دسته: مطالب به زبان ترکی(اویغوری، اوزبیکی، قزاقی، تورکمن و…)

دُشمَنشِناسِی شَرعِی(2) مُشرِکلَر (سِکوُلارِیستلَرگه) تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَر، اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ  اَهلِی کِتابلَر.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ بِیشِینچِی دَرس

دُشمَنشِناسِی شَرعِی(2) مُشرِکلَر (سِکوُلارِیستلَرگه) تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَر، اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ  اَهلِی کِتابلَر.

(19-قیسم)  

شِبهِ اَهلِی کِتابنِی کافِرلَرِینِینگ جَمِیعَتِی.

بِیز کافِرلَرنِینگ اوُچِینچِی دَستَه سِیگه شِبهِ اَهلِی کِتابنِی کافِرلَرِیگه هَم اِیشارَه قِیلدِیک. جَهاندَه پَیغَمبَرِیمِیز صلی الله علیه وسلمنِی شَرِیعَتلَرِیدَن تَشقَرِی، اَهلِی کِتاب بُولگن فَقَط اِیککِی آسمانِی شَرِیعَت مَوجُوددِیر: یَهُود وَ نَصارا. اَلله تَعالَی مَنَه بُو اِیککِی شَرِیعَتنِی اَهلِی کِتاب اِیکَنِیگه اِیشارَه قِیلِیب مَرحَمَت قِیلَدِیکِی:    «أَنْ تَقُولُوا إِنَّمَا أُنْزِلَ الْكِتَابُ عَلَى طَائِفَتَيْنِ مِنْ قَبْلِنَا وَإِنْ كُنَّا عَنْ دِرَاسَتِهِمْ لَغَافِلِينَ‏» (انعام/156)، “بِیزدَن اَوَّلگِی اِیککِی طائِفَه گه کِتاب نازِل بُولگن، بِیز اِیسَه اوُلَرنِینگ دَرسلَرِینِی اوُرگنِیشدَن غافِلمِیز،” دِیمَسلَرِینگِیز اوُچُون (سِیزلَرگه بُو قُرآننِی نازِل قِیلدِیک).

شوُندَی بُولگچ، یَهُود وَ نَصارا حَقِیدَگِی مَنَه بُو آیَتدَن کوُرِینِیب توُرگنِیدِیک اوُلَردَه “کِتاب” بُولگن؛ چوُنکِی اَلله تَعالَی اوُلَرنِی هَر بِیرِینِی کِتابِینِی ( تَورات وَ اِنجِیلنِی) نامِینِی کِیلتِیرگن؛ لِیکِن مَجُوسلَرنِی اَهلِی کِتاب اِیکَنِی حَقِیدَه بُو آیَتدَن فایدَلَنِیب بُولمَیدِی؛ چُونکِی اوُلَرنِینگ “مُشرِکلَر وَ مُؤمِنلَر” دَستَه سِیدَه اِیمَسلِیکلَرِی اَنِیق نَرسَه؛ چُونکِی مَشرِکلَر قوُیِیدَگِی آیَتدَه اَلاهِیدَه کِیلتِیرِیلگن:   «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَ الصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ»(حج/17)، مَجُوسلَرنِی اِیسَه یَهُود، نَصارالَرنِی یانِیدَه ذِکر قِیلگن، مَنَه بوُندَی اوُرِینلَر اوُچُون “شِبهِ اَهلِی کِتاب” عُنوانِینِی اِیشلَتسَه وَ اَهلِی کِتابنِی اَحکاملَرِینِی اوُلَرگه اِجرا قِیلسَه بُولَدِی.

 “شِبهِ اَهلِی کِتاب”نِینگ آسمانِی بُولگنلِیکلَرِی، اوُلَرگه اِلاهِی پَیغَمبَر وَ اِلاهِی کِتاب یُوبارِیلگنِی حَقِیدَه اِیککِیلَنِیش مَوجُود، اَمّا اوُلَر هَم اَهلِی کِتابنِی یوُللَرِیدَن یوُرگنلِیکلَرِی سَبَبلِی، اوُلَر هَم اَهلِی کِتابنِی اَحکاملَرِیگه شامِل بُولِیشَدِی. یَعنِی مَجُوس یا “مَگوُش” یا “مَگوُ” یا “مَگوُسِیا” یا “موُغ” اَهلِی کِتابنِی یُولِیدَن یوُرِیشگن وَ اَهلِی کِتابنِی حُکملَرِی اوُلَرگه جارِی بُولَدِی وَ زَردوُشتِیلَرنِی هَم مَجُوسلَرگه اوُحشَشلِیکلَرِی بار، شوُنِینگ اوُچُون اَهلِی کِتابنِی اَحکاملَرِی اوُلَرگه هَم تِیگِیشلِی. بَعضِی اوُرِینلَردَه شِبهِ اَهلِی کِتاب حِسالَنگن مَجُوسلَر بُوگوُنکِی کوُندَه تاپِیلمَیدِی. اَمّا رَسُول الله صلی الله وسلم اوُلَر حَقِیدَه مَرحَمَت قِیلگنلَرکِی: «سَنّوا فی المجوس سُنَّةَ اَهلِ الكِتاب فی الجزیة»،^[1] مَجُوسلرَگه نِسبَتاً جِزیَه دَه اَهلِی کِتابنِی رَوِیشِی بُویِیچَه مُناسَبَتدَه بُولِینگلَر.

بَعضِی بِیر اوُلامالَر اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ اَهلِی کِتابنِی یُولِیدَن یُورِیب اوُلَرگه اوُحشَش بَلالَرگه دُوچار بوُلگن یَزِیدِیلَرگه،اِسمائِلِیلَرگه اوُحشَش مُرتَدلَرنِی نَبِیرَه لَرِیدَن بوُلمِیش کِیشِیلَرنِی هَم، شِبهِ اَهلِی کِتابنِی جُملَه سِیدَن حِسابلَشگن. [2]

شُوندَی بُولگچ، مُرتَدلَر وَ نَجَس مُشرِکلَر، اِفلاص سِکوُلارِیستلَردَن تَشقَرِی بَرچَه فِرقَه لَرنِی جِزیَه قانوُنِیگه شامِل قِیلسَه بُولَدِی، اوُلَرنِی شِیرکلَرِی وَ کُفرلَرِیدَن بَرائَت قِیلسَک هَم، اَمّا اوُلَرنِی اوُزلَرِیدَن بَرائَت قِیلمَیمِیز.

اِسلامنِی مُشرِکلَر بِیلَن اَهلِی کِتابنِی وَ شِبهِ اَهلِی کِتابنِی اوُرتَسِیگه فَرق قوُیگنلِیگِینِی وَ اوُلَرگه صَبر- طاقَت قِیلمَسلِیگِینِی، اَمّا اَهلِی کِتاب وَ اوُلَرگه اوُحشَگنلَرگه طاقَت قِیلِیشِینِی؛ مُشرِکنِی عَقِیدَه سِینِی تَرک قِیلِیشگه مَجبُور قِیلِیشِینِی، لِیکِن اَهلِی کِتاب وَ اوُلَرگه اوُحشَگنلَرنِی اِیمَس عَقِیدَه سِینِی تَرک قِیلِیشگه مَجبُور قِیلمَسلِیگِینِی حِکمَتِی شُوکِی، مُشرِکلَر وَ نَجَس سِکوُلارِیستلَر اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی اَحکاملَرنِی، قانوُنلَرنِی بِیر چِیتگه تَشلَب قوُیِیب سِکوُلارِیزم دِینِینِی قانوُنلَرِیگه، دَستُورلَرِیگه یاپِیشِیب آلِیشگن وَ اوُزلَرِینِی یوُزِیگه نَجات اِیشِیکلَرِینِی یاپِیب قوُیِیشگن، اوُلَر بُوشَرائِطدَه اوُزلَرِینِی هَر قَندَی رَحم وَ کِیچِیرِیمدَن مَحرُوم قِیلِیشگن؛ لِیکِن اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ اَهلِی کِتاب هِدایَت وَ توُغرِیلَنِیش اِمکانِیگه اِیگه بوُلگن شَرائِطدَه دِیر. چُونکِی اوُلَر عُمُومِی صُورَتدَه اَلله طَرَفِیدَن بوُلِیشِیگه اِعتِقاد قَبُول قِیلِیشلَرِیدَه دِیر، بُونِی هَم اَستَه – سِیکِینلِیک بِیلَن قَبُول قِیلِیشلَرِینِی وَ اوُزلَرِینِی جَهالَت توُسِیقلَرِینِی یِینگِیب اوُتِیشلَرِینِی اوُمِیدِی بار.

مَنَه بُو مُسُلمانلَرنِینگ عَلاقَه لَرِی وَ دِیپلامَتِیکَه سِی بُویِیچَه کافِرلَرنِینگ اوُچ گوُرُوهِی حَقِیدَگِی عُمُومِی اَحکاملَرنِینگ جَملَنمَه سِی اِیدِی.

(دوامی بار…..)

---

[1]– احمد بن حنبل، الموطا،ج 1، ص 278؛ نیز: نوری حسین محدث طبرسی، مستدرک الوسائل، انتشارات مدرسه ال بیت لاحیاء التراث، ج11، ص 101

[2] کوردهای ملک طاوسی عراق که از طرف سکولاریستهای مرتد با نام ایزدی هم اخیرا شناسانده شده اند و کوردهای شیطان پرست و ملک طاوسی بخشهایی از ایران  که با نام علی الهی و اهل حق و قلخانی و یارسان و… در میان مردم معروفند

دشمن شناسی شرعی (2)/ احکام کلی مربوط به مشرکین(سکولاریستها)، اهل کتاب و شبه اهل کتاب

درس های مقدماتی/ درس پنجم

دشمن شناسی شرعی (2)/ احکام کلی مربوط به مشرکین(سکولاریستها)، اهل کتاب و شبه اهل کتاب

(19-قسمت)

• جامعه ی کفار شبه اهل کتاب

به دنبال این دسته از کفار ما به دسته ی سومی تحت عنوان کفار شبه اهل کتاب اشاره کردیم. در جهان، علاوه بر شریعت پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم، فقط دو شریعت آسمانى وجود دارند که به طور مسلم و به ‏اتفاق آراى علماى اسلامى، اهل کتاب اند: «یهود» و «نصارا‏». الله متعال به اهل ‏کتاب بودن پیروان این دو شریعت اشاره کرده، می فرماید: «أَنْ تَقُولُوا إِنَّمَا أُنْزِلَ الْكِتَابُ عَلَى طَائِفَتَيْنِ مِنْ قَبْلِنَا وَإِنْ كُنَّا عَنْ دِرَاسَتِهِمْ لَغَافِلِينَ‏» (انعام/156)، (آن را فرو فرستاده‌ايم) تا نگوئيد كتاب تنها بر دو گروه پيش از ما فرو فرستاده شده است، و از بحث و بررسی آنها بی خبر بوده‌ايم.

پس، درباره‌ی يهود و نصارا به روشنی از آيات بر‌می‌آيد كه دارای«كتاب»‌اند؛ چرا كه الله متعال كتاب هر كدام (تورات و انجيل) را نام می‌برد؛ ولی در مورد مجوس به صراحت نمی‌توان از آيات استفاده كرد كه دارای اهل كتاب بوده باشند‌؛ چون فقط يك‌بار در قرآن اين واژه به اجمال به كار رفته است؛ ولی همين قدر مشخص است كه در دسته ی «مشرکین و مؤمنین» نيستند؛ چرا كه مشركین را در آيه‌ی: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَ الصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ»(حج/17)، جدا آورده و«مجوس» در كنار يهود و نصارا مطرح شده و می توان عنوان «شبه اهل کتاب» را برای چنین مواردی به کار برد و احکام اهل کتاب را بر آنها اجرا کرد.  

«شبه اهل کتاب» کسانی هستند که در آسمانى بودن آن‏ها، بعثت پیامبرى الهی و ارسال کتابى آسمانی برای آن ها تردید وجود دارد، اما چون پیروان آن ها همان مسیر اهل کتاب را رفته اند، آن ها هم مشمول همان احکام اهل کتاب می شوند. یعنی مجوس یا «مگوش» یا«مگاو» یا «مگوسيا» یا «مُغ»، که همان مسیر اهل کتاب را رفته مشمول حکم اهل کتاب می شود و زرتشتی ها هم که شباهتهایی با مجوس دارند شبیه مجوس محسوب شده و مشمول احکام اهل کتاب شدند. مجوسی که خودش در پاره ای موارد شبه اهل کتاب به حساب آمده و هم اکنون پیروی از آن باقی نمانده است. اما رسول خاتم صلی الله علیه وسلم در مورد آن ها می فرماید:«سَنّوافی المجوس سُنَّةَ اَهلِ الكِتاب فی الجزیة»،^[1] طبق روش اهل کتاب با مجوس در مسأله ی جزیه برخورد کنید .

عده ای از علما نیز، کسانی از نوادگان مرتدینی چون یزیدی ها، [2]اسماعیلی ها و غیره را که همان مسیر انحرافی اهل کتاب و شبه اهل کتاب را طی کرده و به بلای آنها گرفتار شده اندراجزو کفار شبه اهل کتاب به حساب آورده اند. 

در این صورت، غیر از مرتدین و مشرکین نجس و سکولاریستهای پلید، می توان همه ی فرق را مشمول قانون جزیه کرد، و با وجود برائت از شرکیات و کفریات آن ها، اما مشمول قوانین برائت و کناره گیری که مختص مشرکین است نمی شوند.

به نظر می ‏رسد حکمت اینکه اسلام میان مشرکین، اهل کتاب و شبه اهل کتاب در همزیستی تفاوت قائل شده این است که مشرک را تحمل نمی‏ کند؛ اما اهل کتاب و حتی مشابهین آن را تحمل‏ می‏ کند؛ مشرک را مجبور به ترک عقیده می‏ کند، ولی اهل کتاب و مشابهین آن را مجبور به‏ ترک عقیده نمی‏ کند، همین است که مشرکین و سکولاریستهای نجس به دلیل دورانداختن کامل قوانین واحکام شریعت الله و چسبیدن به قوانین و برنامه های دین سکولاریسم، باب نجات را برای ابد به روی خود بسته اند، و در شرایطی هستند که خود را از هرگونه ترحم و بخششی برای همیشه محروم کرده اند؛ ولی اهل کتاب و شبه اهل کتاب در شرایطی هستند که امکان هدایت و رستگاری آنها وجود دارد. چون، این ها در هر صورت به صورت اجمالی و کلی معتقد به قوانین صادره از طرف الله هستند، و تنها مشکلشان در پذیرش این قوانین از کانال آخرین فرستاده ی الله است که امید می رود به صورت تدریجی بتوانند بر موانع جهل خود پیروز شوند و آخرین شریعت الله را نیز بپذیرند.

این کلیاتی بود در مورد احکام دنیوی این سه گروه از کفار، که نقشی اساسی در دیپلماسی و روابط مسلمین با آن ها دارد.

(ادامه دارد…….)

---

[1]– احمد بن حنبل، الموطا،ج 1، ص 278؛ نیز: نوری حسین محدث طبرسی، مستدرک الوسائل، انتشارات مدرسه ال بیت لاحیاء التراث، ج11، ص 101

[2] کوردهای ملک طاوسی عراق که از طرف سکولاریستهای مرتد با نام ایزدی هم اخیرا شناسانده شده اند و کوردهای شیطان پرست و ملک طاوسی بخشهایی از ایران  که با نام علی الهی و اهل حق و قلخانی و یارسان و… در میان مردم معروفند

 Шаръий душманшиносий  (2) мушриклар( секуляристларга) тегишли умумий ахкомлар, ахли китоб ва шибхи ахли китоблар.

Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс

 Шаръий душманшиносий  (2) мушриклар( секуляристларга) тегишли умумий ахкомлар, ахли китоб ва шибхи ахли китоблар.

(18-қисм)

Ахли китоб “ла илаха иллаллох”ни забонлари билан айтишарди, аммо мана бу  охирги пайғамбарни каналидаги аллохни янги шариати орқали изох берилган мана шу “ла илаха иллаллох”ни мағзини қабул қилишга хозир бўлишмаган ва натижада мана бу янги  пайғамбарга ва уни шариатига кофир бўлишди. “ла илаха иллаллох” ни охирги пайғамбарни канали орқали қабул қилиш керак эди, чунки фақат  охирги пайғамбар қандай қилиб тоғутга куфр келтириш,аллохга иймон келтиришни янги шариат ва уни фарзлари билан равшан қилиб беради. Улардаги мавжуд ширклар,куфрларга қарамасдан аллох таоло уларни мушрик деб номламаган ва мушрикларни ахкомларини уларга татбиқ қилмаган, балки уларни ўзларига хос ахкомларни чиқарган,масалан:

 1-Уларни нажас деб санамайди, секуляристлар ва мушрикларни эса нажас,ифлос деб номлаган.

2-Агарчи уларни даъватларидан безор  бўлинса ва ширкларидан,куфрларидан четланилса хам,уларни ўзидан  бароат қилиб четланилмайди.

3-Уларни таомлари, ва ахли китоб билан турмуш қуриш халол бўлади. биз уларни таомларидан ейишимиз ё улар билан турмуш қуришимиз ва ахли китобни забх қилган нарсаларидан хам ейишимиз мумкин. Аллох таоло моида сурасида мархамат қиладики:

«الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُوَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَهُمْ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَمُسَافِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ وَمَنْ يَكْفُرْ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ»(مائده/5)،

Бугун сизлар учун барча покиза нарсалар халол қилинди. Китоб берилган кимсаларинг таомлари сизлар учун халолдир ва сизларнинг таомларингиз улар учун халолдир. Қачонки зино қилмай ва яширин ўйнаш тутмай махрларини бериб уйлансангиз, сизлар учун мўъминалар орасидан ўзларини харомдан сақлаган аёллар ва сизлардан илгари китоб берилган кимсалардан бўлган ўзларини харомдан сақлаган аёллар хам халолдир. Кимки иймонидан қайтса, унинг қилган амали бехуда кетиши аниқдир ва у охиратда зиён кўргувчилар тоифасидандир.

4-Ахд ва паймонларга асосан ахли китоб тинчлик остида хаёт кечириш имконига эгадирлар, нажас мушриклар ва ифлос секуляристларга ўхшаб ё исломни қабул қилиш ё жанг қилишдек танг вазиятда эмаслар. Балки улар ўзларини ақидалари тарк қилмаган холда дорул исломда мухтор суратда яшай олишади ва маълум миқдорда жизъя тўлашади (гохида баъзи бир маслахатлар сабабли мана бу маблағ хам олинмаслиги мумкин).

“Жизъя” сўзи “жазо”ни асосидан келиб чиққан, хавфсизликни сақлаш ва дорул исломни имкониятларидан текин фойдаланиш ва ички мухтор холда яшашлари учун эвазига бериладиган тўлов бўлиб, мана бу хавфсизлик,мухтор холдаги хаётда ўзларини ақидалари бўйича кун кечиришади ва дорул исломни идоравий,иқтисодий, таълим ва тарбия,маданият системасидан бахраманд бўлишади.  Мусулмонлар ва уларни рахбари – хеч ким уларга озор бермаслигини таъмин қилишади; албатта бу ерда ақди зиммани шароитига қаршилик қилмаслик шартдир. Албатта шуни хам айтиб ўтиш керакки, барча тоғутлар ўзларини давлатларидан панох сўраб келганлардан, хатто ўзларини ахолисидан  мана бу маблағдан кўра бир неча баробар кўпроғини молиёт ва ……..сифатида олишади.

Хар холда, ахли китоб мусулмонлар билан мушрикларни ўртасида туришади. Чунки улар осмоний динга эргашишган ва мусулмонларга ўхшашади, аммо уларни иймонлари хурофотлар ва секуляризм динини асосидаги матлабларга аралашганлиги боис, мушрикларга хам ўхшашади. Улар мана бу сифат ва белгиларга эга бўлганликлари сабабли мусулмон деб хам, мушрик деб хам номланишмаган.

Шу сабабли, агар улар мусулмонлар билан солим мазхабга асосланган иқлимдан хаёт кечиришни хохлашса, “зимма” шароити бўйича мусулмонлар билан бундай паймонни туза олишади. Аллох таоло уларга мусулмонларни йўлдошлари сифатида уларни ислох бўлишлари учун фурсат беради ва улар билан муроса қилади; яъни уларга жизъя тўлаш орқали исломий давлатда озод холда, ўзларини ўзгартирилган шариатлари бўйича яшашларига рухсат беради.

(давоми бор…….)

دُشمَنشِناسِی شَرعِی(2) مُشرِکلَر (سِکوُلارِیستلَرگه) تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَر، اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ  اَهلِی کِتابلَر.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ بِیشِینچِی دَرس

دُشمَنشِناسِی شَرعِی(2) مُشرِکلَر (سِکوُلارِیستلَرگه) تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَر، اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ  اَهلِی کِتابلَر.

(18-قیسم)

اَهلِی کِتاب «لا اله الا الله» نِی زَبانلَرِی بِیلَن اَیتِیشَردِی، اَمّا مَنَه بُو آخِیرگِی پَیغَمبَرنِی کَنَلِیدَگِی اَلله نِی یَنگِی شَرِیعَتِی آرقَلِی اِیضاح بِیرِیلگن مَنَه شُو «لا اله الا الله» نِی مَغزِینِی قَبُول قِیلِیشگه حاضِر بُولِیشمَگن وَ نَتِیجَه دَه مَنَه بُو یَنگِی پَیغَمبَرگه وَ اوُنِی شَرِیعَتِیگه کافِر بُولِیشَدِی. «لا اله الا الله» نِی آخِیرگِی پَیغَمبَر قَندَی قِیلِیب طاغوُتگه کُفر کِیلتِیرِیش، اَلله گه اِیمان کِیلتِیرِیشنِی یَنگِی شَرِیعَت وَ اوُنِی فَرضلَرِی بِیلَن رَوشَن قِیلِیب بِیرَدِی. اوُلَردَگِی مَوجُود شِیرکلَر، کُفرلَرگه قَرَمَسدَن اَلله تَعالَی اوُلَرنِی مُشرِک دِیب ناملَمَگن وَ مُشرِکلَرنِی اَحکاملَرِینِی اوُلَرگه طَتبِیق قِیلمَگن،بَلکِی اوُلَرنِی اوُزلَرِیگه خاص اَحکاملَرنِی چِیقَرگن، مَثَلاً:

1. اوُلَرنِی نَجَس دِیب سَنَمَیدِی، سِکوُلارِیستلَر وَ مُشرِکلَرنِی اِیسَه نَجَس، اِفلاص دِیب نامَلَگن.
2. اَگرچِی اوُلَرنِی دَعوَتلَرِیدَن بِیزار بُولِینسَه وَ شِیرکلَرِیدَن،کُفرلَرِیدَن چِیتلَنِیلسَه هَم، اوُلَرنِی اوُزِیدَن بَرائَت قِیلِیب چِیتلَنِیلمَیدِی.
3. اوُلَرنِی طَعاملَرِی، وَ اَهلِی کِتاب بِیلَن توُرمُوش قوُرِیش حَلال بُولَدِی. بِیز اوُلَرنِی طَعاملَرِیدَن اِستِعمال قِیلِیشِیمِیز یا اوُلَر بِیلَن توُرمُوش قوُرِیشِیمِیز وَ اَهلِی کِتابنِی ذَبح قِیلگن نَرسَه لَرِیدَن هَم اِستِعمال قِیلِیشِیمِیز مُومکِین. اَلله تَعالَی مائِدَه سُورَه سِیدَه مَرحَمَت قِیلَدِیکِی: «الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُوَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَهُمْ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَمُسَافِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ وَمَنْ يَكْفُرْ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ»(مائده/5)، بُوگوُن سِیزلَر اوُچُون بَرچَه پاکِیزَه نَرسَه لَر حَلال قِیلِینَدِی. کِتاب بِیرِیلگن کِیمسَه لَرنِینگ طَعاملَرِی سِیزلَر اوُچُون حَلالدِیر وَ سِیزلَرنِینگ طَعاملَرِینگِیز اوُلَر اوُچُون حَلالدِیر. قَچانکِی زِنا قِیلمَی وَ یَشِیرِین اوُینَش توُتمَی مَهرلَرِینِی بِیرِیب اوُیلَنسَنگِیز، سِیزلَر اوُچُون مُؤمِینَه لَر آرَسِیدَن اوُزلَرِینِی حَرامدَن سَقلَگن عَیاللَر وَ سِیزلَردَن اِیلگرِی کِتاب بِیرِیلگن کِیمسَه لَردَن بُولگن اوُزلَرِینِی حَرامدَن سَقلَگن عَیاللَر هَم حَلالدِیر. کِیمکِی اِیماندَن قَیتسَه، اوُنِینگ قِیلگن عَمَلِی بِیهُودَه کِیتِیشِی اَنِیقدِیر وَ اوُ آخِیرَتدَه زِیان کوُرگوُچِیلَر طائِفَه سِیدَندِیر.
4. عَهد وَ پَیمانلَرگه اَساساً اَهلِی کِتاب تِینچلِیک آستِیدَه حَیات کِیچِیرِیش اِمکانِیگه اِیگه دِیرلَر، نَجَس مُشرِکلَر وَ اِفلاص سِکوُلارِیستلَرگه اوُحشَب یا اِسلامنِی قَبُول قِیلِیش یا جَنگ قِیلِیشدِیک تَنگ وَضِیعیَتدَه اِیمَسلَر. بَلکِی اوُلَر اوُزلَرِینِی عَقِیدَه لَرِینِی تَرک قِیلمَگن حالدَه دارُ الاِسلامدَه مُختار صُورَتدَه یَشَی آلِیشَدِی وَ مَعلوُم مِقداردَه جِزیَه توُلَشَدِی (گاهِیدَه بَعضِی بِیر مَصلَحَتلَر سَبَبلِی مَنَه بُو مَبلَغ هَم آلِینمَسلِیگِی مُومکِین).

“جِزیَه” سُوزِی “جَزا”نِی اَساسِیدَن کِیلِیب چِیققَن، خَوفسِیزلِیکنِی سَقلَش وَ دارُ الاِسلامنِی اِمکانِیَتلَرِیدَن تِیکِین فایدَلَنِیش وَ اِیچکِی مُختار حالدَه یَشَشلَرِی اوُچُون عِوَضِیگه بِیرِیلَدِیگن توُلاو بوُلِیب، مَنَه بُو خَوفسِیزلِیک، مُختار حالدَگِی حَیاتدَه اوُزلَرِینِی عَقِیدَه لَرِی بُویِیچَه کوُن کِیچِیرِیشَدِی وَ دارُ الاِسلامنِی اِدارَه وِی، اِقتِصادِی، تَعلِیم وَ تَربِیَه، مَدَنِیَت سِیستِیمَه سِیدَن بَهرَمَند بُولِیشَدِی. مُسُلمانلَر وَ اوُلَرنِی رَهبَرِی – هِیچ کِیم اوُلَرگه آزار بِیرمَسلِیگِینِی تَعمِین قِیلِیشَدِی؛ اَلبَتَّه بُو یِیردَه عَقدِی زِمَّه نِی شَرائِطِیگه قَرشِیلِیک قِیلمَسلِیک شَرطدِیر. اَلبَتَّه شُونِی هَم اَیتِیب اوُتِیش کِیرَککِی، بَرچَه طاغوُتلَر اوُزلَرِینِی دَولَتلَرِیدَن پَناه سُورَب کِیلگنلَردَن، حَتَّی اوُزلَرِینِی اَهالِیسِیدَن مَنَه بُو مَبلَغدَن کوُرَه بِیر نِیچَه بَرابَر کوُپراغِینِی مالِیات وَ……صِیفَتِیدَه آلِیشَدِی. 

هَر حالدَه، اَهلِی کِتاب مُسُلمانلَر بِیلَن مُشرِکلَرنِی اوُرتَسِیدَه توُرِیشَدِی. چُونکِی اوُلَر آسمانِی دِینگه اِیرگشِیشگن وَ مُسُلمانلَرگه اوُحشَشَدِی، اَمّا اوُلَرنِی اِیمانلَرِی خُرافاتلَر وَ سِکوُلارِیزم دِینِینِی اَساسِیدَگِی مَطلَبلَرگه اَرَلَشگنلِیگِی بائِث، مُشرِکلَرگه هَم اوُحشَشَدِی. اوُلَر مَنَه بُو صِیفَت وَ بِیلگِیلَرگه اِیگه بوُلگنلِیکلَرِی سَبَبلِی مُسُلمان دِیب هَم، مُشرِک دِیب هَم ناملَنِیشمَگن.

شُو سَبَبلِی، اَگر اوُلَر مُسُلمانلَر بِیلَن سالِم مَذهَبگه اَساسلَنگن اِقلِیمدَه حَیات کِیچِیرِیشنِی هاحلَشسَه، “زِمَّه” شَرائِطِی بُویِیچَه مُسُلمانلَر بِیلَن بوُندَی پَیماننِی توُزَه آلِیشَدِی. اَلله تَعالَی اوُلَرگه مُسُلمانلَرنِی یوُلداشلَرِی صِیفَتِیدَه اوُلَرنِی اِصلاح بُولِیشلَرِی اوُچُون فُرصَت بِیرَدِی وَ اوُلَر بِیلَن مُوراسَه قِیلَدِی؛ یَعنِی اوُلَرگه جِزیَه توُلَش آرقَلِی اِسلامِی دَولَتدَه آزاد حالدَه، اوُزلَرِینِی اوُزگرتِیرِیلگن شَرِیعَتلَرِی بُویِیچَه یَشَشلَرِیگه رُحصَت بِیرَدِی.

(دوامی بار……)  

دشمن شناسی شرعی (2)/ احکام کلی مربوط به مشرکین(سکولاریستها)، اهل کتاب و شبه اهل کتاب

درس های مقدماتی/ درس پنجم

دشمن شناسی شرعی (2)/ احکام کلی مربوط به مشرکین(سکولاریستها)، اهل کتاب و شبه اهل کتاب

(18-قسمت)

 اهل کتاب «لا اله الا الله» را بر زبان می راندند، اما حاضر نبودند آخرین شریعت الله را که مفاهیم و محتویات همین «لا اله الا الله» را با شریعت جدید الله که از کانال پیامبر جدید خود آن را توضیح می دهد و آن را روشن می کند بپذیرند، و نسبت به این پیامبر جدید و شریعت او کافر شدند. «لا اله الا الله» را باید از کانال آخرین فرستاده گرفت، چون تنها آخرین فرستاده است که چگونگی کفر به طاغوت و ایمان به الله را با شریعت و فرائض جدید آن روشن می کند. با وجود این و با وجود تمام شرکیات و کفریاتی که داشتند الله متعال این هارا مشرک نام نمی برد، و احکام مشرکین را بر آن ها تطبیق نمی دهد، بلکه آن ها را مشمول احکامی خاص خودشان می کند مثلاً:

1. آن ها را نجس نمی داند در حالی که سکولاریستها و مشرکین را نجس و پلید معرفی می کند.
2. از آن ها اعلام برائت و کناره گیری نمی شود هر چند که دعوت به بیزاری و کناره گیری از شرکیات و کفریات آن ها می شود.از خودشان اعلام برائت و کناره گیری نمی شود در حالی که از مشرکین و سکولاریست ها اعلام کناره گیری هست. 
3. طعام و ازدواج با اهل کتاب را حلال می داند. ما می توانیم طعام آن ها را بخوریم و با اهل کتاب ازدواج کنیم ذبح دست اهل کتاب را می توانیم بخوریم و با زنان پاکدامن ایشان ازدواج کنیم. الله تعالی در سوره‌ی مائده می‌فرمايد: «الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُوَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَهُمْ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَمُسَافِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ وَمَنْ يَكْفُرْ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ»(مائده/5)، امروز (با نزول اين آيه) برای شما همه ی چيزهای پاكيزه حلال شد، و (ذبائح و) خوراك اهل كتاب برای شما حلال است و خوراك شما برای آنان حلال است، و (ازدواج با) زنان پاكدامن مؤمن، و زنان پاكدامن اهل كتاب پيش از شما حلال است، هرگاه كه مهريه‌ی آنان را بپردازيد و قصد ازدواج داشته باشيد و منظورتان زناكاری يا انتخاب دوست نباشد. هر كس كه انكار كند آنچه را كه بايد بدان ايمان داشته باشد اعمال او باطل و بيفايده می‌گردد و در آخرت از زمره‌ی زيانكاران خواهد بود. این هم یک مورد دیگر که مختص اهل کتاب است.
4. بر اساس عهد و پیمانهایی اهل کتاب می توانند زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند و مثل مشرکین نجس و سکولاریستهای پلید بین جنگ یا قبول اسلام در منگنه قرار نمی گیرند. بلکه این ها می توانند بدون ترک عقاید خود در دارالاسلام به صورت خودمختار زندگی کنند و مبالغی به‌عنوان جزيه می پردازند (و گاه بنابر مصالحی ممکن است این مبلغ هم گرفته نشود).

 واژه‌ی «جزيه» که از ماده‌ی «جزاء» است، جزای حفظ امنیت و استفاده ی مجانی از امکانات دارالاسلام و خودمختاری داخلی است که به آن ها اعطا شده که در پناه چنین امنیت و خودمختاری می توانند باحفظ عقاید خود از سیستم اداری، اقتصادی، آموزشی و فرهنگی خاص خودشان بهره مند شوند. و مسلمانان ـ‌رهبر مسلمين‌ـ متعهد می شوند كسی مزاحم آنها نشود؛ البته به ‌شرطی ‌كه مخالفت با شرايط عقد ذمه، نكنند. البته این را بدانیم چندین برابر این را تمام طاغوتها از پناهنده ها و حتی شهروندان خود تحت عنوان مالیات و … می گیرند.

به هر حال، اهل كتاب حد‌ وسط مسلمين و مشرکین قرار دارند. از آن‌جهت كه پيرو دين آسمانی هستند، با مسلمین شباهت دارند و از جهتی‌كه ايمان آنها آميخته به خرافات و مطالب بی‌اساس دین سکولاریسم است؛ شبيه مشركانند. با دارا بودن این صفات و ویژگیها نه مسلمان نامیده شده اند و نه مشرک و مشرکین.

لذا، در صورتی ‌كه حاضر شوند به‌عنوان يك اقليّت سالم مذهبی با مسلمانان زندگی خوبی داشته باشند، با شرايط «ذمه»، می‌توانند چنين پيمانی با مسلمين داشته باشند.الله متعال به عنوان هم مسیران منحرف مسلمین، جهت اصلاح به آن ها فرصت می دهد و با مدارا با آنان برخورد می کند؛ به گونه ای که به آنها اجازه می دهد با پرداخت جزیه، به صورت آزادانه در کشور اسلامی زندگی کنند و بر شریعت منحرف خود نیز باقی بمانند.

(ادامه دارد……)

 Шаръий душманшиносий  (2) мушриклар( секуляристларга) тегишли умумий ахкомлар, ахли китоб ва шибхи ахли китоблар.

Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс

 Шаръий душманшиносий  (2) мушриклар( секуляристларга) тегишли умумий ахкомлар, ахли китоб ва шибхи ахли китоблар.

(17-қисм)

Қуръони карим ахли китобга хитоб қилиб мархамат қиладики:

«‏قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّانَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَانُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَايَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران/64)،

Айтинг (эй Мухаммад):”эй ахли китоб (яъни яхудий ва насронийлар),бизга хам, сизга хам баб-баробар бўлган бир сўзга келингиз- ёлғиз аллохгагина ибодат қилайлик, унга хеч нарсани шерик қилмайлик ва бир-бировларимизни аллохдан ўзга худо қилиб олмайлик”. *** Агар улар (яъни ахли китоблар) ушбу даъватдан юз ўгирсалар, у холда сизлар (эй мўъминлар): “гувох бўлинглар, биз мусулмонлар- ягона аллохга итоат қилгувчилармиз”, деб айтингиз!

Қуръонда шундай матлаблар борки, ўша замонда бўлган яхудийлар,насронийлар агар охирги набийга иймон келтиришса, икки ажрга эга бўлишади. Бу нарса оддий бир холат, албатта улар икки ажрга эга бўлишлари лозим, чунки биринчи бўлиб Ийсо алайхиссаломга иймон келтиришлари лозим эди,вазифаларига биноан сахих  иймон келтиришган ажрга эга бўлишади, сўнгра пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам зухур қилгач, у кишига хам иймон келтиришади ва натижада иккинчи ажрга эга бўлишади. Қуръон мархамат қиладики:

«الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ یُؤْمِنُونَ *وَإِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ‏*أُوْلَئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَیَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ» ‏(قصص/52-53-54)،

Биз (қуръондан) илгари китоб (таврот,инжил) ато этган зотлар (яъни яхудий ва насронийлар орасидаги мўъминлар) унга (яъни қуръонга) иймон келтирурлар. *** Қачонки, уларга (қуръон) тиловат қилинса улар: “бизлар унга иймон келтирдик. Албатта у парвардигоримиз томонидан бўлган хақиқатдир. Шак- шубхасиз, бизлар (қуръон нозил бўлишидан) илгари хам мусулмонлар ( аллохни ягона билиб бўйсинувчилар) эдик”,дерлар. Ана ўша зотларга (дину иймон йўлидан) сабр- тоқат қилганлари сабабли ажр-мукофотлари қайта ато этилур. Улар яхшилик (яъни сабр-тоқат) билан ёмонликни (яъни кофирларнинг озорларини) даф қилурлар ва биз уларга ризқ қилиб берган нарсалардан инфоқ- эхсон қилурлар.

Ишончларида,китобларида ўзгартиришлар вужудга келганига қарамасдан осмоний шариатларни барчасини манбаъси ягона бўлиб, у аллох томонидандир; уларни дини хам бир яъни ислом; уларни исмлари хам битта бўлган, у хам бўлса мусулмон.

Улар ислом динини шариатлари,шохалари бўлиб секуляризм динини  ақидаси кириб келиши билан тахриф қилинган, аммо уларни илдизи ягона яъни исломдир, пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васаллам уларни дини ботил эканига иқрор қилмасдан ёки уларни куфр ақидаларига мувофиқ эканликларини эълон қилмасдан туриб, ўртадаги муштарак нуқталарга диққатни қаратган   ва худопарастларни манфаъатлари учун чора излаган холда, ислом хокимиятини остида улар билан тинч-тотув хаёт кечиришни орқасидан бўлганлар.

Тўртинчи дарсда ишора қилганимиздек, “ла илаха иллаллох” ёки ана ўша тоғутга куфр келтириб аллохга иймон келтириш,бутун башариятни тарихи давомидаги  барча мусулмонларнинг муштарак нуқтаси бўлган, охирги пайғамбарни хос шариати билан у хақида сухбат қилиб равшан қилинган ва янгиланган. Ахли китоб хам пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васалламни замонларида бу калимани талаффуз қилардилар, аммо мана бу нуқтани очиқ-ойдин қилиб янгилайдиган  охирги шариатга бўйин эгишмади.

Пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васаллам Муоз розиаллоху анхуни ахли китобни даъват қилиш учун яманга юборган пайтларида унга айтдиларки: хамма нарсадан олдин уларни “ла илаха иллаллох”ни шаходатига даъват қилгин; мана бундан сўнг янги шариат ва уни ахкомлари хақида яъни: намоз,закот, рамазон ойини рўзаси ва бошқалар хақида даъват қил. Яъни биринчи бўлиб ўртадаги муштарак нуқта бўлмиш “ла илаха иллаллох”ни баён қилишни,сўнгра “ла илаха иллаллох”ни мағзи бўлган ,охирги пайғамбар томонидан олиб келинган амалларни айтишни буюрадилар. Аллох таоло хам мана шу муштарак нуқта асосида даъват қилиб мархамат қиладики:

 «قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَايَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران/64).

Айтинг (эй Мухаммад): “эй ахли китоб (яъни яхудий ва насронийлар), бизга хам, сизга хам баб-баробар бўлган сўзга келингиз- ёлғиз аллохгагина ибодат қилайлик,унга хеч нарсани шерик қилмайлик ва бир-бировларимизни аллохдан ўзга худо қилиб олмайлик.” Агар улар (яъни ахли китоблар) ушбу даъватдан юз ўгирсалар, у холда сизлар (эй мўъминлар): “гувох бўлинглар, биз мусулмонлар –ягона аллохга итоат қилгувчилармиз”,деб айтингиз!

(давоми бор……)

دُشمَنشِناسِی شَرعِی(2) مُشرِکلَر (سِکوُلارِیستلَرگه) تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَر، اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ  اَهلِی کِتابلَر.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ بِیشِینچِی دَرس

دُشمَنشِناسِی شَرعِی(2) مُشرِکلَر (سِکوُلارِیستلَرگه) تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَر، اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ  اَهلِی کِتابلَر.

(17-قیسم)

قُرآنِی کَرِیم اَهلِی کِتابگه خِطاب قِیلِیب مَرحَمَت قِیلَدِیکِی: «‏قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّانَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَانُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَايَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران/64)، اَیتِینگ ( اِی مُحَمَّد): “اِی اَهلِی کِتاب ( یَعنِی یَهُودِی وَ نَصرانِیلَر)، بِیزگه هَم سِیزگه هَم بَب – بَرابَر بوُلگن بِیر سوُزگه کِیلِینگِیز – یالغِیز اَلله گه گِینَه عِبادَت قِیلَیلِیک، اوُنگه هِیچ نَرسَه نِی شِیرِیک قِیلمَیلِیک وَ بِیر- بِیراولَرِیمِیزنِی اَلله دَن اوُزگه خُدا قِیلِیب آلمَیلِیک”. *** اَگر اوُلَر ( یَعنِی اَهلِی کِتابلَر) اوُشبُو دَعوَتدَن یُوز اوُگِیرسَه لَر، اوُ حالدَه سِیزلَر ( اِی مُؤمِنلَر): “گوُواه بُولِینگلَر، بِیز مُسُلمانلَر – یَگانَه اَلله گه اِطاعَت قِیلگوُچِیلَرمِیز”، دِیب اَیتِینگِیز!

قُرآندَه شُوندَی مَطلَبلَر بارکِی، اوُشَه زَماندَه بُولگن یَهُودِیلَر، نَصرانِیلَر اَگر آخِیرگِی نَبِیگه اِیمان کِیلتِیرِیشسَه، اِیککِی اَجرگه اِیگه بُولِیشَدِی. بُو نَرسَه عاددِی بِیر حالَت، اَلبَتَّه اوُلَر اِیککِی اَجرگه اِیگه بُولِیشلَرِی لازِم، چُونکِی بِیرِینچِی بُولِیب عِیسَی عَلَیهِ السَّلامگه اِیمان کِیلتِیرِیشلَرِی لازِم اِیدِی، وَظِیفَه لَرِیگه بِینائاً صَحِیح اِیمان کِیلتِیرِیشگن اَجرگه اِیگه بوُلِیشَدِی، سُونگرَه پَیغَمبَرِی خاتَم صَلی الله عَلَیهِ وَسَلَّم ظُهُور قِیلگچ، اوُ کِیشِیگه هَم اِیمان کِیلتِیرِیشَدِی وَ نَتِیجَه دَه اِیککِینچِی اَجرگه اِیگه بوُلِیشَدِی. قُرآن مَرحَمَت قِیلَدِیکِی:  «الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ یُؤْمِنُونَ *وَإِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ‏*أُوْلَئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَیَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ» ‏(قصص/52-53-54)، بِیز (قُرآندَن) اِیلگرِی کِتاب (تَورات، اِنجِیل) عَطا اِیتگن ذاتلَر (یَعنِی یَهُودِی وَ نَصرانِیلَر آرَسِیدَگِی مُؤمِنلَر) اوُنگه ( یَعنِی قُرآنگه) اِیمان کِیلتِیرُورلَر. *** قَچانکِی، اوُلَرگه (قُرآن) تِلاوَت قِیلِینسَه اوُلَر: “بِیزلَر اوُنگه اِیمان کِیلتِیردِیک. اَلبَتَّه اوُ پَروَردِیگارِیمِیز تامانِیدَن بوُلگن حَقِیقَتدِیر. شَک – شُبهَه سِیز، بِیزلَر (قُرآن نازِل بُولِیشِیدَن) اِیلگرِی هَم مُسُلمانلَر ( اَلله نِی یَگانَه بِیلِیب بُویسِینوُچِیلَر) اِیدِیک”، دِیرلَر. اَنَه اوُشَه ذاتلَرگه (دِینُو اِیمان یُولیِدَن) صَبر- طاقَت قِیلگنلَرِی سَبَبلِی اَجر- مُکافاتلَرِی قَیتَه عَطا اِیتِیلوُر. اوُلَر یَحشِیلِیک (یَعنِی صَبر- طاقَت) بِیلَن یامانلِیکنِی ( یَعنِی کافِرلَرنِینگ آزارلَرِینِی) دَفع قِیلوُرلَر وَ بِیز اوُلَرگه رِزق قِیلِیب بِیرگن نَرسَه لَردَن اِنفاق – اِحسان قِیلوُرلَر.

اِیشانچلَرِیدَه، کِتابلَرِیدَه اوُزگرتِیرِیشلَر وُجُودگه کِیلگنِیگه قَرَمَسدَن آسمانِی شَرِیعَتلَرنِی بَرچَه سِینِی مَنبَع سِی یَگانَه بوُلِیب، اوُ اَلله تامانِیدَندِیر؛ اوُلَرنِی دِینِی هَم بِیر یَعنِی اِسلام؛ اوُلَرنِی اِسملَرِی هَم بِیتتَه بُولگن، اوُ هَم بُولسَه مُسُلمان.

 اوُلَر اِسلام دِینِینِی شَرِیعَتلَرِی،شاهَه لَرِی بوُلِیب سِکوُلارِیزم دِینِینِی عَقِیدَه سِی کِیرِیب کِیلِیشِی بِیلَن تَخرِیف قِیلِینگن، اَمّا اوُلَرنِی اِیلدِیزِی یَگانَه یَعنِی اِسلامدِیر، پَیغَمبَرِیمِیز صلی الله علیه وسلم اوُلَرنِی دِینِی باطِل اِیکَنِیگه اِقرار قِیلمَسدَن یاکِی اوُلَرنِی کُفر عَقِیدَه لَرِیگه مُوافِق اِیکَنلِیکلَرِینِی اِعلان قِیلمَسدَن توُرِیب، اوُرتَدَگِی مُشتَرَک نوُقطَه لَرگه دِققَتنِی قَرَتگن وَ خُداپَرَستلَرنِی مَنفَعَتلَرِی اوُچُون چارَه اِیزلَگن حالدَه، اِسلام حاکِمِیَتِی آستِیدَه اوُلَر بِیلَن تِینچ – تاتوُو حَیات کِیچِیرِیشنِی آرقَسِیدَن بُولگنلَر.

توُرتِینچِی دَرسدَه اِیشارَه قِیلگنِیمِیزدِیک، «لا اله الا الله» یاکِی اَنَه اوُشَه طاغوُتگه کُفر کِیلتِیرِیب اَلله گه اِیمان کِیلتِیرِیش، بُوتوُن بَشَرِیَتنِی تَرِیخِی دَوامِیدَگِی بَرچَه مُسُلمانلَرنِینگ مُشتَرَک نوقطَه سِی بوُلگن، آخِیرگِی پَیغَمبَرنِی خاص شَرِیعَتِی بِیلَن اوُ حَقِیدَه صُحبَت قِیلِیب رَوشَن قِیلِینگن وَ یَنگِیلَنگن. اَهلِی کِتاب هَم پَیغَمبَرِیمِیز صَلی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی زَمانلَرِیدَه بُو کَلِیمَه نِی تَلَفُّظ قِیلَردِیلَر، اَمّا مَنَه بُو نوُقطَه نِی آچِیق – آیدِین قِیلِیب یَنگِیلَیدِیگن آخِیرگِی شَرِیعَتگه بُویِین اِیگِیشمَدِی.

پَیغَمبَرِیمِیز صَلی الله عَلَیهِ وَسَلَّم مُعاذ رَضِیَ الله عَنهُ نِی اَهلِی کِتابنِی دَعوَت قِیلِیش اوُچُون یَمَنگه یُوبارگن پَیتلَرِیدَه اوُنگه اَیتَدِیلَرکِی: هَمَّه نَرسَه دَن آلدِین اوُلَرنِی «لا اله الا الله» نِی شَهادَتِیگه دَعوَت قِیلگِین؛ مَنَه بُوندَن سُونگ یَنگِی شَرِیعَت وَ اوُنِی اَحکاملَرِی حَقِیدَه یَعنِی: نَماز، زَکات، رَمَضان آیِینِی رُوزَه سِی وَ باشقَه لَر حَقِیدَه دَعوَت قِیل. یَعنِی بِیرِینچِی بُولِیب اوُرتَدَگِی مُشتَرَک نوُقطَه بوُلمِیش «لا اله الا الله» نِی بَیان قِیلِیشنِی، سوُنگرَه  «لا اله الا الله»نِی مَغزِی بُولگن، آخِیرگِی پَیغَمبَر تامانِیدَن آلِیب کِیلِینگن عَمَللَرنِی اَیتِیشنِی بُویُوردِیلَر. اَلله تَعالَی هَم مَنَه شُو مُشتَرَک نوُقطَه اَساسِیدَه دَعوَت قِیلِیب مَرحَمَت قِیلَدِیکِی:  «قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَايَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران/64). اَیتِینگ ( اِی مُحَمَّد): ” اِی اَهلِی کِتاب ( یَعنِی یَهُودِی وَ نَصرانِیلَر)، بِیزگه هَم، سِیزگه هَم بَب – بَرابَر بوُلگن سوُزگه کِیلِینگِیز- یالغِیز اَلله گه گِینَه عِبادَت قِیلَیلِیک، اوُنگه هِیچ نَرسَه نِی شِیرِیک قِیلمَیلِیک وَ بِیر- بِیراولَرِیمِیزنِی اَلله دَن اوُزگه خُدا قِیلِیب آلمَیلِیک. “اَگر اوُلَر ( یَعنِی اَهلِی کِتابلَر) اوُشبُو دَعوَتدَن یُوز اوُگِیرسَه لَر، اوُ حالدَه سِیزلَر ( اِی مُؤمِنلَر): “گوُواه بُولِینگلَر، بِیز مُسُلمانلَر – یَگانَه اَلله گه اِطاعَت قِیلگوُچِیلَرمِیز”،دِیب اَیتِینگِیز!

(دوامی بار……)

دشمن شناسی شرعی (2)/ احکام کلی مربوط به مشرکین(سکولاریستها)، اهل کتاب و شبه اهل کتاب

درس های مقدماتی/ درس پنجم

دشمن شناسی شرعی (2)/ احکام کلی مربوط به مشرکین(سکولاریستها)، اهل کتاب و شبه اهل کتاب

(17-قسمت)

قرآن کریم خطاب به اهل کتاب می‏ فرماید: «‏قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّانَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَانُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَايَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران/64)، بگو: ای اهل كتاب! بيایيد به سوی سخن دادگرانه‌ای كه ميان ما و شما مشترك است (و همه آن را بر زبان می‌رانيم، بيایيد بدان عمل كنيم، و آن اين) كه جز خداوند يگانه را نپرستيم، و چيزی را شريك اوقرار ندهیم، و برخی از ما برخی ديگر را، به جای خداوند يگانه، به خدایی نپذيرد. پس هرگاه (از اين دعوت) سر بر تافتند و قبول نکردند، بگویيد: گواه باشيد كه ما  مسلمان هستيم.

قرآن مطالبی درباره ی یهودیها و نصرانی هایی که در آن زمان بودند دارد که اگر آنها به خاتم‏ انبیا ایمان بیاورند دارای دو اجر خواهند شد. عادی هم هست، باید هم‏ دارای دو اجر باشند، برای این که آنها در ابتدا و در آن وقت، وظیفه و تکلیفشان همین بود؛ مثلاً به سیدنا عیسی (ع) ایمان آوردند چون ایمانشان ایمان‏ صحیح بوده اجری داشتند، بعد که پیامبر خاتم صلی الله علیه و سلم ظهور می کند و به ایشان‏ ایمان می‏ آورند این ایمان دومشان برای آنها اجر ثانوی ایجاد می‏ کند. قرآن‏ می فرماید: «الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ یُؤْمِنُونَ *وَإِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ‏*أُوْلَئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَیَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ» ‏(قصص/52-53-54)، کسانی که پیش از نزول قرآن، برایشان کتاب فرستادیم به قرآن ایمان می‌آورند.‏ هنگامی که (قرآن) بر آنان خوانده می‌شودمی‌گویند: بدان باور داریم، چرا که آن حق بوده و از سوی پروردگارمان نازل شده است. ما پیش از نزول قرآن هم مسلمان بوده‌ایم.

آنان کسانی اند که دو بار اجر و پاداششان داده می‌شود، به سبب این که (در راه ایمان اذیّت و آزارها دیده‌اند و) شکیبایی کرده‌اند، و بدیها را با نیکیها از میان برمی‌دارند و از آنچه بدیشان عطا کرده‌ایم خرج می‌کنند و می‌بخشند.‏

بله، منشأ تمام شریعتهای آسمانی با وجود تحریفاتی که در باورها و کتاب هایشان رخ داده یکی است، آن هم خداست؛ و دینشان هم یکی، آن هم اسلام است؛ و اسم همه ی آن ها هم یکی بوده و آن هم مسلمان است.

اینها شریعتها و شاخه هایی از دین اسلام بوده اند که با ورود عقاید دین سکولاریسم دچار تحریف شده اند، اما ریشه ی آنها همان اسلام است، و پیامبر خاتم صلی الله علیه و سلم بدون اینکه به باطلی اقرار کند یا موافقت خود را با عقیده ی کافری اعلام نماید، باتأکید بر نقاط مشترک و یافتن راه حلی جهت مصالح خداپرستان، به دنبال راهی جهت همزیستی مسالمیت آمیز با اینها تحت حاکمیت اسلام می گردد.

در درس چهارم اشاره کردیم که «لا اله الا الله» یا همان کفر به طاغوت و ایمان به الله، لفظ و نقطه ی مشترک تمام مسلمین در کل تاریخ بشریت بوده که از کانال آخرین فرستاده به همراه شریعت خاص همان پیامبر روی آن صحبت شده و روشن و تجدید شده است. اهل کتاب در زمان پیامبر صلی الله علیه وسلم به این کلمه تلفظ می کردند، اما زیر بار آخرین شریعتی که این نقطه ی مشترک را روشن و تجدید می کرد نمی رفتند.

زمانی که پیامبر صلی الله علیه وسلم معاذ رضی الله عنه رابرای دعوت اهل کتاب به سوی یمن فرستاد به او گفت: که قبل از هر چیز آنها را به سوی شهادة «لا اله الا الله» دعوت کند؛ و بعد از آن در مورد شریعت جدید و احکام آن همچون: نماز، زکات، روزه ی ماه رمضان وغیره صحبت کند. یعنی به او می گوید اول «لا اله الا الله» را که نقطه ی مشترک همه است به آن ها بگوید که ما با هم مشترکیم و بعد محتوای داخل «لا اله الا الله» را که از طریق آخرین پیامبرش آمده آن ها را به ایشان بگوید مثل نماز، زکات، روزه و غیره. و الله متعال اهل کتاب را نیز بر اساس همین نقاط مشترک دعوت می کند و می فرماید: «قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَايَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران/64).

(ادامه دارد…..)

 Шаръий душманшиносий  (2) мушриклар( секуляристларга) тегишли умумий ахкомлар, ахли китоб ва шибхи ахли китоблар.

Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс

 Шаръий душманшиносий  (2) мушриклар( секуляристларга) тегишли умумий ахкомлар, ахли китоб ва шибхи ахли китоблар.

(16-қисм)  

Тафарруқ хам мушрикларни сифатларидан,белгиларидан бири бўлиб, бугунги кунда мусулмонлар унга гирифтор бўлиб қолишган, аллох таоло амр қиладики:

«وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ* مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ» (روم/31-32)،

Мушриклардан бўлманглар!*** Улар (яъни мушриклар) динларини бўлиб, фирқа-фирқа бўлиб олгандирлар. Хар бир фирқа ўз олдиларидаги нарса билан хурсанддирлар.

Жуда кўп ўринларда ахли китобни кофирларини хам, мусулмонларни хам мушрикларни сифатларига мубтало бўлиб қолганларини кўрамиз, аммо  мана бу сифатларга эга бўлганликлари сабабли уларни нажас мушрикларни сафига қўя олмаймиз.

Аллох таоло осмоний шариатларни хеч қайси бирини ижроъий қонунларига эътиқод қилмайдиган мушрик,секуляр кофирлар билан, исломни булғанган ва ўзгартирилган шариатларидан бирига эътиқод қилган,аммо охирги пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васалламни нубувватлари,шариатларига иймон келтириш неъматидан махрум бўлган кофирларни ўртасига бу дунёда жуда катта фарқ қўйган. Уларга нисбатан кўз-қараш хам фарқли, улар билан сухбат қилиш равиши,адабиёти хам фарқлидир.

Аллох таоло ахли китобни кофирларини офатларини санаб ўтгани ва ўзларини осмоний китобларини ўзгартириш, аллох таолони сифатларини махлуқотларига бериш,қайсарлик, охирги пайғамбар росулуллох саллаллоху алайхи васалламга нисбатан душманчилик қилиш ва ундан бошқа белгиларини, тоғут ясаб олишларини,ширк ишларини ёмонлаб маломат қилганига қарамасдан; хеч қачон уларни мушрикларни,секуляристларни жумласидан хисобламаган,хатто уларни секуляристларни қаторига хам қўшмаган; бу нарса шуни кўрсатадики, осмоний шариатларга эргашувчилар секуляризм дини ва уни дастурларига қанчалик  яқинлашишса, аллохни шариати ва динидан хам шунчалик махрум бўлиб узоқлашган бўлишса хам, аммо хар қандай холатда мушриклар ва секуляристларни ахкомларига шомил бўлишмайди.

Буларга қўшимча , мушриклар ва ифлос секуляристларга хилоф равишда, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам уларни ислом динини охирга шариатига даъват қилганларидан сўнг, агар улар бу шариатни қабул қилишмаса ва мусулмонларга қарши жанг қилишмаса, илохий фармонга асосан улардан “жизъя” олиш билан кофояланганлар, улар ўзларига тегишли маконларда ўзларини ширкка булғанган ақидалари асосида яшаш имконига эга эдилар.

Мушриклар билан ахли китобни ўртасидаги мана шунча фарқлар қуйидаги саволни туғдирарди, “ахли китоб” қандай кишилар? Хаж сурасини 14 оятига мурожаъат қилиш орқали, ундан одамлар уч гурухга тақсим бўлишини, яъни мўминлар, ахли китоб ва мушриклар, мана бу саволни жавоби хам равшан бўлади.

Аллох таоло мархамат қиладики:

 «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ»(حج/17)،

Дархақиқат иймон келтирган зотлар,яхудий бўлган кимсалар, собеийлар (фаришталарга сиғинивчилар), насронийлар,мажусийлар (оташпарастлар), ва мушрик бўлган кимсалар – аниқки аллох қиёмат кунида уларнинг ўртасини ажрим қилур (яъни мўъминларни жаннатга дохил қилур,кофирларни дўзахга гирифтор қилур), албатта аллох барча нарсага гувохдир.

Мана бу оятни мазмунига қараганда,яхудийлар ва насронийлар,собеинлар,мажуслар мўъминларни жумласидан хам ё мушрикларни жумласидан хам хисобланишмас эди, балки улар ахли китоб ( ё шибхи ахли китоб) деб саналган, росулуллох саллаллоху алайхи васалламни суннатлари хам шуни кўрсатадики, пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васаллам уларга нисбатан ахли китобни ахкомларига мувофиқ равишда муносабатда бўлганлар, агар исломни қабул қилишмаса уларни “жизъя” қабул қилишга  махкум қилиш билан кофояланганлар.

(давоми бор…….)

دُشمَنشِناسِی شَرعِی(2) مُشرِکلَر (سِکوُلارِیستلَرگه) تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَر، اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ  اَهلِی کِتابلَر.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ بِیشِینچِی دَرس

دُشمَنشِناسِی شَرعِی(2) مُشرِکلَر (سِکوُلارِیستلَرگه) تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَر، اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ  اَهلِی کِتابلَر.

(16-قیسم)  

تَفَرُّق هَم مُشرِکلَرنِی صِیفَتلَرِیدَن، بِیلگِیلَرِیدَن بِیرِی بوُلِیب، بُوگوُنگِی کوُندَه مُسُلمانلَر اوُنگه گِیرِیفتار بوُلِیب قالِیشگن، اَلله تَعالَی اَمر قِیلَدِیکِی: «وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ* مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ» (روم/31-32)، مُشرِکلَردَن بوُلمَنگلَر! *** اوُلَر (یَعنِی مُشرِکلَر) دِینلَرِینِی بُولِیب فِرقَه – فِرقَه بوُلِیب آلگندِیرلَر. هَر بِیر فِرقَه اوُز آلدِیلَرِیدَگِی نَرسَه بِیلَن حُرسَنددِیرلَر.

جُودَه کوُپ اوُرِینلَردَه اَهلِی کِتابنِی کافِرلَرِینِی هَم،مُسُلمانلَرنِی هَم مُشرِکلَرنِی صِیفَتلَرِیگه مُبتَلا بوُلِیب قالگنلَرِینِی کوُرَمِیز، اَمّا مَنَه بُو صِیفَتلَرگه اِیگه بوُلگنلِیکلَرِی سَبَبلِی اوُلَرنِی نَجَس مُشرِکلَرنِی صَفِیگه قوُیَه آلمَیمِیز.

اَلله تَعالَی آسمانِی شَرِیعَتلَرنِی هِیچ قَیسِی بِیرِینِی اِجرائِی قانوُنلَرِیگه اِعتِقاد قِیلمَیدِیگن مُشرِک، سِکوُلار کافِرلَر بِیلَن، اِسلامنِی بُولغَنگن وَ اوُزگرتِیرِیلگن شَرِیعَتلَرِیدَن بِیرِیگه اِعتِقاد قِیلگن، اَمّا آخِیرگِی پَیغَمبَرِیمِیز صلی الله علیه وسلم نِی نُبُوَّتلَرِیدَن مَحرُوم بُولگن کافِرلَرنِی اوُرتَسِیگه بُو دُنیادَه جُودَه کَتتَه فَرق قوُیگن. اوُلَرگه نِسبَتاً کوُز- قَرَش هَم فَرقلِی، اوُلَر بِیلَن صُحبَت قِیلِیش رَوِیشِی، اَدَبِیاتِی هَم فَرقلِیدِیر.

اَلله تَعالَی اَهلِی کِتابنِی کافِرلَرِینِی آفَتلَرِینِی سَنَب اوُتگنِی وَ اوُزلَرِینِی آسمانِی کِتابلَرِینِی اوُزگرتِیرِیش، اَلله تَعالَی نِی صِیفَتلَرِینِی مَخلوُقاتلَرِیگه بِیرِیش، قَیصَرلِیک، آخِیرگِی پَیغَمبَر رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلمگه نِسبَتاً دُشمَنچِیلِیک قِیلِیش وَ اوُندَن باشقَه بِیلگِیلَرِینِی، طاغوُت یَسَب آلِیشلَرِینِی، شِیرک اِیشلَرِینِی یامانلَب مَلامَت قِیلگنِیگه قَرَمَسدَن؛ هِیچ قَچان اوُلَرنِی مُشرِکلَرنِی، سِکوُلارِیستلَرنِی جُملَه سِیدَن حِسابلَمَگن، حَتّی اوُلَرنِی سِکوُلارِیستلَرنِی قَطارِیگه هَم قوُشمَگن؛ بُو نَرسَه شوُنِی کوُرسَتَدِیکِی، آسمانِی شَرِیعَتلَرگه اِیرگشُوچِیلَر سِکوُلارِیزم دِینِی وَ اوُنِی دَستُورلَرِیگه قَنچَه لِیک یَقِینلَشسَه، اَلله نِی شرِیعَتِی وَ دِینِیدَن هَم شوُنچَه لِیک مَحرُوم بُولِیب اوُزاقلَشگن بوُلِیشسَه هَم، اَمّا هَر قَندَی حالَتدَه مُشرِکلَر وَ سِکوُلارِستلَرنِی اَحکاملَرِیگه شامِل بُولِیشمَیدِی.

بُولَرگه قوُشِیمچَه، مُشرِکلَر وَ اِفلاص سِکوُلارِیستلَرگه خِلاف رَوِیشدَه، رَسُول الله صلی الله علیه وسلم اوُلَرنِی اِسلام دِینِینِی آخِیرگِی شَرِیعَتِیگه دَعوَت قِیلگنلَرِیدَن سُونگ، اَگر اوُلَر بُو شَرِیعَتنِی قَبُول قِیلِیشمَسَه وَ مُسُلمانلَرگه قَرشِی جَنگ قِیلِیشمَسَه،اِلاهِی فَرمانگه اَساساً اوُلَردَن “جِزیَه” آلِیش بِیلَن کِفایَه لَنگنلَر، اوُلَر اوُزلَرِیگه تِیگِیشلِی مَکانلَردَه اوُزلَرِینِی شِیرککَه بُولغَنگن عَقِیدَه لَرِی اَساسِیدَه یَشَش اِمکانِیگه اِیگه اِیدِیلَر.

مُشرِکلَر بِیلَن اَهلِی کِتابنِی اوُرتَسِیدَگِی مَنَه شوُنچَه فَرقلَر قوُیِیدَگِی سَوالنِی توُغدِیرَردِی، “اَهلِی کِتاب” قَندَی کِیشِیلَر؟ حَج سُورَه سِینِی 14 آیَتِیگه مُراجَعَت قِیلِیش آرقَلِی، اوُندَن آدَملَر اوُچ گوُرُوهگه تَقسِیم بوُلِیشِینِی، یَعنِی مُؤمِنلَر، اَهلِی کِتاب وَ مُشرِکلَر، مَنَه بُو سَوالنِی جَوابِی هَم رَوشَن بُولَدِی.

اَلله تَعالَی مَرحَمَت قِیلَدِیکِی: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ»(حج/17)، دَرحَقِیقَت اِیمان کِیلتِیرگن ذاتلَر،یَهُودِی بُولگن کِیمسَه لَر، صابِیئِیلَر ( فَرِیشتَه لَرگه سِیغِینوُچِیلَر)، نَصرَانِیلَر، مَجُوسِیلَر ( آتَشپَرَستلَر)، وَ مُشرِک بُولگن کِیمسَه لَر- آنِیقکِی اَلله قِیامَت کوُنِیدَه اوُلَرنِینگ اوُرتَسِینِی اَجرِیم قِیلوُر( یَعنِی مُؤمِنلَرنِی جَنَّتگه داخِل قِیلوُر، کافِرلَرنِی دوُزَخگه گِیرِیفتار قِیلوُر)، اَلبَتَّه اَلله بَرچَه نَرسَه گه گوُواهدِیر.

مَنَه بُو آیَتنِی مَضمُونِیگه قَرَگندَه، یَهُودِیلَر وَ نَصرانِیلَر، صابِیئِنلَر، مَجُوسلَر مُؤمِنلَرنِی جُملَه سِیدَه هَم یا مَشرُکلَرنِی جُملَه سِیدَه هَم حِسابلَنِیشمَس اِیدِی، بَلکِی اوُلَر اَهلِی کِتاب ( یا شِبهِ اَهلِی کِتاب) دِیب سَنَلگن، رَسُول الله صلی الله علیه وسلم نِی سُنَّتلَرِی هَم شوُنِی کوُرسَتَدِیکِی، پَیغَمبَرِیمِیز صلی الله علیه وسلم اوُلَرگه نِسبَتاً اَهلِی کِتابنِی اَحکاملَرِیگه مُوافِق رَوِیشدَه مُناسَبَتدَه بُولگنلَر، اَگر اِسلامنِی قَبُول قِیلِیشمَسَه اوُلَرنِی “جِزیَه” قَبُول قِیلِیشگه مَحکوُم قِیلِیش بِیلَن کِفایَه لَنگنلَر.

(دوامی بار…..)