کفار سکولار به دو دسته ی عمده تقسیم می شوند:

کفار سکولار به دو دسته ی عمده تقسیم می شوند:

1-       کفار سکولار آشکار (مثل: سکولارهای قریش در زمان رسول الله صلی الله علیه و سلم، یا سکولارهای آمریکا، انگلیس، چین، اتحادیه ی اروپا، ترکیه، حزب کارگران اوجالان، احزاب مختلف دمکرات ها، کومله ها و …) که  قواره و موجودیت جداگانه ی آشکاری دارند و آشکارا دین خود را بیان می کنند و با مخالفین «دین سکولاریسم» در دو قالب جنگ روانی و جنگ گرم می جنگند.

2-       کفار سکولار پنهان داخلی. که در ادبیات قرآنی به منافقین (کفار پنهان داخلی) شناخته شده اند. این دسته در ظاهر خود را شبیه مسلمین می کنند و متناسب با قدرت حکومتی و نظامی مسلمین، عقاید و اهداف واقعی خود را آشکار می کنند. یعنی به هر میزان قدرت مسلمین بیشتر باشد این ها بیشتر در لاک نفاق خود فرو می روند، و هر میزان قدرت مسلمین کمتر باشد ابراز وجود این ها بیشتر می شود. رابطه ای معکوس در این میان، میان قدرت مسلمین و اعلام موجودیت آن ها حاکم است

مُشریکلر.

مُشریکلر.

بَشَر تامانیدَن یَسَب آلینگن دِینِّی قرآن اَدبِیاتیده “مُشریکلر” نامی بیلن کیلتیریلگن، یَعنی  “مُشرِیکین” یاکی “اَلّذینَ اَشرَکو” کلیمه لری یَکّه  حالتده  اِیشله تیلگن  هَمّه جایلرده، بُو کلیمه لردَن  اَهلی کِتابنی کافرلری یاکی شِبهِی اَهلی کِتابنی  کافرلری  نَظرده  توُتیلمَه گن، بَلکی  فقهالرنی  آرَسیده “مُشریکلر” نامی بیلن  ته نیلگندیر.

“مُشریکلر” واقعِیَتده شُوندَی کیشیلر بُولیشگن کی، بَشَریَت و اَطرافلریده گی  جَهان حَقیده گی اوزلرینینگ اَندیشَه لری، تَصَوّراتلرینی  قانُون  چیقه ریشنی  مِعیاری، اوزلرینینگ اَطرافلریده گی مُحیط، ماوَرَاءُ الطّبیعِیّه و باشقه لر  بیلن عَلاقه لرینی  ترتیبگه  کیلتیریش  دیب بیلیشَردی. اِلاهی اَحکام و قانونلرنی هِیچ قیسینیسیگه  اِیرگه شیب  اِطاعَت  قیلیشمَسدی؛ اوُزلرینینگ مَنفَعَتلری، مادِّی و مَعنَه وی  طبَقه لرینی  سَقله ب  قالیش  اوُچُون، جُوده  کوُپ بَشَرِی اَندِیشه لر  کیرگیزیلگن  و تقریباً اوزگرتیریلگن  قالیبگه کیریب  قالگن و کلامِی اِلاهیدَن  کوُره  کوُپراق  بَشَرِی اَندیشَه لرگه اوُحشَیدیگن  آسمانی  شَریعَتلرنینگ  حُکملری، کوُرسَتمه لرینیش قبُول  قیلیشدَن  هَم  باش تارتیشه دِی.

Мушриклар.

Мушриклар.

Башар томонидан ясаб олинган динни қуръон  адабиётида “мушриклар” номи билан келтирилган, яъни “ мушрикин” ёки “аллазини ашроку”  калималари якка холатда  ишлатилган хамма жойларда, бу калималардан ахли китобни кофирлари ёки шибхи ахли китобни кофирлари назарда тутилмаган , балки фуқахоларни орасида “мушриклар”  номи билан танилгандир.

“Мушриклар” воқеиятда шундай кишилар бўлишганки, башарият ва атрофларидаги  жахон хақидаги ўзларининг  андишалари, тасаввуротларини  қонун чиқаришни меъёри ,ўзларининг атрофларидаги мухит , мовароут табиийя ва  бошқалар билан алоқаларини тартибга келтириш деб билишарди. Илохий ахком ва қонунларни хеч қайсинисига эргашиб итоат қилишмасди; ўзларининг манфаъатлари, моддий ва маънавий табақаларини сақлаб қолиш учун, жуда кўп башарий андишалар киргизилган ва тақрибан ўзгартирилган қолибга кириб қолган ва каломи илохийдан  кўра кўпроқ башарий андишаларга ўхшайдиган осмоний шариатларнинг хукмлари, кўрсатмаларини қабул қилишдан хам бош тортишади.  

مشرکین

مشرکین

دین ساخته شده توسط بشر در ادبیات قرآنی تنها با لفظ «مشرکین» نام گذاری شده، یعنی هر جا کلمه ی «مشرکین» و «الذین اشرکوا» به تنهایی در قرآن به کار رفته منظور کفار اهل کتاب یا شبه اهل کتاب نیستند، بلکه در میان فقها به «مشرکین» شناخته شده اند[1].

«مشرکین» در واقع كسانی بودند كه افكار، تصورات و انديشه‌های خود در مورد بشريت و جهان اطراف را، معيار قانون گذاری و تنظيم روابط خود با ديگران و محيط اطراف و ماوراءالطبيعه می‌دانستند، و از هيچ يك از قوانين و احكام الهی تبعيت و پيروی نمي‌كردند؛ و جهت حفظ منافع و طبقه‌ی مادی و معنوی خود، حتی از پذيرش احکام و برنامه های شریعت های آسمانی كه انديشه‌های بشری زيادی در آن ها رسوخ كرده بود و تقريباً قالب تحريفی به خود گرفته و بيشتر به انديشه‌های بشری شباهت داشت تا كلام و پيام الهی، از آن هم خودداري می کردند.


[1]بعضی از فقها از عبارت مشرکین غیر اهل کتاب استفاده کرده اند که در برابر این اصطلاح مشرکین اهل کتاب هم به کار رفته که سازگاری با منابع اصلی شرعی ندارد.هر چند که امثال ما هم مدتها در این اشتباه رایج افتاده بودیم اما جامعه ی کفار اهل کتاب یا شبهه اهل کتاب جوامعی متمایز از جامعه ی کفار «مشرک» و مشرکین بوده و هست.

اِیچکِی کافِرلَر(غُولّات) وَ اَدَشِیش، اِنقِلابنِی اُوغِیرلَش و مُصادَرَه قِیلِیش

اِیچکِی کافِرلَر(غُولّات) وَ اَدَشِیش، اِنقِلابنِی اُوغِیرلَش و مُصادَرَه قِیلِیش

کارزان شَکّاک

اِیچکِی کافِرلَر (مُنافِقلَر) اوُزلَرِینِی مَوجُودِیَتِینِی، عَقِیدَه لَرِینِی کوُرسَتِیش اوُچُون بِیر یُول تاپِیشگه دائِم حَرَکَت قِیلِیب کِیلِیشگن. اوُلَر هاحلَگن یُولَّردَن بِیر، بِیر حَرَکَت مَرکَزِی حُکوُمَتنِی قَرشِیسِیدَه اوُزِینینگ مَوجُودِیَتِینِی اِعلان قِیلگن و اوُزِیگه اِیرگشُوچِیلَرنِی هَم جَملَی آلگن پَیتدَه وُجُودگه کِیلَدِی. اَهلِی سُنّتنِینگ مَنبَعلَرِیدَه عَلِی ابن ابی طالب امیر المُؤمِنِینِّی لَشکَرِیدَه مَنَه بُوندَی کِیمسَه لَرنِی و اوُلَرنِی مُخالِفلَرِینِی بار بُولگنلِیگِی بَتَفصِیل بَیان قِیلِینگن. بُوگوُنگِی کوُندَگِی حَرَکَتلَرنِی آرَسِیدَه هَم بُوندَی کِیمسَه لَر نِهایَتدَه کوُپ تاپِیلَدِی.

بَعضِی اوُرِینلَردَه شِیعَه لَرنِی حَرَکَتلَرِینِی آرَسِیدَگِی اِیچکِی کافِرلَر( غُولّات) اوُزلَرِینِی قِیامِنِینگ رَهبَرِیگه نِسبَتلَب، اوُلَرنِی چِهرَه سِینِی هَم بُولغَب کوُرسَتِیشگن؛ غُولّات اوُزِینِی اَبو هاشم عبدالله ابن محمد ابن حنیفه گه نِسبَتلَگنِینِی مِثال کِیلتِیرسَه بُولَدِی. گاهِیدَه بَعضِی قِیاملَردَه اِیشتِراک اِیتِیب حُونِیک اِیشلَرنِی قِیلِیشَر و حَرَکَتنِی نامِیگه داغ تُوشِیرِیشَردِی. بَعضِی غوُلّاتلَر بُولسَه اوُزلَرِینِی اِنقِلابچِیلَرنِی طَرَفدارِی اِیکَنِینِی اِدَّعا قِیلیب اوُزلَرِینِینگ مُخالِفلَرِینِی تِیرار قِیلِیشگن. [1]

مَنَه بُونگه اوُحشَش اوُرِینلَردَه غُولّات قِیاملَرنِی چِهرَه سِینِی بُوزِیلِیشِیگه سَبَب بُولگن بُولسَه، باشقه تاماندَن اوُلَر رُوحِی جَنگلَرنِی باشقرُوچِیلَرنِی و سَلطَنَت اوُلَمالَرِینِی قُولِیدَگِی مَرکَزِی حُکوُمَتنِینگ باستِیرِیشلَرِینِی اِیضاحلَش اوُچُون بِیر اَبزارگه اَیلَنِیشَر و سُلطانلَرنِی فایدَسِیگه حَلقنِی عُمُومِی قوُزغَلِیشیگه و شَرِیعَت طَرَفدارِی بُولگن حَرَکَتلَرگه قوُشِیلمَسلِیکلَرِیگه سَبَب بُولِیشَردِی.

شُو طَرزدَه غُولّات شِیعَه قِیاملَرِینینگ چِیهرَه سِینِی بُوزِیلِیشِیگه سَبَب بُولِیشگن بُولسَه، باشقه تاماندَن شِیعَه لَرگه مُخالِف بُولگن ظالِم حاکِملَر هَر قَندَی قِیامنِی غُولوُگه مایِیل بُولگن عَقِیدَه گه نِسبَتلَب باستِیرِیشَردِی و شِیعَه لَرنِی عَقِیدَه سِینِی یایِیلِیشِینِی آلدِینِی آلِیشِیب، شُو یُونَلِیش آرقَلِی اوُزلَرِینِی حُکوُمَتلَرِینِی اِیشلَرِینِی یاقلَشَردِی.

حُودِّی مَنَه شُو یُونَلِیش اِنقِلابِی و شَرِیعَت طَرَفدارِی بُولگن اَهلِی سُنّت جَرَیانلَرِینِی اوُرتَسِیدَه نِهایَتدَه تِیزلِیک بِیلَن صادِر بُولِیب باریَپتِی.حَتّی بُو اِیشدَه طاغُوتلَر و مَحَلِّی مُرتَدلَردَن تَشقَرِی جَهاندَگِی سِکولار( مُشرِک) کافِرلَر هَم مُجاهِدلَرنِی حَرَکَتِینِی باستِیرِیش اوُچُون غُولّاتلَرنِی قَناتِینِی آستِیگه کِیرِیب آلِیشگن و اوُلَرنِی هَر بِیرِی اوُزِینِی رَوِیشِی بِیلَن مَنَه بُو غُولّاتلَرنِی اَنگلِیَه دَه، کَنَدَه دَه و …….لَردشه پَروَرِیش قِیلِیب اوُستِیرِیب یاتِیشِیبدِی.

یَعنِی بُو مُصِیبَتگه توُلَه تَرِیخنِی یَنَه بِیر مَرتَه تَکرارلَنِیشِی بُولَدیِ: اوُزِینِی تَرِیخِینِی بِیلمَگن مِلّت اوُنِی تَکرارلَشگه مَجبُوردِیر.   


[1]صفری،غالیان،ص 315 و 316.

Ички кофирлар (ғуллот) ва адашиш, инқилобни ўғирлаш ва мусодара қилиш

Ички кофирлар (ғуллот) ва адашиш, инқилобни ўғирлаш ва мусодара қилиш

Корзон Шаккок

Ички кофирлар(мунофиқлар)  ўзларини мавжудиятини, ақидаларини кўрсатиш учун бир йўл топишга доим харакат қилиб келишган. Улар хохлаган йўллардан бири, бир харакат марказий хукуматни қаршисида ўзининг  мавжудиятини эълон қилган ва ўзига эргашувчиларни хам жамлай олган  пайтда вужудга келади. Ахли суннатнинг  манбаъларида  Али ибни Аби Толиб амирал мўъмининни лашкарида мана бундай кимсаларни ва уларни мухолифларини бор бўлганлиги  батафсил баён қилишган. Бугунги кундаги харакатларни орасида хам бундай кимсалар нихоятда кўп топилади.

Баъзи ўринларда шиъаларни харакатларини  орасидаги ички кофирлар(ғуллот) ўзларини қиёмнинг  рахбарига нисбатлаб, уларни чехрасини хам булғаб кўрсатишган; ғуллот ўзини Абу Хошим Абдуллох ибни Мухаммад ибни Ханифага нисбатлаганини мисол келтирса бўлади. Гохида баъзи қиёмларда иштирок этиб хуник ишларни қилишар ва харакатни номига доғ туширишарди. Баъзи ғуллотлар бўлса ўзларини инқилобчиларни тарафдори эканини иддао қилиб ўзларининг мухолифларини терор қилишган.   [1]

Мана бунга ўхшаш ўринларда ғуллот қиёмларни чехрасини бузилишига сабаб бўлган бўлса, бошқа томондан улар рухий жангларни бошқарувчиларни ва салтанат уламоларини  қўлидаги марказий хукуматнинг бостиришларини изохлаш учун  бир  абзорга айланишар ва султонларни фойдасига халқни умумий қўзғалишига ва шариат тарафдори бўлган харакатларга қўшилмасликларига сабаб бўлишарди.

Шу тарзда ғуллот шиъа қиёмларининг чехрасини бузилишига сабаб бўлишган бўлса, бошқа томонда шиъаларга мухолиф бўлган  золим хокимлар хар қандай қиёмни ғулувга мойил бўлган ақидага нисбатлаб бостиришарди ва шиъаларни ақидасини ёйилишини олдини олишиб,  шу йўналиш орқали ўзларини хукуматларини ишларини ёқлашарди.

Худди мана шу йўналиш инқилобий ва шариат тарафдори бўлган ахли суннат жараёнларини ўртасида нихоятда тезлик билан содир бўлиб боряпти. Хатто бу ишда тоғутлар ва махаллий муртадлардан ташқари жахондаги секуляр (мушрик) кофирлар хам мужохидларни харакатини бостириш учун ғуллотларни қанотини остига кириб олишган ва уларни хар бири ўзини равиши билан мана бу ғуллотларни англияда, канадада ва ……..ларда парвариш қилиб ўстириб ётишибди.

Яъни бу  мусибатга тўла тарихни яна бир марта  такрорланиши бўлади: ўзини тарихини билмаган миллат уни такрорлашга мажбурдир. 


[1]صفری،غالیان،ص 315 و 316.

کفار داخلی(غلات) و انحراف، دزدی و مصادره ی انقلاب

کفار داخلی(غلات) و انحراف، دزدی و مصادره ی انقلاب

به قلم: کارزان شکاک

کفار داخلی (منافقین) همیشه در تلاش بوده اند که راهی برای ابراز وجود و عقاید خود پیدا کنند . یکی از این راهها هنگامی است که نهضتی در برابر حکومت مرکزی اعلام موجودیت نموده و توانسته پیروانی برای خود پیدا کند . منابع اهل سنت از وجود این افراد در لشکر علی ابن ابی طالب امیر المومنین و مخالفین وی به تفصیل یاد کرده اند . در میان نهضتهای کنونی نیز وجود این افراد به وفور دیده شده است.

در برخی موارد دیده شده است که در میان نهضتهای شیعی کفار داخلی (غلات) خود را به رهبران قیام‌ها منتسب و چهره آنان را تخریب می‌کردند؛ مانند انتساب غلات به ابوهاشم عبدالله بن محمّد بن حنفیه . گاه نیز در برخی قیام‌ها ورود می‌یافتند و با انجام کارهای ناشایست سبب بدنامی نهضت و قیام می‌شدند. برخی از غلات نیز طرف‌داری از انقلابیون را مدعی می‌شدند و مخالفان خود را ترور می‌کردند.   [1]

در این موارد غلات علاوه بر آنکه باعث تخریب چهره ی قیامها می گشتند ابزاری در دست مجریان جنگ روانی و علمای درباری در توجیه سرکوبهای حکومت مرکزی  و بسیج عمومی به نفع سلاطین  و عدم پیوستن به نهضتهای شریعت گرا می شدند .

بدین‌ترتیب از یک سو غلات سبب تخریب چهره قیام‌های شیعی می‌شدند و از دیگر سو حاکمان جور که مخالف شیعه بودند، هر قیامی را با انتساب عقاید غلوآمیز می‌کوفتند و از گسترش عقاید شیعه جلوگیری و بدین‌سان حکومت خود را توجیه می‌کردند.

دقیقاً هم اکنون همین روند در میان جریانات انقلابی و شریعت گرای اهل سنت نیز با شدت بیشتری در حال وقوع است به گونه ای که غیر از طاغوتها و مرتدین محلی حتی کفار سکولار(مشرک) جهانی نیز جهت سرکوب مجاهدین به این غلات پناه آورده اند و هر یک به سبک خودشان سعی در رشد و پرواربندی این غلات در انگلیس و کانادا و … می نمایند.

این یعنی تکرار مصیبت بار تاریخ و تکرار این پیام که : ملتی که تاریخ خود را نداند مجبور به تکرار آن است .


[1] صفری، غالیان، ص 315 و 316.

منافقین با باورهای سکولاریستی جهت ضربه زدن به دین الله

منافقین با باورهای سکولاریستی جهت ضربه زدن به دین الله

به قلم: ابوعبدالله موکریانی

در عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم کفار داخلی با ماسک منافقی که به چهره زده بودند دارای باورها و عقایدی بودند که ممکن است بر خلاف تمام معیارها ، ارزشها و باورهای  کفار اهل کتاب وحتی شبهه اهل کتاب باشد و تنها می توان آن را در میان کفار غیر اهل کتاب و سکولاریستها(مشرکین) مشاهده نمود. واقعیت هم این است که  منافقین در این دوره را همان کفار غیر اهل کتابی(مشرکین)  تشکیل داده بودند که به دلایل مختلف ادای مسلمین را در می اوردند . چون کفار اهل کتاب همچون یهودیان و نصارا هر کدام دارای کیان و موجودیت خاص خود بوده و نیازی به نفاق و تظاهر به دین اسلام نداشتند .

پس از آنکه دامنه ی حکومت اسلامی و تصرف سرزمینهای جدید گسترش یافت عده ای از کفار اهل کتاب و شبهه اهل کتاب نیز تظاهر به اسلام نموده و همان باورهای خاص خود را در قالب روایات و تفاسیر خاص از اسلام به جامعه ی مسلمین تزریق نمودند  تا زمان حکومت اسلامی سیدنا علی بن ابی طالب رضی الله عنه قدرت اداری و کنترلی حکومت اسلامی ، شورای اولی الامر، امت و اجماع ناشی از آن تحرکات آنها را مدیریت و جلو مفاسد آنها را می گرفت . اما با از میان رفتن حکومت اسلامی بالتبع تمام نهادهای مدیریتی آن نیز از میان رفته و جامعه ی مسلمین جولانگاه منافقین متشکل از کفار غیر اهل کتاب، اهل کتاب و شبهه اهل کتاب گردید .

در این راستا عده ای هنوز سعی دارند بین یهود و بعضی از فرق اسلامی رابطه برقرار کنند و چنین القاء می کنند که ریشه این فرق به یهود بر می گردد . به عنوان مثال همچنان‏كه يهوديان عزير را پسر خدا دانستند، شيعيان هم مقام الوهيت براى امامان خود قائل شدند. یا عده ای ریشه آنها را به نصارا وصل می کنند و بعضی از نویسندگان نیز سعی دارند حلقه ی اتصال انها با زروانیسم، میترائیسم و فره ایزدی و تخم شاهی ایرانی یا بودیسم هندی و… برسانند .

عده ای هم  سعی دارند با تعمیم بخشی از باورهای غلات در این زمینه برای شیعیان ریشه ایرانی درست کنند و چنین استدلال می کنند که :

ايرانيان تازه‏مسلمان گرچه ظاهرا به اسلام گرويده بودند، اما به هرحال، تعلّق خاطرى نسبت به عقايد قبل از اسلام خود داشتند. يكى از عقايد آنان اين بود كه براى پادشاهان خود، تقدس ويژه‏اى قائل بودند و مقام پادشاهى را عنايت خاص خداوند به آنان مى‏دانستند و براى پادشاهان خود تخمه شاهى و فرّه ايزدى‏[1] قائل بودند؛ يعنى اين‏كه خداوند خواسته است اين مقام را فقط در اين خاندان بگذارد و اين موهبت الهى است كه هيچ‏كس حق گرفتن آن را ندارد.

پس از اسلام، آنان به دنبال اشخاصى بودند كه چنين تقدسى را به آنان منتقل كنند، و چون دريافتند كه شيعيان براى امامان خود، مقامات ويژه‏اى قائلند، به شيعه روى آوردند و مقامى را كه براى پادشاهان خود قائل بودند براى امامان شيعه قائل شدند و كم‏كم آنان را به خدايى رساندند.[2]

و یا در همین زمینه  به این مساله اشاره دارند كه ” تخمه شاهى به وسيله شهربانو، دختر يزدگرد سوم كه به همسرى امام حسين عليه السّلام درآمد، به اهل بيت عليهم السّلام منتقل شد.[3]

این دیدگاه عملاً پیامبر،فاطمه، علی وحسن که  قبل از امام حسین بودند را مشمول فره ایزدی نمی گرداند پس نمی تواند توجیه صحیحی باشد.

در کل ، اگر بررسی های غیر منصفانه و جزئی را کنار نهیم متوجه خواهیم شد که  پیروان هیچ از یک از مذاهب اسلامی مولد این باورها نبوده اند بلکه تولید کنندگان کفار داخلی از تمام شاخه های موجود آن بودند که تولیدات فاسد خود را مستمسکی جهت اهداف غیر اسلامی و مخرب خود قرار داده بودند.

به همین دلیل ما آلودگیهای ناشی از تمام کفار را در میان پیروان فرق مختلف اسلامی مشاهده نموده ایم. آنچه که این کفار داخلی نمی خواستند خیر رساندن به مسلمین و سعادت آنها بوده است  و انچه در اکثر مواقع خواهان آن بوده اند، علاوه بر ایجاد تفرق، سستی، جنگ داخلی ، کینه و نفرت در میان مسلمین ، کسب منافع دنیوی بوده است .

به دیگر سخن با بررسى زندگانى و شخصيت رهبران غلات شیعه مانند: ابو الخطّاب، مغيرة بن سعيد، ابو منصور عجلى و بيان تبان درمى‏يابيم كه آنان افرادى بودند كه براى رسيدن به جاه و مال و منال براى خود دسته‏بندى‏هايى ايجاد كردند و با بهانه كردن الوهيت ائمه خود را پيامبر و منصوب از طرف آنان دانستند و به اين ترتيب از احساسات مردم ساده‏دل استفاده نموده، آنان را به بيراهه كشاندند و چند روزى از بهره‏هاى اين حركت خود برخوردار شدند.[4] آنان اباحى‏گرى مطلق را تبليغ مى‏كردند، به‏گونه‏اى كه حتى ازدواج با دختر خود را روا مى‏شمردند، گوشت خوك‏ را حلال مى‏دانستند، لواط را يكى از طيبات به حساب مى‏آوردند و تعاليمى از اين قبيل داشتند.

انگار پس از تحلیل این جریان مخوف در حال بازخوانی و پیشینه ی دنیای سکولار و مدرن امروزین هستیم که در آن ازدواج با محارم(سوئد) ازدواج مردم با مرد و زن با زن، و حتی بالاتر از آن ازدواج با حیوانات و…  ارزش تلقی شده و قانونی گشته است .

سکولاریستهائی که شریعتهای آسمانی را مانعی در برابر امیال پست خود دیده و در مراحلی جهت عبور از این مانع به نام دین و بزرگان دین بر ارزشها و قوانین دین حمله ور شده و در نهایت در قرون اخیر سعی در کنار نهادن تمام شریعتهای آسمانی نموده و خود آزادانه آنچه را که در طول تاریخ خواسته اند انجام داده اند.


[1]( 1)- لغتنامه دهخدا ذيل فره ايزدى چنين مى‏نويسد: نورى است از جانب خداى تعالى كه بر خلايق فايز مى‏شود كه به وسيله آن قادر مى‏شوند به رياست و حرفتها و صنعتها و از اين نور آنچه خاص است به پادشاهان بزرگ عالم و عادل تعلق گيرد.

فردوسى مى‏گويد: چنان شاه پالوده گشت از بدی              که تایید از او فره ایزدی

[2]( 2)- تاريخ الامامية، ص 87.

[3]( 1)- تاريخ المذاهب الاسلاميه، ج 1، ص 43.

[4]( 2)- الغلو و الفرق الغالية فى الحضارة الاسلاميه، ص 15.

کافر و منافقلر. (5)

کافر و منافقلر. (5)

اَهلی تفرّق، عَدالت و اِنصافدَن  قاچیب  یُورُوچیلر  مُسُلمانلر  جَمیعَتِ اوُچُون  شُونچَه لیک  کوُپ مُصِیبَتلر، اَچّیق ثمَرَه لر  کِیلتیریشگنکی، هَر قندَی  صَبر- تاقتلی  اِنسان هَم  گاهیده  اوُلرنی  یُوزکی کُوز- قه رَشلری، شَریعَتنی  زیدّیگه  بُولگن  یینگیلته ک  نَظرلرینی  آلدیده  حَیران  بُولیب  اَجَبله نیب قاله دی. اوُلر  اوزلری  یاپیشیب آلیشگن  ناتوُغری  دِپلامَتیکه لری  سَبَبلی  قندَی قیلیب مُسُلمانلرنینگ دینی، جانی، نامُوسی، آبرُو سی، عِزّتی، مالی، وَطنی، بُوتوُن  بارلیقلری  بیلن اوینَشیشَدی؟

قِسمَتلرگه  اَجرَتیش، اِحتلاف، اَنیق  ته نیب  آلیش، دُشمَنلرنی  شُرعِی  دَرَجَه لریگه  اَجرَتیش  بیلن بیر قه تارده، دُشمَننینگ  حَربی  قدرَت و تیحنالاگیه  مِعزانی  بُوییچه  قیسی  دَرَجَه ده  اِیکه نینی و بیزلرنی اوزیمیز  هَم  حَربی  قدرَت، مَعلوُمات  جَمله ش  قدرَتی، مُتَحَصِّصلیکلر  بُوییچه  قیسی  طبَقه ده  توُرگه نیمیزنی  هَم  تشخیص  بیریشگه  قادِر  بُولیشیمیز  لازم. یا حُونَین  غَزَوه سیگه اوُحشَش  صَفوان  اِبن اُمَیه گه  اوُحشَش  مُشریکلردَن  قوُرالنی  قرض  قیلیب آله مِیزمی؟ یاکی بُولمَسَم  مَثلاً  نِجرَانّی  نَصرانیلری  بیلن  توزیلگن  حَربی  یاردَمگه  اَساسله نگن  پَیمانلردَن توزیشیمیز  کیرکمی؟ یاکی دُشمَنّی  قوُشینینی  قرشیسیده  بَدر  و تبُوکگه  اوُحشَب  هُجُوم  قیلیش یا  [1][2] حَندَقگه  اوُحشَش دِفاع  قیلیش  ته کتیکه سِیدَن  فایده له نیشیمیز کیرکمی؟

حاضِرگی  مَوجُود  وَضِیعَتده  یَقین  کافِرلرگه  نِسبَتاً  جَنگ ، اوُرُوشنی  قائِده سینی  طتبیق  قیلیش شَکلّری، رَویشی  قندَی  بَولیشینی  کِیم  تشخیص  بیرَدی؟ اَنیق  کوُرینیب  تورگه نیدیک  بُونی  فِرقه له نیب  کِیتگن  گورُوه لر، شَخصلر  قیله آلمَیدی، بَلکی “اوُچ اَفضَل  اَبزارگه” تابِع  بَولگن  حَربی اِیشلر بُوییچه  مُتحَصِّصلر  و بُو  تحَصُّص بُوییچه  اِیشله یدیگن  اوُلی  اَمر  شُوراسینی  قولیدَن  کیله دی. اولرنی فِکرلری  جَمیعَتنی  باشقه ریش  اِیشلری بُوییچه  اِیشله یدیگن  باشقه مُتَحَصِّصلرنی نَظرلری  بیلن  بیرگه  قوُشیلگن  حالده  رَهبَریَت  تامانیدَن  واحید  نَظر  صِیفتیده  اِرائَه  بیریله دی.

مَنه  بُو کیشیلرنی بیرگن تشخیصی  فقط  اوُلی  اَمر  شَوراسینی  حَربی و حَوف سیزلیک  دائِره سیده بُولیب، تبلیغ و اِقتیصاد و…….زَمینه سیده گی شُورانی  باشقه  مُتحَصِّصلرینینگ  نَظرلری  بیلن قوُشیلگن  حالده ، بَرچه  اوُلی  اَمر  شُوراسینی، حُوکوُمَت   ته شکیلاتلرینی  نَمایَنده سی  بُولگن رَهبَریَت  تامانیدَن  مَطلبنی  رُوحی  و آخِرگی  نَتیجه  صِیفتیده  اِرائَه  بیریله دی.

عُمُومی  قیلیب اَیتگه نده  اِسلامی  جَمیعَتنی  رَهبَریَتی  اوُزینی  اِحتیاریده گی  توُرلی – هِیل  حَربی، حَوفسیزلیک، اِقتیصادی  ته شکیلاتلرگه  سُویه نگن  حالده، اوُشه  کوُنگه  حاکم “مَوجُود  وَضیعَتگه” مُناسِب رَویشده  دُشمَنّی  اَجرَته دی  و اَصلی  اوُزاق  دُشمَنگه  یاکی  یَقینده گیسیگه  مَرکزله شِیش کیرکلیگینی  تشخیص  بیرَدی. مَنه  شُو  ترزده  «وَما أَمَرْتُكُمْ بِهِ فأتوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ»  گه اَساسله نیب مُؤمِنلر و دار الاِسلامنی “اوُشه  کوُنینی  اِحتیاجینی” بیریگه مُناسِب، شَرعِی  جَوابنی  اورته گه  قویه دی.

شُوندَی  اِیکن  مُواظنَت  اَنه  اوُشه  اَصل  ثابِت حِسابله نَدی: حَربی  قدرَتنی  مِعزانی و بَو حَربی قدرَتنی  رَهبَریَت  تامانیدَن  قندَی  ترزده  ته قسیمله نیشی و ایشله تیلیشیگه  باغلیق.

بیزلر “مَوجُود وَضیعَتده” اوُشه  کونیمیزنی  اِحتیاج لرینی” قیسی  رَویش  بیلن  بَرطرَف  قیلیشیمیز کیرکلیگینی، رَهبَریَتنی  قول  آستیده گی  مُتحَصِّصلر  شُوراسی  تشخیص بیرَدی. اَلبتّه  حَربی قدرتیمیزنی  مِعزانیگه  هَم  اِعتبار  بیرَدی. دائِم  عَذاب، سُوستلیک،حارلیک، مَغلوبیَتگه  دَعوَت  قیلیب کیله یاتگن  بُولینیب  کیتگن  گورُوهلر، شَخصلرنی  فِکری   بُو مَثله نی  حَل  قیله آلمَیدی.

مَنه  بُو  اوُرینده  رسول الله صلی الله علیه وسلم اَفضَل “اوُچ  اَبزارنی  بیرینی” واسیطه سی  بیلن آدملرگه  شَرعِی  اِیشلر  یُولینی  اِرائَه  بیریاپتیلر، مُسُلمانلر  اِیسه  بُونی  نَتیجه  سیده  شُوندَی اِجتهادی  مَثله لر  بُوییچه  قرآن و سُنّتنی  اوُلی اَمر مُتحَصِّصلرینینگ  شُورا سینی  توُشُونچه سیگه اَساسله نگن  نَرسَه نی  قوُلگه  کیریتیشَدی. بُو نَرسه اوُلرنی “مَوجُود  وَضِیعَتلریگه ” هَمده  اوُشه کُونّی  اِحتیاجلریگه  مُناسِب رَویشده  تقدیم  قیلینگن  بُوله دی.

اِسلامنینگ  اِینگ  بَلند  قلعَه سینی  چُوقّیسی  حِسابله نگن و دِین، جان، نامُوس، عَقل، آبرُو، عِزّت، مال، هَمده  مُسُلمانلرنی  وَطنینی  سَقلش  بُوییچه  اِیش  آلیب  بارَدیگن « ذِروةُ سَنامِهِ»  بُولگن  جهادنی  فِقهی و رَهبَریَتدن  کوُره  حَصّاصراق، مُهمراق  مَتحَصِّصلیک  تاپیله دیمی؟ شُوندَی  بُولگچ، حَرَکتنی  توُغری  یُولینی، اِیش  یُوریتیشنی، ریجَه نی  فقط  اِینگ  اَفضَل  بُولگن “اوُچ  اَبزاز” نینگ وَحدَت  طرَفداری  بُولگن  رَهبَریَت  تامانیدَن  و شَرعِی  که نَل  آرقه لی  قوُلگه  کیریتینگ لر. تفرّق، حارلیک  اَهلی  مَنه  بُو  یُولده  جهادگه  تیگیشلی  بُولگندیک  بُولیب  کوُریندیگن  سُوزلرنی  سِینگه آتیشیگه  و اِسلام، مُسُلمانلرنی  دُشمَنلرینینگ  مَقصَدلری  یُولیگه  سِینی  یُولّه ب  بُو  یُولده  سِینی  هَرج قیلیب  ته شلشلریگه  یُول  قوُیمه.


[1] تاریخ الطبری، ج 3، ص 73.

[2] الطبقات الکبری، ج 1، ص 220.

Кофир ва мунофиқлар.(5

Кофир ва мунофиқлар.(5)

Ахли тафарруқ, адолат ва инсофдан қочиб юрувчилар мусулмонлар жамияти учун шунчалик кўп мусибатлар, аччиқ самаралар келтиришганки, хар қандай сабр- тоқатли инсон хам гохида  уларни юзаки кўз-қарашлари, шариатни  зиддига бўлган енгилтак назарларини олдида  хайрон бўлиб ажабланиб қолади. Улар ўзлари ёпишиб олишган нотўғри дипломатикалари сабабли қандай қилиб мусулмонларнинг дини, жони, номуси, обрўси, иззати, моли, ватани, бутун борлиқлари билан ўйнашишади?

Қисматларга ажратиш ,ихтилоф, аниқ  таниб олиш, душманларни шаръий  даражаларга ажратиш билан бир қаторда, душманнинг харбий қудрат ва технология  мезони бўйича қайси даражада эканини ва бизларни ўзимиз хам харбий қудрат, маълумот жамлаш қудрати, мутахассисликлар бўйича қайси табақада турганимизни хам ташхис беришга қодир бўлишимиз лозим. Ё хунайн ғазавасига ўхшаш Сафвон ибни Умайяга ўхшаш мушриклардан қуролни қарз қилиб оламизми? Ёки бўлмасам масалан нижронни насронийлари билан  тузилган харбий ёрдамга асосланган паймонлардан тузишимиз керакми? Ёки душманни  [1][2]

қўшинини қаршисида бадр ва табукка ўхшаб хужум қилиш ё хандақга ўхшаш дифоъ қилиш тактикасидан фойдаланишимиз керакми?

Хозирги мавжуд вазиятда яқин кофирларга нисбатан жанг, урушни қоидасини татбиқ қилиш шакллари, равиши қандай бўлишини ким ташхис беради? Аниқ кўриниб турганидек буни фирқаланиб кетган гурухлар, шахслар қила олмайди, балки “уч афзал абзорга “ тобеъ бўлган харбий ишлар бўйича мутахассислар ва бу тахассус бўйича ишлайдиган улил амр шўросини қўлидан келади. Уларни фикрлари жамиятни бошқариш ишлари бўйича ишлайдиган бошқа мутахассисларни назарлари билан бирга қўшилган холда рахбарият томонидан вохид назар сифатида ироя берилади.

Мана бу кишиларни берган ташхиси фақат улил амр шўросини харбий ва хавфсизлик  доирасида бўлиб, таблиғ ва иқтисод ва ……заминасидаги шўрони бошқа мутахассисларининг  назарлари билан қўшилган холда ,барча улил амр шўросини, хукумат  ташкилотларини  намояндаси бўлган рахбарият томонидан матлабни рухи ва охирги натижа сифатида  ироя берилади.

Умумий қилиб айтганда исломий жамиятни рахбарияти ўзини ихтиёридаги  турли-хил харбий, хавфсизлик, иқтисодий ташкилотларга  суянган холда ,ўша кунга хоким ” мавжуд вазиятга” муносиб равишда  душманни ажратади ва аслий узоқ  душманга ёки яқиндасига марказлашиш кераклигини ташхис беради. Мана шу тарзда 

 «وَما أَمَرْتُكُمْ بِهِ فأتوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ»

га асосланиб  мўъминлар ва дорул исломни “ўша кунини эхтиёжини” бирига муносиб, шаръий жавобни ўртага қўяди.

Шундай экан мувозанат ана ўша асл собит хисобланади: харбий қудратни мезони ва бу харбий қудратни рахбарият томонидан қандай тарзда тақсимланиши ва ишлатилишига боғлиқ.

Бизлар “мавжуд вазиятда” “ўша кунимизни эхтиёжларини” қайси равиш билан бартараф қилишимиз кераклигини ,рахбариятни қўл остидаги мутахассислар шўроси ташхис беради. Албатта харбий қудратимизни мезонига хам эътибор беради. Доим азоб,сустлик, хорлик , мағлубиятга даъват қилиб келаётган бўлиниб кетган гурухлар,шахсларни фикри бу масалани хал қила олмайди.

Мана бу ўринда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам  афзал “уч абзорни бирини” воситаси билан одамларга шаръий ишлар йўлини ироя беряптилар, мусулмонлар эса буни  натижасида  шундай ижтиходий масалалар бўйича қуръон ва суннатни улил амр мутахассисларининг шўросини тушунчасига асосланган нарсани қўлга киритишади. Бу нарса уларни “мавжуд вазиятларига”  хамда ўша кунни эхтиёжларига  муносиб равишда  тақдим қилинган бўлади.

Исломни энг баланд қалъасини чўққиси хисобланган ва дин, жон, номус, ақл , обрў, иззат, мол, хамда мусулмонларни ватанини сақлаш бўйича иш олиб борадиган   

« ذِروةُ سَنامِهِ»

жиходни фиқхи ва рахбариятдан хам кўра хассосроқ , мухимроқ мутахассислик топиладими?  Шундай бўлгач, харакатни тўғри йўлини,иш юритишни, режани фақат энг афзал бўлган “уч абзор”нинг  вахдат  тарафдори бўлган рахбарият томонидан ва шаръий канал орқали қўлга киритинглар. Тафарруқ, хорлик ахли мана бу йўлда  жиходга тегишли бўлгандек бўлиб кўринадиган  сўзларни  сенга  отишига ва ислом, мусулмонларни   душманларининг  мақсадлари йўлига сени йўллаб бу йўлда сени харж қилиб ташлашларига   йўл қўйма. 


[1] تاریخ الطبری، ج 3، ص 73.

[2] الطبقات الکبری، ج 1، ص 220.