دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(5- қисмат)

………………..

Аллох таоло муроажаъайи секулярзадахо (дорудастайи мунофиқин) ба куффори яхудий то инки ба жойи қонуни шариати аллох бейни онхо хукм шавадро мурожаъа ба тоғут маърифий мекунад ва мефармояд:

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ یُرِیدُونَ أَن یَتَحَاکَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُواْ أَن یَکْفُرُواْ بِهِ وَیُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَن یُضِلَّهُمْ ضَلاَلاً بَعِیداً (نساء/60)‏

(эй пайғамбар!) оё таъажжуб намекуни аз касоники мегуяндки онон бидончи бар ту нозил шуда ва бидончи пеш аз ту нозил шуда иймон доранд ( ва ле бо ин вужуд) мехоханд доварийро ба пеши тоғут бибаранд ( ва хукми уро ба жойи хукми худо бипазиранд?!) ва холи онки бадишон фармон дода шуда астки ба тоғут куфр кунанд. Ва шайтон мехохадки ишонро баси гумрох кунад.

 Пас куфр ба тоғут яъни куфр ба куффор. Ба хамин содагий. Замоники мегуйи ман шайтон ва яхудийхо ва насронийхо ва собеин ва зардўштийхо ва секуляристхоро қабул надорем ва амал:

 كَفَرْنَا بِكُمْ (ممتحنه/4)

ро бо бебовар шудан ва куфр ба ин куффор бажо меовари ва ин куффор рад мешаванд ва зерипо гузошта мешаванд ва ё ба истелох ба онхо куфр мешавад, ба сурати худкор ба ақоиди онхо нез бебовар мешави ва тамоми ончизхойики ба унвони “жибт” тўлид карда ва табдил ба “илох” кардандро нез рад мекуни ва ин яъни нисфи “ла илаха – иллаллох” аст, ва хар касики бихохад мусалмон шавад аммо нисбат ба тоғут бебовар набошад ва ин куффор ва ақоидишон дар мовриди “жибт”хо ва “илох”хоро рахо накунад боз ғейри мусалмон аст ва вориди доирайи ислом нашуда аст. 

Аммо тоғут нез мисли солат,жиход, хаж, закот, мушрик ва мушрикин, хадис, суннат, рахн, васият ва ғейрих доройи ек маънийи луғавий нез хаст ва иддайи аз бузургворони ахли илм аз лахози луғавий онро ба кор бурдандки дар маънойи ғейри аз маъно ва мафхум ва истелохи шаръий ба кор меравад. Адами диққат дар ин замина боиси иштибохи возихи дар бардошт,гуфтор ва амали бисёри аз азизон шуда астки гох сар аз такфири нобажойи ахли қибла дар оварда аст ва лозим медонам тўвзихоти дар ин замина ироя дихам.(идома дорад……

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(4- қисмат)

 Нуктайи мухимтар инки, хар шахси танхо ва бидуни хузури каси, дар қиёмат мухосиба мешавад  ва наметавонад ба бахонайи оммий будан, дар ақидаш, ихтиёр ва ақлишро, ба касони дигари ижора бидихад, ва аз инсон будани худ сарфи назар намуда ва бо риволи оддийи шариати аллох дар қуръон мухолифат кунад.

Ақида бисёр сода ва барои хар мукаллафи қобили фахм аст ва тақлиди нест ва мо наметавонем хеч бахонайиро барои худимон қабул кунем. Барои хамин, ночоремки ақидамонро аз масири дурусти он ёд бигирем. Мусалмоники тоғутро нашнохта ва балад нест чигуна куфр ба тоғут кунад, дар воқеъ, масирро нашнохта ва мумкин аст ба мақсад нарасад, ё дар расидан ба мақсад бо мушкилот ва мавонеъи бузурги бархурд кунад, ё мумкин аст дар кул, масирро гум кунад ва сар аз жохойи дигари дар биёварад, хамчунонки хийлихо аз жохойи дигари сар дар овордандки иртиботи ба дини ислом надорад. 

Сарфи назар аз маъонийи луғавийки бисёри аз ахли илм оворданд, тоғут дар маънийи шаръийи он яъни “кофар” ва хар жо дар қуръон ва суннат исми аз тоғут оворда шуда аст яъни “кофар”ики мисдоқи “тоғут” ибтидо шайтон ва баъад пейравони кофари у хастандки баъди аз баъсати пайғамбар хотам саллаллоху алайхи васаллам то рузи қиёмат дар миёни инсонхо 5 даста аслий хастанд:  1- аллазина хаду,2- вассобеин,3- ваннасоро ,4- валмажус,5- валлазина ашроку (хаж/17)

Куфр ба тоғут хам яъни шайтон ва тамоми куффорро инкор куни ва нодида бигири. Ба хамин содагий мегуйем: кафарна бикум- шуморо қабул надорем. Чиро ин тоғутхо ва куффорро қабул надорем?

    ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ (حج/62)

Ин ба хотири он астки танхо аллох хақ аст ва хар чи ба жойи у мехонанд ботил аст.

Ин чизхойики ин тоғутхо ба жойи аллох ба фарёд мехонанд ва барои онхо аз хадди маъмулийки аллох баройишон таъйин карда хаққи қоил мешаванд, ба онхо “жибт” гуфта мешавад. “жибт” аз тўлидоти тоғутхо ва доми тоғутхост ва замоники барои ин “жибт” хаққи жалби манфаъат ё дафъи зарар ба сурат мустақил қоил шаванд ин “жибт” табдил мешавад ба “илохи”ки иддайи ба ин “илох”хо иймон меоваранд

 «واتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهم يُنْصَرُونَ(یس/74)

Ва иймон ба “жибт” ё “илох”хо хам худ ба худ мунжар ба таъйиди тоғутхо ва иймон ба тоғутхо мешавад бахусус таъйиди тоғутхо дар баробари мўъминин ба аллох. Аллох таоло мефармояд:

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ أُوتُواْ نَصِیباً مِّنَ الْکِتَابِ یُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَیَقُولُونَ لِلَّذِینَ کَفَرُواْ هَؤُلاء أَهْدَى مِنَ الَّذِینَ آمَنُواْ سَبِیلاً ‏(نساء/51)

Оё дар шигуфти нести аз касоники бахрайи аз китоби (осмоний) бадишон расида аст ба жибт ва тоғут иймон меоваранд ва дарборайи кофарон (қурайш) мегуяндки инон аз мусалмонони бархақтар ва рох ёфтатаранд!?

(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(3- қисмат)

Ё иддайики маъмулан ба афкори секуляристий ва жохилият олуда шуданд бахс дар ин заминаро ба манзилайи вайрон кардани ақоиди ботил ва хужуми ба ахзоби дилхавохишон талаққий мекунанд ба хамин далил бахона меоваранд чун мулло фалоний нагуфта пас зарурати надорад; ин банда худо фаромуш карда ё худишро ба фаромуший задаки аллох мутаол ба инсон ақл дода ва ин тавоноий хам ба у додаки дар хар радайи аз савод ё синники бошад, битавонад мустақиллан дар куфр ба тоғут ва иймон ба аллох хақро аз ботил ташхис бидихад ва тахти хеч шароити набояд ақли худишро ба дигарон ижора дихад.

Қуръон хам бо забони возих ва ошкор ва содайи нозил шуда аст. Ақоид хам хийли сода ва ба сурати такрорий ва дар қолиби достон ва мисол ва …….баён шуданд, ва хар каси метавонад ба андозайи вусъатики аллох ба у дода дар он тадаббур ва таъаққул кунад ва онро бипазирад ва ба андозайи вусъатиш соири умури шариатро бифахмад. Дар ин сурат, бахонайи барояш боқий намемонад ва хаммайи инсонхойи ғейри девона ин тавоноийро дорандки ла илаха- иллаллохро мутаважжих шаванд.

Қуръон сода, ва барои хамма қобили фахм аст, ва аллох мутаол хам дар қуръон тамоми усули ақоидро ба шевайи сода ва қобили фахм барои хамма баён фармуда, аз куфр ба тоғут ба унвони ними аз “ла илаха” ва “иллаллох” то ними дигар он яъни: иймон ба худо ва фариштахо, китобхойи осмоний, пайғамбарон, рузи қиёмат ва тақдири хейр ва шарри хаммаро баён кардаки, мажмуъан “иллаллох” ро ташкил медихад. Ақида, мисли усули ахкоми чун намоз, закот, руза, хаж ва …….нестки тафсили ин маворидро суннат ва аходис ба ухда гирифта бошанд ва инсон дар оройи мухталифи фуқахо гир кунад, балки бисёр сода, ровшан ва комил дар қуръон баён шуда аст.

Агар ақида инқадар сода ва барои хамма қобили фахм набуд, хар каси метавонист дар қиёмат бахона биёварадки ин қуръон ва ақоиди он дар хадди фахми ман набуданд, ва танхо босаводхо, жавонон, дипломахо, лисонсахо ва докторхо, муллохо, мовлавийхо, шуйух ва донишмандон  мефахмиданд. Аммо мебинемки ингуна нест, ва ақидаро хар инсони оқили болиғи, дар хар радайи аз таъаққулки бошад метавонад бифахмад ва ба он иймон биёварад ё онро аслан қабул накунад. Дар инжо, танхо девонахо ва кудакон узр доранд.(идома дорад…….

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(2-қисмат)

Дар ин сурат, куфр ба тоғут муқаддамайи барои иймон ба аллох ва ибодати аллох мешавад. Иймон ба аллох ва ибодати аллох, табақайи дувуми сохтумони ақидайи мусалмонро ташкил медихадки бар руйи куфр ба тоғут ва дурий аз тоғут ва тўлидоти ақидатийи зидди тўвхидийи тоғут бано шуда аст, ва хамма медонемки руйи хаво наметавон табақайи дувуми сохтумонро сохт. Балки, аввал бояд пояхойи табақайи аввалро устувор кунем, ба дунболи он суроғи табақайи дувум ва жузъиёти табақайи дувум биравем. Хар чи пояхойи табақайи аввал мустахкамтар ва аз руйи илм ва огохий бано шаванд, ба хамон мезон табақайи баъдий аз истихком ва амнияти болотари бархурдор мешавад.
Пас, шинохти тоғут ва куфр ба он, амри бисёр мухимми астки бахши асосий аз ақидайи мусалмонро ташкил медиханд; ва нисфи рисолати тамоми пайғамбарон дар тули торихи башарият буда аст, аммо агар хамин алъон дар бисёри аз жавомеъ биравид ва бипурсид тамоми пайғамбарон барои чи чизи омаданд? Мумкин аст камтар каси битавонад жавоби сахих бидихад, дар холики нисфи ақидайи онхоро ташкил медихад.
Аммо, агар аз хамин афрод дар мовриди он 50 дар сади дигарики табақайи дувуми ақида аст суъол кунид, мумкин аст боз дар мовриди наздик ба 40 дар сади он,мисли шинохт ва иймон ба илохики худиш худишро дар каломиш маърифий карда, шинохт ва иймон ба бехишт ва жаханнамики аллох дар шариатиш маърифий карда, душман шиносий ва даража бандийи шаръийи душманон, жиход фи сабилиллах, лузуми тахкими шариати аллох ва хукумати исломий, жойгохи вахдат дар миёни муслимин, дуст доштани аллох ва авлиёйи аллох, чигунагийи хидояти зиндагий ва марг дар масирики аллох дуст дорад ва масоили ин чанини суъол бипурсид, боз шинохти онхо зиёд ба қуръон наздик нест, ва мумкин аст шинохти ончунони надошта бошанд ва бештар шинохтишон шинохти олудайи бошад. Аммо, агар дар мовриди одоби шахсий чун шевайи тахорат, сивок, азкори субхгохон ва шомгохон, азкори пас аз намоз, намозхойи суннат, эътикоф, риояти хижоб , пархез аз нишастан бар руйи қабр, ва садхо масалайи ризи дигар аз ин мусулмон суъол шавад маъмулан иттилоъати хубий дар ихтиёри шумо қарор медихад. Амалан ин банда худо ба шумо мефахмонадки масоили дигарро барояш мухимтар нишон доданд, ё худиш аз миёни инхамма масоили шариат танхо ин масоил барояш мухим хастандки аз аллох бигирад ва ……..
Ва агар аз онхо бипурсид барои чи чанин амри мухимми чун куфр ба тоғут ва соири умури ақидаро намедонид аксаран мегуянд намедонем аслан тоғут чистки ба он куфр кунем?!, ё иддайи бахона меоваранд ва мегуянд:…..
…مَّا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ(مؤمنون/۲۴)
“дар миёни падарони нухустини худ чанин(чизи) нашанидаем”. Ингор дар ин жохилият, чун аз атрофиёни худ дар мовриди тоғут ва куфр ба тоғут ва соири лавозими иймон нашаниданд пас мафхуми куфр ба тоғут наметавонад амри мухимми бошад.
(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.
 

(1- қисмат)

Бисмиллахир рохманир рохим

“ба рости хамд ва сипос танхо лойиқи худост уро шукр мегуем ва аз у дархости кўмак ва омурзиш мекунем, ва панох мебарем ба худо аз шурури нафсхойимон ва аз бадийхойи аъмолимон, хар касики худо уро хидоят кунад хеч каси наметавонад уро гумрох кунад ва хар касики худованд уро гумрох намояд хеч каси наметавонад уро хидоят дихад ва шаходат медихамки хеч илохи бар хаққи ба жуз аллох нестки танхо ва бешарик аст, ва шаходат медихамки Мухаммад банда ва фристодайи уст”.

-“эй касоники иймон овардаид ончунонки шойиста аст, аз аллох пархез кунид ва намирид магар онки мусалмон бошид”.

-“эй мардум аз парвардигоритон бипархезид, парвардигорики шуморо аз ек инсон биёфарид ва (сипас) хамсаришро аз новъи у офарид ва аз он ду нафар мардон ва занони фаровони мунташир сохт. Ва аз худойи бипархезидки хамдигарро баду сўганд медихид, ва бапархезид аз инки пейванди хешовандиро қатъ кунид зеро бегумон худованд муроқиби шумо аст.”

-“эй мўъминон аз аллох пархез кунид ва сухани хақ ва дуруст бигуйид. Дар натижа аллох аъмолитонро шойиста мегардонад ва гунохонитонро мебахшояд. Ва хар каси аз аллох ва пайғамбариш фармонбурдорий кунад , қатъан ба пийрузий ва комёбийи бузурги даст меёбад.”

Аммо баъад: росттарин сухан, китоби худо ва бехтарин равиш, равиши Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам аст, ва бадтарин умур навоварий дар дин аст, ва хар тоза пейдо шудайи дар дин, бидъат; ва хар бидъати гумрохий ва хар гумрохий дар оташ аст.

 Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.

Аллох мутаол рози баъсати тамоми фристодахойишро дар миёни тамоми умматхо ингуна баён мекунад:

    وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ (نحل/36)

-Ва дар миёни хар уммати пайғамбариро барангехтемки аллохро ибодат кунид ва аз тоғут дурий кунид.

Ва дар мовриди касоники ин дастуришро анжом медиханд мефармояд:

فَمَن يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ(بقره/256)

-Касики ба тоғут кофар шавад ва ба худо иймон овард, ба дастгирайи мохками чанг зада астки, гусистан ва пора шудан барои он нест.

Пас, тамоми пайғамбарон дар тули торих барои ин омадандки ибтидо ба инсонхо ёд бидихандки аз тоғут дурий кунанд ва куфр ба тоғут кунанд, ва ба дунболи ин амри мухим, ибодатхойишонро ба аллох ихтисос диханд; ва медонем ибодат , хам тамоми умури зиндагийи инсон хамчун аъмоли қалбий ва забоний ва баданий ва молий аз кор кардан бигир то иқомайи намоз, жиход кардан, садақа додан, касби илм ва ……… ва хатто шевайи мурданро нез дар бар мегирад. Ба хамин далил астки аллох мутаол амр мекунадки:

قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ*لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ(انعام/162-163)

Бигу дар хақиқат намози ман ва ибодатхо ва шаъоири ман ва зиндагий ва марги ман барои худо парвардигори жахониён аст. Уро шарики нест ва бар ин (кор) дастур ёфтам ва ман нухустин мусалмонам.(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:
Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий

Бисмиллах валхамдулиллах.
“Ба рости хамд ва сипос танхо лойиқи худост,уро шукр мегуем ва аз у дархости кўмак ва омурзиш мекунем, ва панох мебарем ба худо аз шурури нафсхойимон ва аз бадихойи аъмолимон, хар касики худо уро хидоят кунад хеч кас наметавонад уро гумрох кунад ва хар касики худованд уро гумрох намояд хеч кас наметавонад уро хидоят дихад ва шаходат медихемки хеч илох бар хаққи ба жузъ аллох нестки танхо ва бешарик аст,ва шаходат медихамки Мухаммад банда ва фристодайи уст.”
“Эй касоники иймон овардайид ончунонки шайиста аст, аз худо битарсид ва намирид магар онки мусалмон бошид.”
“Эй мардумон (эй инсонхо ) аз ( хашми ) парвардигоритон бипархезид (битарсид),парвардигорики шуморо аз ек инсон биёфарид ва (сипас ) хамсаришро аз новъи у офарид ва аз он ду нафар мардон ва занон фаровони мунташир сохт.Ва аз ( хашми ) худойи бипархезидки хамдигарро биду сўганд медихид, ва бипархезид аз инки пейванди хешовандиро гусихта дорид зеро бегумон худованд муроқиби шумост.”
“Эй мўъминон аз худо битарсид ва сухани хақ ва дуруст бигуйид.Дар натижа худо (тўвфиқи хейритон медихад ва ) аъмолитонро шайиста мегардонад ва гунохонитонро мебахшояд.Аслан хар кас аз худо ва пайғамбариш фармонбурдори кунад,қатъан ба пийрузий ва комёбий бузурги даст меёбад.”
Аммо баъад :росттарин сухан ,китоби худо ва бехтарин равиш,равиши Мухаммад саллоллоху алайхи васаллам аст,ва бадтарин умур навовари дар дин аст, ва хар тоза пейдо шудайи дар дин,бидъат ва хар бидъати гумрохий ва хар гумрохий дар оташ аст.
Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатуху.
Ин муқаддамаро росулуллох саллаллоху алайхи васаллам қобли аз хар хутба ва суханроний ирод мефармуданд.
Дарси имрузийи мо, дар мовриди :шинохти жохилияти навини дини секуляризм, ба унвони ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход ва пархез аз ширк аст.
Муслим ва Бухорий аз Хузайфа розиаллоху анху нақл кардандки мегуяд:”мардум аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар мовриди хейр ва хуби мепурсиданд аммо ман дар мовриди шар ва бади;чун метарсидамки мабодо гирифтори он шавам”.
Дар ин сурат,танхо шиносойи хейр ва хақ кофий нест.Чун ,агар танхо хейр ва хубиро бишносем мумкин аст гирифтори бади ва шарри шавем ва надонем ин корики дучориш шудаем шар ва бади аст.Мисли аксари мусалмонзодахоики дучори жохилият ва офати дини секуляризм шуданд,аммо аз хақиқати он бехабар хастанд.
Бар ин асос астки Умар ибни Хаттоб мегуяд:”Занжири ислом халқа-халқа гусихта мешавад пора мешавад,чи вақт? Хар гох дар ислом касони рушд ва ба вужуд биёбандки жохилиятро намешносанд.”
Сахобайи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хейр ва шарро комилан мешнохтанд чун дар он (шар )парвариш ёфта буданд ва қотиъона хейрро дуст доштанд ва аз шар безор буданд.Чун зебоий ва хуби иймон ва амали солих ва зишти ва палидий куфр ва гунохонро медонистанд.Ба хамин далил будки иймони онхо ва фахм ва дирояти онхо аз касоники пас аз онхо омаданд қавитар ва босалобаттар ва мохкамтар буд ва касони чун Сумайя,Хадича,Мусъаб ,Билол………..ва аз чанон жохилияти зухур карданд ва ба чанон даражайи аз қудрати иймон,салобат ва истиқомат расиданд.

ادامه خواندن Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир   хўромий

(18- қисмат)

Хенгоми бозгашт,бояд бо ин ихсос ва шуур бозгардемки омухтанро барои ба кор бастан,бихохем; ва пижухиш ва касби маълумотро хадаф қарор надихем.Бозгашти мо бояд барои он бошадки бидонем қуръон мехохад чигуна бошем ва мо нез хамонгуна бошем……..

Бо ин ахвол,мумкин аст ек мусалмон дар мовриди жузъий ба беморийи жахл ва жохилият гирифтор шавад.Хамчунонки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам  ба Абу Зар гуфт :

«إنّكَ امْرُؤٌ فِيكَ جَاهِلِيَّة».

Мусалмон мумкин аст баъзи аз сифатхойи жохилийро хануз дар худиш дошта бошад,ё аз қабл бо худиш оварда бошад, ё аз дигарон гирифта бошад.

Ё хийли аз муслимини кунуний мо,инхойики мо мебинем мумкин аст мисли Абу Зар ва ……….бар асари парвариш дар жомеъайи жохилий ё бар асари жанги равоний ахзоби секулярист ва ихвонуш шаётин ва уламои суъ дарборий,ва дин фурушони хоин дучори еки аз беморихойи мутаъаддиди дини секуляризм шуда бошанд ва ба ин беморий хам жохил бошанд,дар ин сурат таклиф чист ?

Муслимин бархилофи куффор аз имтиёзи узр ба жахл бархурдор хастанд ба сурати шаръийи он ;метавонанд дар дунё бо тўвба аз ин имтиёз бархурдор бошанд ,аллохи мутаол мефармояд:

: إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ (نساء/17)

Бешак,аллох танхо тўвбайи касониро мепазирадки аз руйи нодоний ба кори зишт даст мезананд.

Аммо нуқтайи асосий шинохти жохилият аст ва мухим тасфияйи худ аз олудагихойи жохилияти навин фарханги дини секуляризм аст ва пас аз ин шинохт ва тасфияйи амр мухим амал ба муфод ва мафохими шариат аст.Шинохти жохилияти но0вин дар мезони пойбандий асосий ва мухлисона ба қонуни шариати аллох таъсири ба сазойи дорад.

Хар мусалмоники “огохона” вориди еки аз бандхо ва муфоди жохилият мешавад,хаддиақал журмиш аз гунохи шуруъ мешавадки бо вужуди ин гунох боз дар доирайи ислом боқий мемонад,мисли касики дучори дузди, шаробхури ва соири гунохон мешавад то замони онхоро халол надонад ва хаддиаксар журми вай ба чанон даражайи мерасад,яъни вақти вориди еки аз бандхойи жохилият мешавад ба чанон даражайи мерасадки шахсро вориди доирайи иртидод мекунад ва аз доирайи ислом уро хориж мекунад.Мисли касики еки аз қавонини дини секуляризм ва фарханги жохилий онро бехтар аз қавонини дини ислом бидонад ва ё аз еки аз хукуматхо ва ахзоби секуляр химоят кунад хар чандки бо қалбиш бошад.Аз хукуматхо ва ахзоби секуляр ва кофар ва муртад алайхи муслимин химоят кунад ё худишро дар дохили онхо қарор дихад, ё аз онхо химоят кунад ва лав бо қалбиш бошад; чи бирасад ба инки бо калама бошад ва бо забониш аз онхо тарафдори бикунад ва ё аз лахози жоний ва молий ба онхо хидмати бирасонад,ин дигар хисобиш пок аст.Чанин шахси бо ислом хеч иртиботи надорад.

Замоники шахси мусалмон “огохона ” ба ин даража мерасад ва қавонини дини секуляризм ё қавонини еки аз мазохиби онро бехтар аз қавонини аллох меданад,чи мехохад чи нахохад вориди доирайи ширк ва жохилият шуда.Бечора муртакиби гунохи шудаки бузургтарин гунохи астки ек шахс мумкин аст муртакиби он шавад ва худишро мустахаққи мужозоти кардаки дар дунё ва қиёмат хеч журми дигари чанин мужозоти надорад.У худишро муртад карда,ин бечорайи ахмақ  агар дузди мекард,одам мекушт, зино мекард ,моли мардумро мехурд ва журмхойи ин чанинро муртакиб мешуд ба шартики онхоро халол намедонист хаддиақал дар дунё суди барояш дошт ва бо инхо кофар намешуд.Аммо у хеч кадом аз инхоро анжом намедихад бо забон, ё бо қалбиш аз ин қавонини секуляристи ва ахзоби секуляр химоят кунад чанин шахси хеч иртиботи ба ислом надорад ва вориди доирайи ширк шуда аст.

Аллохи мутаол дар қиёмат харгиз гунохи чанин мушрикиро намебахшад,магар инки дар дунё қабли аз фаро расидани сакароти маргиш тўвба карда бошад.Дар ин сурат,мусалмон барояш зурурий ва хаётий астки аз ширк битарсад ва аз он дури кунад ва аз хар чизики уро ба доирайи куфр ва иртидод наздик мекунад дурий кунад то дар он наёфтад.

Дар ин сурат,шинохти жохилият новиники дини секуляризм онро ба сурат ақида ва фарханг дар оварда ек зарурат жихати хифзи иймон ва пархез аз ширки астки аллох мутаол дар мовридиш фармуда:

: إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَغۡفِرُ أَن یُشۡرَکَ بِهِۦ وَیَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن یَشَآءُۚ (نساء/ ۴۸)

Аз аллох мутаол хосторемки пок аз чанин ширки,уро дар қиёмат мулоқот кунем ва мо ва шуморо бар дини худ собит қадам нигах дорад ва оқибатимонро бахейр кунад.

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ،لاَإِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ

Вассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир   хўромий

(17- қисмат)

Жохилияти имруз чунонки мушохида кардем ва мебинем,на ба далили набуд ё камбуди улуми тажрубий ва саводи ба вужуд омада ,балки аз фаровони иттилоат ва илми бесобиқайи тажрубий ба вужуд омада аст.Банобарин,жохилияти имруз,жохилияти модерн аст; яъни бо илм,хамон равиши ва дини торихий секуляризмро дар пеш гирифтанд.Хамон фасодхо ва фахшхо дар жахони ғарб вужуд дорад.Ғорот ба номи густариши тамаддун,демокрасий ва дифоъ аз хуқуқи башар, ва суистефода аз зан ба номи шуғл ва таблиғот барои фуруши хар чи бештари махсулот,ривожи фасод ба номи озодий ва зери суъол бурдани мафохими шариати ислом ба исми ақл ва озодий куфр ба номи озодийи фикр.Хамма ва хамма жохилияти модерн аст;яъни хамон корхо ва рафторхо,аммо бо унвони зебо ва инсоний, ва дар пушти парда ва расман ,нафий тамоми қавонини аллох дар зиндаги ижтимоий башар.

Хамин жохилияти модерники имруза дар жавомеъи ғарбий ба тури комил дида мешавад дар тули еки ду қарни гузашта ба сурати тадрижий ва дар асари жангхойи ишғолгари ва жанги нарм ва равоний хамин куффор, ба сарзаминхойи мусалмоннишин хам сароят карда аст.Ва ин жохилият таъсироти амиқий дар ақоид,фарханг,ахлоқ,иқтисод ,хуқуқ ва соири умури зиндаги муслимин гузошта аст.Дини секуляризм ва жохилияти новиники бу вужуд оварда,тахдиди жиддий барои сарзаминхойи мусалмоннишин махсуб мешавад,чунончи жилови ин инхорофи ошкор гирифта нашавад жомеъаро ба бадтарин амокини фасод ва торикий табдил мекунад.

Саййид Қутб рохимахуллох бо ашрофи комил бар жохилияти аъроб қабли аз баъсат мегуяд: “Мо имруз дар жохилияти хамонанди жохилият қабли аз ислом ва балки вахшатноктар аз он,гирифтор шудаем.Хар чи дар пиромуни мо аст хамма жохилият аст.

Ийдахо ва ақоиди мардум,одат ва тақолид,манофеъи фарханги,хунархо ва адабиёт,шариат ва қавонин ва хатто сахми умдайи аз ончики мо фарханги исломий ва манобеъи исломий ва фалсафайи исломий ва тарзи фикри исломий меномем,хамма сохтайи хамин жохилият хастанд!

Ба хамин далил астки дар дилхойимон арзишхойи исломий,истиқрор пейдо намекунанд ва жахонбиний исломий дар афкор ва андишахойимон худро нишон намедихад ва дар миёни мо насли мисли он наслики ислом нухустин бор падид овард,шикл намегирад.

Мо барои пиёда кардани барнома харакати исломий ногузирем дар мархалайи парвариш ва таквин,аз тамоми авомили муассири жохилийки тахти таъсиришон зиндагий мекунем ва аз онхо хатимаши мегирем,худро бирахонем,мо ибтидо бояд ба хамон сарчишмайи нобий бозгардемки родмардони садрил ислом хатимаши худишонро аз он мегирифтанд.Сарчишмайики бо хеч айб ва лакайи олуда ва хамранг нагашт.

Бояд баргардем ва андишайи худро дар мовриди хақиқати жахони хасти,хақиқати вужуди инсон,равобити ин ду бо вужуди худойи мутаол,дидгоххойимон дар мовриди зиндагий ва арзишхо ва ахлоқ ва услубхойи хукуматий ва сиёсий ва иқтисодий ва тамоми усули зиндагиро аз хамон сарчишма бигирем.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир   хўромий

(16- қисмат)

Меъёри дусти ва душмани дар жохилияти садрил ислом,манофеъи қавм ва қабила буд; дар жохилияти алъон хам , манофеъи табақаий сармоядори ва баъди аз он,манофеъи миллий дар овлавият қарор гирифта аст.Дар инжо табақайи сармоядор дар овлавият қарор гирифтанд.Дар холики қаблан раиси қабила ва бузургони қабила худишонро ба хотири манофеъи қовмишон фидо мекарданд; алъон баракс, қабила ,қавм ва нажод ба хотири манофеъи ек табақайи хосси қурбоний мешаванд.

Дар жохилияти садрил ислом бо тамоми ихтилофотики бо хамдигар доштанд,замоники ислом ва қавонини он зухур карданд мабнойи дустихо ва душманихо вахдат бо хамдигар ва мухолифат бо қавонини шариат  шуд; дар жохилияти алъон хам, бо тамоми ихтилофотики бо хамдигар доранд замоники ислом ва қавонини он эъломи мовжудияти дуборе карда,боз мабнойи дустихо ва душманихо вахдат бо хамдигар ва мухолифат бо қавонин шариати аллох шуда аст.

Макони қонунгузори араб,маконики системи секуляризм қавонинро тўлид мекунад.Дар араби жохилият дар қурайш исми ин маконро “Дорун надва ” гузошта буданд.Дар қабоили дигар хам хар қабила макони хосси барои худиш дошт.Масалан дар Мадинаки исмиш сақифайи  бани соида буд.Дар жохилияти кунуний,ин макон тасмимгири гужост?Исми онро гузоштанд порламон.Порламон бо сақифа бо дарун надва коркардишон хеч тафовути бо хам надорад.

Мағзи мутафаккирхойи жохилияти садрил исломки барои мардум қонун мегузоштанд ва қазоват мекарданд касони чун : Хожиб ибни Зирора,Ақроъ ибни Хабис,Робиъа ибни Махошин,Ғийлон ибни Салма,Абдулмутталиб,Ас ибни Воил,Алоъ ибни Хориса, Робиъа ва Салма ибни Новфал ва ………..будандки баъзи аз ин қонунгузорон мовриди эътимоди қабилайи худишон буданд ва барои қабилайи худишон қонун мегузоштанд,баъзихо хам барои мантақайи хосси мегузоштанд ва иддайи аз инхо мовриди эътимоди тамоми араб буданд ва гуфтахойи онхо барои хамма хукми қонун дошт.

Аммо мағзи мутафаккирхойи жохилияти новинки маржаъи қавонин хастанд чи касонианд?Махаллийхоро вил кунем,касони хастандки жанбайи жахоний доранд мисли :Огуст Конт,Фравид,Карл Маркс ва дигарон.

Дар кул; хадафи зиндаги мардуми секуляр ва секулярзадахо хамон хадафи астки дар дўврони жохилияти садрил ислом дунбол мекарданд,бо ин фарқки имруза жохилияти мударрин аксарият сифати писандидайи жохилияти уларо дур рехтанд ва ин жохилияти жадид бадтар ва хашинтар аз жохилияти араб қабли аз баъсат муртакиби хамон сифатхо ва аъмоли жохилий мешавандки  тафовути бо онхо надоранд.Фақат каламайи мод ва фарханг ва тамаддун ва демокраси ва озодийро дар кинори корхойики анжом медиханд қарор медиханд ва бо ин таъбирхо,хисси бад будани онро дар худишон мехоханд аз бейн бибаранд.

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир   хўромий

(15- қисмат)

Агар дар жахилияти араб,занони будандки олуда буданд ва “заватул аълам”, парчамхойиро бар дари хонахойишон мезаданд то афродиро ба суйи худишон даъват кунанд! Ба истелох хонахойи фосид буданд,дар жохилияти қуруни мо афроди хастандки дар рузномахо,конолхойи телевизионий ва мохвораий ва хазорон сойт ва шабакайи ижтимоий дар дунёйи мажозий интернет ва ………таблиғот ва матолибиро дар ин замина матрах мекунандки дар тули торихи башарият бесобиқа буда аст.Пас жохилияти алъон дар ин замина хам болотар аз жохилияти хамон хонумхойи аст парчам бар дари хонахойишон мезаданд.

Дар асри жохилияти қадим,бархи аз руасойи қабоил,сарзаминхойи сарсабз ва хуррамро бо кулбайики дар он дуруст мекарданд,ба инхисори худ дар меоварданд; имруз нез бисёри аз сармоядорони жахон сарзаминхойи васиъ ва бархи махсулот ва хатто бозорхойи жахонро ба инхисори худ дар оварданд.Дар жохилияти қадим гох иттифоқ меофтодки фарди бо такия бар зур ва ғалаба,инсониро медуздид ва уро ба бардаги мекашид,ин амр дар хамма жойи жахон ва дар миёни тамоми миллатхо собиқа дошта ва хам акнун нез одамрубойи ва қочоқи инсон,ровшантарин намунайи бардаги ба шевайи суннатий дар жахони маосир  аз ин рох суди саршориро насиби худишон мекунанд бидуни инки кучактарин хидматики қаблан арбобхо ба бардахо мекардандро анжом диханд.Қаблан арбобхо хонайи онхоро таъмин мекарданд,пўшоки онхоро таъмин мекарданд,хўроки онхоро таъмин мекарданд.Алъон чи?

Дар асри жохилият,ийсор ё муассасайи қимор ва фолгириро азлом мегуфтандки имруза чанин муассасотиро унвони лоторей гузоштанд.Чи фарқи карда?Хеч фарқи накарда.

Дар жохилияти араби қадим,тоғутхоро дар хеч дўврайи торихий ингуна анбух,мутанаввиъ ва муттахид надидаемки имруза екжо тамоми тоғутхойи секуляри сармоядори  социалист ва новкаронишон,бо вужуди тамоми ихтилофотики бо хамдигар доранд,хавли масоили муштарак ва жанг бо қонуни шариати аллох бо хам муттахид шуданд.Дар асри жохилияти садрил ислом тамоми душманони шариати дар чанд қабилайи Макка  ва атрофи он махдуд ва хулоса мешуданд.Ин фожеайи астки алъон бо он сару калла мезанем.

Дар жохилияти он руз,маншаъи хукумат зури аслаха ва қавонини секуляристи сохтайи дасти башар буд,акнун хам маллоки хукумат,хамон зури аслаха ва қавонини секуляристи астки озодихойиш баройи мухолифин бисёр камтар аз жохилияти араб аст.Дар жохилияти қадими араб,яхудийхо тибқи қавонини худ хукм мекарданд,ханифхо хам хаминжурий буданд,насронийхо ва муслимин хам аз озодихойи бештарий бархурдор буданд.Аммо холо чи?Тасаввур кунид секуляризм навин хатто дар новъи пўшок ва хижоби занхо ва равиши тарбияти фарзандон ва хар ончи ба зиндаги ду инсон бо хам марбут мешавад дахолат мекунад ва ижоза нимедихад шариати аллох дар зиндаги дунявий инсонхо дахолат дошта бошад.

(идома дорад……)