علل هم مسیری غیر مسلمانان با انقلابیون مبارز مسلمان
{زنجیره آگاهیهای منهجی}
چنانچه بر کسی پوشیده نیست هدف عام و دنیوی اسلام ومجاهدین فرقه ی ناجیه در «اطعمهم من جوع و آمنهم من خوف» و پس از برداشته شدن دو مانع فقر و ترس، درعبادت و پرستش خداوند متعال و دوری گزیدن ازشرک وجورادیان وقوانین دست وپاگیر ظالمین و کفر به طاغوت، ازجانب آزادشده ها، خلاصه می گردد.
مسئله ی اول، از میان برداشتن فقر و ایجاد رفاه در جامعه است. مسئله ی اقتصاد جزو آن گونه مواردی است که همچون معدن آهن، در هر زمان و به نسبت پیشرفتهای علمی و تکنولوژی بشر، چیز تازه ای از آن تولید می گردد. اما معدن همان معدن چند میلیون سال پیش است و تغییر نمی کند. خداوند در اینگونه موارد معدن و چهار چوبه اصلی را معرفی می نماید و انسان متناسب با پیشرفتهای عصرش در راه تحقق آن می کوشد.
اگر یک نگاهی به مسیر تکاملی برداشتهای اقتصادی از زمان رسول الله صلی الله علیه و سلم تا زمان عمر بن خطاب رضی الله عنه بیاندازیم، می بینیم ابزاری چون دیوان که جهت بر آورده نمودن چنین نیازی استفاده گردید، چیزی بود که مسلمانان قبلا از وجود آن محروم بودند .اما به محض دست یافتن به آن ،با برداشتن نقاط ضعفش، از بکارگیری چنین وسیله ای جهت رسیدن به چنان هدف مبارکی ،به خود درنگ راه ندادند.
Мана бу асрни ҳар қандай нуқтаи назардан қаралган тақдирда хам идеологик инқилоблар ва янги исломий уйғониш асри деб номланса тўғри бўлади.Секуларизм диктаторлиги умумий жамиятни онги ўсганлиги боис ўзини муваффақиятсизликка учраганлиги эълон қилиб,мусулмонларнинг минтақасида ҳаётининг охирги кунларини босиб ўтяпти.
Жоҳилиятга тегишли бўлган БМТ компаниялари ва парда ортига яширинган ширкатлар ўзларини фикрхоналаридан фойдаланган холатда бугунги кундаги жараёнлар учун анчадан буён тайёргарликларини кўриб келишган.Улар анчадан буён исломий инқилобларга ва мазлум инсонларга иқтидор,иззатни қайтарилишига тўсқинлик қилиш учун керакли режаларни тузиб чиқишган ва мусулмонлар яшайдиган минтақаларда хам эҳромлардан(ташқи кийим),тезда алданадиган секуляр кимсалардан фойдаланган холатда,исломга ва ҳақиқий инқилобларга қарши даҳшатли фитналарни ижро қилишни харакатидадирлар.
Улар ўзлари тайинлаган иш бажарувчиларини даври эскирганлигини тушунишган ва мусулмон миллатлари кенг-қамровли исломий ақидани қайтиб келиши,тавхидни тезлик билан тарқалиши,ҳамда тоғутга куфр келтириш орқали, хозирги вазиятда йиллар давомида фақирликдан бошқа нарса олиб келмаган ёлғон шиорларига қарши чуқур илдизли муборазани бошлашганини англаб етишган.
شکی در آن نیست که این قرن را از هر لحاظ عصر انقلابات ایدئولوژیک و عصر بیداری نو پای اسلامی باید نامگذاری کرد. دیکتاتوری سکولاریسم با افزایش آگاهیهای عمومی اعلام ورشکستگی نموده و روز های پایانی حیات ننگین خود را در سرزمینهای مسلمان نشین سپری می کند.
کمپانی های فراماسونری و کارتلهای پشت پرده وابسته به جاهلیت با بهره گیری از اطاقهای فکری اش مدتهاست که برای چنین پیش آمدی آماده گشته اند و جهت ممانعت از انقلاب اسلامی و بازگشت اقتدار و عزت انسانهای ستمدیده طرحها و برنامه های حساب شده ای را برای همچنین روزهایی تدارک دیده و در سرزمینهای مسلمان نشین نیز با بهره گیری از اهرمها و افرادی فریب خورده و اکثرا سکولار مرتد در پی اجرایی شدن توطئه ای وحشتناک علیه اسلام راستین و انقلاب راستین اسلامی بر آمده اند.
Бешталик кофирларни кофир деб хисобламайдиган ва тоғутга куфр келтиришни ўзи улар учун хеч қандай маънони англатмайдиган кимсалар бор,улар мусулмонларнинг тоғутга куфр келтиришларига хам монеъ бўлишади; мана буларни хукми нима? Бундай кишиларни ўзи кофир бўла оладими? Ёки мана бу кишилар махаллий муртадларни хам такфир қилишмайди, ахир улар биз куфр келтиришимиз лозим бўлган тоғутлардан хисобланмайдими?
Ибни Қоййим рохимахуллохни (751 х) сўзига кўра:
« الواجب علی العبد أن يعتقد أن كل من دان بدين غير الإسلام فهو كافر».[1]
Агар хар қандай кимса исломдан ўзга динга эргашган бўлса, уни кофир деб эътиқод қилиши хар бир бандага вожиб бўлади.
Биз мусулмонларнинг орасидан фақатгина 1.Огох холда 2. Қасддан 3.Ўзини ихтиёри ва хохши билан хужжатларни рад қилган кимсаларни такфир қила оламиз. Мисол тариқасида аллох таоло мархамат қиладики:
Кимда- ким исломдан ўзга дин истаса, бас харгиз қабул қилинмайди ва у охиратда зиён кўргувчилардандир.
Энди бир шахс келиб мен мана бу оятни қабул қилмайман дейди. Кофирни кофир деб хисобламайдиган кимсанинг куфрини меъёри, оятни 1.Огох холда2. Қасддан3. Ўзини хохши ва ихтиёри билан рад қилган кишини меъёри билан бир хил бўлади. Бу ерда шахснинг хужжатни рад қилмасдан туриб,”шубха” ва “таъвил” га дучор бўлиши фарқ қилади.
Чиқарилган хукм куфрига ижмо қилинган кофирни ўзигагина чегараланган бўлиши лозим . Ибни Таймиянинг “родду алал бикрий” сида келтирилган сўзига кўра куфрида ихтилоф бўлган кофирни хукми бунга тегишли эмас.
Аммо агар бир киши кетма-кет ва ижмо билан собит қилинган нарсани инкор қилса, унга хужжат қоим қилингандан сўнг кофир хисобланади.
Аслий кофирни кофир деб,яъни куфрига хужжат келтирилган яхудий ва насорога ўхшаш кишиларни кофир демаган ва уларни такфир қилмаган кишига мутлақо кофир дейилади. Таъвил келтиришни хам унга фойдаси бўлмайди. Агарда унга жахолат гумони ё уни таъвили келтирилса қабул бўлиши мумкин. Қози Иёз ўзини “ шифо” китобида айтади: шу сабабли хам мусулмонлар миллатидан бошқа миллатларни динига эргашган ё уларни устида тўхтаб қолган ё шубха қилган ё уларни мазхабини тўғри деб хисоблаган кишини кофир демаган шахс, агар у ўзида исломни зохир қилиб кўрсатаётган бўлса хам ва бу ишига эътиқоди бўлса ва ана ўша мазхабдан бошқа барча мазхабларни ботил эканига эътиқод қиладиган бўлса , мана бу шахсни кофир деб хисоблаймиз. Шундай экан бу шахс исломга мухолиф нарсани ўзида ошкор қилиб кўрсатиши билан кофирдир. .[3]
Қози Абу Бакр ибни Арабийдан нақл қилинишича : қози Абу Бакр айтади: тавқиф (унда тўхталган хужжатлар) ва ижмоъ, буларни иккови куфрига иттифоқ қилган бўлса, бу масалаларда тўхталган кимса , хужжат ва тавфиқни рад қилиб унга шубха қилибди. Мана буларни рад қилиш ва шубха қилиш фақат кофир кишини қўлидан келади холос. .[4]
Аммо бу масалани куфрига ижмоъ қилиб бўлмайдиган ва унда ихтилоф бўлган ахли қибланинг такфири билан адаштириб қўйманглар ,ибни Таймия айтади:
Салафлар жуда кўп масалаларда ўзаро тортишиб туришарди, аммо уларни хеч қайсиниси муқобилидаги одамни куфр, фисқ ва гунохкорлигига гувохлик берган эмас.
Мисол тариқасида кўрадиган бўлсак, Умар ибни Хаттобга “ла илаха иллаллох”нинг хуқуқлари ва таркибий қисмларини бир қисми ғоиб бўлди ва закот хукмида енгиллик олмоқчи бўлаётганларнинг куфрига шубхаланди. Бунга сабаб уларнинг шаходатни талаффуз қилишлари бўлди, ла илаха иллаллохни талаффуз қилган кишининг қони ва молини покланиши хақидаги хадисни хужжат келтирди.
Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху мусулмонларнинг харом бўлган қонини асраш учун росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг хадисларини хужжат қилади:
Менга одамлар билан аллохдан бошқа маъбуд йўқ ва Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам аллохни элчиси деб гувохлик беришмагунча ,намозни барпо қилиб закотни беришмагунча жанг қилишга буюрилдим. Мана буларни бажаришса ўзларини қони ва молларини ислом хаққи билан мендан химоя қилиб олишибди. Уларни хисоб- китоблари аллох биландир.
Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху тавхидга асосланган комил илмга эга эди.Абу Бакр розиаллоху анху ла илаха иллаллохни хуқуқи ва таркибий қисмлари хақида Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху билан ўзаро сўзлашишди ва улар мана бу таркибий қисмларни билмай қолишлари сабабли , бу мўъминларни илмига таъна келтиришмади. Масалан Умар тавхид илмига жохил деган маънони билдирмасди. Хозирги замонда бизни бир гурух биродарларимиз ўзларини мухолиф томондаги урзли кишиларга тухмат қилишаётгандек муомала қилишмасди.
Умар ибни Хаттоб ла илаха иллаллохни таркибий қисмлари ва хақларини билмай қолганлиги боис тавхидга нисбатан жохил бўлди деб хеч ким айтмасди.Чунки таркибий қисмлар нихоятда кенг бобни ўз ичига олади, хар қандай илм эгаси ўзини илмини миқёсига қараб билишга эга бўла олади.Ла илаха иллаллохни маъноси эса буни умуман акси бўлиб ,шаръий маъноси содда ва баёни қисқадир. Тоғутга куфр келтириш ,барча илохалар ва кофирларни рад қилиш сўнгра охирги элчини канали орқали аллохга иймон келтиришни ўз ичига олади. Хар бир мукаллаф бўлган инсон ўзини маълумотини мезонига қараб бу хақида илм олиш имконига эга. Мана буни асосида ибни Таймия айтади:
Шундай бўлгач шахсни холини турли –хил бўлишига қараб такфир қилиш хам хилма-хилдир. Хатокор, янгилик яратувчи,жохил ва гумрох шахсни хаммаси хам кофир эмас, балки фосиқ хам эмас ё осий хам эмас;………шубхасиз одамларни олдида ўзини илми ва дини билан танилган тоифаларнинг уламолари томонидан одамлар хатога дучор бўлишади. Кўпинча улар хақиқатни бир тарафини ушлаб унга эргашишади, аммо бу хақиқатни бошқа бир тарафи эса улардан яширинган холда қолиб кетган ва шу равишда уларга намоён бўлмай қолади. Шу тарзда хақиқатни баъзини билишади ва баъзисига нисбатан эса жохил бўлиб қолишади,балки улар жохил бўлиш билан бирга уни инкор хам қилишади.
Мана бу ижтиходий ўринларни барчасида , шахс хужжатни рад қилмайди балки хақиқатни баъзисини билади ва баъзини эса билмайди. Бу ишлар гохида мўъминларни ноўрин такфир қилишга олиб бориб қўяди . Мисол тариқасида келтирсак, Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху Хотиб розиаллоху анхуни нохақ равишда , хато таъвилотлар асосида такфир қилади; Умар ибни Хаттоб розиаллоху анхуни хатоси дилсўз хаким бўлган росулуллох саллаллоху алайхи васаллам томонидан ислох қилинди. Энди сизларни назарингизда бизни давримиздаги Умарларни хатосини ким тўғрилаб ислох қилади?
Ёки билишимизга қараганда Аммор розиаллоху анху икрох ояти нозил бўлишидан олдин куфр калимасини айтган ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам оят нозил бўлишидан аввал мана бу жиноятни кўрмаганликка олдилар ва эътибор бермадилар. Аммор розиаллоху анху ота-онаси билан бирга мажбурий ва зарурат холатига тушиб қолган ва куфр калимасини айтишга мажбур бўлишганди. Лекин бу пайтда хали иймонга тўла хотиржам қалб хақидаги оят нозил бўлмаган эди. Мана бу жараён хақида хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам изох бермадилар ва сахобалар хам уни такфир қилишмади. Ёки бўлмасам баъзилар қиладиган хатарли ўйинлар яъни уни кофирлигига шак-шубха қилган хам кофир бўлади деб ўтиришмади.
Мана бу суратда ақл учун асмоъ ва шаръий хукмларда йўл берилмайди , балки ибни Таймияни сўзига кўра:
Иймон ва куфр буларни иккови хукмлар билан собит бўладиган рисолат хисобланади ва мўъмин ва кофирни бир-биридан ажратиш учун ақлий далилларни ўзи эмас шаръий далиллар ишлатилади. У киши бошқа жойда айтадики:
Хақиқатда куфр ва фисқ шаръий хукмлардандир ва бу ахкомларда ақл мустақил бўла олмайди.
Шу сабабли хам бизлар фақатгина аллох ва росули саллаллоху алайхи васаллам такфир қилган кишиларни такфир қила оламиз ва аллох ва росули саллаллоху алахйи васаллам такфир қилмаган гунохкор кишини такфир қила олмаймиз. Шундай бўлгач мана бу эшикни ўзингизни ақлингиз билан оча кўрманглар .
[3] قاضی عیاض، کتاب الشفا، ج: 2 ص: 610. / ولهذا نكفر من لم يكفر من دان بغير ملة المسلمين من الملل، أو وقف فيهم، أو شك، أو صحح مذهبهم وإن أظهر مع ذلك الإسلام واعتقده واعتقد إبطال كل مذهب سواه. فهو كافر بإظهاره ما أظهر من خلاف ذلك
[4] همان، ج: 2 صص: 602-603./ قال قاضي أبو بكر لأن التوقيف والإجماع اتفقا علی كفرهم فمن وقف في ذلك فقد كذب النص والتوقيف أو شك فيه. والتكذيب أو الشك فيه لا يقع إلا من كافر
کسانی هستند که این طاغوتهای 5 گانه را کافر نمی دانند و اصلاً چیزی به نام کفر به طاغوت برایشان معنی ندارد و در برابر کفر به طاغوت مسلمین هم مانع شده اند؛ حکم اینها چیست؟ آیا اینها خودشان کافر می شوند؟ یا می بینم که مرتدین محلی را هم تکفیر نمی کنند که اینها هم طاغوت هستند که باید به آنها کفر کنیم .
به قول ابن القيم (٧٥١ هـ) رحمه الله: « الواجب علی العبد أن يعتقد أن كل من دان بدين غير الإسلام فهو كافر».[1] بر هر بنده‌ای واجب است که معتقد باشد هر کسی که به دینی غیر از اسلام دیانت کند پس او کافر است.
ما از میان مسلمین تنها کسی را تکفیر می کنیم که 1- آگاهانه 2- عمداً 3- به میل خودش و اختیاری نصوص را رد کند. چون مناط کفرِ اهل قبله ای که کافر را کافر نداند، تکذیب و رد کردن نصوص است.
به عنوان مثال الله تعالی فرموده است: وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلاَمِ دِيناً فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (آل عمران/85) و هر کس که دینی غیر از اسلام انتخاب کند، هرگز از او پذیرفته نخواهد شد، و او در آخرت از زیانکاران است.
Ёмонларни орасидан яхшироғини керакли вақтда тарғиб қилиш,ташхис бера олиш ,тўғри йўналишга солиш , фойдалана билиш ва жаханнам сари етаклаётган имомларни фитналари,шубхалари қаршисида хушёр бўлиш.
Аслида росулларга эргашганлар ва хидоят топганлар,салафлар,сергак кишилар- бир тўда мушриклар,муртадлар,гумрохлар,аҳли бидъатни ва хаказоларни орасидаги ёмонларни яхшироғи хисобланишади.Бундай кишилар уларни жохилиятда алдов билан ушлаб турган турли-хил сабабларни таъсирида туришган ва сахих исломни хабари етиб келгач, ўзларига келиб мусулмон бўлишган ёки бўлмасам ботил ақидаларини сақлаб қолган холда,исломга ёрдам бериш ва уни ғалабаси орқали ўзларини моддий ва маънавий манфаатларини сақлаб қолишни хулоса қилган кимсалардир. Бундай кимсалар шу сабабли хам исломни химояси учун оёқга туришган ёки бўлмасам ақидаларини ўзгартирмасдан, ўзларини ширк аралашган ақидаларини маҳкам ушлаган холда, кейинги босқичларда асли фитратга ё Аллоҳ берган рахм-шафқатга ёинки хар қандай бошқа омилларга эргашиб,мусулмонларни эҳтиёж ларини химоя қилишган.
Лекин улар катта сиёсатлар амалга оширилган ёки жанг пайтларида қўмондонларини буйруқларига эргашишган ва кейинроқ бошқа жангдаги кофирлар билан биргаликда асир бўлишган бўлиши хам мумкин ёки………………….
Ёки бўлмасам мусулмон киши ўзини исломга нисбатлаётган “ёмон” жамоатлар ё гуруҳларни гапларига алданган бўлса ва билмасдан ғафлат,жоҳиллик сабабли шайтон изига эргашиб кетган бўлса ёки ……………………………Ҳар икки суратда хам булғанлан,бузилган ёмонларни ичида кўринмай кетган,аммо ўзларидаги баъзи аломатларга кўра ажралган яхшилар, баъзи ўринларда мавқеиятларини золимлар тарафидан мусулмонлар томонга ўзгартиришади ва ёрдамчи бўлиб, хеч бўлмаганда мусулмонларга нисбатан золим шерикларининг вахшийликларини камайтиришга харакат қилишади.
Жоҳилиятда бир даврни ёмонларни орасида ўтказган мўъминларнинг ҳаёти бир томондадир ва мусулмонлардаги хорлик ёки эҳтиёж бўлган пайтда, фитратни чақириғига лаббай,деб жавоб берган,баъзи ўринларда эса мусулмонларга ёрдам берган мушриклар томонидан қўйилган қадамлар, ҳаётда доим такрорланиб турадиган ходисадир.Шунинг учун хам бошлиқлар,етакчилар бунга ўхшаш харакатларни,фойдали реакцияларни ўз вақтида аниқлаб,бу каби шахсларни керакли йўналишларга солишлари керак ёки уларни бутунлай мушрикларни сафидан ажратиб, мусулмонларни сафига қўшишлари ёки ўзини ўрнида уларни истеъдодларидан муборазани янада илгари суришга фойдаланиш лозимдир………..
Мана бу синовдан ўтган манфаатли услубга янада аниқлик киритиш учун, қуръон ва тарихда айтиб ўтилган жуда кўп ишончли воқеаларни бир нечасини мисол келтирамиз ва шундан сўнг асли мавзуни давом эттирамиз:
Ухуд жангида ўлдирилган кишиларни орасида яхудий Мухайриқ хам бор эди,у ўша куни яхудларга қараб:”Эй яхудлар жамоати,шубхасиз сизлар Мухаммадга ёрдам бериш тўғри иш эканини яхши биласизлар”-деди.Шунда улар унга:”Бугун шанба кунидир”-дейишди.Мухайриқ уларга:”Менга шанбани кераги йўқ,агар жангда ўлдирилсам,бисотимни Мухаммадга топширинглар ҳоҳлаганини қилсин”-деди ва қиличи,жангга керакли асбобларни олиб кетди.У мана шу жангда мардларча уришди ва оқибатда ўлдирилди.Пайғамбаримиз шунда:”Мухайриқ яхудларни энг яхшисидир”-деган эдилар.(Ибни Усайрни комил тарихида келтирилган.997 саҳифа.)
Яна бир бошқа саҳнага назар ташлайдиган бўлсак,бу ерда бутпарастлар бадр жангида мағлуб бўлишди ва росулуллоҳ саллолоҳу алайҳи вассаллам асирликка тушиб қолган Абу Бахтарий ибн Хишомни ўлдирмасликни буюрдилар.Чунки бу одам пайғамбаримиз Маккада турган пайтларида,у кишини бутпарастларнинг озоридан химоя қиларди.Шу билан бирга бу одам пайғамбаримизни зарарларига ёзилган аҳдномани бекор қилишда қатнашган кишиларни орасида хам бор эди.(Ибн Усайрни комил тарихи.Доктор Рухоний таржимаси.958 бет.)
Сўзимизни охирида “ёмон ва ясама,хамда ташқи кўриниши исломий бўлган жамоатларнинг” фитнасига алданган яхши кишиларга айтмоқчи бўлган нарсамиз қуйидагидир:
“Қубо масжидини қурган Амр ибн Авф қабиласи, Умар ибн Хаттобнинг хилофати даврида у кишидан Мажмаъ ибн Хорисага масжидларида имом бўлишни буйруғини беришларини сўраб келишди.Умар розиаллоҳу анҳу уларга қараб:”Нимага энди, у Зирор масжидини имоми эмасми?”-дедилар.Шунда Мажмаъ айтдики:”Эй амирал мўъминин,мени ҳаққимда шошилманг,чунки мен Аллоҳга қасам ичиб айтаманки, у ерда номозга ўтган пайтимда у одамларни қалбларидаги нарсадан бехабар эдим,агар билганимда уларга имом бўлмаган бўлардим”.Умар розиаллоҳу анҳу уни узрини қабул қилиб, Қубо масжидида номозга ўтишга буюрдилар.(Ибн Усайрни комил тарихи.Доктор Рухоний таржимаси.1147 бет.)
Уч ўринни ҳар бирида турли хил саҳнани гувоҳи бўлдик,биринчиси аҳли китобни кофир табақаси бўлиб,у хам бўлса аҳли китобнинг кофирларини энг ёмон тоифаси бўлмиш яхудлардан эди.Кейингиси аҳли китоб бўлмаган кофир ва мушриклар табақасидан бўлиб,буларни бугунги кунда дунёда машҳур бўлган исми секуляризмдир.Охиргиси эса мусулмонлардан бўлган бир гурухдир ,улар бошқа одамларни хўжа кўрсин усулида, алдов усули билан ўзларининг сафига олиб келишган ва мана бу содда мусулмонларнинг гурухи воситасида ўзларига мавқеият тайёрлаб олиб,ўша эски бузуқ амалларини давом эттиришган.Қуръон ва суннатда бу каби “Зоҳирда мусулмон ва саргардон” кимсаларга мунофиқ номи берилгандир.Энди мана бу холатни хар бирида кўриб турганимиздек,агар мужохидлар тўғри йўналишда иш олиб боришадиган бўлишса, яхши кишилар орадан ажралиб чиқишади ва мазлумлар харакатининг буюк мақсадлари йўлида ниҳоятда кўп манфаатлар келтиришади.
Мана булар аниқ-тиниқ аломатлар,белгилар бўлиб, амирлар ва жамоат раҳбарлари бу каби шахслардан фойдаланишда ёки энг хатарли душманларни хам тўлиқ ажратиб, яккалаш сиёсатини комил қилишда ишлатишлари лозимдир.
Аммо мана бу тирик ва манфаатли сиёсат, ўзларини исломга нисбатлаётган ва алданган жуда кўп одамларни жоҳилият,секуляризм қонунлари остида ўзларини томонга оғдириб олган ва буларни химоясида фитна тузиш билан шуғулланаётган мунофиқ гуруҳлар томонидан суистефода қилиняпти.Яъни улар шундай йўналишда иш олиб боришяптики,натижада фақат кофир ва муртадларнинг манфаатларини таъминланади,аммо озодлик талаб қилганлар билан мусулмон муборизларнинг бошига эса тўқмоқ тушади.
Мана бу саркардалар ва ”дин ва одамларнинг тижоратчилари” рухий,таблиғот жангларини ташкиллаштириш орқали мусулмонларни шундай тор кўчага киргизиб қўйишяптики,улар мажбур холатда хилма-хил динларнинг ва ёмон секуляризм зиддиятларининг орасидан, сармоядорлик навидан бўлган демократияни танлашликларини ҳоҳлашади.Уларнинг фикрича бу танлов ёмонларни ичидан яхшироғини танлаш хисобланади.
Улар демократия ёки жамиятни устидаги илоҳий хукмларнинг ўрнига олиб келинган ва башар томонидан ишлаб чиқилган хукмларни жорий қиладиган хукумат, секуляризм асосига кўра қурилганини ва бу шароитдаги жамиятда илоҳий хукмларни жорий қилиб бўлмаслигини хам яхши билишади. Лекин шунга қарамасдан улар мана бу хукуматга суянишни,одамлар хам уларни қўллаб-қувватлашларини ва илоҳий хукмларни жорий бўлишини тарафдори бўлган мужохидлардан четланишларини талаб қилишади.
Нима учун?Чунки улар хам илоҳий хукмларни”Тижоратчилари” ва “Душманлари”дирлар,улар секулярларга хилоф равишда мабодо фойдаси тегиб қолса ёки секулярларни эҳтиёжи бўлиб қолса, деган фикр билан ўзларини ислом ва мусулмонлар номи билан танилган хизбларнинг орқасига яшириб олишган ва одамларни секулярлар томонига жалб қилиш хамда,мужохидлардан узоқлаштириш учун рухий ва таблиғот омилларини қидиришяпти.
Нима учун улар одамларнинг иҳтиёрига ёмон ва яхшини ўртасидаги танловни беришни ўрнига,ўзларининг фикрлари бўйича ёмонларни ичидаги яхшироғини танлашга мажбур қилишади?Чунки мана бу талбиси иблис бўлиб, мусулмонларни нажот топувчи фирқа ва тўғри йўлдан адаштириш учун шайтонни хатарли қопқонларидан бири хисобланади.
Улар исломий уйғонишни мана бу мархаласида фитрат ва ақлга хилоф равишда худо ва исломни инкор қила олишмаса хам,исломни даъво қилаётган адашган фирқаларни тўнини остига яшириниб олиб,ўзларини махсус шубхалари билан худо ва динни исботидан бўлган фойдани йўқотиб бўлишди.Яъни шу маънодаки,худодан қўрқиш ва башариятнинг ҳаётий ишларида илоҳий хукмлар билан хукм қилиш,ҳамда шариатнинг хукуматдаги системасини амалда инкор қилиб, шариатни сиёсатини ер билан яксон қилишади.
Шубхасиз мана булар исломнинг қаршисидаги энг ёмон тоифалардан бири бўлиб,мана бу адаштирувчи гумроҳлар қилаётган ишлар танк ва тўп, харбий самолётлар билан жиҳозланган чет элнинг босқинчиларини хам қўлидан келмайди.Булар душманни бешинчи умуртқа поғонаси ва мусулмонларга қарши бўлган босқинчи секуляризм диктаторлиги ва хоким жоҳилиятнинг энг катта фойда келтирувчи рухий омилларидан бири хисобланишади.
`Мана бу иккисини орасидаги фарқни тушуниш ҳар бир муваххид мусулмонга жуда хам содда ва ошкор нарса бўлиб,яъни агар уларни бирини ишга соладиган бўлса, ер юзида илоҳий шариат хукмрон бўлади ва муборазани илгари силжишига сабаб бўлади,бошқа бирини танлайдиган бўлса, секуляризмни тармоқларини бирига қўшилишади ва исломий хукуматни системасини оёқ-ости қилган, хамда инсонларнинг ҳаётий ишларидаги сиёсатни инкор қилган бўлади.
Иккинчи услуб бўйича “алданган мусулмонлар”ўзларини йўл бошловчиларининг таблиғотларини таъсирида, жаханнам эшиклари томон ҳар қанча харакат қилишса,”зохирда” яхшилик истаб захмат чекишаётган фаолиятларини давом эттиришса,улар кўпроқ тўғри йўлдан адашиб ёмонликлари ўзлари ва бошқаларни янада домига тортади.Энди агарда ўзларини жохилият системасидан хар қанча узоқроқ тортишса ва тавхид,Аллоҳ учун яхши кўриш ва ёмон кўриш,тоғутга куфр келтиришда мустахкам турадиган бўлишса,уларнинг яхшилик ва баракоти хам ўзларига хам бошқаларга нисбатан кўпайиб боради ва “шайтонларни”қопқонларидан ,”жаханнамга етакловчи имомлардан” узоқлашишади.
Мусулмон кишининг шахсияти шундай саботга эгаки, хар қандан шароитда хам ўзгариб кетавермайди ва тавхидни,вало ва барони,тоғутга куфр келтиришни яққол бир намунаси бўлиб қолади.Натижада эса хар қандай одам қандай усулда бўлмасин,мана бу мустақил,аниқ мақсад сари интилаётган шахсиятга даъват ва муборазанинг хар қандай мархаласида,хукуматдаги қудратни касб қилишдан олдин ёинки кейин ёрдам берадиган бўлса,инсониятдан талаб қилинадиган қадриятларнинг фойдасига амал қилган ва фитратини нидосига мувофиқ равишда жавоб берган бўлади.Шубхасиз мана бу дунёда хам исломнинг илоҳий хукмларига қарши, шиддатли душманларни сафидан жой олмайди ва мубориз мусулмонлар учун хам “ёмонларни” ичидаги “яхшироғи” бўлиб қолади,хамда қилган амалига муносиб равишда яхшилик билан тақдирланади.Ахир “Яхшиликни жазоси фақатгина яхшиликдир”.
Аммо хиёнатни махкам ушлаб олган ва тавхидни самарасини яъни ер юзида шариатни хоким бўлишини инқирозга учратишни ҳоҳлаётган ва бир тўда гумроҳлар галасини секуляризмнинг қаноти остига олиб бориб,ичи бўш ва етишиб бўлмайдиган орзулар билан уларни алдаётган иккинчи тоифага қуйидагиларни айтишимиз лозим: хозирги пайтга келиб уларнинг шайтоний услуби эскирган ва мусулмонлар бугунги кунда ўзларини рўбарўларига содда лекин тақдирни хал қилувчи жавобни кўндаланг қўйишган,яъни жохилиятни эскирган системасини яъни секуляризмнинг диктаторлигини танлаш ёинки ер юзида илоҳий шариатни хукмларини ўрнатишни қабул қилиш,бошқача қилиб айтганда Аллоҳга кофир бўлиш ё тоғутга куфр келтириш.Мана бу саволга жавоб бериш учун инсон, тавхиднинг бошқа усулларига ўхшаш олий маълумотга эга бўлиши шарт эмас,балки тоза ақлга ва уйғоқ,хушёр фитратга эга бўлишини ўзи кифоя қилади.
Абу Жахл ўзини барча илм ва иддаоларига қарамасдан мана бу мағзи тўла лекин содда саволга жавоб бера олмади,аммо бесавод Сумайя ҳақиқатга қарши жанг қилувчи жаллодлар қўлида ўзини шахид қилиш орқали лаббай, деган нидосини бутун жахондагиларнинг қулоғига етказа олди.Тавхидни қабул қилиш ва катта ширкни ўртасида масалада узр мавжуд эмас,хозирги вазиятда секуляризмга томон бурилиш ёки у билан бир оқимда харакат қилиш хар қандай далилга кўра бўлса хам,илоҳий хукмларни бир четга суриб қўйиб инсоният яратган хукмларни қабул қилишдир.Мана бу қонун жорий қилиш ва хукм борасида қилинган ширк, очиқ-равшан муртад бўлишга далолат қилиб турибди.
تشویق ، کشف ، هدایت وبهره گیری به موقع از خوب میان بدها وهشیاری دربرابر فتنه وشبهه امامان به سوی جهنم
اصولاً هدایت یافتگان وپیروان رسولان ،مجددین وبیدار گران افرادی خوب ازمیان انبوهی ازبدان مشرک ،مرتد ،گمراه،اهل بدعت و….. می باشند که بر اثراسباب وبازدارنده های متنوع وفریبنده ،پس از مدتی با دریافت صحیح پیام اسلام به خود آمده یا مسلمان می گردند ،یا اینکه با حفظ عقیده ی باطل خود ،به چنان تشخیصی می رسند که یاری رساندن به اسلام و پیروزی آن حافظ منافع مادی و معنوی وی بوده و به همین دلیل به حمایت ان بر می خیزند ،و یا این که بدون تغییر عقیده و پیروی سر سختانه از عقاید شرک آلود خود در مراحلی به خاطر پیروی از فطرت و رحم خدادادی و یا هر عامل دیگری، در هنگام سختی و نیاز مسلمین از حقوق انسانی انها در برابر دیگر هم کیشان ظالمش دفاع کرده است اما سرانجام در اتخاذ سیاستهای کلان و جنگ طلبانه تابع رای فرمانده هانش بوده است و ممکن است بعدها به همراه دیگر کفار حربی اسیر جنگی هم گشته باشد و یا …..
یا این که شخصی مسلمان ،فریب حزب یا جماعتی «بد»منتصب به اسلام را خورده باشد وناآگاهانه و بر اثر غفلت و جهل مغلوب دسیاس و خطواط شیطان گشته باشد ویا … درهردو صورت با درخشش خورشید و صبح صادق اسلام «خوبهایی» که در میان «بدان » منحرف ،آلوده و گم شده اند ،امابا علایمی که از خود بروز می دهند، بعضی در پارهای موارد و گروهی کلا موضع و صف خود را از ظالمین به نفع مسلمین تغییر داده و یاری رسان و افزایش دهنده ی قدرت و شوکت مسلمین گشته ،یا این که حداقل از میزان ستم وحشیانه ی دیگر همقطارانشان نسبت به مسلمین می کاهند. زندگی اسلامی مومنینی که دورانی را در جاهلیت ومیان «بدها» به سر برده اند از یک سو ،ومشرکین غیر مسلمانی که در هنگام نیاز و یا ذلیلی مسلمین به ندای فطرت خود پاسخ داده ودر مواردی یاری رسان مسلمین شده اند فرمول ساده و تکرار شدنی است که، سرپرستان و صاحبان امر باید با تشریح چنین حرکات وواکنشهای سودمند و امیدوار کننده ای ،به کشف وشناسایی اینگونه افراد پرداخته و با تقویت وهدایت این جرقه های امید ،یاکلا آنها از صف مشرکین وجاهلین بریده وبه صف مسلمین ملحق نمایند یا این که به موقع از استعداد مفید آنها در پیشبرد مبارزه بهره مند گردند…
جهت روشنتر شدن این اسلوب امتحان شده ی کار آمد ،از میان انبوهی از رویدادهای موثق گذشته در قرآن وتاریخ ،به ذکر چند نمونه پرداخته سپس قضیه را دنبال کرده ودرحد فهم مطلب پرورش می دهیم :
“از میان کسانی که در جنگ احد کشته شد”مخیریق “یهودی بود.وی در آنروز به یهودیان گفت:ای گروه یهودیان ،شمابی گمان می دانید که یاری کردن محمدراست و درست است .
گفتند: امروز شنبه است . گفت:مرا شنبهی در کار نباشد.او شمشیر وجنگ افزار خود بر گرفت وگفت:اگر کشته شوم ،دارایی ام را به محمد سپارید که هر چه می خواهد، باآن بکند .آن گاه روانه گشت وچندان مردانه جنگید تا کشته شد .پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم گفت:مخیریق بهترین یهودیان است.{الکامل فی التاریخ ابن الاثیر ص 997 }
در صحنه ای دیگر می بینیم که چون بت پرستان دربدر شکست خوردند پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم فرمان دادابو بختری بن هشام ـ که اسیر شد ـ کشته نشود .زیرا او هنگام بودن رسوا الله صلی الله علیه وسلم در مکه ،بیش ازهمه آزار بت پرستان را از وی دور می ساخت .واز میان کسانی بود که در شکستن آن پیمان نامه (که به زیان پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم نوشته شده بود)،کوشش کرد {تاریخ کامل ،ابن اثیر،ترجمه ی دکتر روحانی ص 958}
ودر یایان در مورد ادم های خوبی که فریب نقشه های «جماعت های بد» و «تقلبی »وبه «ظاهر اسلامی» را خورده اند می خوانیم که:
“بنی عمرو بن عوف که”مزگت قبا”رابنیاد نهادند ،به روزگار خلافت عمربن خطاب از وی خواستند که به مجمع بن حارثه دستوری دهد که پیشنمازی ایشان رادرمزگت شان کند .
مجمع گفت:یاامیر المومنین ،برمن شتاب مکن زیرا به خدا سوگند که در آن به نماز در ایستادم ونمیدانستم آنان چه در دل نهان کرده اند ، واگر می دانستم با ایشان نماز نمی خواندم .
عمر پوزش ا و رابپذیرفت واو را راستگو شمرد و او را فرمود که در مزگت قبا پیشنمازی کند .{الکامل فی التاریخ ،ابن اثیر ،ترجمه دکتر روحانی ص 1147}
در هر سه مورد با سه طبقه ی کاملا مجزا بر می خوریم؛ ،طبقه کفار اهل کتاب آن هم بد ترین گروه از کفار اهل کتاب به نام یهود ،سپس طبقه کفار و مشرکین غیراهل کتاب که هم اکنون به نام سکو لاریسم دردنیا مشهور و نامدار گشته اند ،ودرپایان طبقه ی انحرافی از صف مسلمین را می بینیم که عده ای رانا آگاهانه فریفته ودر صف خود وارد نموده اند ،ودرپناه این گروه مسلمان وساده ی فریب خورده ،جبهه گیری نموده و به اعمال تخریبی خود می پردازند که در قرآن وسنت عنوان منافقین به این «سر کردگان به ظاهر مسلمان »داده شده است.
درهر سه حالت می بینیم که آدمهای خوبی ـ در صورت عملکرد صحیح مبارزین مجاهد ـ نمودار گشته ومی توانند جهت پیشبرد اهداف متعالی نهضت مستضعفین و ستمدیدگان ثمر بخش باشند.
اینها علائم ونشانه های روشنی برای رهبران وامیران جهت حداقل استفاده از این افراد ،و یا تکمیل سیاست منفرد کردن کامل خطرناکترین دشمنان می باشد.
اما همین سیاست زنده و مفید اسلامی ،ازجانب گروههای منافق منتصب به اسلام که مردمان فریب خوردۀ زیادی را تحت نظام جاهلی وسکولاریستی به زیر چتر خود در آورده ودر پشت آنهابه سنگر بندی وتوطئه چینی مشغولند،مورد سوء استفاده قرار گرفته است ،به نحوی که دقیقا در مسیر تامین منافع کفار ومرتدین حرکت کرده وهمچون گرزی بر سر آزادی خواهان ومبارزین مسلمانان فرود می آید.
این سرکردگان و «تاجران دین و مردم» ،با ایجاد جنگ روانی و تبلیغی ،مسلمین را در چنان تنگنایی قرار می دهند که به این نتیجه برسند که در میان مکاتب مختلف و متضاد سکولاریسم که بدهستند ، دموکراسی از نوع سرمایه داریش را انتخاب کنند که به خیال خودشان خوب میان بدهاست .
آنها به خوبی می دانند که دموکراسی یا حکومت احکام درست شده مردم بر مردم به جای حکومت احکام الهی بر مردم براساس و پایه ی سکولاریسم بنیان نهاده شده است ،که در آن هیچ جایی برا ی اجرایی شدن احکام و قوانین الهی بر مردم وجود ندارد.اما باز بر ان تکیه کرده و مردم را به حمایت از آن و پرهیز از مجاهدین طائفه منصوره که خواهان اجرائی شدن احکام الهی اند فرا می خوانند . چرا؟ چون اینها نیز« تاجران» و «دشمنان »احکام الهی اند،که بر خلاف دیگر سکولار ها برای روز مبادا یا به خاطر نیاز سکولارها، خود را پشت احزاب مشهور به اسلامی و مسلمانان فریب خورده پنهان نموده اند و عامل روانی و تبلیغی سکولاریستها جهت جذب مردم به خود و دور نمودن از مجاهدین گشته اند.
چرا اینها به جای اینکه مردم را میان خوب و بد مخیر بدانند آنها را سوق می دهند که در میان بدها یکی را که به نظرشان شرش کمتر است انتخاب کنند ؟ چون این هم تلبیس ابلیس و یکی از دامهای خطرناک شیاطین جهت انحراف مسلمین از فرقه ناجیه و صراط المستقیم است.
آنها در این مرحله از بیداری اسلامی چون نمی توانند بر خلاف فطرت و عقل خدا و اسلام را انکار کنند ،در لاک یکی از فرق گمراه مدعی اسلام فرو رفته و با پخش شبهات خاص خود فائده ی اثبات خدا و دین را از بین بردند.بدین معنی که خدا ترسی ،و تحکیم احکام الهی در امور زندگی بشر و سیستم حکومتی شریعت را ،عملا نفی کرده و سیاست شرع را فرو ریختند.
بدون شک اینها بدترین طایفه علیه اسلام اند و کاری که این گمراهان گمراه کننده انجام می دهنداز عهده یک لشکر مجهز به توپ و تانک و هواپیما های جنگی مهاجمین خارجی بر نمی آید . بدون شک اینها ستون پنجم دشمن و سود مند ترین عامل روانی دیکتاتوری مهاجم سکولاریسم و جاهلیت حاکم بر علیه مسلمین می باشد .
درک تفاوت میان ایندو برای هر مسلمان موحدی ساده و ملموس است که چگونه به کارگیری یکی باعث تحکیم شریعت الهی در زمین و پیشبرد مبارزه می گردد ،و روی آوری به آن یکی غلطیدن در یکی از شعبه های سکولاریسم و زیر پانهادن و نفی سیستم حکومتی اسلامی و سیاست شرع در امور زندگی انسانهاست.
در اسلوب دوم هر چه «مسلمین فریب خورده» ،تحت تاثیر تبلیغات راهنمایان به درهای جهنم، بیشتر در تحقق فعالیتهای به «ظاهر» خیر خواهانه اسلامی زحمت بکشند، بیشتراز صراط المستقیم منحرف شده و شرشان بیشتر دامنگیر خود و دیگران خواهد گردید. و هر چه خود را از سیستم جاهلی و سکولاریستی موجود دور نگه دارند و در توحیدو ولاء وبراء و کفر به طاغوتشان مخلصتر گردند ،به همان میزان خیر و برکتشان برای خود و دیگران افزایش یافته و از «منجلاب و دام» «شیاطین »و «امامان راهنما ی به جهنم» دورتر می گردند.
شخص مسلمان چون دارای ثوابتی است که تحت هیچ شرایطی تغییر نمی یابند ،نمونه عینی توحید ،ولاء و براء وکفر به طاغوت می گردد.در نتیجه هر کسی که به هر نحوی ،به این شخصیت مستقل هدفمند ،در هر کدام از مراحل دعوت و مبارزه ،قبل از کسب قدرت حکومتی یا بعد از بدست آوردن آن یاری برسانند، قطعاً در آن مورد به نفع ارزشهای مطلوب انسانی عمل نموده و جواب مطلوبی به ندای فطرتش داده است .و بدون شک در این دنیا هم ردیف با دیگر دشمنان سرسخت احکام الهی اسلام قرار نگرفته و برای مسلمین مبارز ، «خوب» بین «بدها» قلمداد گشته و برخوردی متناسب با عملش دریافت خواهد کرد ” آیا جزای خوبی جز خوبی است؟”
اما در موردطیف خیانت پیشه ی دوم که ثمره ی توحیدیعنی: تحکیم شریعت در روی زمین را دچار افت نموده و گله وار گمراهانرا به زیر چتر سکولاریسم برده و به آرزوهای پوچ و دست نیافتنی دلخوششان می کنند ،باید گفت: که حربه شیطانی انها کهنه و فرسوده گشته و امروز مسلمین خود را در برابر یک جواب ساده ی سرنوشت ساز می بینند، یا انتخاب سیستم گنیده ی جاهلیت و دیکتاتوری سکولاریسم یا پذیرش و تحکیم شریعت الهی در زمین ، یا کفر به الله یا کفر به طاغوت . جواب به این سوال همچون دیگر اصول توحید نیاز به سواد یا مدرک تحصیلی ندارد بلکه تنها عقل سلیم و فطرتی بیدار و هشیار را می طلبد.
ابو جهل با آن همه ادعا و علم زیر بار جواب مثبت به این سوال ساده ی پر محتوای نرفت و در عوض سمیه ی بی سواد لبیک خود را، باشهادت خود،به دست جلادان حقیقت ستیز به گوش جهانیان رساند . در مسئله پزیرش توحید و شرک اکبر هیچ عذری وجود ندارد . گرایش به سکولاریسم و یا هم مسیر شدن با آن در وضع موجود به هر دلیلی به معنی کنار نهادن احکام الهی و پذیرش احکام بشری به جای آن است و این شرک در قانون گذاری وحکم ،و از اسباب روشن ارتداد و مرتد شدن می باشد.
Мушриклар аллох билан ўзларини ўртасига восита қўйиб олишади ва булар бизларни аллохга яқинлаштиради деб эътиқод қилишади. Аллох таоло ўзи билан махлуқини ўртасидаги хар қандай воситани қабул қилмайди ва бутпарастларнинг яқинлашиш бахонасида восита қилишларини хам рад қилиб айтадики:
У зотдан ўзга “дўстлар” ни ( худо) қилиб олган кимсалар: “ биз ( ўша худоларимизга) фақат улар бизни аллохга яқин қилишлари учунгина ибодат қилурмиз”,
Мана бу оятда аллох таоло мушрикларни аллохдан бошқага қилган ибодатларини маломат қилаётганини кўрамиз, у зот бу билан ўзига яқинлашиш учун қилинаётган ишларни маломат қилмаяпти ,чунки баъзида мўъмин кишини бирор мустахаб ё вожиб амали хам аллохга яқинлашишига боис бўлади ва бу амал шариатга мувофиқдир. Лекин агарда харом ё ширк амаллари билан аллох таолога яқинлашишни хохлайдиган бўлишса , биз бу ишни шариатга тўғри келмайди деб хисоблаймиз . Шундай экан баъзи бир амалларни восита қилиб аллохга яқинлашишни ўзи қайтарилмаган, балки ибодатларни илохаларга бериб қўйиш ва бу илохаларга аллохни рубубият ва бошқа хусусиятларини бериш шариатда қайтарилгандир.
مشرکلر الله بیلن اوزلرنی اورتسیگه واسیطه قوییب آلیشدی
مشرکلر الله بیلن اوزلرنی اورتسیگه واسیطه قوییب آلیشدی و بولر بیزلرنی الله گه یقنلشتردی دیب اعتقاد قیلیشدی. الله تعالی اوزی بیلن مخلوقینی اورتسیده گی هر قندی واسیطه نی قبول قیلمیدی و بوتپرستلرنینگ یقینلشیش بهانه سیده واسیطه قیلیشلرنی هم رد قیلیب ایته دیکی:
