دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

(26- қисмат)
Хам акнун,ду табақа дар хифзи ин вазъ талош мекунанд ва саъй мекунанд ин вазъро ба хамин шеваики хаст нигах доранд ,хоста ё нохоста . Еки тоғутхо ,хукуматхои тоғутий ,уламои фосид ,мунофиқин ва секулярзадахои хастандки дар чанин системхои хамчун микрубхои хатарнок ба хаёти худишон идома медиханд, ва харгуна такопу ,илми тўвхидий ва бедорийро ба зарари худишон мебинанд, ва бо ба жараён андохтан анвоъи жангхои равоний ва таблиғий ,тўлиди анвоъи шубухот , ва ба рох андохтан анвоъи тахдидот , он хам чи тахдидхои : тахдид ба зиндон ,шиканжа ,табъид ва хатто эъдом саъй доранд аз ин жахолат ва вазъи мовжуд мухофизат кунанд, ва каси журъат надошта бошад аз ин вазъи мовжуд ,худишонро берун бикашад. Журъати хуруж ва эътироз ба худиш надихад, журъати на гуфтан надошта бошад.
Дастаи дигар хам муслимини хастандки нохоста аз ин вазъи мовжуд мухофизат мекунанд. Ин даста аз муслимин барои тағйири вазъи мовжуд ва бедор кардани муслимин дар холи талошанд, аммо чун шевахои шаръий бедоргириро балад нестанд, бо хушунати бежойики нисбат ба ахли қиблаи жохил аз худ нишон медиханд, боз чунон фазоийро инхо қадами ба самти жилов бардорад. Чун ин дустони мо хамон лахза даст ба такфир мешаванд, ва дар воқеъ хукми қатли инхо ва хатто аждоди мурдаи инхоро хам содир мекунанд.
Дар воқеъ ,самара ва натижаи хар ду гурух ,яъни дорудастаи тоғутхо ва мухолифини жохилийки алайхи тоғутхо хастанд, боз барои муслимин дар ин замина еки аст.Ижоди тарс ва вахшат ,жиловгири кардан аз харакат ба жилов ва бедор шудани муслимини дар банди тоғутхо , ва ба хамин содаги ва нохоста аммо хамоханг , хар ек ба шеваи худишон монеъи дар баробари харакати аз жахл ба илми муслимин мешаванд ва ижоза намедиханд муслимин ақоидишонро яқиний ба даст биёваранд ва онхоро ба самт ва суйи зон ва гумон ва тақлид дар ақоид мекашонанд.
Шакки нест,хамчунонки баъзи аз муслимин ба бемори мунофиқин олуда мешаванд ва ислом ба хотири хамин муслимини олуда мунофиқинро жузви муслимин хисоб мекунад, ба хамин шева иддаи аз муслимин мумкин аст ба далоили ,муртакиби қовли ё амали шавандки мухтасси куффор аст, дар ин сурат чи бояд кард ?
Инро хам медонемки хар мусалмони то ба синни таклиф мерасад ва таклифи бар у вожиб мешавад ба тадриж ва ба сурати тахқиқий бояд ақоидишро ёд бигирад ва ба пеш биравад ва ин пешрафт аз жахл ба огохи, аз жахолат ба ислом наметавонад ирсий ва тақлидий бошад. Чун ,агар ирсий буд дигар харакати вужуд надорад ва шахси мисли қад ,ранги пуст ва соири вижагихои нажодий онро аз шиками модариш бо худ ба дунёйи кунуний меоварад. Аммо ,хамма медонемки ингуна нест . Пас ,назди бисёри аз уламо масалаи баргашт ва иртидод барои каси матрах астки ба жилов харакат карда бошад ва ба сурати тахқиқий исломро пазирофта бошад на ба сурати ирсий ва тақлидий . Инжо ,додани хукм аз пичидаги хосси бархурдор астки шояд хеч амри то ин андоза пичида ва сарневиштсоз набошад.
Чун ,хамма инро медонемки хийли аз муслимин исломишонро ба сурати ирсий ва тақлидий дарёфт карданд ва бисёри аз авқот шахс чизхоиро ба номи ислом ба хурдиш додандки ислом нест, ё мухлути аз ислом ва садхо хурафойи дигараст, холо ,оё бояд ин маризхо ва фуқароро кушт ва хукми маргишонро содир кард ва онхоро такфир кард ?Ё бемористонхойи барои дармон , ва роххойи барои рафъи фақр ва бечорагий онхо вужуд дорад?
Ижоза дихид бо хам жилов биравем ва жавобро бо хам ба даст биёварем:
Медонем пас аз омадани охарин фристода ва нузули қуръон , мо хаммаи ғейри мусалмонро жузви жомеъайи куффор хисоб мекунем, холо ек кофари ахли китоб ё ек кофари шибхи ахли китоб ё ек кофари мушрик, ва омадани росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва қуръон барои онхо иқомайи хужжат махсуб мешавад, ва бидуни риояти шурути такфир ,мавонеъи такфир ва дигар марохил ,инхоро жузви хамон дастаи аз куффор қарор медихемки дар он хастанд ва онхоро кофар медонем ва мегуем жомеъайи куффор .Қуръон мегуяд куффор ,жохил хастанд ва жахл доранд аммо ,жахлишон монеъ аз он намешавадки ба онхо нагуем кофар.
Дар итлоқи каламаи кофар бар онхо фарқи миёни уламо ва муқаллидини онхо вужуд надорад. Хамма жузви ек мажмуъа аз куффор хастандки худишонро бо он мешносонанд, ва ба истелох мегуем жомеъайи куфр ё жомеъайи куффор. Масалан еки мегуяд ман насроний хастам , ё еки мегуяд ман яхудий хастам ,ё еки мегуяд ман секулярист хастам ; дар ин сурат ,мо олим ва муқаллидишонро жузви хамон дастайи аз куффор хисоб мекунемки худишон мегуянд мо жузви хамонхо хастем
«شَهِدُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُوا کَافِرِینَ»
Ва мо хам тибқи шаходати худишон ,хеч узри барои хеч кудом аз онон қоил нестем. Чун аслан намедонем кудом еки аз инхо кофари аслий аст ва кудом еки муқаллид ва дорудастаи онхо хастанд,кудом еки хастандки аслан иймон намеоваранд ва кудом еки аз онхо хастандки мумкин аст иймон биёварад. Пас ,тибқи шаходати худишон
«شَهِدُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُوا کَافِرِینَ»
Ва мо хам ,узри барои хеч кудом аз онон қоил нестем.
Инки чиро куффор узр надоранд ва жойгохи ахли фитра дар дунё ва қиёмат чигуна аст дар китоби ” узр ба жахл ” ба он пардохтем ва дустоники тамоюл ба муталаъайи бештар доранд метавонанд ба ин китоб мурожаъа кунанд.
Аммо , касики ба сурати “мужмал” ва ” куллий” исломро пазирофта ва вориди доирайи муслимин шуда ва ле ба далоили дучори иштибохоти дар хар амри марбут ба ислом мешавад,чанин мусалмони аз имтиёзоти хосси бархурдор аст ва бояд пас аз исботи журм дар мархалаи севум ва чохорум ,шурути такфир ва мавонеъи такфирро дар мовриди ин шахс риоят кард , ва бояд ба шеваи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам барояш иқомаи хужжати набавий шавад, яъни далили сахих ба ровшани ,ошкоро ва бидуни ибхом ба у бирасад. Мухим ,расонадани далил ва хужжат ба забони астки он шахс мутаважжих мешавад ва метавонад ташхис дихадки чи мегуйи. Холо ,ин далил ва хужжат кей мерасад хам мухим аст, мумкин аст каси ба махзи иштибох ,зуд иштибохиш аз тарафи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ё находхойи муртабит бо хукумати исломий рафъ шавад, ва мумкин аст ба далили набуди хукумати исломий ва находхойи тахти пушиши он ва набуди уламои раббоний ин далил хийли дир ба у бирасад ё хатто мумкин аст чанин мусалмони бо чанин иштибохот ва хатохойи хам бимирад. Ин шахс боз хам мусалмон аст, бо инки хатои у хар чи мехоста бошад
(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(25- қисмат)

Ақида ,асосийтарин масалаи зиндаги инсон астки инсон ба сурати тадрижий , ва пушти сар гузоштани мавонеъ, ва иртикоби хатохои мухталиф аз холати жахл ба холати илм иртиқо пейдо мекунад. Аллох таоло замоники амр мекунад:

«فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» (قتال/۱۹)،

Бидуни шак инро ба мо мерасонадки жахли вужуд дорадки бояд бо илм бардошта шавад, он хам дар чи чизи?

«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ»، «فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ»

Дар тўвхид, дар асоси дин ва табиий астки дар ин масир харакати тадрижий аз жахл ба илмки , аз баччаги шуруъ мешавад ва тақлиди хам дар он жоиз нест, мумкин аст шахс дучори анвоъи иштибохот ва хатто гунохони ғейри амдий хам шавад.

Жахл ,дар хар сурати “фақр ” ва монеъи дар баробари рушд ва такомули инсон буда ва хаст, ва маншаъи бисёри за ноханжорихо ва рафторхои мужримона будаки боиси масмумияти зиндаги даруний ва боиси олудаги зиндаги ижтимоий инсонхо шуда аст. Табиий астки инсон бо чанин фақри хам аз дарун,зиндаги вай масмум мешавад ва хам зиндаги ижтимоий ва равобити ижтимоий у хам хамин гуна мешавад. Инсонхо чигуна рафтор мекунанд хамон тури хам фикр мекунанд, дарунишон хам хамин аст. Аъмолишон ,бозтоби дарунишон аст.

Табиий астки ислом дар ин замина бетафовут нест, барои хамин рохкорхо ва дастуротиро барои чигунагийи бархурд бо ин муъзал ироа дода  аст. Ба хамин далил ,танхо замони аз ашхос ,амали солихро мехохадки ба онхо илм ва огохи дода ва гуфта бошад ин хуб ва ин бад аст. Инроки ба шумо гуфтам хуб аст анжом дихид ва инки гуфтам бад аст дигар онро анжом нади.

То ек инсони ғейри мукаллафро ба ин даража мерасонадки мутаважжих шавад чи чизи хуб ва чи чизи бад аст,дубора ек насли дигари ғойри мукаллаф ва жохил тўлид шудандки инхо хам бояд ,бо сурати тадрижий ва мустақил худишон ақоиди худро бигиранд ва ба сурати тадрижий аз жахл ба суйи илм харакат кунанд, ва хаддиақалиш ин астки инхо исломи хукмий ва исломи куллий ва мужмалро ёд гирифтанд,боз дар масири тахкими ин исломи хукмий хам дучори анвоъи иштибохот ,озмойиш ва хато шаванд то ба илми бештари даст пейдо кунанд ва ба яқиники аллох таоло аз муслимин хоста бирасанд. Ин халқаи даруний ,хамиша дар холи жараён аст ва тамом шудани нест. Чун инсонхо хамма дар ек син нестанд, хар сония ва хар дақиқа еки  мукаллаф мешавад ва еки мутаваллид мегардад. Шумо то ба синни таклиф мерасид ин прусаи харакат аз жахл ба суйи илмро тей мекунид, баъад фарзандони шумо ин масирро тей мекунанд ва баъад фарзандони фарзандони шумо ва то қиёмат ин раванд идома дорад, ба хамин далил то қиёмат хам даъват идома дорад.

Ин намоди зинда будани жомеъайи муслимин аст. Ин такопу ва талош ,мухилли назми ижтимоий муслимин нест ,балки хаётбахш ба оби астки рукуд ва сукун дар он боиси гандидаги ва иғтишоши ижтимоий мешавад. Жомеъайи зинда ,жомеъайи астки бидуни тарс битавонад ақоиди худишро ба суйи такомул ба пеш бибарад, ва чунончи шахс дар ин масир хам дучори иштибохоти шуд жомеъа аз у химоят кунад ва аз у химоят шуда ва рохнамоий шавад ва иштибохотиш рафъ гардад ; ва ин яъни таъмини амният дар прусаи омузиш ,ёдгири ва касби яқин дар масалаи ақида ва соири ахкоми дигар.

Агар хукумати исломий бошадки чанон амниятиро таъмин кунадки шахс бидуни тарс ба масириш идома дихад ва мутмаъин бошад агар иштибох кард касони хастандки дилсузона ба у кўмак мекунанд ва ба у тўвхин намекунанд ва дар идомаи рох ба у кўмак мекунанд ва бо нишон додани иштибохиш уро ташвиқ менамоянд, жомеъа руз ба руз дар холи пешрафт аст, ва руз ба руз инсонхои мўъмин собит қадами пештари дар ин жомеъа тўлид мешаванд.

Аммо ,агар чанин фазойи фарохам набошад ва муслимин ба хотири иштибохотишон такфир шаванд ( яъни дар воқеъ кушта шаванд ) онвақт тарс бар шахс хоким мешавад ва журъат намекунад ба пеш биравад, чун метарсад дучори иштибох шавад ва баъад уро бикушанд. Барои хамин ,ислом ва ақида аз холати тахқиқий ва илмий ,табдил мешавад ба исломий ирсий ва тақлидий  ва жахл хам харгиз аз бейн намеравад, чиро ? Чун зон ва гумон хоким аст на яқин :

:«إَنَّ الظَّنَّ لاَ یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئاً».

Чизики қарнхост дар сарзаминхои мусалмоннишин шохиди он хастем. Холо шумо бифармойид чи касони хастандки ба ин вазъ рози буда ва аз чанин вазъи химоят мекунанд? Ва идомаи ин вазъ ба нафъи кист?

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(24- қисмат)

Ё замоники аллох таоло дар мовриди ақоиди секуляристхо ва мушрикин сухбат мекунад боз мефармоядки аксарияти инхо дар ақоидишон аз шак ва гумон истефода мекунанд ва ин шак ва гумони онхо дар ақоид харгиз наметавонад жойи яқинро бигирад ва хеч суди надорад :

: «وَمَا یَتَّبِعُ أَکْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنّاً إَنَّ الظَّنَّ لاَ یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئاً إِنَّ اللّهَ عَلَیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ» ‏(یونس/36)،

Бештари мушрикон ( дар муътақидоти худ ) жуз аз шак ва гумон пейравий намекунанд ( ва танхо ба дунболи увхом ва хурофот мераванд). Шак ва гумон хам аслан инсонро аз хақ ва хақиқат бениёз намесозад ( ва зон жойи яқинро пур намекунад ва бароишон судманд намешавад ).Бегумон худованд огох аз чизхои астки анжом медиханд.

«إِنَّ اللّهَ عَلَیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ».‏

Бале,шак ва гумон аслан инсонро аз хақ ва хақиқат бениёз намекунад

«إَنَّ الظَّنَّ لاَ یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئاً».

Хам акнун хам хаминтур хастанд. Хамин секуляристхоро нигох кунид вақти дар мовриди хилқат сухбат мекунанд бо шак ва гумон аст, дар мовриди осмон ва замин бо шак ва гумон аст, дар мовриди такомулики сухбат карданд дуруғ гуфтанд ва шак ва гумон аст , тамоми чизхои онхо бар асоси шак ва гумон аст хатто шаккокиюн дар миёни онхо асоси шак ва гумон аст ва бо хамин шак ва гумон хам ба жанги муслимин меоянд ва дуст доранд хамин шаккокиятро дар миёни муслимин ба унвони ек арзиш ироа дихандки муслимин яқини худро нисбат ба бовархоишон аз даст бидихад.

Хуб ,холо ,замоники аллох таоло барои рафъи ин жахл ва нодоний се абзор шинохти мушаххас чун : гуш ( шанидан ), чашм ( дидан) ва қалб ( жихати таъаққул ,тафаққух ва фахм додахои гуш ва чашм ) замоники ин абзорро дар ихтиёри инсон қарор дода

«وَجَعَلَ لَكُمُ الْسَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ»،

Шариати ислом дар хамон ибтидо ,дар масалаи ақида ,зон ва гумон ва тақлидро жоиз намедонад.

Дидемки аллох таоло мушрикин ва секуляристхоро масхара мекунадки инхо аз зон ва гумон тақлид мекунанд, ақоидишон бар асоси зон ва гумон аст ; ва ле аллох таоло бо ин абзорики барои инсон қарор дода ба у ижоза намедихадки хар чизиро алакий қабул кунад

«وَلَا تَقفُ مَا لَیسَ لَکَ بِهِ عِلمٌ إنَّ الْسَّمْعَ وَالبْصَرَ وَالفْؤادَ کل اولئک عنه مسئولا»،

Барои хамин се абзорики қарор дода масъулият таъйин намуда аст ва ислом дар масалаи ақида,зон ва гумон ва тақлидро қабул намекунад. Дар мовриди он чиз илм надори аз ту қабул намекунадки онро бипазири. Тақлид дар ақида жоиз нест.

Тақлид яъни инки чун фалоний гуфта пас ман онро анжом медихам. Итминон ба фалоний боис мешавадки ин корро анжом бидихи на итминон ба худи хақ ,чун мумкин аст корики анжом медихи хақ бошад ё набошад. Воқеият хам хамин аст. Инхамма марожеъи тақлид ва инхамма тақлид аз мазохиби мухталиф дар тули солхо ва қарнхои мухталиф , мо бештар аз 150 имом доштем фақат дар фирақи мансуб ба ахли суннатки мазохиби чанд нафар аз онхо монда аст. Пас , ин хамма марожеъи тақлид ва ин хамма тақлид аз мазохиб ба ин маъни нестки хамма онхо дар фалон масалайи фиқхий руйи хақ хастанд ва хақхойи мухталифи вужуд дорад , на , хақхои мухталифи вужуд надорад. Дар холики хаммаи инхо аз ек хақ ва ек манбаъ инхамма тафосири мухталифро ба вужуд оварданд ва инхамма мазхаб ва марожеъи тақлид дуруст шуданд.

Пас , дар умури тақлидий , яқин вужуд надорад ва бештар зон ва гумон хоким аст, то замоники ин умури тақлидий бо хақ мунтабиқ шаванд ва яқин хосил шавадки дар ин моврид воқеан хақ аст ва яқин  хосил шавад бо асл ва хақ аслий фарқи надорад, ва онвақт шумо аз чанин хаққи табъият мекунид.

Аллох таоло куффорро мазаммат мекунадки инхо дар ақоидишон аз зон ва гумон табъият мекунанд ва ин зон ва гумон хам харгиз инсонро ба хақиқат намерасонад. Ба хамин далил астки ,кулли ахли қибла бар руйи ин масала иттифоқи назар дорандки ақидаро наметавон тақлидий ба даст овард ва ақида набояд бар асоси зон ва гумон бошад балки ,бояд бар асоси яқин ,талоши шахс ва жустажуйи шахс бошад. Ин бояд яқини бошад набояд тақлидий бошад.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(23- қисмат)

Мавонеъи такфир ба унвони чохорумин мархала дар равиши бархурд бо шахси муттахам ба журми иртидод, жихати судури хукми иртидод махсуб мешавад. Мархалайи  чохорум ва барраси мавонеъи такфир замони астки шахс се мархалайи гузаштаро бо ” яқин ” пушти саргузошта ва бо ” яқин ” мужрим будани он собит шуда ва кулли шурути такфирро хам дар худ жо дода бошад.

Медонемки монеъ ,яъни чизики бейни ду чиз қарор мегирад ва ижоза намедихад инхо ба хам бирасанд, ё аз вуруд ва хуружи чизи жиловгири мекунад. Либос ,монеъи расидани сармо ба бадани шумо мешавад, чатр монеъи хурдани борон ба сари шумо мешавад, сад монеъи жорий шудани об мешавад, пушиши руйи кобели барқ монеъи барқ гирфтаги шумо мешавад, ва ба хамин шева мавонеъи мухталифи вужуд дорандки онхоро мешносем.

Холо ,агар шахси мусалмон гуфтор ё амалиро анжом дихадки куфрий ва олуда хастанд, ва собит хам шуда бошадки муртакиби чанин журми шуда, ва шурути такфир хам вужуд дошта бошанд. Бо ин вужуд ,хануз мумкин аст мавонеъи бейни ин сухан ё амали олуда бо иймониш вужуд дошта бошандки дар сурати вужуди ин мавонеъ, хамин мавонеъ ижоза намедиханд ин олудаги ба иймони фард ворид шаванд ва ба иймони у садамаи бизанад, ва ин мавонеъ бейни ин сухан ё амали куфрий ва олуда ва иймони шахс қарор мегиранд ва ижоза намедиханд ба иймони шахс садама ворид шавад ва аз иймони шахс мухофизат мекунанд.

Мухимтарин мавонеъи шаръийки бейни куфр ва иймон ,бейни инки шахсро аз жомеъайи муслимин ба жомеъайи куффор баргардонад ва шахс дар ин миён монеъ дуруст карда ва ижоза намедихад исломи шахс аз бейн биравад, иборатанд аз : жахл,таъвил ,хато ,фаромуши , ва нисён ,икрох ва ижбор ,адами иродаи феъл ( мисли инки шахс шуъуриш қуфл шуда ва намедонад ба далили шиддати хушхоли ё шиддати асабоният ва нигароний ,тарс ,ғам ва ғусса чи мегуяд ё чи мекунад ). Иддаи хам тақлидро жузви мавонеъи такфир баён намуда ва адами тақлидро жузви шурут баён карданд.Касони чун ибни Таймия рохимахуллох мегуянд : шахси муқаллид ахли қибла аслан мазхаб надорад ва ба хамин далил уро сохиби узр медонанд.

Ба сурати куллий ,шурути такфир хам яъни хар чи мухолифи ин мавонеъи  такфир бошад мисли : илм ва огохи ,қасд ва амдий будан ,ихтиёр ва адами таъвилки қаблан ба бахши аз инхо ишора кардем , ва агар тўвзихоти дар мовриди ин мавонеъи такфир бидихем фикр кунам шурути хам худ ба худ ровшан мешаванд.

Ибтидо суроғи еки аз мавонеъи такфир тахти унвони узр ба жахл меравемки дар мовриди он зиёд сухбат мешавад:

Инро медонемки инсон бо илм ва огохи аз шиками модар мутаваллид намешавад, балки инсон варақаи сафидий астки ба тадриж бояд чизхои дар невишта шавад то битавонад ба он даража аз рушд ва тахассус бирасадки қудрати идораи зиндаги даруний ва моддий худро дошта бошад. Пас , инсон бо илм ба дунё намеояд, инро хамма медонем. Хамин алъон хийли аз шумо донишжу ва талаба хастид, ё дар машоғили мухталиф муддатхо шогирдий кардид то ба ин даражаи устодий расидид, дар ёдгири адаби сухан гуфтан ,адаби нишастан ,адаби равобити хонуводагий, адаби сиёсий ,ижтимоий ,фархангий ,ақидатий ва ғейрих хам ба тадриж инхоро аз манобеъи мухталиф дарёфт кардид ва дарёфт мекунид.

Дар ин сурат ,қоида бар ин астки инсон дар хар чизики ирсий набошад, ва модарзодий ба у нарасида бошад, ва бояд дар ин дунё худиш ба даст биёварад, жохил ва беилм аст :

«وَاللّهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَجَعَلَ لَكُمُ الْسَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ» (نحل/۷۸)،

Худованд шуморо аз шикамхои модаронитон берун овард дар холики чизи намедонистид , ва у ба шумо гуш ,чашм ва дил дод то сипосгузори кунид.

Дар инжо

«لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئاً»

Яъни хеч чизи намедонид. Хеч чизи намедонид мисли касики иддао дошта бошадки медонад фариштахо нар хастанд ё мода ; хуб , дар ин замина каси хеч чизи намедонанд ва жомеъайи куффор хам намедонистандки чанин иддаойи доштанд ва фақат аз зон ва гумон пейравий мекарданд :

: «وَمَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئاً» ‏(نجم/28)

Ишон дар ин боб чизи намедонанд ва жуз аз зон ва гумон пейравий намекунанд, ва зон ва гумон хам аслан инсонро аз хақ бениёз намекунад . Яъни зон ва гумон харгиз наметавонад жойи яқинро бигирад.

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(22- қисмат)

Дар инжостки мерасем ба қоидаи ” алхудуд тадроу бишшубхот ” яъни тамоми худуд бо шубухот аз шахс дафъ мешаванд ва дур мегарданд. Дар ин замина ихтиёр ва ривоёт зиёдий вужуд дорадки ба сирохат мерасонандки агар кучактарин шубхаи пейдо кардемки бо он метавон хукмиро аз ек мусалмон дур кунем бояд хамин ек шубхаики монеъ шуда дар мовриди шахс яқин хосил шавад бояд ба хамин ек шубха қаноат кард, ва хукм дихем чун яқин хосил нашуда ва фалон шубха ва шак ва тардид вужуд дорад пас хукми иртидод аз шахс бардошта мешавад. Хукми қатли шахс мунтафий мешавад ва шахс аз қатл ва куштор табраъа мешавад.

Абдуллох ибни Масъуд розиаллоху анху мегуяд :

«‏‏ادرؤوا الحدود بالشبهات ادفعوا القتل عن المسلمين ما استطعتم‏‏»

Худудро ба шубха дафъ кунид ва то метавонид хукми қатлро аз мусалмонон дафъ кунид.

Ибни Аббос розиаллоху анху хам аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам нақл мекунадки фармуда :

«ادْرَءُوا الْحُدُودَبالشبهات‏‏».

Худудро бо шубухот бардорид.

Дар нейлил автори шўвконий дар боби тахти унвони ” хад бо тухмат вожиб намешавад ва ба шубха дафъ мешавад” омада аст:

:الزهری عن عروة عن عائشة، قالت: قال رسول الله صلی الله علیه وسلم: «ادْرَءُوا الْحُدُودَ عَنْ الْمُسْلِمِينَ مَا اسْتَطَعْتُمْ فَإِنْ كَانَ لَهُ مَخْرَجٌ فَخَلُّوا سَبِيلَهُ فَإِنَّ الْإِمَامَ أَنْ يُخْطِئَ فِي الْعَفْوِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يُخْطِئَ فِي الْعُقُوبَة».

Хадро то жойики метавонид аз муслимин бардорид ; пас агар барои муттахам ,рохи барои дафъ хаст, он рохро барои у бикушойид ; зеро имом агар дар афв, хато кунад бехтар аст аз инки дар мужозот ва уқубат иштибох намояд.

Маъни ” ядроу бишшубхат ” яъни инки агар шубхаи хар чанд заифи барои хоким ё қози вужуд дошта бошадки бар асоси ин шубха ,хукм алайхи шахс ба хадди яқин ва итминони комил намерасад ; дар ин сурат ,ба далили вужуди ин шубха ,хукм мешавадки дар мовриди ин шахс  ба яқин нарасидаем, ва ба далили нарасидан ба яқин ,хукм алайхи шахс содир намешавад, ва хамин шубха хар чанд заиф хам бошад монеъ аз он мешавадки хукми шахси мусалмон содир шавад. Чиро? Чун бо яқин вориди ислом шуда ва танхо бо яқин аз ислом хориж мешавад, ва хамин ек шубхаи ночиз ,нагузошта мо ба яқин бирасем. Холо ,агар хоким ва қози дар афв ,гузашт ва бахшиши муттахам иштибох кунад бехтар аз ин астки дар жарима кардан ва ижрои хад дучори иштибох шавад,хамчунонки дар хадиси Термизий омада буд :

«فَإِنَّ الْإِمَامَ أَنْ يُخْطِئَ فِي الْعَفْوِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يُخْطِئَ فِي الْعُقُوبَةِ».

Маъмулан тахаққуқи ” ижмоъ ” бисёр сахт аст,дуруст аст ? Аммо мебинемки ибни Манзур ” ижмоъи ” кулли муслимин ва сахобаро дар мовриди қоидаи ” дафъул худуд бишшубухот ” оварда ва гуфта кулли муслимин ва сахоба дар ин замина ижмоъ доранд ва ижмоъ доштанд. Бисёри аз мухаддисин чун Термизий ,Байхақий ,Хайсамий ,ибни Можжа , ибни Аби Шайба ва дигарон боби дар ин замина ижод карданд ва каси аз салаф ва гузаштагони солихи ин уммат дида нашудаки халофи ин ” ижмоъ ” чизи гуфта бошад.

Абу Ханифа рохимахуллох ва асхоби у аз сарсахттарин тарафдорони ин қоида хастанд ва бештар аз хамма ин қоидаро ба кор бурданд. Ба дунболи Абу Ханифа ва тарафдорониш ,Моликийхо ва ба дунболи инхо Шофеъийхо тарафдорони ин қоидаанд ,ва дигарон хам хастанд аммо дар миёни фирақи маъруф ба ахли суннат инхо бештарин касони хастандки аз ин қоида тарафдори карданд хар чандки зохирийхо ва дигарон хам мухолифати бо ин қоида надоштаанд.

Рашид Ризо рохимахуллох мегуяд : ” дар сурати вужуди шубха ва таъвил рожеъ ба фарди муаййан ,хадди куфр ва ахкоми он бардошта мешавад “. У бо ишора ба мазмуни аходиси даръ мегуяд: ” Мо амр шудаемки худудро бо шубухот рафъ кунем ; ва шойистатарин худуд ба рафъ ,хадди иртидод ва хуруж аз дини ислом аст”.

Дидид? Дубора расидем ба ин қоидаи асосийки

«من دخل الإسلام بيقين لم يُـخرج منه إلا بيقين»،

Касики мусалмон буданиш бо яқин собит шуда бошад бо шак ,эхтимол ва шубха аз у гирифта намешавад, балки ба хар шубхаики вужуд дошта бошад чанг мезанемки аз иймони бародар ва хохаримон мухофизат кунем ва онхоро аз худимон дур накунем ва дастимон ба хуни бародаримон рангин нашавад.

Инхо шурути будандки кулли ахли қибла бар онхо иттифоқи назар доранд аммо ,дар мазхаби шиъа илова бар ин шурут ,қасд ва ният ба анжоми куфрро хам аз шароити умда ба шумор оварданд. Аммо гуфтанд : рохи пейдо кардан ба эътиқодоти афрод ва бахусус қасди ононки ба унвони пуштивонаи гуфтор ва рафтори онхо талаққий мешавад, амри астки боисти ба ахли фан ва мутахассисини он вогузор шавад, ва мутахассисин хастандки метавонанд ин қасд ва ниятики пушти ин сухан ё амали ашхос аст ва ин ашхос ба воситаи ин амал ё рафтор муттахам ба иртидод шудандро инхо фақат метавонанд ташхис диханд, ахли тахассус хастандки метавонанд чанин ниятиро ташхис диханд мисли намунаи Хотиб ибни Аби Балтаъа.

Холо ,агар хар ек аз ин чанд шурут вужуд надошта бошанд истелохи муртад бар шахс мунтафий мешавад, ва хад хам бар у ижро намегардад. Аммо , агар шахс ин шурутро дар худ жой дода буд онвақт астки суроғи охарин мархалаи чохорум меравем ва он хам мавонеъи такфир аст.

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(21- қисмат)

Нуктаики лозим аст дар инжо ба он ишора кунам ва дар асри мо ба вуфур дида мешавад ин астки иддаи хастандки хукм ба сурати иштибох ба онхо расида ва хукмро иштибох фахмиданд, ва чизи иштибохиро ба унвони дин ва хақиқати ислом ба онхо маърифий карданд ва агар ба ин ашхос ,халофи онро бигуйид, халофики шумо ба онхо мегуйидро гумрохи ва куфр медонанд; чун омузиш дихандахо халофи ин чизро ба онхо омузиш доданд ва гуфтандки халофи ин ,гумрохи ва куфр аст. Дар ингуна маворид хамки ба каррот бо он мувожих мешавем боз шахс мисли каси мемонадки хақ ба у нарасида аст. Диққат кардид дар ингуна маворид хам шахс мисли каси мемонадки хақ ба у нарасида аст ва хужжати набавийро ошкоро ва ровшан намешносад ва ноогох аст. Касики инчунин , ошкор хақ ба у нарасида бошад ва хукм барояш бадихи ва ровшан нашуда бошад аз судури хукми иртидод табраъа мешавад.

Шарти севум аз шурути такфир ба сухан ё кори бармегардадки шахс онро анжом дода аст. Яъни : бояд сухан ва куфрики муртакиб шуда ,ошкор,ровшан ,қотиъ ва сарихуд далала бошад, ва хеч гумон ,шак ва шубхои дар мовриди он вужуд надошта бошад ва бо итминон ва яқин ва бидуни хеч шак ва шубхаи собит шуда бошадки ин журм,шахсро аз ислом хориж карда аст.Ин нуктаи мухимми аст.

Медонемки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармоянд:

 :«إقَامَةُ حَدٍّ فِي الْأَرْضِ خَيْرٌ لِأَهْلِهَا مِنْ مَطَرِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً»

Яъни жорий кардани ек хад дар замин барои ахли замин бехтар аст аз чихл шаб бориши борон.

Дар ин сурат ва бидуни шак,хукм бар бемор будани бемороники ба бемори вогирий чун тоъун,сил ,вабо ,идиз ва мушобихи инхо мубтало шуданд ва бемори онхо боис мешавад агар хукм ба онхоки бемор хастанд надихид беморийи онхо боис мешавад ба саломати жомеъа садама ворид шавад ва хатто саломати худишон ва мардумро мовриди тахдид қарор медиханд, чун агар ба худиш нагуйики чанин бемори дори саломати худиш хам мовриди тахдид қарор мегирад ,саломати жомеъаро хам мовриди тахдид қарор медихад. Бо ижрои чанин хукми ва додани хукм ба ин шахс дар воқеъ ба зиндаги у кўмак кардаи ва хидмати аст ба зиндаги жомеъа аст.

Дуруст аст, хатто судури хукми он ва мужозот кардани мужримин хам ,агар одилона ва аз руйи итминон ва яқин бошад, дар ихёйи жомеъа ,монанди бориши 40 шаб борони рахмат, боиси тароват ,сарсабзи ва борур шудани жомеъа мешавад ва балки ,ижрои чанин худуди бехтар аз чанин борони барои ахли замин аст. Аммо , бо вужуди тамоми хейрики дар ижрои худуд вужуд дорад агар дар масири сахихи он қарор нагирад ижройи хад ва хаддики ижро мекунем далил намешавадки аз руйи шак ва тардид ва зон ва гумон ба хамрохи зулм ва бедодгирий анжом шавад, ва бо далоили ғейри шаръий нафсоний тўвжих шавад. Хийлихоро дидем ва хийлихоро дорем мебинемки ба қовли худишон доранд худудиро анжом медиханд дар холики ин худуд моли аллох нестанд, моли нафси худишон аст шибхи хукми аллох хастанд чун бар асоси зон ва гумон ва зулм ва бедодгарий ва бо далоили ғейри шаръий ва комилан нафсоний онро анжом медиханд ва тўвжих мекунанд.

Пиёда шудани адолати исломий ва корномаи адолати исломий бештар аз онки мадюни татбиқи хукм бар мужримин бошад, мадюн ва вобаста ба додраси ва расидаги одилона ба хуқуқи афроди жомеъа буда аст. Дифоъ аз хуқуқи шахс ва дифоъ аз хаққи касики муттахам ба журми шуда ,бештар аз хар чизи дигари мухим ва мушкил ва зарурий аст.

Дар ривоёт :

«ادْرَءُوا الْحُدُودَ عَنْ الْمُسْلِمِينَ مَا اسْتَطَعْتُمْ فَإِنْ كَانَ لَهُ مَخْرَجٌ فَخَلُّوا سَبِيلَهُ فَإِنَّ الْإِمَامَ أَنْ يُخْطِئَ فِي الْعَفْوِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يُخْطِئَ فِي الْعُقُوبَةِ»

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо ин ривоёт исрор дорад то сархадди имкон аз мусалмонон худудро бардорид ва мужозотхоро мутаваққиф кунид ва агар рохи барои халосийи онон вужуд дорад,рахоишон кунид ; чун агар имоми муслимин дар авф ва бахшиш ,рохи хато ва иштибохро тей кунад,бехтар аст аз инки дар мужозот ва уқубат иштибох кунад. Дар ин сурат, рохат метавонем мутаважжих шавемки дар қонуни шариати аллох нафси мужозот чандон матлуб нест,балки таъкид бар риояти хуқуқи муттахам бо осонгири дар қазоват ва нигахдори аз хуқуқи муслимин то замони яқин ва субути журм мухим аст ; Ва судури хукм ва мужозот танхо дар сурати ночори ва охарин мархала ва ба унвони ек зарурат дар мовриди он сухбат мешавад.(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(21- қисмат)

Нуктаики лозим аст дар инжо ба он ишора кунам ва дар асри мо ба вуфур дида мешавад ин астки иддаи хастандки хукм ба сурати иштибох ба онхо расида ва хукмро иштибох фахмиданд, ва чизи иштибохиро ба унвони дин ва хақиқати ислом ба онхо маърифий карданд ва агар ба ин ашхос ,халофи онро бигуйид, халофики шумо ба онхо мегуйидро гумрохи ва куфр медонанд; чун омузиш дихандахо халофи ин чизро ба онхо омузиш доданд ва гуфтандки халофи ин ,гумрохи ва куфр аст. Дар ингуна маворид хамки ба каррот бо он мувожих мешавем боз шахс мисли каси мемонадки хақ ба у нарасида аст. Диққат кардид дар ингуна маворид хам шахс мисли каси мемонадки хақ ба у нарасида аст ва хужжати набавийро ошкоро ва ровшан намешносад ва ноогох аст. Касики инчунин , ошкор хақ ба у нарасида бошад ва хукм барояш бадихи ва ровшан нашуда бошад аз судури хукми иртидод табраъа мешавад.

Шарти севум аз шурути такфир ба сухан ё кори бармегардадки шахс онро анжом дода аст. Яъни : бояд сухан ва куфрики муртакиб шуда ,ошкор,ровшан ,қотиъ ва сарихуд далала бошад, ва хеч гумон ,шак ва шубхои дар мовриди он вужуд надошта бошад ва бо итминон ва яқин ва бидуни хеч шак ва шубхаи собит шуда бошадки ин журм,шахсро аз ислом хориж карда аст.Ин нуктаи мухимми аст.

Медонемки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармоянд:

 :«إقَامَةُ حَدٍّ فِي الْأَرْضِ خَيْرٌ لِأَهْلِهَا مِنْ مَطَرِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً»

Яъни жорий кардани ек хад дар замин барои ахли замин бехтар аст аз чихл шаб бориши борон.

Дар ин сурат ва бидуни шак,хукм бар бемор будани бемороники ба бемори вогирий чун тоъун,сил ,вабо ,идиз ва мушобихи инхо мубтало шуданд ва бемори онхо боис мешавад агар хукм ба онхоки бемор хастанд надихид беморийи онхо боис мешавад ба саломати жомеъа садама ворид шавад ва хатто саломати худишон ва мардумро мовриди тахдид қарор медиханд, чун агар ба худиш нагуйики чанин бемори дори саломати худиш хам мовриди тахдид қарор мегирад ,саломати жомеъаро хам мовриди тахдид қарор медихад. Бо ижрои чанин хукми ва додани хукм ба ин шахс дар воқеъ ба зиндаги у кўмак кардаи ва хидмати аст ба зиндаги жомеъа аст.

Дуруст аст, хатто судури хукми он ва мужозот кардани мужримин хам ,агар одилона ва аз руйи итминон ва яқин бошад, дар ихёйи жомеъа ,монанди бориши 40 шаб борони рахмат, боиси тароват ,сарсабзи ва борур шудани жомеъа мешавад ва балки ,ижрои чанин худуди бехтар аз чанин борони барои ахли замин аст. Аммо , бо вужуди тамоми хейрики дар ижрои худуд вужуд дорад агар дар масири сахихи он қарор нагирад ижройи хад ва хаддики ижро мекунем далил намешавадки аз руйи шак ва тардид ва зон ва гумон ба хамрохи зулм ва бедодгирий анжом шавад, ва бо далоили ғейри шаръий нафсоний тўвжих шавад. Хийлихоро дидем ва хийлихоро дорем мебинемки ба қовли худишон доранд худудиро анжом медиханд дар холики ин худуд моли аллох нестанд, моли нафси худишон аст шибхи хукми аллох хастанд чун бар асоси зон ва гумон ва зулм ва бедодгарий ва бо далоили ғейри шаръий ва комилан нафсоний онро анжом медиханд ва тўвжих мекунанд.

Пиёда шудани адолати исломий ва корномаи адолати исломий бештар аз онки мадюни татбиқи хукм бар мужримин бошад, мадюн ва вобаста ба додраси ва расидаги одилона ба хуқуқи афроди жомеъа буда аст. Дифоъ аз хуқуқи шахс ва дифоъ аз хаққи касики муттахам ба журми шуда ,бештар аз хар чизи дигари мухим ва мушкил ва зарурий аст.

Дар ривоёт :

«ادْرَءُوا الْحُدُودَ عَنْ الْمُسْلِمِينَ مَا اسْتَطَعْتُمْ فَإِنْ كَانَ لَهُ مَخْرَجٌ فَخَلُّوا سَبِيلَهُ فَإِنَّ الْإِمَامَ أَنْ يُخْطِئَ فِي الْعَفْوِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يُخْطِئَ فِي الْعُقُوبَةِ»

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо ин ривоёт исрор дорад то сархадди имкон аз мусалмонон худудро бардорид ва мужозотхоро мутаваққиф кунид ва агар рохи барои халосийи онон вужуд дорад,рахоишон кунид ; чун агар имоми муслимин дар авф ва бахшиш ,рохи хато ва иштибохро тей кунад,бехтар аст аз инки дар мужозот ва уқубат иштибох кунад. Дар ин сурат, рохат метавонем мутаважжих шавемки дар қонуни шариати аллох нафси мужозот чандон матлуб нест,балки таъкид бар риояти хуқуқи муттахам бо осонгири дар қазоват ва нигахдори аз хуқуқи муслимин то замони яқин ва субути журм мухим аст ; Ва судури хукм ва мужозот танхо дар сурати ночори ва охарин мархала ва ба унвони ек зарурат дар мовриди он сухбат мешавад.

Бояд дар мовриди журмики шахс муртакиб шуда яқин ва итминон дошт , шахс бо яқин вориди ислом шуда ва танхо бо яқин аз ислом хориж мешавад на бо шак ,шубха ва зон ва гумонки дуруғтарин сухан хастанд, инхо дуруғтарин сухан хастанд :

«إِيَّاكُمْ وَالظَّنَّ فَإِنَّ الظَّنَّ أَكْذَبُ الْحَدِيثِ».

Медонемки каламаи шубха дар маънойи омми он ба кор рафта ва шомили хар шубхаи мешавад. Ба хамин далили ом будан ,хам шубхоти оризи бар муттахамро дар бармегирад ва хам шубхоти оризи бар қозиро, яъни замоники шубха боиси дафъи мужозот мешавад кори ба муттахам ё қози надорад ; дар хар сурат, агар барои муттахам ё қози шубха ориз шавад, шахс аз мужозот соқит мешавад.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(20- қисмат)

Хамин алъон шофеъийхои мо ,ханафийхои мо ,соири мазохиби мо ва гуруххои мухталифики аз миёни мо ба вужуд омаданд бо 40-50 соли гузашта бисёр мутафовут ва мухталиф хастанд ва ниёзманди хукми жадиди мебошанд, холо чи расид ба инки пейравони фалон гурух ё мазхаб дар чанд қуруни гузашта чигуна буданд.

Музаффар Султоний, дар китоби торихи хўромон мегуяд : дар кулли хўромон на дар миёни жинси занон ва на дар миёни жинси мардхо хатто еки хам вужуд надорадки намоз нахон бошад балки , хамма намозхон ва ахли ислом хастанд. Ин моли чанд сол пеш хамин хўромони худимон аст, аммо оё мардуми алъони хўромон хам хамин тури хастанд? Мусалламан на. Пас ,алъон хукми дигари дар мовридишон бояд содир шавад ва мумкин аст чанд сол дигар боз мустахаққи хукми дигари шаванд.

Дар хар сурат ,танхо меъёр барои исботи гуфтор ё амалики боиси иртидоди шахси мусалмон мешавад фақат ва фақат қуръон ва суннати сахих аст, на раъйи фалон олим ё донишманди замони хозир ё гузашта. Донишманди хамки хам акнун харф мезанд бояд мустанади бо қуръон ва суннати сахих бошад, чун шахсиро муттахам ба журми мекунад.

Холо ,агар бидуни шак ва гумон ва ба сурати яқини тавонистем аз тариқи қуръон ва суннати сахих собит кунемки ин амал ,куфри ошкори будаки боиси иртидоди шахс мешавад, дар ин сурат,боз ба мархалаи севум мерасем ва онхам барраси ва дар назар гирифтани шурути такфири шахси мусалмон аст:

Шарти аввал аз шурути такфир ба хамон каси бармегардадки сухан ё амалиро анжом дода, ва ин шахс бояд:

-Мукаллаф бошад: яъни анжом дихандаи куфр бояд болиғ ,оқил ва озод бошад , бачча ,девона ва маст набошад.

Чун росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуда :

“رُفِعَ الْقَلَمُ عَنْ ثَلَاثَةٍ: عَنِ النَّائِمِ حَتَّى يَسْتَيْقِظَ، وَعَنِ الصَّبِيِّ حَتَّى يَحْتَلِمَ، وَعَنِ الْمَجْنُونِ حَتَّى يَعْقِلَ”

Ин шарти аввал аст, бояд мукаллаф буда ва таклиф бар у вожиб шуда бошад. Масалан мегуянд ба донишомузи таклиф медиханд.

Дувумин шарт ва дар воқеъ мухимтарин шарт, ба иқомаи хужжати набавий бар шахс ва огохий ва шинохти шахс бармегардад. Яъни шахс дар ин заминаики муттахам шуда ,огохийхои мовриди ниёз ва зарурий бо иқомаи ” хужжати набавий ” ба у расида бошад, ва барояш малмус ва ошкор шуда бошад. Яъни тури барояш ошкор шуда бошадки ба қовли қуръон ба нахвики чигуна метавонад фарзандонишро бишносад ингуна битавонад хақро ташхис дихад :

«يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ»،

Ба хамон шеваки метавонад фарзандонишро бишносад ба хамон шева хам хукм барояш ровшан шуда бошад ва онро бишносад, ва битавонад ба хамон шеваики бейни фарзанди худиш бо баччахои дигар метавонад фарқ бигузорад, ба хамон шева хам битавонад бейни ин хукми шариат аллох бо ахкоми куфрий дигар фарқ бигузорад, ва ин шахсики муттахам ба чанин куфри шуда битавонад хукми аллохро аз ин куфрики руйи у собит шуда , ба хамин осоний битавонад ташхис дихад, хамон турики метавонад падари худишро аз соири падархо ташхис дихад.

Холо , агар ин хақ ва хукми аллох мисли намоз ,руза ,хаж ва ғейрихки барои умум ошкор ва ровшан шуда ва забонзади хосси ва ом шуда яъни барои хамма ровшан аст, ин шахс иддао кунад ва бигуяд ман намедонистам, аз вай пазирофта намешавад. Дар инжо мухим ин астки ин хақ барои афроди жомеъа чанон ровшан шуда бошадки хеч шакки вужуд надошта бошад мабний бар инки каси монда бошадки аз ин хукм бехабар бошад.

Аммо ,умури дигари хам хастандки мумкин аст барои иддаи ровшан шуда бошад аммо барои касони ровшан нашуда бошад ва ин шахс дар еки аз ин маворид дучори кори шуда бошадки дар маъаррази журми иртидод қарор гирифта бошад. Дар инжо ин шахс дар ин моврид ,хақ барояш ошкор ва бадихи нашуда, хукм барояш ошкор ва бадихи нашуда, барои хамин,аз журм ва судури хукми иртидод табриъа мешавад. Харфиро задаки ин харф қаблан ошкор набудаки куфр аст барояш ровшан ва ошкор нашудаки ин чанин журми аст, барои хамин аз журм ва судури хукми иртидод табриъа мешавад.

Пас ,меъёр ин астки хақ қаблан барои шахс ошкор ва бадихи шуда бошад, на инки дар шариат возих ва ошкор баён шуда бошад, ё барои дигарон ошкор ва ровшан бошад. Фарқи намекунад дар кудом бахши аз дин бошад, балки мухим ин астки ин шинохт бояд дар хамон журми бошадки ин шахс ба он муртакиб шуда ва фарқи хам намекунадки оё дар мовриди ақида аст ё дар мовриди соири ахком мебошад.

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(19- қисмат)

Пас, инкори шахс то замоники эътибор дорадки аввалан худишро аз муслимин жудо накарда бошад, ва вориди куффори ошкор нашуда бошад, ва илова бар он зимни огохи бар журм, гуфтори вай бо кордориш мухолиф набошад ва ё дар холи анжом додани он набошад. Мардики дар рамазон нахор мехурад, ва мебиники дорад мехурад ,агар соф соф ба чашмхоят нигох кунад ва бигуяд ман ғазо намехурам чи холати ба шумо даст медихад? Касики дастиш дар жиби туст ва пулитро медуздад ё ба хонат омада ва дар холи жамъ кардани васоил мебошад, агар муччи уро бигири ва бигуйи чиро дузди мекуни ? Соф соф ба чашмхоит нигох кунад ва бигуяд ман дузди намекунам ва дузд нестам , чи холати ба шумо даст медихад?

Ин холат хуккоми тоғут ва маздурони куффори секуляри жахоний астки анвоъи куфриёт ,жиноёт ,эъдомхо, дуздихо ,чоповулхо , мусалмонкушихо , ва кушторхоро анжом медиханд ва соф соф ба чашмхои мардум нигох мекунанд ва мегуянд мо набудем, ва сохирон ва уламои дарборий хам мегуянд ин инкори онхо ба маъни ин астки рост мегуянд.

Ба назари ман ин аимматул куфр ва муфсидинро бехтар аст ба вақти худиш биспорем, ва дар ин фурсат бармегардем суроғи мусалмоники муттахам шуда буд ба иртикоби журмики дар сурати абур аз марохили хоссики  барояш таъйин шуда боиси судури хукми қатъий иртидоди шахс мешавад ва ба самт ва суйи хатарноки пеш меравад, масирики хийли хатарнок аст.

Холо ,агар шахси мусалмон иқрор кунад ва чизиро инкор ва рад накунад ,журми у собит мешавад. Аммо , ин кофий нест ва наметавон хукмро содир кард, ва мо танхо мархалаи аввалро той кардем. Мархалаи дувум ин астки , бояд собит хам бикунемки ин тухмат ,журм ва куфри будаки боиси иртидоди шахс мешавад. Ин чизи астки фақат ва фақат аз тариқи нусуси қатъий қуръон ва суннати сахих собит мешавад.

Қаблан собит кардем ва ин фард хам иқрор кардки чанин харфиро задаки ба иттихоми журм уро гирифтанд ва ле бояд собит  шавадки харфироки зада журми куфрий будаки боиси иртидоди шахс мешавад, ва ин хам чизи астки фақат дар қуръон ва суннат собит мешавад,ин хам чизи аст шабихи халол ва харом дар қуръон ва дар қонуни шариати аллох ,ва фақат аллох хаққи халол кардан ё харом кардан дорад, ва муслимин танхо корики мекунанд ин астки ин ахкомро бидуни хеч гуна дахли ва тасарруфи аз қуръон ва суннат бигиранд ва ба он амал кунанд. Инжо дигар жойи ижтиход нест, жойи таъвил ва раъйи инсон нест.

Дар ин сурат, хукм ба инки ин сухан ё ин амалики шахс онро анжом дода журми аст дар хадди иртидод, ” бар ухдаи мо нест ” балки ,фақат ба аллох ва росулиш бармегардад ва манбаъи он танхо қуръон ва суннати сахих аст на раъйи фалон олим ,фалон имом ва мужтахид ва фалон бузургворики қаблан буданд ва чизиро дар мовриди гуруххои дўврони худишон гуфтанд ё дар мовриди гурух, мазхаб ва фикри хосси……….чизи гуфта бошанд. Ин еки аз хамон нукоти астки хийли аз дустон ба он диққат намекунанд ва фақат бо раъй ва фатвойи ек олим дар дўвраи хоски марбут ба гурухи хосси хам асри худи ин олим буда ва ин харфро зада,мехоханд ин хукмро бар замони алъони худишон хам татбиқ диханд. Дар воқеъ ингуна мешавад ва мисли қуръон ва суннат бо чанин оройи бархурд кунанд. Хар чандки худишон онро инкор кунанд аммо,амалан хамин корро анжом медиханд дар холики ин ек иштибохи махз аст.

Хар гурухи ва мазхаби дар хар дўврайи пейравони хосси дошта ва агар қудрат хам дар ихтиёри у набуда бошад даххо ва балки садхо шоха аз он хам жудо шуда ва хар кудом хам иддаойи хамон мазхабро доштанд ва мумкин аст – ва қатъан сидқ мекунад ва алъон хам хамин аст – ки шохахойи инхирофий зиёдий хам дар дўврони хамон гурух ва мазхаб вужуд дошта бошанд. Хуб ,олими омада дар мовриди еки аз хамин гуруххо сухбат карда ва мумкин аст мустахаққи хукми хамон олим хам буда бошанд, корики анжом доданд ва мустахаққи хамон хукм хам шуданд ва олими он замон , ин гурухи хоссиро мустахаққи хамон раъй карда аст, аммо хамин гурух ва мазхаб дар дўвраи дигар тағйироти хуб ё бад дар онхо ба вужуд омада бошад, табиий аст хийли аз онхо ба самти хуби омаданд ё хийли аз бадхо аз бейн рафтанд,мисли садхо фирқаики токунун аз бейн рафтанд ва ё тўлид шуданд ; хуб ,холо вақтики ин гурух дар дўвраи дигар тағйир пейдо карда ва ба самти хуби ё бади харакат карда , пас мустахаққи хукми дигари мешаванд ва хукми олими қаблий дар дўвраи гузашта ба дарди жадидихо намехурад. Дар ин сурат дигар наметавон хамон хукми олими қаблийро дар мовриди инхо татбиқ дод ,балки ” балки меъёри собити мо вазъи мовжуди онхо ва фақат ва фақат қуръон ва суннати сахих аст ва хеч раъйи собити дар мовриди чизхои мутағаййир вужуд надорад.”

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(18- қисмат)

Албатта, дар ин замина хам мудофиъини тоғутхо ва иддаи аз сохирон ва уламои суъйики дар ихтиёри тавоғит ва ба нафъи тавоғит дар холи анжоми вазифа хастанд шубухотиро барои жоду кардани муслимин дар ин замина дуруст карданд. Мо медонемки ин инкор барои мусалмони астки бахши аз мост ва мисли мо ба тамоми қонуни шариати аллох эътиқод дорад ва мисли мо худишро аз жомеъайи муслимин жудо накарда, аммо агар жудо карда бошад, чи? Агар ба жамъи куффори ошкор рафта бошад, чи?

Агар ин шахс хам акнун хам дар холи анжом додани журм бошад ва бидонандки журм аст ва хамма уро бибинем чи ? Ё то замоники мурда бошад хамин журмро анжом дода бошад чи? Оё жойи барои тардиди мо мемонад то масалан ек бори дигар биёем ва аз у бипурсем? Ё жойи барои инкори хамин шахс хам мемонад?

Мушаххас аст ,шахси мусалмон харфи зада ва ё амали аз у сар задаки моли масалан яхудиён ,насронийхо ,мажус ё секуляристхо буда, ва мо хиёл кардемки ин шахс ба жамъи хамон гуруххо рафта ва шохидони хам гувохи додандки ин шахс чанин амали ё гуфтори аз у сар зада ,аммо худи ин шахс мегуяд ин харфро аслан назадам ва инкор мекунад ва мо хам аз вай мепазиремки ин шахс аз миёни муслимин бо ин сухан ва каломи худиш ба жойи дигари нарафта ,холо агар бидонадки кориш журм аст ва воқеан уро хамонжо бибинем, чи ?Метавон харфи касироки дохили дарё рафта ва мегуяд дар дарё нестамро қабул кунем? Касики маст аст ва дохили машруб фуруши мегуяд ман шароб нахурдам, метавон харфи уро бовар кард? Агар каси ошкор ба еки аз ахзоби секуляри коммунист ,демократи либирал ё ба яхудият ,насроният ва мажусият ва ғейрих мулхақ бошад ва бигуяд ман секуляр ё яхудий ,насроний ва мажус нестам ва мусалмонам, ин дуруғ ошкори гуфта аст.

Хузури у дар фалон хизби секуляр ва дар даст доштани самтхойи мухталиф дар он ва ғейрих амалийро нишон медихадки бо гуфториш дар тазод буда ва фақат барои фариби муслимин аст. Комилан ошкор аст хамчунонки секуляристхои муртади курдистон барои фариби муслимин мегуянд қози Мухаммад муртад бунёнгузори аввалин хизби иртидодий секуляр дар курдистон буда ,секулярист набуда ,ё Абдуллатиф салафий оли саъуд мегуяд: дар курдистони Ироқ вали амри мо Масъуд борзоний мегуяд ман секуляр нестам. Ин сохир мегуяд : рахбари хизби демократ курдистони Ироқ гуфта ман секуляр нестам пас наметавон уро секуляр донист чун иқрор кардаки нест.

Сарфи назар аз инки худи хамин сохир ( Абдуллатиф ) еки аз салафийхои дуруғгуйи оли саъуд ва аз косалисхойи тоғутхост ва наметавон харфи уро қабул кард, ва сарфи назар аз инки сухбатхои борзоний дар дифоъ аз дини секуляризм ва инки хамиша худишро мудофеъи секуляризм дониста ва танхо ек бор хам  ек калама алайхи секуляризм нагуфта, бо онки тамоми расонахо хам дар ихтиёри у хастанд, ва хазорон жавони курдро дар рохи дини секуляризм ва секуляристхои жахоний ба рахбарий Амрико ва новкарониш ба куштан дода,фақат кофий аст ба маромномаи хизбий у мурожаъа шавад ё хаддиақал ба хамин унвони хизби демократи курдистони у таважжух шавад ва фақат каламотро дар назар бигирем ( ба унвони демократ таважжух шавадки ) демокрасий ва демократи куллан бар асоси секуляризм таъриф шуда аст.

Ин салафий дарборий мегуяд секуляризм куфр аст, дар хийли аз матолиби у хаст чун ,наметавонад бигуяд нест ва мегуяд ахзоби секуляр хам кофар хастанд. Хуб , холо агар каси рахбари ек хизби секулярист шавад чи? Ин суъоли астки бояд ни сохирхои дарборий дин фуруш жавоб диханд. Касики ба рахбарияти ек хизби секуляр мерасад, ин ек кофари маъмулий нест балки ” аимматул куфр ” аст. Ин ” аимматул куфр ” аст.

Охар магар метавонем ба Сталин бигуем ин шахс коммунист нест дар холики рахбари коммунистхо буда ? Магар метавон ба қози Мухаммад бигуем демократ ва секуляр набуда дар холики бо химояти Сталин ,бунёнгузори аввалин хизби секуляр ва иртидодий дар курдистон буда? Оё метавон инқадар мусалмонро ахмақ фарз карда бошандки бо амомаики руйи либоси форми коммунистхо бар сари қози Мухаммад гузоштанд хиёл мекунанд метавонанд моро фариб диханд?(идома дорад……)