دسته: مطالب به زبان ترکی(اویغوری، اوزبیکی، قزاقی، تورکمن و…)

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (3) (24 бўлим)

(2-қисм)

Ана ўшанча умматни орасида энг яхши уммат бўлишликка сабаб бўладиган нарса ва уни вазифаларидан бири яхши ишларга буюришлик ва ёмон,ғайри шаръий ишлардан қайтариш хисобланади, шунингдек аллох таоло мархамат қиладики:

كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ…َ (آل عمران/۱۱۰)

(Эй уммати Мухаммад), одамлар учун чиқарилган миллатларнинг энг яхшиси бўлдингиз. Зеро,сиз яхши амалларга буюрасиз, ёмон амалладан қайтарасиз ва аллохга иймон келтирасиз.

Бу ерда бизларни афзал,бошқалардан устун бўлишимизни шарти “яхши ишларга буюриш ва ёмон ишлардан қайтаришдир”. Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху мана бу оятни тафсирида айтадики:

مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُوْنَ مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ، فَليُؤَدِّ شَرْطَ اللهِ فِيْهَا[1]

Кимки мана бу умматни жумласидан бўлишга рағбати бор экан, мана бу борадаги аллох таолони шартларини ( яъни яхши ишларга буюриш ва ёмон ишлардан қайтариш) албатта рўёбга чиқариши керак.

Бугунги кунда шўроларга,сендиколарга, хелфларга ва халқ уюшмарига ўхшаган  турли-хил каналлар, абзорлар мавжуд бўлиб, уларни канали орқали қудратмандлик билан яхшиликка буюриш ва ёмонликдан қайтариш бўйича фаолият олиб борса бўлади.  Аммо хозир бир назар ташлангларчи, мана бу қудратни сиз кимларни қўлига топшириб қўйгансизлар? Албатта ана ўшанча қилаётган иддаоларингга қарамасдан “амалда” дунёни қўлида қўғирчоққа айланган ва осонлик билан “вахн” сенинг қалбингга жойлашиб олган  бепарво бир томошабинга айлангансан ва жуда хам осонлик билан “мавжуд вазиятга” кўниккансан ва аллох таоло мархамат қилган лаънатга шомил бўлиб қолишдан хам қўрқмайсан, у зот мархамат қиладики:

   لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ، كَانُواْ لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ (مائده/۷۸-۷۹)

Бани исроил орасида кофир бўлган кимсалар Довуд ва Ийсо бинни Марям тилида лаънатгангандирлар. Бунга сабаб уларнинг қилган исёнлари ва тажовузкор бўлганларидир. ***  Улар бир-бирларини қилган нолойиқ ишларидан қайтармас эдилар. Бу қилмишлари нақадар ёмон иш!

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мархамат қиладиларки:

 والَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَتَأْمُرُنَّ بالْمعرُوفِ، ولَتَنْهَوُنَّ عَنِ المُنْكَرِ، أَوْ لَيُوشِكَنَّ اللَّه أَنْ يَبْعثَ عَلَيْكمْ عِقَاباً مِنْهُ، ثُمَّ تَدْعُونَهُ فَلاَ يُسْتَجابُ لَكُمْ[2]

Жоним уни қўлида бўлган зотга қасамки, албатта яхшиликка буюриб мункар ишлардан қайтаришингиз керак, агар бундай қилмасангиз аллох ўзини томонидан сизларга азобни келтириб қўяди, сўнгра – мана бу азоб ва мусибатни бартараф қилиш учун – хар қанча дуо қилсангиз хам дуоларингиз ижобат бўлмайди.

 Ибни Арабий рохимахуллох айтадики: мана бу матлабдан яхши огох бўлишлик нихоятда ахамиятга эга бўлиб, жуда кўп гунохларни жазоси мана шу дунёда рўёбга чиқади ва бошқалари эса охиратга қолади, гунохни муқобилида сукут қилишлик гунохи учун жазо мана бу дунёни ўзида мол-давлатга ва жонга,махсулотларга  хисорат,зиён етишлиги ва сукут қилган кишиларни  устида  золим масъулларни,хокимларни хукмронлик қилишлари орқали амалга ошади. 

(давоми бор……)

---

[1] جامع  البیان(۷/۱۰۲)

[2] امام احمد در مسند (٢٢٧٩٠) و امام ترمذی در سنن (٢١٩٦)

پَرتِیَه (حِزب)، پَرتِیَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلشر ( 3) (24 بُولِیم)

(2-قیسم)

اَنَه اوُشَنچَه اوُمَّتنِی آرَسِیدَه اِینگ یَحشِی اوُمَّت بوُلِیشلِیککَه سَبَب بوُلَدِیگن نَرسَه وَ اوُنِی واظِیفَه لَرِیدَن بِیرِی یَحشِی اِیشلَرگه بُویُورِیشلِیک وَ یامان، غَیرِی شَرعِی اِیشلَردَن قَیتَه رِیش حِسابلَنَدِی، شوُنِینگدِیک اَلله تَعالَی مَرحَمَت قِیلَدِیکِی:  كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ…َ (آل عمران/۱۱۰) ( اِی اوُمَّتِی مُحَمَّد)، آدَملَر اوُچُون چِیقَرِیلگن مِللَتلَرنِینگ اِینگ یَحشِیسِی بوُلدِینگِیز. زِیرا، سِیز یَحشِی عَمَللَرگه بُویُورَسِیز، یامان عَمَللَردَن قَیتَه رَه سِیز وَ اَلله گه اِیمان کِیلتِیرَسِیز.

بُو یِیردَه بِیزلَرنِی اَفضَل، باشقَه لَردَن اوُستوُن بوُلِیشِیمِیزنِی شَرطِی “یَحشِی اِیشلَرگه بُویُورِیش وَ یامان اِیشلَردَن قَیتَه رِیشدِیر”. عُمَر اِبنِ خَطّاب رَضِیَ الله عَنهُ مَنَه بُو آیَتنِی تَفسِیرِیدَه اَیتَدِیکِی:   مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُوْنَ مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ، فَليُؤَدِّ شَرْطَ اللهِ فِيْهَا[1]  کِیمکِی مَنَه بُو اوُمَّتنِی جُملَه سِیدَن بوُلِیشگه رَغبَتِی بار اِیکَن، مَنَه بُو بارَدَگِی اَلله تَعالَی نِی شَرطلَرِینِی ( یَعنِی یَحشِی اِیشلَرگه بُویُورِیش وَ یامان اِیشلَردَن قَیتَه رِیش)  اَلبَتَّه رُویابگه چِیقَرِیش کِیرَک.

بُوگوُنگِی کوُندَه شُورالَرگه،سِیندِیکالَرگه،حِلفلَرگه وَ حَلق اوُیُوشمَه لَرِیگه اوُحشَگن توُرلِی – هِیل کَنَللَر، اَبزارلَر مَوجُود بوُلِیب، اوُلَرنِی کَنَلِی آرقَلِی قُدرَتمَندلِیک بِیلَن یَحشِیلِیککَه بُویُورِیش وَ یامانلِیکدَن قَیتَه رِیش بُویِیچَه فَعالِیَت آلِیب بارسَه بوُلَدِی. اَمّا حاضِر بِیر نَظَر تَشلَنگلَرچِی، مَنَه بُو قُدرَتنِی سِیز کِیملَرنِی قوُلِیگه تاپشِیرِیب قوُیسَنگِیزلَر؟ اَلبَتَّه اَنَه اوُشَنچَه قِیلَیاتگن اِدَّعالَرِینگگه قَرَمَسدَن “عَمَلدَه” دُنیانِی قوُلِیدَه قوُغِیرچاققَه اَیلَنگن وَ آسانلِیک بِیلَن “وَهن” سِینِینگ قَلبِینگگه جایلَشِیب آلگن بِیپَروا بِیر تاماشَه بِینگه اَیلَنگنسَن وَ جُودَه هَم آسانلِیک بِیلَن “مَوجُود وَضِیعیَتگه” کوُنِیککَنسَن وَ اَلله تَعالَی مَرحَمَت قِیلگن لَعنَتگه شامِل بُولِیب قالِیشدَن هَم قوُرقمَیسَن، اوُ ذات مَرحَمَت قِیلَدِیکِی:     لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ، كَانُواْ لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ (مائده/۷۸-۷۹)  بَنِی اِسرائِل آرَسِیدَه کافِر بُولگن کِیمسَه داوُد وَ عِیسَی بِن مَریَم تِیلِیدَه لَعنَتلَنگندِیرلَر. بُونگه سَبَب اوُلَرنِینگ قِیلگن عِصیانلَرِی وَ تَجاوُزکار بُولگنلَرِیدِیر.*** اوُلَر بِیر- بِیرلَرِینِی قِیلگن نالایِیق اِیشلَرِیدَن قَیتَرمَس اِیدِیلَر. بُو قِیلمِیشلَرِی نَقَدَر یامان اِیش!

رسول الله صلی الله علیه وسلم هَم مَرحَمَت قِیلَدِیلَرکِی:  والَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَتَأْمُرُنَّ بالْمعرُوفِ، ولَتَنْهَوُنَّ عَنِ المُنْكَرِ، أَوْ لَيُوشِكَنَّ اللَّه أَنْ يَبْعثَ عَلَيْكمْ عِقَاباً مِنْهُ، ثُمَّ تَدْعُونَهُ فَلاَ يُسْتَجابُ لَكُمْ[2]  جانِم اوُنِی قوُلِیدَه بُولگن ذاتگه قَسَمکِی، اَلبَتَّه یَحشِیلِیککَه بُویُورِیب مُنکَر اِیشلَردَن قَیتَه رِیشِینگِیز کِیرَک، اَگر بُوندَی قِیلمَه سَنگِیز اَلله اوُزِینِی تامانِیدَن سِیزلَرگه عَذابنِی کِیلتِیرِیب قوُیَه دِی، سُونگرَه – مَنَه بُو عَذاب وَ مُصِیبَتنِی بَرطَرَف قِیلِیش اوُچُون – هَر قَنچَه دُعا قِیلسَنگِیز هَم دُعا لَرِینگِیز اِجابَت بُولمَیدِی.

اِبنِ عَرَبِی رَحِمَهُ الله اَیتَدِیکِی: مَنَه بُو مَطلَبدَن یَحشِی آگاه بُولِیشلِیک نِهایَتدَه اَهَمِیَتگه اِیگه بوُلِیب، جُودَه کوُپ گوُناهلَرنِی جَزاسِی مَنَه شُو دُنیادَه رُویابگه چِیقَدِی وَ باشقَه لَرِی اِیسَه آخِیرَتگه قالَدِی، گوُناهنِی مُقابِیلِیدَه سُکوُت قِیلِیشلِیک گوُناهِی اوُچُون جَزا مَنَه بُو دُنیانِی اوُزِیدَه مال- دَولَتگه وَ جانگه، مَخصُولاتلَرگه حِسارَت یِیتِیشلِیگِی وَ سُکوُت قِیلگن کِیشِیلَر اوُستِیدَه ظالِم مَسؤُللَرنِی، حاکِملَرنِی حُکمرانلِیک قِیلِیشلَرِی آرقَلِی عَمَلگه آشَدِی.

(دوامی بار……)

---

[1] جامع  البیان(۷/۱۰۲)

[2] امام احمد در مسند (٢٢٧٩٠) و امام ترمذی در سنن (٢١٩٦)

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (3) (قسمت 24)

(2-قسمت)  

این بهترین امت شدن در میان آنهمه امم یکی از وظایفش همین دعوت به کارهای خوب و ممانعت کردن از کارهای بد و غیر شرعی است، چنانچه الله تعالی می فرماید: كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ…َ (آل عمران/۱۱۰) شما برترین  امتی  هستید  که به سود  مردم  پدیدار  شده اید- زیرا- بسوی کارهای شایسته امر می کنید و از کارهای زشت و ناپسند ممانعت می کنید.

شرط برتریت و مزیت ما در اینجا « امرکردن  بسوی کارهای شایسته و بازداشتن  از کارهای زشت و ناپسند» . عمر بن خطاب رضی  الله عنه در تفسیر این آیه می گوید: مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُوْنَ مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ، فَليُؤَدِّ شَرْطَ اللهِ فِيْهَا[1] کسیکه راغب است جزء این امت  محسوب شود پس شرط  خداوند متعال در این خصوص( که امر به معروف  و  نهی از منکر) است را بایستی محقق کند.  

هم اکنون بسیاری از کانالها و ابزارهای مختلف مثل شوراها و سندیکاها و حلفها و نهادهای مردمی و غیره وجود دارند که از کانال اینها می توان قدرتمندانه در امر بخ خوبی ها و نهی از بدی ها فعالیت کرد. اما نگاه کن این نهادهای قدرت را دست چه کسانی داده ای؟ البته در کنار این با انهمه ادعا و غر زدن «عملاً» تبدیل شده ای به نظارگری بیخیال که دنیا تو را به بازی گرفته و «وهن» در قلبت جای گرفته و به سادگی با «وضع موجود» ساخته ای و نمی ترسی از اینکه مشمول لعنی گردی که الله تعالی در موردش می فرماید: لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ، کافران بنی اسرائیل از زبان داود و عیسی پسر مریم مورد لعن و نفرین قرار گرفتند زیرا آنها همواره نافرمانی خداوند را میکردند و پیوسته از حق و حقیقت تجاوز می نمودند ، كَانُواْ لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ (مائده/۷۸-۷۹) همدیگر را از کارهای زشتی که انجام می دادند نهی نمی کردند؛ بدون شک مرتکب چه کار بدی می شدند.

رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم  نیز می فرماید:   والَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَتَأْمُرُنَّ بالْمعرُوفِ، ولَتَنْهَوُنَّ عَنِ المُنْكَرِ، أَوْ لَيُوشِكَنَّ اللَّه أَنْ يَبْعثَ عَلَيْكمْ عِقَاباً مِنْهُ، ثُمَّ تَدْعُونَهُ فَلاَ يُسْتَجابُ لَكُمْ[2]  سوگند  به  ذاتی  که  جانم  به  دست  او  است  باید  امر  به  معروف  و  نهی  از  منکر  کنید که  در غیر  این  صورت  نزدیک  است  خداوند  عذابی  از  جانب خویش بر  شما  مسلط  گرداند، سپس  -جهت  برطرف شدن  آن  عذاب  و مصیبت-  دعاء کنید و دعای  تان  قبول نشود.

إبن العربي رحمه  الله می گوید: آگاهی  از  این مطلب  بسیار  حائز  اهمیت  است که مجازات  برخی  از  گناهان  در دنیا تحقق می یابد  و مجازات برخی دیگر به آخرت  موکول  می شوند و سکوت نمودن در مقابل  گناه، خود گناهی است که مجازات  آن در دنیا  بصورت وارد شدن خسارت و  زیان، در دارایی ها و جان و محصولات و مسلط شدن حاکمان و مسئولان ظالم بر سکوت کنندگان محقق می گردد.

(ادامه دارد…….)

---

[1] جامع  البیان(۷/۱۰۲)

[2] امام احمد در مسند (٢٢٧٩٠) و امام ترمذی در سنن (٢١٩٦)

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (3) (24 бўлим)

(1-қисм)

Бу ердаги хелфларни, халқ уюшмаларини кўп сонли бўлиши ва яхши суннатларни вужудга келтиришлик, мана бу хелфларни, халқ уюшмаларини тўғри, ўйлаб харакат қилишларига боис бўлади ва уларни рақобат қилишга ва дорул исломга яхшилик қилишни кўпайтиришга, янада кўпроқ амал қилишга мажбур қилади, хатто миқдорни кўпайтиришига қўшимча равишда амалларни бажаришликда сифатни яхшиланишига хам сабаб бўлади. Мана бу хелфлар худди ансор ва мухожирларга ўхшаб ўзлари учун байроқ, белги ва хос амирга хам эга бўлишлари мумкин.

Мана энди ўзингга ва сен таниган кишиларга қуйидаги саволни бера оласан, нима учун дорул исломдаги хелфларни,сендиколарни,энжиуларни ,шўроларни ва ……..ларни душманларга топширдинг? Мана шунча жаврашлар ва хаммани қарздор қилиш ва хаммадан талабкор бўлишдан сўнг, мана бу шўроларни,хелфларни,сендиколарни, бошқа халқ уюшмаларини аксарини мунофиқларни тўдасига, хатто махаллий ва бутун жахон муртад,ошкор секуляристларни тарафдорларига топшириб қўйганингни тушуниб еткандирсан?

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:

  «لَقَدْ شَهِدْتُ فِي دَارِ عَبْدِ اللهِ بْنِ جُدْعَانَ حِلْفًا مَا أَحِبُّ أَنَّ لِي بِهِ حُمْرَ النَّعَمِ،

Абдуллох ибни Жудъонни манзилида бир паймонни тузишда иштирок этдим, мана бунда хозир бўлишни, ундаги аъзоликни нихоятда фаровон қизил туяларга алмашмас эдим,

وَلَوْ أُدْعَى بِهِ فِي الْإِسْلاَمِ لَأَجَبْتُ»[1]

“агар ислом даврида хам мени мана шундай паймон тузишга чақиришса, уларни ижобат қилар эдим.” Чунки аллох таоло амр қилганки:

” وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ .

‏وَلا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَأُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ “(آل عمران / 104، 105)

Ораларингиздан яхшиликка (исломга) даъват қиладиган, ибодат- итоатга буюрадиган ва исён-гунохдан қайтарадиган бир жамоат бўлсин. Ана ўшалар нажот топгувчилардир. *** Аниқ хужжатлар келганидан кейин бўлиниб кетган ва бир-бирлари билан ихтилоф қилиб, талашиб- тортишган кимсалар каби бўлмангиз! Ана ундайлар учун улуғ азоб бордир.

Мана бу холатда “уммат”ни қолибидаги хар қандай яхшилик ишларига даъват қилишлик ва “уммат”ни қолибидаги маъруфга буюриб мункардан нахий қилишлик ва тафарруқдан,ички ихтилофлардан пархез қилишлик бир дастурдир. Барча шўролар,хелфлар, сендиколар ва хамма халқ уюшмалари яхши ишларни амалга ошириш ва яхшилик қилиш бўйича икки аслга кўра  

« وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ»

вужудга келишади.

Маъруфга буюриб мункардан қайтариш бўйича хам жамоа каналини фаолиятининг самараси якка холатдан кўра яхшироқ экани хаммага маълум. Яъни росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мункар ишларга қандай муносабатда бўлиш хақида қуйидагича мархамат қилганлар:

 مَنْ رَأَى مِنْكُمْ مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَده، فَإنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ، فَإنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ، وَذَلِكَ أضْعَفُ الإيمَانِ”.

бошқа бир ривоятда эса:

“وَلَيْسَ وَرَاءَ ذَلِكَ مِنَ الإيمَانِ حَبَّةُ خَرْدَلٍ” [2]

Сизлардан бирортангиз ёмон,мункар ишни кўрган пайтида уни қўли билан ўзгартирсин, агар қўл билан ўзгартиришга қодир бўлмаса, тили ва сўзи билан ўзгартирсин, ва агар тили билан хам ўзгартиришга қодир бўлмаса дилида уни инкор қилсин ва мана бу мархала ( яъни дил воситасида инкор қилишлик) иймонни энг заифи хисобланади.

(давоми бор…….)

---

[1] ابن هشام : 1/133 / ابن الملقن، البدر المنير7/325 /  مختصر سيرة الرسول، شيخ عبد الله نجدي ص 30- 31.

[2] ابن كثير ( التفسير) : 2/91

پَرتِیَه (حِزب)، پَرتِیَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلشر ( 3) (24 بُولِیم)

(1-قیسم)

بُو یِیردَگِی حِلفلَرنِی، حَلق اوُیُوشمَه لَرِینِی کوُپ سانلِی بُولِیشِی وَ یَحشِی سُنَّتلَرنِی وُجُودگه کِیلتِیرِیشلِیک، مَنَه بُو حِلفلَرنِی، حَلق اوُیُوشمَه لَرِینِی توُغرِی، اوُیلَب حَرَکَت قِیلِیشلَرِیگه بائِث بوُلَدِی وَ اوُلَرنِی رَقابَت قِیلِیشگه وَ دارُ الاِسلامگه یَحشِیلِیک قِیلِیشنِی کوُپَیتِیرِیشگه، یَنَدَه کوُپراق عَمَل قِیلِیشگه مَجبُور قِیلَدِی، حَتَّی مِقدارنِی کوُپَیتِیرِیشِیگه قوُشِیمچَه رَوِیشدَه عَمَللَرنِی بَجَرِیشلِیکدَه صِیفَتنِی یَحشِیلَنِیشِیگه هَم سَبَب بُولَدِی. مَنَه بُو حِلفلَر حوُددِی اَنصار وَ مُهاجِرلَرگه اوُحشَب اوُزلَرِی اوُچُون بَیراق، بِیلگِی وَ خاص اَمِیرگه هَم اِیگه بُولِیشلَرِی موُمکِین.

مَنَه  اِیندِی اوُزِینگگه وَ سِین تَنِیگن کِیشِیلَرگه قُویِیدَگِی سَوالنِی بِیرَه آلَسَن، نِیمَه اوُچُون دارُ الاِسلامدَگِی حِلفلَرنِی، سِیندِیکا لَرنِی، اِینجِی اوُلَرنِی، شوُرالَرنِی وَ ……..لَرنِی دُشمَنلَرگه تاپشِیردِینگ؟ مَنَه شُونچَه جَورَشلَر وَ هَمَّه نِی قَرضدار قِیلِیش وَ هَمَّه دَن طَلَبکار بُولِیشدَن سُونگ، مَنَه بُو شوُرالَرنِی، حِلفلَرنِی، سِیندِیکالَرنِی ، باشقَه حَلق اوُیُوشمَه لَرِینِی اَکثَرِی مُنافِقلَرنِی توُدَه سِیگه، حَتَّی مَحَلِّی وَ بوُتُون جَهان مُرتَد،آشکار سِکوُلارِیستلَرنِی طَرَفدارلَرِیگه تاپشِیرِیب قوُیگنِینگنِی توُشوُنِیب یِیتکَندِیرسَن؟

رسول الله صلی الله علیه وسلم مَرحَمَت قِیلَدِیلَرکِی:   «لَقَدْ شَهِدْتُ فِي دَارِ عَبْدِ اللهِ بْنِ جُدْعَانَ حِلْفًا مَا أَحِبُّ أَنَّ لِي بِهِ حُمْرَ النَّعَمِ،  عَبدُالله اِبنِ جُدعاننِی مَنزِیلِیدَه بِیر پَیماننِی توُزِیشدَه اِیشتِراک اِیتدِیم،مَنَه بوُندَه حاضِر بوُلِیشنِی، اوُندَگِی اَعضالِیکنِی نِهایَتدَه فَراوان قِیزِیل تُویَه لَرگه اَلِمشمَس اِیدِیم، وَلَوْ أُدْعَى بِهِ فِي الْإِسْلاَمِ لَأَجَبْتُ»[1]  “اَگر اِسلام دَورِیدَه هَم مِینِی مَنَه شوُندَی پَیمان توُزِیشگه چَقِیرِیشسَه ، اوُلَرنِی اِجابَت قِیلَر اِیدِیم.” چوُنکِی اَلله تَعالَی اَمر قِیلگنکِی: ” وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ . وَلا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَأُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ “(آل عمران / 104، 105)  آرَلَرِینگِیزدَن یَحشِیلِیککَه (اِسلامگه) دَعوَت قِیلَدِیگن، عِبادَت- اِطاعَتگه بوُیُورَدِیگن وَ عِصیان- گوُناهدَن قَیتَه رَدِیگن بِیر جَماعَت بوُلسِین. اَنَه اوُشَه لَر نَجات تاپگوُچِیلَردِیر. *** اَنِیق حُجَّتلَر کِیلگنِیدَن کِییِین بوُلِینِیب کِیتگن وَ بِیر- بِیرلَرِی بِیلَن اِیختِلاف قِیلِیب، تَلَشِیب- تارتِیشگن کِیمسَه لَر کَبِی بوُلمَنگِیز! اَنَه اوُندَیلَر اوُچُون اوُلوُغ عَذاب باردِیر.

مَنَه بُو حالَتدَه “اوُمَّت”نِی قالِیبِیدَگِی هَر قَندَی یَحشِیلِیک اِیشلَرِیگه دَعوَت قِیلِیشلِیک وَ “اوُمَّت” نِی قالِیبِیدَگِی مَعرُوفگه بُویُورِیب مُنکَردَن نَهِی قِیلِیشلِیک وَ تَفَرُّقدَن، اِیچکِی اِیختِلافلَردَن پَرهِیز قِیلِیشلِیک بِیر دَستوُردِیر. بَرچَه شوُرالَر، حِلفلَر، سِیندِیکالَر وَ هَمَّه حَلق اوُیُوشمَه لَرِی یَحشِی اِیشلَرنِی عَمَلگه آشِیرِیش وَ یَحشِیلِیک قِیلِیش بُویِیچَه اِیککِی اَصلگه کوُرَه  « وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ» وُجُودگه کِیلِیشَدِی.

مَعرُوفگه بُویُورِیب مُنکَردَن قَیتَه رِیش بُویِیچَه هَم جَماعَه کَنَلِینِی فَعالِیَتِینِینگ ثَمَرَه سِی یَککَه حالَتدَن کوُرَه یَحشِیراق اِیکَنِی هَمَّه گه مَعلوُم. یَعنِی رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلَّم هَم مُنکَر اِیشلَرگه قَندَی مُناسَبَتدَه بُولِیش حَقِیدَه قوُیِیدَگِیچَه مَرحَمَت قِیلگنلَر:  مَنْ رَأَى مِنْكُمْ مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَده، فَإنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ، فَإنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ، وَذَلِكَ أضْعَفُ الإيمَانِ”.  باشقَه بِیر رِوایَتدَه اِیسَه:  “وَلَيْسَ وَرَاءَ ذَلِكَ مِنَ الإيمَانِ حَبَّةُ خَرْدَلٍ” [2]  سِیزلَردَن بِیرارتَنگِیز یامان، مُنکَر اِیشنِی کوُرگن پَیتِیدَه اوُنِی قوُلِی بِیلَن اوُزگرتِیرسِین، اَگر قوُل بِیلَن اوُزگرتِیرِیشگه قادِر بُولمَسَه، تِیلِی وَ سوُزِی بِیلَن اوُزگرتِیرسِین وَ اَگر تِیلِی بِیلَن هَم اوُزگرتِیرِیشگه قادِر بُولمَسَه دِیلِیدَه اوُنِی اِنکار قِیلسِین وَ مَنَه بُو مَرحَلَه ( یَعنِی دِیل واسِیطَه سِیدَه اِنکار قِیلِیشلِیک) اِیماننِی اِینگ ضَعِیفِی حِسابلَنَدِی.

(دوامی بار……)

---

[1] ابن هشام : 1/133 / ابن الملقن، البدر المنير7/325 /  مختصر سيرة الرسول، شيخ عبد الله نجدي ص 30- 31.

[2] ابن كثير ( التفسير) : 2/91

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (3) (قسمت 24)

(1-قسمت)

در اینجا تعدد در حلفها و انجمنهای مردم نهاد و تولید و ابداع سنتهای حسنه باعث درست و سنجیده حرکت کردن این حلفها و انجمنها می شود وآنها را به رقابت و زیادت خیر رساندن به دارالاسلام و عمل بیشتر و حتی علاوه بر افزایش کمیت به افزودن بر کیفت نیک انجام دادن اعمال می کشاند.  این حلفها حتی می توانند برای خودشان مثل انصار و مهاجر دارای پرچم و نشان و امیر خاص خود باشند.

الان باید از خودت و آنهائی که می شناسی بپرسی که چرا در دارالاسلام  حلفها و سندیکاها و ان جی او ها و شوراها و… را به دشمنان سپرده ای؟ با اینهمه غرزدن و بدهکار کردن همه و از همه طلبکار شدن  باید متوجه شده باشی که اکثریت این شوراها و حلفها و سندیکاها و سایر نهادهای مردم نهاد را داده ای دست دارودسته ی منافقین و حتی طرفداران آشکار سکولاریستهای مرتد محلی و جهانی .  

رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «لَقَدْ شَهِدْتُ فِي دَارِ عَبْدِ اللهِ بْنِ جُدْعَانَ حِلْفًا مَا أَحِبُّ أَنَّ لِي بِهِ حُمْرَ النَّعَمِ، در خانه عبدالله بن جدعان در انعقاد پيماني شرکت جستم که هيچ دوست ندارم آن حضور و عضويت را با اشتران سرخ موي فراوان عوض کنم، وَلَوْ أُدْعَى بِهِ فِي الْإِسْلاَمِ لَأَجَبْتُ»[1] « وهم اينک دردوران اسلام نيز اگر مرا به سوي چنان پيماني فراخوانند، اجابت خواهم کرد» . چون الله تعالی امر کرده که :” وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ . باید از میان شما امتی باشند که دعوت به نیکی کنند و امر به معروف و نهی از منکر نمایند ، و آنان خود رستگارند .‏وَلا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَأُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ “(آل عمران / 104، 1054) و مانند کسانی نشوید که پراکنده شدند و اختلاف ورزیدند ( آن هم ) پس از آن که نشانه‌های روشن ( پروردگارشان ) به آنان رسید ، و ایشان را عذاب بزرگی است.‏

در این صورت دعوت به هر کار خیری در قالب «امت» و امر به معروف و نهی از منکر در قالب «امت» و پرهیز از تفرق و اختلافات داخلی یک دستور است . تمام شوراها و حلفها و سندیکاها و تمام نهادهای مردم نهاد جهت انجام خیر و خیر رسانی بر دو اصل « وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ» به وجود می آیند .

در امر به معروف و نهی از منکر هم باز ثمرات فعالیت از کانال جمعی بر تک روی بر کسی پوشیده نیست . یعنی زمانی که رسول الله صلی الله علیه وسلم نیز در مورد چگونگی برخورد با منکرات فرموده است : مَنْ رَأَى مِنْكُمْ مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَده، فَإنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ، فَإنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ، وَذَلِكَ أضْعَفُ الإيمَانِ”. وفي رواية: “وَلَيْسَ وَرَاءَ ذَلِكَ مِنَ الإيمَانِ حَبَّةُ خَرْدَلٍ” [2] كسيكه از شما كار زشت و منكری را ديد بايد آن را با دست خود تغيير دهد، اگر نتوانست با دست تغيير دهد، با زبان و گفتار خود تغيير دهد، و اگر نتوانست با زبان تغيير دهد، با دل خود آن را انكار كند و اين مرحله (يعنی انكار به وسيله دل) ضعيف ترين ايمان است.

(ادامه دارد……)

---

[1] ابن هشام : 1/133 / ابن الملقن، البدر المنير7/325 /  مختصر سيرة الرسول، شيخ عبد الله نجدي ص 30- 31.

[2] ابن كثير ( التفسير) : 2/91

تعارفي درس/څلورم درس: اسلام څه شی دی او مسلمان څوک دی؟ (۴)

مسلمانانو وروڼو او خویندو! پام وکړئ، دا نوم د بشر په تاریخ کې د اسلام د ټولو پیروانو لپاره د الله تعالی لخوا غوره شوی. زموږ نوم همدا اوس هم همدغه دی.
که موږ د ځمکې، اسمان، بحر، غر، باد، لمر او سپوږمۍ نومونه موږ نشو کولی بدل کړو ، نو موږ ته د هغه د بدلولو او نه بدلول د خالق لخوا هیڅ حکم موږ نه لرو.
لکه څنګه چې تاسو دا نه خوښوئ چې غر ته بحر او اسمان ته غر ووایئ، په ورته ډول تاسو د هغه نوم بدلولو ته اجازه نه لرئ چې الله تعالی د بشريت په ټول تاریخ کې ستاسو لپاره غوره کړی دی.
خو تا د غره نوم ایښی خو الله تعالی دا نوم ستا لپاره غوره کړی دی. وګورئ چې پیغمبران څنګه په تاریخ کې ځان معرفي کوي:

نوح علیه السلام وویل: «وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ المُسْلِمِینَ» (یونس/۷۲)، او ماته امر شوی دی چې له مسلمانانو څخه یو شم.

ابراهیم او اسماعیل علیه الصلاة و السلام- وفرمایل: «رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَکَ» (بقره/۱۲۸)،
اې زموږ ربه! داسې وکړه چې موږ دوه کسان ستاسو او مسلمانانو ته اخلاص او اطاعت ولرو او زموږ له اولادونو څخه به یو داسې قوم او ټولنه پیدا شي چې مسلمانان او ستا( تابع) وي.

خپلو اولادونو ته د ابراهيم او يعقوب عليهم السلام د امر په اړه فرمايي: «وَوَصَّى بِهَا إِبْرَاهِیمُ بَنِیهِ وَیَعْقُوبُ یَا بَنِیَّ إِنَّ اللهَ اصْطَفَى لَکُمُ الدِّینَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» (بقره/۱۳۲)، او ابراهیم علیه السلام خپلو اولادونو ته د همدې دین د پیروي کولو امر وکړ او حضرت یعقوب (ع) هم همداسې وکړل، هر یو خپلو اولادونو ته وویل: ای زما اولاده! خدای ستاسو لپاره دین ( توحیدی اسلام) غوره کړی دی. یعني د مسلمان په توګه مړ شه.

یوسف علیه السلام دعا وکړه او ویې ویل:«تَوَفَّنِی مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ» (یوسف/۱۰۱)، (یوسف خدای ته مخ وکړل او ویې ویل:) ربه! ما په مسلمان مړ کړه او له صالحانو سره یو ځای کړه.

موسی علیه السلام هم وفرمایل: «وَقَالَ مُوسَى یَا قَوْمِ إِنْ کُنْتُمْ آَمَنْتُمْ بِاللهِ فَعَلَیْهِ تَوَکَّلُوا إِنْ کُنْتُمْ مُسْلِمِینَ» (یونس/۸۴) موسى (د مؤمنانو د تسليت او تشويق لپاره) وويل: اى زما قومه! که تاسو واقعیا په خدای باور لرئ نو په هغه توكّل وکړئ (او تاسو باید په هغه باور اوتوكّل وکړئ) که تاسو مسلمان یاست.

د فرعون جادوګرانو هم وویل کله چې دوی په موسی ایمان راوړ: «رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِینَ» (اعراف/۱۲۶)، ربه! موږته لوی صبر ورکړه، په موږ رحم وکړه او موږ د مسلمان په توګه مړ کړه.

سليمان عليه السلام د يمن ملکې بلقيس او د هغې قوم ته ليک وليکل او ويې ويل: «أَلَّا تَعْلُوا عَلَیَّ وَأْتُونِی مُسْلِمِینَ» (نمل/۳۱)، د دې لپاره (ما دا لیک رالیږلی دی) چې ته په ما باندې برتری ونه لټوې، او ازما خواته تسلیم شوی رايشي.

حواريّون عیسی علیه السلام ته هغوی ورته وویل: «آَمَنَّا بِاللهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل‌عمران/۵۲)،(موږ) په هغه ايمان باور لرو؛ او (ته هم) شاهد اوسئ چې موږ مسلمانان یو.

دا دلایل واضح دي، لکه څنګه چې “د اسلام دین” د ټولو پیغمبرانو دنده وه، د بشريت په تاریخ ټولو دورو کې د اسلام د دین پیروانو ته د “مسلمان” نوم ورکړل شوی دی.
که تاسو په ټول قرآن کې پلټنه وکړئ، د “مسلمان” له کلمې پرته، د اسلام د دین پیروانو لپاره بل کوم نوم یا رواج ندی معرفي شوی.
دا هغه نوم دی چې الله تعالی زموږ لپاره غوره کړی دی؛ د یو دین لپاره چې د بشر په تاریخ کې یو نوم لري، د دې دین پیروانو لپاره یې هم یو نوم معرفي کړی او دا هغه دین دی چې موږ ته د قیامت تر ورځې پورې نازل شوی دی.

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

(матлабни комил матни)

Агар диққат қиладиган бўлсак, аллох таоло харгиз ахли китобни, шибхи ахли китобни  кофирларига нисбатан, агарчи улар исломнинг тахриф қилинган тармоқларидан бўлишса хам, “хизб” лақабини бермаганлигини кўрамиз. Аллох таоло мархамат қиладики:

  وَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمِنَ الأَحْزَابِ مَن یُنکِرُ بَعْضَهُ ‏(رعد/36)

( Эй Мухаммад), биз китоб (таврот,инжил) ато этган кишилар сизга нозил  қилинган нарса ( қуръон) сабабли шодланадилар. ** (Яхудий ва насронийлардан сизга қарши бўлган) тўдалар орасида унинг ( қуръоннинг) бир қисмини инкор қиладиган кимсалар хам бордир.

“Хизб” аслида “илох”га эга бўлиш дегани ва бошқалардан мустақил маржаъга,бошқалардан “мустақил” дунёқарашга эга бўлишдир, бу худди либирал ва сармоядорлик хизбини дунёқарашидан бўлмиш   коммунизм хизбини дунёқарашига ўхшайди. Ёки фаминистларни, нацианалистларни, интернацианалистларни дунёқарашига ўхшайди……мана буларни барчаси агарчи секуляризм динини ичидаги мазхаблар бўлишига қарамасдан уларни хар бири бошқаларидан мустақил равишда ўзига хос дунёқарашга эга, яъни аслида ўзларига хос “илох”ларни вужудга келтиришган ва бу бошқаларни “илох”ларидан фарқ қилади ва ўзига мустақилдир.

Мана бу холатда “ахзоблар” ахли китобдан фарқ қилади. Ахзоб ва хизбгаролар, секуляристлар (араб тили билан айтганда мушриклар) бўлишади; мусулмонларни орасида хам мунофиқлар ва секулярзадалар тўдаси “хизб”ни кўпайтиришга мойилликлари бор, чунки улар дорул исломдаги секуляристларнинг  беғайратроғи, ахмоқроғлари бўлишади, қўлдан келганча қаттиқ диктаторлик билан мусулмонларни ўртасида “хизблар”ни ташкил қилинишини олдини олиниши керак, секуляристлар олдин ташкил қилган нарсаларини хам нобуд қилиниши лозим, магар мўъминлар билан паймон тузган мушрикларгина нобуд қилинмайди.

Дорул исломдаги ахли китоблар мусулмонларни орасидаги синфлар,сендиколардек хисобланади, улар жамиятни асосий қонунларини чорчўпида ва паймонга асосланган холда ўзларини шахсий ва ижтимоъий хаётларини давом эттиришади ва харгиз дорул исломда хизбларга оид мақсадларни кетидан юришмайди. Яъни харгиз аллохни хизбини нобуд қилиш учун ва дорул исломдаги хукумат қудратини қўлга киритиш учун ошкора хизб ташкил қилишга харакат қилишмайди ва хизбга оид фаолиятларни амалга оширишмайди.

Дархақиқат ахли китобни аллохни ризоятидан бошқа мақсади йўқ, улар аллох буйруқ берган йўлда харакат қиляпмиз ,деб ўйлашади, аммо кетаётган йўллари хато, адашган йўлдир ва………шу сабабли хам дорул исломда уларни химояга олинади ва уларга ўйлаб кўриш, фахмлаш,ақл юргизиш  учун фурсат берилади, балким шуни натижасида улар адашиб кетишган йўлларидан ислом динини сахих йўлига қайтишлари мумкин ва ахли зиммани кофирлари дорул исломда  тузилган паймонларга,шартларга кўра ўзларини тинч хаётларини давом эттиришади.

Мана бу холатда ахли китобни кофирлари ахзоблар жумласидан хисобланмас экан, авс ва хазраж қабилалари хатто араб,қибтий, курд, молоий, турк ва бошқа миллатлар хам “хизблар”ни жумласидан хисобланмайди, мана шу шаклда мухожир ва ансорларни хизбгаролик маъносида икки “хизб” деб хисоблашга харакат қилаётган  кимсаларни ишлари бехудадир, бу фақат уларнинг “хизб” маъносидаги жахолатларини билдиради ёки улар огох холда авом халқни фариб бериш учун очиқчасига адаштиришларга қўл уришади, чунки бугунги дунёдаги илмий адабиётдаги хизбни,хизбгароликни таърифи очиқ-ойдин равшандир.

ادامه خواندن Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

(مطلبنی کامل متنی)

اَگر دِققَت قِیلَدِیگن بُولسَک، اَلله تَعالَی هَرگِیز اَهلِی کِتابنِی،شِبهِ اَهلِی کِتابنِی کافِرلَرِیگه نِسبَتاً اَگرچِی اوُلَر اِسلامنِینگ تَخرِیف قِیلِینگن تَرماقلَرِیدَن بوُلِیشسَه هَم، “حِزب” لَقَبِینِی بِیرمَگنلِیگِینِی کوُرَمِیز. اَلله تَعالَی مَرحَمَت قِیلَدِیکِی:    وَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمِنَ الأَحْزَابِ مَن یُنکِرُ بَعْضَهُ ‏(رعد/36) (اِی مُحَمَّد)، بِیز کِتاب (تَورات، اِنجِیل) عَطا اِیتگن کِیشِیلَر سِیزگه نازِل قِیلِینگن نَرسَه (قُرآن) سَبَبلِی شادلَنَدِیلَر. ** (یَهُودِی وَ نَصرانِیلَردَن سِیزگه قَرشِی بُولگن) توُدَه لَر آرَسِیدَه اوُنِینگ (قُرآننِینگ) بیر قِیسمِینِی اِنکار قِیلَدِیگن کِیمسَه لَر هَم باردِیر.

“حِزب” اَصلِیدَه “اِلاه” گه اِیگه بوُلِیش دِیگنِی وَ باشقَه لَردَن مُستَقِیل مَرجَعگه، باشقَه لَردَن “مُستَقِیل” دُنیا قَرَشگه اِیگه بُولِیشدِیر، بُو حُوددِی لِیبِیرَل وَ سَرمایَه دارلِیک حِزبِینِی دُنیا قَرَشِیدَن بوُلمِیش کامُّونِیزم حِزبِینِی دُنیا قَرَشِیگه اوُحشَیدِی. یاکِی فَمِینِیستلَرنِی، نَسایانالِیستلَرنِی، اِنتِیرنَسانالِیستلَرنِی دُنیا قَرَشِیگه اوُحشَیدِی……مَنَه بُولَرنِی بَرچَه سِی اَگرچِی سِکوُلارِیزم دِینِینِی اِیچِیدَگِی مَذهَبلَر بوُلِیشِیگه قَرَمَسدَن اوُلَرنِی هَر بِیرِی باشقَه لَرِیدَن مُستَقِیل رَوِیشدَه اوُزِیگه خاص دُنیا قَرَشگه اِیگه، یَعنِی اَصلِیدَه اوُزلَرِیگه خاص “اِلاه” لَرنِی وُجُودگه کِیلتِیرِیشگن وَ بُو باشقَه لَرنِی “اِلاه”لَرِیدَن فَرق قِیلَدِی وَ اوُزِیگه مُستَقِیلدِیر.

مَنَه بُو حالَتدَه “اَحزابلَر” اَهلِی کِتابدَن فَرق قِیلَدِی. اَحزاب وَ حِزبگرالَر، سِکوُلارِیستلَر (عَرَب تِیلِی بِیلَن اَیتگندَه مُشرِکلَر) بُولِیشَدِی؛ مُسُلمانلَرنِی آرَسِیدَه هَم مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر توُدَه سِی “حِزب”نِی کوُپَیتِیرِیشگه مایِیللِیکلَرِی بار،چُونکِی اوُلَر دارُ الاِسلامدَگِی سِکوُلارِیستلَرنِینگ بِی غَیرَتراغِی،اَخماقراغِی بوُلِیشَدِی، قوُلدَن کِیلگنچَه قَتتِیق دِکتَتارلِیک بِیلَن مُسُلمانلَرنِی اوُرتَسِیدَه “حِزبلَر”نِی تَشکِیل قِیلِینِیشِینِی آلدِینِی آلِینِیشِی کِیرَک،سِکوُلارِیستلَر آلدِین تَشکِیل قِیلگن نَرسَه لَرِینِی هَم نابوُد قِیلِینِیشِی لازِم، مَگر مُؤمِنلَر بِیلَن پَیمان توُزگن مُشرِکلَرگِینَه نابوُد قِیِلینمَیدِی.

دارُ الاِسلامدَگِی اَهلِی کِتابلَر مُسُلمانلَرنِی آرَسِیدَگِی صِینفلَر، سِیندِیکالَردِیک حِسابلَنَدِی، اوُلَر جَمِیعیَتنِی اَساسِی قانوُنلَرِینِی چارچُوپِیدَه وَ پَیمانگه اَساسلَنگن حالدَه اوُزلَرِینِی شَخصِی وَ اِجتِمائِی حَیاتلَرِینِی دَوام اِیتتِیرِیشَدِی وَ هَرگِیز دارُ الاِسلامدَه حِزبلَرگه آئِد مَقصَدلَرنِی کِیتِیدَن یوُرِیشمَیدِی. یَعنِی هَرگِیز اَلله نِی حِزبِینِی نابوُد قِیلِیش اوُچُون وَ دارُ الاِسلامدَگِی حُکوُمَت قُدرَتِینِی قوُلگه کِیرِیتِیش اوُچُون آشکارَه حِزب تَشکِیل قِیلِیشگه حَرَکَت قِیلِیشمَیدِی وَ حِزبگه آئِد فَعالِیَتلَرنِی عَمَلگه آشِیرِیشمَیدِی.

دَرحَقِیقَت اَهلِی کِتابنِی اَلله نِی رِضایَتِیدَن باشقَه مَقصَدِی یُوق، اوُلَر اَلله بُویرُوق بِیرگن یُولدَه حَرَکَت قِیلیَپمِیز، دِیب اوُیلَشَدِی، اَمّا کِیتَیاتگن یوُللَرِی خَطا، اَدَشگن یوُلدِیر وَ ……..شُو سَبَبلِی هَم دارُ الاِسلامدَه اوُلَرنِی حِمایَه گه آلِینَدِی وَ اوُلَرگه اوُیلَب کوُرِیش فَهملَش، عَقل یُورگِیزِیش اوُچُون فُرصَت بِیرِیلَدِی، بَلکِیم شوُنِی نَتِیجَه سِیدَه اوُلَر اَدَشِیب کِیتِیشگن یوُللَرِیدَن اِسلام دِینِینِی صَحِیح یُولِیگه قَیتِیشلَرِی مُومکِین وَ اَهلِی زِمَّه نِی کافِرلَرِی دارُ الاِسلامدَه توُزِیلگن پَیمانلَرگه، شَرطلَرگه کوُرَه اوُزلَرِینِی تِینچ حَیاتلَرِینِی دَوام اِیتتِیرِیشَدِی.

مَنَه بُو حالَتدَه اَهلِی کِتابنِی کافِرلَرِی اَحزابلَر جُملَه سِیدَن حِسابلَنمَس اِیکَن، اَوس وَ خَزرَج قَبِیلَه لَرِی حَتَّی عَرَب، قِبطِی، کوُرد، مالائِی، توُرک وَ باشقَه مِللَتلَر هَم “حِزبلَر”نِی جُملَه سِیدَن حِسابلَنمَیدِی، مَنَه شوُ شَکلدَه مُهاجِر وَ اَنصارلَرنِی حِزبگرالِیک مَعناسِیدَه اِیککِی “حِزب” دِیب حِسابلَشگه حَرَکَت قِیلَیاتگن کِیمسَه لَرنِی اِیشلَرِی بِیهُودَه دِیر، بُو فَقَط اوُلَرنِینگ “حِزب” مَعناسِیدَگِی جَهالَتلَرِینِی بِیلدِیرَدِی یاکِی اوُلَر آگاه حالدَه عَوام حَلقنِی فَرِیب بِیرِیش اوُچُون آچِیقچَه سِیگه اَدَشتِیرِیشلَرگه قوُل اوُرِیشَدِی، چوُنکِی بُوگوُنگِی دُنیادَگِی عِلمِی اَدَبِیاتدَگِی حِزبنِی، حِزبگرالِیکنِی تَعرِیفِی آچِیق – آیدِین رَوشَندِیر.

مَنَه بُو بارَدَه خَوارِجلَرنِی هَم “حِزب” دِیب تَنِیشتِیرِیب بُولمَیدِی، بَغِی اَهلِی قُدرَتنِی کَسب قِیلِیش اوُچُون جَماعَه لَردَن،گوُرُوهلَردَن یاکِی هِیلمَه- هِیل طائِفَه لَردَن شَکللَنگن بُولِیشلَرِی مُومکِین، اَمّا اوُلَرنِی آرَسِیدَگِی فَقَط سِکوُلارِیستلَرگِینَه اَحزابلَر جُملَه سِیدَن حِسابلَنَدِی وَ اوُلَر حِزبگه آئِد مَقصَدلَرنِی کِیتِیدَن یوُرِیشَدِی.

ادامه خواندن پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)

(متن کامل مطلب)

اگر دقت کنیم متوجه می شویم که الله تعالی هرگز به کفار اهل کتاب و شبه اهل کتاب لقب «حزب»  نمی دهد هر چند اینها انشعاباتی تحریف شده از اسلام بوده اند. الله تعالی می فرماید : وَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ، کسانی که کتاب (آسمانی) بدیشان داده‌ایم (و منصف هستند) از آنچه بر تو نازل شده است خوشحالند، وَمِنَ الأَحْزَابِ مَن یُنکِرُ بَعْضَهُ ‏(رعد/36) و از میان «احزاب» کسانی هستند که قسمتی از آن را نمی‌پذیرند. ( که بعداً روشن می شود هر جا در قرآن کلمه ی «احزاب» آمده منظور سکولاریستها (به زبان عربی = مشرکین) هستند.)

«حزب» درواقع یعنی داشتن «اله» و مرجعی مستقل از دیگران و داشتن نگرشی«مستقل» از دیگران،  مثل نگرش حزب کمونیسم از نگرش حزبی لیبرال و سرمایه دار. اینها در واقع دو نگرش کاملاً متمایز در داخل دین سکولاریسم هستند. یا نگرش حزب فمنیستها و مرد سالاران، یا نگرش ناسیونالیستها با اینتر ناسیونالیستها و…. تمامی اینها با آنکه مذاهبی در داخل دین سکولاریسم هستند اما هر یک مستقل از دیگران جهانبینی خاص خودش را دارند، در واقع «اله» خاص خودش را تولید کرده و با «اله» های دیگران فرق دارد و مستقل است.

در این صورت «احزاب» با اهل کتاب فرق دارند. احزاب و حزب گرایان، سکولاریستها (به زبان عربی = مشرکین) هستند؛ و در میان مسلمین هم منافقین و دارودسته ی سکولار زده ها گرایش به «حزب» سازی دارند، چون بخش بی غیرت و بی عرضه ی سکولاریستها در دارالاسلام هستند، که با دیکتاتوری هر چه تمامتر از تشکیل «حزب» آنها در میان مسلمین ممانعت و جلوگیری به عمل می آید، و آنچه که سکولاریستها قبلاً هم تشکیل داده اند باید نابود شود مگر کسانی از مشرکین که با مومنین پیمانی داشته باشند.

اهل کتاب در دارالاسلام همچون صنف و سندیکائی در میان مسلمین محسوب می شوند که در چارچوب قانون اساسی جامعه و طبق پیمانی که دارند به زندگی فردی و اجتماعی خود می پردازند و هرگز اهداف حزبی را در دارالاسلام دنبال نمی کنند. یعنی هرگز در تلاش نیستند که آشکارا حزبی برای نابودی حزب الله و در دست گرفتن قدرت حکومتی در دارالاسلام تشکیل بدهند و فعالیت حزبی انجام بدهند.

در واقع اهل کتاب هدفی غیر از رضایت الله ندارند و خیال می کنند در همان مسیری حرکت می کنند که الله دستورش را داده است اما مسیر را اشتباهی و انحرافی می روند و… به همین دلیل در دارالاسلام مورد سرپرستی و حمایت قرار می گیرند و به آنها فرصت فکر کردن و تعقل و فهم آزاد داده میشود تا بلکه به مسیر صحیح دین اسلام که از آن منحرف شده اند برگردند و این کفار اهل ذمه طبق پیمانها و شروطی در دارالاسلام به زندگی مسالمت آمیز خود ادامه می دهند.

در این صورت زمانی که کفار اهل کتاب جزو احزاب محسوب نمی شوند واضح است که قبایلی مومن چون اوس و خزرج و حتی نژادهائی چون عرب و قبطی و کورد و مالایی و تورک و غیره نیز جزو «حزب» محسوب نمی شوند، به همین شکل کسانی هم که می خواهند مهاجرین و انصار را در مفهوم و معنی حزبگرائی دو «حزب» به حساب بیاورند باز تلاش بیهوده ای می کنند که تنها ریشه در جهالت آنها به معنی «حزب» و جایگاه احزاب در قرآن دارد، یا آگاهانه به این تحریف واضح جهت عوام فریبی دست می زنند، چون تعریف حزب و حزبگرائی در ادبیات علمی امروزه ی دنیا هم واضح و روشن است.

در همین راستا باز نمی توان خوارج را نیز «حزب» معرفی کرد، اهل بغی ممکن است باشگاه‌ها و مجموعه هائی برای کسب قدرت و کشمکش قدرت باشند و از طیفهای مختلفی شکل گرفته باشند اما تنها سکولاریستهای میان آنها هستند که جزو احزاب محسوب می شوند و اهداف حزبی را دنبال می کنند.

ادامه خواندن حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)