نویسنده: admin

Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.

Муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:

Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.

Шайх Абу Хамза хўромийнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(24- қисм)

Мусулмонлар ўзларига савол бериб сўрашлари лозимки, нима учун улар шу даражадаги нотўғри нафратлари ва жахолатлари билан динларига ва ўзларига ва фарзандларини келажагига зулм қилишлари  ёки солих бўлмаган нотўғри амаллари билан мусулмонларни устида  тоғутларни ва кофир хокимларни умрини узоқроққа чўзишлари керак? Ха, хилофатни ваъдаси хукумат қудратини касб қилиш борасида солих амалларни қилган кишиларга насиб қилади. Улар солих бўлмаган амаллардан четланишлари лозим, мана бу борадаги солих амалларни энг биринчиси тафарруқдан пархез қилиш ва вахдат йўлида харакат қилишдур, солих бўлмаган амалларни энг баттари хам тафарруқ ва душманларни даражаларга ажратишни бузишдан, нафратни ишга солиш ва адолатни бир четга улоқтиришдан иборат бўлиб, булар нафратнинг  мусулмонларни амалларига хоким бўлишига сабаб бўлади ,оқибатда мусулмонлар заифликни,сустликни,убухатсизликни олиб келадиган амалларга дучор бўлишади.

Аллох таоло мана бундай кишиларга хилофатни ваъдасини берган эмас, мусулмонлар ўзларидан қуйидаги саволларни сўрашлари мумкин, нима учун муттахид муртадлар яъни  ужалонни ишчилар хизби уларни устидан ғалаба қозониши керак? Нима учун яхудийлар уларни устидан ғолиб бўлиши керак? Нима учун секуляристлар уларни устидан ғалаба қозонишлари керак? Бу саволларни жавобини мана бу ердан топамиз. Нима учун улар хилофатни қўлга кирита олишмайди, ахир аллох таоло албатта уларни ер юзида ўринбосар қиламиз деб мархамат қилган,

  «لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فی الارض»

улар аввал ўзларидан  солих бўлмаган қандай  амални қилдик,деб сўрашлари лозим? Чунки аллох таоло мархамат қилганки:

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ .

Улар хукумат қудратини касб қилиш ё ер юзидаги хилофат ва солих бўлмаган амалларига  диққат билан эътибор беришсин, нима учун бизларга насиб бўлмаяпти? Нима учун мусулмонлар бундай бўлишмаяпти? Нима учун мусулмонларга  залиллик насиб  бўляпти? Залиллик хам азоб, тафарруқ хам азоб, аллох таоло солих бандаларига азобни хохламайди. Ўзингиз ўзингиз учун бу азобни нозил қилгансизлар, ўзингиз азобни хохлагансиз, тафарруқ азобни манбаъси, вахдат қудратни манбаъси ва убухат шон-шарафни манбаъси хисобланади.

Вахдат бахси бўйича асосий бир нуқта мавжуд бўлиб, у  имкони бўлганча кўпроқ кучларни ишга солишдан иборат, бунга олдин муртад бўлиб сўнгра тавба қилганни ишга солиш масаласи хам қўшилади. Бу борада мусулмонлар насронийларга ва бошқаларга қўшимча равишда, тавба қилган муртадлар билан хам муттахид бўла олишади,лекин худди мунофиқ ва секулярзадаларга ўхшаб уларга  рахбарликни  ё катта мақомларни ё масулиятни берилмайди.  Абу Бакр Сиддиқ розиаллоху анху машхур ридда жангларида,фатхларда тавба қилган муртадлардан фойдаланмаган, аммо Умар розиаллоху анху тавба қилган ва ислох бўлган  муртадлардан жангларда фойдаланган; лекин уларга масулиятли ишларни топширган эмас. Уларни  юз нафарлик гурухларга амир ё қўмондон бўлишларига рухсат бермаган.    [1]

Бунга сабаб шуки, муртадлар иртидоддан олдин мунофиқлар тўдасига шомил бўлишган ва  ўша замонда хам иртидоддан олдин хам уларга масулиятли ишлар, мухим мақомларни берилмасди, энди эса муртад бўлиб яна қайтадан хар қандай далилга кўра иртидодидан тавба қилгач ва яна мусулмонларга ўртасига қайтиб келгач, амирлик ва қўмондонлик ва мусулмонларни жамиятидаги масулиятли ишларнинг  жойгохидаги нозиклик,сезгирлик сабабли, улар томонидан ақидавий ва рафторий фасодларни эхтимоли бор, улар мақомни ё рахбарликни ё  бир ўринни касб қилиш учун  тавба қилган бўлишлари мумкин, бундай холатда улар билан худди мунофиқлар ва секулярзадаларга муомала қилинганидек муомала қилиниши керак ва мана бу мақомларда,масулятли ишларда улардан эхтиёт бўлиш лозим.

Иморатда  ва бошқарув мақомида , қўмондонликда секулярзадаларни мавжуд бўлиши, уларга мунофиқларнинг яқинлашишига ва мўъминларни эса узоқлашишларига боис бўлади,аста-секинлик билан ўша бўлимни  рахбарлиги,хидояти мунофиқларни қўлига ўтиб кетади ва натижада мусулмонларни жамиятидаги ўша бўлимга жохилият хукмрон бўлиб олади.

Улардан  жамиятдаги нозик,сезгир масулиятли ишларда  фойдаланмаслик , хох улар мунофиқлар тўдасида бўладими, хох иртидоддан сўнг тавба қилган пайтларида бўладими, аслида бу ердаги мақсад  жамиятдаги хақиқий мўъминларни мухофизат қилишдир. Мана бу тавба қилувчиларга  жиходда иштирок этишга рухсат берилиши хам улар учун қадр- қимматли, олтинга тенг фурсат хисобланиб, улар иймонларини қувватлантириш имконига эга бўлишади ва ўзларидан нифоқ ва мунофиқларни палид сифатларини поклай олишади, чунки жиход бир имтихон майдони бўлиб бошқа жойларга қараганда нопокликларни жуда осонлик билан поклаш имконига эга.  Улар ўзларини поклаш ва  тавбаларини, хақиқий  иймонларини  исботлаш орқали мусулмонларни орасида янада яхшироқ жойгохни қўлга киритишади ва хақиқий мўъминлардек ўлим топишади.

Бу ердаги асосий қоида шуки, мусулмонлар хушёр бўлишлари керак ва  қуролланган хужумчи душманнинг ичидаги зиддиятлардан уларни ўртасига  тафрақа ташлаш ва уларни бўлакларга бўлиш  учун зийраклик билан фойдаланиш керак, уларни дасталарга ажратиш лозим ва уларни хаммасига бир хил кўз-қараш билан қарамаслик  ва энг хатарли душманни бутунлай ажратиб қўйиш керак, уларни энг яхшилари билан эса “атъамахум минжуъ ва аманахум минховф”га ўхшаш муштарак манфаъатлар ва муштарак нуқталарга кўра муттахид бўлиш ва улардан фойдаланиш керак; аммо буни баробарида вахдатни сақлаб қолиш ва мужохидларни кучини мустахкамлаш учун шароитни, асбобларни мухайё қилишлари керак.

(давоми бор…….)

---

[1]تاریخ الاسلامی (10/375)

شَرعِی دُشمَنشوُناسِی (5) دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس:

شَرعِی دُشمَنشوُناسِی (5) دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش.

(24- قیسم)

مُسُلمانلَر اوُزلَرِیگه سَوال بِیرِیب سُورَشلَرِی لازِمکِی، نِیمَه اوُچُون اوُلَر شُو دَرَجَه دَگِی ناتوُغرِی نَفرَتلَرِی وَ جَهالَتلَرِی بِیلَن دِینلَرِیگه وَ اوُزلَرِیگه وَ فَرزَندلَرِینِی کِیلَه جَه گِیگه ظُلم قِیلِیشلَرِی یاکِی صالِح بوُلمَه گن ناتوُغرِی عَمَللَرِی بِیلَن مُسُلمانلَرنِی اوُستِیدَه طاغوُتلَرنِی وَ کافِر حاکِملَرنِی عُمرِینِی اوُزاقراققَه چوُزِیشلَرِی کِیرَک؟ حَه، خِلافَتنِی وَعدَه سِی حُکوُمَت قُدرَتِینِی کَسب قِیلِیش بارَه سِیدَه صالِح عَمَللَرنِی قِیلگن کِیشِیلَرگه  نَصِیب قِیلَه دِی. اوُلَر صالِح بوُلمَه گن عَمَللَردَن چِیتلَه نِیشلَرِی لازِم، مَنَه بوُ بارَه دَگِی صالِح عَمَللَرنِی اِینگ بِیرِینچِیسِی تَفَرُّقدَن پَرهِیز قِیلِیش وَ وَحدَت یوُلِیدَه حَرَکَت قِیلِیشدوُر، صالِح بوُلمَه گن عَمَللَرنِی اِینگ بَتتَرِی هَم تَفَرُّق وَ دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیشنِی بوُزِیشدَن، نَفرَتنِی اِیشگه سالِیش وَ عَدالَتنِی بِیر چِیتگه اوُلاقتِیرِیشدَن عِبارَت بوُلِیب، بوُلَر نَفرَتنِینگ مُسُلمانلَرنِی عَمَللَرِیگه حاکِم بوُلِیشِیگه سَبَب بوُلَه دِی، عاقِبَتدَه مُسُلمانلَر ضَعِیفلِیکنِی، سوُستلِیکنِی، اُبُوهَتسِیزلِیکنِی آلِیب کِیلَه دِیگن عَمَللَرگه دوُچار بوُلِیشَه دِی.

اَلله تَعالَی مَنَه بوُندَی کِیشِیلَرگه خِلافَتنِی وَعدَه سِینِی بِیرگن اِیمَس، مُسُلمانلَر اوُزلَرِیدَن قوُیِیدَگِی سَواللَرنِی سوُرَشلَرِی موُمکِین، نِیمَه اوُچُون مُتَّحِد مُرتَدلَر یَعنِی اوُجَلاننِی اِیشچِیلَر حِزبِی اوُلَرنِی اوُستِیدَن غَلَبَه قاذانِیشِی کِیرَک؟ نِیمَه اوُچُون یَهُودِیلَر اوُلَرنِی اوُستِیدَن غالِب بوُلِیشِی کِیرَک؟ نِیمَه اوُچُون سِکوُلارِیستلَر اوُلَرنِی اوُستِیدَن غَلَبَه قاذانِیشلَرِی کِیرَک؟ بوُ سَواللَرنِی جَوابِینِی مَنَه بوُ یِیردَن تاپَه مِیز. نِیمَه اوُچُون اوُلَر خِلافَتنِی قوُلگه کِیرِیتَه آلِیشمَیدِی، اَخِیر اَلله تَعالَی اَلبَتَّه اوُلَرنِی یِیر یوُزِیدَه اوُرِینباسَر قِیلَه مِیز دِیب مَرحَمَت قِیلگن،    «لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فی الارض» اوُلَر اَوَّل اوُزلَرِیدَن  صالِح بوُلمَه گن قَندَی عَمَلنِی قِیلدِیک، دِیب سوُرَشلَرِی لازِم؟ چوُنکِی الله تعالی مرحمت قیلگنکی:    وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ . اوُلَر حُکوُمَت قُدرَتِینِی کَسب قِیلِیش یا یِیر یوُزِیدَگِی خِلافَت وَ صالِح بوُلمَه گن عَمَللَرِیگه دِققَت بِیلَن اِعتِبار بِیرِیشسِین،نِیمَه اوُچُون بِیزلَرگه نَصِیب بوُلمَه یَپتِی؟ نِیمَه اوُچُون مُسُلمانلَر بوُندَی بوُلِیشمَه یَپتِی؟ نِیمَه اوُچُون مُسُلمانلَرگه زَلِیللِیک نَصِیب بوُلیَپتِی؟ زَلِیللِیک هَم عَذاب، تَفَرُّق هَم عَذاب، اَلله تَعالَی صالِح بَندَه لَرِیگه  عَذابنِی هاحلَه مَیدِی. اوُزِینگِیز اوُچُون بُو عَذابنِی نازِل قِیلگنسِیزلَر، اوُزِینگِیز عَذابنِی هاحلَه گنسِیز، تَفَرُّق، عَذابنِی مَنبَعسِی، وَحدَت قُدرَتنِی مَنبَعسِی وَ اوُبُوهَت شان- شَرَفنِی مَنبَعسِی حِسابلَه نَه دِی.

وَحدَت بَحثِی بُویِیچَه اَساسِی بِیر نوُقطَه مَوجُود بوُلِیب، اوُ اِمکانِی بوُلگنچَه کوُپراق کوُچلَرنِی اِیشگه سالِیشدَن عِبارَت، بوُنگه آلدِین مُرتَد بوُلِیب سوُنگرَه تَوبَه قِیلگننِی اِیشگه سالِیش مَسَلَه سِی هَم قوُشِیلَه دِی. بُو بارَه دَه مُسُلمانلَر نَصرانِیلَرگه وَ باشقَه لَرگه قوُشِیمچَه رَوِیشدَه تَوبَه قِیلگن مُرتَدلَر بِیلَن هَم مُتَّحِد بوُلَه آلِیشَه دِی،لِیکِن حوُددِی مُنافِق وَ سِکوُلارزَدَه لَرگه اوُحشَب اوُلَرگه رَهبَرلِیکنِی یا کَتتَه مَقاملَرنِی یا مَسئوُلِیَتلِی اِیشلَرنِی تاپشِیرگن اِیمَس. اوُلَرنِی یوُز نَفَرلِیک گوُرُوهلَرگه اَمِیر یا قوُماندان بوُلِیشلَرِیگه رُحصَت بِیرمَه گن. ^[1]

بوُنگه سَبَب شوُکِی، مُرتَدلَر اِرتِداددَن آلدِین مُنافِقلَر توُدَه سِیگه شامِل بوُلِیشگن وَ اوُشَه زَماندَه هَم اِرتِداددَن آلدِین هَم اوُلَرگه مَسئوُلِیَتلِی اِیشلَر، مُهِم مَقاملَرنِی بِیرِیلمَسدِی، اِیندِی اِیسَه مُرتَد بوُلِیب یَنَه قَیتَه دَن هَر قَندَی دَلِیلگه کوُرَه اِرتِدادِیدَن تَوبَه قِیلگچ وَ یَنَه مُسُلمانلَرنِی اوُرتَه سِیگه قَیتِیب کِیلگچ،اَمِیرلِیک وَ قوُماندانلِیک وَ مُسُلمانلَرنِی جَمِیعیَتِیدَگِی مَسئوُلِیَتلِی اِیشلَرنِینگ جایگاهِیدَگِی نازِیکلِیک، سِیزگِیرلِیک سَبَبلِی، اوُلَر تامانِیدَن عَقِیدَه وِی وَ رَفتارِی فَسادلَرنِی اِیحتِمالِی بار، اوُلَر مَقامنِی یا رَهبَرلِیکنِی یا بِیر اوُرِیننِی کَسب قِیلِیش اوُچُون تَوبَه قِیلگن بوُلِیشلَرِی موُمکِین، بوُندَی حالَتدَه اوُلَر بِیلَن حوُددِی مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَرگه مُعامَلَه قِیلِینگه نِیدِیک مُعامَلَه قِیلِینِیشِی کِیرَک وَ مَنَه بوُ مَقاملَردَه،مَسئوُلِیَتلِیک اِیشلَردَه اوُلَردَن اِیختِیاط بوُلِیش لازِم.

اِمارَتدَه وَ باشقَه رُو مَقامِیدَه،قوُماندانلِیکدَه سِکوُلارزَدَه لَرنِی مَوجُود بوُلِیشِی، اوُلَرگه مُنافِقلَرنِینگ یَقِینلَه شِیشِیگه وَ مُؤمِنلَرنِی اِیسَه اوُزاقلَه شِیشلَرِیگه بائِث بوُلَه دِی، اَستَه – سِیکِینلِیک بِیلَن اوُشَه بوُلِیمنِی رَهبَرلِیگِی،هِدایَتِی مُنافِقلَرنِی قوُلِیگه اوُتِیب کِیتَه دِی وَ نَتِیجَه دَه مُسُلمانلَرنِی جَمِیعیَتِیدَگِی اوُشَه بوُلِیمگه جاهِلِیَت حُکمران بوُلِیب آلَه دِی.

 اوُلَردَن جَمِیعیَتدَگِی نازِیک، سِیزگِیر مَسئوُلِیَتلِی اِیشلَردَه فایدَه لَنمَسلِیک، هاح اوُلَر مُنافِقلَر توُدَه سِیدَه بوُلَه دِیمِی، هاح اِرتِداددَن سُونگ تَوبَه قِیلگن پَیتلَرِیدَه بوُلَه دِیمِی، اَصلِیدَه بُو یِیردَگِی مَقصَد جَمِیعیَتدَگِی حَقِیقِی مُؤمِنلَرنِی مُحافِظَت قِیلِیشدِیر. مَنَه بُو تَوبَه قِیلوُچِیلَرگه جِهاددَه اِیشتِراک اِیتِیشگه رُحصَت بِیرِیلِیشِی هَم اوُلَر اوُچُون قَدر- قِمَّتلِی، آلتِینگه تِینگ فُرصَت حِسابلَه نِیب، اوُز اِیمانلَرِینِی قُوَّتلَنتِیرِیش اِمکانِیگه اِیگه بوُلِیشَه دِی وَ اوُزلَرِیدَن نِفاق وَ مُنافِقلَرنِی پَلِید صِیفَتلَرِینِی پاکلَی آلِیشَه دِی، چوُنکِی جِهاد بِیر اِمتِحان مَیدانِی بوُلِیب باشقَه جایلَرگه قَرَگندَه ناپاکلِیکلَرنِی جوُدَه آسانلِیک بِیلَن پاکلَش اِمکانِیگه اِیگه. اوُلَر اوُزلَرِینِی پاکلَش وَ تَوبَه لَرِینِی،حَقِیقِی اِیمانلَرِینِی اِثباتلَش آرقَه لِی مُسُلمانلَرنِی آرَه سِیدَه یَنَدَه یَحشِیراق جایگاهنِی قوُلگه کِیرِیتِیشَه دِی وَ حَقِیقِی مُؤمِنلَردِیک اوُلِیم تاپِیشَه دِی.

بُو یِیردَگِی اَساسِی قائِدَه شوُکِی،مُسُلمانلَر خوُشیار بوُلِیشلَرِی کِیرَک وَ قوُراللَنگن هُجُومچِی دُشمَننِینگ اِیچِیدَگِی زِدِّیَتلَردَن اوُلَر اوُرتَه سِیگه تَفرَقَه تَشلَش وَ اوُلَرنِی بوُلَکلَرگه بوُلِیش اوُچُون زِیرَکلِیک بِیلَن فایدَه لَه نِیش کِیرَک،اوُلَرنِی دَستَه لَرگه اَجرَه تِیش لازِم وَ اوُلَرنِی هَمَّه سِیگه بِیر هِیل کوُز- قَرَش بِیلَن قَرَمَسلِیک وَ اِینگ خَطَرلِی دُشمَننِی بوُتوُنلَی اَجرَه تِیب قوُیِیش کِیرَک، اوُلَرنِی اِینگ یَحشِیلَرِی بِیلَن اِیسَه «أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍوَآَمَنَهُمْ مِنْخَوْفٍ» گه اوُحشَش مُشتَرَک مَنفَعَتلَر وَ مُشتَرَک نوُقطَه لَرگه کوُرَه مُتَّحِد بوُلِیش وَ اوُلَردَن فایدَه لَه نِیش کِیرَک؛ اَمّا بوُنِی بَرابَرِیدَه وَحدَتنِی سَقلَب قالِیش وَ مُجاهِدلَرنِی کوُچِینِی مُستَحکَملَش اوُچُون شَرائِطنِی اَسبابلَرنِی مُهَیّا قِیلِیشلَرِی کِیرَک.

(دوامی بار…….)

---

[1]تاریخ الاسلامی (10/375)

درس پنجم مقدماتی / دشمن شناسی شرعی(5) درجه بندی شرعی دشمنان

پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

(24- قسمت)

مسلمین باید از خود بپرسند که چرا باید تا این اندازه با تنفرِغلط و جهالتشان، به دینشان و خودشان و آینده ی فرزنداشان ظلم کنند و با اعمال غیر صالح و غلطشان عمر طاغوتها و کفار حاکم بر مسلمین را طولانی تر کنند؟ بله، وعده ی خلافت مال کسانی است که در زمینه ی کسب قدرت حکومتی اعمال صالحی انجام دهند . از اعمال ناصالح دوری کنند، و ابتدائی ترین عمل صالح در این زمینه پرهیز از تفرق و حرکت در مسیر وحدت است و بدترین عمل ناصالح هم تفرق و بر هم زدن درجه بندی دشمنان و به کارگیری تنفر و دور انداختن عدالت است که باعث می شود تنفر حاکم بر اعمال مسلمین بشود و مسلمین دچار اعمالی شوند که نتیجه اش ضعف و سستی و بی ابهتی است .
الله تعالی وعده خلافت را به اینها نداده است، زمانی که مسلمین می خواهند از خودشان بپرسند چرا چرا باید مرتدین متحد حزب کارگران اوجلان بر آنها پیروز شوند؟ چرا باید یهود بر آنها پیروز شود؟ چرا باید سکولاریستها بر آنها پیروز شوند؟ باید جوابش را اینجا پیدا کنیم. چرا آنها خلافت را به دست نمی آورند در حالی که الله تعالی فرموده است که قطعا آنها را جایگزین در زمین می کنند«لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فی الارض» باید بپرسند که چه عمل نا صالحی انجام داده اند؟ چون الله تعالی فرموده است : وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ . ببینند در زمینه کسب قدرت حکومتی، در زمینه خلافت در زمین اعمال ناصالح خود شان را نگاه کنند، و از خودشان بپرسند چرا مانه؟ چرا مسلمین نه؟ چرا نصیب مسلمین ذلیلی می شود؟ ذلیلی عذاب است تفرق عذاب است و الله تعالی عذاب را برای بند گان صالحش نمی خواهد. خودتان هستید که بر خودتان این عذاب را نازل می کنید، خودتان که عذاب را می خواهید تفرق مایه عذاب است، و وحدت مایه قدرت، ابهت و شکوه است ‏
یک نکته ی اساسی که در بحث وحدت و به کارگیری بیشترین نیروهای ممکن مطرح می شود، مسأله ی به کارگیری توابین است که قبلا مرتد بودند. در این زمینه مسلمین علاوه بر نصرانیها و سایرین، می توانند با مرتدینی که توبه کرده اند هم متحد بشوند اما همچون منافقین و سکولارزده ها نباید به آنان رهبریت و مقام و مسئولیت بزرگ داده شود. ابوبکر صدیق رضی الله عنه در جنگهای معروف به رده و همچنین در جریان فتوحات از مرتدین توبــه کار استفاده نکرد، اما عمر رضی الله عنه از مرتدانی که توبه کردند و اصلاح شدند در جنگها استفاده کرد؛ ولی به آن‌ها مسئولیت واگذار نمی‌کرد. و اجازه نمی داد بر گروه یک‌صد نفره امیرو فرمانده شوند.
اینهم به این دلیل است که مرتد قبل از ارتداد جزو دارودسته ی منافقین بوده است و در آن زمان قبل از ارتداد هم به اومسئولیت و مقام مهمی داده نمی شد،حالا که مرتد شده و دوباره به هر دلیلی از ارتدادش توبه کرده و دوباره به میان مسلمین بر گشته باز به دلیل حساسیت جایگاه امارت و فرماندهی و مسئولیتهای اجتماعی مسلمین، باز احتمال مفاسد رفتاری و عقیدتی آنها وجود دارد، و اینکه ممکن است برای کسب پست و مقام و رهبری توبه کرده باشد در این صورت باید مثل دارودسته ی منافقین و سکولار زده ها با آنها معامله شود و ازآنان دراین مقامها و مسئولیتهای حساس «حذر» بشود.
وجود یک سکولار زده در امارت و پست مدیریت و فرماندهی باعث نزدیک شدن منافقین به آنها و دور شدن مومنین واقعی می شود، و به تدریج هدایت و رهبریت آن مجموعه به دست منافقین می افتد، و جاهلیت بر آن بخش از جامعه ی مسلمین و مجموعه ی اسلامی حاکمیت پیدا می کند .
عدم به کارگیری اینان در مسئولیتهای حساس جامعه چه زمانی که در دارودسته ی منافقین بودند و چه زمانی که بعد از ارتداد دوباره توبه کرده اند برای محافظت از جامعه و مومنین واقعیاست. اجازه ی شرکت این توابین در جهاد فرصت طلائی و ارزشمندی برای آنها است که ایمان خودشان را تقویت کنند، و آلودگیهای نفاق و صفات پلید منافقین را از خودشان پاک کنند، چون جهاد یکی ازازمایشگاهها و جاهایی است که نا پاکی ها را خیلی راحت تر از جاهای دیگر می تواند پاک کند و اینها می توانند باپاک کردن خودشان و با اثبات توبه و ایمان حقیقی خود جایگاه بهتری در میان مسلمین پیدا کنند و مثل مومنین واقعی بمیرند.
قاعده ی اساسی این است که مسلمین باید هوشیار باشند و زيركانه از تضادهاي درون صفوف دشمن مهاجم مسلح برای تفرقه افكني بین آنها و تجزیه ی آنها استفاده كنند، باید آنان را دسته بندی کنند و با یک چشم به آنان نگاه نکنند و خطرناك ترين دشمنان را كاملا منفرد کنند، و با بهترینهای آنها بر نقاط مشترک و منافع مشترکی چون «أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآَمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» متحد شوند و به کارشان گیرند؛ اما در برابرباید اسباب و شرايط را برای حفظ وحدت و استحكام نيرو‌هاي مجاهد و همدرد فراهم کنند.
(ادامه دارد…….)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(10- қисмат)

Тамоми уламойи ахли суннат вужуди рахбари олим ва фақих ба қонуни шариати аллохро ба ду далил лозим ва зарурий медонанд:

-чун қонуни шариати аллох то рузи қиёмат қонуни асосий жомеъайи муслимин аст, бидуни шинохт ва бидуни тафаққух дар ин қонун, имкони татбиқи сахихи он нест.

-рахбарият бузургтарин мақоми қуввайи мужрия аст ва то илм ва фиқхи комили шаръий надошта бошад наметавонад мутаносиб бо “ вазъи мовжуд” ва “ ниёзхои руз” тасмимоти лозимро аз манобеъи шаръий бигирад.

Қавонини мутағаййир ва муваққатики бар асоси заруратхо ва ниёзхо тадвин мешаванд, ё фармонхо ва тасмимотики дар умури низомий ва амниятий ва иқтисодий ва ғейрих гирифта мешаванд хаммаги бояд дар чохорчуби қавонини шариати аллох бошанд ва харгиз набояд аз усули куллий ва қавонини собити шариати аллох берун бошанд. Бидуни хузури рахбарики дар шариат фақих ва олим шуда бошад анжоми ин вазоиф имконпазир нест, чун фақихи мутахассиси дар мудирияти жомеъа астки метавонад муқаррароти мувофиқи бо усули куллий шариати ислом ва мухолифи бо қунуни шариати аллохро аз хам ташхис дихад.

Ижройи ахкоми илохий, ва пиёда кардан низоми исломий, бидуни хидоят ва назорати фақихи мунтахаби шўро, имконпазир нест, хусусан ахкоми марбут ба жиход ва дифоъ,ижрои худуд ва таъзирот, ахз ва тўвзиъи умури молий исломий, ва танзими равобити сиёсий бо довлатхойи хорижий, ва бахши аз амри ба маъруф ва нахий аз мункар, харгиз бидуни назорати фақих, имконпазир намешавад, чун татбиқи ахком дар ин маворид он чунон хассос ва осибпазир астки бидуни сарпарасти ек мутахассиси исломий ва бидуни вужуди ек фақих ва олими дар умури шаръий анжом намегиранд.

7- қурайший будан: қурайший ва саййид будани рахбар мовриди ихтилоф аст, бархихо ин шартро шарти аввалият ва бехтари медонанд, ва теъдоди хам шарти инъиқод медонанд. Аз далоили лузуми ин шарт аходиси астки аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ривоят шуда аст мисли :

” إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ فِي قُرَيْشٍ لَا يُعَادِيهِمْ أَحَدٌ إِلَّا كَبَّهُ اللَّهُ عَلَى وَجْهِهِ مَا أَقَامُوا الدِّينَ”[1]“

Замомдори мусалмонон махсуси қурайш мебошад то замоники динро барпо медоранд, ва хар ки бо онхо душмани кунад, худованд уро сарнагун хохад намуд”. Ва ривояти дигар Бухорий аз ибни Умар розиаллоху анхума чанин аст:

: لَا يَزَالُ هَذَا الْأَمْرُ فِي قُرَيْشٍ مَا بَقِيَ مِنْهُمْ اثْنَانِ[2]

“Хамвора ин амри ( зиомати мусалмонон) махсуси қурайш аст то замоники ду шахс аз онхо боқий бошанд”.

Холо агар чанин рахбари олим ва фақихи сарпараст ва вилояти муслиминро бар ухда гирифт дар баробари масулиятхоики дорад бар муслимин хам хуқуқи дорадки илова бар таъмини умури молий ва насихат шудан, асосийтарин хаққи имом бар мардум, самъ ва итоати астки дар хамон чорчубайи қонуни шариати аллох бошад.

Бале, чизики бейни хамма инсонхо ижмоъ вужуд дарад ин астки мафхуми довлат ва хукумат ду то муаллифайи аслий дорад; еки “ хукм” аст ва дигари “ итоат” аст. Тамоми инсонхойи мусалмон ва ғейри мусалмон аз гузаштахойи дур то ба имруз вақти рожеъ ба хукумат сухбат мекунанд, иштироки онхо дар ду мафхуми хукм ва итоат хатман вужуд дорад.

 Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба сурати куллий худуди итоат аз имом ва рахбариятро мушаххас мекунад ва мефармояд:

:” لاَ طَاعَةَ فِى مَعْصِيَةِ اللَّهِ إِنَّمَا الطَّاعَةُ فِى الْمَعْرُوفِ “[3]“

“Итоат аз амир ва рахбар ва халифа ва ғейрих дар маъсияти аллох нест,балки итоат фақат дар корхойи ник мебошад”.

Ибни Умар розиаллоху анхума аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ривоят мекунадки :

عَلَى الْمَرْءِ الْمُسْلِمِ السَّمْعُ وَالطَّاعَةُ فِيمَا أَحَبَّ وَكَرِهَ إِلاَّ أَنْ يُؤْمَرَ بِمَعْصِيَةٍ فَإِنْ أُمِرَ بِمَعْصِيَةٍ فَلاَ سَمْعَ وَلاَ طَاعَةَ.[4]

Аз Абдуллох бин Умар ривоят астки росулуллох фармуд:” бар инсони мусалмон вожиб астки сухани амири худро бишнавад ва аз у итоат кунад дар корхоики мовриди писанди у аст ва корхоики мовриди писандиш нест, то вақтики уро ба гунох дастур надихад, агар уро ба гунох хукм мекунад, дар ин сурат на итоати вай вожиб аст ва на шанидани суханони вай”.

Дар ин самъ ва тоах – барои хифзи вахдати дастур ва вахдати амал ва пархез аз тафарруқ – дар назар гирифтани токтикхойи зарурийки ба стротежикхойи дур ва наздик хидмат мекунанд( мисли муфоди сулхи худайбия, имтиёз доданхо, ақабнишинийхо ва ғойрих) бисёр мухим ва хаётий аст. Дар ингуна маворидики мумкин аст танхо рахбарият ва шўрохойи низомий ва амнияти ва дипломосий аз онхо бо хабар бошанд ва шўройи улил амри мутахассисин ва фуқахо хам бар ингуна фаолиятхои рахбарий назорат доранд харгуна такруйи мусалмон зулми ошкори аст ба худиш ва жамоати муслимин.

(идома дорад…….)

---

[1] صحيح البخارى ج9 ص12 

[2] صحيح البخارى ت ج9ص13

[3] متفق عليه 

[4] متفق عليه 

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

9- қисмат)

 Ва дар қиёмат хам вазъи бисёр бади доранд: аллох субханаху мефармояд:

إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِيمَ كُنْتُمْ قَالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ قَالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا فَأُولَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءَتْ مَصِيراً *  إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلاً * فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/97-99)

Бегумон касоники фариштагон ( барои қабзи рух) ба суроғишон мераванд ва ( мебинандки ба сабаби мондан ба куффор дар куфристон, ва хижрат накардан ба сарзамини иймон) бар худ ситам карданд, бадишон мегуянд: кужо будаидки инки чанин бедин ва туша мурдаид ва бадбахт шудаид? Узрхохон ) гуянд: мо бечорагони дар сарзамини ( куфр) будем гуянд: магар замини худо васиъ набуд то дар он куч кунид? Жойгохи онон дўзах аст, ва чи бад жойгохи ва чи бад саранжоми! Магар бечорагони аз мардон ва занон ва кудаконики кори аз онон сохта нест ва рохи чораи намедонанд. Пас умид астки худованд аз онон даргузорад ( чун қудрати хижрат надоштанд) ва худованд бас авф кунанда ва омурзанда аст.

Алъон он иддаики аз дорул исломи мовриди назари худишон хам ба дорул куфр ва дорул харби чун Англиз ва Канада ва Амрико ва Иордания ва Русия ва ғейрих мераванд бояд чи вазиати дошта бошанд ва бояд чи жойгохи назди мо дар дунё дошта бошанд? Бахусус он дастаики худишонро хам олим медонанд ва аз он дорул куфрхойи дорул харб барои муридони мусаллахишон хат ва нишон таъйин мекунанд ва бо дин , жон , номус,зан, фарзанд, падар, модар, мол ва ватан муридонишон бози ва хатто муомала мекунанд. [1]

3-Мовриди севумики дар инжо ба он ишора мекунем пуштибоний аз дорул ислом бо самъ ва тоах барои рахбарияти жомеъайи муслимин аст.

Фирақ ва мазохиби маъруф ба ахли суннат барои касики бояд рахбарияти жомеъаро дар ихтиёр дошта бошад шурут ва вижагихоиро лозим донистанд мисли:

Ислом: чун

وَلَن يَجْعَلَ اللّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً ( نساء/ 141).

Харгиз худованд кофаронро бар мўъминон чийра нахохад сохт пас раво нест инсони кофар, волий ва раиси мусалмонон шавад. Ва мефармояд:

1يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ ( آل عمران/ 149).

Эй касоники иймон овардаид! Агар аз кофарон , фармонбурдори кунид, шуморо ба куфр бармегардонанд ва зиён дида ( аз суйи дин ва иймон ба суйи куфр ва харамон )бармегардид.

4- мард будан: Умар бин Хаттоб розиаллоху анху мегуяд: “ мо дар жохилият занонро чизи ба хисоб намеовардем аммо замоники ислом омад ва худованд онон (занон) ро дар қуръон зикр намуд, дарёфтемки онон хуқуқи бар гардани мо доранд, жуз инки ононро вориди умуримон ( умури идорий ва ижроий мамлакат) нанамоем.” [2]

5- адолат: вужуди адолат дар шахсияти рахбар шарти мухимми ба хисоб меомад, пас дуруст нестки, рахбар шахси фосиқ ва фожири бошад, ва адолат шарти лозими дар инъиқоди рахбарият мебошад, магар дар холати изтирорийки то рафъи изтирори шахси фожир то жохойи тахаммул мешавад.

6- кифоят ва тавоноий : барои ижроий адолат бар асоси қонуни шариати аллох шахси мусалмон лозим аст аз кифоят ва тавоноийхои бархурдор бошадки, мухимтарини онхо илми ба қонуни шариати аллох ва масоили руз аст.

Бар ин асос имом, амир , рахбар ё халифайи муслимин бояд ибтидоъ олими ба манофеъи шаръий ва ба дунболи он олими ба масоили руз бошад. бале аввалин чизики бояд ба он илми вофир ва кофий дошта бошад, ахкоми шаръий аст ; чун рахбари муслимин мукаллаф аст тахти назорати шўройи улил амр ахкоми шаръийро татбиқ кунад ва довлатро мутобиқи худуди шаръий рахбари кунад, пас агар дар ин бахш илми жомеъий надошта бошад, ин вазифаро ба хеч сурати наметавонад адо кунад, пас агар дар ин бахш илми жомеъ надошта бошад, ин вазифаро ба хеч сурати наметавонад адо кунад ва салохияти рахбар шуданро надорад. Хатто баъзи аз фуқахо бар ин назар хастандки танхо илм доштан ба ахкоми шаръий ба шикли тақлид барои халифа кофий нест; чун тақлид ( аз назари онхо) дархақиқат ек новъ нақс ва камбуд ба хисоб меомад. Ба хамин далил лозим медонандки бояд илми имом дар хадди ижтиход бошад ва чанин истидлол мекунандки чун мансаб ва мақоми рахбарият бартарин мансаб ва мақом аст пас бояд мутасаддийи он комилтарин шахс дар тамоми сифоти илмий бошад. албатта иддаи ками аз фуқахойи ахли суннат хам хастандки илми кофийро шарт дониста ва муқаллид будани имомро жоиз медонанд ва зарурати ба лузуми мужтахид будан намебинанд.

(идома дорад………)

---

[1] در جلسه ی اول از درس ششممان در مورد وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی، عرض کردیم که  تقویت کردن و پشتیبانی مومنین توسط همدیگردراین  بُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًاساختمان سربی یا به قول ما پولادین كه يك قسمت آن، قسمت ديگر را محكم نگه مى دارد تنها زبانی و روی نقشه نیست، بلکه این ساختمان سازی و محافظت از آن پس از ساخته شدن نشانه هایی دارد و باید اعمالی انجام بشود که نشان بدهد طرف در ادعایش چقدر صادق و پایبند است که به دو مورد آن اشاره کردیم … در این جلسه مان هم سعی می کنیم با ذکر دو مورد کلی دیگردرسمان راادامه بدهیم . ان شاء الله . 

[2] رواه البخاري

Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.

Муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:

Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.

Шайх Абу Хамза хўромийнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(23- қисм)

Мана бу мусулмонларга қўшилган эронлик кучлар қуйидаги йўллар орқали :

 – Ахборот тўплаш ва ахборот етказиш, мухим харакатларни хабарини етказиш, йўлларни ва кўприкларни, бозорларни  кўрсатиш бўйича мусулмонларга ёрдам беришади.

-Молиявий ёрдамлар, химоя қилиш, шунингдек кўприкларни қуриш, озиқ-овқат етказиб бериш, мехмон сифатида кутиб олиш, таржимонлик қилиш.

-Улар харбий ёрдамларни хам кўрсатишган, худди жангчи кучлардек мусулмонларга хамрохлик қилишган, қўмондон сифатидами ё жангчи сифатидами фарқи йўқ, абзорлар ва керакли харбий нарсалар  ясашган, улар турли- хил ўринларда мусулмонлар билан хамкорлик қилишган.

Саъад ибни Аби Ваққос розиаллоху анху қодисия жангида филларни жиловлаб олишдан ожиз қолади, улар мусулмонларга жуда кўп талафот етказади, шунда у киши эронликлардан ёрдам олади ва эронлик отлиқлар филларни кажавалари боғланган арқонни узиб ташлашади, буни  натижасида филбонлар осонлик билан ўлдирилади. Жиср жангида хийра насронийларидан бўлмиш  Абу Салубо дарёни хар икки томонидаг кўприкни боғлайди. Бувайб жангида эса насроний ёш бир  йигит ўзини мажусларни қўмондони мехронга етказади ва уни ўлдирилади. Эронликлар жанг абзорларини қуриш бўйича хам мусулмонларга ёрдам беришади. Ширзод, дехқон Бахрасир мусулмонлар учун манжаниқ ясашади.

-Аввал пайғамбарликни иддао қилиб сўнгра тавба қилган Тулайха, қодисия жангида бир кишини асир қилиб олади ва ундан лашкарни сони ва уни хизматчилари,хамрохлари хақида маълумотни қўлга киритади. Худди шу асир мусулмон бўлади ва исмини хам ўзгартиради ва муселга мусулмонлар томонидан  волий  қилиб таъйинланади.

-Қодисияда рустам фарахзоднинг дийламлик 4000 нафар аскардан иборат лашкари ислом қўшинига қўшилади. Улар мадоинни фатхида Саъад билан хамрох бўлишади, шунингдек улар  жиловлоъни фатхида хам мусулмонларга хамкорлик қилишди. Қуббод Хуросоний хам ўзини лашкари билан бирга мусулмонларга қўшилади, у мусулмон бўлади ва мусулмонларнинг халвондаги волийси этиб таъйинланади.

-Қўмондон Язгурд бошчилигидаги қора отлиқлар лашкари хам мохир ва уста камончилардан хисобланишган, улар хам мусулмонларга қўшилишди ва Омирни хамрохлигида Хуросон фатхида кўзга ташланадиган ёрдамлар кўрсатишди.

                 -Эронлик сардор Хурмузон хам, агарчи асхоблардан икки кишини ўлдирган бўлса хам, у ўзини мусулмонларга таслим қилади ва харбий ишлар бўйича мусулмонларга маслахат бериб ёрдам беради. Исфахонни фатхи бўйича берилган таклифларни  ва Умар ибни Хаттобни замонида  ташкил қилинган девонни  хам Хурмузонга нисбатлашган.

-Ахнаф ибни Қайснинг  5000 нафарлик лашкарини орасида  1000 нафар эронлик янги мусулмонлар мавжуд эди.

 -Тасаввур қилиб кўринглар, ғузак билан олиб борилган жангда шахриёр суғд, ғузак Қутайбага айтадики, сен менинг ажамлик биродарларим билан менга қарши жанг қиласанми? Яъни лашкарни аксарини эронликлар ташкил қилишган эди. Ғузак шахриёр суғдга қарши жанг қилаётганлар  хам эронликлар  бўлишган.

-Қутайбани замонида эронликлардан иборат лашкар ташкил қилинади, уларни сони 7000 нафардан иборат бўлган ва уларга Хайён Набтий қўмондонлик қилган. 

Эроннинг бошқа минтақаларида хамадонда,дарбандда, форсда, шопурда, бугунги кунда курдистон дейиладиган жиболда хам сардорлар ва харбий кучлар мусулмонларга қўшилишади ва улар билан хамкорлик қилишади. Шу сабабли хам кўрганимиздек мусулмон лашкарини сони қодисия жангидан сўнг ажабланарли суратда бир неча баробарга кўпайиб кетади. Мана бу воқеаларни хаммасидан олдин Жобон алкурдий розиаллоху анху бир неча нафар билан бирга ўзини миллати томонидан ислом дини ва уни адолати  хақида эшитган нарсалари борасида  тахқиқ қилиш учун росулуллох саллаллоху алайхи васалламни хизматларига келишади ва мусулмон бўлишади.

Ха, агар мусулмон “атъамахум минжуъ ва аманахум минховф” ни таъмин қилишни  тўғри йўлидан “фаляъбуду робба хазал байт” ни шароитларини мухайё қилиш учун юрадиган бўлса ва шаръий душманшуносий , уни стротегиясига ,душманларни шаръан даражаларга ажратишга асосан харакат қилса ва шайтонни хутувотларидан, яхуд ва секуляристларни,махаллий муртадларни   фитнаси ва алдовларидан ўзини узоқ тутадиган бўлса, албатта у аллохни динига ва аллохни бандаларига хизмат қилиш йўлида олдинга сари харакат қила олади ва аллох таоло хам унга ўзини нусратини жўнатади.

Мусулмонлар худди шу йўлдан харакат қилишди ва хатто ўзлари билан бирга яхудларни, баъзи мушрикларни , насронийларни,мажусларни,собеинларни хамрох қилиб олишди ва айтиб ўтилган ва аллох уларга ваъда берган  ердаги иззатни,фатхни, ғалабани, хилофатни қўлга киритишди, аммо бугунги кунга келиб мусулмонлар хатто ўзларини  ўртасида хам муттахид бўла олишмайди ва иттиход учун ечимга хам эга эмаслар.

Бизлар хозирги пайтда салтанат ва хукуматга ва китобхоналарга  тегишли салафий гурухларга эгамиз, буни баробарида эса хаммалари бир –бирлари билан олишаётган ўнлаб жиходий салафий гурухларга хам эгамиз, энди бундан бошқа гурухлар ва тафсирлар хам мавжуд бўлиб, улар хам ўзларини ўртасида ўзаро курашишади ва хам бошқа исломий тафсирлар ва гурухлар билан олишишади, аммо аслий душманни ўз холига ташлаб қўйишган. Мана булар аллохни шариатидаги қонунлар бўйича мубораза қилиш манхажидан ошкора адашишни,касалликни нишонаси хисобланади, улар ер юзида хилофат қилишга шойиста эмаслар. Тарқоқ,заиф,беубухат ва  залил инсонлар хилофатни,жамиятдаги ижроий қудратни ва хукуматни қўлга киритишдан бошқа хамма нарсага лойиқдурлар:    

 وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ‏(نور/55)

Аллох сизлардан иймон келтирган ва яхши амаллар қилган зотларга худди илгари ўтган (иймон эътиқодли) зотларни ( ер юзига) халифа- хукмрон қилганидек, уларни хам ер юзида халифа қилишни………ваъда қилди. [1]

(давоми бор…….)

---

[1] قطعا، لام آمده است لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم

شَرعِی دُشمَنشوُناسِی (5) دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس:

شَرعِی دُشمَنشوُناسِی (5) دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش.

شیخ ابو حمزه هورامی نینگ ااودیا تسمه سیدن یازیب آلینگن

(23- قیسم)

مَنَه بُو مُسُلمانلَرگه قوُشِیلگن اِیرانلِیک کوُچلَر قوُیِیدَگِی یوُللَر آرقَه لِی:

• اَخبارات توُپلَش وَ اَخبارات یِیتکَه زِیش، مُهِم حَرَکَتلَرنِی خَبَرِینِی یِیتکَه زِیش، یوُللَرنِی وَ کوُپرِیکلَرنِی،بازارلَرنِی کوُرسَه تِیش بُویِیچَه مُسُلمانلَرگه یاردَم بِیرِیشَه دِی.
• مالِیَه وِی یاردَملَر، حِمایَه قِیلِیش، شوُنِینگدِیک کوُپرِیکلَرنِی قوُرِیش، آذِیق – آوقَت یِیتکَه زِیب بِیرِیش، مِیهمان صِیفَتِیدَه کوُتِیب آلِیش، تَرجِیمانلِیک قِیلِیش.
•  اوُلَر حَربِی یاردَملَرنِی هَم کوُرسَه تِیشگن، حوُددِی جَنگچِی کوُچلَردِیک مُسُلمانلَرگه هَمراهلِیک قِیلِیشگن، قوُماندان صِیفَتِیدَه مِی یا جَنگچِی صِیفَتِیدَه مِی فَرقِی یوُق، اَبزارلَر وَ کِیرَکلِیک حَربِی نَرسَه لَر یَسَشگن، اوُلَر توُرلِی- هِیل اوُرِینلَردَه مُسُلمانلَر بِیلَن هَمکارلِیک قِیلِیشگن.

سَعَد اِبنِ اَبِی وَقّاص رَضِیَ الله عَنهُ قادِیسِیَه جَنگِیدَه فِیللَرنِی جِلاولَب آلِیشدَن عاجِیز قالَه دِی، اوُلَر مُسُلمانلَرگه جوُدَه کوُپ تَلَفات یِیتکَه زَه دِی، شوُندَه اوُ کِیشِی اِیرانلِیکلَردَن یاردَم سوُرَب آلَه دِی وَ اِیرانلِیک آتلِیقلَر فِیللَرنِی کَجَوَه لَرِی باغلَنگن اَرقاننِی اوُزِیب تَشلَه شَه دِی، بوُنِی نَتِیجَه سِیدَه فِیلبانلَر آسانلِیک بِیلَن اوُلدِیرِیلَه دِی. جِسر جَنگِیدَه حِیرَه نَصرانِیلَرِیدَن بوُلمِیش اَبُو صَلوُبا دَریانِی هَر اِیککِی تامانِیدَگِی کوُپرِیکنِی باغلَیدِی. بوُوَیب جَنگِیدَه اِیسَه نَصرانِی یاش یِیگِیت اوُزِینِی مَجُوسلَرنِی قوُماندانِی مِیهرانگه یِیتکَه زَه دِی وَ اوُنِی اوُلدِیرَه دِی. اِیرانلِیکلَر جَنگ اَبزارلَرِینِی قوُرِیش بوُیِیچَه هَم مُسُلمانلَرگه یاردَم بِیرِیشَه دِی. شِیرزاد،دِیهقان بَهرَسِیر  مُسُلمانلَر اوُچُون مَنجَنِیق یَسَشَه دِی.

• اَوَّل پَیغَمبَرلِیکنِی اِدَّعا قِیلِیب سوُنگرَه تَوبَه قِیلگن طُلَیحَه، قادِیسِیَه جَنگِیدَه بِیر کِیشِینِی اَسِیر قِیلِیب آلَه دِی وَ اوُندَن لَشکَرنِی سانِی وَ اوُنِی حِذمَتچِیلَرِی،هَمراهلَرِی حَقِیدَه مَعلوُماتنِی قوُلگه کِیرِیتَه دِی. حوُددِی شوُ اَسِیر مُسُلمان بوُلَه دِی وَ اِسمِینِی هَم اوُزگرتِیرَه دِی وَ موُصِیلگه مُسُلمانلَر تامانِیدَن  والِی قِیلِیب تَعیِینلَه نَه دِی.
• قادِیسِیَه دَه رُوستَم فَرَخزادنِینگ دِییلَملِیک  4000 نَفَر عَسکَردَن عِبارَت لَشکَرِی اِسلام قوُشِینِیگه قوُشِیلَه دِی. اوُلَر مَیداننِی فَتحِیدَه سَعَد بِیلَن هَمراه بوُلِیشَه دِی، شوُنِینگدِیک اوُلَر جَلَولاءنِی فَتحِیدَه هَم مُسُلمانلَرگه هَمکارلِیک قِیلِیشدِی. قُبّاد خُراسانِی هَم اوُزِینِی لَشکَرِی بِیلَن بِیرگه مُسُلمانلَرگه قوُشِیلَه دِی، اوُ مُسُلمان بوُلَه دِی وَ مُسُلمانلَرنِینگ حَلواندَگِی والِیسِی اِیتِیب تَعیِینلَه نَه دِی.
• قوُماندان یَزگوُرد باشچِیلِیگِیدَگِی قارَه آتلِیقلَر لَشکَرِی هَم ماهِر وَ اوُستَه کَمانچِیلَردَن حِسابلَه نِیشگن، اوُلَر هَم مُسُلمانلَرگه  قوُشِیلِیشدِی وَ عامِرنِی هَمراهلِیگِیدَه خُراسان فَتحِیدَه کوُزگه تَشلَه نَه دِیگن یاردَملَر کوُرسَه تِیشدِی.
• اِیرانلِیک سَردار هُرمُوزان هَم، اَگرچِی اَصحابلَردَن اِیککِی کِیشِینِی اوُلدِیرگن بوُلسَه هَم، اوُ اوُزِینِی مُسُلمانلَرگه تَسلِیم قِیلَه دِی وَ حَربِی اِیشلَر بوُیِیچَه مُسُلمانلَرگه مَصلَحَت بِیرِیب یاردَم بِیرَه دِی. اِصفَحاننِی فَتحِی بُویِیچَه بِیرِیلگن تَکلِیفلَرنِی وَ عُمَر اِبنِ خَطّابنِی زَمانِیدَه تَشکِیل قِیلِینگن دِیواننِینگ هَم هُرمُوزانگه نِسبَتلَشگن.
• اَحنَف اِبنِ قَیسنِینگ 5000 نَفَرلِیک لَشکَرِینِی آرَه سِیدَه 1000 نَفَر اِیرانلِیک یَنگِی مُسُلمانلَر مَوجُود اِیدِی.
• تَصَوُّر قِیلِیب کوُرِینگلَر ،غوُزَک قُتَیبَه گه اَیتَه دِیکِی، سِین مِینِینگ عَجَملِیک بِرادَرِیم بِیلَن مِینگه قَرشِی جَنگ قِیلَه سَنمِی؟ یَعنِی لَشکَرنِی اَکثَرِینِی اِیرانلِیکلَر تَشکِیل قِیلِیشگن اِیدِی. غوُزَک شَهرِیار سُوغدگه قَرشِی جَنگ قِیلَه یاتگنلَر هَم اِیرانلِیکلَر بوُلِیشگن.
• قُتَیبَه نِی زَمانِیدَه اِیرانلِیکلَردَن عِبارَت لَشکَر تَشکِیل قِیلِینَه دِی، اوُلَرنِی سانِی 7000 نَفَردَن عِبارَت بوُلگن وَ اوُلَرگه حَیان نَبطِی قوُماندانلِیک قِیلگن.

اِیراننِینگ باشقَه مِنطَقَه لَرِیدَه هَمَداندَه،دَربَنددَه، فارسدَه،شاپوُردَه، بوُگوُنگِی کوُندَه کوُردِستان دِییِیلَه دِیگن جَبالدَه هَم سَردارلَر وَ حَربِی کوُچلَر مُسُلمانلَرگه قوُشِیلِیشَه دِی وَ اوُلَر هَم هَمکارلِیک قِیلِیشَه دِی. شوُ سَبَبلِی هَم کوُرگه نِیمِیزدِیک مُسُلمان لَشکَرِینِی سانِی قادِیسِیَه جَنگِیدَن سوُنگ عَجَبلَه نَرلِی صُورَتدَه بِیر نِیچَه بَرابَرگه کوُپَه یِیب کِیتَه دِی. مَنَه بوُ واقِیعَه لَرنِی هَمَّه سِیدَن آلدِین جابان اَلکوُردِی رَضِیَ الله عَنهُ بِیر نِیچَه نَفَر بِیلَن بِیرگه اوُزِینِی مِللَتِی تامانِیدَن اِسلام دِینِی وَ اوُنِی عَدالَتِی حَقِیدَه اِیشِیتگن نَرسَه لَرِی بارَه سِیدَه تَحقِیق قِیلِیش اوُچُون رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی حِذمتلرِیگه کِیلِیشَه دِی و مُسُلمان بوَلِیشَه دِی.

حَه، اَگر مُسُلمان «أَطْعَمَهُمْمِنجُوعٍوَآَمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» تَعمِین قِیلِیشنِی توُغرِی یوُلِیدَن فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ » نِی شَرائِطلَرِینِی مُهَیّا قِیلِیش اوُچُون یوُرَه دِیگن بوُلسَه وَ شَرعِی دُشمَنشوُناسِی، اوُنِی ستِراتِیگِیَه سِیگه، دُشمَنلَرنِی شَرعاً دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیشگه اَساساً حَرَکَت قِیلسَه وَ شَیطاننِی خُطُواتلَرِیدَن، یَهُود وَ سِکوُلارِیستلَرنِی، مَحَلِّی مُرتَدلَرنِی فِتنَه سِی وَ اَلداولَرِیدَن اوُزِینِی اوُزاق توُتَه دِیگن بوُلسَه، اَلبَتَّه اوُ اَلله نِی دِینِیگه وَ اَلله نِی بَندَه لَرِیگه حِذمَت قِیلِیش یوُلِیدَه آلدِینگه سَرِی حَرَکَت قِیلَه آلَه دِی وَ اَلله تَعالَی هَم اوُنگه اوُزِینِی نُصرَتِینِی جوُنَه تَه دِی.

مُسُلمانلَر حوُددِی شوُ یُولدَن حَرَکَت قِیلِیشدِی وَ حَتَّی اوُزلَرِی بِیلَن بِیرگه یَهُودلَرنِی، بَعضِی مُشرِکلَرنِی، نَصرانِیلَرنِی، مَجُوسلَرنِی،صابِیئِنلَرنِی هَمراه قِیلِیب آلِیشدِی وَ اَیتِیب اوُتِیلگن وَ اَلله اوُلَرگه وَعدَه بِیرگن یِیردَگِی عِزَّتنِی، فَتحنِی،غَلَبَه نِی، خِلافَتنِی قوُلگه کِیرِیتِیشدِی، اَمّا بوُگوُنگِی کوُنگه کِیلِیب مُسُلمانلَر حَتَّی اوُزلَرِینِی اوُرتَه سِیدَه هَم مُتَّحِد بوُلَه آلِیشمَیدِی وَ اِتِّحاد اوُچُون یِیچِیمگه هَم اِیگه اِیمَسلَر.

بِیزلَر حاضِرگِی پَیتدَه سَلطَنَت وَ حُکوُمَتگه وَ کِتابخانَه لَرگه تِیگِیشلِی سَلَفِی گوُرُوهلَرگه اِیگه مِیز، بوُنِی بَرابَرِیدَه اِیسَه هَمَّه لَرِی بِیر- بِیرلَرِی بِیلَن آلِیشَه یاتگن اوُنلَب جِهادِی سَلَفِی گوُرُوهلَرگه هَم اِیگه مِیز، اِیندِی بوُندَن باشقَه گوُرُوهلَر وَ تَفسِیرلَر هَم مَوجُود بوُلِیب، اوُلَر هَم اوُزلَرِینِی اوُرتَه سِیدَه اوُزَرا کوُرَه شِیشَه دِی وَ هَم باشقَه اِسلامِی تَفسِیرلَر وَ گوُرُوهلَر بِیلَن آلِیشِیشَه دِی، اَمّا اَصلِی دُشمَننِی اوُز حالِیگه تَشلَب قوُیِیشگن. مَنَه بوُلَر اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَر بوُیِیچَه مُبارَزَه قِیلِیش مَنهَجِیدَن آشکارَه اَدَه شِیشنِی،کَسَللِیکنِی نِشانَه سِی حِسابلَه نَه دِی، اوُلَر یِیر یوُزِیدَه خِلافَت قِیلِیشگه شایِیستَه اِیمَسلَر. تَرقاق، ضَعِیف، بِی اوُبُهَت وَ زَلِیل اِنسانلَر خِلافَتنِی، جَمِیعیَتدَگِی اِجرائِی قُدرَتنِی وَحُکُومَتنِی قوُلگه کِیرِیتِیشدَن باشقَه هَمَّه نَرسَه گه لایِیقدوُرلَر:

 وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ‏(نور/55) اَلله سِیزلَردَن اِیمان کِیلتِیرگن وَ یَحشِی عَمَللَر قِیلگن ذاتلَرگه حوُددِی اِیلگه رِی اوُتگن (اِیمان اِعتِقادلِی) ذاتلَرنِی ( یِیر یوُزِیگه) خَلِیفَه – حُکمران قِیلگه نِیدِیک، اوُلَرنِی هَم یِیر یوُزِیدَه خَلِیفَه قِیلِیشنِی…….وَعدَه قِیلدِی. ^[1]

(دوامی بار……..)

---

[1] قطعا، لام آمده است لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم

درس پنجم مقدماتی / دشمن شناسی شرعی(5) درجه بندی شرعی دشمنان

پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

(23- قسمت)

 این نیروهای جذب شده ی ایرانی از طریق :

• خبرگیری‌ و خبررسانی‌، از جمله رساندن اخبار تحرکات مهم، نشان دادند راه‌ها، پل‌ها و بازارها به مسلمین کمک کردند
• کمک‌های مالی و پشتیبانی، همچون ساختن پل، رساندن غذا، پذیرایی و مهمانی‌، ایفای‌ نقش به عنوان مترجم
• و ارائه کمک‌های‌ نظامی‌ مثل همراهی با مسلمین به صورت نیروی جنگی، اعم از فرمانده یا‌ نیروی جنگی‌، ساخت ابزارها و وسایل نظامی و امثال‌ آن‌ و ودر موارد مختلفی با مسلمین همکاری می کردن. 

سعد بن ابی وقاص رضی الله عنه که در جنگ قادسیه از مهار فیلهای سپاه ساسانی عاجز شده بود و این تیربارها صدمات زیادی به مسلمین وارد کرده بودند از ایرانیها کمک گرفت و سوارکاران ایرانی طناب کجاوه های فیلها را قطع می کردند و فیل بانها بعدا به راحتی کشته می شدند. در نبرد جسر، ابو صلوبا، نصرانی حیره‌، بروی‌ هر دو طرف رودخانه پل بست.  در نبرد بویب، جوانی‌ نصرانی‌ خودش را به مهران فرمانده ی مجوس رساند و  او را کشت . ایرانیان در ساختن ابزارهای جنگی هم مسلمین را یاری کردند. شیرزاد، دهقان‌ بهرسیر‌، برای مسلمانان منجنیق ساخت.

• طلیحه همانی که قبلا ادعای پیامبری داشت و بعد توبه کرد، در جریان قادسیه، فردی را اسیر کرد‌ و از‌ او اطلاعاتی در مورد تعداد سپاهیان و خدمه و همراهان آنان به دست آورد.این شخصِ اسیر، مسلمان شد و اسمش را به مسلم تغییر داد و  به عنوان‌ والی‌ مسلمین بر موصل هم منصوب شد.
• چهار هزار سرباز دیلمی لشکر رستم فرخزاد‌ هم‌ در قادسیه به سپاه اسلام پیوستند‌. اینان در فتح‌ مدائن‌ با سعد همراه بودند و در فتح جلولاء‌ هم با مسلمانان همکاری کردند. قباد خراسانی هم با لشکر خودش‌ به‌ مسلمین پیوست و مسلمان شد و والی آنها بر حلوان‌ شد.
• سپاه سیاه اسواری فرمانده یزدگرد که تیراندازان ماهر و کارکشته ای بودند هم به مسلمین ملحق شدند و به همراه ابن عامر در فتح خراسان کمکهای شایانی کردند .
•  هرمزان سردار ایرانی هم با آنکه دو نفر از اصحاب را کشته بود اما خودش را تسلیم مسلمین کرد و در امور نظامی و نظایر آن به مسلمین مشاوره و یاری‌ می داد. پیشنهاد فتح اصفهان و تشکیل دیوان هم در زمان عمر بن خطاب را به هرمزان نسبت داده اند.
• در سپاه 5000 نفری احنف بن قیس 1000 ایرانی نو مسلمان وجود داشتند.
• تصور کنید که در نبرد با‌ غوزک‌، شهریار‌ سغد،غوزک به قتیبه می گوید، تو با برادران عجم من با من می‌جنگی. یعنی اکثریت سپاه را ایرانی ها تشکیل می دادند. واین ایرانی ها بودند که برعلیه غوزک شهریار سغد می جنگیدند که او هم ایرانی بود.
• در زمان قتیبه لشکری از ایرانیان تشکیل شد که تعداد آن‌، هفت هزار‌ جنگجو بود و فرماندهی آنها را حیان نبطی برعهده داشت.

در سایر مناطق ایران، همچون همدان‌، دربند، و فارس و شاپور و جبال هم که امروزه به آن میگویند کوردستان، سرداران و نیروهای نظامی به مسلمین پیوستند و با آنان همکاری کردند. برای همین است که می بینیم که تعداد نیروهای مسلمین پس از نبرد قادسیه به صورت عجیبی چند برابر می شوند.  قبل از همه ی اینها جابان الکوردی رضی الله عنه  به همراه چند نفر دیگر از طرف ملت خودشان برای تحقیق در مورد دین اسلام و آنچه از عدالت آن شنیده بودند خدمت رسول الله صلی الله علیه وسلم رسیده بودند و مسلمان شده بودند .

بله، مسلمان اگر مسیر صحیح تأمین «أَطْعَمَهُمْ مِنْجُوعٍوَآَمَنَهُمْ مِنْخَوْفٍ» رابرای فراهم کردن زمینه های«فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ » برود و بر اساس استراتژیها و دشمن شناسی شرعی و درجه بندی شرعی دشمنان به پیش برود، و از خُطُوَاتِ الشَّیْطَان و توطئه و فریبکاریهای یهود و سکولاریستها و مرتدین محلی دوری کند، قطعا می تواند در مسیر خدمت به دین الله و بندگان الله به پیش برود و الله تعالی هم نصرت رابرایش می فرستد .

مسلمین در این مسیر رفتند و توانستند حتی یهود و بعضی از مشرکین و نصرانیها و مجوس و صابئین را با خودشان همراه کنند و به آن عزت و فتح و پیروزی و خلافت در زمینی دست پیدا کنند که الله وعده اش را به آنان داده بود، اما امروزه کار به جایی رسیده است که مسلمین نمی توانند خودشان را با هم متحد کنند و راهکاری برای اتحاد ندارند.

ما الان دهها گروه سلفی درباری و حکومتی و کتابخانه ای داریم، و در برابر، دهها گروه سلفی جهادی هم داریم که همه با هم درگیرند، حالا چه رسد به سایر گروهها و تفاسیر که هم خودشان با خودشان درگیرند و هم به درگیری با سایر گروهها و تفاسیر اسلامی مشغول هستند و دشمنان اصلی رارها کرده اند. بدون کوچترین شکی این نشانه ی بیماری و انحرافِ آشکارِ از منهجِ مبارزاتیِ قانونِ شریعت الله محسوب می شود و اینان شایستگی خلافت بر زمین را ندارند. انسانهای متفرق و ضعیف و بی ابهت و ذلیل شایستگی هر چیزی را دارند غیر از خلافت و در دست گرفتن قدرت اجرائی و حکومتی جامعه : وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ‏(نور/55)خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته انجام داده‌اند، وعده می‌دهد که آنان را قطعاً[1] جایگزین در زمین خواهد کرد همان گونه که پیشینیان را جایگزین قبل از خود کرده است.

(ادامه دارد……..)

---

[1] قطعا، لام آمده است لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(8- қисмат)

Ё масалан Кобул қабли аз фатхи он тавассути толибон жузви дорул куфр буд ва хижрат аз онжо ба сарзаминхойи тахти хокимияти толибон вожиб буд, аммо пас аз фатх дигар хижрати аз онжо ба соири сарзаминхойи дорул ислом вужуд надошт. Ва инбор инжо мешавад дорул ислом ва мардум мебоист аз соири манотиқи тахти хокимияти дорул куфр тахти хокимияти амсоли дустуми муртадки – аз зуболахо ва пас мондахойи шўравий буд – ба инжо хижрат мекарданд то инки он манотиқ хам жузви дорул ислом мешуд. Барои хамин аст баъди аз фатхи сарзамини хос ва табдил шудани он ба дорул ислом дигар аз он сарзамин байъати хижрат гирифта намешавад:

لا هِجرةَ بعدَ فتح مكةَ، ولكنْ أبايعهُ على الإسلام[1]

Чун

إِنَّ الْهِجْرَةَ قَدْ مَضَتْ لِأَهْلِهَا، وَلَكِنْ عَلَى الْإِسْلَامِ وَالْجِهَادِ وَالْخَيْرِ»[2]

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар рузи фатхи Макка фармуд:

لَا هِجْرَةَ وَلَكِنْ جِهَادٌ وَنِيَّةٌ وَإِذَا اسْتُنْفِرْتُمْ فَانْفِرُوا.[3]

Аллох таоло дар мовриди ин нафир мефармояд:

:  یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انفِرُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِیتُم بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فِی الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِیلٌ ‏* إِلاَّ تَنفِرُواْ یُعَذِّبْکُمْ عَذَاباً أَلِیماً وَیَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیْرَکُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَیْئاً وَاللّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ‏(توبه/38-39)

Эй мўъминон! ( ма лакум : чи чизитон шуда аст? Чи хабаритон аст? Чиро шумо?) чиро хенгомики ба шумо гуфта мешавад: ( барои жиход) дар рохи худо харакат кунид, сусти мекунид ва дил ба дунё медихид? Оё ба зиндаги ин жахон ба жойи зиндаги он жахон хушнудид? Таматтуъ ва колойи ин жахон дар баробари таматтуъ ва колойи он жахон,чизи ками пеш нест. Агар барои жиход берун наравид, худованд шуморо ( дар дунё бо истийлоъи душманон ва дар охират бо оташи сузон) азоби дарднок медихад ва қовмиро жойгузинитон месозадки жудойи аз шумоянд ва хеч зиёни ба худо намерасонид ва худо бар хар чизи тавоно аст.

Дар ин шароити жадид астки уммул мўъминин Оиша розиаллоху анхо дар мовриди хижрати ахли Макка ё соири сарзаминхойи дорул ислом мегуяд:

انْقَطَعَتْ الْهِجْرَةُ مُنْذُ فَتَحَ اللَّهُ عَلَى نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَكَّةَ[4]. 

Чун Макка пойтахти он замон шибхи жазира будки бо фатхи он соири манотиқ хам фуж фуж ва гурух гурух мусалмон шуданд. Аллох таоло хатто кўмакхойи молий қабли аз фатхи пойтахтро бо кўмакхойи молий пас аз фатхи он еки намедонад:

لَا یَسْتَوِی مِنکُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُوْلَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِّنَ الَّذِینَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلّاً وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ‏(الحديد/10)

Касони аз шумоки пеш аз фатхи ( магар , ба сипохи ислом кўмак карданд ва аз амволи худ) бахшиданд ва ( дар рохи худо) жангиданд, ( бо дигарон) баробар ва ексон нестанд. Онон даража ва мақоми касони астки баъди аз фатхи ( Макка, дар рохи ислом) базл ва бахшиш намуданд ва жангиданд аммо ба хар хол, худованд ба хамма, ваъда подоши нику медихад, ва у огох аз хар он чизи астки мекунид.

Нуктаики лозим аст боз ба он ишора бишавад ин астки жойгохи хижрат дар хар сарзамини то замони хифз мешавадки он сарзамин тасарруф нашуда бошад ва жойгох ва арзиши кўмакхойи молий хам мутаносиб бо замони фатхи ин пойтахт ё қабли аз ин фатх арзишгузорий мешавад. Холо агар каси тавоноий хижрат дошт ва жузви маъзурин набуд ва хижрат накард чи?

Дар дунё амр ин аст:

الَّذِینَ آمَنُواْ وَلَمْ یُهَاجِرُواْ مَا لَکُم مِّن وَلاَیَتِهِم مِّن شَیْءٍ حَتَّى یُهَاجِرُواْ وَإِنِ اسْتَنصَرُوکُمْ فِی الدِّینِ فَعَلَیْکُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلَى قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُم مِّیثَاقٌ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ‏(انفال/72)

Аммо касоники иймон оварданд аммо ( бо вужуди тавоноий) мухожират накарданд ( хеч гуна таъаххуд ва масъулият ва ) вилояти дар баробари онон надорид то он гохки мухожират мекунанд. Агар ба сабаби динишон аз шумо кўмак ва ёри хостанд, кўмак ва ёри бар шумо вожиб аст, магар замоники мухолифони онон гурухи бошандки миёни шумо ва ишон пеймон бошад. ( дар ин сурат риояти ахд ва пеймон, аз риояти холи чанин мўъминони бехоли лозимтар аст. Ба хар хол) худованд мебинад ончироки мекунид.

(идома дорад………)

---

[1]أخرجه البخاري [3078] ومسلم (3/1487) واللفظ للبخاري.

[2]صحيح البخاري – (3700) / صحيح مسلم – الإمارة (1863) / مسند أحمد – مسند المكيين (3/468)

[3]أخرجه البخاري [3077] ومسلم [1353].

[4]صحيح البخارى

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(7- қисмат)

Нуктаи мухиммики дар мовриди дорул куфр хамиша ба он ишора шуда ин астки меъёри қавонини хастандки бар он жомеъа хоким аст на сокинони он жомеъа, ва хукмики содир мешавад бар қавонин ва хокимияти он жомеъа аст на мардумони он жомеъа. Чун мумкин аст сокинони ек дорул куфри хамма кофар бошанд ё мумкин аст мисли алъон аксари сарзаминхойи мусалмоннишин қонун ва хокимияти куфрий бошад аммо мардум мусалмон бошанд.

2-дорул ислом хам яъни: сарзаминики қавониниш исломий бошад ва бар асоси қавонини исломий аз коноли ижмоъи вохиди муслимин ё дар сурати изтирор аз коноли еки аз фирақ ва мазохиби исломий идора бишавад ва хокими он хам мусалмон бошад. дар инжо хам мухим нестки сокинони он хамма мусалмон хастанд ё мисли Мадина куффор хам дар он хастанд ё хатто мисли Хиндистон аксари сокинони он хам кофар бошанд. Мухим қонуни жомеъа ва хокимияти жомеъа аст.

Хуб холо хижрат аз дорул куфр ба дорул ислом хижрат аз макони ба макони дигар аст на хижрат аз куфр ба исломки қаблан анжом доданд. Барои хамин аст каламайи ансор ва мухожир шикл мегирад ва аллох таоло ба содаги ва ровшани баён мекунад:

وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(حشر/9)

Ононики пеш аз омадани мухожирон хона ва кошона ( ойини ислом) ро омада карданд ва иймонро ( дар дили худ устувор доштанд) касониро дуст медорандки ба пеши ишон мухожират карданд, ва дар дарун ихсос ва рағбат ниёзи намекунанд ба чизхоики ба мухожирон дода шуда аст, ва ишонро бар худ таржих медиханд, хар чандки худ сахт ниёзманд бошанд. Касоники аз бухли нафси худ, нигахдори ва мусаввин ва махфуз гарданд, ишон қатъан ростгоранд.

Мумкин аст дар холати изтирор мисли муслимини хабаша дар миёни куффори ахли китоб истиқлоли ақидатий ва амали худро хифз кунид аммо дар миёни секуляристхо наметавонид ба сурати комил зиндагитро бар асоси қонуни шариати аллох танзим ва идора кунид ва мажбур ба ижройи қавонин ва равиши зиндаги секуляристхо мешавид ва қавонини аллохро кинор мегузорид, барои хамин росулуллох саллаллоху алайхи васаллам аз касоники тавоноий хижрат дорад аммо бейни мушрикин ё секуляристхо зиндаги мекунад ва интури ба худиш зулм мекунад эъломи бароат карда аст:

:[1] أنا بَرِيءٌ من كلّ مسلم يُقِيمُ بين أظْهُرِ المشركين

Ман аз хар мусалмоники дар миёни мушрикин муқим шавад бари хастам. Ва дар жойи дигари мефармояд:

مَنْ أَقَامَ مَعَ الْمُشْرِكِينَ فَقَدْ بَرِئَتْ مِنْهُ الذِّمَّةُ[2]

Дар ин ривоят бояд ба ду нуктайи асосий диққат шавад: еки инки дар мовриди куффори мушрик ва секулярист гуфта шуданд ва дигари инки росулуллох аз хуни он муслимин эъломи бароат карда астки мустазъаф буданд ва тавони хижрат надоштанд на аз динишон, ва замоники мефармояд:

مَنْ جَامَعَ الْمُشْرِكَ وَسَكَنَ مَعَهُ فَإِنَّهُ مِثْلُهُ[3]

Дар инжо нез хадар рафтани хун аст ва дар хадар рафтан хуниш мисли секуляристхост. Дар кул бароат моли мушрикин аст на куффори ахли китоб ва шибхи ахли китобки қаблан дар дарсимон дар мовриди шиносоий мушрикин ва секуляристхо ба он ишора кардем. Аммо агар хамин шахс мисли Аббос аммуйи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар жанг бо  муслимин ширкат кунад хукмиш мешавад мисли хукми мушрикин ва секуляристхо ва иймониш суди барояш надорад.

Хижрат вожиб мешавад барои инки шахс наметавонад мутобиқ бо қонуни шариати аллох зиндаги кунад ва барои мухофизат аз амалий кардани қонуни шариати аллох ва озодона зиндаги кардан бар асоси қонуни шариати аллох хижрат мекунад. Ва хар жо шумо натавонид тибқи қонуни шариати аллох амал куни сукунати дар онжо модомики тавоноий хижрат дорид бароитон харом мешавад ва бояд ба дорул ислом хижрат кунид чи ин дорул ислом бар асоси хилофату ала манхажин нубувват бошад ё бар асоси бадил ва холати изтирорий ин бошад.

Аммо хижрат аз дорул куфр ба дорул ислом то кей вужуд дорад? То замоники жиход вужуд дорад.

لا تَنْقَطِعُ الْهِجْرَةُ مَا كَانَ الْجِهَادُ.  Ё  . أَنَّ الْهِجْرَةَ لَا تَنْقَطِعُ مَا كَانَ الْجِهَادُ[4]

Ва жиход то рузи қиёмат мисли тўвба вужуд дорад, бар ин асос хижрат то рузи қиёмат идома дорад:

لَا تَنْقَطِعُ الْهِجْرَةُ حَتَّى تَنْقَطِعَ التَّوْبَةُ، وَلَا تَنْقَطِعُ التَّوْبَةُ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا[5]

Холо ин хижрат аз сарзамини хосси то кей бар муслимини он сарзамин вожиб мешавад? То замоники сарзамини онхо жузъви дорул куфр ё куфристон бошад. сарзаминики фатх шуд ва табдил шуд ба дорул ислом дигар аз онжо ба дорул исломи қаблий рафтан хижрат махсуб намешавад. Масалан қабли аз фатхи Маккаки дорул куфр буд куч кардан ба Мадина жузви хижрат буд, аммо баъди аз фатхи Макка дигар рафтан аз Макка хижрат махсуб намешавад чун Макка хам жузви дорул ислом махсуб мешавад.

(идома дорад……..)

---

[1]رواه أبو داود والترمذي والنسائي

[2]رواه البيهقي والطبراني

[3]شرح السنة (10/ 373 ـ 374). [حكم الالبانى  : صحيح

[4]أخرجه أحمد (4/99) من حديث جنادة بن أبي أمية رضي الله عنه وهو في السلسلة الصحيحة [1674].

[5]رواه أحمد ، وأبو داود ، والدارمي .