ва иртидоди хақиқий ингуна мушаххас мешавад ва абзори аст барои нажоти муслимин.

Мисли касики дучори қатл мешавад ва ба журми қатл боздошт мешавад, яъни ,пас аз онки шахс ошкоро дучори қатл мешавад ва ба журми қатл хам боздошт мешавад мегуянд ин шахс қотил аст ва бояд қисос шавад, аммо далоил ва мадорикики меоварад мушаххас мекунадки ин шахс  хадаф ва қасди у куштани ин шахс набуда ,балки ба сурати ғейри амд дар чанин журми офтода аст. Пас, хукми қисос аз руйи у бардошта мешавад ва масалан дия медихад. Ташхиси ин мархала хам кори мутахассисин ва қузоти вижа аст ва хар каси наметавонад аз ухдаи он барояд.

Суъолики мумкин аст барои хийлихо пеш биёяд ин астки ,холо мо қасд ва нияти инхороки жойи он дар қалб аст чигуна метавонем бифахмем? Аз руйи қороин ва шавохид. Ва гарна ғейри аз аллох каси намедонад дар қалби инсонхо чи мегузорад ва мо танхо бар асоси зохир ,қороин ва шавохидики мебинем метавонем ба қасди ин афрод пей бибарем, хар чанд мумкин аст дучори иштибох хам шавем. Яъни ,шахси мужрим бо далоилики меоварад битавонад моро фариб дихад аммо ,боз мо бар асоси зохир ва қороин хукм мекунем ва танхо қороин хастандки ба мо нишон медиханд шахс дар қатлики муртакиб шуда ба сурати амдий буда ё ғейри амд.

Шахси гулуларо ба пойи шахси дигари шиллик карда аммо, у ба хотири хамин жарохат ва уфунати он фовт карда , ва шахси дигари мустақиман ва ба амд гулуларо ба сари шахс зада ва уро кушта аст. Хар ду мегеянд мо қасдимон куштан набуда аст. Ту чигуна мефахми кудом еки аз инхо рост гуфта? Ва иддаойи кудом еки дуруст аст ва иддаойи кудом еки дуруғ? Аз руйи шавохид ва қороин.

Ё ду нафар бо хам шўхи мекунанд ва еки аз онхо дигариро дар об хул медихад ва дар об хафа мешавад ва мемирад, еки дигар шахсиро дар об меандозад ва онқадар сари уро дар об нигах медорадки мемирад. Баъад хар ду мегуяндки қасди мо куштани инхо набуда аст. Ту чигуна метавони ташхис дихики кудом еки рост мегуяд ва кудом еки дуруғ мегуяд? Аз тариқи қороин ва шавохид.

Ё чигуна росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фахмид Хотиб дар сухбатхоиш рост мегуфт ё дуруғ мегуфт? Рост ва дуруғ сухбатхоишро чигуна ташхис дод? Аз руйи қороин ва шавохид. Ё чигуна мефахмид модар ,падар ,хамсаритон ё хохар,бародар ва атрофиёнитон шуморо дуст доранд? Ё чигуна мефахмидки ек мусалмон аз куффори секуляр бароат карда дар холики жойи хуб ва буғз дар қалб аст? Наметавонем бифахмемки ин мусалмон чигуна аз куффори секуляр бароат карда, жойи хуб ва буғз дар қалб аст. Тамоми ин маворид ва мавориди мушобехроки ба қасд ва даруни инсонхо бармегардад инхоро фақат аз тариқи қороин ва шавохиди зохирий метавон ташхис дод.

Ё масалан шахси мегуяд ман туроки хохони татбиқи қонуни шариати аллох хасти дуст дорам аммо дар баробар бо гуруххои секуляр ва кофари муртадки душмани ошкори аллох ва ту хастанд боз эъломи вало мекунад ва онхоро мисли сарпараст ва сохиби амр нигох мекунад ва орзу мекунадки ек рузи инхо биёянд ва хоким шаванд. Ингуна мефахмики ин дуруғ мегуяд. Магар мумкин аст бо ту хам дуст бошад ва бо душмани ту хам эъломи валоъ кунад? Он хам душманики аллох гуфта харки бо инхо валоъ дошта бошад мисли инхост. Бо ин шавохид мефахмики ин шахс ба ту дуруғ мегуяд ва иддаойи дустиш хам дуруғ аст ва ин хам душмани аст мисли куффори секуляр ё мисли хар кофарики бо у эъломи валоъ карда аст. Мо мегуем ин амали ин шахс бо иддаойики карда жур дар намеояд ва дуруғ мегуяд. Ғейри мумкин астки хам шайтонро ба унвони сарпарасти худит интихоб куни хам аллохро. Хам бо дустони аллох эъломи валоъ бикуни ва хам бо дустони шайтон.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(79- қисмат)

Дар дарси чохорум арз шудки иътойи исломи хукмий барои касони астки вориди доираи муслимин шуданд хар чандки мумкин аст дар миёни онхо мунофиқи кофари хам вужуд дошта бошад ва дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо хам вужуд дошта бошанд. Дар хар сурат, чун наметавонем ташхис дихем кудом еки мунофиқ кофари астки ин васат гум шуда , дар натижа  ба хамма мегуем мусалмон хастанд. Хаммайи онхоро мусалмон меномем. Холо ,дар жибхайи куффори муртад хам ,чун намедонем кудом еки аз онхо мусалмони мухолифи мост ва қудрати ташхиси инхоро надорем, дар натижа ба хамма хукми иртидод медихем то замоники бароимон мушаххас шавад.

Қоидаи куллийки назди ахли илм мовриди пазириш воқеъ шуда ин аст: касироки аз ахволиш бехабарем ва намедонем мусалмон аст ё кофар? Ё одами дурусти аст ё мужрим? Чанин инсонхои мажхулул холиро жузви аксарият хисоб мекунем. Мунофиқинро ба хамин шева жузви аксарият хисоб кардем то замоники бароимон мушаххас  ва ровшан шавад ва  ба хамин шева ,мисолхои зиёдийро метавон зад.

Ба хотир биёваремки Иброхим алайхиссалом ба Соро хонум алайхассалом фармуд :

: يَاسَارَةُ ! لَيْسَ عَلَى وَجْهِ الأَرْضِ مُؤْمِنٌ غَيْرِي وَغَيْرَكِ،

Эй Соро! Бар руйи замин ғейри аз ман ва ту хеч мўъмини вужуд надорад. Бар ин мисол диққат кунид, ба ин шева,саййидина Иброхим алайхиссалом тамоми ахли заминро такфир мекунад ва танхо худиш ва Соро алайхассаломро мусалмон медонад. Ин дар холи будки дар хамон замон ,саййидина Лут алайхиссалом хам зинда буда аст. Аллохи мутаол мефармояд:

«وَلَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِیمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِکُوا أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْیَةِ إِنَّ أَهْلَهَا کَانُوا ظَالِمِینَ‏* قَالَ إِنَّ فِیهَا لُوطاً قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِیهَا لَنُنَجِّیَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ کَانَتْ مِنَ الْغَابِرِینَ» ‏(عنكبوت/31-32)،

Хенгомики фристодагон (фаришта) мо ба пеши Иброхим омаданд ва навид доданд ва гуфтанд: ки мо ахли ин шахрро халок ва нобуд хохем кард, чироки ахли он ситамгаранд. Иброхим гуфт: Лут дар он шахр аст. Гуфтанд: мо бехтар медонемки чи касони дар он шахр хастанд. Гуфтанд: у ва хонувода ва пейравонишро нажот хохем дод, магар хамсари уроки аз жумла мондагорони ва нобуд шавандагон хохад буд. Ин оя хам баъди аз ин будаки саййидина Иброхим алайхиссалом дар миёни инхамма кофар , вужуди саййидина Лут алайхиссалом ва хамрохониш барояш маълум шуда аст. Чун , қабли аз он хукмро бар аксарият дода буд ва холи саййидина Лут алайхиссалом барояш ошкор ва маълум набуда аст.Диққат кардид дустон, иртидоди хукмийро ингуна мутаважжих шавид. Аввал мушаххас набудаки саййидина Лут алайхиссалом дар миёни онхост хукмиш мисли хамма содир мегардад ва саййидина Иброхим алайхиссалом хаммаро такфир мекунад. Чун,хамма дар зохир хамин буданд аммо , замоники барояш матрах мекунад, ва мо ба хамин равиш он мусалмононро аз миёни муртаддин ва куффор берун мекашем.

Дар ин сурат, хукм бар умум содир мегардад ва истисноъот то замоники мушаххас нашуданд жузви хамон аксарият махсуб мешавандки дар он гум шуданд ва хануз пейдо нашуданд ва ошкор нашуданд,вақтики ошкор шуданд онвақт хукми махсуси онхо хам содир мешавад.

Диққати кунид дустон,ба унвони мисол ,кулли сокинини сарзаминхои исломий жузви дорул ислом махсуб мешаванд ва ахли зиммаи кофар сарзаминхои исломий хам жузви дорул ислом махсуб мегарданд ва машмули қавоиди дорул ислом мешаванд на дорул куфр, ва дар дорул куфр хам муслимини онжо жузви дорул куфр махсуб мешаванд на дорул ислом, ва ба хотири хамин теъдоди андаки мусалмони мовжуд дар онхо хукми дорул куфр аз сарзаминхои тахти хокимияти куффор бардошта намешаванд; аммо замоники муслимини сарзаминхои тахти хокимияти куффор ва дорул куфр мушаххас ва маълум шуданд,онвақт ин муслимини андак хам машмули хукми соири муслимин мешаванд ва мисли соири муслимин бо онхо бархурд мешавад. Дар ин сурат, истисноъот жузви аксарият махсуб мешаванд то замоники мушаххас  шаванд инхо жузви аксарият нестанд ; на инки аксарияти қотиъи ошкор ва шинохта шуда жузви истисноъоти мажхул ва номушаххас махсуб шаванд. Қоида бар акс мешавад.

Дар ин замина,дар масоили фиқхий хам боз мебинемки масоили мисли қоидаи кулли намоз ва руза ва авқоти кулли намоз ва руза тибқи ахволи аксарияти сокинини замин содир шуда аст, холо агар шахси дар қутби шимол зиндагий кард чи? Дар ин манотиқ тақрибан 6 мох ба сурати руз аст ва 6 мох ба сурати шаб.

Пас,мушаххас шудки дар замони судури хукм, истисноъот ва мавориди нодир дар назар гирифта намешаванд ва хукм бар аксарияти қотиъ содир мешавадки шинохта шуда, ошкор ва маъруф хастанд ва ба чанин хукми амал мешавад, ва истисноъот ва мажхулул хол хам замоники мушаххас шуданд машмули хукми хосси худишон мешаванд.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(78- қисмат)  

Судури хукми иртидод аз суйи Оятуллох Хумайний дар мовриди жибхаи миллий ба далили мухолифати сарих бо ” қисос ” ба унвони еки аз ахкоми қатъий дини ислом буд на мазхаб. Холо,агар ек фард,гурух,хизб ва ё хукуматики мункар ва мухолифи тамоми ахкоми қатъий ислом дар  умури ижроий ва хукуматий жомеъа монанди умури хуқуқий,иқтисодий ,омузиш ва парвариш ,сиёсий ,додгустарий ва ғейрих бошад чи жойгохи метавонад назди ахли қибла дошта бошад?! Хеч жойгохи надорад барои касики пойбанд ба хар кудом аз фирақи бошандки худишонро мусалмон медонанд.

Инхо ек тарафи қазия хастанд, тарафи дигар ин астки хамоханг бо инхо мумкин аст иддаи дигар аз муслимин хам бошандки ба далили дигарики қаблан арз кардем таъвил аз фалон оя ё ижтиход нисбат ба фалон хукм ,ғейри аз баргашт аз дин ,инхо мумониъат мекарданд аз закот дар холики инхо мункари он набуданд, таъвилот ва ижтиходоти баро худишон доштанд. Имруза касоники ба далоили ғейри аз баргашт аз дин ва иртидод мумкин аст инхо бо қудрати хукуматий муслимин мухолифатхои дошта бошанд ва хамоханг бо жибхаи муртаддин алайхи хукумат ва қудрати муслимин ва ё соири муслиминики дар гуруххои дигар хастанд даст ба аслаха шаванд ва дар баробари муслимин қарор бигиранд.

Ба хамин далил астки мебинем дар осори муаррихин ва уламойи жахони ислом ин гурухи мухолиф ва мусалмон хамки дар жибхайи муртаддин алайхи хукумати исломий ва соири бародарони мусалмонишон вориди жанг шуданд, инхоро хам жузви хамон жибха хисоб карданд ; яъни жибхайи муртаддин. Чун,аксарият ва ғалаба ва рахбарият бо муртаддин буд ва инхо дар миёни онхо гум ва ночиз буданд. Ба хамин далил жанг бо хар ду даста тахти унвони жангхои ридда ном бурда шуда аст. Онхо гум ва ночиз буданд.

Дар инжо ахли фан саъй карданд ин жибхайи ошуфтароки иддайи аз муслимини мухолиф хам дар он хастанд ва гум шуданд, инхоро ба ду шева тўвзих диханд:

• -Еки инки итлоқи лафзи ридда бар муслимини мухолиф ,танхо бар важхи луғот аст. Яъни аз назари луғавий ба онхо мегуем муртад. Яъни ,инхо фақат аз назари луғавий машмули ин жибха шуданд ва аз назари шаръий муртад аз ислом нестанд; мисли бахши аз монеъини закот ва қабилагироён дар асри Абу Бакр розиаллоху анху . Инхо фақат аз пардохти закот ба хукумати исломий баргашта буданд ; на инки аз фарз будани чанин хукми баргашта бошанд.
• -Инхо мегуфтанд мо ижоза намедихем фалон қабила бар мо хукумат кунадки қурайш бошад. Мо мехохем қабилаи худимон бар мо хукумат кунад, мо хам хоким бошем мисли Абу Бакр розиаллоху анху ва соирин. Инхо миллиятро баржаста карда буданд. Пас ,инхо муртад набуданд хамон чизики Абу Бакр қабул дошт онхо хам қабул доштанд. Инхо бо андишахои миллийгароий ва қабилагароий барои қудрат межангиданд на барои иртидод ва куфр . Инхо ва махсусан монеъини закот чинин таъвили карда буданд ва бар асоси таъвилошон ба ин натижа расида будандки набояд закотро ба муслимин ва хукумати исломий пардохт кунанд ; ё мегуфтанд мо ижоза намедихем фалон қабила бар мо хукм кунад ва ин хаққи қабилаи мостки худимон бар худимонки хеччи бар дигарон хам хукумат дошта бошем. Жонишини росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хаққи мост. Қабилаи мо бештар аст қудратимон хам бештар аст. Хамон қовмиятгароийки куффори ошкори жахоний тойи чанд қарни гузашта дар миёни муслимин онро зинда карданд ва онро абзори барои тафарруқ ва залили муслимин қарор доданд ва қарор доданд ва хам акнун хам руйи он ангушт мегузоранд. Инхо ек даста аз ахли фан будандки ингуна жибхаи муртаддинро анализ мекарданд ва ба нафъи муслимин оройи худро содир мекарданд.
• -дастайи дигар каламоти чун  иртидоди хукмий ва иртидоди хақиқийро тўлид карданд.

Иртидоди хукмий ва иртидоди хақиқий яъни мо наметавонем ва намедонемки ин жибхайи рубаруйи мо кудом даста хастанд? Мо наметавонем инро ташхис дихем ва намедонем кудом даста хастанд. Хамма муртаддин хақиқий хастанд ё муслимини мухолифи хастандки дар сафи инхо бо мо межанганд? Ба хамин далил , мо хукмиро бар аксарияти қотиъ ва ғолибий медихемки бароимон ошкор ва ровшан аст ва хаммаро еки хисоб мекунем ва хукман мегуемки хаммаи инхо муртад хастанд то замоники барои мо хақиқат ва қасди истиснохойи инхо мушаххас шавад.

Хийли жолиб аст, диққат кунид, ин чизи астки хийли аз дустон дар мовриди он иштибох мекунанд, иртидоди  хукмий  ва иртидоди хақиқий ,онро бо чизхои қиёс мекунандки бо асли матлаб тафовути фохиший дорад. Пас , инхо мегуянд мо хаммаро еки хисоб мекунем ва хукман мегуемки хаммаи инхо муртад хастанд то замоники барои мо хақиқат ва қасди истиснохойи инхо мушаххас шавад. Холо ё ин истиснохойи мажхул ва ношнохта ,зинда ба дасти муслимин меофтанд ва мушаххас мешаванд инхо воқеан жузви муртаддин хастанд? Ё мушаххас мешавад инхо жузви муртаддин нестанд балки ,мусалмонони хастандки бо мо дар мавориди дучори ихтилоф шуданд; ё зинда ба дасти мо намерасанд ва дар жанг кушта шуданд ва хақиқати он дар қиёмат маълум мешавад. Пас, инхо ё зинда ба дасти мо меофтанд ва зинда бо онхо сухбат мекунем ва мушаххас мешавад инхо чи хастанд? Ё инки кушта мешаванд ва дар ин сурат худишон ва қиёмати худишон.

(идома дорад…….)