دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(46- қисмат)

Нуктаики дар мовриди Мансур Халлож лозим аст дубора ёдовари шавад гуфтемки 21 сари мазхаб имзо карданд яъни чи ?яъни  дар он замон ,21 сари мазхаб зинда вужуд доштанд. Дар холи хозирки ин теъдод хам нестанд. Нуктаи дигар инки хамон 21 сари мазхаб имзо карданд яъни ба ижмоъ хамма имзо кардандки ин фард ба чанин даражаи расида аст. Мутахассисини хаммаи мазохиб на фақат ек мазхаб,ек сари мазхаб ё ек мужтахид чанин харфиро зада бошад. Алъон дар ек мазхаби хосси садхо мужтахид вужуд дорандки шахс харфи еки аз онхоро мегирад ва бо харфи хамон ек нафар, хечки 100 сари мазхаб даруни мазхаби худишро мекубад, кулли мазохиби дагарро бо хамон екики гирифта мезанад бо таъвили хамон ек нафарки гирифта аст.

Пас,масала хийли хатарнок аст. Нигох кун мезони маълумоти ту чиқадар аст ва чиқадар мисли хуршид дар рузи соф дар васати осмон бароят маълум шуда ва хеч шак ва шубхаи бароят боқий намондаки фалоний кофар ва муртад шуда,онвақт бигу фалоний кофар ва муртад шуда аст. Бибин,хамон турики медони шайтон,фиръавн,яхудий,насроний,мажус ва соибий ва ек мушрики секуляр,кофар хастанд ба хамон мезон яқин дорики фалон мусалмоники дучори фалон журм шуда боз кофар шуда аст? Агар нести пеш нару,забонитро қейчи куни бехтар аз ин астки онро бо такфири мусалмони бичархоники кофар набошад ё хатто дар куфри у шак дошта боши ; хатто агар ин шак хам ек зарра бошад.

Дар ин замина,бояд нихояти диққатро ба кор бурд ва то замоники мисли офтоб дар осмони соф кофар будани мусалмони ошкор нашуда аст набояд дар такфири у ажала кард. Чун такфири нохаққи мусалмон ,гунохи астки хеч гунохи кабираи бо он қобили муқояса нест. Хатарнок астки дар сурати адами тахассус ,танхо инсонхои номезон ва номутаодил ба он иқдом мекунанд.

Гуфтам замоники инсон машруб мехурад ё муртакиби дузди ,зино ва ғейрих мешавад,тамоми инхо боиси кофар шудани шахси мусалмон намешаванд ва шахс бо вужуди ин гунохони бузург,боз дар доираи ислом мемонад модомики онхоро халол надонад. Аммо, агар каси дар озмойиши дақиқ ва ташхиси дақиқи беморийи ек мусалмон сахл ингорий намояд ва жохилона ек мусалмонро такфир кунад ва ин мусалмон кофар набошад хукм ба худиш бармегардад,панох бар аллох. Оё гунохи болотар ин барои ек мусалмон вужуд дорад?

Худишро кофар карда ; ин шахс ,худиш кофар мешавад ба журми :

1.Нисбат дуруғ додан ба аллох. Чун,худованд ин шахсро кофар надониста аммо ин бечораи номезон мегуяд: на, ин кофар аст. Яъни аллохи мутаол фармуда  ин амр харом аст аммо ин бечора мегуяд: на халол аст. Яъни  амалан мегуяд ман рост мегуям на аллох. Бародарон ! такфир ,кори худост; хамчунонки халол ва харом кардани кор худост.

2.Мусалмонро ба журми муттахам мекунадки агар дар вай набошад ба худиш бармегардад. Яъни куфр ба худиш баргашта,хамчунонки арз шуд риски хатарнок аз ин дар дунё вужуд надорад.Имоми Нававий рохимахуллохки ахиран тавассути иддаи аз хамин беморони равоний номутаодил ва номезон такфир шуда мегуяд: чунончи  мусалмони бигуяд: эй кофар! Бидуни инки онро тўвжих кунад, худиш кофар мешавад ; зеро у исломро куфр номида аст. Нигох кунид имом Нававий рохимахуллох чи мегуяд.

Инро мерасонадки дар хар сурат,шойиста ва лозим аст мусалмоники ба қиёмати худ ахамият медихад,аз ин журми бисёр бузургики болотар аз тамоми журмхост пархез кунад, ва хамчунин битарсанд аз инки хоста ё нохоста худишонро дар радифи касони қарор додандки аллох таоло бо лафзи тахдид омизи дар мовриди онхо мефармояд:

«إِنَّ الَّذِینَ یحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ» (نور/۱۹)،

Бегумон касоники дуст медоранд гунохони бузурги дар миёни ахли иймон густариш ёбад ,дар дунё ва охират азоби дарднок хоханд дид.

Барои ек мусалмон чи фохишаи бадтар аз такфири бародари мусалмониш ва густариши тафарруқ дар миёни муслимин вужуд дорад? Тафарруқики токунун жони хазорон мусалмонро гирифта,хуни хазорон мусалмонро хадар дода,хуни мусалмоники болатар аз каъба аст. Магар куштани ек мусалмон журмиш сангинтар аст ё хароб кардани каъба? Дар холики рузона мебинем даххо мусалмонро мекушанд,такфир мекунанд ва мекушанд. Агар даххо бор дар руз каъбаро дуруст мекарданд ва хароб мекарданд хануз журми он сабуктар аз куштани мусалмон буд. Пас,чи фохишаи бадтар аз ин вужуд дорад.

Еки аз бародарони афғонийи мо таъриф мекардки еки аз фармондахойи мужохидин дар жанг бо секуляристхои социалист шўравий ва маздурони махаллий он дар мантақаи Самангони Афғанистон, ин мужохид ,муллойи будки тоза ба чизи мисли норинжак ошно шуда буд ва ба қудрати тахрибий он ошноий надошт. Касоники ин норинжакро оварда буданд тўвзих додандки ин норинжаки кучак қудрати тахрибий зиёдий дорад ва масалан агар халқаи онро бикаши метавонад инқадар ба душман садама бизанад. Ин муллойи мужохид ,огохий чандони дар мовриди ин норинжаки кучак надошт ва хиёл мекард инхо бо у шўхи мекунанд. Барои хамин,бидуни  инки дигарон бифахманд зомини норинжакро кашид, ва дигарон нафахмиданд ва дастишро боло гирифт ва ру кард ба дустон ва гуфт: яъни ин метавонад инқадар садама бизанад?  Ин дустимон мегуяд: хануз дар холи сухбат кардан будки норинжак мунфажир шуд ва дасти ин муллойи фармондаро қатъ кард ва табъан садамаи дигари хам ба кулли сар ва сурат ва баданиш ворид кард ва хатто баъзи аз афроди атрофи у хам қатъан садама диданд.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(45- қисмат)

Пас,такфир ё кофар кардан,яъни шумо ба ек кофарки аллох уро кофар дониста бигуйи кофар. Масалан ба ек яхудий ,насроний,мажус ,соибий ё мушрик ва секуляр бигуйи инхо кофар хастанд. Ё ба ек мусалмон ё мўъминики бо гуфтор ё кардори мустахаққи ин мешавадки ба у бигуйи кофар бигуйи кофар.

Ё замоники аллох таоло мефармояд:

«لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ»ۚ.

Аллох таоло ба ин шева дастаи аз мўъмининро такфир мекунад ва  ба онхо мегуяд шумо баъди аз иймон кофар шудаид. Кофар шудан баъди аз мусалмон будан ва иймон хам яъни муртад шудан.Аммо ,мебинемки ин мунофиқин ва секулярзадахо ба далоили машмули хукми муртаддин ва куштор намешаванд балки , машмули хамон хукми ” хазар ” мешавандки қаблан онро тўвзих додем

«لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ».

Дар хар сурат,такфир ва кофар кардан яъни хукм додан ба ашхосики аллох дар шариатиш онхоро кофар дониста аст. Медонемки дар такфир хам, хеч жойгохи барои ақл ва раъйи фалоний ва фалоний вужуд надорад. Наметавони бигуйи фалон имом ,фалон пешво,фалон олим инро гуфта аст.Жойи барои раъй ,ижтиход ва ақли фалон ва фалоний вужуд надорад ва хукми шаръий махзи астки фақат ва фақат бояд далили аз аллох бар он вужуд дошта бошад. Ин хам даражот ва маротиби дорадки мухимтарини он масоили хастандки барои хамон шахс ровшан ва ошкор шуда бошанд. Яъни барои ин шахс бо яқин ва бидуни кучактарин шакки собит шуда бошадки ин афрод кофар хастанд. Монанди такфир кардани касики аллох таоло онхоро дар қуръон такфир карда ва кофар дониста аст.Мисли шайтон ,фиръавн ва хар касики дини ғейри аз исломро қабул кунад, мисли куффори ахли китоб,,куффори шибхи ахли китоб ва куффори мушрикки имруза ба онхо мегуянд секулярист.

Ё такфири касоники хос ва ом медонанд. Шахси мужрим ва ғейри мужрим медонандки агар каси ин сухан ё амалро анжом дихад ошкора аз дини ислом хориж мешавад, мисли касики мукаллаф бошад,шахси мукаллафики вужуди бехишт,жаханнам ё вужуди аллохро инкор кунад ; ё бигуяд зино халол аст ва худиш комилан огох бошадки жараён аз чи қарор аст, ё бигуяд шароб халол аст, хамжинс бози халол аст ё издивож бо хайвонот мисли Европоки дар холи хозир роиж аст халол аст ва масоили мисли инки барои хос ва ом ровшан шуданд ва хеч инсони мукаллафи вужуд надорад ва нестки дар онхо шак дошта бошад. Дар инжо агар каси муртакиби чанин журмхои ошкори шудки илми он назди хамма вужуд дорад, хамма метавонанд инхоро кофар бидонанд мисли хамон рафиқи иймондори сохиби боғки замоники сохиби боғ ,қиёматро инкор кард ба у гуфт: оё ту кофар шуди ба касики туро офарида?

«قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَيُحَاوِرُهُ أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلا» (كهف/37).

Инхо мавориди умумий будандки шахс метавонад хадди худро бидонад,мезони илми худро бидонад ва ба хамон андозаики аллох таоло ба у илм дода битавонад дар мовриди онхо сухбат кунад.

Пойинтарин даражаи такфир хам дар мавориди астки дар он ихтилоф вужуд дорад. Ками болотар аз он ин астки фард тахассус надорадки у дигар қатъан вориди он намешавад. Дар он илм ва тахассус надорад, вижа аст,марбут ба қазоти хосси мешавад ва хар каси наметавонад вориди он шавад.

Дар холи хозир хам дар мовриди умуроти дунёвий ,парвандахои хастандки хар каси наметавонад вориди он шавад ва ниёз ба тахассуси вижа ва қозиёни вижаи дорад хатто қозиёни хам дар ин замина бо екдигар мутафовут хастанд.

Аммо ,пойинтарин даражаи такфир хам дар мавориди астки дар он ихтилоф вужуд дорад. Монанди инки касики намоз намехонад кофар мешавад ё на? Ва мавориди дигарики инхо ниёз ба тахассуси хосси тавассути қозиёни хосси дорад ва хар каси наметавонад дар ин масоил тахассусий раъй бидихад.Мавориди дар ин замина зиёд буданд аммо , тасаввур кунид шахси чун Мансур Халлож мўътақид ба хулул буд ва мегуфт: дар дохили ин либоси ман ғейри аллох чизи дар он нест, ман ва аллох еки шудем. Ин харфро ошкора бейни хамма мегуфт. Тасаввур кунид мухокамаи у хафт сол ва ним тул кашид, он хам на инки дар зиндон бошад балки ,озодона зиндаги худишро мегузаронд. Дар нихоят 21 сар мазхаб имзо кардандки ин шахс муртад шуда ва алъон куштани у жоиз аст. Ин яъни,мавориди пеш меояндки фақат мутахассисин метавонанд дар мовриди он раъй бидиханд ва қарор нест хамма дар он раъй диханд. Пас, ту хам нигох кун тахассуси ту чиқадар аст хамон андоза буру жилов ва руйи саломати исломи худит риски алакий накун, ва руйи исломит қимор накун.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(44- қисмат)

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармоянд:

“أنتُم شُهَدَاءُ الله في الأرض فمن شَهِدَ له عُمُومُ المؤمنين بالخيرِ كان مِن أهل الخير، ومَن شُهِدَ له بالشَّرِّ كان مِن أهل الشَّرِّ”.

Яъни шумо шохид ва гувохи аллох бар руйи замин хастид. Замоники назди умуми мўъминин собит шуда фалоний одами хуби аст ту хам бояд бигуйи хуб аст ва агар умуми мўъминин шохидий медоданд ва собит шудаки одами бади аст ва ахли шар, ту хам бояд бигуйи одами шарри аст. Шохиди аллох дар руйи замин хасти

«أنتُم شُهَدَاءُ الله في الأرض»

Дар хадиси дигари хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармоянд :

” وَاشْهَدُوا عَلَى الْمُحْسِنِ بِأَنَّهُ مُحْسِنٌ، وَعَلَى الْمُسِيءِ بِأَنَّهُ مُسِيءٌ”

Шохидий бидихид бар инсони никукорки никукор аст, ва бар инсони бадкор хам шохидий бидихидки бадкор аст.

Хеч шарри ва хеч бади бадтар аз куфр вужуд надорад, ва бояд хавосит бошад бо кофар донистани кофар ва куфр ба тоғут,илова бар онки ба ақидаи худит хидмат мекуни бо шаходат ба кофар будани ек кофар ба жомеъа хам хидмат мекуни. Ту замоники бути секуляристхойи махаллий мантақайи курдистон қози Мухаммад муртад,бунёнгузори аввалин хизби иртидодий дар курдистон ва ужалон,мусайламаи каззоби феълий курдхоро кофар немедони ва ё хатто сукут мекуни дар ин сурат, ба чи каси хидмат мекуни? Ба шайтон ва хифзи бутхо ва фарогир шудани бештари жараёни иртидоди умумийки боиси парастиши бештари ин бутхо ,гиройиш ба дини секуляризм ва ривожи анвоъи мафосиди ақидатий,рафторий ва ахлоқий дар миёни муслимин кўмак мекуни? Ё ба қонуни шариати аллох ва гиройиши бештар муслимин ба қонуни шариати аллох ?

Куфр ба ин бутхо ва шикастани ин бутхо илова бар онки бахши аз ақидаи хар мусалмониро шомил мешавад хаққи ижтимоий аст, хаққи фарзандон ва атрофиёни ту ва хаққи ояндагон мебошад. Ин вазифаи тустки дар корномаи худ бинависи ва битавони ба хар шевайи шуда жилови жараёни касиф,палид ва чиркин иртидодро дар миёни мардум бигири. Бояд бигуйики чиркин ва касиф аст, олуда аст то мардум бидонанд бо чи чизи сар ва калла мезананд. Ин мойе чист?

Ин хам мисли руза ,закот ва жиход,дорои муқаддамотий астки бояд риоят шаванд… мухимтарин муқаддамот ин астки бояд дар мовриди он илм дошта боши:

:«فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ».

Диққат кардид аллох таоло дар ” ла илаха иллаллох ” мегуяд ” фаълам”. Аллох таоло ба хамон андозаики лозим аст ба ту илм додаки бифахми куффори яхудий, насроний ,мажус ,соибий ва секуляристхо кудомхо хастанд ва онхоро кофар бидони хамин бароят кофий аст. Дар мовриди масоили рези дигар агар илм надори набояд риск куни:

«وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَـٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا» (اسراء/36).

Дар суратики илми комил ,дақиқ ва яқиний надори сукут бароят хеч хатари надорад, ва аллох бештар аз вусъати ту ва бештар аз илми ту аз ту чизи намехохад:

«لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها»

Пас,адойи уламоро дар наёвар, сукут кун, ва агар илми надори руйи иймонит шарт банди,қимор ва риск накун. Чун ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд :

“إِذَا كَفَّرَ الرَّجُلُ أَخَاهُ فَقَدْ بَاءَ بِهَا أَحَدُهُمَا»،

Хар касики ба бародари худ бигуяд эй кофар, дар он сурат ба еки аз онхо бармегардад. Ё мефармояд :

: “أَيُّمَا رَجُلٍ قَالَ لِأَخِيهِ يَاكَافِرُ فَقَدْ بَاءَ بِهَا أَحَدُهُمَا إِنْ كَانَ كَمَا قَالَ، وَإِلَّا رَجَعَتْ عَلَيْهِ.

Пас,хавосит бошад агар он мусалмон ба сурати яқиний кофар нашуда буд, ва танхо ек зарра шак дар мовриди кофар буданиш вужуд дошт куфр ба худит бармегардад, ва мисли ин мемонадки гуфта боши худам кофарам, ва ин хатарноктарин журм ва зулми астки шахс дар хаққи худиш муртакиб мешавад.

Журми ин шахс бисёр бадтар аз журми шахси мусалмони астки шароб мехурад,дузди мекунад, моли мардумро мехурад,зино мекунад ,ғийбат мекунад ва соири гунохони кабираро анжом медихад ва медонад инхо харом хастанд. Хаддиақал ин астки шахс бо ин журмхоики медонад хароманд аммо инхоро анжом медихад кофар намешавад ва суди хам дар дунё ба у мерасад,аммо бечораики аз руйи химоқат ва кина ,аксаран аз руйи кина касиро бидуни яқин такфир мекунад, дар воқеъ худишро такфир мекунад, ва хеч лаззати хам дар дунё бу у намерасад. Ба назари шумо каси хаст то ин андоза ба дунё ва қиёмати худиш зулм кунад? Каси хастки то ин андоза ба худиш ахамият надихад? Худишро залил,паст ва ночиз бидонанд? Қатъан чанин инсони вужуд надорад.

Чун куффори ошкор хам хаддиақалиш ин астки дар дунё аз  лаззатхои жисмоний бархурдор мешаванд, аммо журми ин бечора ба нахви астки хеч лаззати дунёвий хам барояш надорад ғейри аз аъсоб хурдкуни, ошуфтагихои даруний ва рафторий набошад. Дуздики дуздий мекунад дар ин дунё чизи ба у мерасадки метавонад дар ин дунё аз он истефода кунад аммо, ин бечора ғейри аз осиб ва зарар хеч чизи ба у намерасад? Дустон, чи чизи ба у мерасад? Хеч чизи.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(43- қисмат)  

Замоники ек шахс ба ақаб бармегардад ва вориди  еки аз куффори ошкор мегардад, ё мушаххас мешавад ба чанин кофари табдил шуда, хамин кофий астки уро аз ин чохор мархалаки аз имтиёзоти муслимин аст махрум  кунад. Пас, тей кардани ин чохор мархала марбути ек муртади кумала, демократ ,хизби коргарони ужалон мусайламаи каззоби феълий курдхо, борзоний ва соири ахзоби секуляри кофар ва муртад нест. Инхо ба мейли худишон худро аз доираи ислом хориж карданд ва вориди доираи куффор шуданд, табиий астки  аз имтиёзоти муслимин хам махрум шаванд ва бояд онхоро жузви куффори ошкор ба хисоб овард. Чун ,тибқи қоидаи

«مَن لَم يَكفر الكافر فَهُو كافر»،

Каси ” огохона ” кофари чун яхуд,насоро ,мажус , соибин ва мушрикинки имруза ба онхо секулярист мегуяндро кофар надонад дар холики медонад аллох онхоро кофар дониста ; дар ин сурат ,” огохона ” хукм ва қазовати аллохро иштибох дониста аст ва ба воситайи он худиш кофар мешавад, чун ” огохона ” хукми аллох ва росулишро кинор зада барои хамин ба журми мухолифати ” огохона ” бо шариати аллох ,боиси кофар шудани худиш мешавад.

Албатта ,бояд диққат кардки хам акнун хийли аз муслимин хануз намедонандки секуляристхои имруз хамон мушрикини мовжуд дар манобеъи  шаръ хастанд. Каси ба забони имруза мунофиқин ,мушрикин, дахрийхо ва амсолихимро бароишон ровшан накарда аст. Барои хамин ,ибтидо бояд ошкоро ва ровшан бароишон ровшан шавадки иблис хамон шайтон аст, малик товус язидийхо ва алиюллохихо хамон шайтон аст, дахрийхо хамон табиатпарастон ва атеистхо ва материалистхойи имрузин хастанд.Ба хамин шева ,секуляристхо хамон мушрикин хастандки дорои ахкоми хосси хам мебошандки ахкоми онхо бо куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб фарқ мекунад.

Ин тағйири исм мисли хамин каламайи дигарбошон астки имруза бо лутихо ва хамжинсбозхо мегуянд.Мохият еки аст,фақат исм аваз шуда аст.Ин тағйири исми мушрикин ба секуляристхо хам чизи астки муслимин бояд бидонанд ва бояд ба далил ва бо манобеъи шаръий ,бо истинод ба қуръон ва суннат,бо истинод ба манобеъи фиқхий ва бо огохий ва бо дарки ин матолиб ,ба шахс расонда шавад.

Дар хар сурат, куффор узр ба жахл ноши аз таъвил ,шак ва шубха, хато ,фаромуши ва ғейрих надоранд ва каси барои инхо узри қоил нест ва табиий астки онхоро узви аз муслимин ба хисоб наёваранд; аммо муслимин бо доро будани тамоми ин имтиёзот,замоники дар журми марбут ба дин меофтад, то замони баёни иқомаи ” хужжати набавий” ва гузарондани он аз марохили чохоргона мужрим шинохта намешавад, ва касики мусалмонро бо доро будани ин узрхо ва мавонеъ ,такфир кунад дар воқеъ,бародари мусалмонишро такфир карда ва худиш журми дар хадди такфир кардани худишро муртакиб шуда, яъни дар воқеъ худиш худишро такфир карда аст.

Хуб,холо агар дар мовриди шахси муттахам ба журми иртидод хам тамоми ин марохилро тей карди ва мушаххас шуд ин шахси мужрим аст, ва хукми қатъий бар у содир шуда ва такфир шуда ва танхо мунтазири ижрост, ту хам бояд хамчун ек вазифаи шаръий уро кофар бидони. Ин кофар хам чизи аст мисли хамон кофари ошкорики хамчун ек вазифа бояд онхоро кофар бидони. Чун аллох онхоро кофар дониста,вақти мегуем вазифа ,яъни ибодат аст.

Такфири кофари ошкор ибодат аст. Аммо , бо онки жойгохиш дар ақида мухим ва калидий буда ва куфр ба тоғут ва исторти вуруд ба ислом аст,танхо ибодати шахсий мисли намоз ва ………нест балки ,ибодати аст мисли руза ,закот ва жиход; ту хатто қабли аз намоз ,жиход ,закот ва руза инро қабул карди. Чун қабли аз намоз,шаходатайн оварди ва ба ла илаха – иллаллох иқрор карди. Қабли аз намоз ва руза ва соири ибодот ба ” ла илаха ” ва куфр ба тоғут иқрор карди :

«فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ» (بقره/256).

Пас,ин хам мисли руза,закот ва жиход хаққи ижтимоий буда, ва хаққи астки ғойри аз худит ,муслимини дигар хам дар он сахм доранд, ва наметавони хаққун насро хамин тури талаф куни ва онхо зери по бигузори. Дар сурати тавоноий,хеч рохи барои фарор аз ин масъулият вазифа ва таклифи шаръий надори, ва бояд онро анжом дихи ва бояд хаққи мардумро дар ин вазифа пардохт куни, ва наметавони бигуйи ман намедонам ё рабти ба ман надорад ё кори ман нест ё шубхоти дигарики мунофиқин ва секулярзадахойи воизиус салотин ва дин фурушон дар ин замина тўлид карданд.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(42- қисмат)

Холо ,агар мусалмони дучори ин мусибат ва журм шавад бояд тамоми он марохили чохоргонайи исботи журми иртидод,таъйиди журм тавассути қуръон ва суннати сахих,шурути такфир ва мавонеъи такфир ба сурати дақиқ ва му ба му ба ижро дарбиёянд то шахс ба яқини комил мерасадки хукмро содир кунад ва шахс ба яқин аз ислом хориж мешавад на бо шак ва шубха ва зон ва гумон.

Бояд диққат шавадки ,тей кардани тамоми ин марохили пичида ва тахассусий ва гузарондани шахс аз тамоми ин филтерхо,барои хохар ё бародари ахли қиблаи астки сафи худро аз миёни муслимин жудо накарда бошад, в дидемки ниёз ба тахассуси хосси дорад ва хар каси наметавонад дар ин бахш раъй бидихад ва хукм содир кунад. Аммо , ба махзи инки шахс сафи худро аз сафи муслимин жудо кунад дигар ин шахс жузви куффор ва муртаддин шуда, ва дигар ниёзи ба тей кардани хеч кудом аз ин марохил нест, ва хар мусалмони метавонад дар мовриди ин шахс хукми иртидод ва куфри вайро содир кунад. Чун кофар ва муртад хеч узри надорад ва тамоми ин узрхо ва филтерхо моли муслимин аст. Ин бахши аз такфир кардани куффори ошкор,жузви хамон мавориди астки олим ва ғейри олим намешносад ва ниёзи ба тахассус надорад, ва аллох таоло қудрати ташхис ва илми онро ба хаммаи муслимин дода аст.

Пас,дар хамин ибтидо ин нуктаи мухимро ба хотир биспоридки такфир кардан ба ду бахши комили мутамойиз тақсим мешавад:

Новъи аввали такфир, такфири астки сода ва умумий буда ва ниёз ба тахассуси хосси надорад. Мисли инки бигуйи алъон шаб ё руз аст. Ё бигуйи ин яхудий,мусалмон ё кофар аст? Ё бигуйи Абу Жахл ва Абу Лахаб мусалмон буданд ё кофар? Ингуна маворид ниёз ба тахассус надоранд. Ба хамин далил аст росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба сирохат мегуяд:

«قولوا لا اله الا الله».

Ла илаха яъни хамин новъики сода ва умумий аст ва ниёзи ба тахассус надорад.

Новъи дувум такфир, такфирий астки пичида аст, ва махсуси қазот ва уламои хосси мебошад ва ниёз ба тахассуси вижаи дорад ва хар каси наметавонад дар он назар бидихад. Ки дар чанд жаласайи гузашта ба ин новъи аз такфир ва тахассус ва марохили он ишора кардем.

Бале,ин шурут ва филтерхойи чохоргона ,имтиёзи мухтасси муслимин аст.Холо шахсики ” огохона” ба қавонини шариати аллох пушт мекунад ва ба еки аз куффори ошкори мулхақ мешавад; хамчун соири имтиёзоти муслиминки дар шариат барои муслимин дар назар гирифта шуда, шахс худишро аз ин имтиёзоти чохоргона хам махрум мекунад. Чун ин имтиёзоти чохоргона мухтасси муслимин аст на муртаддин ва куффори ошкор.

Замоники шахс дар баробари муслимин қарор гирифта ва ошкоро худишро яхудий,насроний,зардуштий ва секуляр меномад, ошкоро ба кофар будани худиш гувохи медихад:

«شاهِدِينَ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ بِالْكُفْر»،

Ин мегуяд ман тамоюли ба қавонини шариати аллох надорам ва қавонини дигариро қабул кардам. Инхо мужримини хастандки амалан худишонро аз доираи муслимин хориж карданд ва вориди доираи муртаддин ва куффори ошкор шуданд, ва табиий астки машмули хукми куффори ошкор шаванд, он хам бадтарин новъи куффор яъни куффори мушрик ва секулярист.

Инхо касони хастандки огохона ва ба мейл ва ихтиёри худишон синашонро барои пазириши куфр боз карданд, бо оғуши боз куфрро пазирофтанд ва қалбишон ба ин куфр итминон пейдо карда, ва нафси онхо бар ин куфр ором гирифта аст :

:«مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْراً»(نحل/۱۰۶)،

Барои хамин астки бидуни хеч дилнигарони мегуянд: мо яхудий ,насроний ,мажус ё секулярист шудаем. Ё махаллихойи мо ба хамин рохати мегуянд мо кумала,демократ ё пикака ва ғейрих шудаем. Инхо ба куфри худишон шаходат медиханд, барои хамин астки той кардани ин марохил барои куффор ,дигар лозим нест. Яъни вақти шахс гуфт ман яхудий,насроний, секулярист,мажус ё соибий шудам дигар ниёзи ба гузарондани у аз ин марохили чохоргона нест ,балки кофари ошкори шудаки шак дар куфри ин кофар боиси кофар шудани худи шахс мешавад. Чун,аллох таоло инхоро кофар дониста ва ту наметавони бархалофи хукми аллох хукми дигари содир куни.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(41- қисмат)

Бояд ин маворидро риоят кунем, ин хамон абзорхои хастандкки мо ба хукми зарурат бояд ба онхо ахамият дихем.Увлавиятхоимонро барраси кунемки чи чизхои хастанд. Аз кина ва душмани пархез кунем ва инсоф дошта бошем,дубора мегуем инсоф дошта бошем,чизики дар холи хозир хийли кам аст. Барои хамин увдавиятхоро мехохем бигуем. Тасаввур кунид ибни Таймия маслахати мусалмононро чигуна баён мекунад.

Ибни Таймия рохимахуллох тарки бархи аз мустахаботро боиси дусти медонист ва мегуяд: ” маслахати расидан ба дусти дар дин,бузургтари аз бархи корхост; хамонгунаки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам тағйири банойи каъбаро рахо карданд, чун боқи мондани он ба хамон холати пешин сабаби наздики дилхо мешуд”. Ибни Масъуд розиаллоху анху бар комил хондани намоз дар мусофиратро пушти Усмон розиаллоху анху ирод гирифт аммо ,пушти сариш намоз хонд ва гуфт : даргири чизи нопасанди аст.

Хуб,фикр кунам дар мовриди таъвил ба унвони ек монеъ дар такфир ба андозаи ниёз сухбат кардем. Ба хар хол, ин чохор марахалаи исботи журми иртидод,таъйиди журм тавассути қуръон ва суннати сахих,шурути такфир ва мавонеъи такфир, марохили хастандки шахс лозим аст ва бояд дар мовриди мусалмоники ба журми иртидод муттахам шуда инхоро тей кунад ва ба онхо яқин ва итминон пейдо кунад ва зарраи шак хам надошта бошад ва чунончи дар хар мавориди ба яқини комил нарасида буд бояд хукм ба бароати мусалмон содир намояд. Ва ба қовли бузургворони мо агар 99 далили қовий бар кофар будани шахси мусалмон вужуд дошт ва танхо ек далили заиф дорои шубха вужуд дошт бояд ахли қибларо бо хамин шубха аз журм ва марг нажот дод. Ин рохи астки бояд рафт,агар мусалмони худ ва қиёматишро дуст дорад ин масири астки бояд тей кунад.

Мархалайи судури хукм дар мовриди касоники онхоро аз чохор филтери аслий гузарондаем:

Дар инжо мерасем ба мархалаи судури хукм дар мовриди касоники чохор мархалаи исботи журм ,таъйиди журм тавассути қуръон ва суннати сахих,шурути такфир ва мавонеъи такфирро дар мовридишон ба ижро дар овардаем. Ибтидо чанд калама дар мовриди куфр ва кофар бигуем бехтар аст:

Куфр дар забони арабий ба маъни пушондани чизи меояд. Ба хамин далил ба кишоварз мегуянд кофар ,чиро? Чун базрро бо хок мепушонад:

«كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ» (حدید/20)،

Дунё хамчун борон астки гиёхони он ,кишоварзонро ба шигифт меоварад.

Мушаххас аст, кишоварз медонад чи чизиро мепушонад. Медонад базрро мепушонад на санг ва шишаро.Хамчунин ,медонад ин базрики мепушонад чи базри аст, ва моххо ва балки солхо интизори самари хамон базрро дорад, на чизи дигариро. Пас, шинохт дорад медонадки чи чизиро пушонда аст.

Бо хамин миқёс ба касоники огохона чизи аз неъматхои аллох ва чизи аз қонуни шариати аллохро мепушонанд ё кулли қонуни шариати аллохро мепушонанд ва мунтазири авоқиби он хам мешаванд ба онхо мегуянд кофар. Албатта, мумкин аст теъдоди ин куффор бисёр кам бошад ( хамон куффорики қаблан дар мовриди онхо сухбат кардем ва тўвзих додем)

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ

Инхо мумкин аст теъдодишон хийли кам бошадки мутлақан ла юъминуна хастанд ва иймон намеоваранд. Аммо ин афрод мумкин аст жомеъайи бузургиро бо ақоиди худишон бор оварда бошанд ва дар куфриёти аз онхо тақлид шавад ва ба истелох аз миёни жохилон аз худишон копи гирифта бошанд. Дар ин сурат,кулли он жомеъайики аз инхо копи шудандро дар дунё жузви куффор хисоб мекунем ва жузви куффор хисоб мешаванд. Бо инки мумкин аст хийли аз ин жавомеъ фақат муқаллидини куффор бошанд ва аз куффори аслий копи гирифта шуда бошанд, бо ин вужуд,фарқи бейни жохил ва олими жавомеъи куффор вужуд надорад ва хамма машмули хукми вохидий мешаванд. Мисли жомеъайи яхудият, насроният , мушрикин,мажус ё соибин.

Аммо, дар миёни муслимин куффори пинхоний хастандки саъй доранд худишонро копи муслимин кунанд ва шабихи муслимин шаванд ва адойи муслиминро дармеоварандки ба онхо мегуянд мунофиқин ё ба забони имрузий ба онхо мегуянд секулярзадахо. Дар ин сурат, инхо чун худишонро шабихи муслимин карданд жузви муслимин хисоб мешаванд. Холо ,инхо мумкин аст шароити пеш биёядки вазъ аваз шавад, яъни ба жойи инки инхо худишонро шабихи муслимин кунанд ва копи муслимин шаванд, инхо асли худишонро ру мекунанд ва ошкор мекунанд ва дигар адойи муслиминро дар намеоваранд.Ё илова бар ин, мумкин аст иддаи аз муслимин дар суханони ё аъмоли копи инхо шаванд ва адойи ин куффори пинхон ё адойи куффори ошкорро дармеоваранд ва аз масирики бо муслимин омаданд тасмим бигирандки ба ақаб баргарданд,ин баргашт ба ақабро иртидод мегуянд.

Дар сутури гузашта арз шудки илали куфр ва кофар шудан мумкин аст эътиқоди куфрий бошад ( ки амри аст марбут ба қалб ва мо аз он хабар надорем ва ба худи шахс бармегардад) ё сухан ё амали куфрий бошадки боиси пушондани еки ё кулли қонуни шариати аллох ва неъматхои аллох шавад.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(40- қисмат)

Дар хар сурат ,кулли муслимин ,ғейри мутааввил буданро дар такфир шарт медонанд, ва агар каси таъвили шаръий аз манобеъи шаръий дошта бошад, хамин таъвили вай монеъ  аз он мешавадки такфир гардад. Хуб ,алъон шумо атрофи худитонро нигох кунид,бибинид касони аз фирақи исломийки шумо онхоро ба хотири феълики анжом медиханд кофар медонид воқеан ин суханон ва корхоишон таъвили аз оёт, аходис ва ривоятхои торихий нест? Оё инхо воқеан ба хотири итоат аз аллох ин суханонро мегуянд ва ин корхоро мекунанд ё ба хотири душмани бо аллох? Агар хатто шак хам доштид хамин шак ва шубха хам боз монеъ аз он мешавадки онхоро такфир кунид. Чун бо яқин вориди ислом шуданд ва бо шак ва шубхо аз он хориж намешаванд.

Холо,касони хамки тамоми ин бадихоят ахли қибларо дар мовриди шахс ё мазхаби таъвил кунанд нодида мегиранд, бидуни шак ё душманони донойи ахли қибла чун мунофиқин ва секулярзадахо хастанд ва мехоханд гурухи аз ахли қибларо дар баробари гурухи дигар қарор диханд, ё дустони жохили хастандки ниёз ба химояти мардумий фирқайи худ,алайхи фирқайи мухолиф доранд хамин ниёз онхоро водор карда дар чанин иштибохоти биёфтанд ва бемухобо ба такфири гурухи мухолиф иқдом кунанд.

Дар хар ду холат,инхо дар масири ғейри шаръий дар харакат хастанд, ва хар ду вахдат ва қудрати ахли қибларо хадаф қарор доданд,ва дар ростойи тазъифи муслимин ва амиқтар шудани шикофхойи тафарруқ миёни ахли қибла дар талошанд ва хар ду хоста ё нохоста монеъи барои вахдат ва баргашти қудрат ва убухат ба ахли қибла хастанд ва хатто монеъи ақим шудани жиход бисёри аз бузургворон дар ростойи ташкили хукумати исломий дар соири сарзаминхойи мусалмоннишин хам мешаванд.

Ин узр ба шубха ё ба таъвил хамиша то замони иқомаи хужжат вужуд хохад дошт,ижтиходи ек мужтахид хам барои ек мужтахиди дигар ба манзалаи иқомаи хужжат бар мужтахиди мухолиф нест, диққат кардид дустон ,ижтиходи ек мужтахид хам барои ек мужтахиди дигар ба манзалаи иқомаи хужжат бар мужтахиди мухолиф нест; танхо ижтиходи жамъий шўроки ба сурати ижмоъи вохидий ироя шуда метавонад дар тамоми ин маворид хукми иқомаи хужжат бар хаммагон бошад. Пас,ижмоъи вохид ноши аз уммати вохид ин иқомаи хужжат бар тамоми мужтахидин ва донишмандони исломий аст на ижтиходи ек донишманд бар ек донишманди дигар.

Дар ин сурат, ва то замони расидан ба чанин ижмоъи ,узр ба шубха ё ба таъвил хамиша вужуд хохад дошт ва танхо аз коноли шўройи улил амр вобаста ба хукумати исломий астки аз бейн меравад. Пас ,агар мехохи аз ин таъвилот халос шавем пеш ба суйи ташкили шўройи улил амр ва пеш ба суйи вахдат ва касби қудрати хукуматий.Ва агар аз чанин хукумати хатто бар асоси хар ек аз мазохиби исломий хам бархурдор хастем, пеш ба суйи тақвияти он ва харакати хаммаи муслимин ба суйи инки онхоро даъват кунем ба инки хамма бо хам вориди гуфтагу шаванд, хамма дар сатхики хастанд шўроро ташкил диханд ва тобеъ раъйи шўро шаванд ва хаммайи таъвилотро ба гуфтагу даъват кунем, хаммаи таъвилотро ба ин шўро бикашонем ва саъй кунем онхоро тахти назорати хамин шўройи вохид ислох кунем. Ин рохкор аст.

То он замон,узр ба шубха ё ба таъвил аз умри тулонийтари бархурдор хохад шуд, чун хужжат диртар ба шахси таъвил кунанда мерасад ва расонандаи воқеий хужжат хамки шўро бошад феълан вужуд надорад, ва гох дар мавориди зиёдий худи шумо хам ахли таъвили хасти мисли онхо ,онхо таъвили шуморо қабул надоранд ва шумо хам таъвили онхоро , қози хамки шўрост вужуд надорадки бо ижмоъи вохид ба ихтилофот хотима дихад. Дар инжо намешавад хам худит шоки боши ва хам қози,тарафи муқобил нез хам шоки бошад ва хам қози ,ту алайхи у хукм содир куни ва у алайхи ту хукм содир кунад.

Дар ин сурат лозим аст ва бояд ба хукми зарурат мисли соири заруратхо бо он бархурд шавад, саъйи содр дошт ва тахаммул шавад, ва ба одоби пойбанд шавемки аз бузургони мо дар қуруни гузашта то кунун ба мо расида аст. Аз жумла инки: мухтарамона бо мухолиф бархурд кунем,инсоф дошта бошем ( чизики хам акнун хийли кам шуда аст),аз асл

«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ»

Мухофизат кунем ва аз душмани ва кина бо ахли қибла пархез кунем, увлавиятхои шариат дар хифзи вахдат ва суръати бахшидан харакат ба самти ташкили дорул ислом дар сарзаминхои мухталиф ,суръат бахшидан ба шўройи вохиди исломий  дар сарзаминхои мусалмоннишин ва мавориди дигарики ахли фан дар ин замина баён карданд бояд дар онхо талош кунем.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(39- қисмат)

Нигох кунид ибни Таймия чи мегуяд: таъвилгарики қасди табъият аз пайғамбар саллаллоху алайхи васалламро дорад такфир намешавад. У хаммаи талоши худишро карда ва дучори иштибох шуда аст хатто уро фосиқ хам  намедонем мегуяд : ин назди умум шинохта шуда аст яъни ек чиз умумий аст дар масоили амалий. Мегуяд :  иддаи хастандки агар каси дар ақида таъвил ва иштибохи муртакиб шуд мегуянд у кофар аст. Мегуяд: чанин харфи на аз хеч сахобаи ва на аз хеч касики аз собиқунал аввалун табъият ба эхсон карданд шанида нашуда балки мегуяд ин харф моли кист? Ин харф ,харфи касони астки ахли бидъатанд.

Дар жойи дигари мегуяд:” ба хамин шева ,ақволики гуяндаш кофар дониста намешавад, шояд нусусики мужиби шинохти хақ мешавад ба гуяндаш нарасида ва ё шояд ба у расида аммо барояш исбот нашуда, ё натавониста ба фахми он даст пейдо кунад, ё шояд шубхоти бар вай арза шудаки худованд уро барояш маъзур бидорад.Пас ,хар ки мўъмин бошад ва дар талаби хақ талош кунад ва бо ин вужуд ,дучори иштибох шавад худованд иштибохи уро –хар чи бошад – хохад бахшид, чи дар масоили назарий ё амалий , ва ин хамон равиши астки асхоби пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам ва жумхури аиммаи ислом бар он буданд.”

Ин сухани ибни Таймия барои бародароники масири иштибохро дар бархурд бо ахли таъвил аз ахли қибла дар пеш гирифтанд метавонад бисёр муфид бошад, бахусуски ин бузургворон худишонро аз шогирдони ибни Таймия рохимахуллох медонанд. Ин гуфтаро чанд бор гуш диханд ва барои худишон мурур кунанд то бифахманд касики уро устоди худишон медонанд дар ин замина чи чизи дар мовриди касони аз ахли қиблаки таъвил мекунанд гуфта аст.

Албатта ,худи ибни Таймия рохимахуллох хам чанд бор дар мовриди ” ақоид ва тўвхид” мунозироти бо каси чун ” Бакрий” дошта , ва Бакрий таъвилоти доштки хамин таъвилот монеъи такфир у аз тарафи ибни Таймия рохимахуллох шуда буд. Хенгомики ибни Таймия бо ” Бакрий ” бар сари масалаи тўвхид мунозара дошт, ( нигох кунид бар сари масалаи тўвхид мунозара дошта ) Бакрий барои эътиқодоти худ аз оёт ва аходис истефода мекард, ва таъвилоти овардки аз назари ибни Таймия рохимахуллох он таъвилот монеъи такфири Бакрий мешуд! Дустони геромий ,бародарони ман,агар диққат кунид,алъон хаммаи касоники тавассути иддаи аз бародарони мо такфир мешаванд ба оёт ,аходис ва ривоётхои торихий истинод мекунанд, ва хадафи жуз итоат аз аллох ва суннати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам  надорад. Ва ин холи аксарияти қотиъ ин гуруххост,хар чандки истисноиёти хам вужуд доранд аммо , хукм бар асоси истисноий содир намешавад.

Ин хамон масири астки аксари беморони ақидатий ва рафтори муслимин дар он офтоданд. Беморони ақидатий ва рафтори муслимин дар хамин чизхо ва дар хамин масир офтоданд. Инхо қасди итоат аз аллохро доранд аммо ,дар ижтиход ва таъвил дучори иштибох шуданд, ва бадтар аз хамма мо шўройи улил амри хам ба унвони қози ва маржаъ надорем ва чанин қози ва шўройи вужуд надорадки битавон ба хамон содаги асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва асри хулафои рошидин ба он мурожаъа кард ва масаларо дар сатхи мантақа ва жахоний хотима бахшид, мо фақат шояд битавонем дар сатхи рустойи худимон ,гурух ё шахри худимон ё хамин атрофиёни худимон битавонем кори анжом дихем. Ба хамин далил астки узр ба шубха ё ба таъвил хамиша вужуд дошта аст ва дар вазъи мовжуд хам танхо аз коноли шўройи улил амр вобаста ба хукумати исломий аз бейн меравад.

Аммо бо ин вужуд ,бояд ба ин нукта хам ишора шавад ва гуфта шавадки : узр ба таъвил ба ин маъно нестки шахс метавон масалан ба инкори ла илаха иллаллох ё инкори бехишт ва жаханнам ва ё хар ек аз мусалламоти шариатки барои хаммаи ахли қибла ба зарурот маълум аст иқдом кунад, каси наметавонад чанин чизхоиро инкор кунад.Мисли хамин корики куффори секуляр хам акнун онро анжом медиханд ,мулхидин онро анжом медиханд ё қаблан ба онхо занодиқа мегуфтанд,ғуллотики қаблан анжом медоданд хам инки хам хастанд ва доранд анжом медиханд, ва ба ин маъно хас нестки дар сурати мухолифат бо қонуни роижи  ижроий ва ошкори шариат наметавон ” хад” ро бар шахси таъвил кунанда ижро кард, на ингуна нест ; балки чанин шахси хам хамчун соири муслимин ғейри қобили истисноъ аст. Хамчунонки Қуддома бин Мазъун розиаллоху анху вақти дар мовриди нушидани хомр таъвил кард хад зада шуд, ва хаминтури ба ин маъни хам нестки афкори чанин касики таъвил карда мустахаққи нақд ва осибшиносий набошад, на .Балки ,ин ба ин маъностки ин таъвилоти шаръий монеъи мешавандки ижоза намедиханд садамаи ба иймони шахс ворид шавад ва монеъи мешавандки хукми такфир бар шахс содир шавад. Монеъи барои жиловгирий аз судури хукми такфир бар шахси таъвил кунанда ва муқаллидики аз чанин мужтахиди тақлид карда аст мешавад.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(38- қисмат)

Пас,бо ижтиходи ек мужтахид ба мужтахиди дигар ё муқаллидики бо ек мужтахиди дигар аст наметавонид хамла кунид. Шумо тарафи ек мужтахиди ва у хам тарафи ек мужтахиди дигар, ту бо ижтиходи мужтахиди хамла мекуни у хам бо ижтиходи мужтахиди дигари  ба ту хамла мекунад ва хамин бози ва жиноёти рух медихадки хам акнун шохиди он хастем.

То замоники бори дигар бо ташкили хукумати исломий дар сарзаминхойи мусалмоннишин,шўройи улил амр шикл нагирад ва уммати ба вужуд наёядки бо ижмои вохид рисолати амр ба маъруф ва нахи аз мункарро бар ухда бигирад,ин холати изтирорий мисли хурдани гушти мурдор то рафъи ин холат идома дорад.Бояд дуруст бо мовзу бархурд кард.

Ибни Таймия рохимахуллох дарбораи имомони мазхаб мегуяд: хеч кудом аз  онхо бо аходиси сахихи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам амдан мухолиф накарда аст. Пас,бояд барои онон дар тарки хадиси сахих тўвжих ва узр биёварем. Дар идома мегуяд : хаммаи узрхо се гунаанд:

Бовар надоштан ба инки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам он суханро гуфта аст.

Бовар надоштан ба инки хадафи хадис ,фалон мовзуъ аст.

Эътиқод ба мансух будани хукми масала.

Хуб,алъон хам кулли ихтилофоти фирақ ва мазохиби исломийро агар нигох кунид дар хамин масоил ва таъвилоти марбут ба оёт аст, ва хамин таъвилоти марбут ба ривоёт аст. Хаммаи ихтилофоти фирақ ва мазохиби исломий дар хамин аст. Ё бовар надорандки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам чанин суханиро гуфта аст. Ё бовар надоранд ба инки хадафи хадис ,фалон мовзуъ астки ту дар мовриди он сухбат мекуни, ё мўътақидандки ин масала мансух шуда аст. Хуб ,инхо аз ин ривоёти росулуллох саллаллоху алайхи васаллам таъвил доштанд ва бароишон узр оварда ва узр хам доранд. Хуб ,аз оёти қуръон хам чанин таъвилоти хаст ва хамин таъвилоти шаръий идома хохад дошт то замони ташкили шўройи улил амри жахоний ё мантақайи, ва то он замон тамоми фирақ ва мазохиби исломийро ба далили таъвилоти шаръийшон наметавон такфир кард ; модомики хануз дар чорчуби шариати аллох ва жамоати муслимин дар харакат хастанд.

Хатто ба қовли ибни Таймия рохимахуллох агар инхо хатто мунофиқи кофари бошандки дар дарун кофар хастанд ё мунофиқи бошандки ба худо хам иймон доранд дар хар сурат, инхоро жузви мунофиқин хисоб кунем боз жузви муслимин онхоро хисоб кардем ; хаммаи инхо хам дорои узр хастанд. Дидемки хадиси 73 фирқа хам мерасонадки  хаммаи фирақ аз дин хориж нестанд, чун росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хаммаро уммати худиш маърифий карда аст. Магар мумкин аст росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ек кофарро жузви уммати худиш хисоб кунад?

Дубора ёдовари кунем, бозомузий кунем ва садхо бо бигуемки фирақи зиёдий чун мўътазила ва хавориж дар тули торих вужуд доштанд ва хам акнун хам вужуд дорандки харгиз тавассути уламои солих ва раббоний такфир нашуданд. Хавориж хуни муслиминро халол карданд ва бисёри аз усули мовриди пазириши муслиминро инкор намуданд, каси чун Али ибни Аби Толиб розиалллоху анхуро такфир кардандки жузви собиқунал аввалун ,ширкат кунандаи ухуд,бадр ва соири ғазавот,ширкат кунанда дар байъати ризвон ва аз жумлаи ашараи мубашшира аст,ва он хамма ривоётики дар мовриди сахобаи гиронқадр вужуд дорад. Инхо онро такфир карданд. Чанин инсони бузургворро такфир карданд. Онхо касиро такфир кардандки аллох аз у рози аст. Оёти қуръон ба таъкид дар мовриди собиқунал аввалун омада аст. Дар мовриди касоники дар байъати ризвон ширкат карданд дар байъати ризвонки мунофиқин дар он набуданд. Аллох аз онхо рози аст ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам гуфта у ахли бехишт аст,дар зиндаги дунёвий худиш ваъдайи бехиштро ба у дода аст аммо хавориж уро такфир карданд ва илова бар он ,хавориж хазорон сахоби хамрохи Али ибни Аби Толиб розиаллоху анхуро такфир карданд,аммо таъвили онхо монеъ аз такфиришон шуд. Бо онки ин хамма сахоби бузургворро такфир карда буданд. Пас ,такфири сахоба бо таъвилоти иштибох боис намешавадки ту онхоро такфир куни.Худиш муртакиби иштибохи шуда бояд тавони онро хам бидихад ту чиро мехохи худитро шарики журми онхо бикуни? Ту хам уро такфир мекуни шарики журми у мешави.

Ибни Таймия рохимахуллох мегуяд: ” таъвилгарики қасди пейравий аз пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам дошта аст такфир намешавад,балки агар талоши худро карда ва сипас дучори иштибох шуда, хатто уро фосиқ хам намедонем ва ин назди мардум дар мовриди ” масоили амалий ” шинохта шуда аст. Аммо,чанин сухани аз хеч ек аз сахоба ва касоники ба ники аз онон мутобиъат карданд ва на аз хеч ек аз имомони муслимин машхур нест, ва балки дар асл аз суханони ахли бидъат аст”.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(37- қисмат)

Ин уммат, ек райро ба хаммаи касоники амр ба маъруф ва нахи аз мункар мекунанд ироя медихад на оройи мухталифки мардумро гиж ва чанд даста кунанд. Нигох кунид дустон ,уммат ек рай ироя медихад ба номи ижмоъ; ин ижмоъ ба хаммаи касоники мехоханд амр ба маъруф ва нахи аз мункар кунанд ироя мешавад ва тамоми афрод ,хазорон нафар, чанд хазор нафарки мехоханд ба шахрхо ва рустохойи мухталиф ,хар жойики мехоханд бираванд ва таблиғ кунанд ек рай медиханд. Чиро? Чун раъйи хаммаи онхо моли уммат ва ижмоъи вохиди ин уммат аст.Дигар он замон ,раъйи фалон русто бо фалон шахр бо фалон устон бо фалон кишвар фарқи надорад ва хамма ек харф хастанд. Ингуна нестки муллойи фалон махалла чизи бигуяд ва муллойи махаллайи дигар чизи дигари бигуяд. Падар ба масжид меравад ва чизиро мешнавад, писар ба масжиди дигари рафта ва чизи дигариро мешнавад,домод ва қовм ва хешхо хар кудом чизиро мешнаванд вақтики дўври хам жамъ мешаванд дар мовриди хамон масала сухбат мекунанд хар кудом чизи мегуяд. Еки мегуяд муллойи мо инро гуфта дигари мегуяд муллойи мо онро гуфта, ба хамин далил астки аллох таоло мақомироки шойистаги амр ба маъруф ва нахи аз мункар ба он эъто карда, ” уммат” аст:

«وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ».

Уммат аст ва умматики аз шўро ба вужуд омада ва раъйи вохидиро ироя медихад.

Хуб,уламо инро медонистандки вазифаи даъват бар ухдаи ” уммати ” екдасти астки аз ” шўро” бархоста, ва аъзойи ин уммат бо табъият аз ” ижмоъий” ки ба онхо ироя шуда хаммаги ба ек шева бо муслимин сухбат мекунанд, аимма ва уламо инро медонистанд. Инхо медонистандки ижмоъ ,вазифаи уммат астки ин даъватро ба пеш бибарадки ин уммат аз шўро боланд шуда ва аъзойи ин уммат хам бо табъият аз хамин раъйики ин ижмоъ ба онхо дода хаммаги ба ек шева бо муслимин сухбат мекунанд ва боиси гижи ва сардаргуми намешаванд, ва ек раъйи вохидиро ба умуми муслимин мерасонандки ин раъйи вохид,вожибул итоат аст ва мухолифат бо он харом мебошад. Барои хамин ,танхо ин наход астки шойистаги халол ва харом кардани масоили мустахдиса ва масоили рузро дорад. Инро уламо медонистанд.

Аммо инро хам медонистандки холоки , хукумати исломий аз бейн рафта , ва ба дунболи ин мусибати бузург, ” уммати вохид ” хам аз миён рафта ва умами кучаки ва мутафарриқий ижод шуданд, даххо уммати кучак ва мутафарриқ ба вужуд омаданд ва ” шўройи вохиди ” улил амр хам нобуд шуда, ва ижтиходоти афроди мутаъаддид жойи ижтиходи вохиди шўро ва уммати вохидро гирифта , ва ” ижмоъи вохид ” хам ба сурати табиий аз миён рафта аст ; дар инжо,ба хукми ” аззарурот тубихул махзурот ” хар олими ночора иқдом ба ровшангари дар мовриди масоили мовриди ниёзи муслимин дар вазъи мовжуди худишон мекарда, дар хамон замони худиш мажбур шуда ровшангарихои дошта бошад. Аммо , хамин уламо бар нукта огох будандки раъйи онхо мисли раъйи ” ижмоъ ” нест, ин рай ,раъйи ижмоий  нестки аз уммат берун омада ва наметавонад меъёри халол ва харом дар умури ижтиходий руз бошад. Бар ин мабно,хамчунонки қаблан хам арз шуд барои касони чун имоми Молик рохимахуллох бисёр сангин будки ек муфти дар масоили ихтилофий бигуяд ин харом аст, балки мегуфт бояд бигуяд : ман онро нипасанд медонам.

Дар ин замина ибни Рушд рохимахуллох дар албаён ват тахсил мегуяд Молик гуфта аст: фатво додан барои мардум ингуна нестки гуфта шавад ин халол аст ва он харом аст,балки гуфта мешавад ман онро намепасандам ё ман чанин кори намекунам. Дар гузашта мардум ба ин басанда карда ва хушнуд мешуданд ва мегуфтанд мо инро зишт медонем, ё бояд аз ин пархез кард, аммо намегуфтанд ин халол аст , ин харом аст.Ва ибни Рушд рохимахуллох идома медихад ва мегуяд : ин бароям жолиб астки дар манотиқи мо хам ривож дорад. Яъни дар замони ибни Рушд рохимахуллох хам чанин чизи буда аст.

Умидворам дубора уламои сарзаминхойи мусалмоннишин хам ба ин даража аз дарк бирасандки дар умурики қобили ижтиход буда ва мумкин аст ижтиходоти зиёдий вужуд дошта бошад танхо ба ин басанда кунанд, ва нагуяндки ман мегуям ин халол аст ва он мегуяд харом аст, пас тарафи муқобил ман халолиро харом карда ва ингуна шуруъ кунанд ба такфири хамдигар,балки равиши ин бошадки бигуяд ба назари ман ин дуруст аст ё бигуяд ман ин корро намепасандам, ё ман ин корро намекунам. Умидворам дубора уламои ба ин сабки гузаштагони солихи худишон баргарданд.

Ин ду умури астки қобили ижтиход буда ва мумкин аст таъвилоти мухталифи ба вужуд биёянд, ва наметавон то замони ташкили шўройи улил амри вохиди муслимин дар русто,шахр ,мантақа ё шўройи улил амри вохиди жахоний бо ижтиходи ек мужтахид ё муқаллидики ба чанин ижтиходоти амал мекунанд хамла кард, ва ё онхоро такфир намуд; балки метавон дар чорчуби худи интиқоди ба нақди дидгоххойи онхо ,он хам бо риояти услуби шаръий иқдом кард.

(идома дорад…….)