مشرکین برای خدا واسطه قرار می دادند

  1. مشرکین برای خدا واسطه قرار می دادند و می گفتند اینها ما را به خدا نزدیک می کنند. خداوند هر گونه واسطه ای بین خودش و مخلوقش را نمی پذیرد و بهانه ی بت پرستها را هم در قرار دادن واسطه هائی که آنها را به خدا نزدیک کند رد می کند و می فرماید: وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى.

ج: اگر به دقت در آیه نگاه کنیم که می فرماید: وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى (زمر/3)   کسانی که جز خدا سرپرستان و یاوران دیگری را برمی‌گیرند (می‌گویند:) ما آنان را عبادت نمی‌کنیم مگر به این دلیل که ما را به خداوند نزدیک کنند.

متوجه می شویم که در این آیه الله تعالی به نکوهش عبادت کردن مشرکین برای غیر الله پرداخته، نه به نکوهش تقرب و اموری که باعث تقرب به او می شوند؛ چون گاه مومن با امری واجب یا مستحب به الله تعالی تقرب می کند که امری شرعی و پسندیده است؛ اما چنانچه با حرامی یا با شرکی بخواهد به الله تعالی تقرب کند ما این تقرب را امری غیر شرعی و ناپسند می دانیم . پس ذات تقرب و قرار دادن وسیله جهت نزدیک کردن خود به الله ممنوع و ناپسند نیست، بلکه دادن عبادت به إله هائی که برای آنها حق ربویت یا سایر مختصات الله تعالی را به آنها داده اند ممنوع و غیر شرعی است.

ادامه خواندن مشرکین برای خدا واسطه قرار می دادند

Мушриклар ва уларнинг ислом шариатидаги, ахли таъвилни ўзаро сўзлашув адабиётидаги хукмлари

Мушриклар ва уларнинг ислом шариатидаги, ахли таъвилни ўзаро сўзлашув адабиётидаги хукмлари. (18)

Бисмиллах валхамдулиллах.

Аммо баъад: ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.

Саволлар. (1)

1.Сиз ўзингизни матлабларингизда  шайхул ислом ибни Таймия рохимахуллохнинг мушриклар билан ахли китобнинг  орасидаги  фирқалар хақидаги нақл қилинган сўзларни  келтиргансиз. У кишидан мана шу мушриклар ва ахли китобнинг ахли суннатни тўрт мазхабига қарши равофизларнинг хамкорлик қилишлари борасида  хам бирор нарса биласизми?

Сухбатимизни аввалида шуни айтиб ўтиш лозим бўладики, жаъфарийларга хам  ханафий, шофеъий ва бошқа мазхабларга ўхшаш назар билан қараш керак, мана бу мазхаблар ўзини ўрнида бир-бири билан ижтиходий ихтилофларга эгадир. Шиъаларнинг ўзларини бошқалардан ажратишга қасд қилишлари бу уларнинг ўзларини муаммосидир ва улар жуда катта хатога йўл қўйишяпти . бу худдиинки ханафий ё шофеъийлар ўзларини бошқа мазхаблардан ажратиб олаётганга ўхшайди.

Тўрт мазхаб ибораси ва ахли суннат деб танилган мазхабларни фақатгина тўрт мазхабга чегаралаб қўйиш хойрул қурундаги имомларга алоқаси йўқ. Агар хойрул қурунга ва ундан кейинги бир неча асрга  хам назар ташланса, тўрт мазхаб борасида бирор нарса аслан топилмайди. Ахли суннат деб танилган мазхабларни тўрт мазхабга чегаралаб қўйиш шохлар томонидан ўзига хос далилларга асосан қилинган ишдир. Бугунги кунда агар диққат билан қарайдиган бўлсак жаъфарийларни жамиати ханбалийларга қараганда анча кўпроқ ва тахминан моликийлар билан бир сатхда  жойлашишган. Бу ерда энг яхши чора барча фирқалар ва исломий мазхаблар бўйича улил амр шўросини ташкил қилишдир, агар ўзларини  ислом ва мусулмонлар доирасида деб хисоб қилишадиган бўлишса, бошқаларни кўрмаганликга олишмайди ва бошқа исломий мазхабларни хазф қилиб ташлашмайди.

Хозирда  жаъфарийларни орасида хам ханафийлар ва моликийлар ва шофеъийлар ва бошқа мазхабларга ўхшаш  қатъан адашган кимсалар топилади. Агар улар ўзларини шофеъий ё ханафий ё жаъфарий ва бошқалар деб хисоблашган тақдирда хам ўзини ўрнида бошқа мазхабларни хам тан олишлари керак.

Ибни Таймия  шиъаларини орасидаги қуромита ва равофиз каби адашган гурухлар хақида сухбат қиладики: шиъалар унга  мувофиқ бўлган нарсани агар ташайюъ томонидан  ботилни ошкор қиладиган бўлса

 «أن اظهروا شيئا من التشيع الباطل الذي يوافقهم عليه الشيعة»

Шунга қарамасдан бу адашган гурух ва даста шиъалардан ажралган холдадир

« ليسوا زنادقة ولا منافقين »[1]

Улар зиндиқлар деб хам мунофиқ деб хам хисобланишмайди.

Хозирги пайтда бизни ўзимиз хам кўриб турганимиздек, атрофимизда турли хил гурухлар ва дасталар ўзларини шофеъийгар  ва ханафийгар  ва ихвонийгар  ва наждийгар  ва суфийгар  ва мактабийгар ва бошқа мазхаб ва мадраса ва мактаблар, исломий  фирқалардан деб иддао қилиб туришибди. Агарчи улар баъзи нарсаларда мана бу мазхаб ва мадрасалар билан мувофиқ бўлишса хам , аммо амалда мана бу мазхабдаги даъват ва жиход ахлига қарши фаолият қилишяпти ва амалда жахондаги секуляр кофирларни хизматини қилиб туришибди. Буларни аниқ кўриб турибмиз.

Жаъфарийлар хозирда шиъаларни орасидаги мана бу адашган дасталарга инглиз шиъаси деб ном беришган. Ўтган замонларда уларга ғуллот, сафавий шиъаси, равофиз ё бўлмасам  улар таъаллуқ топган фирқалар хаттобия ва дарузий ва  қуромита ва исмоилийя ва …..деб исм берилган .  Умумий қилиб айтганда равофиз деб ўзини рахбарини керакли пайтда танхо ташлаб қўйган уни тан олмаган  кимсаларга айтилади. Шу билан бирга Абу Бакр ва Умар ва Усмонни хам  тан олмаган кишиларга хам равофиз дейилган. Аммо ўзига хос маъносини олиб қарайдиган бўлсак ташайюъни орасидаги ғуллот ва адашган тоифа деб хам айтилган ва шиъаларни ўзи хам улардан ўзларини поклашган ва узоқ тутишган.

Ибни Таймия равофиз хақида изох бериб айтадики: қуромиталар , исмоилийлар ва уларни хамфикрлари ахли суннатга қарши жанг қилган кимсалар бўлишган .Ибни Таймия назарда тутган равофизлар ўзларини ақида, ишонч ва рафторлари бўйича жаъфарий шиъалар томонидан такфир қилинган қуромиталар ва исмоилийларга ўхшашдир. Жаъфарий шиъалар мана бу ғуллот ва шиъаларга нисбатланган адашган тоифаларга эргашган умум кишиларни такфир қилишган, аммо ибни Таймия фақат уларни огох ва узрсиз уламоларини такфир қилган холос. .[2]

Ибни Таймия ўзини асрдошларига ўхшаб шиъаларни орасидаги бу адашган фирқаларни ва ботил шиъаларни ўзларини дастасини махсус исми билан ё умумий равофиз исми билан номлаган. Лекин жаъфарий шиъаларни фикрларини бошқа  исломий мазхабларни фикрларидек фойдаланган, хатто агар мана бу мухолиф раъй ахли суннат деб танилган тамомий мазхабларга қарши бўлган бўлса хам.

Мисол тариқасида келтирадиган бўлсак, шофеъий мазхабидаги Субукий ханбалий мазхабидаги ибни Таймияни назаридан айб топиб айтадики: ибни Таймия аёлни талоқини кечиктириш борасида  тўрт мазхабни  фикрини қўйиб жаъфарий шиъаларни фикрини олган . ибни Таймия хам унга раддия сифатида ўзини “ радду алас субукий” деб номланган машхур китобини ёзади, бу китоб у кишини охирги ёзган китобларидан бўлиб қолган. Бу китобда айтишича: жаъфарий шиъалари уммат деб исмланган мўъминларга киритилгандир.

  فإنهم داخلون في مسمى الأمة والمؤمنين »[3]

Давом этиб айтади:

فإذا كان اسمُ المؤمنين وأمةُ محمدٍ يتناولهم، ولهم نظرٌ واستدلالٌ، ولهم دينٌ يُوجب قصدهم الحق؛ لم يبقَ وَجْهٌ لمنعِ الاعتداد بهم. [4]

Модомики “ мўъминлар” ва “ Мухаммадни уммати” исмлари шиъаларга ишлатиладиган бўлса, уларни ўзларига хос назар ва далиллари борлигини  ва уларни хақда эканини кўрсатиб турган динга  эга эканликларини   хисобга оладиган бўлсак, уларни фикрлари ,кўз қарашларини  инобатга олмасликга хеч қандай далил қолмайди.

Ибни Қоййим хам имомий шиъалари ва уларни фикр ва назарлари хақида мана бундай дунё қарашга эга:

Мутакаббир шахс уларни ёлғонга чиқаришлиги уни мағрур бўлиб кетганлигидандир

«وإن أخطأوا في بعضِ المواضعِ لم يلزم من ذلك أن يكونَ جميعُ ما قالوه خطأ».

Имомия шиъалари баъзи жойларда хатоларга дучор бўлишган бўлса хам , бу билан уларни хамма айтганлари хато бўлади дегани эмасда..[5] 

Албатта мана бу илм ахлини бошқа бир исломий мазхабдаги  илм ахли хақидаги назари бўлади. Турли хил исломий мазхаблардаги авом хақида ибни Таймия айтадики: агар бир оммий киши хужжат билан гапирадиган бўлса , у мана бу масалада ижтиход ахли хисобланади;  агарчи бошқа масалаларда ахли ижтиход бўлмаса хам. Чунки ижтиход ажратиш, бир- биридан афзал кўриш  ва бўлакларга  бўлиниш қобилиятига эга.  [6]

Хозирги кунда кўриб турганимиздек, ханафият, моликий, шофеъий ва жаъфарий ва ханбалий ва наждий ва ихвоний ва суфий ва ……ларга нисбатланган миллионлаб нафарлар жахондаги секуляр  кофирларни сафида ахли даъват ва жиходни қаршисида жанг қилаётганига қарамасдан, биз уларни барча мазхабларни орасидан уларни четга суриб қўйишга далилимиз йўқ.

Ибни Таймия ўзини замонидаги мана бу адашган тоифалардан сухбат қилиб ва мушрик кофирларни яхудий ва насоро кофирларидан ажратиб айтадики:

  وَالرَّافِضَةُ هُمْ مُعَاوِنُونَ لِلْمُشْرِكِينَ وَالْيَهُودِ وَالنَّصَارَى عَلَى قِتَالِ الْمُسْلِمِينَ، [7]

У мана шунга ўхшайдики наждиятни бир гурухи Хафтар секулярни ва бошқа жахоний кофирларни  сафида Ливияда туриб ,ахли суннат деб машхур бўлган хилма –хил фирқаларни ўлдириш билан машғулдир, чунки у ерда бирорта шиъа жаъфарий топилмайди. Сумоли, Моли ва африкани шимоли ва хатто Яманни олиб қарасак хам наждият тафаккурини бир қисмидан ё ханбалий мазхабни бир бўлагидан ажраб чиққан наждийларнинг  мушрик, яхудий, насоро кофирларини сафида туриб даъват ва жиход ахлига қарши жанг қилиб юришибди. Жаъфариш шиъаларини орасидаги равофизлар хам мана шунга ўхшаш. Ибни Таймияни айтишича:

  دائماً یوالون الکفار من المشرکین والیهود والنصارى ویعاونونهم على قتال المسلمین ومعاداتهم .[8]

Кофирларни жумладан мушриклар, яхудлар, насороларни ўзларига бошлиқ қилиб олиб, уларни мусулмонларга қарши жангларда ва уларга душманчилик қилишда қўллаб қувватлашади……. ва мусулмонларни қаршисида яхуд, насоро ва мушриклар билан бирга дўст бўлиб мухаббатлашиб юришади. .[9]

Мана шу кунларда фосид оли саъуд режими наждият тафаккуроти ва наждий муфтилари билан ижро қилиб келаётган вазифаларидир.  Яъни агар сиз хар қандай диёрда мусулмонларни дунё кофирлари томонидан бостирилиб ўлдирилаётганини  кўрсангиз, мана бу ишлар ё оли саъудни химояси остида ё фатвоси билан ё совуқ уриши ё доллори билан амалга ошаётган ёки тўғридан тўғри қуролли жангларда мусулмонларни қатли ом қилишда қатнашаётган бўлади. Бизлар мана бунга ўхшаш сахналарни афғонистон, чечен, сумоли, ироқ ва сурия, яман ва Миср ва Ливия ва бошқа жойларда кўрдик.

Ибни Таймия ахли суннат деб машхур бўлган фирқаларни орасидаги қадариялар дастаси хақида айтадики: мана бу кишиларга насороларни баъзи ахлоқлари , расмлари аралашиб кетгандек, насороларда хам мушрикларни баъзи расм , одоблари топилади. Тақдирга нисбатан худди мушрикларга ўхшаб фикрлашади. .[10]

Мана бундан сўнг ибни Таймия ахли суннат  деб машхур бўлган  мазхабларни орасидан келиб чиққан мўътазила дастаси хақида таърифлаб айтадики:  мана бу қадария дастасини мўътазила дастасига солиштириб  айтади, улар мажусийларга ўхшайди. Худди мушрикларга ўхшаш кишилардир..[11]

Шу билан бирга ибни Таймия бидъат ахли хақида айтади: мана бу масалалар хақида ( ақида , сифат, тақдир, иймон , ваийд ва бошқалар) хатога учраса : умумий иймон усулларида мушрик ва ахли китобдан бўлган кофирлардан ажралган холда бўлишса хам , лекин бидъат ахлини тўдасидан хисобланади………албатта мужтахидларни иттифоқига биноан,  мана бу масалаларда хато хам қилишларига қарамасдан кофир деб хисобланишмайди.

Уларни ( кофир ва мусулмон) деб номланган икки гурухдан бирига қабул қилишдан бошқа чора йўқлигини хисобга оладиган бўлсак, ижтиходда хатолари бўлса хам аллох ва росулига иймон келтирган мўъминлар сафиша  қўйишимиз маълум. Уларни шубхалари ахли китоб ва мушрикларникидан кўра аниқроқдир. Шу сабабли хам улар мусулмонлар сафига қўйилади. Уммати исломнинг аввалдан то хозирги кунгача умумий хато қилувчилар хақидаги амал қилиш услуби мана шундай бўлган. Ислом хукмлари худди бошқаларга хам ижро бўлгандек уларни устида хам ижро қилинган. Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам олиб келган нарсага иймон .[12]

келтирган киши, Мухаммад олиб келган нарсага куфр келтирган кимсадан кўра бир неча мартаба яхшироқдир. Агар мана бу мўъмин кишида бидъатни баъзи турлари хавориж, шиъа, муржиъа, қадария ё бошқа  бидъатлар топилса хам.  .[13]


[1] ان كثيرا من الناس لا يعلم باطن حال القرامطة لانهم انما يظهرون موالاة آل محمد صلى الله عليه وسلم ولا ريب ان كل مؤمن يجب عليه ان يواليهم وان اظهروا شيئا من التشيع الباطل الذي يوافقهم عليه الشيعة الذين ليسوا زنادقة ولا منافقين ولكن فيهم جهل وهوى تلبس عليهم فيه بعض الحق كما ان هؤلاء الجهمية وافقهم من العلماء والامراء في بعض ما يظهرونه من لم يكن من الزنادقة المنافقين لكن كان فيهم جهل وهوى لهم…

[2] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج۳ ص ۳۵۶.

[3] الرد علی السبکی، ج 2 صص 659-660./ وقد تنازع الناس في أهل الأهواء والبدع هل يعتد بخلافهم؟ على قولين مشهورين في مذهب أحمد ومذهب أبي حنيفة وغيرهما، وهذا قول عامة أصحاب الشافعي، وهو اختيار أبي الخطاب وغيره من أصحاب أحمد، وأكثر الناس يقولون: إنه يعتد بخلافهم إذا كانوا من أهل الملَّة، فإنهم داخلون في مسمى الأمة والمؤمنين

[4]الرد علی السبکی، ج 2 صص 661-662./  وذلك أنهم وإِنْ كانوا ضالين فيما خالفوا فيه أهل السنة والجماعة فلا يلزم ضلالهم في كل شيء، لا سيما إذا كان قد وافقهم بعض أهل السنة والجماعة في تلك المسائل، ولا يجوز أن يكون الله أقام عليهم الحجة بقول منازعيهم الذين لم يَقُمْ دليل شرعي على عصمتهم، فإنَّ أدلةَ الإجماع إنما دلت على عصمة المؤمنين بلفظ المؤمنين ولفظ الأمة؛ كقوله تعالى: {وَيَتَّبِعْ غَيرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ} [النساء: 115]، وقوله – صلى الله عليه وسلم -: “لا تجتمع أمتي على ضلالة”. فإذا كان اسم المؤمنين وأمة محمد – صلى الله عليه وسلم – يتناولهم، ولهم نظرٌ واستدلالٌ، ولهم دين يُوجب قصدهم الحق= لم يبقَ وَجْهٌ لمنع الاعتداد بهم. فإنَّ المانع من الاعتداد بهم: إما عدم العلم، وإما سوء القصد؛ فَمَنْ لم يكن عارفًا بأدلة الشرع فهو عاصٍ بخلافهم ، يجب عليه اتباع العلماء.والعامة قد تُنُوزعَ في الاعتداد بخلافهم؛ والأكثرون لا يعتدون بخلافهم.

وحقيقة الأمر: أَنَّ العامة مقلدة للعلماء، فيمتنع أن يجتمع العلماء على شيء ينازعهم فيه العامة، وإذا قُدِّرَ عاميٌ يتكلم بلا حجة فهذا جاهل لا قول له، وإنْ تكلَّمَ بحجةٍ فهو من أهل الاجتهاد في تلك المسألة، وإِنْ لم يكن من أهل الاجتهاد في غيرها، فإنَّ الاجتهاد مما يقبل التبعيض والتجزؤ؛ فأكثر العلماء يخفى عليهم بعض الشرع، فلو لم يكن المجتهد إلا مَنْ يَعرف جميعَ الأحكام أو يمكنه معرفة جميع الأحكام= لم يكن في الأمة مجتهد، اللهم إلا أن يكون مثل أبي بكر الصديق – رضي الله عنه – الذي لم يُعرف أنه أخطأ في مسألة من مسائل الشرع فاجتهد اجتهادًا يخالف نصًّا، بخلاف غيره ..

[5] ابن قیم، الصواعق المرسلة على الجهمية والمعطلة 2/617 ؛ الناشر : دار العاصمة – الرياض ، الطبعة الثالثة ، 1418 – 1998

تحقيق : د. علي بن محمد الدخيل الله قد تواطئوا على الكذب عن أهل البيت ففي القوم فقهاء وأصحاب علم ونظر في اجتهاد وإن كانوا مخطئين مبتدعين في أمر الصحابة فلا يوجب ذلك الحكم عليهم كلهم بالكذب والجهل! وقد روى أصحاب الصحيح عن جماعة من الشيعة وحملوا حديثهم واحتج به المسلمون، ولم يزل الفقهاء ينقلون خلافهم ويبحثون معهم، والقوم وإن أخطأوا في بعض المواضع لم يلزم من ذلك أن يكون جميع ما قالوه خطأ حتى يرد عليهم هذا لو انفردوا بذلك عن الأمة؛ فكيف وقد وافقوا في قولهم من قد حكينا قولهم وغيره ممن لم تقف على قوله

[6] ابن تیمیه، الرد علی السبکی ج 2 ص 663. / إذا قُدِّرَ عاميٌ يتكلم بلا حجة فهذا جاهل لا قول له، وإنْ تكلَّمَ بحجةٍ فهو من أهل الاجتهاد في تلك المسألة، وإِنْ لم يكن من أهل الاجتهاد في غيرها، فإنَّ الاجتهاد مما يقبل التبعيض والتجزؤ/  نیز : جامع المسائل (4/ 56 – 57)، منهاج السنة (8/ 299)، الاستقامة (2/ 93)، بغية المرتاد (ص 500)، جواب الاعتراضات المصرية (ص 76، 78)

[7] مجموع الفتاوی . کتاب الجهاد (3/546)

[8] المنهاج ۳/۳۷۸

[9] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج ۲۸ ص ۴۷ – ۴۸۳./ ابن تیمیه ، منهاج السنه ج۳ ص ۳۵۶.

[10] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج ۸ ص ۲۲۶ – ۲۶۰.

[11] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج ۳ ص ۱۰۳ – ۱۰۴.

[12] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج ۱۲ ص ۴۹۶.

[13] ابن تیمیه، منهاج السنه ج ۳۵ ص ۲۰۱.

مشرکلر و اولرنینگ اسلام شریعتیده گی، اهلی تَعویلنی اوزرا سوزلشو آدبیاتده گی حکملری

مشرکلر و اولرنینگ اسلام شریعتیده گی، اهلی تَعویلنی اوزرا سوزلشو آدبیاتده گی حکملری. (18)

بسم الله والحمد الله.

اما بعد: السلام علیکم و رحمة الله و برکته.

سوال (1)

  1. سیز اوزینگیزنی مطلبلرینگیزده شیخ اللسلام ابن تیمیه رحمه الله نینگ مشرکلر بیلن اهلی کتابنینگ آره سیده گی فرقه لر حقیده گی نقل قیلینگن سوزلرنی کیلتیرگنسیز. او کیشیدن منه شو مشرکلر و اهلی کتابنینگ اهلی سُنّتنی تَورَت مَذهبیگه قرشی رَوافضلرنینگ هَمکارلیک قیلیشلری باره سیده هم بیرار نَرسه بیله سیزمی؟

صُحبتیمیزنی اوّلیده شونی ایتیب اوتیش لازم بوله دیکی، جَعفریلرگه هم حَنَفی، شافعی و باشقه مذهبلرگه اوخشش نَظر بیلن قرَش کیرَک، مَنه بو مَذهَبلر اوزینی اورنیده بیر-بیری بیلن اجتهادی اخطلافلرگه ایگه دیر. شیعه لرنینگ اوزلرنی باشقه لردن اجرَتیشگه قصد قیلیشلری بو اولرنینگ اوزلرنی مُعماسیدیر و اولر جوده کتّه حطا گه یول قوییشیَپتی. بو حودّءِنکه حَنَفی یا شافعیلر اوزلرنی باشقه مَذهبلردَن اجرَتیب آلیاتگنگه اوخشیدی.

ادامه خواندن مشرکلر و اولرنینگ اسلام شریعتیده گی، اهلی تَعویلنی اوزرا سوزلشو آدبیاتده گی حکملری

فرق بین مشرکین با اهل کتاب

فرق بین مشرکین با اهل کتاب

شما در مطالب خود از شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله در مورد فرق بین مشرکین با اهل کتاب نقل قول کردید. آیا از او در مورد روافض که با همین مشرکین و اهل کتاب بر علیه 4مذهب اهل سنت همکاری می کنند چیزی می دانید؟

در همین ابتدا لازم است که به جعفری ها مثل سایر مذاهب حنفی و شافعی وغیره همچون مذهبی در کنار سایر مذاهب نگاه کرد که تمام این مذاهب در مواردی با همدیگر اختلافات اجتهادی دارند. اینکه شیعیان قصد داشته باشند خودشان را از دیگران جدا کنند مشکل خودشان است و دارند اشتباه بزرگی می کنند مثل این است که حنفی ها یا شافعی ها بخواهند خودشان را از سایر مذاهب جدا کنند.

 عبارت 4 مذهب و محدود کردن مذاهب معروف به اهل سنت در 4 مذهب ربطی به ائمه ی خیرالقرون ندارد و اصلاً ما در میان خیرالقرون و حتی چند قرن بعدی هم چیزی به نام 4 مذهب نداریم و محدود کردن مذاهب معروف به اهل سنت به 4 مذهب توسط شاهان آنهم به دلایلی خاص صورت گرفته است، امروزه اگر به دقت نگاه کنیم جمعیت جعفری ها از حنبلی ها بیشتر است و تقریباً با مالکی ها نیز در یک سطح هستند. بهترین گزینه تشکیل شورای اولی الامر تمام فرق و مذاهب اسلامی است نه نادیده گرفتن و یا حذف مذاهب مختلف اسلامی مادام که در دایره ی اسلام و مسلمین قرار گرفته اند.

ادامه خواندن فرق بین مشرکین با اهل کتاب

مسلمانلرنی ریاکسیه سی.

مسلمانلرنی ریاکسیه سی.

اِسلامنی باشله نیش دَوریده گی  مُسُلمانلر اوزلریگه یَقین بولگن کافرلرنینگ اوُزاقراقده گی  کافرلرنی قرشیسیده گی مَغلوبِیَتی سَبَبلی غَمگین بولیشگن و بُو مَغلوبِیَتنی اوزلریگه نِسبَتاً هَم  زَربه  دیب بیلیشر اِیدی. اَهلی کِتاب بُولگن روملیکلرنینگ  شِبهی  اَهلی کِتاب بُولمِیش اِیرانلیک  مَجُوسلردَن  یینگیلیشی سَبَبلی مُسُلمانلرنینگ  شَرعِی  رِیاکسِیه سی، غَمگینلیکلریگه  جَواب تریقه سیده  الله تعالی مَرحَمَت قیله دیکی:

الم * غُلِبَتِ الرُّومُ ‏* فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ ‏* فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَمِن بَعْدُ وَیَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ ‏* بِنَصْرِ اللَّهِ یَنصُرُ مَن یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ‏* وَعْدَ اللَّهِ لَا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ‏* یَعْلَمُونَ ظَاهِراً مِّنَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ ‏.(روم/ ۱-۶)

آ.ل.م. جُوده یَقین جایده روم مَغلوُب بُولدی. (لیکن) اولر بو مَغلوبِیَتلریدَن سُونگ بیر نیچه ییل اِیچیده اَلبتّه غَلبَه قیله جَکلر. اَوّلوُ آخیر بَرچه ایش الله نینگ ( اِیزمیده) دِیر. اوُشه  کونده  مُؤمِنلر الله ( روملیکلرنی) غالیب قیلگنی اوچون شادله نُورلر. (الله) اوُزی حاحله گن  کیشینی غالیب قیلور. او قدرَت و رَحم-شَفقت  ایگه سِیدیر. ( بو) الله نینگ وَعدَه سِیدیر. الله اوز  وَعدَه سیگه  حَلاف قیلمَس. لیکن کوُپ آدَملر بیلمَسلر. اولر آخیرَتدَن غافیل-بِیخَبَر بُولگن حالّریده فقط حَیاتی دُنیانینگ ظاهیریگینه بیلورلر.

حَه،کوُریب تورگه نینگیزدیک، بو اَهلی کِتاب بیلن شِبهی اَهلی کِتابنینگ آرَسیده گی  جَنگ گه نِسبَتا بیر مُسُلمانّی  کوُرسَتگن رِیاکسیه سی  اِیدی، اوزینگیز  بیر  قه رَنگلر  الله تعالی نُصرَتینی کیمگه بیریَپتی؟ او ذاتنی نُصرَتیگه کیملر لاییق بولادی؟ مَنه بو بیر مُسُلمانّی بولرنی هَمّه سیگه نِسبَتاً بِیلدیرگن رِیاکسییَه سی  بُوله دی، بو جَرَیانده الله نی  نُصرَتی  کافرنی قرشیسیده گی باشقه بیر کافرگه نَصِیب قیلگن، لیکن مَنه بو کافر مُسُامانلرنی شَریعَتیگه مِهر جِهَتِیدَن یَقینراق، اِسلام  اولرنی دینیگه هَم یَقینراقدیر. الله تعالی اوزی بوُنی تشحِیص بیرگن، شِبهی اَهلی کِتابنی اِیسه مُسُلمانلر بیلن آرَسیده گی مَسافه سی  اَنچه اوُزاق بولیب، اَمّا نَصرانیلرنی اَهلی کتاب بوُلگن کافرلری اِیسه یَقین بولیشه دی. شو سَبَبلی هَم سکولاریستلر رُوحی جَنگ پَیتیده مُسُلمانلرگه اوزاقراق بولگن تامانگه طرَفدارلیک قیلیب اولرنی حِمایه قیلیشر ایدی. اگرده هَر اِیکّی کافردَن جِذیه آلینسه هَم، مُسُلمانلر اولرنی تماماً عَکسینی قیلیشگن.  

Мусулмонни реакцияси.

Мусулмонни реакцияси.

Исломни бошланиш давридаги мусулмонлар ўзларига яқин бўлган кофирларнинг узоқроқдаги кофирларни қаршисидаги мағлубияти сабабли  ғамгин бўлишган ва бу мағлубиятни ўзларига нисбатан хам зарба деб билишар эди. Ахли китоб бўлган румликларнинг  шибхи ахли китоб бўлмиш эронлик мажуслардан енгилиши сабабли мусулмонларнинг шаръий реакцияси, ғамгинликларига жавоб тариқасида  аллох таоло  мархамат қиладики:

الم * غُلِبَتِ الرُّومُ ‏* فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ ‏* فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَمِن بَعْدُ وَیَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ ‏* بِنَصْرِ اللَّهِ یَنصُرُ مَن یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ‏* وَعْدَ اللَّهِ لَا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ‏* یَعْلَمُونَ ظَاهِراً مِّنَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ ‏.(روم/ ۱-۶)

Алиф,Лам,Мим. Жуда яқин жойда рум мағлуб бўлди. (лекин) улар бу мағлубиятларидан сўнг бир неча йил ичида  албатта ғалаба қилажаклар. Аввалу охир барча иш аллохнинг (измида) дир. Ўша кунда мўъминлар аллох ( румликларни) ғолиб қилгани учун шодланурлар. ( аллох) ўзи хохлаган кишини ғолиб қилур. У қудрат ва рахм –шафқат эгасидир. ( бу) аллохнинг ваъдасидир. Аллох ўз ваъдасига халоф қилмас. Лекин кўп одамлар билмаслар. Улар охиратдан ғофил-бехабар бўлган холларида фақат хаёти дунёнинг зохиринигина билурлар.

Ха, кўриб турганингиздек,  бу  ахли китоб билан шибхи ахли китобнинг орасидаги жангга нисбатан бир мусулмонни кўрсатган реакцияси эди, ўзингиз бир қаранглар аллох таоло нусратини кимга беряпти? У зотни нусратига кимлар лойиқ бўлади? Мана бу бир мусулмонни буларни хаммасига нисбатан билдирган реакцияси бўлади, бу жараёнда аллохни нусрати кофирни қаршисидаги бошқа бир кофирга насиб қилган, лекин мана бу кофир мусулмонларни шариатига мехр жихатидан яқинроқ, ислом уларни динига хам яқинроқдир. Аллох таолони ўзи буни ташхис берган, шибхи ахли китобни  эса мусулмонлар  билан орасидаги   масофаси анча узоқ бўлиб, аммо насронийларни ахли китоб бўлган кофирлари эса яқин бўлишади. Шу сабабли хам секуляристлар рухий жанг пайтида мусулмонларга узоқроқ бўлган томонга тарафдорлик қилиб уларни химоя қилишар эди. Агарда хар икки кофирдан жизъя олинса хам , мусулмонлар уларни тамоман аксини қилишган.

دشمن شناسی شرعی و واکنش مسلمین در برابر کفار مختلف

دشمن شناسی شرعی و واکنش مسلمین در برابر کفار مختلف

مسلمین صدر اسلام از اینکه کافر نزدیکتر به آنها از کافر دورتر از آنها شکست خورده است ناراحت و نگران بودند و این را ضربه ای به خودشان می دانستند . الله تعالی در پاسخ به این نگرانی و واکنش شرعی مسلمین در مورد شکست رومی های اهل کتاب از مجوس ایرانی شبه اهل کتاب می فرماید:

الم * غُلِبَتِ الرُّومُ ‏* فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ ‏* فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَمِن بَعْدُ وَیَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ ‏* بِنَصْرِ اللَّهِ یَنصُرُ مَن یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ‏* وَعْدَ اللَّهِ لَا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ‏* یَعْلَمُونَ ظَاهِراً مِّنَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ ‏.(روم/ ۱-۶)

«الف.لام.ميم، روميان شكست خورده اند، در نزديك ترين سرزمين، و ايشان پس از شكستشان پيروز خواهند در مدت چند سالي (بضع سنين: كمتر از نه سال یا بین 3 تا 9 سال) همه چيز در دست خدا و به فرمان اوست، چه قبل (كه روميان شكست خورده‌اند) و چه بعد (كه آنان پيروز مي‌گردند) در آن روز (كه روميان پيروز مي‌گردند) مؤمنان شاد مي‌شوند، (آري خوشحال مي‌شوند) از ياري خدا، خدا هر كسي را كه بخواهد ياري مي‌دهد . و او بس چيره و بسيار مهربان است، اين وعده ايست كه خداوند داده است و خداوند هرگز در وعده‌اش خلاف نخواهد كرد  و ليكن بيشتر مردم اين را نمي‌دانند، (اين اكثريت كوتاه بين) تنها ظاهر و نمادي از زندگي دنيا را مي‌دانند و ايشان از آخرت كاملا بي خبرند»

بله، این واکنش یک مسلمان در جنگ بین یک کافر اهل کتاب و یک کافرشبهه اهل کتاب بود و نگاه کنید که الله تعالی نصرتش را به چه کسی می دهد؟ و چه کسی شایستگی نصرتش را دارد ؟ این واکنش یک مسلمان است در برابر همه اینها، و نصرت الله تعالی برای کافری که بر یک کافر دیگر پیروز شود، اما آن کافر نصرانی از نظر موده به شریعت مسلمین نزدیکتر است، به دینش نزدیکتر است، خودش این را تشخیص داده، کفار شبه اهل کتاب فاصله بیشتری با مسلمین دارند و کفار نصرانی اهل کتاب نزدیک ترند به همین دلیل سکولاریستها در جنگ روانی از آنکه از مسلمین دورتر بود بر علیه آنکه به مسلمین نزدیکتر بود حمایت می کرد و مسلمین بر عکس آن  را، در حالیکه از هر دو جزیه گرفته می شود .

دشمنّی توغری تشخیص بیریش (مسلمانلرنی بیرینچی و ایکّینچی درجلی دشمنلری.) 

دشمنّی توغری تشخیص بیریش (مسلمانلرنی بیرینچی و ایکّینچی درجلی دشمنلری.)

الله تعالی اولرنی مُسُلمانلرنینگ اِینگ قه تّیق قوُل  دُشمَنلری دیب ته نیشتیرگن یَهُودلر، سکولاریستلردَن یَعنی مُسُلمانلرنی بیرینچی دَرَجه لی دُشمَنلریدَن سُونگ، مُرتدلر هَم اوزلرینی اِحتیارلری بیلن مَنه بو گوروه گه ایرگه شَدی. مَنه بُولردَن سُونگ بیز الله تعالی روم سوره سینی اوّلگی آیتلریده اونگه اِشاره قیلگن، باشقه بیر گوروه نی کورَمیز. آیَتنی کُوریب چیقیشدَن آلدین شونی اَیتیب اوُتماقچیمنکی: شِبهی اَهلی کِتاب بُولگن شاهبُور مَجُوس، نَصرانی اَهلی کتاب بُولمیش رومنی حاکیمی حِرَقل یا حِرَکلِیوسنی مَغلوب قیلگن پَیتیده، مُسُلمانلر هَم مُشریکلر، قرَیشنی سکولاریستلری بِیطرَف بولیب بیزگه نیمه؟،-دیب بِیپروآ  اوُتیریشمَگن. بلکی اوزلرینی عَقیده لریگه مُوافیق رَویشده مُناسَبَتده بُولیشگن، مُسُلمانلر مَنه بو مِیلّتلر اَرا، عَقیدَه گه آيِد حادِیثه گه  شَرعِی مُناسِیب اورینده تورگن حالده مُناسَبَت بیلدیریشگن.

ادامه خواندن دشمنّی توغری تشخیص بیریش (مسلمانلرنی بیرینچی و ایکّینچی درجلی دشمنلری.) 

Душманни тўғри ташхис бериш.

Душманни тўғри ташхис бериш.

Аллох таоло уларни мусулмонларнинг энг қаттиққўл душманлари деб таништирган яхудлар, секуляристлардан яъни мусулмонларни биринчи даражали душманларидан сўнг, муртадлар хам ўзларини ихтиёрлари  билан мана бу гурухга эргашишади. Мана булардан сўнг биз аллох таоло рум сурасини аввалги оятларида унга ишора қилган, бошқа бир гурухни кўрамиз. Оятни кўриб чиқишдан олдин шуни айтиб ўтмоқчиманки: шибхи ахли китоб бўлган Шохпур мажус ,насроний ахли китоб бўлмиш румни хокими Хирақл ё Хираклиюсни мағлуб қилган пайтида, мусулмонлар хам мушриклар, қурайшни секуляристлари бетараф бўлиб бизга нима? -,деб бепарво ўтиришмаган. Балки ўзларини ақидаларига мувофиқ равишда муносабатда бўлишган, мусулмонлар мана бу миллатлар аро, ақидага оид  ходисага шаръий муносиб ўринда турган холда муносабат билдиришган.

Абдуллох ибни Масъуд розиаллоху анху айтади:

  كَانَتْ فَارِس ظَاهِرَة عَلَى الرُّوم وَكَانَ الْمُشْرِكُونَ يُحِبُّونَ أَنْ تَظْهَر فَارِس عَلَى الرُّوم. وَكَانَ الْمُسْلِمُونَ يُحِبُّونَ أَنْ تَظْهَر الرُّوم عَلَى فَارِس لِأَنَّهُمْ أَهْل كِتَاب . وَهُمْ أَقْرَب إِلَى دِينهمْ

форслар румликларни устидан ғалаба қозонган эди, мушриклар эронликларни румликларни устидан ғалаба қозонишини яхши кўришарди, мусулмонлар хам румликлар форсларни мағлубиятга учратишини хохлашарди. Чунки румликлар ахли китоб бўлиб мусулмонларни динига яқинроқ бўлишган. Мана шу мазмун ибни Аббос ва бошқалардан хам ривоят қилинган.

Мана бу ерга бир диққат қилинглар, исломни аввалидаги мусулмонларнинг  аксари бесавод бўлишларига  қарамасдан, нихоятда  аниқ душманга  ташхис бериш илмига эга бўлишган. Миллатлар аро воқеаларни нихоятда диққат ва эътибор билан кузатиб боришган  ва ўзларини вазияти, шодлиги, хавотирланишларига биноан   душманга  шаръий ташхис бериш ва уларни шаръан даражаларга ажратишни тартибга келтиришган. Уларни меъёрлари қуйидагича эди: агарчи кофир бўлса хам, бизларга яқинроқ бўлганларни ғалабаси билан хурсанд бўламиз.  

دشمنان شماره دو و سه مسلمین

دشمنان شماره دو و سه مسلمین

بعد از یهود[1]و سکولاریستها که الله تعالی آنها را سرسخت ترین دشمنان مسلمین معرفی میکنه و در جایگاه دشمن شماره یک مسلمین قرار می گیرندو مرتدین هم که به میل خودشان به این دسته ملحق میشوند،[2]بعد از این ما متوجه یک دسته بندی دیگری هستیم که الله تعالی در آیات اولیه ی سوره ی  روم بهآن اشاره می کند. قبل از اینکه به سراغ آیات برویم باید بگوییم : زمانی که شاهپورِ مجوسِ شبه اهل کتابِ ساسانی بر هراکلیوس یا هرقلِ اهل کتابِ نصرانیِ حاکم روم غلبه پیدا می کند، هم مسلمین و هم مشرکین و سکولاریستهای قریش بی طرف نمی نشینند و بگویند به ما چه؟ بلکه موضع گیری متناسب با عقایدشان می گیرند و مسلمین در برابر این قضیه ی بین المللی و عقیدتی موضع گیری شرعی می گیرند و واکنش نشان میدهند .

عَبْد اللَّه بْن مَسْعُود رَضِيَ اللَّه عَنْهُ میگوید : كَانَتْ فَارِس ظَاهِرَة عَلَى الرُّوم وَكَانَ الْمُشْرِكُونَ يُحِبُّونَ أَنْ تَظْهَر فَارِس عَلَى الرُّوم. وَكَانَ الْمُسْلِمُونَ يُحِبُّونَ أَنْ تَظْهَر الرُّوم عَلَى فَارِس لِأَنَّهُمْ أَهْل كِتَاب . وَهُمْ أَقْرَب إِلَى دِينهمْ : «فارسها بر روميان پيروز شده بودند، مشركان دوست داشتند كه ايرانيان بر روميان پيروز شوند، و مسلمین هم دوست داشتند  که روم بر فارسها پیروز بشوند، چون روميان اهل كتاب بودند و به دین مسلمانان نزديكتر بودند.[3]با این مضمون از ابن عباس و دیگران هم روایت شده است.

ادامه خواندن دشمنان شماره دو و سه مسلمین