دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(97-қисмат)

Дар пейи хамин фармон будки фарди ба номи ” Сафвон” хидмати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шарафёб гардид ва аз ишон хост ижоза бидихад ду мох дар Макка бимонад то инки дарбораи ислом тахқиқ кунад шояд хақиқат ва дурусти он барояш ровшан гардад ва мусалмон шавад. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фармуд : ман ,ба жойи ду мох , чохор мох ба ту мухлат ва амон медихам.

Бале, аллох аз бандахоиш мехохад ин дастур ва қонунироки барои бандогониш фристода ,бандахояш бояд чашм ва гуши худишонро боз кунанд ва далоили қудратманди ин динро дақиқан баррасий намоянд ва ижборий дар ворид шудан ба он нест :

«لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ»،

Дар дохил шудан ба он ижборий нест. Дар дохил шудан ба фалон хона ,мужтамаъ ва фалон жо ижборий нест, дари онро боз накун ва вориди он нашу агар рафти бояд тобеъ шави. Бале, бо пазириши тахдид ва авоқиби вахими ухравий шахс метавонад исломро қабул накунад аммо ,харгох мусалмон шуд дигар наметавонад аз он баргардад ва бояд тобеъи қавонини он шавад.

Дар ин сурат,бояд дар ворид шудан ба он диққат кард ва мутаважжих шудки ин дин, ташрифоти нест ва каси наметавонад онро бозича қарор дихад ва бо бозича қарор додани қавонини шариати аллох ва дини аллох, худи аллохро мовриди тамасхара ва тўвхин қарор дихад.

Аллох таоло дар ин дунё ба тамоми куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб ин озодийро додаки ин шариати жадидро бипазиранд ё напазиранд ва дар сурати адами пазириш тахти шароити бо муслимин зиндаги мусолиматомизий дошта бошанд аммо, мушрик будан секулярист буданро дар шаъни инсон намедонад ва харгиз на дар дунё ва на дар қиёмат онхоро намебахшад. Дар дунё секуляристхо ва мушрикинро бейни марг ё пазириши ислом қарор медихад ва дар қиёмат хам бадтарин азобхоро бароишон дар назар гирифтаки дар дарси шиносоий мушрикин ва секуляристхо ба он ишора кардем.

Чун,асосан аллох хар чиро бихохад мебахшад аммо, ширкро намебахшад:

«إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا‏» (نساء/48)،

Бегумон худованд ( харгиз) ширк ба худро намебахшад, ва ле гунохони жуз онро аз хар касики худ бихохад мебахшад. Ва хар ки барои худо ширки қоил шавад, гунохи бузургиро муртакиб шуда аст.

Дар кинори ин даъвати огохона ва интихоби гироёна, ислом бо баёни ахкоми иртидод хашдор медихадки харгох хаққонияти исломро ба хуби шинохтид ва мусалмон шудид, дигар наметавонид аз он бозгардид. Ин сатхгирий боис мешавад то мардум динро амри сода ва ташрифотий надонанд ва дар пазириш ва интихоби  он нихояти диққатро дошта бошанд.

Дар ин сурат, ” мужозоти иртидод барои истефодаи  бахина аз озодий”  аст, жихати ижоди фазойи солими барои бахра бардори шойиста аз ин озодий аст на барои аз бейн бурдани озодий барои куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб.

Ижрои ин хукм илова бар инхамма манофеъики барои муслимин ва ашхосики қасди вуруд ба ислом доранд дар бардорад барои шахси муртад хам холи аз маслахат нест. Бидуни шак, хар чи аз умри ек муртад мугузорад бо мафосидики барои жомеъа ба бор меоварад боис мешавадки вужудиш хам аз назари равоний ва хам аз назари моддий мафосидиро барои муслимин ба бор биёварад ва хатто боиси гумрохи афроди дигар хам шавад. Дар ин сурат, лахзаи умри ин бечора мусовий аст бо ранж ва азоби бештар дар қиёмат ва қарор гирифтан дар даракоти пасттари жаханнам.

Ровшан астки ,давоми умри чанин инсони бечораики дар дўвроники зохири исломий дошта ва жузви мунофиқин ва секулярзадахо буда бо чанон зиндаги пур аз изтироб,дилхира ва фасоди даст ва панжа нарм карда ва холо хамки дар фосоди бадтари офтода, хам барои худиш бад аст, хам барои жомеъайи муслимин ва хатто мумкин аст барои ғейри муслиминики қасд дошта бошанд вориди доираи ислом шаванд хукми боздоранда дошта бошад ва монеъи бошад дар рохи ислом овардани дигарон. Ин бар мушкилоти у дар қиёмат хам изофа мекунад.

Ижрои ин хукм паёми барои тамоми мунофиқин ва секулярзадахостки ,бароишон бехтар ин астки бемори худишонро дармон кунанд ва ижоза надиханд беморишон инхоро ба чанин сарневишти шуми бикашонад ва худишон хам дунболи чанин сарневишти талх ва дардноки набошанд.

(идома дорад)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(96-қисмат)

Дар ин сурат, бар дуст ва душман возих ва ровшан астки мухофизат аз иймон ва саломати ақидатий муслимин, мухофизат аз манбаъи қудрати муслимин, мухофизат аз хукумати исломий ва жиловгирий аз фурупоший убухат ва қудрати дунёвий  муслимин аст. Хийли мухим аст, бар дуст ва душман ровшан аст. Агар аз чанин иймон ва саломати ақидатий муслимин мухофизат шавад дар воқеъ,мухофизат аз манбаъи қудрати муслимин аст ; дар воқеъ, мухофизат аз хукумати исломий аст; дар воқеъ ,мухофизат аз қудрати дунёвий муслимин ва жиловгири аз фурупоший убухат ва қудрати дунёвий муслимин аст ва мухофизат аз

«أطعَمَهُم مِن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِن خَوفٍ»

дар жомеъа аст.

Паёми барои ғейри муслимин дорадки қабли аз вуруди ба дини ислом тахқиқоти лозимро дошта бошанд ва интихоби куркурона надошта бошанд. Мутаважжих бошандки дар дохил шудан ба исломи ижбори нест

«لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ»

Аммо, вақти ворид шуди бояд тобеъи қавонини он шави ва наметавони бигуйи: мар хар вақт дилам хост ворид мешавам ва харчи дилам хост анжом медихам ва хар вақт дилам хост хориж мешавам ва хар чи дилам нахост анжом намедихам, мейлакий аст.

На ,вақти вориди хар хизб ва хатто фан,херфа ва риштаи варзиший ва дар кул хар амри дунёвий шуди бояд тобеъи қавонин ва усули он шави. Ислом хам дорои қавонини хосси худиш астки бояд риоят шаванд. Мужозоти муртад, ғейри мусалмононро ташвиқ  мекунадки бо таважжух ва диққати бештари вориди ислом шаванд.

Ислом бо зур ва қудрат мавонеъи чун хуккоми золим ва уламои фосиди ахли китоб, шибхи ахли китоб ва мушрикини секулярро бардошта, ва инсонхоро аз исороти инхо озод карда аммо, ғейри аз мушрикини секуляр касиро бейни пазириши ислом ё марг қарор надода ва аз харгуна тахмил ва ижбор дар ақида хам манъ карда аст ва бо қудрати ақидатий ва истидлолики дорад хаммаро ба гуфтагу даъват намуда ва аз гуфтагу харроси надорад ва хатто хариф талабий хам мекунадки хар каси далил ва бурхони дорад жилов биёяд ва далоилишро биёварад агар рост мекуянд :

«قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ» (بقره/111، انبياء/24، نحل/64)،

Бигу: агар рост мегуйид далили худитонро биёварид.

Ва баъди аз он астки ба он даста аз бандогон башорат медихадки бо куфр ба тоғут ва иймон ба аллох суханони мухталифро мешнаванд, бо куфр ба тоғут ва иймон ба аллох бояд чанин пуштивонаиро дошта бошанд баъад суханони мухталифро мешнаванд ва бехтарини онхоро интихоб мекунанд:

:« وَ الَّذِینَ اجْتَنَبُواْ الطَّغُوتَ أَن یَعْبُدُوهَا وَأَنَابُواْ إِلىَ اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ* الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِکَ الَّذینَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِکَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ» (زمر/17-18)

(диққат кунидки аллох таоло мегуяд: ) касоники аз ибодати тоғут дури мекунанд, ( ибтидо хамин аст хийли аз касоники хатибанд ва таблиғ мекунанд ин муқаддамаро намеоварандки аллох худиш оварда аст -) касоники аз ибодати тоғут дури мекунанд ва (бо тўвба ва истиғфор ) ба суйи худо боз мегарданд, ишонро башорат биде ( ба ажр ва подоши азими худованди ) . мужда биде ба бандогонам. Он касоники ба хаммаи суханон гуш фаро медиханд ва аз никутарин ва зеботарини онхо пейравий мекунанд. Онон касониандки худо хидоятишон дода аст ва ишон воқеан хирадманданд.

. الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ

Ки ба муслимин бармегардад, куллан муслиминанд, ва суханони мухталифики дар шўро ва дар миёни худишон матрах мешавад ва бехтарини онхоро интихоб мекунанд.

Дар ин сурат, дар кул ,аллох инсонро дар пазириши дин ба тахқиқи огохона, пархез аз тақлиди куркурона ва бедалил даъват мекунад. Онхоро даъват мекунадки бидуни ибхом ва пичидаги ба сурати ровшан ва ошкор дини исломро қабул кунанд ё хатто агар далил ва бурхони барои муқобила бо ислом доранд боз ровшан ва шаффоф онро баён кунанд ва посухи ровшан ва шаффоф хам дарёфт намоянд.

Ба хамин далил ,ислом пеш аз онки касиро ба унвони пейру бипазирад, ба у хашдор медихад чашм ва гуши худишро боз кунад ва дарбораи диники мехохад бипазирад ва қонуники мехохад худишро тобеъи он кунад, озодона фикр карда ва ба авоқиби кориш ва таъаххудотики медихад фикр кунад ; агар тавонист худишро бо қавониниш мунтабиқ кунад, вориди он шавад; ва агар мебинад наметавонад худишро бо қавонини он мунтабиқ намояд хақ дорад хар чи бештар дарбораи ин дин тахқиқ ва баррасий кунад. Қуръони мажид ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дастур медихад :

«وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجَارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّى یَسْمَعَ کَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لایَعْلَمُونَ» (توبه/6)،

Агар еки аз мушрикин ба ту паноханда шуд ба у панох биде то гуфтори худоро бишнавад онгох уро ба жойгохи амн бирасон ; ин ба хотири он астки онхо мардуми нодонанд. Мушрикин, инсонхои нодон ва жохилий хастанд, воқеият хам хамин аст.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(95- қисмат)

Ин қавоид куллан дар мовриди сарзаминхои астки хукумати исломий ва рахбари хукумати исломий вужуд дорад аммо, дар сарзаминхоики хукумати исломий ба шикли шўрои он ва ё хатто барасоси еки аз мазохиби исломий ва хатто мартабайи нозил ва изтирорий онхам вужуд надорад ва муслимин аз чанин довлат ва рахбарияти махрум хастанд, ба хукми зарурат ва ба нисбати тавоноий ва санжидани  масолих ва мафосиди қазия, афрод ва жомоатхои шариатгаро ба сурати доираи ин холаъро пур мекунанд то инки ба тадриж аз хамин тариқ ва ба хусус аз тариқи вахдат,дубора ба неъмат ва шукухи қудрати хукумати исломий даст пейдо кунандки манбаъи хейроти астки хеч абзори дунёвий бо он қобили муқояса набуда ва нест.

Посух ба суъолоти дарси шиносоий муртаддин ва равиши бархурд бо муртадддин ва жибхайи муртаддин.

Дар масирики будем дустон суъолотиро матрах кардандки суъоли дустони дигар хам буда ва он инки холо далили ин хамма сахтгири дар мовриди муртаддин чи метавон бошад?

Ба сурати мухтасар метавон гуфтки, ин вокуниши муслимин дар жиловгири кардан аз чанин гунохи ижтимоий дақиқан самараи харфхо ва аъмоли худи шахс аст, ва чизи тахмилий аз муслимин бар онхо ё зулм бар онхо нест балки , натижаи аъмоли худишон  аст. Албатта,хикматхои ғейри қобили инкор ва паёмхои возих ва ошкори хам дар ижрои ин дастури аллох нахофта астки наметавон онро инкор кард. Хам барои худи муслимин паёмхои дар бардорад ва хам барои ғейри муслиминки тасмим мегиранд ворид ва дохили ислом шаванд. Аз самароти ижрои ин қонун ин астки :

Аз қонуни шариати аллох ва жойгохи онки, дар жойгохи қонуни асосий жомеъа қарор гирифта, мухофизат мешавад ва ижоза намешавадки қонуни асосий жомеъайи муслимин дасти кам гирифта  шавад ва харж ва марж ба вужуд биёяд.

Жанги равоний душман барои зарба задан ва ошуфтаги дар амнияти иймоний жомеъа хунсо  мешавад ; қаблан дар ин замина сухбат карда будем ва асари равоний мужозоти мужримин,фазои солимиро барои умуми муслимин фарохам мекунад. Амнияти иймоний жомеъа зарба ворид кунад ва бояд хунсо  шавад.

Сангинийи хукми иртидод,рохи таблиғ ва тарвижи иртидодро мебандад, хамонтурики сангини хукми қатл,дузди ва ғейрих рохи иртикоб ба ин жароимро мебандад.

Муслимин нишон медихандки мухофизат аз иймон ва саломати ақидатий ва равоний муслимин бароишон аз ахамияти болойи бархурдор аст ва рухияйи иймоний ва саломати ақидатий ва равоний жомеъа аз ахамияти бисёр болойи бархурдор мебошад ва бароишон мухим аст.

Замоники шахс тасмим мегирад кори кунадки дар ақоид ва иймони муслимин тазалзул,сусти ,дудили,шак ва тардид ба вужуд биёварад дар воқеъ,тасмим гирифтаки пояйи аслий мовжудияти муслимин ва пояхойи низом ва хукумати исломийро мутазалзил кунад. Ин кори муртаддин боиси зарба задан ва тазъифи рухияйи иймоний жомеъа мешавад ва боиси қонунгуризий ва заиф шудани ирода ва иймони муслимин мегардад. Афроди жомеъа хақ доранд ва инро хаққи худишон медонандки фазойи умуми жомеъа, мухити солим ва бидуни таниши дохилий ва омин бароишон бошад, то дар панохи чанин амният ва саломати битавонанд ба парвариши худишон,фарзандишон ва насли ояндашон бо хиёли рохат бипардозанд. Хифзи рухияйи иймоний жомеъа, асос ва пояйи мухофизат аз афроди жомеъа аст ва илова бар он, қавийтарин васила жихати муқобила бо жанги нарм ва жанги гарми душманон қонуни шариати аллох мебошад. Пас, хам хифзи рухияйи иймоний жомеъа ва хам абзори барои муқобила бо жанги нарм ва гарми душманон қонуни шариати аллох мешавад.

Миллатики иймонишро аз даст медиханд қабли аз ворид шудан хар душмани ба сарзаминишон шикаст хурданд. Ин матолибироки хидматитон арз мекунам чакида ва жўвхарайи торих аст ва воқеиятхойи астки наметавон онро инкор намуд. Миллатики иймонишро аз даст медихад қабли аз ворид  шудани хар душмани ба сарзаминишон шикаст хурданд ; аммо ,агар  иймонишонро аз даст надиханд харгиз шикаст намехуранд ва дар нихоят ,хатто агар қарнхо хам тул бикашад душманро шикаст медиханд. Пас,хифзи рухияйи иймони жомеъа ва мухофизат аз чанин сармоя ва  қудрати хаққи афроди жомеъа ва хаққи наслхои оянда астки насли кунуний хам бояд аз чанин рухияйи иймони музофизат кунад ва бояд бо касоники ба чанин сармоя ва қудрати садама мезананд бархурдор шавад. Ижройи ин хад ва хукм боис мешавадки душманон дар ахдофи худишон ноком бимонанд.

Морсел Бувазор – устоди хуқуқи донишгохи женов – мегуяд: ” иллати сахтгирий ислом дарбораи муртад шояд бидон жихат бошадки дар низоми хукумати ва системи идорий жавомеъи исломий ,иймон ба худо сирфан жанбаи эътиқодий ва даруни қалбий надорад балки , жузви бандхои пейвастаги уммат ва пояхои хукумати исломий аст, ба турики бо фиқдони он қавом ва давоми жомеъайи исломий муталоший мешавад ва монанди қатл ё фитна ва фасод астки наметавонад қобили тахаммул бошад”.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(94-қисмат)

Хуб аст дар ин замина ба намунахои ишора кунемки бо заминаики рахбарияти жомеъайи исломий фарохам карда буд, ва бо ихтиёр ва қудратики рахбари хукумати исломий ба онхо дода буд муслимин тавонистанд ва метавонанд тахти ин шароит ва бо риояти шурути таъйин шуда ва дар мовриди мушаххас ва таъйин шуда, инхо метавонанд ба сурати шахсий худудиро бар баъзи аз мужримин ва муртаддин ижро кунанд, монанди :

Сохиби барда ва каниз метавонад ба сурати шахсий хукмро ижро кунад. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд :

أَقِيمُواالْحُدُودَعَلَى مَامَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ.

Яъни , худуди шаръийро бар бардагон ва канизони худ ижро кунид. Ва нез фармуда аст :

إِذَا زَنَتْ أَمَةُ أَحَدِكُمْ فَلْيَجْلِدْهَا.

Алъонки , чанин падидаи хаддиақал дар сарзаминхои мусалмоннишин вужуд надорад хар чандки дар сарзаминхои тахти хокимияти секуляристхо ба ишколи мухталифи чун коргарони жинсий ва ғейрих ба хаёти худ идома дода аст ва ин падида ба шикли вахшатнок ва хийли бадтар аз қуруни васатий ва қуруни бостоний хам ба хаёти худ идома медихад. Дар хар сурат, ин хам ек намуна астки шахс метавонад хукмро ижро кунад ва дин ва шариати исломий ба у ижоза дода аст.

Касики бо муслимин пеймони сулх ва ошти баста, чанин каси ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фахш медихад ё ба аллох тўвхин мекунад куштани ин мисли куштани ек кофари жангталаб ва мухориб мешавад, хукумати исломий чанин чизиро эълом карда ва огохихоиро дода аст. Дар ин сурат, иқдом ба куштани у бар хар мусалмони вожиб мешавад ва куштани у ишколи надорад. Далили ин кор хам гуфтаи Абдуллох бин Умар розиаллоху анхума астки ба вай гуфтанд: фалон рохиб ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фўш дода аст , у хам гуфт: агар ман онро мешанидам уро мекуштам. Сипас рохибро наздиш оварданд ва Абдуллох бин Умар розиаллоху анхума хам шамшир кашид аммо , рохиб инкор кард ва уро рахо намуд.

Мисоли Абдуллох бин Умар розиаллоху анхума дар асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам зиёд иттифоқ офтода аст, мисли хамон шахси мусалмоники ба хукми росулуллох саллаллоху алайхи васаллам рози нашуд ва Умар розиаллоху анху хам гардани уро зад ва қуръон хам иқдоми уро таъйид намуд. Хамчунин духтари Марвонки ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фахш дод ва Умайр бин Адий уро ба дарак фристод ва аз тарафи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба у лақаби ” пуштибони аллох ва росулиш” дода шуд.

Куштани сохир  ба дасти Жундуб бин Каъаб ғомидий ба хамрохи Валид розиаллоху анху дар замони хилофати Усмон бин Аффон розиаллоху анхуки сохирро бо дасти худишон куштанд.

Хафса уммул мўъминин розиаллоху анхо бо дасти худ ек зани сохираро ба қатл расонд.

Марди мусалмон курики хамсари худро ба далили фахш додан ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба дарак фристод ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам хуни он занро хадар рафта эълом кард.

Тамоми ин маворид ва мавориди мушобех,журмхои ижтимоий будандки хукумати исломий бо фарохам кардани заминахои огохий ва шинохти умуми мардуми жомеъа аз чанин журмхои ва бо таъйини шурути ,қудрат ва ижозаи ижроро ба соири муслимин дода аст ; ва чунончи хукумати исломий ин қудратро аз муслимин бигирад ва онро ба худиш мухтас кунад ва ижоза надихад каси ғейри аз хукумати исломий ва находхои тахти хокимияти он бано ба масолихики худ хукумати исломий дар назар гирифта ва хукумати исломий мужозоти муртаддинро мухтас  ба худиш кунад. Ва бано ба масолихи мужримин муртадро худиш ба сазойи аъмолишон бирасонад ва ин ижозаро ба каси дигари надихад ва қудратироки қаблан тўвзиъ карда буд дубора онро жамъ кунад ; дар ин сурат, хеч каси хаққи так руйи ва мухолифат бо дастуроти рахбарият ва хукумати исломийро надорад. Ин хам еки аз хамон нукоти калиди астки хийли аз дустон ба он таважжух намекунанд.

Хам акнун хамки систем ва низомхои хукуматий аз густардагий , вусъат,назм ва созмондехи бесобиқаи бархурдор шуданд дар ин замина бояд бештар диққат шавадки қонуни исломий жомеъа хад ва худуди афроди жомеъаро чигуна таъриф карда ва бояд дар хамин хад ва худуд амал кард. Чун хуружи мусалмон аз ин хад ва худуди шаръийки хукумати исломий барояш таъриф карда агар аз ин хуруж кунад худиш ба манзилаи иртикоби журм махсуб мешавад.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(93- қисмат)

Тасаввур кунидки дар миёни мухожирини хабаша Абдуллох бин Убай, у ва касоники мисли у буданд, дар Мадина мушаххас будки инхо ибтидо изхори ислом карданд ва баъадхо кофар буданишон тавассути аллох мушаххас шуда буд. Муртад шуда буданд ин новъи иртидод аст. Ё теъдоди аз яхудиён барои тазъиф ва мубораза бо муслимин ибтидо иймон меоворданд ва дубора муртад мешуданд аммо , боз мебинем хукми иртидод бар хеч кудом аз онхо ижро намешавад. Хар чандки хукумати исломий ,рахбарияти муваххид ва қотиъи хам вужуд дорад. Аммо, дар баробар мебинемки дастури қатли Усамо духтари Марвон зани шоир ва яхудий сокини Мадина будро содир мекунад ва еки аз муслимин уро мекушад. Ба хамин шева , дастури қатли чанд мовриди дигар хам содир мешавад.

Ё дар жараёни фатхи Макка бо онки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хукми қатли теъдоди аз секуляристхо ва муртаддинро бо исм ва ановини мушаххас содир мекунад, ва онхоро махдуруд дам эълом менамояд хар чандки  хатто зери пардаи каъба хам пейдо шаванд, аммо мебинемки еки аз ин махдуруд дамхо ба номи Абдуллох бин Саъад бин Аби Сурахки қаблан аз мухожирин ва котибони вахий буд аммо муртад шуда ва ба Макка баргашта буд ва онхамма жанги равоний алайхи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва қуръон рох андохта буд ва онхамма ба тахқири дини аллох ва муслимин пардохта буд аммо,  Усмон ибни Аффон розиаллоху анху аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам барояш омон хост ва тавассути рахбарият бахшида шуд. Нигох кунид, мехохад чи чизиро ба мо бигуяд? Ва ривоятхои машхур дигарики вужуд доранд.

Мехохад бигуяд бо онки худудро имом ё намояндагони рахбари хукумати исломийки маъмулан дастгохи қазоий исломий аст бо тейи марохили хосси қазоий ба мархалайи ижро дармеоваранд, диққат кунид, аммо вазъи мовжуди замоний ва маконий довлати исломий ва ташхиси рахбарият харфи аввалро мезанад. Ин хийли мухим аст. Медонемки худудро имом ё намояндагони рахбари хукумати исломийки маъмулан дастгохи қазоий хастанд бо он марохили хосси қазоий ба ижро дар меоваранд аммо ,вазъи мовжуди замоний ва маконий довлати исломий ва ташхиси рахбарият харфи аввалро мезанад.

Дар жараёни фатхи Макка ва баъди аз афви умумий, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дастури қатли чохор нафарроки ба журми иртидод тахти таъқиб буданд содир мекунад:

«اقْتُلُوهُمْ، وَإِنْ وَجَدْتُمُوهُمْ مُتَعَلِّقِينَ بِأَسْتَارِ الْكَعْبَةِ»،

Ин чохор нафарро бикушид, ва лавки худишонро ба пардаи каъба овизон карда бошанд.

Возих аст,хийли возих аст, дар инжо фақат росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва пас аз у танхо рахбариятики аз тариқи шўрои хал ва ақди он махал,интихоб шуда шойистаги дастури тахкими шариати аллохро дорад. Чун, у бештар аз так так афроди жомеъа ва хатто гуруххо,аз тариқи конолхои мухталиф бо вазъи мовжуди жомеъа ва фазои атроф ва фазои бейнал милалий ошнойи ва шинохт дорад ва масолих ва мафосидро бехтар ва мутмаинтар ташхис медихад. Ба чанин холати дар истелох мегуянд даъватро бо басират ба пеш мебарад. Хийли мухим аст, даъватро бо басират ба пеш мебарад.

Рахбарий марказий ба унвони пойгохи устувор ,зарурати гуриз нопазири жомеъайи исломий барои харакат ба жилов ва эъмоли қудрати қонуни шариати аллох дар жомеъа астки екпорчаги сиёсий муслимин ва харакати озодбахши исломро тазмин мекунад. Бале, рахбарияти марказий чанин пойгохи устувор ва бузургиро дорад ва зарурати гуриз нопазир жомеъайи исломий аст, зарурати гуриз нопазир жомеъайи исломий барои харакат ба жилов аст, зарурати гуриз нопазир жомеъайи исломий барои эъмоли  қудрати қонуни шариати аллох дар жомеъа аст. Чанин рахбарияти астки екпорчаги сиёсий муслимин ва харакати озодбахши исломро тазмин мекунад.

Дар ин сурат, ин қоида хоким мешавадки

«أن الحدود لا يقيمها إلا الإمام أو نائبه»

Яъни, худуд танхо аз тарафи имом ё ноиб ва жонишини у барпо мешаванд. Имоми Шофеъий рохимахуллох хам мегуяд:

«لا يقيم الحدود على الأحرار إلا الإمام ومن فوض إليه الإمام، لأنه لم يُقَم حدٌّ على عهد رسول الله صلى الله عليه وسلم، إلا بإذنه، ولا في أيام الخلفاء إلا بإذنهم، لأنه حق الله يفتقر إلى الاجتهاد، ولا يؤمن في استيفائه الحيف، فلم يجز بغير إذن الإمام».

Холо,агар рахбарият ташхис додки дар баробари муртад шудан касони чун Абдуллох бин Жахш ,яхудиёни Мадина ва куфргуйи мунофиқин ва секулярзадахоики мунофиқ будан холис онхо тавассути аллох таоло хам ровшан ва возих шуда бояд сабр кард ва кори анжом надод дар ин сурат, хукм барои так таки афроди жомеъа хамин аст; аммо , агар дар мархалаи бо таъйини шурути амр ба дафъ ва терори тўвхин кунандагон ва куштани муртаддини хос ва мушаххас мешавад, хукм барои так таки муслимин самъ ва тоъат ва ижрои худуд аст. Ба хамин далил мебинемки дар бейни муслимин барои ижрои ин худуд ба сурати фардий ва жамъий мусобақа гузошта мешавад. Дар хар ду холат, асл, ташхиси рахбарияти исломий жомеъа аст.

Дар хар хол,ташхиси замон, макон ва чигунаги ижрои хукми муртаддин бар ухдаи хукумати исломий ва амири муслимин аст. Ин хамма руйи он таъкид мешавад ба далили ахамияти астки вужуд дорад, ва хийли аз дустон чанин каламоти, чанин ахкоми ва чанин мовқеиятхоиро надида мегиранд, ва мутаъассифона сахл ангори мекунанд ва дучори иштибохоти бузург мешаванд ва садамахои зиёдиро ,хам ба жунбуши исломий ва хам ба худишон мезананд.

(идома дорад………)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(92-қисмат)

Ғейри мумкин аст хаддиақал касониро надида бошидки мумкин аст намоз хам бихонанд аммо , бо камтарин иттифоқ ва асабонияти ,ошкоро ва бидуни тарс ба аллох ва росулиш саллаллоху алайхи васаллам , дин ва хар чи муқаддасоти дини ислом аст фўш медиханд, ва ё мумкин аст инсонхойи зиёдиро дида бошидки намоз хам мехонанд аммо , аз ахзоби секуляр ва муртади кумалахо, демократхо , пикакахо ,соири ахзоби секуляр ва кофар,куффори ишғолгари секуляри жахоний ва новкарони секуляри махаллийи онхо алайхи муслимин химоят ва тарафдори мекунанд. Хатто агар бо нисфи калама хам бошадки росулуллох саллалоху алайхи васаллам мефармояд: агар бо нисфи калама хам бошад, боз дар оташи жаханнам аст. Дар ин моврид хийлихоро мушахада кардем.

Мовриди дувумики ба доираи фаолияти муслимин бармегардад ин астки , ( мархалаи болотар ва пешрафтатар ин астки ) дар жанги нарм ва равоний таблиғий ва забони ин шахс бояд алайхи муртаддин ба андозаи тавоноий худиш мушорикат кунад, ин хийли мухим аст ба андозаи тавоноий худиш. Каси бештар аз ин аз у намехохад,

، لایُکَلِّفُ اللهُ نَفسَاً إلّا وُسعَهَا؛

Ба андозаи тавоноий худиш дар ин жанги нарм ва равоний таблиғий ва забоний алайхи муртаддин мушоракат кунад ва хар замон ,дастур ба бархурди физикий ва жанги мусаллахона алайхи онхо шуд фармони рахбарияти хукумати исломийро ба андозаи тавоноий худ ижобат кунад ва дар хадди тавоноий худ бо даст ё забон ё қалбиш жиход намояд. Ба хамон андозаики рахбарияти 3 абзор 22 қудратро тўвзиъ карда ба хамон андоза қудратро масраф кунад.

Дар ин сурат, боз бармегардем ба ин нуктайи асосийки мужозот кардан ва татбиқи хукми марг бар муртаддин танхо хаққи хукумати исломий аст. Ба ибороти дигар, метавон гуфтки вазифаи фарди мусалмон дар умури фардий дар баробари муртаддин дар доираи жанги нарм ва равоний ва муборазайи манфий жо мегирад. Хийли мухим аст, ин истелохотро хуб мутаважжих шавид: еки жанги нарм ва равоний ва дувум муборазаи манфий дар ин ду моврид жо мегирад. Яъни вазифаи фардий муслимин дар баробари муртаддин дар доираи жанги нарм ва равоний ва муборазаи манфий жо мегирад. Руйи ин ду калама хийли диққат кунид, ва тамоми ончизики марбут ба фатовои ноши аз ижмоъ,қазоват ,ижро ва жанги гарм мешавад марбут ба хукумати исломий аст.

Аммо ,агар рахбарияти хукумати исломий чанин хақ ва қудратиро бо таъйини ” шурути хос” ва таъйин ва мушаххас кардан ” мавориди хос” дар жанги гарм ба каси дода бошад, чанин қудратиро ба каси дода бошад, ё хатто ба тамоми муслимин дода бошад, ва қудратиро ингуна бейни онхо тўвзиъ карда бошад; дар ин сурат ,он шахс ё тамоми муслимин метавонанд ба намояндаги аз қудрати хокимият ва ба дастури рахбарияти исломий чанин қудратиро танфиз кунанд ва ба ижро дарбиёваранд ва онро масраф кунанд ё шахс дар зимни жанги гарм ба жанги равоний алайхи муртаддин хам идома дихад хатто, агар дар хонуводаи худиш бошад. Ин амр хийли кучаки нест, хамин жанги нарм,жанги таблиғий,жанги равоний ,мубаразаи манфий хийли мухим аст. Ба унвони аввалин қадам дар ин бахши дувум вазифаи мусалмон. Хатто бахши аввалро хам шомил мешавад. Тақрибан кулли он хам хаст.

Нақши даъватгарон дар хомуш кардани фитнаи иртидод дар Яман дар рузхои поёни умри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва авоили хилофати Абу Бакр қобили таважжух буд. Наметавон онро нодиди гирифт дар қабоили дигар хам хамин тури буд. Афроди чун : Марон ибни зи Умайр, хамдоний буд ва аз қабилаи хамдон ва Абдуллох бин Молик архалий розиаллоху анхума бо суханон ва даъвати худишон нақши басазойи дар хомуш кардани фитнаи иртидод доштанд.

Қаблан ишора кардемки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам тойи номахои муслимини собит қадамики боқий монад будандро жойики куффор дар он хукм мекардандро ба нафири ом ва жиходи хамма жониба ва дафъи фитнаи муртаддин даъват карда буд. Абу Бакр розиаллоху анху хам ба табаъияти ва ба равиши росулуллох саллаллоху алайхи васаллам чанин номахоиро ба муслимини боқий монда дар ин қабоил фристод ва дастури жиходи хамма жониба дод. Хукмишро содир карда буд ровшан,мушаххас. Ва дастур дод хар касики тавоноий дорад бояд анжом дихад. Абу Бакр розиаллоху анху хатто рахбарониро хам таъйин карда будки рахбарон дар Яман эронийхо будандки хатто арабхо хам тахти рахбарияти онхо буданд. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба арабхо ва мусалмонон онжо дастур дода будки тахти фармондехи эрониёники собит қадам монда буданд битавонанд фитнаи  муртаддинро аз бейн бибаранд. Дар ин сурат, боз ба ин нуктаи килидий ва асосий бармегардемки тамоми харакоти муслимин дар хар амри хукумати, на шахси махз,тобеъ фармони рахбарият ва тобеъ фармони хукумати исломий аст. Чун ,аллох таоло ин қудратиро аз хамин конол дар ихтиёри шумо қарор дода ва ин конол астки мезони ин қудрат ва чигунаги масрафи ин қудрат ва шароити масрафи ин қудратро таъйин мекунад.

(идома дорад……….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(91- қисмат)

Ин ек амр аст барои хаммайи муслимин ва мухтасси ба босавод ва бесавод ,пир ва жавон ,ва зан ва мард надорад. Балки амри астки хар мусалмониро шомил мешавад ва хар мусалмони бояд онро анжом дихад. Саййидина Иброхим алайхиссалом хам барои хаммаи муслимин дар масала улгу мебошад на барои табақайи хосси аз муслимин. Босавод ва бесавод надорад барои хамма дар ин моврид улгу аст.

Хаммаи муслимин бояд душманро душман бидонанд ва бояд дар баробари душман вокуниш нишон диханд. Холо, ин вокуниш ба андозаи тавоноий ашхос аст. Аммо ,дар хар сурат, ек хукм аст барои касики тавоноий вокуниш дорад. Ту агар натавонисти куфр ба тоғутро ба забон биёвари дар баъзи аз маворид ,дар дилитки метавони? Тавоноийи ту дар ин андоза хаст тамом шуд, ек вазифа аст. Дар хар сурат ек хукм астки бояд анжом шавад. Дар ин сурат, мешавад итоат аз еки аз дастуроти аллох ва ба ин шева ек вазифа ва ек ибодат мешавад, чун еки аз дастуроти аллохро итоат кардаи.

Дустон ба ман ек жури нигох мекунанд, дар мовриди хамин мовзуъ ками бештар тўвзих медихам чун муъзали бузурги шуда аст. Тасаввур кунид, агар ек доктори мутахассис бо анжоми тамоми озмоишот ,ташхис дода бошадки фалоний ийдиз ё сил ,вабо ,молориё,тоъун ва ё еки дигар аз беморихойи вогир ва кушандаро дорад ва шумо ин беморийхоро инкор куни, ё аз эъломи он сарпичи намойи ва онро бипушони , дар холики метавони онро эълом куни ва онро напушони,хуб холо чи натижаи ба даст меояд? Аввалин натижаи он ин  астки доктори мутахассисро дуруғгу шумордайи ва ё ташхиси уро дасти кам гирифтайи, ва натижайи баъди хам ин астки ,заминаро барои ибтило ба ин бемори вогир фарохам кардаи  ва ба хар  андозаки мардум ба ин бемори вогир гирифтор мешаванд ту хам гунохкор ва шарики журм мешави. Ин барои саломати жисм ва бадани фард ва афроди жомеъа аст.

Холо , аллохи мутаол ба унвони олимтарин ва хакимтарин зот ,мефармоядки фалоний ба чанин бемори хатарноки иймоний ва даруний мубтало шудаки вогир хам хаст ва шумо бояд барои мухофизат ва дифоъи машруъ аз иймони худитон ва дигарон ин инсонхои бечораи фосиди торих гузаштаро шиносоий куни ва ба дигарон хам бишносони, ва бо ростгу шумордани ман ,инхоро аз жомеъайи худитон жору кунид. Аллох инро ба унвони олимтарин ва хакимтарин зот гуфта аст. Аммо ,каси биёяд ва аз руйи илм, огохи,амдан ва бо ихтиёри худиш- наузу биллах – бигуяд ман ин нусхаики аллох барои саломати иймоний ва ақидатийи ман ва муслимин ирсол кардаро қабул надорам, ва ё инки аз эъломи ошкори он сарпичи кунад дар холики метавонад онро эълом кунад, ва онро бипушонад дар холики метавонад онро напушонад ; дар ин сурат, чи натижаи ба даст меояд?

Аввалин натижаи он ин астки ,ташхиси аллохи мутаолро қабул надошта ва онро дасти кам гирифта ва ё амалан – наузу биллах – аллох ва росулиш саллаллоху алайхи васалламро дуруғгу фарз карда, ва илова бар ин ,бо инки медонадки чанон шахси кофар ва ба тоғут табдил шуда ва бояд ба тоғут куфр кунад ва чанин тоғутиро кофар бидонад аммо ,куфр ба тоғут намекунад ва ин хам ба қисмати аввали

 «لا اله – الا الله»

У зарба ворид мекунад. Хар чандки бо қабул накардани ташхис ва хукми аллох ва росулиш саллаллоху алайхи васаллам ва дуруғ фарз кардани хукми аллох ва росулиш, амалан ба бахши дувум

«لا اله – الا الله»

Яъни ба ” иллаллох ” худиш боз садама зада аст. Дар ин сурат, чанин шахси бо хамин кор ,худиш хам кофар мешавад ва ба дунболи он , бо адами инкори ин бемори ва пушондани он аз мардум боиси шуйуъи он бемори мегардад.

Тамоми ин корхо барои мухофизат аз саломати иймон ва ақидаи фард ва жомеъа аст аммо ,шахс бо инкори ин хукми шариат хам саломати жомеъаро дар муаррази хатар қарор медихад. Диққат кунид,агар ек кофарро ба унвони кофар маърифий накуни:

-Боис мешавики руз ба руз ин бемори густариш бештари пейдо кунад.

-Боис мешавики руз ба руз қавонини шариати аллох бештар зери по гузошта шаванд.

-Боис мешавики руз ба руз куфргуйи оддийтар шавад.

-боис мешавики руз ба руз дигар куфрхои ошкор дар жомеъа густариши бештари пейдо кунанд ва қабхи ин куфрхо шикаста шавад.

-боис мешавики куффори ахли китоб,шибхи ахли китоб ва бахусус куффори секуляр ва муртад ба рохати дар миёни мардум бо шуорхои фарибанда жойи по боз кунанд.

-боис мешавики ахзоби секуляр ва муртад хам ба рохати дар миёни мардум ёргирий кунанд ва мардумро тарафдори худ намуда ва онхоро муртад кунанд ва умри нангишон тулонийтар хам шавад.

Тамоми ин мусибатхо ва мусибатхои дигар ,натижа ва самараи сахл ангорий ва кутохий касони астки ек кофариро кофар намедонанд ва боиси онхамма олудаги ақидатий ва иймоний дар миёни муслимин ва ворид шудани онхамма садама ба муслимин мешаванд.

(идома дорад……….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(90-қисмат)

Холо ,агар каси хам аз тариқи озмоишгохи дақиқ ва пичидаи шариат ( қуръон ва суннат) тавассути мутахассисин ,ба яқин ,кофар ва муртад ташхис дода шуда бошад ва шакки дар муртад будани у набошад ва ту уро мусалмон биноми камтарин хатари у ин астки еки аз ахкоми қонуни шариати аллохро инкор кардаи ва дур андохтаи ва ин журми бузурги аст. Илова бар он,ин шахс ва ашхоси мушобехро дар тўвхин ва зери по гузоштани дин ва қонуни аллох пуррутар ва жаритар кардаи ва заминаро барои иртидоди бештари мардум фарохам намудаи ,чиро? Чун , ба саломати иймоний ва даруний худит ва соири муслимин зулм карда ва хиёнат намудаи. Ту ек шахси олуда ба ийдиз ва силро дар жомеъа ба унвони инсони солим маърифий кардаи, дар холики тамоми озмоишот нишон додандки ин шахс мариз аст.

Ту бояд тибқи ла илаха ва куфр ба тоғут дар хамон ибтидои амр уро кофар бидони, чанин шахсироки дар ин озмоишот рад шуда ва гуфта шудаки у кофар аст бояд уро кофар бидони то аввалин пиллаи ла илаха – иллаллохро ба пеш ва жилов бирави:

:«فَمَن یَکفُر بِالطّاغوتِ  وَ یُؤمِن بِاللهِ فَقَدِ استَمسَکَ بِالعُروَةِ الوُثقی»‌.

 Бале,бояд инро анжом дихи он мовқеъ астки тавонисти дар масирики кулли анбиё рафтанд харакат куни.

ولَقَد بَعَثنَا فِی کُلِّ أمَّةٍ أنِ اعبُدُوا اللهَ وَاجتَنِبُوا الطّاغُوت،

Хамин жостки бояд аз тоғут дури куни

«یَکفُر بِالطّاغوتِ»

Ба тоғут куфр куни, уро кофар бидони ва баъад ба сирохат ба ин кофар битавони бигуйи:

قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ.

Инхоро хитоб қарор биде: эй кофархо.

Ин мухотоб қарор додани куффор ба лафзи кофар хам амр аст, ва амри хам нестки мухтасси росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бошад,балки ,амри астки хар мусалмони бояд ба андозайи вусъат ва тавоноияш онро анжом дихад. Мушаххас ва ровшан шуда ту чигуна метавони ба офтоб бигуйи офтоб, хаминтури хам ровшан шудаки кофар,яхудий , насроний ва мушрикин ва мажус ва собеин ва муртад аст, пас бояд онхо кофар бидони ва бигуйи:

قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ

Баъзи чизхо хастандки мусалмон метавонад онро ташхис дихад ва аллох ташхиси онро ба хамма дода ва аслан ниёзи ба далил ва истидлол надорад. Масалан хамма медонандки яхуд,насоро ,мажус ,соибин ва мушрикин ё хамин секуляристхо ,кофар хастанд. Холо,мумкин аст каси надонадки секуляристхо хамон мушрикин  хастанд ва исмишон аваз шуда ва гарна мохият ва коркардишон еки аст, аммо яқин дорадки мушрикин ба хамрохи куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб ,кофар хастанд ва инро хар мусалмони медонад. Яъни чигуна метавонад масалан бейни ек инсон бо ек дарахт фарқ бигузорад ва инхоро ба рохати ташхис дихад ба хамин тартиб, ба рохати метавонад бейни ек мусалмон бо ек кофар фарқ бигузорад ва ек мусалмонро аз ек кофар ташхис дихад ва ниёзи ба далил,савод, пиру жавон , зан ва мард будан надорад.

Хар каси метавонад ташхис дихад ин инсон аст ва ин дарахт; ба хамин далил, ба инсон бояд бигуяд инсон ва ба дарахт хам бигуяд дарахт, ба кофар бигуяд кофар ва ба мусалмон бигуяд мусалмон. То замоники ингуна барояш ровшан нашуда набояд харфи аз дахониш берун равад. Чигуна барояш ровшан шудаки ин дарахт аст ва ин инсон. Он замон астки бояд харф бизанад.

Пас, хар мусалмони метавонад бигуяд инхо кофар хастанд ва ман онхоро қабул надорам:

:«قَدْ كانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْراهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآؤُا مِنْكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنا بِكُمْ وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَالْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ»

( рафтор ва кордори) Иброхим ва касоники хамрохи у буданд, улгуйи хуби барои шумост, замоники ба қовми худ гуфтанд: мо аз шумо ва аз чизхоики ба ғейри аз худо мепарастид ,безор ва гуризонем ва шуморо қабул надорем ва дар хаққи шумо беэътиноем,ва душмани ва кинатузи хамишаги миёни мо ва шумо ба вужуд омада аст, шуморо қабул надорем ( кафарна бикум , ин хийли мухим аст,бояд нисбат ба онхо кофар боши онхоро кофар бидони ва куфр ба тоғут яъни хамин кафарна бикум ) ва душмани ва кинатузи хамишаги миёни мо ва шумо ба вужуд омада аст то замоники ба худойи ягона иймон меоварид ва уро ба ягонаги мепарастид

حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ

То замоники секуляристхои муртад ва кофар ба тамоми ончики аллох нозил карда иймон наёваранд бейни мо ва онхо душмани ва кинатузи хамишаги ба вужуд омада то замоники ба худойи ягона иймон меоваранд.

. بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَالْبَغْضاءُ أَبَداً،

Хамиша,

حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ.

Ин қабул надоштани куффор яъни куфр ба инхо; яъни вақти инхоро қабул надошти ва кофар донисти дар воқеъ ақоиди онхоро хам қабул надори. Баъди аз ин,мусалмон бояд битавонад масалан ба онхо бигуяд: эй кофархойи яхудий, ё эй кофархойи насроний, ё эй кофархойи мажус, ё эй кофархойи секуляр ва собеий. Ба ин шева бояд

«قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ»

 ро ба забон биёварад.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(89- қисмат)

Дар инжо шумо бояд аз дин,номус,обру, мол ва ахли худит дифоъ куни хатто ,агар дар ин рох хам кушта шави ё мужрим ва мухожимро хам ба қатл бирасони. Холо,тасаввур кунид касики дар айни огохи ,амдан ва ба мейли худиш ва бо илм ба авоқиби журмиш ба аллох жалла жалалаху ва ё росулуллох саллаллоху алайхи васаллам фахш бидихад, фаххоши кунад ва хокимияти исломий хам вужуд надошта бошадки чанин муртадиро ба дарак восил кунад онвақт чи бояд кард? Ё ишғолгарони кофари секуляри хорижий тавониста бошанд муртаддинро ба хоки муслимин хоким кунанд дар ин сурат, бо чанин ишғолгарон ва муртаддини чи бояд кард? Вақтики вокуниши мо ингуна аст дар баробари мусалмонки ба хаққи мо тажовуз карда ва бехтарин марг ,марги астки дар рохи ахқоқи хақ мебошад, мо дар мовриди касоники ба дини мо, ба аллох,ба росулишки аз номус ,мол ва аз жони мо мухимтар аст бояд чи бархурди бо ин муртаддини фаххош бикунем? Инжостки бояд баргардем ба бахси муртаддин:

Хамонтурики дар дарсхои гузашта ва бо фазоёйики дуруст кардем то алъон мутаважжих шудем,муртад шудан шикли такомул ёфтаи мажмуъаи аз ба зохир мусалмонони астки қаблан дар дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо таъриф шудандки мумкин аст иддаи аз муслимини заифул иймонро хам бо худишон олуда ва хамрох карда бошанд. Хаммаи инхо ба нисбатхойи мухталифи беморийики доштанд ба истелох дар ек бемористон жамъ шуданд, он дастаки худишонро мудово карданд тавонистанд бо тўвба ,дубора ба жамъи инсонхойи солим баргарданд ва он даста аз онхоки аз мудово ва дармон худдори карданд, ё ба хамин тартиб дар миёни муслимин мемонанд; иддаи аз онхо руз ба руз ба бемористон изофа мешавад то инки дар нихояти даво ва доктор бороишон фойдаи надорад ва муртад мешаванд. Вақтики даво ва доктар бароишон фойдайи надорад мегуем муртад шуданд.

Муртад шудан ек журми фардий махз нест, ек журми ижтимоий аст. Руйи ин диққат кунид дустон,журми фардий махз нест, ек журми ижтимоий аст. Ба хамин далил, фард наметавонад шахси муртадро жарима кунад ва уро мужозот намояд, балки ин хақ намоянда ва рахбари ижтимоъи муслимин аст. Ровшан шуд? Чун ,журм ижтимоий аст ва ту барои ин ижтимоъ рахбариро интихоб кардаи ва қудрат ва ихтиёри худро ба у тахвил додаи ; пас ,танхо рахбари ижтимоъи муслимин хаққи мужозоти ин мужрими ижтимоийро дорад. Шахси мусалмон фақат метавонад то замоники қудрати бештари жихати ижро ба у дода нашуда ( яъни хамон қудрати тўвзиъ нашуда ва ба дасти у нарасида) то замоники ин қудрат ба у дода нашуда дар мавориди жузъийки марбут ба худиш хаст вокуниш нишон дихад. Масалан аз инхо бароат кунад , ба онхо зан надихад, аз онхо зан нагирад, дар қабристони муслимин онхоро дафн накунад, бароишон дуойи хейр накунад ва соири умурики марбут ба хийтаи шахси мусалмон мешавад.

Пас,ек шахси мусалмон то замоники хукумати исломий ба у қудрати ижрои бештари надода, хукумати исломий қудратро тўвзиъ накарда ва ба дастиш нарасида, дар хийтаи шахсий худиш дар бархурд бо муртаддин ихтиёротиш махдуд аст, ихтиёроти махдудийро дорад ва метавон ба сурати куллий ,дираи фаолияти онро дар ду нукта баён карда ва онро дар ду нукта хулоса намуд:

Ин шахс бояд эълом кунад дастаи аз муртаддиники сафишон ошкор шуда ва дастаики аз чохор мархала ва филтери асосий ва пичида тавассути қуззоти мутахассис убур дода шуданд, чанин шахси бояд эълом кунадки инхо кофар , он хам кофари мушрик ва секуляр хастанд ва мисли куффори секуляр бо онхо бархурд кунад на мисли ек кофари ахли китоб ва шибхи ахли китоб. Ин аввалин вазифаи уст ва еки аз мухимтарин вазифаш мебошад. Яъни,барои мушаххас кардани суфуф ва жиловгири ва мумониъат аз ба вужуд омадани олудагий ва саргардони худиш,атрофиён ва жомеъа,бояд муртаддинроки ба ин шева мушаххас шуданд кофар бидонад ва мисли куффори секуляр бо онхо бархурд кунад. Ин аввалин вазифаи уст.

Яъни аввалин қадам ин астки шахсироки тамоми озмоишоти тахассуси нишон додандки ин шахс ийдиз ё сил дорад, ва ташхиси мутахассис хам ин озмоишотро таъйид мекунад, ва хеч шакки дар мариз будани у вужуд надорад; ту хам бояд чанин шахсиро мариз бидони ва уро ба унвони ек мариз ба атрофиёниш маърифий куни. Ин маърифи кардан хийли мухим аст.

Замоники бо риояти тамоми озмоишоти пичида ва тахассусий ,мушаххас шуда фалони кофар ва муртад шуда, ва муртад шудани у мисли офтоб дар васати осмон беабри бароят ровшан шуда, ва хукми қатъий дар мовриди у аз тарафи марожиъи за салох содир шуда аст; агар туро кофар ва муртад надони ва уро мусалмон бидони мисли ин мемонадки касироки ийдиз дорад ё сил,вабо ,молориё ,тоъун ва жузом дорадро дар жомеъа рахо куни ва мисли ек одами солим бо у бархурд намойи. Ин зулми ошкор ва хиёнати ошкори ба саломати жисми худит ва дигарон астки каси дар он шак надорад.(идома дорад……….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир хўромий.

(88-қисмат)

Ба дунболи чанин тўвзихоти мутаъаддид, ва ровшангарихои возих ва ошкори мебинемки росулулллох саллаллоху алайхи васаллам ба унвони ек қонуни хукумати ба хамма эълом мекунадки:

«مَنْ قُتِلَ دُونَ مَالِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ، وَمَنْ قُتِلَ دُونَ دِينِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ، وَمَنْ قُتِلَ دُونَ دَمِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ، وَمَنْ قُتِلَ دُونَ أَهْلِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ»

Ё дар жойи дигари фармуда:

:«من قتل دون مظلمته فهو شهيد».

Ва мавориди дигарики ба хамин шева онро баён карда  аст. Касики дар рохи молиш кушта шавад шахид аст. Нигох кунид, дифоъи машруъро ба ту мегуяд ва ижозаро ба ту медихад.

وَمَنْ قُتِلَ دُونَ دِينِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ،

Касики дар рохи диниш кушта шавад шахид аст, касики дар рохи хуники рехта шуда қисос бигирад шахид аст, касики дар рохи ахлиш кушта шавад шахид аст, касики дар рохи зулмики ба у шуда кушта шавад шахид аст. Нигох кунид, қонуний мешавад, хад ва худуд таъйин мешавад. Ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам барои шахс ,бехтарин маргро медонадки  дар рохи хаққиш буда бошад:

نِعْمَ الْمِيتَةُ أَنْ يَمُوتَ الرَّجُلُ دُونَ حَقِّهِ

Бехтарин марг, марги астки шахс дар рохи хаққиш мурда ва кушта шуда бошад. Ин бехтарин новъи марг аст дар рохи диниш бошад, дар рохи молиш бошад, дар рохи хар чизи дигари бошад, барои хаққиш бошад. Хақ кудом аст? Хақ,хамон астки аллох таоло таъйин карда.

То инжо, бахси куллий ва фазои кулли бахси мо дар мовриди дифоъи машруъ дар баробари мужримхо ва душманони соилий астки мумкин аст мусалмон бошанд ё ғейри мусалмон, қовм ва хеши наздики шумо ё хам мазхаби ва хам забони шумо бошанд ё аз қовм ва нажод ва мазхаби дигари бошанд фарқи намекунад. Шояд каси бигуяд

مَنْ قُتِلَ دُونَ مَالِهِ

Мумкин аст касики ба моли шумо тажовуз мекунад қовм ва хеши шумо бошад, писар аммуйи шумо бошад ё каси дигари бошад, ё касики дар мовриди хуни шумо гуфта

وَمَنْ قُتِلَ دُونَ دَمِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ

Мумкин аст аз қовм ва хешхо ва хам мазхабхои шумо бошад ё набошад, мусалмон бошад ё набошад,

مَنْ قُتِلَ دُونَ أَهْلِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ

Мумкин аст мазхаби дигар ва фикри дигари бошадки ба сарзамин ва миллати шумо зулм кунад, дузди,қатл ,ғорот ,одамкуши анжом дихад, ба шумо зулм мекунад хаққироки худо ба шумо дода дорад аз шумо мегирад, дорад ба шумо зулм мекунад

من قتل دون مظلمته فهو شهيد،

Дорад ба шумо зулм мекунад мушкили нест касики ба шумо зулм мекунад чи каси бошад. Мусалмон бошад ё ғейри мусалмон бошад, чи каси бошад мухим нест. Қовм ва хеши шумо бошад дур бошад ё наздик; дар хар сурати, касики дар ин рох кушта шавад:

: نِعْمَ الْمِيتَةُ أَنْ يَمُوتَ الرَّجُلُ دُونَ حَقِّهِ،

Бехтарин маргро дошта аст, инжо душман соил аст. Иштибохики хийли аз дустони мо инжо муртакиб мешаванд ин астки хиёл мекунанд хар каси барои мол ,ахл ва чанин чизхои бо онхо вориди жанг шуд хатман кофар аст. Ингуна нест. Ту метавони бо у бижанги ба журми зулмики ба ту карда, ба журми хаққики аз ту гирифта ин хақ мушкили нестки чи чизи бошад. Хаққи астки аллох ба ту дода у дорад аз ту мегирад. Дигар вақти ингуна хаст қарор нестки хатман кофар бошад, мусалмони аст аз мазхаби дигар,таъвили дигар ва равиши дигари астки ба шумо зулмиро раво дониста ва шумо хам бо у межангид. Дигар бештар аз ин шумо хам дучор зулм нашавид.

Дар ин сурат,қонуни шариати аллох ва хукумати исломий ин хаққи зотий ва машруъро ба шахси мусалмон додаки замони шахси қасди таъарруз ба номус ё моли шуморо дорад ва қудрати хукуматий хам вужуд надорадки ин балоро аз шумо дур кунад, шумо ба хукми зарурат ва бар асоси шурути хосси, мужрийи қудрати хукуматий мешавид ва мутаносиб ва ба андозайи тахожумики ба шумо шуда вокунишхоиро аз худитон нишон медихид, хамон қудратики ба шумо тўвзиъ шуда дар жомеъа ба хамон андозаики ба шумо тўвзиъ шуда ба хамон андоза онро масраф мекунид то ин хатар дафъ шавад. Ин хийли мухим аст, чун мумкин аст ба каси қудрати бештари дода шуда бошад ба каси қудрати камтари, дар мавориди қудрати бештари ; ба хамон андозаики тўвзиъ шуда ба хамон андоза масраф мекунад.

(идома дорад……….)