دسته: دسته‌بندی نشده

اصل تامین امنیت (1) (قسمت18)

(6-قسمت)

اما لازم است بدانیم که سليمان عليه السلام به اين اخراج ساده ی سکولاریستها اکتفاء نمی کند بلكه حالشان را در حاليكه از مملكتشان بيرونشان مي كند، توصيف مي نمايد كه او آنها را (أَذِلَّةً) ذليل و زبون و بسي حقير بيرونشان مي كند، در حاليكه مردماني عزيز و سر افراز و با قوت و توان بوده اند و البته اخراج از سرزمینشان بر حقارتشان كافي بود، اما ذلت و پستي آنها را سليمان عليه السلام با چندين تاكيد بيان مي کند اما بعد از (أَذِلَّةً) با جمله حاليه، حال و وصفشان را در هنگام خروج از ديار و زادگاهشان با (صَاغِرُونَ‏) يعني محقر بیان می کند .البته مي توانست چنين تعبير نمايد (اذله صاغرون) اما سليمان مي گويد(و هم صاغرون) تا مفيد اين پيام باشد كه اين ذلت و زبوني و خواري به طور اجمال و تفصيل آنها را مي پوشاند و مستمر با آنها مي ماند و سليمان  هم بر اين امر پا بر جايي مي كند …^[1]

این میزان امنیتی است که یک سکولار می تواند از آن بهره مند گردد، هر چند که این سکولار یا حکومت سکولار دارای ویژگیهای حکومت سباء در یمن باشد .

تمام آنچه که سليمان عليه السلام  به عنوان رهبر دارالاسلام انجام داد، فقط به اين دلیل بود كه یکی از سربازانش (هدهد) به او خبر داده بود كه مردمي مشرک و سکولار آرام و بي آزاری را ديده است که تابع هیچ یک از شریعتهای آسمانی نیستند و بخشی از زمین الله توسط این نجسها آلوده شده است و باید زمین الله از سکولاریستهای نجس پاک شود یا با اسلام آوردن آنها یا با کشتن و اخراج پس مانده های آنها.

پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم نیز در جامعه ای کاملاً تکثر گرا و دموکرات سکولاریستها (یا به زبان عربی = مشرکین) ظهور کرد که در آن  رفاه کامل وجود داشت و گرسنه ای یافت نمی شد که الله تعالی این واقعیت را بیان می کند« أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ» و علاوه بر آن امنیت کامل هم برقرار بود و ترسی هم وجود نداشت «وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» و در حمایت از طبقات آسیب پذیر جامعه هم پیمانهای مردمی مثل حلف الفضول وجود داشت که امروزه در قالب سندیکا و ان جی او ها و … از آنها نام برده می شود و این پیمانها در جامعه ی سکولار قریش آزادانه و بدون نظارتی در جامعه ی مدنی آن روز فعالیت می کرد و در پارلمان و دارالندوه ی  سکولاریستها نیز امور با مشورت تمام بزرگان و عقلای آن سرزمین حل و فصل می شد و دیکتاتوری فردی وجود نداشت. 

(ادامه دارد……..)

ادامه خواندن اصل تامین امنیت (1) (قسمت18)

Нафийи сабилни асли ва исломий иззат.(1) ( 16 бўлим)

(2-қисм)

Аллох таоло росулуллох саллаллоху алайхи васалламга мўъминларни намунаси ва дорул исломни рахбари сифатида мархамат қиладики:

 «يا أَيهَا النَّبِي اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ  كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا»(احزاب/1)

Эй пайғамбар, аллохдан қўрқинг ва кофир,мунофиқ кимсаларга бўйинсунманг! Албатта аллох билгувчи ва хикмат эгаси бўлган зотдир.

Ошкор “олтиталик кофирларнинг  бирини хокимияти,хукумати ёки ички пинхон кофирларни ва мунофиқлар тўдасини хокимияти қабул қилинган пайтда, ана ўшаларни хокимиятига ва уларни қонунларига итоат қилиш лозим бўлган нарса хисобланади; энди аллох таоло ошкор ва пинхон кофирларга итоат қилишни манъ ва харом қилган пайтида, буни маъноси уларни қонунлари,хукумати мўъминларга харом дегани бўлади. Шу сабабли хам аллох таоло мўъминларга хитоб қилиб мархамат қиладики:

«يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يرُدُّوكُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ»( آل عمران/ 149)

Эй мўъминлар, агар кофирларга итоат қилсангиз, сизларни кетингизга (куфрга) қайтарадилар. Бас,зиён кўргувчиларга айланиб қоласизлар.

Шу нарса бизларга тушунарли бўлдики, хокимга “итоат” қилишлик фақат исломий тузумга тегишли эмас, балки  исломийми ё ғайри исломий бўладими хар қандай хукуматни  туриб бериши,уни давомийлиги одамларнинг хокимга итоатларисиз имкони йўқ ишдир, аллох таоло кофирларни хокимиятига болта уриб амр қиладики, кофирларга “итоат” қилинмаслиги керак; яъни хақиқатда мисол тариқасида келтирилса, “Аллох эса энг юксак хислатлар сохибидир” бўлган зот фалончини ўлдиринглар демади,балки уни бўйнига уринглар деди,бу уни ўлдирилишига далолат қилади, раисга ёки амирга,мудирга,рахбарга  итоат қилмаслик , уни раислигини,амирлигини,мудириятини,хокимиятини қабул қилмасликдир. Шубхасиз  мажбурлик юзасидан мана бу кофирларга итоат қилаётган  кишилар,аллохни шариатидаги қонунларга итоат қилмасликлари керак. Чунки мана бу итоат ё исломий хукумат учун бўлиши керак ёки кофирларни хукумати учун бўлиши лозим.

Барча шаръий манбаъларга  истинод қилган холда шуни тушуниб етамизки, инсонлар ўша аввалги даврдан бошлаб тоғутларга куфр келтириш ва аллохга иймон келтириш билан ислом доирасига киришган, мана бу “итоат” хам аллох таолога ва уни хукмларига,қонунларига чегараланган, мана бу итоат аллох таолони хукмларига,қонунларига хосланган:

 «إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَن يَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(نور/51)

Аллох  ва унинг пайғамбарига ўрталарида хукм чиқариш учун чорланган вақтларида, мўъминларнинг сўзи “эшитдик ва бўйинсундик”, (демоқдир). Ана ўшалар нажот топгувчилардир.

Мана бу холатда мўъминлар ўзларини “итоат”ларини аллох таолога (қуръонга) ва пайғамбарига (сахих суннатга,ўзларидан бўлган улил амрга) беришади, улар кофирларни хокимиятини хукмронлигини қабул қилмасликка даъват қилинишган, мана шулардан шуни тушуниб етамизки, кофирлар мўъминларни устида хукмронлик қилишлари учун хеч қандай йўл қолдирилмаган, модомики мўъминлар хақиқий иймонга,шойиста амалга эга бўлишар экан аллох таоло харгиз мўъминларни устига кофирларни хукмрон қилиб қўймайди ва аллох таоло кофирлар учун ахли иймонни устида хукмронлик қилишига йўлни очиб бермайди, шунингдек аллох таоло мархамат қиладики:

«وَ لَنْ يجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا» (نساء / 141)

Ва аллох харгиз кофирлар учун мўъминлар устига йўл бермагай.

(давоми бор……)

Бисмиллах валхамдулиллах, аммо баъад: ассаламу алайкум ва рохматуллох ва барокатух / 11 бўлим:

дорул куфрларни навлари ва дорул исломни дорул куфрга айланиши(2)

(2-қисм)

Шунга қарамасдан шофеъий мазхабидаги Мовардий рохимахуллох “доруш ширк” ни уч дастага тақсим қилади ва учинчи даста хақида айтадики: ” Тарсус ва Антокияга ўхшаш мушриклар ғолиб бўлган ислом диёрларидир”. Мана бу шофеъий мазхабидагилар нақл қилаётган нарсани хилофи бўлиб имоми Шофеъий рохимахуллохни ва бошқа исломий мазхабларни хамда шофеъий мазхабидаги уламоларни  назарига мувофиқ келади. ^[1][2]

Агар диққат қиладиган бўлсак, дорул ислом дорул куфрга айланмайди дейдиган кишиларни сўзларида бир нав қарама-қаршилик бор, шу сабабли хам ибни Хажар Хайтамий рохимахуллох айтадики, дорул ислом “суратда эмас хукмда” дорул харбга айланган. Яъни хукм жихатидан эмас,балки  зохир жихатидан дорул харбга айланади.^[3]

Шофеъий мазхабидаги Рофиъий рохимахуллох айтадики: агар кофирлар дорул исломни диёрларини эгаллаб олишган бўлса,”охирги асрлардаги кишиларни баъзисини айтишича, агар у ерда мусулмонларни маън қилишмаса бу ер дорул ислом бўйича қолади, бўлмасам бундай диёр дорул куфрга айланади.” ^[4]

Албатта шофеъий мазхабидаги имоми Ромилий рохимахуллох андалусни бир қисмидаги насоролар томонидан ишғол қилинган  “орогун”даги мавжуд мусулмонлар хақида фатво бериб айтадики, уларга хижрат қилиш вожиб эмас, чунки улар тўлаётган харрожлари,солиқлари сабабли уларни жонига,молига зулм қилинмаган холда,1- динларини ошкор қилишади,2- аллохни шариатини очиқчасига ижро қилишади. Имоми Ромилий рохимахуллохни назарида мана бу дорул ислом диёри хисобланади ва агар мусулмонлар ундан чиқиб кетишса дорул харбга айланади.    ^[5]

Шофеъий мазхабидаги Ромилий рохимахуллох айтадики: дорул исломни дорул куфрга ва дорул харбга айланиши, “суратан ва ла хукман” яъни хукм бўйича эмас балки зохирий жахатдан бўлади. Шофеъий мазхаблик Ижлий рохимахуллох хам айтадики: дорул исломни дорул харбга айланиши “суратан ла хукман” бўлади, бир диёр борасида хукм берилган пайтида, у дорул ислом бўлганлиги сабабли, кейинчалик хам мутлақо дорул куфрга айланмайди. ^[6][7]

Мана бу дастадаги шофеъий олимларини назарини орасини жамлаган холда шуни айта оламизки: ха, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилганларки:

«الإسلامُ يَعْلُو ولا يُعْلَى»

“ислом эгаллайди ва хукмрон бўлади ва уни устида хукмронлик қилинмайди.” Аммо агар бир инсонни дилини ислом эгаллаб олса ва бу инсонни дилида исломни ўрнига яна қайтадан куфр эгаллаб олса , нима бўлади? Исломий хокимият ва дорул ислом олийлик,баландлик экани хақиқатдир, демак кофир мусулмонни устида хукмрон бўлиши,устун бўлиши раво кўрилмайди ва дорул куфр дорул исломни ўрнини эгалламайди. Худди шунга ўхшаш инсонни дилида куфр яна қайтадан исломдаги иймонни ўрнини эгаллаши хам раво кўрилмайди; аллох таоло хам мархамат қиладики:

وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا ( توبه/ 40)،

Ва кофир бўлган кимсаларнинг сўзларини тубан қилиб қўйди. Аллохнинг сўзигина юксак сўздир.

Аммо агар “дил” да ёки бир “диёр” да яна қайтадан куфр хоким бўлса,нима бўлади? Раво кўрилмайди, аммо агар бу нарса содир бўлсачи? Жуда кўп ишлар раво кўрилмайди, содир бўлмаслиги керак, аммо содир бўлади. Мана бундай холатларда қандай хукм қилинади?

Росулуллох саллалоху алайхи васаллам буюрадиларки, агар амир ёки хоким очиқ куфр келтириб муртад бўлса, унга қарши қиём қилиниши ва уни ўрнидан олиб ташлаш керак, чунки у ўзини шунчалик хақир,бе арзиш қилганки, буюк ва қимматли бўлган дорул ислом ва мўъминларни устида хукмрон бўлишга лойиқ эмас. Аллох таоло кофир кишининг мусулмонларни устида хукмрон бўлишига йўл қўймайди:

 «وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا» (نساء/141)

(давоми бор…..)

ادامه خواندن дорул куфрларни навлари ва дорул исломни дорул куфрга айланиши(2)

Дорул куфрларни навлари ва дорул исломни дорул куфрга айланиши.

(1-қисм)

Бисмиллах валхамдулиллах, аммо баъад: ассаламу алайкум ва рохматуллох ва барокатух / 10 бўлим: (дорул куфрларни навлари ва дорул исломни дорул куфрга айланиши(1))

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг мадинадаги яхудий кофирлари,мушриклари билан тузган ва дустури мадина ё сахифатун набий ё паймони мадина номлари билан машхур бўлган  паймонлари, ва ахсоъни мажуслари,нижронни насронийлари билан тузган паймонлари ва қурайш кофирлари,яхудий кофирлар ва бошқаларга қарши қилган жанглари шуни кўрсатадики, дорул куфрлар икки хил бўлади ё дорул исломга қарши жанг,қирғин қиладиган дорул куфрлар ёки дорул ислом билан ахд,паймон ва тинчликка асосланган дорул куфрлардир.

Ибни Аббос розиаллоху анхума секуляристлар ( ёки араб тили билан айтганда мушриклар) хақида ривоят қиладики:

  كانَ المُشْرِكُونَ علَى مَنْزِلَتَيْنِ مِنَ النبيِّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ والمُؤْمِنِينَ:

“мушриклар росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва мўъминларни қаршисида икки хил ўринга эга бўлишган:

كَانُوا مُشْرِكِي أهْلِ حَرْبٍ، يُقَاتِلُهُمْ ويُقَاتِلُونَهُ،

мушрикларни бир дастаси ахли жанг бўлишган бўлиб пайғамбар улар билан жанг қилган ва улар хам пайғамбар билан жанг қилишган

ومُشْرِكِي أهْلِ عَهْدٍ، لا يُقَاتِلُهُمْ ولَا يُقَاتِلُونَهُ ^[1]

яна бир даста мушриклар ахд ахли бўлишган эди, пайғамбар улар билан жанг қилмади ва улар хам пайғамбар билан жанг қилишмаган.”

Имоми Шофеъий рохимахуллох хам дорул исломни зикр қилгандан сўнг,кофирларни диёрини ё дорул куфрни “дорул харбга” ва “дорул ахд ва сулхга” тақсим қилган. Ибни Қоййим ханбалий рохимахуллох хам дорул куфрни икки дастага тақсим қилади ва айтадики: ^[2]

«الْکفَّارُ إِمَّا أَهْلُ حَرْبٍ وَ إِمَّا أَهْلُ عَهْدٍ»^[3].

кофирлар ё ахли жанг ёки ахли ахд бўлишади.

Демак “дорул куфр” икки қисмга тақсим бўлади:

Дорул харб ( жанг диёрлари): дорул ислом билан ахд ва омонликка эга бўлмаган дорул куфр. Албатта бу диёр дорул ислом билан жанг қилаётган бўлиши шарт эмас, дорул ислом билан ахд ва омонликка, зиммага эга бўлмаслигини ўзи уни дорул харб бўлишига кифоя қилади, мусулмонлар қачон хохласалар уларга қарши жанг қила олишади.  ^[4]

Дорул ахд ( ахли ахд ва паймон диёри): дорул ислом билан жанг қилмаслик борасида паймонга эга бўлган дорул куфрдир. Мана бу паймон узоқ муддатли бўлиши хам мумкин ёки мушрик,секуляр “бани замра” билан тузилган  паймонга ўхшаш доимий бўлиши хам мумкин:^[5]

مَا بَلّ بَحْرٌ صُوفَهً^[6]

“денгизда садаф бўлгунига қадар” , росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мана бу дастадаги кофирлар хақида мархамат қиладиларки:

 مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا لَمْ یرِحْ رَائِحَةَ الجَنَّةِ، وَإِنَّ رِیحَهَا تُوجَدُ مِنْ مَسِیرَةِ أَرْبَعِینَ عَامًا ^[7]

Муъохид шахсни ( мусулмонлар билан ахд ва паймон тузган кофирни) ўлдирган кишига жаннатни хиди хам етиб келмайди.  Агарчи жаннатни хидини 40 йиллик масофадан хидлашни иложи бордир. “

Албатта уламоларни бошқа бир дастаси куфр хокимиятини янги ё қадимги бўлиш эътибори билан дорул куфрларни иккита дастага тақсим қилишган:

1-Аслий дорул куфрлар: хеч қачон дорул ислом бўлмаган диёрлар.

2-Ториъ дорул куфрлар: бир замонда дорул ислом бўлган , сўнгра кофирлар эгаллаб олганлиги сабабли, ошкор “олтиталик кофирлар” дан бирини ахкомлари  ( 1- аллазина хаду 2- собеин,3- насоро,4- мажус,5- аллазина ашроку ( мушриклар ё бугунги тил билан айтганда секуляристлар 6- муртаддин) жорий бўлган ва яна қайтадан дорул куфрга айланган.

(давоми бор…..)

ادامه خواندن Дорул куфрларни навлари ва дорул исломни дорул куфрга айланиши.

درس های مقدماتی/ درس پنجم:دشمن شناسی شرعی (4)/ شناسائی مرتد در ادبیات شرعی و چگونگی برخورد با مرتدین و جبهه ی مرتدین (قسمت 3)

امام شافعی در مخالفت با رأی مخالفین و اثبات اینکه زن مرتد هم مثل مرد مرتد کشته می شود، به دو شبهه در این زمینه هم اشاره می کند یعنی در جواب این دو شبهه آرای خودش را هم بیان می کند. شبهه ی اول روایتی از ابن عباس است رضی الله عنه که می‌گوید: «لاتقتل النساء اذا هن ارتددن عن الاسلام ولکن یحبس و یدعین الی الاسلام و یجبرن علیه»[1]زنان اگر از اسلام برگردند کشته نمی‌شوند بلکه حبس می‌گردند، دعوت به اسلام شده و بر آن مجبور می‌شوند. امام شافعی رحمه الله این روایت را اینگونه پاسخ می دهد و می فرماید: برخی از طرفداران این نظر که زن مرتد کشته نمی‌شود این روایت را پیش من قرائت کردند و من ‌از گروهی از آگاهان به حدیث که در جلسه حضور داشتند از این روایت سؤال کردم، همه گفتند روایت غیرصحیح است و راوی آن مورد اعتماد نیست.
شبهه ی دوم قیاس است. کسانی که می‌گویند زنان مرتد کشته نمی‌شوند آنان را به زنان کفار اهل حرب مقایسه کرده‌اند، زیرا پیامبر کشتن زنان اهل حرب را نهی فرموده ‌است. وقتی کشتن زنانی که هیچ سابقه‌ای در اسلام ندارند جایز نباشد، قتل زنان مرتدی که سابقه در اسلام دارند به طریق اولی جایز نیست و نام این قیاس، قیاس اولویت است. امام شافعی رحمه الله این شبهه را اینگونه جواب می دهد: اگر به این قیاس بتوان استناد کرد باید شامل پیرمردان، مزدبگیران و راهبان نیز شود زیرا از قتل آنان نیز در دارالحرب نهی شده است. مضافاً اینکه اگر دلیل ما «قیاس» باشد پس، دلیلی بر زندانی نمودن زن مرتد نیست زیرا زن حربی زندانی نمی‌شود بلکه به بندگی درمی‌آید. پس بر اساس این نص «مَنْ بَدَّڵ دِینَهُ فَاقْتُلُوهُ». تفاوتی بین زن و مرد قائل نمی‌شود.[2] .امام شافعی به این شیوه به دو شبهه پاسخ می دهد.

در برابراین دیدگاه، دو فرقه از فرق اسلامی دیدگاه متفاوتی دارند؛ یکی حنفی ها و دیگری شیعیان 12 امامی که رأی دیگری دارند. این ها بر این باورند که زن مرتد شده کشته نمی شود بلکه، زندانی می گردد. سُفْيَانَ ثَوْری و کسان دیگری از اهل کوفه هم بر این رأی بودند.

این دسته علاوه بر روایتی که در مورد عدم کشتن زنان کافر اصلی که در جنگ شرکت نمی کنند روایت معاذ رضی الله عنها هم اینگونه و با این لفظ به آن ها رسیده:«أَيُّمَا رَجُلٍ ارْتَدَّ عَنِ الإِسْلاَمِ فَادْعُهُ، فَإِنْ تَابَ، فَاقْبَلْ مِنْهُ، وَإِنْ لَمْ يَتُبْ، فَاضْرِبْ عُنُقَهُ، وَأَيُّمَا امْرَأَةٍ ارْتَدَّتْ عَنِ الإِسْلاَمِ فَادْعُهَا، فَإِنْ تَابَتْ فَاقْبَلْ مِنْهَا، وَإِنْ أَبَتْ فَاسْتَتِبْهَا». یعنی به جای«وَإِلَّا فَاضْرِبْ عُنُقَهَا» که قبلاً آمده بود به آن ها اینگونه رسیده: «وَإِنْ أَبَتْ فَاسْتَتِبْهَا». اگر قبول نکرد دوباره او را توبه بده. دوباره توبه را بر او عرضه کن.

این روایت، بزرگترین دلیل مخالفین کشتن زن مرتد شده است که باید به جای کشته شدن او را زندانی کرد و هر روز او را توبه داد تا دوباره به اسلام برگردد؛ حتی، اگر تا زمان مرگش هم طول بکشد. این ها اینگونه استناد می کنند.

امام أبوحنيفه رحمه الله می گوید: إنَّ المرأة إذا ارتدت لا تُقتَل ولكن تُحبَس وتُخرَج كل يوم فتُستتاب ويُعرَض عليها الإسلام، وهكذا حتى تعود إلى الإسلام أو تموت، لأنَّ النبي صلى الله عليه وسلَّم نهى عن قتل النساء. به همین شیوه می گوید اگر زنی مرتد شد کشته نمی شود ولی زندانی می شود و هر روز او را از زندان بیرون می آورند به او می گویند توبه کن و اسلام را دوباره بر او عرضه می کنند که دوباره اسلام را قبول کند. این کار به اندازه ای ادامه پیدا می کند حتی تا زمان مرگش. چرا؟ چون رسول الله صلی الله علیه وسلم نهی کرده از قتل زنان.

شیعیان 12 امامی هم بر این باورند که، حکم مرگ مربوط به مرد مرتد است.آن ها تقریباً همین دیدگاه را به شیوه ی دیگری بیان می کنند و می گویند: اگر شخص مرتد، زن باشد (چه از نوع فطری و چه از نوع ملی، یعنی چه زنی باشد که از کفار اهل کتاب به اسلام آمده و بعد مرتد شده باشد یا مسلمان زاده ای باشد که مسلمان بوده و بعد مرتد شده است) می گوید در هر صورتی، این ها اعدام نمی‌شوند، بلکه زندانی می‌شوند تا زمانی که توبه کنند و اموال او تا زمانی که زنده است تقسیم نمی‌شود و در صورتی که به خانه ی شوهر رفته باشد باید عده ی طلاق نگه دارد ولی اگر به خانه ی شوهر نرفته باشد بدون عده از شوهرش جدا می‌شود.^[3]

در این صورت، در مورد مجازات زنی که مرتد می‏شود از نظر فقهای امامیه تفاوتی بین مرتد فطری و ملّی وجود ندارد. احکام جاری بر زن مرتد را به این شرح می گویند مهلتی برای توبه کردن به او داده می شود بعد از آن او را حبس می کنند. یعنی قاعده ی آن ها چنین است به او مهلت می دهند برای توبه کردن و او را حبس می کنند.از بزرگان آن ها کسانی مانند شهید اول می‌گوید: اگر زنی مرتد شود چه ارتداد او فطری باشد یا ملی کشته نمی‌شود بلکه، اوقات نمازهای واجب تنبیه می‌گردد و در حبس می‌ماند تا توبه کند یا در حبس بمیرد.[4]همین مسأله ی تنبیه بعضی از فقهای حنفی هم بر آن هستند که در زندان او را تنبیه می کنند حتی در غذایش هم کوتاهی هایی می شود که این فرقه ها به آن اشاره کرده اند.

 فقهای 12 امامی بر این باورند که اسلام براى زنان مرتد، بدان سبب كه زنان از نظر سازمان دفاعى و فكرى نوعاً از مردها ضعيف ترند و زودتر تحت تأثير قرار مى‏گيرند، كيفر آسان‏ترى در نظر گرفته است.[5]همچنین استدلال می کنند به جنگهای ردّه که در آن مردها کشته می شدند اما، زنان اسیر می شدند و حتی کنیز می شدند، که یکی از آن ها فکر کنم مادر محمد بن حنفیه بود که نصیب علی بن ابی طالب رضی الله عنه شد.

ادامه خواندن درس های مقدماتی/ درس پنجم:دشمن شناسی شرعی (4)/ شناسائی مرتد در ادبیات شرعی و چگونگی برخورد با مرتدین و جبهه ی مرتدین(قسمت 3)

تقوای از الله یعنی چه؟ چگونه میزان تقوای خود را بسنجیم؟

(2 –قسمت)

 اما باید بدانیم که انسان با جهالت و نادانی متولد می شود و به تدریج باید این جهل و نادانی اش برطرف شود و طبیعی است فرزندی که به دنیا می آید آن تعهدی که به الله مبتی بر توحید داده را فراموش کرده و چیزی در این باره نمی داند: وَاللّهُ أَخْرَجَکُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَیْئاً وَجَعَلَ لَکُمُ الْسَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ‏(نحل/78) خداوند شما را از شکمهای مادرانتان بیرون آورد در حالی که چیزی  نمی‌دانستید ، و او به شما گوش و چشم و دل داد تا سپاسگزاری کنید .‏

 حالا این طفلی که با چنین زمینه ای متولد شده ممکن است بارها و بارها مرتکب اشتباهات مختلف عقیدتی و رفتاری هم شود و تا زمانی که آموزشهای صحیح متناسب با فطرتش به آن نرسد (یا به اصطلاحﺇﻗﺎﻤﺔ ﺤﺠﺔ نشود) سرگردان است چنانچه الله تعالی در حدیثی قدسی می فرماید : يَا عِبَادِي كُلُّكُمْ ضَالٌّ إِلَّا مَنْ هَدَيْتُهُ، فَاسْتَهْدُونِي أَهْدِكُمْ …[1] ای بندگانم! همه‌ی شما گمراه هستید مگر کسی که من او را هدایت کرده باشم، پس، از من طلب هدایت کنید تا هدایت تان کنم.

و باز الله خطاب به رسول الله صلی الله علیه وسلم که هنوز کلام شریعت الله به وی نرسیده بود و کتاب و حکمت به وی آموزش داده نشده بود می فرماید : وَوَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَدَى (ضحی/7)و تو را سرگشته و حیران نیافت و رهنمودت کرد ؟‏

یا می فرماید: وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحاً مِّنْ أَمْرِنَا مَا کُنتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلَا الْإِیمَانُ وَلَکِن جَعَلْنَاهُ نُوراً نَّهْدِی بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ‏(شوری/52) همان گونه که به پیغمبران پیشین وحی کرده‌ایم ، به تو نیز به فرمان خود جان را وحی کرده‌ایم ، تو که نمی‌دانستی کتاب چیست و ایمان کدام ، ولیکن ما قرآن را نور عظیمی نموده‌ایم که در پرتو آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می‌بخشیم . تو قطعاً به راه راست رهنمود می‌سازی .‏

در این صورت این نفسی که بر اساس دین اسلام خلق شده و زمینه ی پذیرش اسلام کاملاً در آن فراهم است و تنها نیازمند یادآوری و تلنگری دلسوزانه است دو راه خیر و شر به او نشان داده شده است و اختیار دارد یکی از راهها را انتخاب کند: الله تعالی می فرماید : وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ‏(بلد/10) و دو راه واضح و آشکار خیر و شرّ  را به او نشان نداده ایم؟‏  ای دوران سرگردانی برای مسلمان زاده ها و غیر مسلمین فرق دارد . برای مسلمان زاده ها تا زمان بلوغش است،  که زمان پذیرش تکلیف و زمان پایان دوران سرگردانی است اما غیر مسلمینی هستند که تا آخر عمر هم سرگردان می مانند و با سرگردانی می میرند.

و الله تعالی باز بعد از سوگندهائی در سوره ی شمس می فرماید  : وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ‏* ‏ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ‏*‏ قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا ‏*‏ وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ‏( شمس /7-10) و سوگند به نفس آدمی، و به آن که او را ساخته و پرداخته کرده است، سپس بدو گناه و تقوا را الهام کرده است.‏ (قسم به همه اینها !) کسی رستگار و کامیاب می‌گردد که نفس خویشتن را پاکیزه دارد و بپیراید.‏ قطعاً ناامید و ناکام می گردد و حتماً به مطلوب و مقصود نمی رسد و محروم و بی‌بهره می‌گردد که نفس خویشتن (را در میان کفر و شرک و گناه) پنهان بدارد و بپوشاند، و (به معاصی) بیالاید.‏

پس مشخص است این «نفس» به خاطر همین اختیاری که الله تعالی به او بخشیده و همین اختیار هم حد فاصل او با حیوانات و ملائکه و سایر موجودات غیر از جنیان است، از چنان انعطافی برخوردار است که می تواند به سبب تربیت غلط تغییر کند. بر این اساس است که الله تعالی در حدیثی قدسی می فرماید: «وَإِنِّي خَلَقْتُ عِبَادِي حُنَفَاءَ كُلَّهُمْ، وَإِنَّهُمْ أَتَتْهُمُ الشَّيَاطِينُ فَاجْتَالَتْهُمْ عَنْ دِينِهِمْ، وَحَرَّمَتْ عَلَيْهِمْ مَا أَحْلَلْتُ لَهُمْ، وَأَمَرَتْهُمْ أَنْ يُشْرِكُوا بِي مَا لَمْ أُنْزِلْ بِهِ سُلْطَانًا»[2] « به راستی که من همگی بندگانم را بر راه راست و مخلص آفریده ام و به درستی که شیاطین به نزد بندگانم رفته و آنها را از دینشان منحرف نموده و چیزهایی را که برایشان حلال (آزاد) نموده بودم را بر آنها حرام (ممنوع) نمودند و بندگانم را امر نمودند که چیزهایی را شریک من گردانند که هیچ دلیلی بر شریک بودن آنها نازل نگردانیده ام».

(ادامه دارد……)

ادامه خواندن تقوای از الله یعنی چه؟ چگونه میزان تقوای خود را بسنجیم؟

پروسه ی اجتناب ناپذیر«اتحاد» اسلامی، دوران گذار از تفرق کنونی به «وحدت» اسلامی (3)

(7 –قسمت)

و تنها دارودسته ی منافقین  یا سکولار زده ها هستند که با این کفار «ولاء» دارند:  فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ (مائده/52) می‌بینی کسانی که بیماری به دل دارند،  ( در ولاء و یاری با کفار) بر یکدیگر سبقت می‌گیرند و می‌گویند : می‌ترسیم که ( روزگار برگردد و ) بلائی بر سر ما آید ( و به کمک ایشان نیازمند شویم ) .

«ولاء» ما مشخص است:  إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ (آل عمران/55) تنها خدا و پیغمبر او و مؤمنانی یاور و دوست شمایند که خاشعانه و خاضعانه نماز را به جای می‌آورند و زکات مال به در می‌کنند .

پس دوستان نامتعادل و نامیزان ما لازم است بدانند که «اتحاد» رسول الله صلی الله علیه وسلم با دشمنان الله و پیامبران و ملائکه که آنهمه مفاسد عقیدتی و رفتاری دارند به معنی «ولاء» و «وحدت» با آنها نیست.

اما آنچه که ما درس ششم مقدماتی در مورد «وحدت» آگاهانه، هدفمند و حرکتی برای مسلمین بیان کرده ایم در واقع «ولاء» با مومنین و مسیری است که باید جهت رسیدن به «وحدت» اسلامی طی شود، هر چند سالها طول بکشد؛ اما در «وضع موجود» و به «حکم ضرورت» ما در موقعیتی قرار گرفته ایم که مجبوریم از روی ناچاری به عنوان اولین قدم مسلمین را به «اتحاد» دعوت کنیم . یعنی تمرکز بر مشترکات و پذیرش اختلافاتی که هست، تا اینکه به تدریج در میان مذاهب و گروههای مختلف اسلامی به «اتحاد» دلها برسیم و با اجماع واحدی که شورای اولی الامر یکی از «3ابزار» برتر تولید می کند ما شاهد «أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ» و امت واحد و جماعت واحدی باشیم که به «وحدت» اسلامی رسیده و پشتیبانی الله تعالی را نیز به دست می آورد: إنَّ اللَّهَ لا يجمعُ أمَّتي علَى ضلالةٍ ويدُ اللَّهِ معَ الجماعةِ ^[1] 

در اینجا باید دقت کنیم که «ضرورت» ما را به چنان مرحله ی نازلی کشانده است که مجبوریم به عنوان یک «مرحله ی گذار» با دعوت به «اتحاد» در شورای اولی الامر یکی از «3ابزار» برتر، دیپلماسی که برای کفار سفارش شده است را به مسلمین سفارش دهیم  و طبق آیه ی «فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ» (تغابن/16) و قاعده ی «ما لا يُدرَكُ كُلُّه،  لا يُترَكُ جُلُّه» همچون گوشت مردار جهت حفظ جان به عنوان یک واجب در حالت اضطرار و ضرورت، به این حداقل جهت حفظ ضررویات اساسی خود مثل دین و جان و ناموس و عقل و آبرو و مال و وطن و سایر ضرروتهای خود چنگ زنیم و به صورت عام بیشتر از این هم از دست ما بر نمی آید، اما هنوز عده ای به مسلمین بدتر از کفار اصلی نگاه می کنند و در حالی که «اتحاد» با کفار برایشان قابل هضم است اما به اتحاد با دیگر مسلمین به عنوان اولین قدم هم تن نمی دهند چه برسد به اینکه به «وحدت» میان مومنین فکر کنند. و لله المستعان.

اصل مسلم برای ما «وحدت» است که تنها از کانال شورای اولی الامر و با پشتوانه ی قدرت نظامی و حکومتی یکی از «3ابزار» برتر به دست می آید و باید به آن اعتقاد راسخ داشته باشیم اما «اتحاد» در وضع موجود «مرحله ی گذار»ی است که به حکم «ضرورت» برای مسلمین پذیرفته شده و از کانال شورای اولی الامر باید مدیریت و هدایت شود.

(ادامه دارد……)

---

[1] ترمذی 2161

Четлаб ўтиб бўлмайдиган исломий “иттиход жараёни, бугунги кундаги тафарруқдан исломий “вахдат”га ўтиш давридир.(3)

(3-қисм)  

 Ахли китоб ё шибхи ахли китоб бўлган шахс ўзидаги нарсаларни аллохни хузуридан келган,деб эътиқод қилади, ўзидаги нарсаларни аллохни томонидан келмаганлигини тушунган пайтда пайғамбари хотамни шариатига иймон келтириши мумкин:

 وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ (مائده/84)

Шундай экан улар қисқа ё узоқ муддатда ислох бўлишлари мумкин, шу сабабли хам тузилган паймонларга мувофиқ мусулмонларни ўртасида мушаххас ихтиёрлар билан хаёт кечиришади.

Узоқ муддат давомида мана бу фарқларни,ихтилофларни,маданиятни қабул қилиш ва тўғри идора қилиш, назарларни иттифоқли бўлиши,ижтимоъий интизом, ғайри мусулмонларнинг  мусулмон бўлишларига ва исломий “вахдат” сари харакатига боис бўлади. Шу сабабли хам хамиша ғалаба исломни қўлида бўлган ва ахли китоб,шибхи ахли китоб хатто мушрик( секуляр) кофирлар аста-секинлик билан мусулмон бўлишган.

Ички пинхон кофирлар хам ислом, қуръон, шариат номи билан жуда кўпчиликни алдашган, алданган кишилар хам уларни хақ ,деб ўйлашади, агар уларга хақиқат ошкор бўладиган бўлса албатта ислох бўлишади ва мўъминларни доирасига киришади,ислохгар хам бўла олишади. Мунофиқлар тўдаси билан ёзилмаган холда тузилган паймонга кўра, худудларни ижро қилишда улар билан бошқа мўъминларни ўртасида фарқ бўлмайди, аммо буни баробарида улар масалан мўъминларни жиходларида иштирок этмаслик,музика эшитиш, сустлик билан намоз ўқиш ёки қуръонда баён қилинган бошқа юзлаб сифатларда озоддирлар.

Ислом далил,хужжат жихатидан кучлидир,мансух бўлган  хилма-хил тафаккуротларни,шариатларни мавжудлиги пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васалламнинг  шариатини раъйи,хужжатини саломатлигини,қудратини вакцина ўрнида  кўрсатиб беради, шу сабабли хам очиқ-ойдин рақобатга чақиради ва мархамат қиладики:

     « قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ»

Далил жихатидан заъиф бўлган кишиларгина шаръий сўзлашувлардан қўрқишади, шунинг учун хам кофирлар махсусан секуляр кофирлар доим мўъминларни жанг қилишга мажбурлаб келган.

Турли-хил исломий фирқаларни орасида хам далил ,хужжат жихатидан заъиф бўлган кишилар ўзларини мухолифлари билан “иттиход” тузишга қўрқишади, шу сабабли хам аксаран қўполлик, ёмон оғизлик, қочиш ва жангни ихтиёр қилишади, аслида эса росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилганларки: 

«مَنْ آمَنَ رَجُلا عَلَى دَمِهِ فَقَتَلَهُ فَأَنَا بَرِيءٌ مِنَ الْقَاتِلِ، وَإِنْ كَانَ الْمَقْتُولُ كَافِرًا»[1]

“омонлик берилган кишини ўлдирган кимсадан мен безорман; агарчи ўлдирилган кимса кофир бўлса хам. Баъзи ривоятларда келишича

«وَجَبَتْ لَهُ النَّارُ»[2]

яъни (жаханнамни) олови қотилга вожиб бўлади.”

(давоми бор….)

ادامه خواندن Четлаб ўтиб бўлмайдиган исломий “иттиход жараёни, бугунги кундаги тафарруқдан исломий “вахдат”га ўтиш давридир.(3)

توطئه ی بی خیالی و سهل انگاری در برابر سکولاریستها یعنی خرید عذاب الله جل جلاله

بسم الله و الحمد لله

اما بعد: السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

(1 –قسمت)

سکولاریستها یا به زبان عربی مشرکین به همراه دارودسته ی منافقین خیلی دوست دارند که در جامعه ی مسلمین خودشان را میان مسلمین گم کنند و کسی آنها را از سایر مسلمین جدا نکند و هر غلطی را انجام دهند و کسی کاری به کار آنها نداشته باشد و مانع آنها نشود و اوقات آنها را تلخ نکند؛ به همین دلیل سعی می کنند مسلمین از احکامی که الله تعالی در مورد مشرکین و دارودسته ی منافقین صادر کرده و دستوراتی که رسول الله صلی الله علیه وسلم نسبت به مشرکین داده بی خبر باشند. این جدا شدن آنها از صف مسلمین بزرگترین ضربه را به آنها می زند.

تا کنون اکثر سکولاریستهای بومی تمام تلاششان این بوده که به مردم مسلمان نشان دهند که یکی از آنها و حتی مدافع حقوق آنها هستند حالا اگر یکی بیاید و آیات قرآن و سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم و رای مذاهب اسلامی را بیاورد و روشن کند که اینها از مسلمین نیستند و بلکه دشمن شماره یک و سرسخت ترین دشمنان مسلمین نیز هستند چنانچه الله تعالی می فرماید:« لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا» (مائده/82) ( ای پیغمبر ! ) مسلماً و بطور یقین خواهی دید (یافت) که دشمن‌ترین مردم برای مؤمنان، یهودیان و مشرکانند.

روشن شدن همین آیات لرزه بر اندام این سکولاریستها یا به زبان عربی این مشرکین خواهد انداخت بخصوص زمانی که مسلمین مطلع بشوند که این سکولاریستهای محلی هم مرتد هستند و مشمول حکم مرتدین می گردند.

 زمانی که این جرقه های بیداری توسط مسلمین آگاه زده می شود، سکولاریستهاعلاوه بر راه انداختن جنگ روانی علیه روشنگران و زدن اتهامات و دروغهای رنگارنگ و متعدد به آنها تحت عنوان تندرو و تروریست و خشونت طلب و دشمن خلق کورد و  عرب پرست و صدها دروغ دیگر جهت ترور شخصیتی این روشنگران سعی دارند در لفافه ی آزادی های شخصی و … مسلمین را مجبور به سازش و سازگار شدن با اعمال خود کنند و نوعی بی تفاوتی را در میان مسلمین نسبت به افکار فاسد و رفتاری های غیر شرعی خود به وجود آورند.

غیر از این راهکارهای کاملاً سکولاریستی مگر حتی با ادبیاتی شبه اسلامی مکرهای دارودسته ی منافقین را از زبان عوام جاهل و فریب خورده نشنیده ایم که می گویند: تو چکار داری به دیگران هر کسی را در قبر خودش می گذارند، یا عیسی به دین خودش و موسی به دین خودش و…؟

این سخن در همان ابتدا یعنی به رسمیت شناختن عقاید و باورهای طرف مقابل، و قبول کردن طرف مقابل به عنوان موجودیت عقیدتی که می تواند ضمن حفظ عقاید و باورهای خودش با ما زندگی کند. اگر این سخن در مورد اهل کتاب صحت داشته باشد در مورد سکولاریستها (یا به زبان عربی در مورد مشرکین) هیچ صحتی ندارد . چون سکولاریستها از آنها جزیه ای پذیرفته نمی شود تا در کنار مسلمین همچون اهل کتاب و شبه اهل کتاب به زندگی مسالمت آمیز خود طبق پیمانها و قراردادهائی ادامه دهند بلکه اصل برائت ابتدا از خودشان و سپس از عقاید و باورهایشان حاکم است. 

این سخن که فلانی را در قبر تو نمی گذارند و تو چکار داری به سکولاریستها و عیسی به دین خودش و موسی به دین خودش یعنی : نباید صدها آیه قرآن و حدیث صحیح و آراء امامان بزرگوار مذاهب اسلامی را در مورد سکولاریستها (یا به زبان عربی در مورد مشرکین) به کار برد و نعوذ بالله باید گفت تاریخ این آیات تمام شده و به درد الان نمی خورند !! یا باید اینهمه آیه و حدیث و سخن ائمه را انداخت دور و به خاطر قدو بالای سکولاریستهای نجس که الله تعالی در موردشان می فرماید : يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ (توبه/28). ای کسانی که ایمان آورده‌اید ! بیگمان مشرکان نجس و  پلیدند؛ دچار خیانت کتمان «دین» شد.، عده ای می خواهند که ماها مرتکب خیانت کتمان آنهمه آیه ی قرآن در مورد مشرکین یا سکولاریستها شویم که الله تعالی در مورد کتمان کننده های آیات و احکام شریعتش می فرماید: إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِیلاً أُولَئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ وَلاَ یُکَلِّمُهُمُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلاَ یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ‏(بقره/174) کسانی که آنچه را خدا از کتاب نازل کرده است، پنهان می‌دارند؛ و آن را به بهای کم (و ناچیز دنیا) می‌فروشند، آنان جز آتش چیزی نمی‌خورند. و روز رستاخیز خدا با ایشان سخن نمی‌گوید و آنان را پاکیزه نمی‌دارد. و ایشان را عذاب دردناکی است.‏

(ادامه دارد…..)

اَمر بَه مَعرُوف وَ نَهِی اَز مُنکَر کَنَللَرِی آرقَلِی حُقوُقشوُناسلِیک وَ اَدوَکَتلِیکنِی بُویُوک لایِیحَه سِینِی یُولگه قوُیِیش وَ اِصلاح قِیلِیش وَ دارُ الاِسلامدَه قُدرَتنِی کَسب قِیلِیش.

( 3 – قیسم)

مُؤمِنلَر اوُچُون قِیامَتدَه یَحشِی عاقِبَتگه اِیرِیشِیش، مَنَه بُو دُنیادَگِی اَصل هَدَفدِیر؛ صَحابَه لَر اِیمان اوُرگنگندَن سُونگ، کوُپراق آخِیرَت حَقِیدَه بِیلِیم آلِیشگه حَرَکَت قِیلِیشگن؛ شُو سَبَبلِی هَم دارُ الاِسلامدَه اَگر جِنایَت وَ فَحشلَرگه دوُچار بوُلِیشسَه، بُو دُنیادَه شَخص حُدُودلَرنِی اِجرا قِیلِیش آرقَلِی پاکلَنَردِی، اوُزلَرِینِی اِیختِیارلَرِی بِیلَن دارُالاِسلامنِی حاکِمِی صِیفَتِیدَه رَسُول الله صلی الله علیه وسلمنِی آلدِیلَرِیگه کِیلِیب اَیتِیشَردِیکِی:   يَا رَسُولَ اللهِ ، طَهِّرْنِي، بُو اِیش بِیلَن اوُلَر مَنُه بُو جِنایَتنِی گوُناهِینِی اوُزلَرِی بِیلَن قِیامَتگه آلِیب بارِیشمَسدِی؛ جِنایَتچِیلَرنِی قِیامَتِی اوُچُون قِیلِینگن تَحدِیدلَر بائِث، هَرگِیز باشقَه لَرنِی اوُستِیدَه اَلله نِی حُدوُدلَرِی اِجرا قِیلِینِیشِیگه مانِع بوُلمَسدِیلَر وَ یا جِنایَتچِیلَرنِی اَلله نِی حُدوُدلَرِیدَن قاچِیب کِیتِیشلَرِی اوُچُون پَناه هَم بِیرِیشمَسدِی، اَگرچِی قِیسقَه مُدَّتگه بُولسَه هَم بُو قانوُنلَرنِی طَتبِیق قِیلِینِیشِینِی آلدِینِی توُسِیشمَسدِی؛ یاکِی اَگر صادِر بُولگن جِنایَتدَن آگاه بُولِیشسَه، مَنَه بُو جِنایَتچِیگه اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَرنِی طَتبِیق قِیلِینمَسلِیگِی اوُچُون سُوکوُت سَقلَب هَم توُرِیشمَسدِی یاکِی جِنایَتنِی دَلِیللَرِینِی مَخفِی قِیلِیشمَسدِی یا اَلله سَقلَسِین جِنایَتچِینِی آقلَش اوُچُون یَسَمَه دَلِیللَرنِی هَم کوُرسَتِیشمَسدِی؛ شوُ سَبَبلِی هَم  مَنَه بُو کَسَللِیکلَردَن پَرهِیز قِیلِیش آرقَلِی، اَگرچِی مَنَه بُو حُکم اوُزلَرِینِی اوُستِیدَه اِجرا قِیلِینگن تَقدِیردَه هَم، اوُزلَرِینِی اِیختِیارلَرِی بِیلَن شَرعِی حُکمنِی اِجرا بُولِیشِینِی اِیستَشَردِی. ماعِز اِبنِ مالِک، غامِیدِیَه وَ جُهَنِیَه رَضِیَ الله عَنهُم اَجمَعِینلَرگه وَ یَهُودِی عَیال وَ اِیرکَکگه اوُحشَش کِیشِیلَر؛ چوُنکِی تَوراتدَه هَم مَنَه بُو حُکم اِجرا قِیلِینَر اِیدِی، مَنَه بُو کِیشِیلَرنِی بَرچَه سِی بُو گوُناهلَردَن پاک بوُلِیش وَ بُو گوُناهنِی آغِیر یُوکِینِی قِیامَتگه آلِیب کِیتمَسلِیک اوُچُون کِیلِیب اِقرار بوُلِیشگن وَ شوُنِی طَلَب قِیلِیشَردِیکِی: [1][2]  يَا رَسُولَ اللهِ ، طَهِّرْنِي.  جَسارَتلِی، بُویُوک مُجاهِد بوُلمِیش اَبُو مَحجَن رَضِیَ الله عَنهُ گه اوُحشَب بِیر نِیچَه مَرتَه شَراب اِیچگندَن سُونگ کِیلِیب شَرِیعَتنِی حُکمِی اوُزِینِی اوُستِیدَه اِجرا قِیلِینِیشِینِی طَلَب قِیلَردِی.

هِیچ قَندَی شَک وَ شُبهَه سِیز شَخصلَر حُدُودلَرنِی اِجرا قِیلِینِیشِیگه مُستَحَق بوُلِیشگن وَ «ادْرَءُوا الْحُدُودَ عَنْ الْمُسْلِمِينَ مَا اسْتَطَعْتُمْ » قائِدَه سِیگه بِنائاً اوُلَرنِی مَنَه بُو حَدلَردَن پاکلَشنِی عِلاجِی بوُلمَگن پَیتدَه، حَتّی مَنَه بُو اَصل اَساسِیدَه بِیر شُبهَه گه چَینگ سالِیش آرقَلِی «ادْرَءُوا الْحُدُودَ بالشبهات‏‏» اوُنِی مَنَه بُو جِنایَتدَن آقلَشنِی عِلاجِی بوُلمَگندَه، اَلله تَعالی مَرحَمَت قِیلَدِیکِی:  وَلَا تَأْخُذْكُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ(نور/2) اَگر سِیز اَلله گه وَ آخِیرَت کوُنِیگه اِیمان کِیلتوُرگوُچِی بوُلسَنگِیزلَر اَلله نِینگ (بُو) حُکمِیدَه (یَعنِی زِناکارلَرنِی دَررَه لَشدَه) سِیزلَرنِی اوُلَرگه نِسبَتاً رَحم- شَفقَت (توُیغُولَرِی) توُتمَسِین! رَسُول الله صلی الله علیه وسلم مَرحَمَت قِیلَدِیلَرکِی:    أَقِيمُوا حُدُودَ اللَّهِ فِي الْقَرِيبِ وَالْبَعِيدِ وَلاَ تَأْخُذْكُمْ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لاَئِمٍ.[3] اِلاهِی حُدُودلَرنِی یَقِینلَر وَ اوُزاقدَگِیلَرنِی اوُستِیدَه بَرپا قِیلِینگلَر وَ اَلله نِی قانوُنِی وَ حُکمِینِی (اِجرا قِیلِیش)دَه مَلامَتچِینِی مَلامَتِی توُسِیب قالمَسِین. رَسُول الله صلی الله علیه وسلم مَرحَمَت قِیلَدِیلَرکِی:  أَقِيلُوا ذَوِي الْهَيْئات عَثَرَاتِهم إلا الْحدودَ.[4] اَهلِی دِیننِی سِیرغَنِیب کِیتِیشلَرِینِی کِیچِیرِیب قوُیِینگلَر؛ شُو سَبَبلِی هَم شافِیعِی فِقهِیدَه تَعذِیر واجِب اِیمَس، بَلکِی اِمام یا اَمِیر بِیرار کِیشِیگه زِیان یِیتکَزمَیدِیگن بُولسَه اوُنِی تَرک قِیلِیشِی جائِزدِیر.

(دوامی بار…..)

ادامه خواندن اَمر بَه مَعرُوف وَ نَهِی اَز مُنکَر کَنَللَرِی آرقَلِی حُقوُقشوُناسلِیک وَ اَدوَکَتلِیکنِی بُویُوک لایِیحَه سِینِی یُولگه قوُیِیش وَ اِصلاح قِیلِیش وَ دارُ الاِسلامدَه قُدرَتنِی کَسب قِیلِیش.