Душманларни мана бу холда даражаларга ажратиш, ислом душманлари ва мусулмонларни хар қандай мавжудотдан кўра яхшироқ танийдиган холиқ- аллох томонидан таъйин қилинган, у зот мархамат қилади:
Холбуки, аллох душманларингизни жуда яхши билгувчи, аллохни ўзи етарли дўст, аллохни ўзи етарли ёрдамчидир.
Агар бизлар аллохни ва аллохни қонунларини четга суриб кетадиган бўлсак, ким бизларга душманларимизни бунчалик диққат билан даражаларга ажратиб бера олади? Уларга қандай муомала қилишимиз борасида ким бизга хомийлик қилиб бизларни бошқаради?
Ха, у зот бизларни душманларимизни хам таъйин қилиб берган; агар бизлар хам мана шу йўлда харакат қилар эканмиз, албатта бизларга ёрдам бериб мададкоримиз бўлади. Иншааллох.
Мана бу шаръий равишдаги душманни таниш ва душманларни даражаларга ажратишни, исломни аввалидаги мусулмонлар кейинроқ нозил бўлган бошқа ахкомлардан олдин таълим олиб унга амал қилишган эди. Аммо бизнинг бугунги кундаги мусулмонлар юзлаб хукм ва суннатларни билишади, лекин мана бу мухим ишга нисбатан жохил бўлиб қолишган. Улар огох мусулмонга умуман алоқаси бўлмаган амалларни қилиб,нотўғри вазиятларга тушиб қолишади.
این در جه بندی دشمنان از جانب الله و خالقی صورت گرفته که بهتر از هر موجودی دشمنان اسلام و مسلمین را می شناسد و می فرماید : وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ وَكَفَى بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللَّهِ نَصِيرًا (نساء/۴۵) خداوند (از شما) بهتر دشمنانتان را مي‌شناسد، و كافي است كه خدا سرپرست (و نگهدارتان) باشد، و كافي است كه خدا ياور (و مددكارتان) باشد. اگر ما الله را و قانون الله را رها کنیم چه کسی می تواند این گونه دشمنان ما را با این دقت برای ما دسته بندی کند و ما را سر پرستی بکند در چگونگی برخورد با آنان؟ «وَكَفَى بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللَّهِ نَصِيرًا»، بله دشمنان ما را تعیین کرده؛ ما هم اگر در این مسیر حرکت کنیم یاری گر ما هم خواهد بود .ان شاء الله
این دشمن شناسی شرعی و درجه بندی دشمنان یکی از همان موارد اساسی و مهمی است که مسلمین صدر اسلام قبل از سایر احکامی که بعدها نازل می شود یادش گرفته بودند و به آن عمل می کردند، اما مسلمین کنونی ما با آنکه ممکن است صدها حکم و سنت دیگر را بلد باشند اما نسبت به این امر مهم جاهلند و مرتکب اعمال و موضع گیریهائی می شوند که ربطی به واکنش یک مسلمان آگاه ندارد.
بو ییرده انیق ایتیلگن دیک مدافعه جهادی اوچون هیچ قندی شرط یوق.سیز حمایه له نیش موضوع سیده کیلتیرگن شرطلر بیلن اولامالرگه قرشی حالده ایش توتمه دینگیزمی؟
ج: بیز آلیب کیلگن منه بو شرطلرنی خیرالقورونده گی فقها رحمه الله لر و اولردن کیینگی لر جمله دن ابن تیمیه و باشقه لر شرعی منبع لردن بیان قیلیب کیلتیریشگن، بو مینی اجادیم یا 4-5 عصر آلدینگی نرسه هم ایمس.
منه بوندن سونگ سیز ابن تیمیه رحمه الله نیینگ بو سوزلرینی یحشیلب مطالعه قیلیب چیقینگ، شونده او کیشینینگ کیلتیرگن “شرط”دن منظوری نیمه؟ حمایه له نیش اوچون کیلتیریلگن شرطلرمی یا منظوری باشقه شرطلرمی؟ -ایکنینی بیلیب آله سیز.
او کیشی منه بو جمله ده و اوندن آلدین هم جهادنینگ فرضی کفایه حالتی یا طلب جهادی حقیده صحبت قیله دی و بوندن کیین فرضی عین حالتیده گی جهادگه اعتبارینی قره ته دی. او کیشی منه بو متنده ایته دیکی:
فرضی کفایه نی شرطلریده آته- آنه نی عذنی، قرض ایگه سینی روحصتی، عیال کیشینینگ حوجه یینینی روحصتیسیز حهاد قیلمسلیگی و منه بونگه اوحشش مسله لر کیلتیریلگن بولیب، بولر مغنی المحتاج ده کیلگن: حجنی واجب بولیشیگه مانع بوله دیگن عذرلرنی برچه سی حهادنی هم واجب بولیشیگه مانع بوله آله دی، یولنی حوف سیزلیگیده کافرلر و یولتوسرلردن قورقیش حهادگه بارمسلیکگه عذر بوله آلمیدی، چونکی شخص جهادگه حطرگه توشیش، اوروش و جنگدن قورقمسلیک، حوف سیزلیک و عدالتنی قرار تاپیشی اوچون جهادگه باره دی. .[1]
ابن تیمیه رضی الله عنه ینه ایضاح بیریب ایته دیکی: اگر دشمن اسلام دیارلریگه حمله قیله دیگن بولسه،دشمنّی مقابلیگه چیقیش اینگ یقین بولگنلرگه واجب بوله دی. چونکی اسلامی دیارلرینی برچه سی بیتّه حسابله نه دی، منه بو شرایتده تیزلیک بیلن اقدام قیلیب دشمن تامانگه حرکت قیلیش واجبدیر. فرزند آته سینی عذنیسیز ، قرضدارکیشی هم قرض ایگه سینی روحصتیسیز کیته آله دی، امامی احمد رحمه الله کیلتیرگن حجت منه بو موضوع گه انیقلیک کیریته دی. .[2]
منه بولردن کیلیب چیقه دیگن بولسه، ابن تیمیه نینگ فرضی عینده رعایه قیلینیشی لازم بولمیدیگن شرطلردن بولگن منظوری ،مدافعه جنگیگه ایمس بلکی جهادی کفایه اوچون کیلتیرینگن شرطلردندیر.
[1] محمد بن أحمد الشربيني، مغني المحتاج، ج ٤ ص ٢١٧ / (وكل عذر منع وجوب الحج) كفقد زاد وراحلة (منع الجهاد) أي وجوبه (إلا خوف طريق من كفار) فلا يمنع وجوبه جزما لبناء الجهاد على مصادمة المخاوف (وكذا) خوف (من لصوص المسلمين) لا يمنع وجوبه (على الصحيح) لأن الخوف يحتمل في هذا السفر وقتال اللصوص أهم وأولى، والثاني يمنع كالحج فإنه قد يأنف من قتال المسلمين
[2] فتاوی الکبری4/608 / اذا دخل العدو بلاد الاسلام فلا ریب أنه یجب دفعه علی الاقرب فالاقرب اذبلاد الاسلام کلها بمنزلة البلدة الواحدة وانه یجب النفیر الیه بلا اذن والده ولاغریم ونصوص احمد صریحة بهذا
Бу ерда аниқ айтилгандек мудофаъа жиходи учун хеч қандай шарт йўқ. Сиз химояланиш учун келтирган шартлар билан уламоларга қарши холда иш тутмадингизми?
Ж: Биз олиб келган мана бу шартларни хойрул қурундаги фуқахо рохимахуллохлар ва улардан кейингилар жумладан ибни Таймия ва бошқалар шаръий манбаъларда баён қилиб келтиришган, бу мени ижодим ё 4-5 аср олдинги нарса хам эмас.
Мана бундан сўнг сиз ибни Таймия рохимахуллохнинг бу сўзларини яхшилаб мутолаъа қилиб чиқинг, шунда у кишининг келтирган “шарти”дан манзури нима?Химояланиш учун келтирилган шартларми ё манзури бошқа шартларми ?-эканини билиб оласиз.
У киши мана бу жумлада ва ундан олдин хам жиходнинг фарзи кифоя холати ё талаб жиходи хақида сухбат қилади ва бундан кейин фарзи айн холатидаги жиходга эътиборини қаратади. У киши мана бу матнда айтадики:
Фарзи кифояни шартларида ота-онани изни , қарз эгасини рухсати,аёл кишининг хўжайинини рухсатисиз жиход қилмаслиги ва мана бунга ўхшаш масалалар келтирилган бўлиб ,булар муғниюл мухтожда келган: хажни вожиб бўлишига монеъ бўладиган урзларни барчаси жиходни хам вожиб бўлишига монеъ бўла олади; йўлни хавфсизлигида кофирлар ва йўлтўсарлардан қўрқиш жиходга бормасликка урз бўла олмайди,чунки шахс жиходга хатарга тушиш ,уруш ва жангдан қўрқмаслик, хавфсизлик ва адолатни қарор топиши учун жиходга боради. .[1]
Ибни Таймия розиаллоху анху яна изох бериб айтадики: агар душман ислом диёрларига хамла қиладиган бўлса, душманни муқобилига чиқиш энг яқин бўлганларга вожиб бўлади. Чунки исломий диёрларини барчаси битта хисобланади, мана бу шароитда тезлик билан иқдом қилиб душман томонга харакат қилиш вожибдир. Фарзанд отасини рухсатисиз, қарздор киши хам қарз эгасини рухсатисиз кета олади,имом Ахмад рохимахуллох келтирган хужжат мана бу мавзуга аниқлик киритади. .[2]
Мана булардан келиб чиқадиган бўлса, ибни Таймиянинг фарзи айнда риоя қилиниши лозим бўлмайдиган шартлардан бўлган манзури,мудофаъа жангига эмас балки жиходи кифоя учун келтирилган шартлардир.
[1] محمد بن أحمد الشربيني، مغني المحتاج، ج ٤ ص ٢١٧ / (وكل عذر منع وجوب الحج) كفقد زاد وراحلة (منع الجهاد) أي وجوبه (إلا خوف طريق من كفار) فلا يمنع وجوبه جزما لبناء الجهاد على مصادمة المخاوف (وكذا) خوف (من لصوص المسلمين) لا يمنع وجوبه (على الصحيح) لأن الخوف يحتمل في هذا السفر وقتال اللصوص أهم وأولى، والثاني يمنع كالحج فإنه قد يأنف من قتال المسلمين
[2] فتاوی الکبری4/608 / اذا دخل العدو بلاد الاسلام فلا ریب أنه یجب دفعه علی الاقرب فالاقرب اذبلاد الاسلام کلها بمنزلة البلدة الواحدة وانه یجب النفیر الیه بلا اذن والده ولاغریم ونصوص احمد صریحة بهذا
س 2. ابن تیمیه رحمه الله می گوید: وَأَمَّا قِتَالُ الدَّفْعِ فَهُوَ أَشَدُّ أَنْوَاعِ دَفْعِ الصَّائِلِ عَنْ الْحُرْمَةِ وَالدِّينِ فَوَاجِبٌ إجْمَاعًا، فَالْعَدُوُّ الصَّائِلُ الَّذِي يُفْسِدُ الدِّينَ وَالدُّنْيَا لَا شَيْءَ أَوْجَبَ بَعْدَ الْإِيمَانِ مِنْ دَفْعِهِ فَلَا يُشْتَرَطُ لَهُ شَرْطٌ بَلْ يُدْفَعُ بِحَسَبِ الْإِمْكَانِ. وَقَدْ نَصَّ عَلَى ذَلِكَ الْعُلَمَاءُ أَصْحَابُنَا وَغَيْرُهُمْ فَيَجِبُ التَّفْرِيقُ بَيْنَ دَفْعِ الصَّائِلِ الظَّالِمِ الْكَافِرِ وَبَيْنَ طَلَبِهِ فِي بِلَادِهِ («الفتاوى الكبرى» لابن تيمية 5/ 538) در اینجا واضح می گوید که برای جهاد دفع هیچ شرطی وجود ندارد. با این شروطی که برای تترس آوردید مخالف علما عمل نکرده اید؟
ج : این شروطی را که آورده ایم فقهای خیر القرون رحمهم الله و بعد از آن منجمله ابن تیمیه و دیگران از منابع شرعی بیان کرده اند و ابداع من یا 4-5 قرن گذشته هم نیست.
به دنبال این باید پس و پیش این سخن ابن تیمیه رحمه الله را نیز مطالعه بفرمائید تا بدانید منظورش از «شرط» کدام «شرط» است؟ آیا شروطی است که برای تترس بیان شده یا منظورش شروط دیگری است؟
ایشان در همین جمله و قبل از این در مورد جهاد در حالت فرض کفائی یا جهاد الطلب صحبت می کند و بعد تمرکز می کند بر جهاد در حالت فرض عین. و در همین متن می گوید : فَيَجِبُ التَّفْرِيقُ بَيْنَ دَفْعِ الصَّائِلِ الظَّالِمِ الْكَافِرِ وَبَيْنَ طَلَبِهِ فِي بِلَادِهِ.
در فرض کفایه شروطی مثل اذن والدین و اجازه ی صاحب قرض و اینکه زن بدون اجازه ی شوهر نباید جهاد کند و مسائلی از این دست مطرح هستند که در مغنی المحتاج آمده است: هر عذری که مانع وجوب حج می‌شود مانع وجوب جهاد نیز می‌شود؛ مگر ترسِ ناامنی راه از کافران و دزدان که برای نرفتن به جهاد عذر محسوب نمی‌شود، برای اینکه شخص برای مخاطره‌کردن، و نترسیدن از جنگ و ستیز، و ایجاد امن و عدالت به جهاد می‌رود.[1]
ابن تیمیه رحمه الله باز توضیح می دهد که : هنگامی که دشمن به سرزمین اسلام تجاوز نمود، بدون شک مقابله با دشمن به ترتیب، بر نزدیک ترین آنان واجب است. زیرا سرزمین های اسلامی، سرزمین واحدی اند. ودر چنین شرایطی اقدام سریع ورفتن به سوی دشمن واجب است. وفرزند بدون اجازه ی پدر وبدهکار بدون اجازه ی طلبکار بیرون شود ونصوص امام احمد(رحمه الله) به این مطالب صراحت دارند.[2]
در این صورت منظور ابن تیمیه از شروطی که در فرض عین لازم نیست رعایت شوند، شروطی هستند که برای جهاد کفایه مطرح هستند نه تترس.
[1] محمد بن أحمد الشربيني، مغني المحتاج، ج ٤ ص ٢١٧ / (وكل عذر منع وجوب الحج) كفقد زاد وراحلة (منع الجهاد) أي وجوبه (إلا خوف طريق من كفار) فلا يمنع وجوبه جزما لبناء الجهاد على مصادمة المخاوف (وكذا) خوف (من لصوص المسلمين) لا يمنع وجوبه (على الصحيح) لأن الخوف يحتمل في هذا السفر وقتال اللصوص أهم وأولى، والثاني يمنع كالحج فإنه قد يأنف من قتال المسلمين
[2] فتاوی الکبری4/608 / اذا دخل العدو بلاد الاسلام فلا ریب أنه یجب دفعه علی الاقرب فالاقرب اذبلاد الاسلام کلها بمنزلة البلدة الواحدة وانه یجب النفیر الیه بلا اذن والده ولاغریم ونصوص احمد صریحة بهذا
مولوی بسم الله شاکر آمر دیپارتمنت دارالعلوم عربی در دانشکده ادبیات دانشگاه کابل ترور شد
امروز شنبه (27 قوس) مولوی بسم الله شاکر، یکی از علمای دانشمند دینی افغانستان که آمر دیپارتمنت دارالعلوم عربی در دانشکده ادبیات دانشگاه کابل را نیز بر عهده داشت در مربوطات حوزه هفدهم شهر کابل شهر کابل به قتل رسید.
عقیل‌جان عزام معاون سخنگوی وزارت داخله‌ی امارت اسلامی افغانستان نیز این جنایت را تأیید کرده و وعده داده که امارت اسلامی این جنایت را بررسی و عاملان را بازداشت می کند.
روز گذشته هم عبدالسلام عابد خطیب مسجد جامع عبدالرحمن کابل از یک سوء قصد بر اثر ماین چسپکی بر موترش جان به سلامت برد.
مسئولیت تامین امنیت تمام شهروندان هر کشوری با هر فکر و عقیده ای که دارند بر عهده ی مسئولین حکومتی آن کشور است و انتظار می رود امارت اسلامی همچنانکه وعده داده است سقفی برای تمام مسلمین افغانستان با تمام مذاهب و تفاسیر مختلف آن باشد و امنیت مسلمین را در برابر برهم زنندگان امنیت محافظت کند.
حمله نافرجام به جان مولوی عبدالسلام عابد خطیب مسجد عبدالرحمن شهر کابل
مولوی عابد روز گذشته هنگامی که به طرف مسجد روان بود با بم دستی مورد حمله تروریستی قرار گرفت وزخمی شد. این انفجار عصر امروز جمعه، بیست‌وششم قوس در ساحۀ‌ی «پروان سوم» از مربوطات حوزۀ چهارم امنیتی شهر کابل به وقوع پیوسته است.
این حمله به واکنش تند امارت اسلامی افغانستان، مردم و شماری کاربران اجتماعی مواجه ومحکوم گردید.
نصرت رحیمی معاون سخنگوی وزارت امور داخله امارت اسلامی این حمله را تایید نمود و گفت: مولوی عابد زخمی گردیده در بیمارستان بوده وضعیت اش خوب است.
یکی از نزدیکان مولوی عبدالسلام عابد، به رسانه‌ها گفت که در این انفجار چهار نفر به شمول این عالم دینی زخمی شده اند و وضعیت صحی آقای عابد قناعت بخش بود و در حال حاضر در یکی از شفاخانه‌های شهر کابل بستری است اما در میان زخمی‌های این انفجار، امان‌الله صافی، رییس پیشین تنظیف شاروالی کابل نیز شامل است که به گفتۀ وی وضعیت صحی آقای صافی وخیم است.
مولوی عبدالسلام عابد خطیب مسجد جامع عبدالرحمان در شهر کابل بود.
بوگون گی کونده گی مسلمان لرنی آره سیده اوزینی سکولار مسلمان دیب ناملیدگن کیمسه لر بار و اولر سکولار و دماکرت و لبرال جامیعنی فایده سیگه ایشلا شه دی. منه بولر شرعی جهتدن کیملر حسابلندی؟
جواب/ دار اللسلام بیلن دارالکفرنی سکلیتی و اساسی نی تشکل قلادگان نرسه قانون و اطاعت قلشدیر. بو ایکّاوی اوزنی کیتدن حاکمیت و جزالش ،مکافاتنی ایرگشتریب کیلادی. منه بولرنینگ برچه سی جه ملنگن حالتده دین نی تورتلگی معناسینی بلدردی. یعنی شحص منه بو حکم و اطاعت قلش و جزالش،مکافات و حاکمیتنی یا الله نی دینی گه بیردی یا بولمه سم سکولاریستلرنی ( مشرک و په رتیه لر) دین بولگن سکولاریسمگه بیردی. الله تعالی حکم و اطاعت قیلیش بارسیده مرحمت قیله دیکی:
Бугунги кундаги мусулмонларни орасида ўзини секуляр мусулмон деб номлайдиган кимсалар бор ва улар секуляр ва демократ ва либирал жомеъани фойдасига ишлашади. Мана булар шаръий жихатдан кимлар хисобланади?
Жавоб: дорул ислом билан дорул куфрни склети ва асосини ташкил қиладиган нарса қонун ва итоат қилишдир, бу иккови ўзини кетидан хокимият ва жазолаш, мукофотни эргаштириб келади. Мана буларни барчаси жамланган холатда динни “тўртлиги ” маъносини билдиради. Яъни шахс мана бу хукм ва итоат қилиш ва жазолаш , мукофот ва хокимиятни ё аллохни динига беради ё бўлмасам секуляристларни ( мушрик ва партиялар) дини бўлган секуляризмга беради. Аллох таоло хукм ва итоат қилиш борасида мархамат қиладики:
( эй Мухаммад) улар ўртасида аллох нозил қилган нарса билан хукм қилинг, уларнинг хавойи –нафсларига эргашманг ва Аллох сизга нозил қилган хукмларнинг айримларидан сизни буриб фитнага солиб қўйишларидан эхтиёт бўлинг!
امروزه در میان مسلمین کسانی هستند که می گویند ما مسلمان سکولار هستیم و برای جامعه ای سکولار و دموکرات و لیبرال تلاش می کنند. اینها از نظر شرعی چه کسانی هستند؟
ج: آنچه جوهره و اسکلت دارالاسلام و دارالکفر را شکل می دهد قانون و اطاعت کردن است که حاکمیت و مجازات و پاداش را نیز به دنبال دارد که در مجموع معانی «4گانه»ی دین را می رسانند. یعنی یا شخص این حکم و اطاعت کردن و مجازات و پاداش و حاکمیت را به دین الله می دهد یا به دین سکولاریسم که دین سکولاریستها (مشرکین یا احزاب) است. الله تعالی در زمینه ی حکم و اطاعت کردن می فرماید:
أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ تَبَارَكَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (الاعراف/54)آگاه باشيد كه تنها او مي آفريند و تنها او فرمان مي دهد .
إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ (یوسف/40) فرمانروائي از آن خدا است و بس . خدا دستور داده است كه جز او را نپرستيد .
إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ يَقُصُّ الْحَقَّ وَهُوَ خَيْرُ الْفَاصِلِينَ (الانعام/57) حکم جز در دست خدا نيست . خدا به دنبال حق مي رود و او بهترين جدا كننده (حق از باطل) است .
وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَداً (الکهف/26) و در حکمش كسي را شریک نمي گرداند .
– وَأَنِ احْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ وَلاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَن يَفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللّهُ إِلَيْكَ (المائده/49) و در ميان آنان طبق چيزي حكم كن كه خدا بر تو نازل كرده است، و از اميال و آرزوهاي ايشان پيروي مكن، و از آنان برحذر باش كه تو را از برخي چيزهائي كه خدا بر تو نازل كرده است به دور و منحرف نكنند.
فَاحْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ وَلاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ عَمَّا جَاءكَ مِنَ الْحَقِّ (المائده/48) پس ميان آنان بر طبق چيزي داوري كن كه خدا بر تو نازل كرده است ، و به خاطر پيروي از اميال و آرزوهاي ايشان ، از حق و حقيقتي كه براي تو آمده است روي مگردان .
وَاللّهُ يَحْكُمُ لاَ مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (الرعد/41)خداوند فرمان مي راند و فرمانش هيچ گونه رادع و مانعي ندارد . و او سريع الحساب است
إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللّهُ وَلاَ تَكُن لِّلْخَآئِنِينَ خَصِيماً (نساء/105) ما كتاب به حق بر تو نازل كرده ايم تا ميان مردمان طبق آنچه خدا به تو نشان داده است داوري كني ، و مدافع خائنان مباش.
وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (الشوری/10)در هر چيزي كه اختلاف داشته باشيد، حکم آن به خدا واگذار مي گردد. چنين الله ی است كه «رب» من است و من بدو پشت مي بندم، و به او مراجعه مي كنم.
