دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.
 

(25- қисмат)

Шарт астки ибтидо шахс бояд баъди аз шайтон тамоми тоғутхо ва “куффори аслийи шиш гона”: 1-аллазина хаду , 2- вассобеин,3-ваннасоро,4-валмажус, 5-валлазина ашроку (хаж/17) ва 6- дастайи муртаддин:

مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ (مائده/54)

Ва тамоми худоён ва қавонини башарийи тўлид шуда тавассути ин тоғутхоро нафий ва рад кунад, бо тей кардани ин мархала астки новбат ба исботи аллох ва иймон ба аллох ва қонун ва шариати аллох мерасад; ва то замоники шахс ин шартро анжом надода наметавонад иддао кунадки исломи комилро пазирофта аст.

Танхо дар сурати куфр ба тоғут ва рад кардани тамоми илоххойи тўлид шуда тавассути ин тоғутхо ва сипас иймон ба аллох астки “ла илаха” ва “иллаллох” сурат воқеий ва айний ба худиш мегирад. Дар оёти қуръон, каламоти

 «لَا تُطِعْ» (احزاب/۱)، «لاتُطیعُوا»(شعراء/۱۵۱)، «لاتَتَّبِع»‏ (مائده/۴۹)‏ و «لاتَتَّبِعُوا» (بقره/۱۶۸)

бисёр ба чашм мехурадки дастур ба адами пейравий аз тоғутхост. Хамчунонки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармоянд:

«مَنْ قال لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ محمدا رسولُ اللَّه، وَكَفَرَ بِما يُعْبَدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ، حَرُمَ مالُهُ وَدَمُهُ، وَحِسابُهُ على اللَّه تعالى»[1]

Хар каси бигуяд ла илаха иллаллох ва Мухаммадур росулуллох ва кофар ва бебовар гардад нисбат ба тамоми ончи ғейри аз аллох ибодат мегардад, дар ин сурат астки хун ва молиш бар муслимин харом мешавад ва даруни қалбиш хам амри аст марбат ба аллохки мо чизи аз он намедонем.

Диққат кунид дар мовриди ек кофар сухбат мекунемки мехохад вориди ислом шавад на мусалмоники олуда шуда аст. Кофарики бигуяд ла илаха иллаллох ва Мухамммадур росулуллох аммо нисбат ба тамоми ончи ғейри аз аллох ибодат мешавад яъни куфр ба тоғут надошта бошад дар ин сурат, хун ва молиш бар муслимин харом намешавад; чун чанин шахси аслан вориди ислом нашуда аст. Аммо агар вориди ислом шавад ва бебовар ба тоғут хам набошад ва ле мо надонем дар қалбиш чи мегузорад мисли мунофиқин ё куффори пинхони дохилий адойи муслиминро дар ибодатхойи зохирий дар биёварад; дар ин сурат, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам гуфта дар қалбиш амри марбут ба худост ва мо чизи аз он намедонем ва кори ба қалбиш надорем. Аммо, агар зохиран ва ошкоран куфр ба тоғут надошта бошад наметавонем чанин шахсиро вориди доирайи ислом кунем. Мо наметавонем касиро мусалмон бидонемки бигуяд яхудийхо ё зардўштийхо ё секуляристхо ё насроний ва собеинро қабул дорем ва ба онхо куфр накарда бошад.

(идома дорад……)

---

[1]مسلم23/ الألباني، صحيح الجامع 6438

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(24- қисмат)

Аллох мутаол дар мовриди секуляристхойи дахрий ( ё ба қовли имруз мо коммунист, мотериялист, отеист ва амсоли он) ки хавойи нафси худишонро “илох” ва маъбуди худ қарор доданд мефармояд:    

أفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ(جاثیه/23)

Хеч дидайи касироки хаво ва хаваси худро ба худойи худ гирифта аст, ва бо вужуди огохий( аз хақ ва ботил,хавопарастий мекунад ва ба хамин далил) худо уро гумрох сохта аст, ва бар гуш ва дили у мухр гузошта аст ва бар чишмиш пардайи андохта аст?! Пас чи каси жуз худо метавонад уро рохнамоий кунад? ( ва худо хам аз вай ругардон аст) оё панд намегирид?

Баъзи вақтхо инсонхойи вужуд дорандки, чанд худоро ба сурати хамзамон мепарастанд, чанд “илох”ро ба сурати пейваста барои худ тарошиданд, худойи миллат ва нажод ба хамрохи худойи ватан, ба хамрохи худойи хизб ва маромномайи хизбий, ба хамрохи худойи созмони милал, ба хамрохи худойики аз авлиёйи худо ва малоика ва ……..барои худ тарошиданд. Инхо чандин худоро ба хамрохи аллох таоло мепарастанд. “ла илаха иллаллох” хаммайи ин илоххоро рад мекунад хамчунонки бештар аз 360 “илохи” қурайш ва соири “илох”хойи ақвоми дигарро рад кард.

Инсон то замоники пей набурд ибтидо чигуна аз тамоми ин худоёни дуруғин бароат кунад ва куфр ба онхо дошта бошад ва онхоро рад кунад хунуз натавониста худишро ба муфоди “ла илаха” пойбанд кунадки, аввалин қисмати “ла илаха иллаллох” аст. Барои хамин астки наметавонад мисли ек муваххид дар зиндагийи шахсий ва ижтимоий, сиёсий, иқтисодий, фархангий, омузиший, тарбиятий ва соири умури зиндагийи моддий ва маънавияш, аллох ва қонуни шариати аллохро ба танхоий ба кор бибарад, наметавонад ва тавоноийи анжоми онро надорад чун куфр ба тоғут накарда аст ва табъан “илох”хойи мухталифи тоғутхоро рад накарда аст ба хамин далил наметавонад ба муфоди таъаххудики дар намозиш тахти унвони

  «‏إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ‏»

ба аллох тало дода пойбанд бошад.(идома дорад……..

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(23- қисмат)  

Имоми Шофеъий рохимахуллох дар дужо дар китоби “аррисалах”и худ гуфтанд:

    «لیس لأحد دون رسول الله صلی الله علیه وسلم أن یقول إلا بالإستدلال»

Ғейри аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хеч шахси дигари хақ надорад бидуни ирояйи далил назар бидихад. Яъни эътибори шаръийи ороъ ва фатово мубтаний бар далил аз аллох ва росулиш мебошад на ашхос; ва баъди аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хеч шахси чанон жойгохи нахохад доштки шахсиятиш пуштивонайи сихати назаротиш бошад. Мо метавонем бигуем чун росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуда пас хақ аст, хақ хам хамин аст ва ниёзи ба далил надорем аммо хеч шахси дигари ингуна нест ва бояд хатман далил ироя дихад.

Ек рувийдоди торихийро дар суннати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бароитон баён мекунам. Диққат кунид: муфассири бузург имоми Фахриддин Розий рохимахуллох дар тафсири худиш меоварадки Адий ибни Хотам розиаллоху анху мегуяд: назди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам омадам дар холики дар гарданам салиби буд; пайғамбар ба ман фармуд: эй Адий ин чист? Ин бутро дур биндоз, сипас шанидамки ин ояро мехонад

 «اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ»

(онхо) донишмандон ва рохибони худишро маъбудхойи ба жойи худо қарор доданд, ва (хамчунин) масих фарзанди Марямро гуфтам мо ахбор ва рохбонро ибодат намекунем, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуд: бале (ибодат мекунид) харгох онон халолиро харом мекарданд ва ё харомиро халол мекарданд, ишон ба гуфтахойи онон эътимод ва яқин мекарданд; ин ибодат кардани онхост.

Ширк дар тоат яъни қарор додани қонунгузорий баробар бо аллох таоло ё қарор додани ширки дар ташриъ ва қонунгузорий барои аллох таоло ( мисли тавоғити секуляри асри моки порламони секуляр  ба рох андохтанд ва дин фурушоники ба нафъи инхо фатво тўлид мекунанд), ширк дар тоат яъни рози шудан ба хукми чанин тавоғити ва бо мейли худи ахкоми инхо дар мовриди озод ва мамнуъ ,халол ва харом, хал намудани мушкилоти қазоий ва ……..пазирофта шаванд ва огохона ва амдан ва бидуни ижборий тан ба ин қавонини зидди шаръий дода шавад ва аз онхо эъломи ризоят шавад. Дар ин сурат, боз дар итоат аз аллох ширк тўлид шуда ва илохи тарошида шуда аст дар баробари аллох мутаол.

Инхо ба изофайи хавойи нафс( ки шахс худишро ба воситайи ончики дорад бениёз аз аллох медонад) бахши аз жибтхо, “илох” хо ва худоёни хастандки дар фарханги жохилийи мардум роиж шуданд, ва аллох мутаол хам ба хамрохи ин худоёни дуруғин ва мутаъаддид, тавассути иддайи касири аз мардум ибодат мешавад!

(идома дорад……)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(22- қисмат)

Хамчунонки ошкор аст, шаб ва руз хам хизбишонро зикр мекунанд ва бо мухолифини хизбишон хам мухолифат ва душманий мекунанд. Магар мо жангхойи бейни секуляристхойи кофар ва муртадди кумала ва демократ дар хамон авоили инқилоби исломийи 57 эрон дар хўромонот ва соири манотиқро надидем? Ва жангхойи секуляристхойи хизби коргарони ужалон, екити, борзоний ва ……ро магар надидем? Магар хамин алъон тарафдорони жохил ва гумрохи онхоро намебинем?

Валоъ ва бароъи онхо хўвли михвари хизбишон мечархад, агар имруз хизбишон аз хизб ё хукумати хушиш омад, онхо хам хушишон меояд ва агар рузи баъад равобити хизб бо хамон хизб ва хукумат бад шуд, онхо хам эъломи бароат ва безорий мекунанд, ва чунончи бо дигар хам забонон ё хам мазхабхойишон иддаойи бародарий ва баробарий кунанд, танхо дар қолиби шуъор боқий мемонад. Барои инхо дуст ва душман, хуб ва бад, ахдоф ва орзухо ва ……ро хизб ва маромномайи хизбий таъйин мекунад, на аллох ва қонуни аллох. Хизб барои мушти инсони гумрохи жохил, ба “илох” табдил шудаки амалан парастида мешавад ва ба теъдоди ахзоби секуляр “илох” вужуд дорад ва ибодат мешаванд.

………………………

2-Мовриди мухимми дигарики табдил ба жибт ва “илох” шуданд, босаводхойи диний хастандки ба унвони ахбор, рохбон, кохон, шайх, мовлавий, мулло, момусто ва …….дар миёни мардум шинохта шуданд. Бадин маъники чун фалон шайх ё мулло гуфта пас комил ва тамом аст. Дар холики, мусалмон тобеъи далили ашхос аст, онхам бо далоили аз қонуни шариати аллох, на тобеъи худи ашхос. Инки фалоний гуфтаки ман тобеъи қуръон ва суннатам ва риш дирозий дорад, ё почайи шалвориш кутох аст ва сивок истефода мекунад, ё назди фалон шайх дарс хонда ва суханронийхойи зиёдий дорад, ё дар мохворахо барнома дорад, ва хамма уро мешносанд, ё осори мутаъаддиди дорад ва ………, танхо  бо дар назар гирифтани ин маворид , ашхосро муфтий ва хамма чизи худ бидонад ва ба бахонайи инки ман ховсалайи гаштан дунболи далил надорам ва худишро дар ақоид муқаллиди ин ашхос кунад, дар холики босавод аст ва тавони гаштан ба дунболи далилро хам дорад; хеч ек аз инхо наметавонанд жойгузини далил ва бурхон намешавандки ин босаводи диний бояд дар куфр ба тоғут ва иймон ба аллох ироя дихад.

Қарор нест харчи инхо бидуни далил гуфтанд халол аст, ту хам онро халол бидони; ё хар чиро харом карданд ту хам харомиш бидони. Ин ашхос маъсум нестандки хар чи гуфтанд хамони бошадки аллох дастури онро дода аст. Хеч ек аз инхо пайғамбар нестанд ва аллох ва росулиш саллаллоху алайхи васаллам ба мо дастур надодандки тобеъи бидуни далил фалон шахс шавем, агар дучори ин иштибох шудем дар ин сурат онхоро худо кардем чи бихохем чи нахохем.

(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(21- қисмат)

2-Мовриди дигарики дар миёни муслимин тавассути ахзоби секуляри дохилий ва дорудастайи мунофиқини бумий ё секулярзадахо табдил ба жибт ва “илох” шуданд марзхойи астки тавассути сойкис ва пику таррохий шуданд ва парчамхойики бар ин сарзаминхо тахмил шудандки; бониёни жиноят ва тақсими сарзаминхойи муслимин ва хатто ақвоми ек мантақайи мушаххас шуданд. Ақвоми чун курдхо, тожикхо, балучхо ва ……жолиб аст бидонидки намоди аксари парчамхойи ин кишвархо хам нишон аз новъи тутампарастийи жохилият аст. Еки буз ва еки иқоб гузоштанд хамон чизхойики ба унвони тутам мепарастидандки дар жохилияти худишон ба он эхтиром мегузоштанд. Мисли намодики курдхойи секуляри эрон ва ироқ ва ……аломат ва намоди шайтонпарастхойи язидийки бар сардари лолиш истефода мекунандро расман намоди парчами худишон карданд ва ин расман намоди шайтонпарастий аст. Хамон шиклироки ба шикли хуршид дароварданд дақиқан бар сардари лолиш қарор дорадки қиблайи шайтонпарастхойи язидий аст ва хам акнун, муслимини бечора хамонро дар хонаш нигах медорад ва гохи ба он таъзим мекунад ва эхтиром мегузорад ва онро ба унвони намоди хамнажодхо ва ватани худиш ба жойи аллох пазирофта аст.

Мовриди дигар табдил намудани авлиёйи аллох ва солихин ба жибт ва “илох” мебошад. Дар холики инхо аз чанин “илох”созий бехабар буда ва рози ба он нестанд. Мисли Ийсо ибни Марям ва соири пайғамбарон алайхимуссалом ва бисёри аз обидин ва авлиёйи солихи аллох. Инхо ба чанин “илох”созий рози нестанд ва дар рузи қиёмат хам аз чанин касони бароат мекунанд. Аммо касони дар хамин дунё онхоро табдил ба худо ва илох карданд.

2-Хизб ва маромномайи хизбики тавассути иддайи табдил ба илох ва худойи дуруғин шуда аст инхам еки аз “илох”хойи навзухури сарзаминхойи исломий аст, хизбики ба жойи аллох, шариат ва қонун ва барномайи вижа, онхам бар халофи қонуни шариати аллох, барои худиш невишта ва мардумро ба суйи хизб ва маромномайи худ даъват мекунанд. Мардумони хамки ин бахш аз қавонинишро ба жойи қавонини аллох пазирофтанд, ба хамин андоза аз қавонини аллох худишонро дур карданд, ва бидуни таважжух ба қонуни шариати аллох банда ва абди хизб ва маромномайи хизбий шуданд ва дар рохи хизб ва қавонини куфрий ва секуляристийи он хозир хастанд мушкилоти зиёдийро тахаммул кунанд ва хатто худишонро дар рохи хизб хам бидиханд.

Барои мо оддий шудаки хийли аз атрофиёни мо ба хотири фалон хизби секуляр аз мо, аз хохар ва бародаришон ва қовм ва хеши худишон хам мегузоранд, фард аз аллох ва қуръон ва суннати сахих ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва онхамма аимма ва бузургони солих ва ахли фиқх ба нафъи еки аз ахзоби дини секуляризм мегузорад пас гузашт аз мо оддист.
(идома дорад…..)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(20 қисмат)

Диққат кунид, аллох мутаол дар инжо нагуфта яхуд ва насоро пейваста бо шумо межанганд. Магар надидаем дар тули торих баъди аз ислом ва аз замоники ислом омада то кунун секуляристхо бо мо жангиданд? Дар атрофи чин ва хинд ё дар хар жойики буда ва ле, дар марохили дидемки насоро бо мо нажангиданд ва яхуд хам дар марохили нажангида,яъни қитол накарданд на инки дар забони бо мо нажангида бошанд. Аммо, секуляристхо тахти унвонхойи мухталиф,пейваста бо мо жангиданд ва то рузи қиёмат хам бо мо хоханд жангид то мо аз динимон ( хамон мафохими чохоргонайи дин ё кулли ислом) даст бикашем.

Ватан барои секуляристхо табдил ба “жибт” ва илохи шуда, то дар пушти ин “илох”и  оммапасанд, қавонин ва ахдофи еки аз ахзоби дини секуляризмро ба пеш бибаранд. Ин воқеияти астки мо солхост дар куфристони ироқ тавассути дорудастайи муздур ва секуляри борзоний ва хам акнун дар куфристони сурия тавассути муздурони секуляри хизби коргарони ужалон бо он даст ва панжа нарм мекунем. Ек чашм банди ва сахарики иддайи зиёдийро ба коми жохилият ва иймон ба тоғутхо ва жибт ва ибодати “илох” нажод ва пойбандий ба қавонини дини секуляризм кашонда аст ва ин комилан бо ватан дустий тафовути жовхарий дорад.

Ватан дустий ек ихсос аст, аммо мухтавойи ватанпарастийи коммунистхо ек қонун ва барномайи аст дар баробари қонун ва хукми аллох мутаол. Бо инки хар шахси нисбат ба махалли таваллуд ва рушди худ ихсоси хосси дорад аммо, ин ихсос боис намешавадки аз куффори хоким бар он сарзамин химоят кунад. Замоники ин куффор бо диктоторийи секуляристийи худ монеъи зиндагийи исломийи ту мешаванд, ва замоники дастури хижрат содир мешавад, ин хок монеъ намешавадки натавонид онро тарк кунид, балки бо вужуди ихсосики нисбат ба  он дорид, ватани шумо жойи астки қонуни шариати аллох дар он пиёда ва татбиқ мешавад. Ва фарқи намекунад ин қонуни шариат тавассути еки аз фирақ ва мазохиби исломий татбиқ ва ижро мешавад ё тавассути шўройи тамоми фирақ ва мазохиби исломий ва ижмоъи вохиди муслимин. Медонемки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам чи ихсоси нисбат ба ватаниш, макка дошт бо инки мардуми макка ва мадина араб буданд,аммо, ин боис нашудки аз куффори хоким бар ватани худиш дифоъ кунад. Балки, зиндагий дар дорул исломро дар он шароит пазирофт ва ватанишро рахо кард. Инсонхо ду даста бештар нестанд ё дустони аллох ё душманони аллох; ва ватан ва нажод наметавонад мохияти онхо ва равиши бархурди мо бо онхоро тағйир дихад.

(идома дорад……)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(19- қисмат)  

2-Мовриди дигари ватан парастий ва шоунизм астки ин хам табдил ба “жибт” ва илохи шуда аст.

Сарзамин аз нигохи шаръий ё дорул ислом аст : яъни сарзаминики бар асоси қонуни шариати аллох идора мешавад холо, ин шариати аллох ё бар асоси шўро аст ва тамоми фирақи исломий дар он дахолат доранд ва ижмоъи вохиди муслимин аст ё бар асоси еки аз мазохиби исломий, ва рахбари чанин сарзамини хам бояд мусалмон бошад; ё дорул куфр аст: яъни сарзаминики бар асоси қонуни куфрийи еки аз куффори панжгонайи 1- аллазина хаду, 2- вассоибин,3-ваннасоро,4- валмажус ,5- валлазина ашроку (хаж/ 17) идора мешавад.

Меъёри дорул ислом ва дорул куфр, қонун аст. Дар инжо мухим нестки сокинони дорул ислом хамма мусалмон бошанд ё на. Дорул куфр хам хаминтури аст. Мухим қонуни асосийи хоким бар он жомеъа аст, на афроди он жомеъа, ва хукм шомили сарзамин мешавад на афроди жомеъа. Замоники мегуем дорул куфри туркия, манзур ин нестки мардуми хамма кофар хастанд, дарул куфри курдистони ироқ манзур ин нестки мардуми он кофар хастанд балки, қонуни асосийи он бар асоси дини секуляризм ( мушрикин- ахзоб) ва куфр бано шуда аст.

Холо шумо ватанитро бо тамаркуз бар нажодики аз олати таносули падарит бехит расида ба унвони ек ниқоб бар чехра мезани ва ахзоби секуляр ва дин фурушоники бо секуляристзхо хастанд ва дини секуляризмки дар пушти ин ниқоби худ махфий намуданд нодида бигири, ва валоъйи худро багунайи ба ин ватан олуда мебахшики хозир мешави жон ва мол ва номуси худро қурбониш куни, хатто дини исломи ва қуръон ва суннати сахихро дар рохиш медихи, онро муқаддас медони то онжоки иддайи аз хамин ифротихо ба номи ватан қасам мехуранд. Масалан мегуянд ба курдистон қасам , ё ба хоки фалонжо қасам. Бидуни таважжух ба хақ ва ботил, ислом ва куфр, қонуни шариат ва қонуни дини секуляризм ва ….., аз душманониш бадит биёяд ва аз дустони чанин ватани хушит биёяд; бидуни дар назар гирифтани ислом ва куфр. Қонуни шариати аллох ва қонуни куфр ва секуляризмро дар назар нагирид аз дустони ин ватан хушит биёяд ва аз душманониш бадит биёяд хар чандки дустони ин ватан,мулки товус (шайтон), язидийхо, амрико ва ё еки аз хукуматхойи кофар ва жинояткори мантақаий ё жахоний бошад.

Ба назари шумо ин  мусалмон магар намедонадки секуляристхо душмани шумора еки онхо хастанд. Аллох мутаол ба сирохат дар ин замина мефармояд:

 «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَی» (مائده/82)

Бидуни шак ва ба таъкид, яхудиён ва секуляристхо ( мушрикин- ахзоб) ро аз хаммайи мардум дар душманий бо мўъминон сахттар хохи ёфт. Ва хамин секуляристхо ба сурати мусаллахона то рузи қиёмат бо мо межанганд то мо аз “маъоний ва мафохими чохоргона” динимон даст бардорем. Аллох мутаол мефармоянд:

«وَلَا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّی یَرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا» (بقره/217)

Ва онхо( секуляристхо) пейваста бо шумо межанганд то агар битавонанд, шуморо аз динитон бозгардонанд.

(идома дорад……)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(18- қисмат)

Абу Довуд аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ривоят мекунадки аллох мутаол муслиминро аз таъассуб ба нажод ва қовмгероий ва ифтихор ба ниёкони мужрим, дур карда ва инсонхо ё мўъмин ба қонуни шариати аллох хастанд ё фожири бадбахтики ба чизхойи дигари дил хуш карданд. Мефармоянд:

  «إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَذْهَبَ عَنْکُمْ عُبِّیَّهَ الْجَاهِلِیَّهِ وَفَخْرَهَا بِالْآبَاءِ، إِنَّمَا هُوَ مُؤْمِنٌ تَقِیٌّ وَفَاجِرٌ شَقِیٌّ، النَّاسُ کُلُّهُمْ بَنُو آدَمَ وَآدَمُ خُلِقَ مِنْ تُرَابٍ»

Аллох таоло таъассуби жохилият ва ифтихор ба падаронро аз шумо дур карда аст;фард ё мўъмин пархезкор аст ; ё фосиқи бадбахт, мардуми хамма аз фарзандони одам хастанд ва одам аз хок офарида шуда аст.

Инсонхо ё мўъмин ба қонуни шариати аллох хастанд ва кофар ба тоғут, ё мўъмин ба тоғут хастанд ва кофар ба қонун ва шариати аллохки садхо “илох” барои худ тўвлид карданд мисли нажодгероийки насаб ва нажоди уро ба жойи намерасонад. Чунончи Муслим аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ривоят кардаки мефармояд:

«مَنْ بَطَّأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ یُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ»

Касики амалиш уро ба ақаб биндозад, насабиш уро ба жойи намерасонад. Қовмиятгероий шуморо ба жойи намерасонад.

Намунайи айнийи ин қонун ва суннати аллохро дар ду аммуйи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мебинем; Хамза саййидиш шухадо ва Абу Лахаби нафрин шуда дар қуръон ва манфур назди тамоми мўъминин ва бандагони аллох дар хамин дунё то рузи қиёматки, дар хамин дунё ваъдайи оташи жаханнам хам ба у дода мешавад.

Насаби хар ду аммуйи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам еки аст, аммо Хамза куфр ба тоғут мекунад ва ба қонуни шариати аллох иймон меоварад аммо, Абу Лахаб ба тоғут иймон меоварад ва ба қонуни шариати аллох кофар мешавад. Насаби Абу Лахаб аммуйи пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам уро ба жойи нарасонд ва нажотиш надод балки хўр ва залилиш намуд аммо, куфр ба тоғут ва иймон ба аллох ба касони чун Салмон форсий розиаллоху анху ва Жобон курдий розиаллоху анху ва Абу Басир курдий розиаллоху анху иззат ва шарофат дод; хатто Салмон форсийро жузъи ахли байти пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам қарор дод.

Секуляристхойи қовмиятгеро ва нажодпарасти атрофи мо ба ниёкони хуби худ, чун Салмон форсий ё Жобон курдий ё Салохиддин Айюбий ё солихони қовми худ ифтихор накарда ва намекунанд. Хатто исми аз аз падар ё падарбузурги солихи худ хам намеоваранд. Оё дидаид исми аз падарбузурги худ биёваранд хатто агар инсони солихи буда аст? На, балки, ниёкони инхо куффори мажхули дар торихи бостон ва осори ба жой мондайи пур аз шак ва гумон ва ғейри яқиний жустажу мешавад ва қовмиятийи хиёлий тасаввур мешавадки дар шайтонпарастони язидий ва ғуллоти алиюллохий ва ахзоби муртадди секуляри маъосир хулоса шуда аст. Ин мухтавойи хамон қовмгероий ва нажодпарастий астки тоғутхойи секуляри муртади махаллий ба хамрохи дорудастайи мунофиқин (секулярзадахо) аз тариқи расонахойи мохвораий ва конолхойи ижтимоий вориди халқуми муслимин карданд ва муслиминро вориди доирайи иймон ба чанин жибти, бут ва илохи карданд.

(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(17- қисмат)
Ин қовм ва хеши наздики бандаки- аз аллох мутаол хосторам бо ин ақидаш уро накушад ва ба у фурсати тўвба бидихад, ва хидоятиш кунад- дар жавоб гуфт: ман чанин пайғамбариро қабул надорам. Ба хамин рохатий. Росулуллох саллаллоху алайхи васалламро рад кард, онхам ба нафъи олати таносули падаришки ин нажодро ба у расонда аст.
Чунонки гуфта шуд, шайтон муассиси нажодпарастий буд ва ин пешниход ва сифориши росулуллох саллаллоху алайхи васаллам паёми ба тамоми нажодпарастон ва пейравони шайтон астки бо зинда намудан ва ёрий расондан ба фарханги жохилият,”илох”и нажодро дар баробари хукми аллох мепарастанд ва олати таносули падаришонро меъёр қарор медиханд, на аллох ва росулуллох ва қонуни шариати аллохро.

Бале, табдил кардани нажод ва қовмият ба жибт ва илох, инсони намозхўн ва хажруро ба чаноно даражайи мерасонадки Мухаммад росулуллох саллаллоху алайхи васалламро рад кунад. Аммо, ин тамоми ончи нестки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар мовриди касони гуфтаки нажод ва насабро бартар аз хамма чиз медонанд ва ба он ифтихор хам мекунанд:

Термизий аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар мовриди ононки насабро мояйи ифтихор медонанд ривоят мекунадки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд:
«لَیَنْتَهِیَنَّ أَقْوَامٌ یَفْتَخِرُونَ بِآبَائِهِمْ الَّذِینَ مَاتُوا… أَوْ لَیَکُونُنَّ أَهْوَنَ عَلَی اللَّهِ مِنْ الْجُعَلِ الَّذِی یُدَهّدِهُ الْخِرَاءَ بِأَنْفِهِ»
Касоники ба падарон ва ниёкони мурдайи худ ифтихор мекунанд, ба қовмият ва нажоди худишон ифтихор мекунанд, бояд аз ин кор даст бикашанд ва тамомиш кунанд, ва дар суратики даст бардор набошанд, назди аллох таоло аз сускхойики саргин ва касофатро бо бинийи худ меғалтонад, пасттар хоханд буд. Ин харфи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аст.

Бале нажодпарастий ва қовмгероий аз вижагихойи жавомеъи ақабмонда ва аз сифоти инсонхойи жохил ва нодони махсуб мешавадки жойгох ва арзишишон бештар аз ин набудаки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба онхо сифориш мекунад ва он корро бо олати таносули падаришон анжом бидиханд, ва онхоро ба суски ташбех мекунадки саргин ва касофатро бо бинийи худ меғалтонанд балки, аз ин суск хам назди аллох пасттар медонад.
(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(16- қисмат)

Ёдам меояд дар ин дидори охари бо еки аз аз наздиконамки худро тарафдори еки аз ахзоби секуляр медонад, ишон ба сирохат мегуфтки барои ман миллият ва нажод матрах аст ва фалон баччайи курдро аз фалон сахобийи пайғамбар бештар дуст дорам, онхам фақат ба хотири нажоди курдияш. Сухбатхойиш дар мовриди мўъминин бисёр хушнав бисёр дур аз воқеиятхо, ва танхо мубтани бар дуруғхойи конолхойи мохворайи секуляристхо ва тоғутхойи махаллий ва жахоний буд, бо шинохтики аз ин банда худо доштам, таржих медодам вориди жадл нашавам, чун тамоми маълумоти амсоли инхо бар асоси дуруғи расонахо ва “нажод” бано шуда ба хамин далил замоники ин банда худо аз сукути банда жихати хамла ба мўъминин ва татхири курдхойи секуляр ба хотири нажодишон суъистефода мекард ва куллан ба терори шахсиятийи мўъминини мужохид ва хамла ба қонуни шариати аллох мепардохт ёди сухани имоми Молик рохимахуллох офтодамки мегуяд: “агар шахси бо ту жидол кард, суннатро барояш  баён кун ва бо у жидал накун,чироки замоники суннатро барояш баён намуди, хужжатро бар алайхи у қарор додайи, пас агар боз жидол кард дигар бо ту жидол намекунад балки бо аллох жидол мекунад; пас суннатро баён кун ва ба василайи суннат жидол накун чироки касики суннат барояш баён шуд бояд  бе жидол  қабул кунад.”

Бар ин асос бар ин лахза ва мутаносиб ба суханони ин қовм ва хеши наздикам лозим буд ривоятхойи Убай ибни Каъаб аз росулуллох саллаллоху алайхи васалламроки имоми Ахмад ва Насоий ва дигарон ривоят карданд, барояш бихонамки амри аст аз росулуллох саллаллоху алайхи васалламки бояд дар марохили хосси ба хар касики чанин ба суйи жохилият даъват мекунад, бидуни киноя ва сарих гуфта шавад:

  « فَأَعْضُوهُ بِهِنَّ أَبِيهِ وَلَا تُكَنُّوا»[1]

“буру олати падаритро гоз бигир,ва ин каломро сарих бигуйид.”

Пайғамбарики аллох мутаол дар мовриди ахлоқи пасандидаш мефармояд:

  وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ (قلم/4)

Ва қабли аз баъсат хам куффор ба ахлоқи никуйи ин пайғамбар гувохий доданд, чигуна мумкин аст чанин каламайиро бар забон биёварад?

Замоники зулми шахс ба худиш ва шумо ва дигар муслимин ба хадди мерасадки намешавад бо мудоро ва нармиш ва қовли лаййин бо у муомала ва бархурд кард, дар марохили лозим мешавадки жихати бедорийи шахс ба у шўки ворид кард ва бадихойишро барояш ба забон биёвари то бифахмадки чи хаст? Ва дар чи жойгохи қарор гирифта аст? Инхам дар воқеъ барои ин ашхоси гуфтамонийи

 «بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ»

аст. Аллох мутаол мефармоянд:

لَّا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا(نساء/148)

Худованд дуст надорад( ки афроди башар) забони ба бадгуйи ва гуфтори зишт гушоянд, магар он касики мовриди ситам қарор гирифта бошад ва худо шинавойи огох аст.

(идома дорад…….)

---

[1]قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ تَعَزَّى بِعَزَاءِ الْجَاهِلِيَّةِ فَأَعْضُوهُ بِهِنَّ أَبِيهِ وَلَا تُكَنُّوا»رواه البخاري في (الأدب المفرد) [963/1 بتحقيقي ] ، والنسائي في (السنن الكبرى) (5/272) [8864] و (6/242) [10812] وفي (عمل اليوم والليلة) [976] ، وأحمد في (المسند) (5/136) وابنه في (زوائد المسند) (5/136) ، وابن أبي شيبة في (المصنف) (15/33) [19030] أو (7/456) [37183] ، وأبو عبيد القاسم بن سلام في (غريب الحديث) (3/163) [422] و (3/288) [467] (ط مجمع اللغة العربية) ، والحربي في (الغريب) (3/919) ، والطحاوي في (شرح مشكل الآثار) [3204] و [3207] ، والهيثم بن كليب الشاشي في (مسنده) (3/374) [1499] ، وابن حبان في [3153الإحسان] أو [736 موارد] ، والطبراني في (المعجم الكبير) (1/198-199) [532] ، والقطيعي في (جزء الألف دينار) [209] ، وأبو نعيم في (معرفة الصحابة) [756] ، والبغوي في (شرح السنة) (13/120-121) [3541] ، والضياء المقدسي في (المختارة) [1242] و [1244] ، والمزي في (تهذيب الكمال) (19/339-330) و (19/330) النسائي في ((السنن الكبرى)) (8864) واللفظ له، وأحمد (21234) / آلبانی ، تخريج مشكاة المصابيح 4828/شعيب الأرناؤوط: تخريج المسند 21236 / الألباني ، السلسلة الصحيحة269 / تخريج صحيح ابن حبان 3153 / ابن حجر العسقلاني: تخريج مشكاة المصابيح 4/404  / الألباني : السلسلة الصحيحة1/538 / محمد الأمين الشنقيطي: أضواء البيان3/527 / السخاوي: الأجوبة المرضية2/623 / شعيب الأرناؤوط: تخريج المسند21233 / السيوطي: الجامع الصغير629 / الألباني: صحيح الجامع567 / أخرجه أحمد (21271)، والنسائي في ((السنن الكبرى)) (10810)، والطبراني (1/198) (534) باختلاف يسير.ابن تيمية في منهاج السنة:قال أهل العلم: يجوز التصريح باسم العورة للحاجة والمصلحة… كما في حديث أبي بن كعب عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: من تعزى بعزاء الجاهلية فأعضوه بهن أبيه ولا تكنوا.انتهى،