وَاعْتَصِمُوا

Жохилият тушунчаси.

Жохилиятни ўзи бир тушунча бўлиб, шаръий истелохда эса хақдан узоқлашиш ва тавхид, дини исломдан огох бўлмаслик маъносини билдиради. Шундай экан, жохилиятни бугунги кунни тажрибий илмлар  ё башариятнинг  тажрибий билимлардан  узоқлашиши  маъносида эмас, балки аллохнинг  шариатини қонунлари, арзишларидан узоқлашиш маъносида  тушунилади. Мана бу дунё-қараш орқали ўша замонни жамиятидаги  донишманд ва профессор  хисобланган Абул Хакам нима сабабли  Абу Жахл деб лақабланганлигини  тушуниб олсак бўлади.  

Ўша пайтларда араблар тажрибий илмлар борасида ўзларини атрофларидаги румликлар , эронликларга нисбатан орқада қолган бўлиши мумкин, аммо бошқа илмларда ўзига яраша афзалликларга эга бўлишган. Масалан жуғрофия, адабиёт, шеър,илми нужум, метеорология илми,насабга оид илмлар ва ……да афзал бўла олишган. Шундай экан , уларни жохилиятлари ўша кунни тажрибий илмлардан огох бўлмасликлари ё саводларини йўқлиги сабабли эмас эди; балки аллохнинг  шариатини қонунларини , диний арзишларни муқобилидаги жохилият бўлган. Шу сабабли хам аллох таоло савол кўринишида мархамат қилади:

  أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّهِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ؛

Динсизлик хукмрон бўлишини истайдиларми?! Иймонлари комил бўлган қавм учун аллохдан хам гўзалроқ хукм қилгувчи ким бор?!

جاهلیت یک مفهوم است

جاهلیت یک مفهوم است، و در اصطلاح شرعی یعنی دور شدن از حق و عدم آگاهی به توحید و دین اسلام. پس، نمیشود جاهلیت را به معنی دوری از علوم تجربی روز و دانشهای تجربی بشری دانست، بلکه جاهلیت مفهومی استبه معنی دوری از قوانین و ارزشهای شریعت الله. با این نگرش است که می فهمیم چرا ابوالحکم پروفسور و دانشمندِ بزرگِ آن زمانِ آن جامعه ملقب به ابوجهل می شود.

با آنکه اعراب ممکن است در زمینه های علوم تجربی نسبت به اقوام اطراف خودشان مانند رومی ها و مثل ایرانی ها عقب مانده تر بوده باشند اما در علومی نیز برتری های داشتند. مثل ستاره شناسی، جغرافیایطبیعی، باد شناسی، نسب شناسی، ادبیات و شعر و … . پس جاهلیت آن ها مترادف نادانی به علوم روز و متضاد علوم تجربی و سواد و آگاهی های تجربی نبود؛ بلکه جاهلیت در مقابل قانون شریعت الله و ارزشهای دینی بود. برای همین الله متعال در قالب سؤال می فرمایند: أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّهِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ؛ آيا دنبال حكم جاهليت هستند؟ برای مردمی كه اهل يقين هستند چه حكمی بهتراز حکم خداست؟

مسلمان قندی بولیشی لازم (2)

رسول الله صلی الله علیه وسلمنی عَصریدَگی مُؤمِن، مُسُلمانلر هَم اِنسان  بُولیشگن، اُولر هِیلمه – هیل اِیمانی  دَرَجَه لردَگی، هَر هیل عَقیده وِی و عَمَلِی حَطالرگه  اِیگه  تُورلی – تُومَن  اِنسانلردَن عِبارَت بُولیشگن. مَنه  شُونگه  قَرَمَسدَن  الله تعالی  شُو کیشیلرنی  اوُزینی  نُصرَتیدَن  کِیین  رسول الله صلی الله علیه وسلمنی قُدرَتیگه  بائِث  بُولگن  اِینگ  کَتّه  سَبَب  دِیب  بِیله دی و مَرحَمَت  قیله دیکی:

هُوَ الَّذي أَيَّدَكَ بِنَصرِهِ وَبِالمُؤمِنينَ (انفال/62)،

اوُ  سیزنی  اوُز یاردَمِی و مُؤمنلر  بیلن قُوَّتله نتیرگن و اوُلرنینگ  دِیلَّه رینی  بِیرلَشتِیرگن ذاتدیر……..

طاغُوتگه  کُفر کیلتیریب الله گه اِیمان  کیلتیریشده  یاکی “لا اله الّا الله” بارَسِیدَگی عَقیده وِی  حَطالرگه، بُولیب هَم  پَیغَمبَرلرنی حُضُوریدَگی  شاگیردلری  تامانیدَن  دُچار بُولیشلیک عَادِّی  بیر حالَت  بُولگن  کِیین بُو اِیش  بیزنی عَصریمیزده  صادِر بُولیشیگه عَجَبله نمَسَه  هَم  بُوله دی. حاضِرگی  پَیتده  اوُزیمیزنی  اَطرافیمیزدَگی اَهلی  قِبله نی  پَیغَمبَریمیزنی  یارَانلریدَن هَم  یُوقاریراق کوُریب  مَعصُومِیَت  دَرَجَه سیگه  چیقریب  قُوییشیمیزنی عَجَبله نَدیگن  اِیش دِیسَک  اَرزِیدی. شَریعَتگه  قَرشی  بُولگن  بَهانه لر  بیلن  الله تعالی ،پَیغَمبَریمیز و بیزلرنی اِحتِیاریمیزگه  بیریب قوُیگن  قُدرَت  مَنبَعسینی  قُوریتیشیمیز و اوُنی مَیدَلَب  اوُزیمیزنی اوُندَن  مَحرُوم  قیلیشیمیز عَجَبله نَدیگن  اِیش حِسابله نَدی. مَثَلاً  بَلیق  اَگر هَر قَنچه  کوُپراق  سُو بُولسه  اوُنی  سُوده حَرَکَتله نیشی قُولَیراق، آسانراق  بُوله دی؛ اِیندی  سُو هَر قَنچه  کَمراق  بُولسه  اوُ نابُود بُولیشگه  یَقینله شیب بارَوِیرَدی. سُو بَلیق اوُچُون  قُدرَت حِسابله نَدی، مُؤمِنلر هَم مُؤمِن کیشی اوُچُون  قُدرَت حِسابله نَدی، مَنه  بُو سُونی  قُوریتماقچی  بُوله یاتگن  کِیمسه لر مَنه  بُو بَلیقنی دُوستی  بُوله آلمَیدی. 

Мусулмон қандай бўлиши лозим (2)

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни асридаги мўъмин, мусулмонлар хам инсон бўлишган, улар хилма-хил иймоний даражалардаги, хар хил  ақидавий ва амалий хатоларга эга турли-туман инсонлардан иборат бўлишган.  Мана шунга қарамасдан аллох таоло шу кишиларни ўзини нусратидан кейин росулуллох саллаллоху алайхи васалламни қудратига боис  бўлган энг катта сабаб деб билади ва мархамат қиладики:

هُوَ الَّذي أَيَّدَكَ بِنَصرِهِ وَبِالمُؤمِنينَ (انفال/62)،

У сизни ўз ёрдами ва мўъминлар билан қувватлантирган ва уларнинг дилларини бирлаштирган зотдир……

Тоғутга куфр келтириб аллохга иймон келтиришда ёки “ла илаха иллаллох”  борасидаги ақидавий хатоларга , бўлиб хам пайғамбарларни хузуридаги шогирдлари томонидан дучор бўлишлик оддий бир холат бўлган кейин, бу иш бизни асримизда содир бўлишига ажабланмаса хам бўлади. Хозирги пайтда ўзимизни атрофимиздаги ахли қиблани пайғамбаримизни ёронларидан хам юқорироқ кўриб маъсумият даражасига чиқариб қўйишимизни ажабланадиган иш десак арзийди. Шариатга қарши бўлган бахоналар билан аллох таоло  пайғамбаримиз ва бизларни ихтиёримизга бериб  қўйган қудрат манбаъсини қуритишимиз ва уни майдалаб ўзимизни ундан махрум қилишимиз ажабланадиган иш хисобланади. Масалан балиқ агар хар қанча кўпроқ сув бўлса уни сувда харакатланиши қулайроқ, осонроқ бўлади; энди сув хар қанча камроқ бўлса у нобуд бўлишга яқинлашиб бораверади.  Сув балиқ учун қудрат хисобланади, мўъминлар хам мўъмин киши учун қудрат хисобланади, мана бу сувни қуритмоқчи бўлаётган кимсалар мана бу балиқни дўсти бўла олмайди.

پذیرفتن مسلمین با وجود اشتباهات

مسلمین و مؤمنین عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم، به حکم انسان بودن، مجموعه ای بودند از انسانهای مختلف در درجات مختلف ایمانی و اشتباهات عقیدتی و عملی مختلف. با این وجود، الله متعال اینها را بعد از نصرت خودش بزرگترین سبب قدرت برای رسول الله صلی الله علیه وسلم می داند و می فرماید: هُوَ الَّذي أَيَّدَكَ بِنَصرِهِ وَبِالمُؤمِنينَ (انفال/62)، او همان کسی است که تو را، با یاری خود و با مؤمنان تقویت کرد و به تو قدرت داد … .

حالا، زمانی که وجود جهل و اشتباه و خطای عقیدتی در همین مسائل عقیدتی کفر به طاغوت و ایمان به الله یا همان «لا اله الا الله»، یا اصل مشترک تمام پیامبران و سایر احکام شرعی در زمان حضور پیامبران و شاگردان مستقیم آن ها امری عادی بوده، دیگر برای عصر ما نمی تواند چیز عجیبی باشد. چیز عجیب این است که ما اهل قبله ی اطراف خودمان را بالاتر از یاران پیامبران و حتی معصوم و بدون خطا بدانیم، و کاری کنیم که با بهانه های غیر شرعی این منبع قدرت را که الله متعال در اختیار پیامبرش و ما گذاشته خشک کنیم. آن را تکه تکه و خود را از آن محروم کنیم. مثل ماهی که هر چه آب بیشتر باشد قدرت مانور بیشتری دارد؛ و هر چه آب کمتر باشد به خفگی و نابودی نزدیک تر می شود. آب برای ماهی، قدرت است، مؤمنین برای مؤمنین قدرت هستند. کسی که می خواهد آب را خشک کند دوست ماهی نیست.

مسلمان قندی بولیشی لازم

اَگر بیر کیشی رسول الله صلی الله علیه وسلمنی آلدیلریگه  مُسُلمان  بُولیش  اوُچُون، اِیمان  کِیلتیریش اوُچُون  کیلگن آدَمنی  پَیغَمبَریمیز  اوُتیرغِیزیب  آلیب  طاغُوتگه  کُفر کیلتیریش و الله نی  قانُون و حُکملریگه  اِیمان  کیلتیریشنی  باشیدَن  آیاغِیگه چه  تُوشُونتیریب  چِیقَردیلر  دِیسَه، نِهایَتده  کَتّه حَطا قیله دی. حُودِّیئِنکی  حاضیرگی  کُونده  الله نی  ذاتی، اوُلوُهِیَت و رُبُوبِیَت  تَوحِیدی، اَسماء و صِیفَت، حاکِمیَت، قَبرگه آئِد  اِیشلر، جَهَنّم، قَیتَه  تِیریلیش، جَنّت و باشقه اِعتقادِی اِیشلرنی  اِیپِیدَن  اِیگنه سیگه چه  بُوتُوت  باشلی  کِتابلر یازیلگه نیگه  اوُحشَیدی ، دِیب اوُیله مَسِین.

مُسُلمانلر دینّی عُمُومِی کُورینیشده  قَبُول قیلیب اِسلامنی  بَرابَریده  تَسلیم  بُولیشَردی و عَقیده، اَحکاملرگه  آئِد  جُوزعِی  مَسَله لر  بیلن دَرَجَمَه – دَرَجَه  آگاه  بُولیشگن. حَتّی مَنه  بُو اوُرینلرده آچیق  حَطالرگه  هَم  دُچار بُولیشگن، نَتیجه ده  اِیسه  بُو حَطالرنی  رسول الله علیه وسلم تامانیدَن کِیینچلیک اِسلامی  حُکُومَت و اوُنگه  حاکم بُولگن اِسلامی  شُورا تامانیدَن اِصلاح  قیلینگن.

شُوندَی  اِیکن، عَقیده ده  یَعنی  بَرچه  پَیغَمبَرلرنی  رِسالَتی بُولگن  طاغُوتگه  کُفر کیلتیریب الله گه اِیمان کیلتیریشده  حَطالرگه  دُچار  بُولیشنی، شَخص  کامِلاً آشکار، اَنیق صُورَتده  تُوشُونیب  یِیتمَگن بُولسه، بُو طَبِیعِی بیر حالَتدیر. شُو سَبَبلی  هَم  بیز قُرآنده هَم  پَیغَمبَریمیز صلی الله علیه وسلمنی آلدیلریدَگی  تَربِیَه  تاپگن شاگردلرینینگ  صَحابه لرنینگ، اِیرگه شُوچیلرنینگ  عَقیده دَگی  آچیق حَطالرگه  دُچار بُولیشگه نینی  کُورَمیز.

Мусулмон қандай бўлиши лозим

Агар бир киши росулуллох саллаллоху алайхи васалламни олдиларига  мусулмон бўлиш учун , иймон келтириш учун келган одамни пайғамбаримиз ўтирғизиб олиб тоғутга куфр келтириш ва аллохни қонун ва хукмларига иймон келтиришни бошидан оёғигача  тушунтириб чиқардилар деса, нихоятда катта хато қилади. Худдиинки хозирги кунда аллохни зоти, улухият ва рубубият тавхиди,асмо ва сифат, хокимият, қабрга оид ишлар, жаханнам, қайта тирилиш, жаннат ва бошқа эътиқодий ишларни ипидан игнасигача бутун бошли китоблар ёзилганига ўхшайди ,деб ўйламасин.

Мусулмонлар динни умумий кўринишда қабул қилиб исломни баробарида таслим бўлишарди ва ақида, ахкомларга оид жузъий масалалар билан даражама-даража огох бўлишган. Хатто мана бу ўринларда очиқ хатоларга хам дучор бўлишган, натижада эса бу хатоларни  росулуллох саллаллоху алайхи васаллам томонидан кейинчалик исломий хукумат ва унга хоким бўлган исломий шўро томонидан ислох қилинган.

Шундай экан,ақидада  яъни барча пайғамбарларни рисолати бўлган тоғутга куфр келтириб аллохга иймон келтиришда хатоларга дучор бўлишни , шахс  комилан ошкор, аниқ  суратда тушуниб етмаган бўлса ,бу табиий бир холатдир. Шу сабабли хам биз қуръонда хам пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васалламни олдиларидаги  тарбия топган шогирдларининг, сахобаларнинг ,эргашувчиларнинг ақидадаги очиқ хатоларга дучор бўлишганини кўрамиз. 

چگونه فرد مسلمان می شود

اگر کسانی تصور کنند که رسول الله صلی الله علیه وسلم هرکسی را که می آمد مسلمان شود و می خواست ایمان بیاورد را می نشاند و این مسلمان را از زیر و بمهای کفر به طاغوت و ایمان به حکم و قوانین الله، که الان چندین کتاب در مورد این ها مثل زیر و بمهای ذات الله و توحید الوهیت و ربوبیت، اسماء و صفات، حاکمیت، امور مربوط به قبر و رستاخیز، بهشت و جهنم و سایر امور اعتقادی آگاه می کرد، بدون شک کسی که چنین تصوری داشته باشد، در اشتباه فاحشیاست.

مسلمین با گرفتن کلیات دین و تسلیم شدن در برابر کلیات اسلام، به صورت تدریجی با مسائل جزئی عقیده و احکام مربوط به آن آشنا می شدند؛ و حتی در این زمینه دچار اشتباهات فاحشی هم می شدند که توسط رسول الله صلی علیه وسلم و پس از آن توسط حکومت اسلامی و شورای حاکم بر آن اصلاح می شدند.

 پس وجود خطاو اشتباه درعقیده،یعنی در همان دو اصل کفر به طاغوت و ایمان به الله که رسالت همه ی پیامبران بوده، تا زمانی که برای شخص آشکار، معلوم و کاملاً روشن نشده باشدامری اجتناب ناپذیر بوده است. برای همین است که ما به اشتباهات فاحش عقیدتی پیروان و شاگردان مستقیم پیامبران در قرآن، و حتی اشتباهات صحابه ی رسول الله صلی الله علیه وسلم در این مسائل اساسی بر می خوریم.

رسول الله ﷺ  په احادیثو کې د اتحاد اهمیت او جایګاه!(۱

وړاندې کونکی : ابوعمر کندزی

«امت» یعنی:

یوه متحده ډله چې د یوه متحد هدف په لور په حرکت کې دی.

دغه أمت ممکن دی متحدا د یوه باطل او ظالمانه هدف په لور په حرکت کې وي لکه مغولان یا اوسنی سکولر کافران یا تیر فاسد أمتونه، یا ممکن دی یو متحد أمت وي چې د یوه شرعی او مبارک هدف په لوری په حرکت کې وي.

لکه د رسول الله ﷺ  د پخپل عصر  یا د صحابه و عصر وړاندې له دې چې د هغوي تر منځ تفرق او داخلی جګړې رامنځته شی، چې د زمکې د کرې پر مخ د دومره هیوادونو یا خاورې د فتح کیدو لامل شو وي .

اوس رسول الله ﷺ  د دغه متحد أمت په اړه یې چې په یوه واحد هدف پسې دي فرمایی:

إنَّ اللَّهَ لا يجمعُ أمَّتي علَى ضلالةٍ ويدُ اللَّهِ معَ الجماعةِ. (صحیح ترمذی۲۱۶۷)

پرته له شک نه اللهﷻ  زما أمت پر ګمراهي نه سره راجمع کوي او د اللهﷻ  لاس (نصرت) له جماعت سره دی.

ټول په دې پوهيږو چې د دغه امت اجماع یو واحد جماعت تولید وي او یواځې د یوې واحدې شورا له لارې په وجود راځي، او بیا هم پوهيږو چې دغه واحده اجماع د یوه اجرائی قدرت محتاجه ده چې هغه په اجراء کې راولی او له دغه واحد جماعت څخه محافظت او له تفریقه اچونکو څخه یې محافظت وکړی، او دغه اجرايي قدرت هم پرته د دار الاسلام له حکومت څخه بل څه ندی.

نو هغه أمت چې رسول الله ﷺ  فرمایی په ګمراهي اجماع نکوي د هم هغې اولی الامر شورا ثمره ده، چې دغه شورا بیا هم د دارالاسلام له نظامی او حکومتی قدرت له ملا تړ څخه برخمنه ده.

نو د وحدت او د یوه واحد امت او جماعت په حفاظت کې پرته د دار الاسلام له ستر نعمت څخه بله هیڅ لاره او انتخاب نشته.

د دار الاسلام ستر نعمت دی چې واحده رایه او واحده اجماع د اولی الامر شورا په اجرا کې راولی او د مسلمانانو له واحد جماعت او أمت څخه چې د مسلمانانو د عزت شوکت او قدرت باعث کیږی حفاظت کوي.

ادامه خواندن رسول الله ﷺ په احادیثو کې د اتحاد اهمیت او جایګاه!(۱

اهمیت و جایگاه اتحاد در احادیث رسول الله صلی الله علیه وسلم (۱)

ارائه دهنده : ابوعمر کندزی

«امت» یعنی: جمعی متحد که به سوی هدف متحدی در حرکت هستند.

این امت ممکن است متحدا به سوی هدفی باطل و ظالمانه در حرکت باشند مثل مغولها یا کفار سکولار کنونی یا امتهای فاسد گذشته، یا ممکن است امتی متحد باشند که به سوی هدفی شرعی و مبارک در حرکت باشند.

مثل امت رسول الله صلی الله علیه وسلم در عصر خودش یا عصر صحابه قبل از آنکه در میان آنها تفرق و جنگهای داخلی اتفاق بیافتد و باعث فتح آنهمه سرزمین در روی کره زمین شد.

حالا رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد این امت متحدش که دنبال یک هدف واحد هستند می فرماید:

إنَّ اللَّهَ لا يجمعُ أمَّتي علَى ضلالةٍ ويدُ اللَّهِ معَ الجماعةِ. (صحیح ترمذی۲۱۶۷)

ادامه خواندن اهمیت و جایگاه اتحاد در احادیث رسول الله صلی الله علیه وسلم (۱)