مطالب به زبان ترکی(اویغوری، اوزبیکی، قزاقی، تورکمن و…) – برگه 57

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

(6-қисм)

Шу сабабли хам “вохид умматни” йўлида харакат қилишни ва умматни булғанишлардан поклашни ўрнига уларни ўзлари турли-хил умматларни вужудга келтиришади; якка ёки тарқоқ гурухлар қолибидаги даъватни шўро ва вохид умматни канали орқали қилинадиган даъватдан афзал кўришади ва мана бу усул билан машхурроқ бўламиз деб ўйлашади, аммо аслида шуни айтиш лозимки, уларни кўзбўямачилик ва ислом душманларини режалари асосида харакат қилишлик уларни тафарруқ ширки томонга тортиб кетган ва хақиқатда эса улар илми кам ё қўрқоқ ва заиф,пойдевори суст инсонлар бўлиб, улар хатто ўзларини махалласидаги масжидларни минбаридан мунофиқлар тўдасини олиб ташлашга хам қодир эмаслар, энди жамиятга хоким бўлган хоким тоғутларни олиб ташлаш ва ер юзини олтиталик кофирлардан поклаш хақида гапирмаса хам бўлади. Ёки улар нихоятда осонлик билан кофирларни ахборот воситалари ва аллохни шариатидаги қонунларни,дорул исломни душманларининг рухий жанглари вужудга келтирган фазога таслим бўлишади. Шубхасиз улар аллохни динини кўтариб юрувчилар ва жахондаги куфр дунёси ,махаллий иртидодни қаршисидаги диннинг тўртталик мафхумини даъватчилари бўла олишмайди, агарчи улар қўлларида тўғри адресга эга бўлишса хам,аммо хато,нотўғри йўлдан юришяпти.

Албатта шуни назарга олиш керакки, қуйидаги аллох таолони мархамат қилган оятига кўра:

قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى (سبأ/46)

(Эй Мухаммад, мушрикларга) айтинг: “мен сизларга фақат биргина нарсани – аллох учун жуфт-жуфт, ёлғиз- ёлғиз холингизда туриб,сўнгра (Мухаммад ва у келтирган китоб хақида) тафаккур қилишингизни тавсия қилурман.

Ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилганларига кўра:

بَلِّغُوا عَنِّي ولو آيَةً [1]

агар бир оятни бўлса хам мендан етказинглар; хар бир шахс “вохид уммат” ироя берган нарсаларга асосланган холда ўзи қодир бўлган миқдорда якка ёки жамланган суратда аллох таолони динини етказа олади ва ўзини росулуллох саллаллоху алайхи васалламни қуйидаги дуоларига шомил қилади:

نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مَقَالَتِي فَوَعَاهَا وَحَفِظَهَا وَبَلَّغَهَا فَرُبَّ حَامِلِ فِقْهٍ إِلَى مَنْ هُوَ أَفْقَهُ مِنْهُ[2]

мендан бир сўзни эшитиб ёдлаб олган ва эшитганидек уни баён қилган кишини аллох хурсанд қилиб шодмон этсин. Ўзидан кўра фақихроқ кишига ривоятни етказиб берган фақих қандай хам яхши кишидир.

Аммо фақат жамланган холда “ бугунги кунни эхтиёжларига” жавоб бера оладиган ишларда якка холда харакат қилинадиган бўлса, бу монеълик,тўсиқни вужудга келтириш хисобланади, дорул исломдаги шўролашиш, маслахатлашиш хизбларга бўлинишни ўрнига келган нарсадир.

Инсонларни ўртасидаги хизбларга бўлинишни фақат шўро номли абзорни канали орқали вохид ақида билан йўқотилади, бўлмасам либирал жамиятларда хизбгаролик ва хизбларга бўлиниш четланиб бўлмайдиган ёки тугатиб бўлмайдиган ишдир, хизбларнинг энг кўп миқдордаги фойдаси шуки, агар улар жамиятда хозир бўлишса, бошқа сиёсий ўйинчилар уларни назарга олмасдан туриб ўйинни давом эттиришмайди ва улар хам ўйинни бир қисмига айланишади.

Вохид ақида мавжуд бўлмагандан сўнг хар қандай хизб ўзини хақ деб ўйлайди ва ўзида мавжуд нарсаларга иймон келтиради ва ягона нажот берувчи йўлнинг сўзлашуви ўзини хузурида эканидан хурсанддир, у бошқа ахзобларни ботил дейди ва улардаги мавжуд нарсаларни қабул қилмайди, хатто бошқа ахзобларни баробарида кар ва кўрга айланиб қолади ва тўнғиз сифатларга ўхшаб мухолиф ахзобларни фақат манфий,булғанган қирраларини кўради холос.

Аммо мана шу ахзоблар ботил асосга ва аллохни шариатидаги қонунларга душманчилик қилишга кўра бир-бирлари билан муттахид бўлишади ва харгиз ахзоб аллох таоло юборган хақга кўра бўлишмайди, чунки секуляристлар (мушриклар) харгиз бу йўлда бўлишган эмас.

(давоми бор……)

[1] بخاری 3461 / صحيح ابن حبان 6256/ حلية الأولياء6/80

[2] الترمذي (2658) / وأبو يعلى في ((المعجم)) (219)، /والطبراني في ((المعجم الأوسط)) (5179)./ ابن ماجه 2498

پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

(6-قیسم)

شُو سَبَبلِی هَم “واحِد اوُمَّتنِی”یوُلِیدَه حَرَکَت قِیلِیشنِی وَ اوُمَّتنِی بوُلغَنِیشلَردَن پاکلَشنِی اوُرنِیگه اوُلَرنِی اوُزلَرِی توُرلِی- هِیل اوُمَّتلَرنِی وُجُودگه کِیلتِیرِیشَدِی؛ یَککَه یاکِی تَرقاق گوُرُوهلَر قالِیبِیدَگِی دَعوَتنِی شُورا وَ واحِد اوُمَّتنِی کَنَلِی آرقَلِی قِیلِینَدِیگن دَعوَتدَن اَفضَل کوُرِیشَدِی وَ مَنَه بُو اُصُول بِیلَن مَشهُورراق بوُلَمِیز دِیب اوُیلَشَدِی، اَمّا اَصلِیدَه شُونِی اَیتِیش لازِمکِی، اوُلَرنِی کوُزبُویَه مَه چِیلِیک وَ اِسلام دُشمَنلَرِینِی رِیجَه لَرِی اَساسِیدَه حَرَکَت قِیلِیشلِیک اوُلَرنِی تَفَرُّق شِیرکِی تامانگه تارتِیب کِیتگن وَ حَقِیقَتدَه اِیسَه اوُلَر کَم یا قارقاق وَ ضَعِیف، پایدِیوارِی سُوست اِنسانلَر بُولِیب، اوُلَر حَتَّی اوُزلَرِینِی مَحَلَّه سِیدَگِی مَسجِدلَرنِی مِنبَرِیدَن مُنافِقلَر توُدَه سِینِی آلِیب تَشلَشگه هَم قادِر اِیمَسلَر، اِیندِی جَمِیعیَتگه حاکِم بُولگن حاکِم طاغُوتلَرنِی آلِیب تَشلَش وَ یِیر یُوزِینِی آلتِیتَه لِیک کافِرلَردَن پاکلَش حَقِیدَه گپِیرمَسَه هَم بُولَدِی. یاکِی اوُلَر نِهایَتدَه آسانلِیک بِیلَن کافِرلَرنِی اَخبارات واسِیطَه لَرِی وَ اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَرنِی، دارُ الاِسلامنِی دُشمَنلَرِینِینگ رُوحِی جَنگلَرِی وُجُودگه کِیلتِیرگن فَضاگه تَسلِیم بُولِیشَدِی. شُبهَه سِیز اوُلَر اَلله نِی دِینِینِی کوُتَرِیب یوُرُووچِیلَر وَ جَهاندَگِی کُفر دُنیاسِی، مَحَلِّی اِرتِدادنِی قَرشِیسِیدَگِی دِیننِینگ توُرتتَه لِیک مَفهُومِینِی دَعوَتچِیلَرِی بوُلَه آلِیشمَیدِی، اَگرچِی اوُلَر قوُللَرِیدَه توُغرِی اَدرِیسگه اِیگه بُولِیشسَه هَم، اَمّا خَطا، ناتوُغرِی یوُلدَن یوُرِیشیَپتِی.

اَلبَتَّه شوُنِی نَظَرگه آلِیش کِیرَککِی، قوُیِیدَگِی اَلله تَعالَی نِی مَرحَمَت قِیلگن آیَتِیگه کوُرَه: قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى (سبأ/46) (اِی مُحَمَّد، مُشرِکلَرگه) اَیتِینگ: “مِین سِیزلَرگه فَقَط بِیرگِینَه نَرسَه نِی – اَلله اوُچُون جوُفت- جُوفت، یالغِیز- یالغِیز حالِینگِیزدَه توُرِیب، سُونگرَه (مُحَمَّد وَ اوُ کِیلتِیرگن کِتاب حَقِیدَه) تَفَکُّر قِیلِیشِینگِیزنِی تَوصِیَه قِیلوُرمَن.

وَ رَسُول الله صلی الله علیه وسلم مَرحَمَت قِیلگنلَرِیگه کوُرَه: بَلِّغُوا عَنِّي ولو آيَةً [1] اَگر بِیر آیَتنِی بُولسَه هَم مِیندَن یِیتکَزِینگلَر؛ هَر بِیر شَخص “واحِد اوُمَّت” اِرایَه بِیرگن نَرسَه لَرگه اَساسلَنگن حالدَه اوُزِی قادِر بُولگن مِقداردَه یَککَه یاکِی جَملَنگن صُورَتدَه اَلله تَعالَینِی دِینِینِی یِیتکَزَه آلَدِی وَ اوُزِینِی رَسُول الله صالی الله علیه وسلمنی قوُیِیدَگِی دُعالَرِیگه شامِل قِیلَدِی: نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مَقَالَتِي فَوَعَاهَا وَحَفِظَهَا وَبَلَّغَهَا فَرُبَّ حَامِلِ فِقْهٍ إِلَى مَنْ هُوَ أَفْقَهُ مِنْهُ[2] مِیندَن بِیر سُوزنِی اِیشِیتِیب یادلَب آلگن وَ اِیشِیتگنِیدِیک اوُنِی بَیان قِیلگن کِیشِینِی اَلله تَعالَی حوُرسَند قِیلِیب شادمان اِیتسِین. اوُزِیدَن کوُرَه فَقِیهراق کِیشِیگه رِوایَتنِی یِیتکَزِیب بِیرگن فَقِیه قَندَی هَم یَحشِی کِیشِیدِیر.

اَمّا فَقَط جَملَنگن حالدَه “بوُگوُنگِی کوُننِی اِیختِیاجلَرِیگه” جَواب بِیرَه آلَدِیگن اِیشلَردَه یَککَه حالدَه حَرَکَت قِیلِینَدِیگن بوُلسَه، بُو مانِعلِیک، توُسِیقنِی وُجُودگه کِیلتِیرِیش حِسابلَنَدِی، دارُ الاِسلامدَگِی شوُرالَشِیش، مَصلَحَتلَه شِیش بُولِینِیشنِی اوُرنِیگه کِیلگن نَرسَه دِیر.

اِنسانلَرنِی اوُرتَسِیدَگِی حِزبلَرگه بُولِینِیشنِی فَقَط شوُرا ناملِی اَبزارنِی کَنَلِی آرقَلِی واحِد عَقِیدَه بِیلَن یُوقاتِیلَدِی، بوُلمَسَم لِیبِیرَل جَمِیعیَتلَردَه حِزبگرالِیک وَ حِزبلَرگه بُولِینِیش چِیتلَنِیب بُولمَیدِیگن یاکِی توُگه تِیب بُولمَیدِیگن اِیشدِیر، حِزبلَرنِینگ اِینگ کوُپ مِقداردَگِی فایدَه سِی شوُکِی، اَگر اوُلَر جَمِیعیَتدَه حاضِر بُولِیشسَه، باشقَه سِیاسِی اوُیِیینچِیلَر اوُلَرنِی نَظَرگه آلمَسدَن توُرِیب اوُیِیننِی دَوام اِیتتِیرِیشمَیدِی وَ اوُلَر هَم اوُیِیننِی بِیر قِیسمِیگه اَیلَه نِیشَدِی.

واحِد عَقِیدَه مَوجُود بُولمَگندَن سُونگ هَر قَندَی حِزب اوُزِینِی حَق دِیب اوُیلَیدِی وَ اوُزِیدَه مَوجُود نَرسَه لَرگه اِیمان کِیلتِیرَدِی وَ یَگانَه نَجات بِیرُوچِی یُولنِینگ سوُزلَشُووِی اوُزِینِی حُضُورِیدَه اِیکَنِیدَن حوُرسَنددِیر، اوُ باشقَه اَحزابلَرنِی باطِل دِییدِی وَ اوُلَردَگِی مَوجُود نَرسَه لَرنِی قَبُول قِیلمَیدِی، حَتَّی باشقَه اَحزابلَرنِی بَرابَرِیدَه کَر وَ کوُرگه اَیلَنِیب قالَدِی وَ توُنغِیز صِیفَتلَرگه اوُحشَب مُخالِف اَحزابلَرنِی فَقَط مَنفِی بوُلغَنگن قِیررَه لَرِینِی کوُرَدِی حالاص.

اَمّا مَنَه بُو اَحزابلَر باطِل اَساسگه وَ اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَرگه دُشمَنچِیلِیک قِیلِیشگه کوُرَه بِیر- بِیرلَرِی بِیلَن مُتَّحِد بوُلِیشَدِی وَ هَرگِیز اَحزاب اَلله تَعالَی یُوبارگن حَقگه کوُرَه بُولِیشمَیدِی، چُونکِی سِکوُلارِیستلَر (مُشرِکلَر) هَرگِیز بُو یُولدَه بوُلِیشگن اِیمَس.

(دوامی بار…..)

[1] بخاری 3461 / صحيح ابن حبان 6256/ حلية الأولياء6/80

[2] الترمذي (2658) / وأبو يعلى في ((المعجم)) (219)، /والطبراني في ((المعجم الأوسط)) (5179)./ ابن ماجه 2498

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)

(6-قسمت)

به همین دلیل به جای حرکت در مسیر «امت واحد» و تلاش جهت تصفیه ی امت از آلودگی ها، خود اقدام به تولید امم مختلفی می کنند؛ و دعوت فردی یا در قالب گروههای متفرق را بر دعوت از کانال شورا و امت واحد ترجیح می دهند و خیال می کنند اینگونه مردمی تر می شوند، اما در واقع باید گفت که عوام زدگی و حرکت طبق نقشه های دشمنان اسلام آنها را به سمت و سوی شرک تفرق کشانده و در واقع اینها انسانهای کم علم یا ترسو و ضعیف و سست بنیه ای هستند که حتی توانائی برداشتن دارودسته ی منافقین از منبر مسجد محله ی خودشان را ندارند چه رسد به برداشتن طاغوتهای حاکم بر جامعه و پاک کردن زمین از طاغوتهای 6گانه. و یا به همین سادگی تسلیم جو به وجود آمده توسط رسانه های کفار و جنگ روانی دشمنان قانون شریعت الله و دارالاسلام شده اند. اینها بدون شک نمی توانند حاملان دین الله و دعوتگران دین با مفاهیم 4گانه ی آن در برابر دنیای کفر جهانی و ارتداد محلی باشند، اینها با در دست داشتن آدرس درست دارند مسیر اشتباهی را طی می کنند.

البته باید در نظر داشت که طبق فرموده ی الله تعالی که می فرماید: قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى (سبأ/46) بگو: من شما را تنها یک نصیحت می‌کنم، و آن این است که : خالصانه برای خدا، دو نفر دو نفر، و یا یک نفر یک نفر، برخیزید؛ و طبق فرموده ی رسول الله صلی الله علیه وسلم که می فرماید: بَلِّغُوا عَنِّي ولو آيَةً [1] از من برسانید اگر چه یک آیه باشد؛ هر شخصی می تواند بر اساس آنچه که «امت واحد» ارائه داده است به اندازه ی توان و وسعت خودش به صورت فردی یا جمعی دین الله تعالی را برساند و خودش را مشمول این دعای رسول الله صلی الله علیه وسلم کند که می فرماید: نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مَقَالَتِي فَوَعَاهَا وَحَفِظَهَا وَبَلَّغَهَا فَرُبَّ حَامِلِ فِقْهٍ إِلَى مَنْ هُوَ أَفْقَهُ مِنْهُ[2] خداوند ‏فردی را شاد و شادمان کند که سخنی از من شنیده و حفظ کرده و همانطور که شنیده است آنرا بیان کند. چه بسا حامل فقهی که روایات را به فقیه تر از خود منتقل سازند.

اما در اموری که تنها به صورت جمعی می توانند به «نیازهای روز» پاسخ دهند و تک روی نوعی تولید مانع محسوب می شود شورا سالاری جایگزین و بدیل حزب سالاری در دارالاسلام است.

تحزب در میان انسانها تنها با عقیده ای واحد و از کانال ابزاری به نام شورا از بین می رود و گرنه در جوامع لیبرال حزب سالاری و حزب گرائی امری اجتناب ناپذیر و پایان ناپذیر است که حداکثر فایده احزاب این است که در صورت حضور آنها در جامعه، سایر بازیگران سیاسی نمی توانند بدون در نظر گرفتن آنها به بازی ادامه بدهند و اینها هم بخشی از بازی می شوند.

زمانی که عقیده ی واحدی وجود نداشته باشد هر حزبی خودش را بر حق می داند و به داشته های خودش ایمان دارد و سرخوش است که تنها راه نجات گفتمان درست پیش اوست ، و سایر احزاب را بر باطل و داشته های آنها را نمی پذیرد، و حتی در برابر سایر احزاب دچار کوری و کری می شوند و مثل خوک صفتان تنها موارد منفی و آلوده ی احزاب مخالف را می بینند.

اما همین احزاب بر محور باطل و دشمنی با قانون شریعت الله با هم متحد می شوند و هرگز احزاب بر مدار حقی نیستند که الله تعالی فرستاده است، چون سکولاریستها (مشرکین) هرگز در این مسیر نیستند.

(ادامه دارد…….)

[1] بخاری 3461 / صحيح ابن حبان 6256/ حلية الأولياء6/80

[2] الترمذي (2658) / وأبو يعلى في ((المعجم)) (219)، /والطبراني في ((المعجم الأوسط)) (5179)./ ابن ماجه 2498

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

(5-қисм)

Аби Саъид Худрий розиаллоху анху ривоят қиладики, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам айтдиларки:

«لَا ضَرَرَ وَلَا ضِرَارَ»[1]

Бошқа ровийлар мана бу лафзни хам росулуллох саллаллоху алайхи васалламдан келтиришган:

« مَنْ ضَارَّ، ضَارَّ اللَّهُ بِهِ، وَمَنْ شَاقَّ، شَقَّ اللَّهُ عَلَيْهِ »[2]

“ кимки зарар етказадиган киши бўлса, худованд унга зарар етказади, кимки душманчилик қиладиган бўлса худованд унга душманчилик қилади”, шубхасиз мулукият номли уммул фасод ва нубувват манхажига асосланган хукуматдан бурилиб кетишдан ва улил амр шўросини қулашидан сўнг ва даъват,жиход ишларидаги хамда дорул исломни амниятини саломатлигини таъминлашга боғлиқ бўлган ишлардаги манхажий,ақидавий адашишлар вужудга келгандан сўнг, тафарруқдан кўра каттароқ ва шиддатлироқ зарар мавжуд эмас, бўлиб хам бу ана ўша икки офатни самараси хисобланади.

Мусулмонларга ерни эхтиёт қилиш вазифаси юклатилган, чунки буни оқибатида ер юзида ошкор “олтиталик кофирлар”,мунофиқлар тўдаси ва жиноятчи мусулмонлар томонидан фасод тарқалиб кетмайди, шунингдек аллох таоло бу борада мархамат қиладики:

وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ ( بقره /۲۵۱)

Агар аллох одамларларнинг айримларини айримлари билан дафъ қилиб турмас экан, шубхасиз, ер фасодга дучор бўлади. Энди хозирги пайтда кўзимиз билан кўриб турганимиздек, секуляр ва мушрик кофирлар муттахид бўлган холда бизларга қарши қуролли жангга киришган, бизлар хам уларга қарши қуролли жангга муттахид бўлган холда кирдикми ва аллох таоло мархамат қилганидек дастурларига амал қилдикми?

وَ قاتِلُوا الْمُشْرِکينَ کَافَّةً کَما يُقاتِلُونَکُمْ کَافَّةً (توبه/36)

Барча мушриклар ( бу хукмга қарамай) сизларга қарши жанг қилгани каби ( биринчи бўлиб жанг бошласалар), сизлар хам барчангиз уларга қарши жанг қилингиз!

Агар шундай қилмайдиган бўлсак: шубхасиз бундан хосил бўладиган икки натижани қабул қилишимиз керак:

1- Ердаги жиноят,гунох,фасодларни бир қисмига шерикмиз, мана бу фасодларни катта бир қисми учун масъулмиз.

–2-Агар кофирлар бизларни бошимизга бало ва мусибатларни олиб келадиган бўлишса, улар ўзимизнинг манхажий,харакатий адашишларимизни ва фирқаланиш ўйинларини, тафарруқни, убухатсизликни,сустлигимизни самараси хисобланади:

«وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ (شوری/ ۳۰)

(Эй инсонлар), сизларга не мусибат етса, бас ўз қўлларингиз қилган нарса – гунох сабабли (етур).

Мана бундай фазода : шубхасиз баъзилар даъват ишига қизиқишади, аммо:

-Ё баъзиларда кифоя қиладиган илм бўлмайди.

-Ёки баъзилар ўзларини олдиларида минбарларга ва шўроларга хукмронлик қилиб олишган мунофиқлар тўдасини монеъ,тўсиқ сифатида кўришади ва “эркакларга ўхшайди-ю аммо эркак бўлмаган,гўдакларга ўхшаб фикрлайдиган ва ақллари хужралардаги аёлларга ўхшайдиган!” “соқол ва саллага эга бўлган аёллар” дек амал қилишади ва уларни кўнгиллари шунчалик нозикки, хатто мунофиқлар тўдасини сўзлари,рафтори уларни ортга чекинишга……. мажбур қилади.

-Ёки баъзилар душманнинг дорул ислом хақидаги рухий жангларига таслим бўлишган ва шўроларга, расмий ташкилотларга яқинлашишни жиноятни бир тури,арзишларга зид нарса деб хисоблашади.

(давоми бор…..)

[1] رَوَاهُ ابْنُ مَاجَهْ [راجع رقم:2341]، وَالدَّارَقُطْنِيّ [رقم:4/228]، وَغَيْرُهُمَا مُسْنَدًا. وَرَوَاهُ مَالِكٌ [2/746] فِي “الْمُوَطَّإِ” / النووي، الأربعون النووية 32 / الألباني، صحيح ابن ماجه1909

[2] روى أبو داود (3635) ، والترمذي (1940) ، وابن ماجة (2342) ، وأحمد (15755) والطبراني في “الكبير” (830) ، والبيهقي في “سننه” (11386) ، والخرائطي في “مساوئ الأخلاق” (583)

پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

(5-قیسم)

اَبِی سَعِید خُدرِی رَضِیَ الله عَنهُ رِوایَت قِیلَدِیکِی، رَسُول الله صلی الله علیه وسلم اَیتَدِیلَرکِی: «لَا ضَرَرَ وَلَا ضِرَارَ»[1] باشقَه راوِیلَر مَنَه بُو لَفظنِی هَم رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّمدَن کِیلتِیرِیشگن: « مَنْ ضَارَّ، ضَارَّ اللَّهُ بِهِ، وَمَنْ شَاقَّ، شَقَّ اللَّهُ عَلَيْهِ »[2] “کِیمکِی ضَرَر یِیتکَزَدِیگن کِیشِی بُولسَه، خُداوَند اوُنگه ضَرَر یِیتکَزَدِی، کِیمکِی دُشمَنچِیلِیک قِیلَدِیگن بُولسَه خُداوَند اوُنگه دُشمَنچِیلِیک قِیلَدِی،” شُبهَه سِیز مُلوُکِیَت ناملِی اوُمُّو الفَساد وَ نُبُوَّت مَنهَجِیگه اَساسلَنگن حُکوُمَتدَن بوُرِیلِیب کِیتِیشدَن وَ اوُلِی الاَمر شُوراسِینِی قوُلَشِیدَن سُونگ وَ دَعوَت، جِهاد اِیشلَرِیدَگِی هَمدَه دارُ الاِسلامنِی اَمنِیَتِینِی سَلامَتلِیگِینِی تَأمِینلَشگه باغلِیق بُولگن اِیشلَردَگِی مَنهَجِی ،عَقِیدَه وِی اَدَشِیشلَر وُجُودگه کِیلگندَن سُونگ، تَفَرُّقدَن کوُرَه کَتتَه راق وَ شِددَتلِیراق ضَرَر مَوجُود اِیمَس، بوُلِیب هَم بُو اَنَه اوُشَه اِیککِی آفَتنِی ثَمَرَه سِی حِسابلَنَدِی.

مُسُلمانلَرگه یِیرنِی اِیختِیاط قِیلِیش وَظِیفَه سِی یوُکلَتِیلگن، چوُنکِی بُونِی عاقِیبَتِیدَه یِیر یُوزِیدَه آشکار “آلتِیتَه لِیک کافِرلَر”، مُنافِقلَر توُدَه سِی وَ جِنایَتچِی مُسُلمانلَر تامانِیدَن فَساد تَرقَلِیب کِیتمَیدِی، شوُنِینگدِیک اَلله تَعالَی بُو بارَدَه مَرحَمَت قِیلَدِیکِی: وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ ( بقره /۲۵۱) اَگر اَلله آدَملَرنِینگ اَیرِیملَرِینِی اَیرِیملَرِی بِیلَن دَفع قِیلِیب توُرمَس اِیکَن، شُبهَه سِیز، یِیر فَسادگه دُوچار بُولَدِی. اِیندِی حاضِرگِی پَیتدَه کوُزِیمِیز بِیلَن کوُرِیب توُرگنِیمِیزدِیک، سِکوُلار وَ مُشرِک کافِرلَر مُتَّحِد بُولگن حالدَه بِیزلَرگه قَرشِی قوُراللِی جَنگگه کِیرِیشگن، بِیزلَر هَم اوُلَرگه قَرشِی قوُراللِی جَنگگه مُتَّحِد بُولگن حالدَه کِیردِیکمِی وَ اَلله تَعالَی مَرحَمَت قِیلگنِیدِیک دَستوُرلَرِیگه عَمَل قِیلدِیکمِی؟ وَ قاتِلُوا الْمُشْرِکينَ کَافَّةً کَما يُقاتِلُونَکُمْ کَافَّةً (توبه/36) بَرچَه مُشرِکلَر (بُو حُکمگه قَرَمَی) سِیزلَرگه قَرشِی جَنگ قِیلگنِی کَبِی (بِیرِینچِی بوُلِیب جَنگ باشلَسَه لَر)، سِیزلَر هَم بَرچَنگِیز اوُلَرگه قَرشِی جَنگ قِیلِینگِیز!

اَگر شوُندَی قِیلمَیدِیگن بُولسَک: شُبهَه سِیز بوُندَن حاصِل بوُلَدِیگن اِیککِی نَتِیجَه نِی قَبوُل قِیلِیشِیمِیز کِیرَک:

یِیردَگِی جِنایَت،گوُناه، فَسادلَرنِی بِیر قِیسمِیگه شِیرِیکمِیز، مَنَه بُو فَسادلَرنِی کَتتَه بِیر قِیسمِی اوُچُون مَسئُولمِیز.
اَگر کافِرلَر بِیزلَرنِی باشِیمِیزگه بَلا وَ مُصِیبَتلَرنِی آلِیب کِیلَدِیگن بُولِیشسَه، اوُلَر اوُزِیمِیزنِینگ مَنهَجِی، حَرَکَتِی اَدَشِیشلَرِیمِیزنِی وَ فِرقَه لَه نِیش اوُیِینلَرِینِی،تَفَرُّقنِی، اُبُوهَتسِیزلِیکنِی، سُوستلِیگِیمِیزنِی ثَمَرَه سِی حِسابلَنَدِی: «وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ (شوری/ ۳۰) (اِی اِنسانلَر)، سِیزلَرگه نِی مُصِیبَت یِیتسَه ،بَس اوُز قوُللَرِینگِیز قِیلگن نَرسَه – گوُناه سَبَبلِی (یِیتوُر. )

مَنَه بُوندَی فَضادَه: شُبهَه سِیز بَعضِیلَر دَعوَت اِیشِیگه قِیزِیقِیشَدِی، اَمّا:

یا بَعضِیلَردَه کِفایَه قِیلَدِیگن عِلم بُولمَیدِی.
یاکِی بَعضِیلَر اوُزلَرِینِی آلدِیلَرِیدَه مِنبَرلَرگه وَ شُورالَرگه حُکمرانلِیک قِیلِیب آلِیشگن مُنافِقلَر تُودَه سِینِی مانِع، توُسِیق صِیفَتِیدَه کوُرِیشَدِی وَ “اِیرکَکلَرگه اوُحشَیدِی- یُو اَمّا اِیرکَک بُولمَگن، گوُدَکلَرگه اوُحشَب فِکرلَیدِیگن وَ عَقللَرِی حُجرَه لَردَگِی عَیاللَرگه اوُحشَیدِیگن!” ساقال وَ سَللَه گه اِیگه بُولگن عَیاللَر”دِیک عَمَل قِیلِیشَدِی وَ اوُلَرنِی کوُنگِیللَرِی شوُنچَه لِیک نازِککِی، حَتَّی مُنافِقلَر توُدَه سِینِی سوُزلَرِی، رَفتارِی اوُلَرنِی آرتگه چِیکِینِیشگه……..مَجبُور قِیلَدِی.
یاکِی بَعضِیلَر دُشمَننِینگ دارُ الاِسلام حَقِیدَگِی رُوحِی جَنگلَرِیگه تَسلِیم بُولِیشگن وَ شُورالَرگه، رَسمِی تَشکِلاتلَرگه یَقِینلَشِیشنِی جِنایَتنِی بِیر طوُرِی، اَرزِیشلَرگه زِد نَرسَه دِیب حِسابلَشَدِی.

(دوامی بار…..)

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)

(5-قسمت)

أَبِي سَعِيد الْخُدْرِيّ رضی الله عنه روایت می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم گفت: «لَا ضَرَرَ وَلَا ضِرَارَ»[1] و راویان دیگری این لفظ را نیز از رسول الله صلی الله علیه وسلم آورده اند که : « مَنْ ضَارَّ، ضَارَّ اللَّهُ بِهِ، وَمَنْ شَاقَّ، شَقَّ اللَّهُ عَلَيْهِ »[2] «هرکس ضرر رسان باشد، خداوند به او ضرر می رساند، و هرکس دشمنی کند خداوند بر او دشمنی می گیرد» بدون شک بعد از تولید ام الفسادی به نام ملوکیت و انحراف از حکومت بر منهاج نبوت، و بعد از انهدام شورای اولی الامر و پیدایش انحرافات منهجی و عقیدتی در امور دعوت و جهاد و امور متعلق به تامین سلامت امنیتی دارالاسلام، ضرری بزرگتر و شدیدتر از تفرق وجود ندارد که ثمره ی طبیعی این دو آفت است.

مسلمین موظف به پاسداری از زمین هستند تا اینکه توسط «کفار6گانه»ی آشکار و دارودسته ی منافقین و مسلمین مجرم فساد زمین را فرا نگیرد، چنانچه الله تعالی می فرماید: وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ ( بقره /۲۵۱) و اگر خداوند برخي از مردم را به وسيله‌ي برخي ديگر دفع نكند، فساد زمين را فرا مي‌گيرد. حالا زمانی که با چشمان خود می بینیم که هم اکنون کفار سکولار و مشرک متحداً با ما وارد جنگ مسلحانه شده اند آیا ما هم متحدانه با اینها وارد جنگ مسلحانه شده ایم و به دستور الله تعالی عمل کرده ایم که می فرماید: وَ قاتِلُوا الْمُشْرِکينَ کَافَّةً کَما يُقاتِلُونَکُمْ کَافَّةً (توبه/36) (ای مومنین متفقاً همه) با همه ی سکولاریستها ( به زبان عربی = مشرکان) بجنگید همانگونه که آنها همگی به صورت دسته جمعی با شما می‌جنگند.

اگر چنین نکرده ایم : بدون شک باید دو پیامد مهم را بپذیریم :

در بخشی از جرم و گناه فساد زمین شریک هستیم و مسئول بخش زیادی از این فساد هستیم
هر چه کفار از بلا و مصیبت بر سرمان می آورند نتیجه و ثمره ی انحرافات منهجی و حرکتی و فرقه بازی ها و تفرق و بی ابهتی و سستی خودمان است : «وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ (شوری/ ۳۰) آنچه از مصائب و بلا به شما مي‌رسد، به خاطر كارهائي است كه خود كرده‌ايد .

در چنین فضائی : شکی نیست که عده ای به امر دعوت علاقه دارند اما:

یا عده ای علم کافی ندارند
یا عده ای در جلو خود به عنوان موانعی دارودسته ی منافقینی را می بینند که بر منابر و شوراها تسلط پیدا کرده اند و مثل «زنانی با ریش و عمامه» عمل می کنند که «شبیه مردان هستند اما مرد نیستند، مانند کودکان فکر می کند و عقولشان مانند زنان حجله نشین است!»[3] و چنان دل نازک هستند که حتی سخنان و رفتارهای دارودسته ی منافقین آنها را به عقب نشنی و … وادار می کند
و یا عده ای تسلیم جنگ روانی دشمنان در مورد دارالاسلام شده اند و نزدیکی به شوراها و نهادهای رسمی را نوعی جرم و ضد ارزش می دانند.

(ادامه دارد……)

[3] نایف معروف، الأدب الإسلامی، ص 58 . از سخنان علی بن ابی طالب رضی الله عنه

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

(4-қисм)

Мисол тариқасида айтадиган бўлсак, қуйидаги оятга биноан:

«فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ تُكَلَّفُ إِلاَّ نَفْسَكَ‏» (نساء/ ۸۴)

Бас (эй Мухаммад), аллох йўлида жанг қилинг. Зотан, сиз фақат ўзингиз учун жавобгарсиз; яъни хатто инсон ўзи танхо бўлган тақдирда хам бугунги кундаги фарзи аъйн жиходини секуляр,босқинчи кофирларга ва махаллий муртадларга қарши амалга ошира олади, шахсий ва солих,шаръий амални қилиш хам фарз хисобланади.

Бир киши пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васалламни олдиларига келиб айтадики, эй росулуллох агар бир киши келиб мени молимни тортиб олмоқчи бўлса нима қиламан? Мархамат қилдиларки: молингни унга бермайсан, айтдики: агар мен билан жанг қилсачи? Мархамат қилдилар: у билан жанг қиласан, айтдики: агар у мени ўлдирсачи? Мархамат қилдиларки: унда сен шахид бўласан, айтдики: агар мен уни ўлдирсамчи? Мархамат қилдиларки: у жаханнамни оловида бўлади.” [1]

Мана бу ердаги нафсни дифоъ қилишлик “шаръий дифоъ”лардан бўлиб бу ишда бошқаларни рухсатига эхтиёж йўқ, демак динни ва дорул исломни, жонни,номусни, обрўни, молни дифоъ қилиш нима бўлади? Бўлиб хам мана булар босқинчи ташқи кофирларни хатари хавфига тушиб қолган бўлсачи? Бу ерда дорул исломдаги турли-хил гурухларни мавжудлиги ва улардан узоқлашиш масаласи кетмаяпти, балки бу бир вожиб бўлади ва уни якка, шахсий холатда хам бажарилиши керак .

Мана бу холатда жамоат намозини барпо қилиш учун жамоатни ўзи йўқ ва мана бу шахсга хам хеч ким ёрдам бера олмайди:

«مَنْ يَتَصَدَّقُ عَلَى هَذَا فَيُصَلِّيَ مَعَهُ»

“у билан бирга намоз ўқиш ўқиш учун ким бу шахсга садақа беради.” ( яъни жамоат савобини қўлга киритиш учун ким унга эргашади) мана бу холатда сиз бу шахсга нисбатан намозингизни барпо қилган бўласиз, аммо аммо ундан кўра комилроқ ва яхшироқ бўлган даъват ва жиход фарзини бажариш борасида шунга диққат қилиш лозимки, аллох таоло уни даъват ва жиход ахли амалга оширишини яхши кўради ва махсусан қитол ва қуролли жанг фарзи бир “умматни” канали орқали ва бошқарув вахдати, дастур вахдатини риоя қилинган холда бир саф қолибида амалга оширилишини хохлайди, аллох таоло хам уларни “саф” деб номлаб мархамат қилганидек:

«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفّاً كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوصٌ‏» (صف/ ۴)

Албатта аллох ўзининг йўлида гўё туташ бинолардек бир сафга тизилган холларида жиход қиладиган зотларни севар.

Мана бу холатда жамоат холатида иш қилиш ва тартиб-интизотга эга бўлиш ва аллохни шариатидаги каналда буюрилганидек ягона умматни,сафни вужудга келтириш равиши бир заруратдир. Исломни хаммаси тартиб-интизомни устига бино қилинган, энди даъват ва жиходга ўхшаган мухим ишларда ёки давлат хокимиятига ва мўъминларнинг дунёдаги иззаттманд бўлишларига,хамда гохида мўъминларнинг дунёдаги хаётларига боғлиқ бўлган дорул исломдаги исломий хукуматда тартиб-интизомни бўлиши табиий нарсадир.

(давоми бор……)

[1] مسلم 140 / نسائی (114/7). متفق علیه : جاءَ رَجُلٌ إلى رَسولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عليه وسلَّمَ، فقالَ: يا رَسولَ اللهِ، أرَأَيْتَ إنْ جاءَ رَجُلٌ يُرِيدُ أخْذَ مالِي؟ قالَ: فلا تُعْطِهِ مالَكَ قالَ: أرَأَيْتَ إنْ قاتَلَنِي؟ قالَ: قاتِلْهُ قالَ: أرَأَيْتَ إنْ قَتَلَنِي؟ قالَ: فأنْتَ شَهِيدٌ، قالَ: أرَأَيْتَ إنْ قَتَلْتُهُ؟ قالَ: هو في النَّارِ. / همچنین : من قاتل دون مالِه، فقُتل فهو شهيدٌ، ومن قاتل دونَ دمِه، فهو شهيدٌ، ومن قاتل دونَ أهلِه، فهو شهيدٌ (نسائی4105)/ مَنْ قُتِلَ دُونَ مالِهِ فهوَ شَهيدٌ . ومَنْ قُتِلَ دُونَ دِينِهِ فهوَ شَهيدٌ . ومَنْ قُتِلَ دُونَ دَمِهِ فهوَ شَهيدٌ ، ومَنْ قُتِلَ دُونَ أهلِهِ فهوَ شَهيدٌ (ترمذی 1421)

پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

پَرتِییَه (حِزب)، پَرتِییَه وِیلِیک وَ دارُ الاِسلام وَ دارُ الکُفردَگِی حِزبلَر (2) (23 بوُلِیم)

(4-قیسم)

مِثال طَرِیقَه سِیدَه اَیتَدِیگن بُولسَک، قوُیِیدَگِی آیَتگه بِینائاً: «فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ تُكَلَّفُ إِلاَّ نَفْسَكَ‏» (نساء/ ۸۴) بَس (اِی مُحَمَّد)، اَلله یوُلِیدَه جَنگ قِیلِینگ. ذاتاً، سِیز فَقَط اوُزِینگِیز اوُچُون جَوابگرسِیز؛ یَعنِی حَتَّی اِنسان اوُزِی تَنها بوُلگن تَقدِیردَه هَم بوُگوُنگِی کوُندَگِی فَرضِی عَین جِهادِینِی سِکوُلار، باسقِینچِی کافِرلَرگه وَ مَحَلِّی مُرتَدلَرگه قَرشِی عَمَلگه آشِیرَه آلَدِی، شَخصِی وَ صالِح، شَرعِی عَمَلنِی قِیلِیش هَم فَرضِ عَین حِسابلَنَدِی.

بِیر کِیشِی پَیغَمبَرِیمِیز صلی الله علیه وسلمنِی آلدِیلَرِیگه کِیلِیب اَیتَدِیکِی، اِی رَسُول الله اَگر بِیر کِیشِی کِیلِیب مِینِی مالِیمنِی تارتِیب آلماقچِی بُولسَه نِیمَه قِیلَمَن؟ مَرحَمَت قِیلدِیلَرکِی: مالِینگنِی اوُنگه بِیرمَیسَن، اَیتَدِیکِی: اَگر مِین بِیلَن جَنگ قِیلسَه چِی؟ مَرحَمَت قِیلَدِیلَر: اوُ بِیلَن جَنگ قِیلَه سَن، اَیتَدِیکِی: اَگر اوُ مِینِی اوُلدِیرسَه چِی؟ مَرحَمَت قِیلدِیلَرکِی: اوُندَه سِین شَهِید بُولَه سَن، اَیتدِیکِی: اَگر مِین اوُنِی اوُلدِیرسَمچِی؟ مَرحَمَت قِیلدِیلَرکِی: اوُ جَهَنَّمنِی آلاوِیدَه بوُلَدِی.” [1]

مَنَه بُو یِیردَگِی نَفسنِی دِفاع قِیلِیشلِیک “شَرعِی دِفاع”لَردَن بُولِیب بُو اِیشدَه باشقَه لَرنِی رُحصَتِیگه اِیختِیاج یُوق، دِیمَک دِیننِی وَ دارُ الاِسلامنِی، جاننِی، نامُوسنِی، آبرُونِی، مالنِی دِفاع قِیلِیش نِیمَه بوُلَدِی؟ بوُلِیب هَم مَنَه بُولَر باسقِینچِی تَشقِی کافِرلَرنِی خَطَرِی حَوفِیگه توُشِیب قالگن بُولسَه چِی؟ بُو یِیردَه دارُ الاِسلامدَگِی توُرلِی- هِیل گوُرُوهلَرنِی مَوجُودلِیگِی وَ اوُلَردَن اوُزاقلَشِیش مَسَلَه سِی کِیتمَیَپتِی، بَلکِی بُو بِیر واجِب بوُلَدِی وَ اوُنِی یَککَه، شَخصِی حالَتدَه هَم بَجَرِیلِیشِی کِیرَک.

مَنَه بُو حالَتدَه جَماعَت نَمازِینِی بَرپا قِیلِیش اوُچُون جَماعَتنِی اوُزِی یُوق وَ مَنَه بُو شَخصگه هَم هِیچ کِیم یاردَم بِیرَه آلمَیدِی: «مَنْ يَتَصَدَّقُ عَلَى هَذَا فَيُصَلِّيَ مَعَهُ» ” اوُ بِیلَن بِیرگه نَماز اوُقِیش اوُچُون کِیم بُو شَخصگه صَدَقَه بِیرَدِی.” (یَعنِی جَماعَت ثَوابِینِی قوُلگه کِیرِیتِیش اوُچُون کِیم اوُنگه اِیرگشَدِی) مَنَه بُو حالَتدَه سِیز بُو شَخصگه نِسبَتاً نَمازِینگِیزنِی بَرپا قِیلگن بُولَسِیز، اَمّا اوُندَن کوُرَه کامِلراق وَ یَحشِیراق بُولگن دَعوَت وَ جِهاد فَرضِینِی بَجَرِیش بارَسِیدَه شُونگه دِققَت قِیلِیش لازِمکِی، اَلله تَعالَی اوُنِی دَعوَت وَ جِهاد اَهلِی عَمَلگه آشِیرِیشِینِی یَحشِی کوُرَدِی وَ مَخصُوصاً قِتال وَ قوُراللِی جَنگ فَرضِی بِیر “اوُمَّتنِی” کَنَلِی آرقَلِی وَ باشقَه رُو وَحدَتِی، دَستوُر وَحدَتِی رِعایَه قِیلِینگن حالدَه بِیر صَف قالِیبِیدَه عَمَلگه آشِیرِیلِیشِینِی هاحلَیدِی، اَلله تَعالَی هَم اوُلَرنِی “صَف” دِیب ناملَب مَرحَمَت قِیلگنِیدِیک: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفّاً كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوصٌ‏» (صف/ ۴) اَلبَتَّه اَلله اوُزِینِینگ یوُلِیدَه گوُیا توُتَش بِینالَردِیک بِیر صَفگه تِیزِیلگن حاللَرِیدَه جِهاد قِیلَدِیگن ذاتلَرنِی سِیوَر.

مَنَه بُو حالَتدَه جَماعَت حالَتِیدَه اِیش قِیلِیش وَ تَرتِیب- اِنتِظامگه اِیگه بُولِیش وَ اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی کَنَلدَه بُویُورِیلگنِیدِیک یَگانَه اوُمَّتنِی، صَفنِی وُجُودگه کِیلتِیرِیش رَوِیشِی بِیر ضَرُورَتدِیر. اِسلامنِی هَمَّه سِی تَرتِیب – اِنتِظامنِی اوُستِیگه بِینا قِیلِینگن، اِیندِی دَعوَت وَ جِهادگه اوُحشَگن مُهِم اِیشلَردَه یاکِی دَولَت حاکِیمِیَتِیگه وَ مُؤمِنلَرنِینگ دُنیادَگِی حَیاتلَرِیگه باغلِیق بُولگن دارُ الاِسلامدَگِی اِسلامِی حُکوُمَتدَه تَرتِیب- اِنتِظامنِی بُولِیشِی طَبِیعِی نَرسَه دِیر.

(دوامی بار……)

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)

حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (2) (قسمت 23)

(4-قسمت)

به عنوان مثال با آنکه طبق آیه ی : «فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ تُكَلَّفُ إِلاَّ نَفْسَكَ‏» (نساء/ ۸۴)در راه خدا بجنگ (حتي اگر هم تنها باشي) تو جز مسؤول (اعمال) خود نيستي؛ حتی به تنهائی هم باید فرض عین جهاد کنونی با کفار سکولار و اشغالگر جهانی و مرتدین محلی را انجام داد و عمل شخص عملی صالح و مشروع و انجام یک فریضه است.

مردی نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و گفت ای رسول خدا به من بگو اگرکسی آمد و خواست مالم را بگیرد چکار کنم؟ فرمود : مالت را به او نده، گفت : پس اگر با من جنگید چطور؟ فرمود با او بجنگ، گفت : اگر مرا کشت چی؟ فرمود : تو شهید هستی، گفت : اگر اورا کشتم چی؟ فرمود : او در آتش است».[1]

در اینجا دفاع از نفس «دفاع مشروع»ی است که نیازی به اجازه ی دیگران ندارد، پس دفاع از دین و دارالاسلام و جان و ناموس و آبرو و مال که در معرض تهدید کفار اشغالگر خارجی قرار گرفته باشد چه؟ اینکه وجود گروههای مختلف در دارالاسلام نیست که باید از همه دوری کرد بلکه واجبی است که حتی به صورت شخصی و فردی هم باید به آن اقدام کرد.

در این حالت انگار جماعتی برای برپائی نماز جماعت وجود ندارد و کسی هم نیست که به شخص یاری برساند و مصداقی باشد برای : «مَنْ يَتَصَدَّقُ عَلَى هَذَا فَيُصَلِّيَ مَعَهُ» : «چه کسی به این شخص صدقه می‌دهد تا با او نماز بخواند. (به او ملحق شود تا ثواب جماعت به دست آورد) در چنین حالتی شما به فرادا نمازت را بر پای میداری، اما در انجام این فریضه ی دعوت و جهاد آنچه کامل تر و اصلح تر و مورد توجه است و الله تعالی آن را برای اهل دعوت و جهاد می پسندد این است که انجام این دو و بخصوص انجام فریضه ی قتال و جنگ مسلحانه از کانال یک «امت» و طبعاً با رعایت وحدت فرماندهی و وحدت دستور و در قالب یک صف باشد همان گونه که خداوند تعالی آن را «صف» نامیده و فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفّاً كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوصٌ‏» (صف/ ۴) خداوند كساني را دوست مي‌دارد كه در راه او متّحد و يكپارچه در خطّ و صفّ واحدي مي جنگند، انگار ديوار سربي بزرگي هستند.

در این صورت روش کارجمعی و داشتن نظم و تولید صف و امتی واحد از کانالی که شریعت الله دستور داده است یک ضرورت است. تمام اسلام بر نظم استوار است حالا چه رسد به امور مهم دعوت و جهاد و امور مهم متعلق به حاکمیت دولت و حکومت اسلامی در دارالاسلام که با بقای عزتمندانه ی مومنین در دنیا و گاه با زندگی مومنین گروه خورده است.

(ادامه دارد……)

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

Партия (хизб),партиявийлик ва дорул ислом ва дорул куфрдаги хизблар (2) (23 бўлим)

(3-қисм)

Мана бу холатда дорул исломнинг хизб ясовчилар ва тафрақа солувчилар билан қиладиган муносабати комилан аниқ- ошкордир, яъни секуляристлар (мушриклар) билан қилинадиган муносабатни қилинади. Шариатда имом ва рахбарни кўп сонли бўлишини олдини олинган пайтда, бу нарса жамоатни сонини кўпайиб кетмаслиги ва мусулмонларни вахдатини мухофизат қилиш учундир. Энди агар бир мусулмон мана бу вахдатга зарба урмоқчи бўлса, дорул ислом томонидан унга нисбатан икки мархала бўйича муомала қилинади:

1-Агар “зирор” масжидида бўлганидек қуролсиз гурухлар,дасталар ва хизбга оид марказлар ташкил қилинадиган бўлса, уларнинг “ғайри расмий” гурухлари,дасталари тарқатиб юборилади.

2-Агар улар дорул исломдан жудо бўлишса, уларни аслаха билан бошқарилади. Шунингдек росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:

إِنَّهُ سَتَكُونُ هَنَاتٌ وَهَنَاتٌ فَمَنْ أَرَادَ أَنْ يُفَرِّقَ أَمْرَ هَذِهِ الأُمَّةِ وَهْىَ جَمِيعٌ فَاضْرِبُوهُ بِالسَّيْفِ كَائِنًا مَنْ كَانَ [1]

“келажакда мушкилотлар,камчиликлар кетма-кет келади, шундай бўлгач мана бу умматни ишига тафрақа солмоқчи бўлган кишини хамма жамланган холатда, у қандай киши бўлишидан қатъий назар уни қиличлар билан уринглар.”

Мусулмонлардан бўлган мана бу икки гурух одатда икки гурух бўлишади:

1-Дорул исломни хокимиятидан ўзларини жудо қилган мунофиқларни тўдасига нисбатан секуляристларга ( мушрикларга) ўхшаш муомала қилинади. Чунки улар аслида ўзларини секуляризмларини ошкор қилишган секулярзадалар хисобланишади.

2-Хаворижлар ёки бошқа ахли бағий гурухлари хам, агар дорул исломни вохид рахбариятини хокимиятига тан беришмаса ва қуролланган холда қуролли амалларни қилишса, уларни қуролланган холда қайтарилади, хар қандай холатда уларга нисбатан жиноят қилиб қўйган бир мусулмонга қилинган муомала қилинади.

Албатта мана бу харакатларни барчаси дорул куфрлардаги фирқаларни хатто мунофиқлар тўдасини ё қочқин муртадларни хилма-хил хизбларини вужудга келишини олдини олинади ,деган маънода эмас. Мен ташқаридаги хизбларга қарши эмасман, фақат улар яхшилаб бошқарилиши керак. Мана бундай холатда дорул куфрлар дорул исломнинг ахлат идишини вазифасини ўтайди, фосид бўлган кимсалар бу маконларга ташлаб юборилади.

Мен уларнинг дорул исломдан ташқарида туришларини маълум хадгача муносиб деб хисоблайман, фақат шу шарт биланки,дорул исломнинг хавфсизлик ва рухий жангни масъуллари томонидан жисмоний жихатдан дастурлар ва систематик суратда бошқарилиши лозим.

Масалан давлатлар туркияга бориш учун виза системасини олиб ташлашган, аслида бундан бўлган мақсад фосид кишиларни мана бу маконга хидоят қилиш,йўллаш бўлади ва масалан кумала ва демократлар, пикакага ўхшаган секуляр муртадларнинг хизбларини воситалар билан оёқда ушлаб турилади, аслида бундан мақсад ақидавий,рафторий фасодчиларни мана шу маконларга хидоят қилинади. Демак дорул исломни биносидан ташқарида хожатхоналарни мавжуд бўлиши, ўзига яраша вазифаларга эгадир, фақат уни мудирият қилишимиз керак.

Албатта хизб ясашга қаршилик қилишлик жамоат ишларига қаршилик қилиш ва жамоат ишларини зарур эмас,деган маънода эмас.

Даъват ва жиходни майдонларидан узоқлашмаган ва яқиндан туриб даъват ва жиход амри билан машғул бўлган мўъминлар,алхамдулиллах бизларнинг мол ва жонларини аллохни ва аллохни шариатидаги қонунларни хукм қилиш йўлида фидо қиладиган солих ва шижоатли мужохидларимиз етарли кўп бўлганлигини яхши билишади, аммо бир мухтасар текширув ўтказгач шу нарсани тушуниб етамизки, фақат шижоат,поклик, садоқат аслахаси ва жиходни яхши кўриш ва аллохни йўлида шахид бўлиш орзусини ўзи ёки бошқа яхши шахсий сифатлар билан аллохнинг дини ўзини “тўрт маъно ва мафхуми” билан биргаликда жахондаги, минтақадаги муттахид душманлар устидан ғолиб бўла олмайди ва душманни мана бу шахсий яхши сифатларни ўзи билан – албатта мана бу сифатлар зарур аммо уни ўзи кифоя қилмайди- мағлубиятга учратиб бўлмайди.

(давоми бор…..)

ادامه خواندن