دسته: جنگ روانی سکولاریستها (= مشرکین = احزاب)

Бешталик кофирларни кофир деб хисобламайдиган ва тоғутга куфр келтиришни ўзи улар учун хеч қандай маънони англатмайдиган кимсалар бор,улар мусулмонларнинг тоғутга куфр келтиришларига хам монеъ бўлишади; мана буларни хукми нима? Бундай кишиларни ўзи кофир бўла оладими? Ёки мана бу кишилар махаллий муртадларни хам такфир қилишмайди, ахир улар биз куфр келтиришимиз лозим бўлган тоғутлардан хисобланмайдими?

Ибни Қоййим рохимахуллохни (751 х) сўзига кўра:

 « الواجب علی العبد أن يعتقد أن كل من دان بدين غير الإسلام فهو كافر».^[1]

Агар хар қандай кимса исломдан ўзга динга эргашган бўлса, уни кофир деб эътиқод қилиши  хар бир бандага вожиб бўлади.

Биз мусулмонларнинг орасидан фақатгина 1.Огох холда 2. Қасддан 3.Ўзини ихтиёри ва хохши билан хужжатларни рад қилган кимсаларни такфир қила оламиз. Мисол тариқасида аллох таоло мархамат қиладики:

وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلاَمِ دِيناً فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (آل عمران/85)

Кимда- ким исломдан ўзга дин истаса, бас харгиз қабул қилинмайди ва у охиратда зиён кўргувчилардандир.

Энди бир шахс келиб мен мана бу оятни қабул қилмайман дейди. Кофирни кофир деб хисобламайдиган кимсанинг куфрини меъёри, оятни 1.Огох холда2. Қасддан3. Ўзини хохши ва ихтиёри билан рад қилган кишини меъёри билан бир хил бўлади. Бу ерда шахснинг  хужжатни рад қилмасдан туриб,”шубха” ва “таъвил” га дучор бўлиши фарқ қилади.

Чиқарилган хукм куфрига  ижмо қилинган кофирни ўзигагина чегараланган бўлиши лозим . Ибни Таймиянинг “родду алал бикрий” сида келтирилган сўзига кўра куфрида ихтилоф  бўлган кофирни хукми бунга тегишли эмас.

 وَأَمَّا مَنْ أَنْكَرَ مَا ثَبَتَ بِالتَّوَاتُرِ وَالْإِجْمَاعِ فَهُوَ كَافِرٌ بَعْدَ قِيَامِ الْحُجَّةِ.^[2]

 Аммо агар бир киши кетма-кет ва ижмо билан собит қилинган нарсани инкор қилса, унга хужжат қоим қилингандан сўнг кофир хисобланади.

Аслий кофирни кофир деб,яъни куфрига хужжат келтирилган яхудий ва насорога ўхшаш кишиларни кофир демаган ва уларни такфир қилмаган кишига мутлақо кофир дейилади. Таъвил келтиришни хам унга фойдаси бўлмайди. Агарда унга жахолат гумони ё уни таъвили келтирилса қабул бўлиши мумкин. Қози Иёз ўзини “ шифо” китобида айтади: шу сабабли хам мусулмонлар миллатидан бошқа миллатларни динига эргашган ё уларни устида  тўхтаб қолган ё шубха қилган ё уларни мазхабини тўғри деб хисоблаган кишини кофир демаган шахс, агар у ўзида исломни зохир қилиб кўрсатаётган бўлса хам ва бу ишига эътиқоди бўлса ва ана ўша мазхабдан бошқа барча мазхабларни ботил эканига эътиқод қиладиган бўлса , мана бу шахсни кофир деб хисоблаймиз. Шундай экан бу шахс исломга мухолиф нарсани ўзида ошкор қилиб кўрсатиши билан кофирдир.  .^[3]

Қози Абу Бакр ибни Арабийдан нақл қилинишича : қози Абу Бакр айтади: тавқиф (унда тўхталган хужжатлар) ва ижмоъ, буларни иккови куфрига иттифоқ қилган бўлса, бу масалаларда тўхталган кимса , хужжат ва тавфиқни рад қилиб унга шубха қилибди. Мана буларни рад қилиш  ва шубха қилиш фақат кофир кишини қўлидан келади холос. .^[4]

Аммо бу масалани куфрига ижмоъ қилиб бўлмайдиган  ва унда ихтилоф бўлган ахли қибланинг  такфири билан адаштириб қўйманглар ,ибни Таймия айтади:

 وَمَا زَالَ السَّلَفُ يَتَنَازَعُونَ فِي كَثِيرٍ مِنْ هَذِهِ الْمَسَائِلِ وَلَمْ يَشْهَدْ أَحَدٌ مِنْهُمْ عَلَى أَحَدٍ لَا بِكُفْرِ وَلَا بِفِسْقِ وَلَا مَعْصِيَةٍ.^[5]

Салафлар жуда кўп масалаларда ўзаро тортишиб туришарди, аммо уларни хеч қайсиниси муқобилидаги одамни куфр, фисқ ва гунохкорлигига гувохлик берган эмас.

Мисол тариқасида кўрадиган бўлсак, Умар ибни Хаттобга “ла илаха иллаллох”нинг  хуқуқлари ва таркибий қисмларини  бир қисми ғоиб бўлди ва закот хукмида енгиллик олмоқчи бўлаётганларнинг куфрига шубхаланди. Бунга сабаб уларнинг шаходатни талаффуз қилишлари бўлди, ла илаха иллаллохни талаффуз қилган кишининг қони ва молини покланиши хақидаги хадисни хужжат келтирди.

Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху мусулмонларнинг харом бўлган қонини асраш учун росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг хадисларини хужжат қилади:

أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاسَ حَتَّى يَشْهَدُوا أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ، وَيُقِيمُوا الصَّلاةَ، وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ، فَإِنْ فَعَلُوا ذَلِكَ عَصَمُوا مِنِّي دِمَاءَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ، إِلا بِحَقِّ الإِسْلامِ، وَحِسَابُهُمْ عَلَى اللَّهِ^[6]

Менга одамлар билан аллохдан бошқа маъбуд йўқ ва Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам аллохни элчиси  деб гувохлик беришмагунча ,намозни барпо қилиб закотни беришмагунча  жанг қилишга буюрилдим. Мана буларни бажаришса ўзларини қони ва молларини ислом хаққи билан  мендан химоя қилиб олишибди. Уларни хисоб- китоблари аллох биландир.

Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху тавхидга асосланган комил илмга эга эди.Абу Бакр розиаллоху анху ла илаха иллаллохни хуқуқи ва таркибий қисмлари  хақида Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху билан ўзаро сўзлашишди ва улар   мана бу таркибий қисмларни   билмай қолишлари сабабли ,  бу мўъминларни илмига таъна келтиришмади. Масалан Умар тавхид илмига жохил деган маънони билдирмасди. Хозирги замонда бизни бир гурух биродарларимиз ўзларини мухолиф томондаги урзли кишиларга тухмат қилишаётгандек муомала қилишмасди.

Умар ибни Хаттоб ла илаха иллаллохни таркибий қисмлари  ва хақларини билмай қолганлиги боис тавхидга нисбатан жохил бўлди деб хеч ким айтмасди.Чунки таркибий қисмлар нихоятда кенг бобни ўз ичига олади, хар қандай илм эгаси ўзини илмини миқёсига қараб билишга эга бўла олади.Ла илаха иллаллохни маъноси эса буни умуман акси  бўлиб ,шаръий маъноси содда ва баёни қисқадир. Тоғутга куфр келтириш ,барча илохалар ва кофирларни рад қилиш сўнгра охирги элчини канали орқали аллохга иймон келтиришни ўз ичига олади. Хар бир мукаллаф бўлган инсон ўзини маълумотини мезонига қараб бу хақида илм олиш имконига эга. Мана буни асосида ибни Таймия айтади:

 فَالتَّكْفِيرُ يَخْتَلِفُ بِحَسَبِ اخْتِلَافِ حَالِ الشَّخْصِ فَلَيْسَ كُلُّ مُخْطِئٍ وَلَا مُبْتَدَعٍ وَلَا جَاهِلٍ وَلَا ضَالٍّ يَكُونُ كَافِرًا؛ بَلْ وَلَا فَاسِقًا بَلْ وَلَا عَاصِيًا.^[7]

Шундай бўлгач шахсни холини турли –хил бўлишига қараб такфир қилиш хам хилма-хилдир. Хатокор, янгилик яратувчи,жохил ва гумрох шахсни хаммаси хам кофир эмас, балки фосиқ хам эмас ё осий хам эмас;………шубхасиз  одамларни олдида ўзини илми ва дини билан танилган тоифаларнинг уламолари томонидан одамлар хатога дучор бўлишади. Кўпинча улар хақиқатни бир тарафини ушлаб унга эргашишади, аммо бу хақиқатни бошқа бир тарафи эса улардан яширинган холда қолиб кетган ва шу равишда уларга намоён бўлмай қолади. Шу тарзда хақиқатни баъзини билишади ва баъзисига нисбатан эса жохил бўлиб қолишади,балки  улар жохил бўлиш билан бирга уни инкор хам қилишади.

Мана бу ижтиходий ўринларни барчасида , шахс хужжатни рад қилмайди балки хақиқатни баъзисини билади ва баъзини эса билмайди. Бу ишлар гохида мўъминларни ноўрин такфир қилишга олиб  бориб қўяди . Мисол тариқасида келтирсак, Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху Хотиб розиаллоху анхуни нохақ равишда , хато таъвилотлар асосида  такфир қилади; Умар ибни Хаттоб розиаллоху анхуни хатоси дилсўз хаким бўлган росулуллох саллаллоху алайхи васаллам томонидан ислох қилинди. Энди сизларни назарингизда бизни давримиздаги Умарларни хатосини ким тўғрилаб ислох қилади?

Ёки билишимизга қараганда Аммор розиаллоху анху икрох ояти нозил бўлишидан олдин куфр калимасини айтган ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам оят нозил бўлишидан аввал мана бу жиноятни кўрмаганликка олдилар ва эътибор бермадилар. Аммор розиаллоху анху ота-онаси билан бирга мажбурий ва зарурат холатига тушиб қолган ва куфр калимасини айтишга мажбур бўлишганди. Лекин бу пайтда хали иймонга тўла хотиржам қалб хақидаги оят нозил бўлмаган эди. Мана бу жараён хақида хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам изох  бермадилар ва сахобалар хам уни такфир қилишмади. Ёки бўлмасам баъзилар қиладиган хатарли ўйинлар яъни  уни кофирлигига шак-шубха қилган хам кофир бўлади деб  ўтиришмади.

Мана бу суратда ақл учун  асмоъ ва шаръий хукмларда йўл берилмайди , балки ибни Таймияни сўзига кўра:

  الْإِيمَانُ وَالْكُفْرُ هُمَا مِنْ الْأَحْكَامِ الَّتِي ثَبَتَتْ بِالرِّسَالَةِ؛ وَبِالْأَدِلَّةِ الشَّرْعِيَّةِ يُمَيِّزُ بَيْنَ الْمُؤْمِنِ وَالْكَافِرِ؛ لَا بِمُجَرَّدِ الْأَدِلَّةِ الْعَقْلِيَّةِ.^[8]

Иймон ва куфр буларни иккови хукмлар билан собит бўладиган рисолат хисобланади ва мўъмин ва кофирни бир-биридан ажратиш учун ақлий далилларни ўзи  эмас шаръий далиллар ишлатилади. У киши бошқа жойда айтадики:

 فَإِنَّ الْكُفْرَ وَالْفِسْقَ أَحْكَامٌ شَرْعِيَّةٌ لَيْسَ ذَلِكَ مِنْ الْأَحْكَامِ الَّتِي يَسْتَقِلُّ بِهَا الْعَقْلُ.^[9]

Хақиқатда куфр ва фисқ шаръий хукмлардандир ва бу ахкомларда ақл мустақил бўла олмайди.

Шу сабабли хам бизлар фақатгина аллох ва росули саллаллоху алайхи васаллам  такфир қилган кишиларни такфир қила оламиз ва аллох ва росули саллаллоху алахйи васаллам такфир қилмаган гунохкор кишини  такфир қила олмаймиз. Шундай бўлгач мана бу эшикни ўзингизни ақлингиз билан оча кўрманглар .  

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ

Вассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.

---

[1] وقال ابن حزم في (مراتب الإجماع): واتفقوا على تسمية اليهود والنصارى كفارًا.

[2] مجموع الفتاوی ج:1 ص: 109.

[3] قاضی عیاض، کتاب الشفا، ج: 2 ص: 610. / ولهذا نكفر من لم يكفر من دان بغير ملة المسلمين من الملل، أو وقف فيهم، أو شك، أو صحح مذهبهم وإن أظهر مع ذلك الإسلام واعتقده واعتقد إبطال كل مذهب سواه. فهو كافر بإظهاره ما أظهر من خلاف ذلك

[4] همان، ج: 2 صص: 602-603./ قال قاضي أبو بكر لأن التوقيف والإجماع اتفقا علی كفرهم فمن وقف في ذلك فقد كذب النص والتوقيف أو شك فيه. والتكذيب أو الشك فيه لا يقع إلا من كافر

[5] مجموع الفتاوی، ج: 3 ص: 229.

[6] بخاری 25

[7] مجموع الفتاوی، ج: 12 صص: 180-181./ فَالتَّكْفِيرُ يَخْتَلِفُ بِحَسَبِ اخْتِلَافِ حَالِ الشَّخْصِ فَلَيْسَ كُلُّ مُخْطِئٍ وَلَا مُبْتَدَعٍ وَلَا جَاهِلٍ وَلَا ضَالٍّ يَكُونُ كَافِرًا؛ بَلْ وَلَا فَاسِقًا بَلْ وَلَا عَاصِيًا لَا سِيَّمَا فِي مِثْلِ ” مَسْأَلَةِ الْقُرْآنِ ” وَقَدْ غَلِطَ فِيهَا خَلْقٌ مِنْ أَئِمَّةِ الطَّوَائِفِ الْمَعْرُوفِينَ عِنْدَ النَّاسِ بِالْعِلْمِ وَالدِّينِ . وَغَالِبُهُمْ يَقْصِدُ وَجْهًا مِنْ الْحَقِّ فَيَتَّبِعُهُ وَيَعْزُبُ عَنْهُ وَجْهٌ آخَرُ لَا يُحَقِّقُهُ فَيَبْقَى عَارِفًا بِبَعْضِ الْحَقِّ جَاهِلًا بِبَعْضِهِ؛ بَلْ مُنْكِرًا لَهُ

[8] مجموع الفتاوی ج: 3 ص: 328.

[9] همان، ج: 19 ص: 212.

1. کسانی هستند که این طاغوتهای 5 گانه را کافر نمی دانند و اصلاً چیزی به نام کفر به طاغوت برایشان معنی ندارد و در برابر کفر به طاغوت مسلمین هم مانع شده اند؛ حکم اینها چیست؟ آیا اینها خودشان کافر می شوند؟ یا می بینم که مرتدین محلی را هم تکفیر نمی کنند که اینها هم طاغوت هستند که باید به آنها کفر کنیم .

به قول ابن القيم (٧٥١ هـ) رحمه الله: « الواجب علی العبد أن يعتقد أن كل من دان بدين غير الإسلام فهو كافر».^[1] بر هر بنده‌ای واجب است که معتقد باشد هر کسی که به دینی غیر از اسلام دیانت کند پس او کافر است.

ما از میان مسلمین تنها کسی را تکفیر می کنیم که 1- آگاهانه 2- عمداً 3- به میل خودش و اختیاری نصوص را رد کند. چون مناط کفرِ اهل قبله ای که کافر را کافر نداند، تکذیب و رد کردن نصوص است.

به عنوان مثال الله تعالی فرموده است: وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلاَمِ دِيناً فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (آل عمران/85) و هر کس که دینی غیر از اسلام انتخاب کند، هرگز از او پذیرفته نخواهد شد، و او در آخرت از زیانکاران است.

ادامه خواندن کسانی هستند که این طاغوتهای 5 گانه را کافر نمی دانند

Ёмонларни орасидан яхшироғини керакли вақтда тарғиб қилиш,ташхис бера олиш ,тўғри йўналишга солиш , фойдалана билиш ва жаханнам сари етаклаётган имомларни фитналари,шубхалари қаршисида хушёр бўлиш.

Аслида росулларга эргашганлар ва хидоят топганлар,салафлар,сергак кишилар- бир тўда мушриклар,муртадлар,гумрохлар,аҳли бидъатни ва хаказоларни  орасидаги ёмонларни  яхшироғи хисобланишади.Бундай кишилар уларни жохилиятда алдов билан ушлаб турган турли-хил сабабларни таъсирида туришган ва сахих исломни хабари етиб келгач, ўзларига келиб мусулмон бўлишган ёки бўлмасам  ботил ақидаларини сақлаб қолган холда,исломга ёрдам бериш ва уни ғалабаси орқали ўзларини моддий ва маънавий манфаатларини сақлаб қолишни  хулоса қилган кимсалардир. Бундай кимсалар шу сабабли хам исломни химояси учун оёқга туришган ёки бўлмасам ақидаларини ўзгартирмасдан, ўзларини ширк аралашган ақидаларини маҳкам ушлаган холда, кейинги босқичларда асли фитратга ё Аллоҳ берган рахм-шафқатга ёинки хар қандай бошқа омилларга  эргашиб,мусулмонларни эҳтиёж ларини химоя қилишган.

Лекин улар катта сиёсатлар амалга оширилган ёки жанг пайтларида қўмондонларини буйруқларига эргашишган ва кейинроқ бошқа жангдаги кофирлар билан биргаликда асир бўлишган бўлиши хам мумкин ёки………………….

Ёки бўлмасам мусулмон киши ўзини исломга нисбатлаётган “ёмон” жамоатлар ё гуруҳларни гапларига алданган бўлса ва билмасдан ғафлат,жоҳиллик сабабли шайтон изига эргашиб кетган бўлса ёки ……………………………Ҳар икки суратда хам булғанлан,бузилган ёмонларни ичида кўринмай кетган,аммо ўзларидаги баъзи аломатларга кўра ажралган яхшилар, баъзи ўринларда мавқеиятларини золимлар тарафидан мусулмонлар томонга ўзгартиришади ва ёрдамчи бўлиб, хеч бўлмаганда мусулмонларга нисбатан золим шерикларининг вахшийликларини камайтиришга харакат қилишади.

Жоҳилиятда бир даврни ёмонларни  орасида ўтказган мўъминларнинг ҳаёти бир томондадир ва мусулмонлардаги хорлик ёки эҳтиёж бўлган пайтда, фитратни чақириғига лаббай,деб жавоб берган,баъзи ўринларда эса мусулмонларга ёрдам берган мушриклар томонидан қўйилган қадамлар, ҳаётда доим такрорланиб турадиган ходисадир.Шунинг учун хам бошлиқлар,етакчилар бунга ўхшаш харакатларни,фойдали реакцияларни ўз вақтида аниқлаб,бу каби шахсларни керакли йўналишларга солишлари керак ёки уларни бутунлай мушрикларни сафидан ажратиб, мусулмонларни сафига қўшишлари ёки ўзини ўрнида уларни истеъдодларидан муборазани янада илгари суришга фойдаланиш лозимдир………..

Мана бу синовдан ўтган манфаатли услубга янада аниқлик киритиш учун, қуръон ва тарихда айтиб ўтилган жуда кўп ишончли воқеаларни бир нечасини мисол келтирамиз ва шундан сўнг асли мавзуни давом эттирамиз:

Ухуд жангида ўлдирилган кишиларни орасида яхудий Мухайриқ хам бор эди,у ўша куни яхудларга қараб:”Эй яхудлар жамоати,шубхасиз сизлар Мухаммадга ёрдам бериш тўғри иш эканини яхши биласизлар”-деди.Шунда улар унга:”Бугун шанба кунидир”-дейишди.Мухайриқ уларга:”Менга шанбани кераги йўқ,агар жангда ўлдирилсам,бисотимни Мухаммадга топширинглар ҳоҳлаганини қилсин”-деди ва қиличи,жангга керакли асбобларни олиб кетди.У мана шу жангда мардларча уришди ва оқибатда ўлдирилди.Пайғамбаримиз шунда:”Мухайриқ яхудларни энг яхшисидир”-деган эдилар.(Ибни Усайрни комил тарихида келтирилган.997 саҳифа.)

Яна бир бошқа саҳнага назар ташлайдиган бўлсак,бу ерда бутпарастлар бадр жангида мағлуб бўлишди ва росулуллоҳ саллолоҳу алайҳи вассаллам асирликка тушиб қолган Абу Бахтарий ибн Хишомни ўлдирмасликни буюрдилар.Чунки бу одам пайғамбаримиз Маккада турган пайтларида,у кишини бутпарастларнинг озоридан  химоя қиларди.Шу билан бирга бу одам пайғамбаримизни зарарларига ёзилган аҳдномани бекор қилишда қатнашган кишиларни орасида хам бор эди.(Ибн Усайрни комил тарихи.Доктор Рухоний таржимаси.958 бет.)

Сўзимизни охирида “ёмон ва ясама,хамда ташқи кўриниши исломий бўлган жамоатларнинг” фитнасига алданган яхши кишиларга айтмоқчи бўлган нарсамиз қуйидагидир:

“Қубо масжидини қурган Амр ибн Авф қабиласи, Умар ибн Хаттобнинг хилофати даврида у кишидан Мажмаъ ибн Хорисага масжидларида имом бўлишни буйруғини беришларини сўраб келишди.Умар розиаллоҳу анҳу уларга қараб:”Нимага энди, у Зирор масжидини имоми эмасми?”-дедилар.Шунда Мажмаъ айтдики:”Эй амирал мўъминин,мени ҳаққимда шошилманг,чунки мен Аллоҳга қасам ичиб айтаманки, у ерда номозга ўтган пайтимда у одамларни қалбларидаги нарсадан бехабар эдим,агар билганимда уларга имом бўлмаган бўлардим”.Умар розиаллоҳу анҳу уни узрини қабул қилиб, Қубо масжидида номозга ўтишга буюрдилар.(Ибн Усайрни комил тарихи.Доктор Рухоний таржимаси.1147 бет.)

Уч ўринни ҳар бирида турли хил саҳнани гувоҳи бўлдик,биринчиси аҳли китобни кофир табақаси бўлиб,у хам бўлса аҳли китобнинг кофирларини энг ёмон тоифаси бўлмиш яхудлардан эди.Кейингиси аҳли китоб бўлмаган кофир ва мушриклар табақасидан бўлиб,буларни бугунги кунда  дунёда машҳур бўлган исми секуляризмдир.Охиргиси эса мусулмонлардан бўлган бир гурухдир ,улар бошқа одамларни хўжа кўрсин усулида, алдов усули билан ўзларининг сафига олиб келишган ва мана бу содда мусулмонларнинг гурухи воситасида ўзларига мавқеият тайёрлаб олиб,ўша эски бузуқ амалларини давом эттиришган.Қуръон ва суннатда бу каби “Зоҳирда мусулмон ва саргардон” кимсаларга мунофиқ номи берилгандир.Энди мана бу холатни хар бирида кўриб турганимиздек,агар мужохидлар тўғри йўналишда иш олиб боришадиган бўлишса, яхши кишилар орадан ажралиб чиқишади ва мазлумлар харакатининг буюк мақсадлари йўлида ниҳоятда кўп манфаатлар келтиришади.

Мана булар аниқ-тиниқ аломатлар,белгилар бўлиб, амирлар ва жамоат раҳбарлари бу каби шахслардан фойдаланишда ёки энг хатарли душманларни хам тўлиқ ажратиб, яккалаш сиёсатини комил қилишда ишлатишлари лозимдир.

Аммо мана бу тирик ва манфаатли сиёсат, ўзларини исломга нисбатлаётган ва алданган жуда кўп одамларни жоҳилият,секуляризм қонунлари остида ўзларини томонга оғдириб олган ва буларни химоясида фитна тузиш билан шуғулланаётган мунофиқ гуруҳлар томонидан суистефода қилиняпти.Яъни улар шундай йўналишда иш олиб боришяптики,натижада фақат кофир ва муртадларнинг манфаатларини таъминланади,аммо озодлик талаб қилганлар билан мусулмон муборизларнинг бошига эса тўқмоқ  тушади.

Мана бу саркардалар ва  ”дин ва одамларнинг тижоратчилари” рухий,таблиғот жангларини ташкиллаштириш орқали  мусулмонларни шундай тор кўчага киргизиб қўйишяптики,улар мажбур холатда хилма-хил динларнинг ва ёмон секуляризм зиддиятларининг орасидан, сармоядорлик навидан бўлган демократияни танлашликларини ҳоҳлашади.Уларнинг фикрича бу танлов ёмонларни ичидан яхшироғини танлаш хисобланади.

  Улар демократия ёки жамиятни устидаги илоҳий хукмларнинг ўрнига олиб келинган ва  башар томонидан ишлаб чиқилган хукмларни жорий қиладиган хукумат, секуляризм асосига кўра қурилганини ва бу шароитдаги жамиятда илоҳий хукмларни жорий қилиб бўлмаслигини хам яхши билишади.       Лекин шунга қарамасдан улар мана бу хукуматга суянишни,одамлар хам уларни қўллаб-қувватлашларини ва илоҳий хукмларни жорий бўлишини тарафдори бўлган мужохидлардан четланишларини талаб қилишади.                                                    

Нима учун?Чунки улар хам илоҳий хукмларни”Тижоратчилари” ва “Душманлари”дирлар,улар секулярларга хилоф равишда мабодо фойдаси тегиб қолса ёки секулярларни эҳтиёжи бўлиб қолса, деган фикр билан ўзларини ислом ва мусулмонлар номи билан танилган хизбларнинг орқасига яшириб олишган ва одамларни секулярлар томонига жалб қилиш хамда,мужохидлардан узоқлаштириш учун рухий ва таблиғот омилларини қидиришяпти.

Нима учун улар одамларнинг иҳтиёрига ёмон ва яхшини ўртасидаги танловни беришни ўрнига,ўзларининг фикрлари бўйича ёмонларни ичидаги яхшироғини танлашга мажбур қилишади?Чунки мана бу талбиси иблис бўлиб, мусулмонларни нажот топувчи фирқа ва тўғри йўлдан адаштириш учун шайтонни хатарли қопқонларидан бири хисобланади.

Улар исломий уйғонишни мана бу мархаласида фитрат ва ақлга хилоф равишда худо ва исломни инкор қила олишмаса хам,исломни даъво қилаётган адашган фирқаларни тўнини остига яшириниб олиб,ўзларини махсус шубхалари билан худо ва динни исботидан бўлган фойдани йўқотиб бўлишди.Яъни шу маънодаки,худодан қўрқиш ва башариятнинг ҳаётий ишларида илоҳий хукмлар билан хукм қилиш,ҳамда шариатнинг хукуматдаги системасини амалда инкор қилиб, шариатни сиёсатини ер билан яксон қилишади.

Шубхасиз мана булар исломнинг қаршисидаги энг ёмон тоифалардан бири бўлиб,мана бу адаштирувчи гумроҳлар қилаётган ишлар танк ва тўп, харбий самолётлар  билан жиҳозланган чет элнинг босқинчиларини хам қўлидан келмайди.Булар душманни бешинчи умуртқа поғонаси ва мусулмонларга қарши бўлган босқинчи секуляризм диктаторлиги ва хоким жоҳилиятнинг энг катта фойда келтирувчи рухий омилларидан бири хисобланишади.

 `Мана бу иккисини орасидаги фарқни тушуниш ҳар бир муваххид мусулмонга жуда хам содда ва ошкор нарса бўлиб,яъни агар  уларни бирини ишга соладиган бўлса, ер юзида илоҳий шариат хукмрон бўлади ва муборазани илгари силжишига сабаб бўлади,бошқа бирини танлайдиган бўлса, секуляризмни тармоқларини бирига қўшилишади ва исломий хукуматни системасини оёқ-ости қилган, хамда инсонларнинг ҳаётий ишларидаги сиёсатни инкор қилган бўлади.

Иккинчи услуб бўйича “алданган мусулмонлар”ўзларини йўл бошловчиларининг таблиғотларини таъсирида, жаханнам эшиклари томон ҳар қанча харакат қилишса,”зохирда” яхшилик истаб захмат чекишаётган фаолиятларини давом эттиришса,улар кўпроқ тўғри йўлдан адашиб ёмонликлари ўзлари ва бошқаларни янада домига тортади.Энди агарда ўзларини жохилият системасидан хар қанча узоқроқ тортишса ва тавхид,Аллоҳ учун яхши кўриш ва ёмон кўриш,тоғутга куфр келтиришда мустахкам турадиган бўлишса,уларнинг яхшилик ва баракоти хам ўзларига хам бошқаларга нисбатан кўпайиб боради ва “шайтонларни”қопқонларидан ,”жаханнамга етакловчи имомлардан” узоқлашишади.

Мусулмон кишининг шахсияти шундай саботга эгаки, хар қандан шароитда хам ўзгариб кетавермайди ва тавхидни,вало ва барони,тоғутга куфр келтиришни яққол бир намунаси бўлиб қолади.Натижада эса хар қандай одам қандай усулда бўлмасин,мана бу мустақил,аниқ мақсад сари интилаётган шахсиятга даъват ва муборазанинг хар қандай мархаласида,хукуматдаги қудратни касб қилишдан олдин ёинки кейин ёрдам берадиган бўлса,инсониятдан талаб қилинадиган қадриятларнинг фойдасига амал қилган ва фитратини нидосига мувофиқ равишда жавоб берган бўлади.Шубхасиз мана бу дунёда хам исломнинг илоҳий хукмларига қарши, шиддатли душманларни сафидан жой олмайди ва мубориз мусулмонлар учун хам “ёмонларни” ичидаги “яхшироғи” бўлиб қолади,хамда қилган амалига муносиб равишда яхшилик билан тақдирланади.Ахир “Яхшиликни жазоси фақатгина яхшиликдир”.

Аммо хиёнатни махкам ушлаб олган ва тавхидни самарасини яъни ер юзида шариатни хоким бўлишини инқирозга учратишни ҳоҳлаётган ва бир тўда гумроҳлар галасини секуляризмнинг қаноти остига олиб бориб,ичи бўш ва етишиб бўлмайдиган орзулар билан уларни алдаётган иккинчи тоифага қуйидагиларни айтишимиз лозим: хозирги пайтга келиб уларнинг шайтоний услуби эскирган ва мусулмонлар бугунги кунда ўзларини рўбарўларига содда лекин тақдирни хал қилувчи жавобни кўндаланг қўйишган,яъни жохилиятни эскирган системасини яъни секуляризмнинг диктаторлигини танлаш ёинки ер юзида илоҳий шариатни хукмларини ўрнатишни қабул қилиш,бошқача қилиб айтганда Аллоҳга кофир бўлиш ё тоғутга куфр келтириш.Мана бу саволга жавоб бериш учун инсон, тавхиднинг бошқа усулларига ўхшаш олий маълумотга эга бўлиши шарт эмас,балки тоза ақлга ва уйғоқ,хушёр фитратга эга бўлишини ўзи кифоя қилади.

Абу Жахл ўзини барча илм ва иддаоларига қарамасдан мана бу мағзи тўла лекин содда саволга жавоб бера олмади,аммо бесавод Сумайя ҳақиқатга қарши жанг қилувчи жаллодлар қўлида ўзини шахид қилиш орқали лаббай, деган нидосини бутун жахондагиларнинг қулоғига етказа олди.Тавхидни қабул қилиш ва катта ширкни ўртасида масалада узр мавжуд эмас,хозирги вазиятда секуляризмга томон бурилиш ёки у билан бир оқимда харакат қилиш хар қандай далилга кўра бўлса хам,илоҳий хукмларни бир четга суриб қўйиб инсоният яратган хукмларни қабул қилишдир.Мана бу қонун жорий қилиш ва хукм борасида қилинган ширк, очиқ-равшан муртад бўлишга далолат қилиб турибди.

Оламларни роббисига ҳамду-санолар бўлсин!Оллоҳ буюкдир!

Муаллиф:Абу Ҳамза муҳожир хуромий.

Таржимон:Умму Асмо.

+

Исломга паралел равишдаги оқимларни вужудга келтириш.

Яхудлар Исо алайҳиссаломни даъватларини илгарилашига тўсиқ бўла олмай,у кишига етгазган озор-азиятлари ва азоблари натижа бермагач,уларни ораcидан “Пулис”исмли киши зохирда масихиятни қабул қилди ва ичкарида туриб масихиятга хурофотлар,нотўғри фикрларни киргиза бошлади.У турли хил ривоятларни келтириш ва улуҳиятни Исо алайҳиссаломга нисбатлаш орқали у кишининг муборак даъватларини, аслига тамоман қарама-қарши бўлган йўналишга буриб юборди.Бу нарса кейинчалик масихиятда турли хил мазхабларни вужудга келтириб,бу фитнани натижасида жуда кўп иймонли масихийларни қони паймол бўлишига сабаб бўлди.

Мана бунга ўхшаш хурофотлар,ошкор ўзгартиришлар ва масихий динига паралел равишдаги жараёнлар фақатгина бўлиниш,тарқоқликни вужудга келтириб,даъватдан бўлган асли мақсадни комил ўзгартириб ташлашга ва заифлашишига сабаб бўлди.Оқибатда эса бузилган жараёнларни ривожланиши туфайли аслий манбаъни хам таниб бўлмайдиган даражага етиб борди.Бу орада ўзларини Исо алайҳиссаломни қотили деб даъво қилаётган яхудийлар масихият динида алоҳида бир тармоқни йўлга қўйиш орқасидан жуда катта муваффақиятни қўлга киритишди.Янада қизиқроғи инжилни “Пулис” деб номланган бир қисмида Исо алайҳиссаломни сўзлари ёки у кишидан ривоят қилинган хеч қандай нарсадан асар хам қолдирмасдан фақат ўша шайтонсифат бузғинчини тўқима гапларини жойлашга муваффақ бўлишди.

Ислом зохир бўлгандан сўнг эса, яхудлар яна мазхаб ясаш ва тармоқлар пайдо қилишга тушишди ва муборак исломни ёнига янги мазхабни тузишди.Аммо имом Али розиаллоҳу анҳу аввал бошида уларни жуда кўпини нобуд қилиб ташладилар,лекин кейинчалик улар ўзларини саратондек ривожланишларини давом эттиришди.Яхудлар ислом дини рисолатини булғаш билан бир қаторда,тўқима хадисларни ишлаб чиқиб росулуллоҳ саллолоҳу алайҳи вассалламга нисбатан хам ёлғон тошларини отишга улгуришди.

Лекин яхудлар ислом динининг  масихиятга ўхшаш кесилиб қоладиган ва  башар аҳли ўзгартириб ташлашга қодир бўладиган дин эмаслидан ғофил эдилар,чунки Аллоҳ таолони ўзи бу динни сақлашга ваъда берган ва қуръон ва саҳиҳ суннат қиёмат кунигача ўзгартирилмаган,пок холда қолишини кафиллигига олган зотдир.Мана бу исломга хам паралел равишда мазхаб ясаш жараёни хозирги асргача давом этиб келди ва Аллоҳ таоло ҳар бир даврда одамларга динини янгилайдиган  ва шайтонларни фирибгарликларини,кўз боғловчи ботилларини очиб ташлаш учун олимларни юбориб турди.

Охирги икки аср давомида Англия билан Америка ислом динини ўзгартиришга харакат қилаётган энг катта фитначилардан хисобланишади.Англия шарқий хиндистон кампанияси ва уни ворислари воситасида, хинд ярим оролида одамларни ва уларни табиий бойликларини талон-тарож қилиш билан овора бўлган пайтида,мусулмонларни орасидан Тайпу Султонга  ўхшаш озодликни ҳоҳлайдиган мужохидлар бош кўтариб чиқишар ва босқинчиларнинг ичи бўш ширкатларини қаршисига қурол олиб муборазани бошлашарди.Бу ишларни натижасида эса Британиянинг хукумат бошлиқлари яхудларга эргашган холда,ўртадаги жиходни,қуролли муборазани олиб ташлаш учун паралел равишдаги оқимларни пайдо қилишди.Улар бу билан душманларини орасига тарқоқлик,бўлинишни ташлаб,уларни заифлаштиришни сўнгра эса мухолифатни куч ишлатиш йўли билан бостиргач,мазлум Хиндистон ҳалқини устида ўзларини разил режаларини бемалол амалга оширишга имкон топишар эди.Улар биринчи бўлиб Ғулом Аҳмадхон қодиёнийни янги фикрли олим сифатида кўрсатишди ва бу олим кейинроқ ўзини  охирги замонда ваъда қилинган махдий эканлигини даъво қилиб чиқди,у ўзи билан бу ҳақида китоблар хам намойиш қилган эди.

Мана бу давр билан бир вақтни ўзида Эронда шийъа мазхаби хукуматнинг сиёсий ишларига аралашаётган жараёнда,мана бу шийъалар ҳалқни орасида қудратли бир поғонани эгаллаб бўлишган эди.Ташқаридаги манфаат кўрувчи хукуматлар бу жараёнларни ўзларига зарар олиб келишини тушунишгач,бу жараённи бўлиб ташлаш ва уни мағлубиятга учратиш учун шийъа мазхабини ичидан бу мазхабга паралел равишдаги боб ва бахоий номлик фитнани жаррохлик йўли билан дунёга келтиришди.Бу оқимни иддао қилишича, дин фақат шахсларни ички дунёсига ва инсонларни Аллоҳга боғлайдиган қисмига чегараланиши ва ташқи ,жамиятга оид масалаларга аралашмаслиги лозим бўлиб,буни натижасида жамиятдаги сиёсий,иқтисодий ва хукуматга оид ишларга аралашишдан махрум бўлиши лозим эди.Ташқи босқинчиларга худди шуни ўзи керакли эди.

Худди шу усул ихвонул муслимин жамоатини бузиш ва йиқитишда қўлланди ва ихвонийларни ички ва қуроллли кучларини ўртадан йўқотиб,қанотсиз бир қушга айлантирилгач,секуляр жамиятни мавжуд қонунлари бўйича фаолият қилишга мажбур қилинди.Шундай қилингач,ҳоҳлаган пайтларида ихвонийларни бемалол чегаралаб,қонундан махрум қилиб ёки қамоқга ташлаб,сургун қилиб хатто ўлимга хам хукм қилиб ташлай олишади.Натижада эса ихвонийлар хукуматни қаршисида қуролли курашда туриб бера олмайди ва кучи,қудратини қўлдан бой бериб заифлашади.Шунинг учун улар ихвонийларни хозирги холатидан чиқариб ўзлари ҳоҳлаган оқимга солиш учун керакли,хамда ихвонийларни қонунларидан хам жуда яхши огоҳ бўлган,хамда ўзлари истаган қолипга солиб берадиган бир кишига эҳтиёжлари бор эди.Улар суд тизимининг қарилик нафақасида ўтирган Алхузайби номли шахсни танлашди ва бу одам секулярлар  кутгандан хам кўра хам анча яхшироқ хизмат қилиб,ихвонул муслиминни ихвонул муфлисинга айлантириб ташлади.Туркиядаги секуляристик исломчилар,Ироқдаги Американи кучлари,Афғанистондаги бошқа босқинчилар ва муртадлар……………борасида хам бутун олам кофирлари ва муртад секулярлар кутган нарсани аниқ ўзи юз бериб турибди.

Хуромон минтақаси хам мана бунга ўхшаш фитнадан бенасиб қолгани йўқ,мужохидлар Хуромон тоғларида ўзларини кучларини жамлаб,тасарруфидаги ерларни мустаҳкамлашаётган ва бошқа вилоятлардаги,Ироқ курдларидан тортиб араблар,туркманлар хатто Туркия,бошқа араб давлатларидаги,шарқий Хуромон ва Эрондаги мужохидлар уларни сафларига қўшилишарди.Бундай тез миқёсдаги ривожланиш бутун олам кофирлари ва махаллий секулярлар учун огоҳлантирувчи чироқ бўлиб,бу вазиятда бирор чорани топиш керак эди.Бу ерда хам олдинги хийла-найранг ишга солиниб,бу оқимга  паралел равишдаги бир жараённи вужудга келтиришди.

Биринчи бўлиб улар саййид Мустафо исмли бири кишини саҳнага олиб келишди,у ўзини имом махдий эканини даъво қилар ва ўзи билан бирга “Каломул ҳақ”номли китобни хам олиб келган эди.Уни олиб келган китоби қуръонни тартиби бўйича,оятларга мувофиқ равишда тузиб чиқилган эди,лекин мужохидлар ўтган даврлар давомида кўп тажрибаларга эга бўлганликлари боис,мана бу махдий ва уни ўринбосарларига қопқон тайёрлашди ва унга:бизлар хозирда қуролга,қудратга эгамиз ва сиз хам бизни ваъда қилинган махдийимиз бўласиз-деб,уни ўринбосарлари(ўринбосарларини бири афғон бир шахс эди) билан бирга Хуромон минтақасига яқин жойгача олиб келишди ва шу ерда масаласини хал қилиб қўяқолишди.Шундай қилиб бу фитна мусулмонларни фойдасига хал бўлди,аммо кейинги йиллар ичида Курдистон иқлимидаги хукуматни махфий ташкилоти Туркияни ички ишлари ва Американи СНН ташкилоти билан биргаликда,Масъуд Борзонийга қўшилган шайх Зоно фитнасини вужудга келтиришди.

Мана бу жараёнлардан бир икки аср олдин,мазхаб ясаш ва паралел оқимларни вужудга келтириш Англия томонидан ишлаб чиқилар эди,аммо кейинги даврга келиб Америка ўзини мана бу ишларга аралаштирди.Уларнинг энг машҳурларидан бири, Арабистонда ишлаб чиқилган, салафийлик номи билан танилган оқим бўлиб,уни мусулмонлар яшайдиган минтақаларга содир қилишади.

Бутун дунёга нисбатан вайрон қилувчи хисобланган секуляризмни иккинчи жаҳон жангидан,  Америка ерлари узоқда жойлашганлиги туфайли,бу минтақа кўзга кўринарли холатда ўсишга улгурди ва ўзини минтақасида БМТ ташкилоти бўлганлиги боис секуляр ёки секулярларнинг манфаатларига шерик бўлган хукуматларни намояндалигини қўлга кирита олди.Шу сабабли хам ҳар қандай минтақада бир миллатга босқинчилик қилинса,Америка шайтонни намояндаси сифатида тўғридан-тўғри ёинки бошқаларни қўли билан бу ишларга аралашиб келган.

Исломий миллат ўйғонган ва жохилларга қарши мубораза шаклланиб улгурган, мусулмонлар яшайдиган минтақаларда,жонини қурбон қилувчи ва қизиққон мужохидларни парвариши остида ҳақиқий салафийлик оқимлари,хамда мусулмон ерларида ташкил бўлаётган кўплаб жамоатлар, бутун жохилият системаси учун жиддий ва хатарли тахдид бўлиб турибди.Шунинг учун хам улар мусулмонлар билан бўладиган жангга, салафийлик номини ўзига байроқ қилиб олган,Ғулом Аҳмад қодиёнийга ўхшаш, уларни мақсадларини рўёбга чиқарадиган кишилар воситасида  киришмоқчи.Мана бу маҳсулот хам ўтган тарихда бўлгани каби, ўзини эски унвони билан ишлаб чиқарилган бўлиб,хозирги даврда Саудия Арабистони минтақа бўйича, мана бу бузуқ паралел фикрни қўллаб-қувватловчи,хамда Америка ва уни хамтовоқларини энг катта химоячиси сифатида энг олдинги сафда турибди. Бу давлат ўзини қудрати,кучи ,тавхид заминасидаги тижоратчилари орқали хўжайинлари ҳоҳлаган куйга,рақсга ўйнайдиган салафийларни етиштира олди ва бугунги кунга келиб, мусулмонлар яшайдиган минтақаларни золим хокимларини аксари хам, мана бу фикрни парвариш қилиш ва уни янада ривожлантириш тарафдорлари бўлиб туришибди.

Умум олиб қараганда,хозир Миср, ихвонул муслимин ва бошқа сунний мазхаблар томонидан бўлган ўзгарган,бузуқ паралел фикрни байроқдори сифатида,Саудия Арабистони эса бузуқ,ёлғон салафийликни байроқдори сифатида бутун ислом дунёси учун заҳарли,хатарли икки қутбга айланиб туришибди.Мусулмонлар нихоятда эҳтиёт ва хушёрлик билан уларни режа ва тузоқларига тушмасдан,хамда мана бу икки манбаъ томонидан содир қилинаётган заҳарли ақидаларга алданмасдан зийраклик билан буларни йўқотиб ташлашлари лозимдир.

Мана бу хийла-найранг рамзлаб қўйилган,мураккаб ва хеч ким ўқий олмайдиган бир нарса эмас,тоифатул мансурани белгилари хам нафақат мусулмонларга,балким кофирларга хам аниқ-тиниқ равшандир.Хеч ким бу тоифани танимаслиги айтиб узр айта олмайди хам,чунки агар бутун жаҳон ҳалқлари ичида саҳролик ва тарғибот воситаларидан узоқда жойлашган ўрмонларда яшайдиган одамлардан ташқари хеч ким уларни танимайди,дейдиган бўлса пайғамбаримиз айтган қуйидаги хадисга қарама-қарши гапирган бўлади:”Мени умматимдан бир тоифаси ҳақга кўра қиёмат кунигача жанг қилишади”Сахих Муслимда келтирилган.

Шундай бўлгач,мубориз биродарлар ва опа-сингиллар ана буларга ўхшаш иккиюзламачилардан эҳтиёт бўлишлари ва пасткаш йўлтўсарлар умрларини ҳосилини нобуд қилиб,талон-тарож қилишларига йўл қўймасликлари керак.Кейинги пайтларда кўриб турганимиздек, мана шу икки давлатни худудидан туриб,аҳли суннатни химоячилари номи билан,аҳли суннатни ақидасига паралел равишдаги фикларни ўртага ташлаган холатда, шийъа мазхабига қарши курашаётган каналлар пайдо бўлган.Улар ниҳоятда зийраклик билан ўзларини хўжайинларига сидқидилдан хизмат қилишяпти ва энг шиддатли равиш билан ўзаро келишувни хам ўртадан олиб ташлаган холда, одамларни хиссиётларини шийъа мазхабига қарши қўзғатишда давом этишяпти.Бошқа томонда эса Американи каналлари 24 соатлаб форс тилида оддий муҳолифат билан эмас,балким ислом муқаддасотларига,аҳли суннатни ақидасига  очиқдан-очиқ ҳақоратлар билан,хамда энг разил усулларни ишлатиб бўлса хам, шийъа мазхабидагиларни суннийларга нисбатан қайраш билан оворадирлар.Мана бу сунний ё шийъа йўналиши бўйича қўйилаётган каналларни хўжайини аслида ўша Американи ўзидир.

Секуляризм диктаторлиги ўзини мусулмон минтақаларига қарши хужумини бошлаб бўлган хозирги даврда,хамма мазхаблар ёки барча диний оқимлар билан урушиб ўтиришни ҳоҳламайди,чунки улар қўлларида энг ривожланган технологияга ва пулга сотиладиган секуляр муртадларга эга бўлишган тақдирда хам,бутун оммани қониқтирадиган ёлғон далилсиз бегона ерларда қолиб ўзини моддий мақсадларига ёки харбий стратегиясига етиша олишмайди.Улар мана бу мақсадларига етишишлари  ва одамларни диний хукумат тузиш,исломий хукмларни ижро қилиш фиркларидан узоқлаштириш ва уларни секуляризмга оғдира олиш учун ўрталарига тафриқа ва келишмовчиликни ташлашлари зарур бўлади.Агар шундай қилишса,одамлар ташқи босқинчиларга қарши жанг қилишни ўрнига, ўзаро тортишувлар билан овора бўлишади ва босқинчиларни асл мақсадларидан чалғиб мазхаблараро урушни бошлашади.

Агар мусулмонлар билан насронийларни ўртасида диний жанг бошланадиган бўлса хам,мана бу жангдан бўлган манфаат секулярларни чўнтагини тўлдиради,худди шунга ўхшаш суннийлар билан шийъа мазхабини ўртасидаги жанг хам ўша натижани олиб келади.Энди битта мазхабдагиларни ўртасидаги фиқхий масалалар бўйича келиб чиқадиган арзимас келишмовчиликларни айтиб ўтирмаса хам бўлаверади.

Агар ўртада мазхабий жанглар,тортишувлар давом этаверадиган бўлса,ўртадаги қудратни бўлиниши ва босқинчи секулярлар,махаллий муртадларни олдидаги мусулмонларни шавкати-обрўси камайиши билан бирга,кўп ўринларда одамларни мана бу тортишув ва жанглардан безор бўлишига хам сабаб бўлади.Натижада эса олдиндан ишлаб чиқилган режа бўйича,лаққа тушадиган кимсалар воситасида диннинг аслий йўналишидан бошқа йўлга бурилишади,мана бу  мазхабий паралел оқимларни вужудга келтириш ва ўртада келишмовчиликларни пайдо қилиш бўйича, муртад секулярлар анчадан буён орзу қилиб келаётган нарсани ўзгинасидир.

Нажот топувчи фирқанинг мубораза қилувчилари жохилиятни яхшилаб таниб олгандан сўнг,уларни тузоқлари билан фитналарини хам зийраклик билан кашф қила олишлари ва ўзларини секуляр босқинчилар ёки махаллий муртадларни қўлидаги шахмат тошларига ё қўғирчоқга айлантирмасликлари лозим бўлади.

Бутун оламларни роббиси буюк  Аллоҳга хамду-санолар бўлсин!

Муаллиф:Абу Хамза мухожир хуромий.

Таржимон:Умму Асмо.

Мушриклар ва уларнинг ислом шариатидаги, ахли таъвилни ўзаро сўзлашув адабиётидаги хукмлари. (18)

Бисмиллах валхамдулиллах.

Аммо баъад: ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.

Саволлар. (1)

1.Сиз ўзингизни матлабларингизда  шайхул ислом ибни Таймия рохимахуллохнинг мушриклар билан ахли китобнинг  орасидаги  фирқалар хақидаги нақл қилинган сўзларни  келтиргансиз. У кишидан мана шу мушриклар ва ахли китобнинг ахли суннатни тўрт мазхабига қарши равофизларнинг хамкорлик қилишлари борасида  хам бирор нарса биласизми?

Сухбатимизни аввалида шуни айтиб ўтиш лозим бўладики, жаъфарийларга хам  ханафий, шофеъий ва бошқа мазхабларга ўхшаш назар билан қараш керак, мана бу мазхаблар ўзини ўрнида бир-бири билан ижтиходий ихтилофларга эгадир. Шиъаларнинг ўзларини бошқалардан ажратишга қасд қилишлари бу уларнинг ўзларини муаммосидир ва улар жуда катта хатога йўл қўйишяпти . бу худдиинки ханафий ё шофеъийлар ўзларини бошқа мазхаблардан ажратиб олаётганга ўхшайди.

Тўрт мазхаб ибораси ва ахли суннат деб танилган мазхабларни фақатгина тўрт мазхабга чегаралаб қўйиш хойрул қурундаги имомларга алоқаси йўқ. Агар хойрул қурунга ва ундан кейинги бир неча асрга  хам назар ташланса, тўрт мазхаб борасида бирор нарса аслан топилмайди. Ахли суннат деб танилган мазхабларни тўрт мазхабга чегаралаб қўйиш шохлар томонидан ўзига хос далилларга асосан қилинган ишдир. Бугунги кунда агар диққат билан қарайдиган бўлсак жаъфарийларни жамиати ханбалийларга қараганда анча кўпроқ ва тахминан моликийлар билан бир сатхда  жойлашишган. Бу ерда энг яхши чора барча фирқалар ва исломий мазхаблар бўйича улил амр шўросини ташкил қилишдир, агар ўзларини  ислом ва мусулмонлар доирасида деб хисоб қилишадиган бўлишса, бошқаларни кўрмаганликга олишмайди ва бошқа исломий мазхабларни хазф қилиб ташлашмайди.

Хозирда  жаъфарийларни орасида хам ханафийлар ва моликийлар ва шофеъийлар ва бошқа мазхабларга ўхшаш  қатъан адашган кимсалар топилади. Агар улар ўзларини шофеъий ё ханафий ё жаъфарий ва бошқалар деб хисоблашган тақдирда хам ўзини ўрнида бошқа мазхабларни хам тан олишлари керак.

Ибни Таймия  шиъаларини орасидаги қуромита ва равофиз каби адашган гурухлар хақида сухбат қиладики: шиъалар унга  мувофиқ бўлган нарсани агар ташайюъ томонидан  ботилни ошкор қиладиган бўлса

 «أن اظهروا شيئا من التشيع الباطل الذي يوافقهم عليه الشيعة»

Шунга қарамасдан бу адашган гурух ва даста шиъалардан ажралган холдадир

« ليسوا زنادقة ولا منافقين »^[1]

Улар зиндиқлар деб хам мунофиқ деб хам хисобланишмайди.

Хозирги пайтда бизни ўзимиз хам кўриб турганимиздек, атрофимизда турли хил гурухлар ва дасталар ўзларини шофеъийгар  ва ханафийгар  ва ихвонийгар  ва наждийгар  ва суфийгар  ва мактабийгар ва бошқа мазхаб ва мадраса ва мактаблар, исломий  фирқалардан деб иддао қилиб туришибди. Агарчи улар баъзи нарсаларда мана бу мазхаб ва мадрасалар билан мувофиқ бўлишса хам , аммо амалда мана бу мазхабдаги даъват ва жиход ахлига қарши фаолият қилишяпти ва амалда жахондаги секуляр кофирларни хизматини қилиб туришибди. Буларни аниқ кўриб турибмиз.

Жаъфарийлар хозирда шиъаларни орасидаги мана бу адашган дасталарга инглиз шиъаси деб ном беришган. Ўтган замонларда уларга ғуллот, сафавий шиъаси, равофиз ё бўлмасам  улар таъаллуқ топган фирқалар хаттобия ва дарузий ва  қуромита ва исмоилийя ва …..деб исм берилган .  Умумий қилиб айтганда равофиз деб ўзини рахбарини керакли пайтда танхо ташлаб қўйган уни тан олмаган  кимсаларга айтилади. Шу билан бирга Абу Бакр ва Умар ва Усмонни хам  тан олмаган кишиларга хам равофиз дейилган. Аммо ўзига хос маъносини олиб қарайдиган бўлсак ташайюъни орасидаги ғуллот ва адашган тоифа деб хам айтилган ва шиъаларни ўзи хам улардан ўзларини поклашган ва узоқ тутишган.

Ибни Таймия равофиз хақида изох бериб айтадики: қуромиталар , исмоилийлар ва уларни хамфикрлари ахли суннатга қарши жанг қилган кимсалар бўлишган .Ибни Таймия назарда тутган равофизлар ўзларини ақида, ишонч ва рафторлари бўйича жаъфарий шиъалар томонидан такфир қилинган қуромиталар ва исмоилийларга ўхшашдир. Жаъфарий шиъалар мана бу ғуллот ва шиъаларга нисбатланган адашган тоифаларга эргашган умум кишиларни такфир қилишган, аммо ибни Таймия фақат уларни огох ва узрсиз уламоларини такфир қилган холос. .^[2]

Ибни Таймия ўзини асрдошларига ўхшаб шиъаларни орасидаги бу адашган фирқаларни ва ботил шиъаларни ўзларини дастасини махсус исми билан ё умумий равофиз исми билан номлаган. Лекин жаъфарий шиъаларни фикрларини бошқа  исломий мазхабларни фикрларидек фойдаланган, хатто агар мана бу мухолиф раъй ахли суннат деб танилган тамомий мазхабларга қарши бўлган бўлса хам.

Мисол тариқасида келтирадиган бўлсак, шофеъий мазхабидаги Субукий ханбалий мазхабидаги ибни Таймияни назаридан айб топиб айтадики: ибни Таймия аёлни талоқини кечиктириш борасида  тўрт мазхабни  фикрини қўйиб жаъфарий шиъаларни фикрини олган . ибни Таймия хам унга раддия сифатида ўзини “ радду алас субукий” деб номланган машхур китобини ёзади, бу китоб у кишини охирги ёзган китобларидан бўлиб қолган. Бу китобда айтишича: жаъфарий шиъалари уммат деб исмланган мўъминларга киритилгандир.

  فإنهم داخلون في مسمى الأمة والمؤمنين »^[3]

Давом этиб айтади:

فإذا كان اسمُ المؤمنين وأمةُ محمدٍ يتناولهم، ولهم نظرٌ واستدلالٌ، ولهم دينٌ يُوجب قصدهم الحق؛ لم يبقَ وَجْهٌ لمنعِ الاعتداد بهم. ^[4]

Модомики “ мўъминлар” ва “ Мухаммадни уммати” исмлари шиъаларга ишлатиладиган бўлса, уларни ўзларига хос назар ва далиллари борлигини  ва уларни хақда эканини кўрсатиб турган динга  эга эканликларини   хисобга оладиган бўлсак, уларни фикрлари ,кўз қарашларини  инобатга олмасликга хеч қандай далил қолмайди.

Ибни Қоййим хам имомий шиъалари ва уларни фикр ва назарлари хақида мана бундай дунё қарашга эга:

Мутакаббир шахс уларни ёлғонга чиқаришлиги уни мағрур бўлиб кетганлигидандир

«وإن أخطأوا في بعضِ المواضعِ لم يلزم من ذلك أن يكونَ جميعُ ما قالوه خطأ».

Имомия шиъалари баъзи жойларда хатоларга дучор бўлишган бўлса хам , бу билан уларни хамма айтганлари хато бўлади дегани эмасда..^[5] 

Албатта мана бу илм ахлини бошқа бир исломий мазхабдаги  илм ахли хақидаги назари бўлади. Турли хил исломий мазхаблардаги авом хақида ибни Таймия айтадики: агар бир оммий киши хужжат билан гапирадиган бўлса , у мана бу масалада ижтиход ахли хисобланади;  агарчи бошқа масалаларда ахли ижтиход бўлмаса хам. Чунки ижтиход ажратиш, бир- биридан афзал кўриш  ва бўлакларга  бўлиниш қобилиятига эга.  ^[6]

Хозирги кунда кўриб турганимиздек, ханафият, моликий, шофеъий ва жаъфарий ва ханбалий ва наждий ва ихвоний ва суфий ва ……ларга нисбатланган миллионлаб нафарлар жахондаги секуляр  кофирларни сафида ахли даъват ва жиходни қаршисида жанг қилаётганига қарамасдан, биз уларни барча мазхабларни орасидан уларни четга суриб қўйишга далилимиз йўқ.

Ибни Таймия ўзини замонидаги мана бу адашган тоифалардан сухбат қилиб ва мушрик кофирларни яхудий ва насоро кофирларидан ажратиб айтадики:

  وَالرَّافِضَةُ هُمْ مُعَاوِنُونَ لِلْمُشْرِكِينَ وَالْيَهُودِ وَالنَّصَارَى عَلَى قِتَالِ الْمُسْلِمِينَ، ^[7]

У мана шунга ўхшайдики наждиятни бир гурухи Хафтар секулярни ва бошқа жахоний кофирларни  сафида Ливияда туриб ,ахли суннат деб машхур бўлган хилма –хил фирқаларни ўлдириш билан машғулдир, чунки у ерда бирорта шиъа жаъфарий топилмайди. Сумоли, Моли ва африкани шимоли ва хатто Яманни олиб қарасак хам наждият тафаккурини бир қисмидан ё ханбалий мазхабни бир бўлагидан ажраб чиққан наждийларнинг  мушрик, яхудий, насоро кофирларини сафида туриб даъват ва жиход ахлига қарши жанг қилиб юришибди. Жаъфариш шиъаларини орасидаги равофизлар хам мана шунга ўхшаш. Ибни Таймияни айтишича:

  دائماً یوالون الکفار من المشرکین والیهود والنصارى ویعاونونهم على قتال المسلمین ومعاداتهم .^[8]

Кофирларни жумладан мушриклар, яхудлар, насороларни ўзларига бошлиқ қилиб олиб, уларни мусулмонларга қарши жангларда ва уларга душманчилик қилишда қўллаб қувватлашади……. ва мусулмонларни қаршисида яхуд, насоро ва мушриклар билан бирга дўст бўлиб мухаббатлашиб юришади. .^[9]

Мана шу кунларда фосид оли саъуд режими наждият тафаккуроти ва наждий муфтилари билан ижро қилиб келаётган вазифаларидир.  Яъни агар сиз хар қандай диёрда мусулмонларни дунё кофирлари томонидан бостирилиб ўлдирилаётганини  кўрсангиз, мана бу ишлар ё оли саъудни химояси остида ё фатвоси билан ё совуқ уриши ё доллори билан амалга ошаётган ёки тўғридан тўғри қуролли жангларда мусулмонларни қатли ом қилишда қатнашаётган бўлади. Бизлар мана бунга ўхшаш сахналарни афғонистон, чечен, сумоли, ироқ ва сурия, яман ва Миср ва Ливия ва бошқа жойларда кўрдик.

Ибни Таймия ахли суннат деб машхур бўлган фирқаларни орасидаги қадариялар дастаси хақида айтадики: мана бу кишиларга насороларни баъзи ахлоқлари , расмлари аралашиб кетгандек, насороларда хам мушрикларни баъзи расм , одоблари топилади. Тақдирга нисбатан худди мушрикларга ўхшаб фикрлашади. .^[10]

Мана бундан сўнг ибни Таймия ахли суннат  деб машхур бўлган  мазхабларни орасидан келиб чиққан мўътазила дастаси хақида таърифлаб айтадики:  мана бу қадария дастасини мўътазила дастасига солиштириб  айтади, улар мажусийларга ўхшайди. Худди мушрикларга ўхшаш кишилардир..^[11]

Шу билан бирга ибни Таймия бидъат ахли хақида айтади: мана бу масалалар хақида ( ақида , сифат, тақдир, иймон , ваийд ва бошқалар) хатога учраса : умумий иймон усулларида мушрик ва ахли китобдан бўлган кофирлардан ажралган холда бўлишса хам , лекин бидъат ахлини тўдасидан хисобланади………албатта мужтахидларни иттифоқига биноан,  мана бу масалаларда хато хам қилишларига қарамасдан кофир деб хисобланишмайди.

Уларни ( кофир ва мусулмон) деб номланган икки гурухдан бирига қабул қилишдан бошқа чора йўқлигини хисобга оладиган бўлсак, ижтиходда хатолари бўлса хам аллох ва росулига иймон келтирган мўъминлар сафиша  қўйишимиз маълум. Уларни шубхалари ахли китоб ва мушрикларникидан кўра аниқроқдир. Шу сабабли хам улар мусулмонлар сафига қўйилади. Уммати исломнинг аввалдан то хозирги кунгача умумий хато қилувчилар хақидаги амал қилиш услуби мана шундай бўлган. Ислом хукмлари худди бошқаларга хам ижро бўлгандек уларни устида хам ижро қилинган. Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам олиб келган нарсага иймон .^[12]

келтирган киши, Мухаммад олиб келган нарсага куфр келтирган кимсадан кўра бир неча мартаба яхшироқдир. Агар мана бу мўъмин кишида бидъатни баъзи турлари хавориж, шиъа, муржиъа, қадария ё бошқа  бидъатлар топилса хам.  .^[13]

---

[1] ان كثيرا من الناس لا يعلم باطن حال القرامطة لانهم انما يظهرون موالاة آل محمد صلى الله عليه وسلم ولا ريب ان كل مؤمن يجب عليه ان يواليهم وان اظهروا شيئا من التشيع الباطل الذي يوافقهم عليه الشيعة الذين ليسوا زنادقة ولا منافقين ولكن فيهم جهل وهوى تلبس عليهم فيه بعض الحق كما ان هؤلاء الجهمية وافقهم من العلماء والامراء في بعض ما يظهرونه من لم يكن من الزنادقة المنافقين لكن كان فيهم جهل وهوى لهم…

[2] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج۳ ص ۳۵۶.

[3] الرد علی السبکی، ج 2 صص 659-660./ وقد تنازع الناس في أهل الأهواء والبدع هل يعتد بخلافهم؟ على قولين مشهورين في مذهب أحمد ومذهب أبي حنيفة وغيرهما، وهذا قول عامة أصحاب الشافعي، وهو اختيار أبي الخطاب وغيره من أصحاب أحمد، وأكثر الناس يقولون: إنه يعتد بخلافهم إذا كانوا من أهل الملَّة، فإنهم داخلون في مسمى الأمة والمؤمنين

[4]الرد علی السبکی، ج 2 صص 661-662./  وذلك أنهم وإِنْ كانوا ضالين فيما خالفوا فيه أهل السنة والجماعة فلا يلزم ضلالهم في كل شيء، لا سيما إذا كان قد وافقهم بعض أهل السنة والجماعة في تلك المسائل، ولا يجوز أن يكون الله أقام عليهم الحجة بقول منازعيهم الذين لم يَقُمْ دليل شرعي على عصمتهم، فإنَّ أدلةَ الإجماع إنما دلت على عصمة المؤمنين بلفظ المؤمنين ولفظ الأمة؛ كقوله تعالى: {وَيَتَّبِعْ غَيرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ} [النساء: 115]، وقوله – صلى الله عليه وسلم -: “لا تجتمع أمتي على ضلالة”. فإذا كان اسم المؤمنين وأمة محمد – صلى الله عليه وسلم – يتناولهم، ولهم نظرٌ واستدلالٌ، ولهم دين يُوجب قصدهم الحق= لم يبقَ وَجْهٌ لمنع الاعتداد بهم. فإنَّ المانع من الاعتداد بهم: إما عدم العلم، وإما سوء القصد؛ فَمَنْ لم يكن عارفًا بأدلة الشرع فهو عاصٍ بخلافهم ، يجب عليه اتباع العلماء.والعامة قد تُنُوزعَ في الاعتداد بخلافهم؛ والأكثرون لا يعتدون بخلافهم.

وحقيقة الأمر: أَنَّ العامة مقلدة للعلماء، فيمتنع أن يجتمع العلماء على شيء ينازعهم فيه العامة، وإذا قُدِّرَ عاميٌ يتكلم بلا حجة فهذا جاهل لا قول له، وإنْ تكلَّمَ بحجةٍ فهو من أهل الاجتهاد في تلك المسألة، وإِنْ لم يكن من أهل الاجتهاد في غيرها، فإنَّ الاجتهاد مما يقبل التبعيض والتجزؤ؛ فأكثر العلماء يخفى عليهم بعض الشرع، فلو لم يكن المجتهد إلا مَنْ يَعرف جميعَ الأحكام أو يمكنه معرفة جميع الأحكام= لم يكن في الأمة مجتهد، اللهم إلا أن يكون مثل أبي بكر الصديق – رضي الله عنه – الذي لم يُعرف أنه أخطأ في مسألة من مسائل الشرع فاجتهد اجتهادًا يخالف نصًّا، بخلاف غيره ..

[5] ابن قیم، الصواعق المرسلة على الجهمية والمعطلة 2/617 ؛ الناشر : دار العاصمة – الرياض ، الطبعة الثالثة ، 1418 – 1998

تحقيق : د. علي بن محمد الدخيل الله قد تواطئوا على الكذب عن أهل البيت ففي القوم فقهاء وأصحاب علم ونظر في اجتهاد وإن كانوا مخطئين مبتدعين في أمر الصحابة فلا يوجب ذلك الحكم عليهم كلهم بالكذب والجهل! وقد روى أصحاب الصحيح عن جماعة من الشيعة وحملوا حديثهم واحتج به المسلمون، ولم يزل الفقهاء ينقلون خلافهم ويبحثون معهم، والقوم وإن أخطأوا في بعض المواضع لم يلزم من ذلك أن يكون جميع ما قالوه خطأ حتى يرد عليهم هذا لو انفردوا بذلك عن الأمة؛ فكيف وقد وافقوا في قولهم من قد حكينا قولهم وغيره ممن لم تقف على قوله

[6] ابن تیمیه، الرد علی السبکی ج 2 ص 663. / إذا قُدِّرَ عاميٌ يتكلم بلا حجة فهذا جاهل لا قول له، وإنْ تكلَّمَ بحجةٍ فهو من أهل الاجتهاد في تلك المسألة، وإِنْ لم يكن من أهل الاجتهاد في غيرها، فإنَّ الاجتهاد مما يقبل التبعيض والتجزؤ/  نیز : جامع المسائل (4/ 56 – 57)، منهاج السنة (8/ 299)، الاستقامة (2/ 93)، بغية المرتاد (ص 500)، جواب الاعتراضات المصرية (ص 76، 78)

[7] مجموع الفتاوی . کتاب الجهاد (3/546)

[8] المنهاج ۳/۳۷۸

[9] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج ۲۸ ص ۴۷ – ۴۸۳./ ابن تیمیه ، منهاج السنه ج۳ ص ۳۵۶.

[10] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج ۸ ص ۲۲۶ – ۲۶۰.

[11] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج ۳ ص ۱۰۳ – ۱۰۴.

[12] ابن تیمیه ، منهاج السنه ج ۱۲ ص ۴۹۶.

[13] ابن تیمیه، منهاج السنه ج ۳۵ ص ۲۰۱.

مشرکلر و اولرنینگ اسلام شریعتیده گی، اهلی تَعویلنی اوزرا سوزلشو آدبیاتده گی حکملری. (18)

بسم الله والحمد الله.

اما بعد: السلام علیکم و رحمة الله و برکته.

سوال (1)

1. سیز اوزینگیزنی مطلبلرینگیزده شیخ اللسلام ابن تیمیه رحمه الله نینگ مشرکلر بیلن اهلی کتابنینگ آره سیده گی فرقه لر حقیده گی نقل قیلینگن سوزلرنی کیلتیرگنسیز. او کیشیدن منه شو مشرکلر و اهلی کتابنینگ اهلی سُنّتنی تَورَت مَذهبیگه قرشی رَوافضلرنینگ هَمکارلیک قیلیشلری باره سیده هم بیرار نَرسه بیله سیزمی؟

صُحبتیمیزنی اوّلیده شونی ایتیب اوتیش لازم بوله دیکی، جَعفریلرگه هم حَنَفی، شافعی و باشقه مذهبلرگه اوخشش نَظر بیلن قرَش کیرَک، مَنه بو مَذهَبلر اوزینی اورنیده بیر-بیری بیلن اجتهادی اخطلافلرگه ایگه دیر. شیعه لرنینگ اوزلرنی باشقه لردن اجرَتیشگه قصد قیلیشلری بو اولرنینگ اوزلرنی مُعماسیدیر و اولر جوده کتّه حطا گه یول قوییشیَپتی. بو حودّءِنکه حَنَفی یا شافعیلر اوزلرنی باشقه مَذهبلردَن اجرَتیب آلیاتگنگه اوخشیدی.

ادامه خواندن مشرکلر و اولرنینگ اسلام شریعتیده گی، اهلی تَعویلنی اوزرا سوزلشو آدبیاتده گی حکملری

Тўғри тарафдорлик қилиш.

Хўп, энди мусулмонларнинг орасидаги шахс ё гурухлар муртад бўлишган пайтда, масалан кумалалар  ё демократлар ё хозирги курдларни мусайламайи каззоби бўлган ужалонни муридлари ёки бошқа хар қандай нарсаларга айланиб олишса, улар бу ишлари билан ўзларини мусулмонларнинг биринчи ўриндаги душманини қаторига қўшиб олишган бўлади. Энди агар муртад секуляристлар ёки бошқа муртадлар  билан насоролар ё мажуслар ё собеинларни орасида жанг вужудга келадиган бўлса, биз уларни қайси бирига тарафдорлик қилишимиз лозим?

 Мана бу ерда сизнинг аллох учун яхши кўриш ё ёмон кўришингиз қайси асосга кўра қурилганлиги  кўзга  кўринади? Аллохни шариатини қонунларига асосланганми ё тоғутларни асосигами ё бўлмасам бошқа меъёрларга асосланганми ?,аниқ бўлади. Кумала ё демократлардан иборат муртадлар билан насроний ё мажусни ўртасида жанг бўлган пайтида, биз уларни қайси бирини ғалабасига хурсанд бўла оламиз?  Агар мана бу муртадлар биз билан тили  ё миллати, қавми битта бўлган тақдирда хам  ва насронийлар бошқа нажод ё бошқа қитъадан бўлганда хам , биз насронийларнинг   кумала ё демократ ё порти ва екити ё сотқин  ужалонни  партиясинг  муртадлари  устида қозонган ғалабасига хурсанд бўлишимиз аниқ. Агар қўлимиздан келса мана бу насронийларга ёрдам хам берамиз, чунки бизни қалб билан ё тил ё амал  билан муртадларни қаршисидаги  насронийлардан  химоя қилишимиз , ризоятимиз  бизларни динга бўлган амалимизни кўрсатади. Динга амал қилишлик эса ибодатдир.  Мана бу тоғутга куфр келтириш хисобланади, мана бу валоъ ва бароъни бошқа илохалар ё тоғут дарсида  биз  ишора қилган тоғутларни асосига эмас, балки  аллох хохлаган нарсани асосида, хамда аллохнинг  шариатини асосида танзим қилишликдир.

توغری طرفدارلیک قیلیش.

حُوپ، اِیندِی مُسُلمانلرنینگ  آرَسِیده گی  شَخص  یا گوُرُوهلر  مُرتد بُولیشگن  پَیتده، مَثلا  کومَله لر  یا دِماکرَتلر  یا  حاضِیرگی  کوردلرنی  مُسَیله مَیی  کذابی  بُولگن  اوجَلانّی  مُوریدلری  یاکی  باشقه هَر قندَی  نَرسَه لرگه  اَیله نِیب  آلیشسه، اولر بُو اِیشلری  بیلن اوزلرینی  مُسُلمانلرنینیگ  بیرینچی اوُرینده گی  دُشمَنینی  قه تاریگه  قوُشیب  آلیشگن  بُوله دی. اِیندِی اَگر مُرتد  سِکولاریستلر  یاکی باشقه مُرتدلر  بیلن  نَصَارالر  یا  مَجُوسلر  یا صابِیءِنلرنی  آرَسِیده  جَنگ  وُجُودگه  کیله دیگن بُولسه،  بیز  اولرنی  قیسی  بیریگه  طرَفدارلیک  قیلیشیمیز لازم؟

مَنه بُو ییرده  سیزنینگ الله اوچُون یَحشی  کوریش  یا  یامان  کوُریشینگیز  قیسی  اَساسگه  کوُرَه قوریلگه نلیگی  کوُزگه  کورینه دی؟ الله نی شَریعَتینی  قانونلریگه  اَساسله نگنمی  یا  طاغوُتلرنی اَساسیگه می  یا  بُولمَسَم باشقه  مِعیارلرگه  اَساسله نگنمی؟ ، اَنیق  بُوله دی. کومَله  یا  دِماکرتلردَن عِبارَت  مُرتدلر  بیلن  نَصَرانی  یا مَجُوسنی  اوُرته سِیده  جَنگ  بُولگن  پَیتیده، بیز اولرنی قَیسی بیرینی  غَلبَه سیگه  حُورسَند  بُوله  آله میز؟ اَگر  مَنه  بُو مُرتدلر  بیز  بیلن  تیلی یا مِلّه تی، قومی بیتّه  بُولگن  تقدیرده  هَم  و نَصرانیلر  باشقه  نَجاد  یا باشقه  قِطعَه دَن  بُولگنده  هَم، بیز نَصرانیلرنینگ  کومَله  یا  دِماکرت  یا  پارتی و ییکِیتی  یا ساتقین اوُجَلانّی پَرتِیه سینینگ  مُرتدلری اوُستیده  قاذانگن  غَلبَه سیگه  حُورسَند  بُولیشیمیز  اَنیق. اَگر قولیمیزدَن  کیلسه  مَنه  بُو نَصرانیلرگه یاردَم  هَم بیرَمیز، چُونکی  بیزنی قلب  بیلن  یا تیل  یا عمل بیلن مُرتدلرنی قرشیسیدَگی نَصرانیلرنی  حِمایه  قیلیشیمیز، رِضایَه تیمیز  بیزلرنی  دِینگه  بُولگن  عَمَلّریمیزنی  کوُرسَته دی. دینگه  عَمَل قیلیشلیک  اِیسه  عِبادَتدیر. مَنه بُو طاغوتگه  کفر  کیلتیریش  حِسابله نَدی، مَنه  بُو وَلاء و بَراءنی باشقه اِلاهَه لر  یا  طاغُوت  دَرسِیده  بیز  اِشاره  قیلگن  طاغُوتلرنی  اَساسیگه  اِیمَس، بَلکی  الله حاحله گن  نَرسه نی  اَساسیده، هَمده الله نینگ  شَریعَتینی  اَساسیده  تنظیم  قیلیشلیکدیر.

درجه بندی دشمنان 6

خوب، حالا زمانی که شخص یا گروهی از میان مسلمین تبدیل می شوند به مرتد، مثلا تبدیل می شوند به کومله ها یا دموکراتها یا مریدان اوجالان مسیلمه ی کذاب فعلی کوردها یا هر چیز دیگری، اینها خودشان را جزء دشمنان شماره یک مسلمین قرار داده اند، حالا اگر بین این سکولاریستهای مرتد یا سایر مرتدین با نصرانیها یا مجوس یا صابئین جنگی رخ بدهد ما باید به پیروزی کدام یکی خوشحال باشیم؟

اینجاست که نشان می دهد ایمان و ولاء و براء شما برچه اساسی است؟ براساس قانون شریعت الله است یا بر اساس طاغوتها ویا معیار های دیگری؟ زمانی که بین این مرتدین کومله ها ودموکراتها یا هر چه که باشندبا یک نصرانی یا مجوس جنگی رخ دهد به پیروزی کدام خوشحال می شویم؟هر چند که این مرتدین از هم زبانها و اقوام باشند و آن نصرانی از یک نژاد یا قاره ی دیگری باشد. مشخص است که ما به پیروزی یک نصرانی بر مرتدین کومله یا دموکرات یا پارتی و یکیتی و حزب مزدوران اوجالان و غیره خوشحال می شویم و اگراز دستمان هم ساخته باشد به این نصرانیها کمک می کنیم. این رضایت و حمایت قلبی یا زبانی یا عملی ما از نصرانیها بر علیه مرتدین عمل به دین است، و عمل به دین هم یعنی عبادت. این کفر به طاغوت است، این تنظیم کردن ولاء وبرا بر اساس چیزی است که الله خواسته و براساس شریعت الله است نه بر اساس سایر اله ها و طاغوتهایی که در درس طاغوت به آنها اشاره کردیم .

Насронийларни фарқи.

Бу ерда мусулмонларнинг секуляристлар ва яхудларни орасига фарқ қўйиб ажратишаётганига, насронийларни ўртасини хам даражаларга бўлиб ажратиб чиқганликларига гувох бўламиз. Мусулмонлар ўзларига яқинроқ бўлганларнинг ғалабаси сабабли хурсанд бўлишар ва агар қўлларидан келса ана ўша яқинроқ бўлганга ёрдам хам беришарди. Масалан Нажжоший рохимахуллохнинг  унга қарши исён қилган мухолиф қўшинни  устидан  қозонган ғалабасига хурсанд бўлишганидек,албатта мухолиф томон хам насроний бўлган, аммо улар мусулмонларга нисбатан янада қаттиқроқ муносабатда бўлишни ва мухожир мусулмонларга нисбатан кўпроқ чекловларни тарафдори эдилар. Бу ерда хар икки қўшин аслида насроний кофир эди , лекин Нажжоший рохимахуллохни лашкари мусулмонларга яқинроқ бўлишган. Шу билан бирга Нажжошийни қўл остидаги кофир лашкар уларнинг муқобилидаги қўшинни қаршисида тўхтатиб турувчи бир сабаб бўлиб, улар мусулмонларнинг озодликларини замонат қилишарди. Шунинг учун хам Нажжошийни кофир лашкарининг мағлубияти ,агарда тўғридан-тўғри бўлмаса хам умуман олганда бепанох мусулмонларни зарари хисобланган.