درس های مقدماتی/ درس اول:  دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟

درس های مقدماتی/ درس اول:  دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟

(9-قسمت)

در این صورت، یک عرب با شنیدن کلمه ی دین، چهار معنای پایه ای و اساسی در ذهنش شکل می گرفت:

  1. قدرت و حاکمیت.
  2. قوانین، حدود و راه و روشی که مردمان تحت نفوذ این حاکمیت از آن پیروی می کنند.
  3. اطاعت و فرمانبرداری از قدرت حاکمیت و قانونی که اجرا می کند.
  4. و در نهایت محاسبه، قضاوت، پاداش دادن یا مجازات کردن.

در این صورت، «دین» یعنی مجموعه ی قدرت حکومتی، که با قوانین و مقرراتی که تصویب کرده شهروندان را به اطاعت و فرمانبرداری از این مجموعه قوانین مجبور می کند، و بر اساس میزان اطاعت یا سرپیچی از این قوانین و حدود، آن ها را محاسبه می کند و به آن ها پاداش می دهد یا آن ها را مجازات می کند.

این همان چیزی بود که یک عرب و بعدها یک مسلمان غیر عرب، به محض شنیدن دین برایش تداعی می شد و زمانی که می گفتند: تابع فلان دین شو، می فهمید که چه چیزی را می پذیرد به همین دلیل آگاهانه آن را می پذیرفت یا رد می کرد.

الان برویم سراغ معنی دین در قرآن:

کلمه ی دین در قرآن کریم بسیار کامل تر از معنای لغوی آن به کار رفته و توضیح داده شده است؛ که متشکل از چهار رکن مهم است:

  1. حاکمیت و سلطه ی برتر
  2. اطاعت کردن و پذیرفتن سلطه ای که به واسطه ی قدرت آن حاکمیت به وجود آمده است.
  3. یک نظام فکری وعملی، قوانین و احکامی که به واسطه ی قدرت آن حاکمیت به وجود آمده است.
  4. پاداشی که قدرت حاکمیت و سلطه ی برتر به افراد، برای پیروی از آن نظام می دهد و یا مجازاتی که در مورد هرگونه تمرد و سرپیچی اعمال می کند.

قرآن کریم، گاهی واژه ی «دین» را بر دو معنای اول اطلاق می کند، یعنی حاکمیت و اطاعت کردن؛ گاهی نیز «دین» را فقط در یکی از دو معنای سوم و چهارم به کار می برد یعنی قوانین و احکام پاداش دادن و مجازات کردن، و در بعضی موارد هم کلمه ی«دین» را به کار برده و همزمان هر چهار معنای آن را اراده می کند.

(ادامه دارد…….)

مُقَدّمات دَرسلَرِی/ بِیرِینچِی دَرس: دِین نِیمَه؟ سِکوُلارِیستلَر بِیزلَردَن قَیسِی دِیننِی هاحلَه شَه دِی؟

مُقَدّمات دَرسلَرِی/ بِیرِینچِی دَرس: دِین نِیمَه؟ سِکوُلارِیستلَر بِیزلَردَن قَیسِی دِیننِی هاحلَه شَه دِی؟

(8-قیسم)  

  1.   شَرع، قانوُن، دَستُور، آدابُو رَسم- رُسُوم. بِیر سُوز بِیلَن اَیتگندَه “قانوُن وَ دَستُور” مَعناسِیدَه دِیر. ما زالَ ذلک دینی  یعنی بو ایش رسم و مینی عادتیم بولگن ایدی.  دانَ، بو سوزنی بیر شخص یحشی یا یامان ایشگه عادتلنگن پیتیده ایتیله دی. ینه بیر اورینده کیلتیریلیشیچه:   کانت قُرَیشُ ومَنْ دانَ بِدِینِهم. یعنی قریش واولرنی یولی و رویشیگه، عادتیگه کوره بولگن کیشیلر. شونینگدیک باشقه بیر جایده کیلتیریلیشیچه:     أنه علیه السلام کان علی دین قومه.  یَعنِی: پَیغَمبَرِیمِیز صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّم بَعثَتدَن آلدِین نِکاه، طَلاق، مِعراث وَ شوُنگه اوُحشَش اِجتِمائِی، مَدَنِی اِیشلَر بُویِیچَه) اوُزِینِی قَومِیدَگِی حُدُودلَرگه، قانوُنلَرگه، قائِدَه لَرگه، تابِع بوُلگن اِیدِیلَر.
  • اِطاعَت، بَندَه لِیک، حِذمَت قِیلِیش، بوتونلی بیر کیشینی ایختیاریده بولیش، بویروقگه بویینسینیش، ذللتنی قبول قیلیش، قدرتنی و خاص کیشینی حکمرانلیگینی برابریده حضوع قیلیشلیک و بِیر سوُز بِیلَن اَیتگندَه “اِطاعَت قِیلِیش، بُویسِینِیش”.

خَوارِج حَدِیثِیدَه کِیلتِیرِیلِیشِیچَه، پَیغَمبَرِیمِیز صلی الله علیه وسلم مَرحَمَت قِیلَدِیلَرکِی:  «یَمْرُقُونَ مِنْ الدِّینِ کَمَا یَمْرُقُ السَّهْمُ مِنْ الرَّمِیَّةِ» یَعنِی: حوُدِّی اوُق کَماندَن چِیقِیب کِیتگندِیک خَوارِجلَر هَم دِیندَن چِیقِیب کِیتِیشدِی. لِیکِن بُو یِیردَه حَدِیثدَه اَیتِیلَیاتگن مَعنا خَوارِجلَرنِینگ دِیندَن بُوتوُنلَی چِیقِیب کِیتِیشلَرِی وَ کافِر بُولِیشلَرِی حَقِیدَه اِیمَس؛ چُونکِی عَلِی اِبنِ اَبِی طالِب رَضِیَ الله عَنهُ دَن سُورَلَدِیکِی: خَوارِجلَر کافِر بُولِیشدِیمِی؟ اوُنِی جَوابِیگه اَیتَدِیلَرکِی: اوُلَر کُفردَن قاچِیشدِی. شوُندَه خَوارِجلَر مُنافِق بوُلِیشدِیمِی؟- دِیب سُورَشدِی. اوُ کِیشِی اَیتدِیلَرکِی: مُنافِقلَر خُدانِی جوُدَه کَم اِیسلَشَدِی، خَوارِج اِیرتَیُو- کِیچ خُدانِی ذِکرِی بِیلَن مَشغوُلدِیرلَر. عَلِی اِبنِ اَبِی طالِب رَضِیَ الله عَنهُ مَرحَمَت قِیلگن سُوزلَرِیدَن مَعلوُم بُولَدِیکِی، “دِین” کَلِیمَه سِیدَن مَقصَد، حَق یُولدَگِی اِمامگه اِطاعَت قِیلِیش وَ اوُنگه بُویسِینِیشدِیر.

  • الَش، مُکافات بِیرِیش، حُکم چِیقَرِیش، حِساب- کِتاب قِیلِیش.

جَز عَرَبلَرنِی مَثَللَرِیدَه کِیلَدِیکِی:  کما تُدینُ تُدانُ. یَعنِی: سِین آدَملَرگه قَندَی رَفتار قِیلَدِیگن بوُلسَنگ، اَنَه اوُشَه شَکلدَه سِینگه هَم رَفتار قِیلِیشَدِی……یاکی الله تعالی مرحمت قیله دیکی:

مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ‏(فاتحه/4) حساب – کتاب،جزالش و مکافات بیریش کونینی مالیکیدور.

(دوامی بار……)

Муқаддамот дарслари/ биринчи дарс: дин нима? Секуляристлар бизлардан қайси динни хохлашади?

Муқаддамот дарслари/ биринчи дарс: дин нима? Секуляристлар бизлардан қайси динни хохлашади?

(8-қисм)

2-Шаръ,қонун, дастур, одоб ва расм-русум. Бир сўз билан айтганда “қонун ва дастур” маносидадир.

ما زالَ ذلک دینی

Яъни бу иш расм ва мени одатим бўлган эди.

دانَ،

Бу сўзни бир шахс яхши ё  ёмон ишга одатланган пайтида айтилади.

Яна бир ўринда келтирилишича:

کانت قُرَیشُ ومَنْ دانَ بِدِینِهم.

Яъни қурайш ва уларни йўли ва равишига, одатига  кўра бўлган кишилар. Шунингдек бошқа бир жойда келтирилишича:  

  أنه علیه السلام کان علی دین قومه.

яъни: пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васаллам баъсатдан олдин ( никох, талоқ, меърос ва шунга ўхшаш ижтимоъий,маданий ишлар бўйича) ўзини қавмидаги худудларга, қонунларга,қоидаларга тобеъ бўлган  эдилар.

3-Итоат,бандалик, хизмат қилиш, бутунлай бир кишини ихтиёрида бўлиш, буйруқга бўйинсиниш, зиллатни қабул қилиш, қудратни ва хос кишини  хукмронлигини  баробарида хузуъ қилишлик ва  бир сўз билан айтганда “итоат қилиш, бўйсиниш”.

Хавориж хадисида келтирилишича, пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:

«یَمْرُقُونَ مِنْ الدِّینِ کَمَا یَمْرُقُ السَّهْمُ مِنْ الرَّمِیَّةِ»

Яъни: худди ўқ камондан чиқиб кетгандек хаворижлар хам диндан чиқиб кетишди. Лекин бу ерда хадисда айтилаётган маъно, хаворижларнинг диндан бутунлай чиқиб кетишлари ва кофир бўлишлари  хақида эмас; чунки Али ибни Аби Толиб розиаллоху анхудан сўраладики: хаворижлар кофир бўлишдими? Уни жавобига айтадиларки: улар куфрдан қочишди. Шунда хаворижлар мунофиқ бўлишдими?-деб сўрашади. У киши айтдиларки: мунофиқлар худони жуда кам эслашади, хавориж эртаю- кеч худони зикри билан машғулдирлар. Али ибни Аби Толиб розиаллоху анху мархамат қилган сўзларидан маълум бўладики,” дин” калимасидан мақсад, хақ йўлдаги имомга итоат қилиш ва унга бўйсинишдир.

4-Жазолаш, мукофот бериш, хукм чиқариш, хисоб-китоб қилиш.

Арабларни масалларида келадики:

 کما تُدینُ تُدانُ.

яъни: сен одамларга қандай рафтор қиладиган бўлсанг, ана ўша шаклда сенга хам рафтор қилишади…. ёки аллох таоло мархамат қиладики:

مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ‏(فاتحه/4)

Хисоб-китоб, жазолаш ва мукофот бериш кунини моликидур.

(давоми бор…….)

درس های مقدماتی/ درس اول:  دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟

درس های مقدماتی/ درس اول:  دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟

(8-قسمت)

  1. شرع، قانون، برنامه، آداب و رسوم، ارزش ها، بایدها، طریقت، مذهب، عادت، ملت. در یک کلمه به معنای «قانون و برنامه».

ما زالَ ذلک دینی: یعنی آن کار همواره رسم و عادت من است. دانَ، زمانی گفته می شود که شخصی به کار خیر یا شر عادت پیدا می کند. آمده که: کانت قُرَیشُ ومَنْ دانَ بِدِینِهم. یعنی: قریش و هر کسی که بر راه و روش و عادت آنان باشد. همچنین در گفتار دیگر آمده است که: أنه علیه السلام کان علی دین قومه.  یعنی: پیامبر خاتم صلی الله علیه و سلم قبل از بعثت (در اموری مانند ازدواج، طلاق، ارث و سایر امور مدنی و اجتماعی) تابع حدود، مقررات و قوانین قوم خویش بود.

  • اطاعت، بندگی، خدمت کردن، کاملاً در اختیار کسی بودن، فرمانبرداری کردن، پذیرفتن ذلت، خضوع کردن در برابر قدرت و سیطره ی فردی خاص. در یک کلام یعنی «اطاعت کردن و فرمانبرداری کردن».

دِنتُهُم فدانوا: بر آنان تسلط یافتم که در نتیجه از من اطاعت کردند؛ و با همین معنا در حدیث خوارج آمده است که پیامبر خاتم صلی الله علیه و سلم فرمودند: «یَمْرُقُونَ مِنْ الدِّینِ کَمَا یَمْرُقُ السَّهْمُ مِنْ الرَّمِیَّةِ»  یعنی: خوارج از دین خارج می شوند آن چنان که تیر از کمان خارج می شود. معنای حدیث به این شکل نیست که خوارج به طور کلی از دین به معنای ملت (اسلام) خارج خواهند شد و مرتد می شوند؛ چون زمانی که از علی بن ابی طالب رضی الله عنه پرسیدند که: آیا خوارج کافر بودند؟ در پاسخ گفت: آنان از کفر فرار کردند. و باز هم پرسیدند که آیا خوارج منافق بودند؟ گفت: منافقان، خدا را بسیار کم یاد می کنند در حالی که آنان صبح و شب به ذکر الله مشغولند. از این فرموده های علی بن ابی طالب رضی الله عنه به خوبی معلوم می شود که در این جا، مراد از واژه ی دین، اطاعت بر امام بر حق است، اطاعت وفرمانبرداری کردن .

  • مجازات کردن، پاداش دادن، قضاوت کردن، حساب کردن.

در ضرب المثل های عربی آمده است که: کما تُدینُ تُدانُ. یعنی: هرگونه که با مردم رفتار کنی به همان شکل نیز با تو رفتار خواهند کرد. یا الله متعال می فرماید: مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ‏(فاتحه/4) مالک روز محاسبه و مجازات و پاداش است.‏

(ادامه دارد…..)

مُقَدّمات دَرسلَرِی/ بِیرِینچِی دَرس: دِین نِیمَه؟ سِکوُلارِیستلَر بِیزلَردَن قَیسِی دِیننِی هاحلَه شَه دِی؟

مُقَدّمات دَرسلَرِی/ بِیرِینچِی دَرس: دِین نِیمَه؟ سِکوُلارِیستلَر بِیزلَردَن قَیسِی دِیننِی هاحلَه شَه دِی؟

(7-قیسم)  

خُدا کَلِیمَه سِی هَم حوُددِی شوُندَی بُولَه دِی. هَر بِیر کِیشِی اوُزِینِی تَعرِیفِیگه وَ اوُزِینِی تَصَوُّرِیگه اِیگه. شُو سَبَبلِی هَم مُسُلمان قُرآندَه وَ پَیغَمبَرِی آرقَه لِی اوُزِینِی تَنِیشتِیرگن “اَلله” نِی قَبوُل قِیلِیشَه دِی.

“دِین” بَرچَه اِنسانلَرنِی اوُرتَه سِیدَگِی مُشتَرَک اِصطِلاحلَردَن بِیرِی حِسابلَه نَدِی، اوُنِی مَعناسِی وَمَفهُومِینِی قوُلگه کِیرِیتِیش اوُچُون اوُشَه عَقِیدَه نِی وَ مَسلَکنِی اوُزِیگه خاص مَنبَعسِیگه مُراجَعَت قِیلِیش کِیرَک. یَعنِی “دِین” سِکوُلارِیستلَرنِی (عَرَب تِیلِی بُویِیچَه اَیتگندَه مُشرِکلَرنِی) نَزدِیدَه بِیر مَعنانِی بِیلدِیرسَه ، پَیغَمبَرِی خاتَم صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی شَرِیعَتِیدَه اِیسَه باشقَه مَعنانِی بِیلدِیرِیشِینِی کوُرَه مِیز.

مِثال طَرِیقَه سِیدَه: سِکوُلارِیستلَر “دِین” نِی  فرَنسُوزچَه religion  سوُزِیدَن “دِینِی جَمِیعَت” مَعناسِیدَه وَ لاتِینچَه  religionem  سوُزِیدَن “مُقَدَّس نَرسَه لَرگه اِیحتِرام، اِلاهَه لَرگه اِیحتِرام، بَشَر بِیلَن خُدالَرنِی اوُرتَه سِیدَگِی عَلاقَه” مَعناسِیدَه تَعرِیف قِیلِیشَه دِی، اَلبَتَّه بوُلَرنِینگ هَمَّه سِینِی لاتِینچَه   religio  سُوزِیدَه اِیلدِیزِی مَوجُود.

اِیمِیل دوُرکِیم بَعضِیلَرنِی نَزدِیدَه غَربدَگِی سِکوُلار جَمِیعیَتشُوناسلِیکنِی اَساسچِیسِی صِیفَتِیدَه تَنِیلگن، ساددَه قِیلِیب اَیتگندَه وَ اوُنِینگ لاتِینچَه وَ لوُغَه وِی مَعناسِیگه سُویَنگن حالدَه بَعضِی دَستَه لَر “دِیننِی” عَقِیدَه وَ اِیشانچلَرِی غَیرِی ماددِی عالَمگه باغلِیق وَ هَوَس بِیلَن حِیس قِیلِیب بوُلمَیدِیگن اِیشلَر وَ کوُز بِیلَن کوُرِیب بوُلمَیدِیگن اِیشلَر یاکِی اَنَه اوُشَه اِلاهِیات دِیب بِیلِیشَه دِی. یَعنِی ” دِین” اوُلَرنِینگ سِکوُلارِیستِیک تَعرِیفِیدَه مَنَه بُو ماددِی دُنیاگه، عالَمگه باغلِیق اِیمَس. مَنَه بوُ تَعرِیف بَرچَه سِکوُلارِیستلَرنِینگ ” دِین” حَقِیدَگِی توُشوُنچَه سِیدوُر.

عَرَب اَدَبِیاتِیدَگِی وَ قُرآن آیَتلَرِیدَگِی دِین اِصطِلاحِی:

بوُگوُنگِی کوُندَه نُبُوَّت عَصرِیدَه حَتَّی اوُندَن کِییِینگِی عَصرلَرگه خِلاف رَوِیشدَه، بِیزلَر اِلاه، راب، طاغُوت، دِین، بِدعَت، مُشرِک وَ ……اوُحشَه گن لَفظلَرنِی وَ اِصطِلاحلَرنِی، مَفهُوملَرنِی اَصلِی بَحثلَرگه کِیرِیش اوُچُون مُقَدِّیمَه صِیفَتِیدَه اِیضاح بِیرِیشگه مَجبُورمِیز، نُبُوَّت عَصرِیدَه رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّم اوُنِی اِسلامگه دَعوَت قِیلَه دِیگن هَر بِیر سَوادلِی وَ سَوادسِیز اِنسان اوُچُون بُو سوُز توُشوُنَرلِی اِیدِی، چوُنکِی قُرآن ساددَه زَبان بِیلَن اوُلَرنِی اوُزلَرِینِی تِیلِیدَه نازِل بُولگن اِیدِی.

پَیغَمبَرِی خاتَم صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی شَرِیعَتِیدَه “دِین” کَلِیمَه سِینِی اِیلدِیزِی لاتِینچَه گه یا هِندچَه گه یا حِتای تِیلِیگه یا اِیرانچَه گه اِیمَس، بَلکِی عَرَبچَه گه بارِیب تَقَلَه دِی. شوُنِینگ اوُچُون اوُنِی تَنِیب آلِیش اوُچُون عَرَبِی وَ دِینِی مَنبَعلَرگه مُراجَعَت قِیلِیش لازِم بوُلَه دِی. اَصلِی مَنبَع لَردَن “دِین” نِی اَنِیق تَنِیب آلِیش آرقَه لِی مَنَه بُو سُوز اوُزِینِی مُخاطابلَرِیدَن قَندَی نَرسَه لَرنِی کوُتِیشِینِی فَهملَب آلسَه بُولَه دِی.

اِبنِ فارسنِی سوُزِیگه کوُرَه، “دِین” اِطاعَتکارلِیک وَ بُویِینسِینِیشنِی جِنسِیدَندُور. بِیر عَرَبگه اَگر دِین کَلِیمَه سِینِی ذِکر قِیلِینسَه، اوُنِی تَورَت مَعناسِی اوُ اوُچُون مُجَسَّم بُولَردِی:

  1. اِیگللَب آلِیش، قُدرَت، حُکمرانلِیک، حاکِملِیک، اوُزِینِی اِطاعَتِیدَه اوُشلَب توُرِیش. بِیر سُوز بِیلَن اَیتگندَه،”حاکِمِیَت قُدرَتِی”.

دانَ النَّاس، دِییِیلگن پَیتدَه: آدَملَرنِی مَجبُورلَب اوُزِیگه اِطاعَت قِیلدِیرَدِی، دِیگن مَعنا توُشُونِیلَدِی. تَعلِیم آلسَه بُولَدِیگن بِیر پَند- نَصِیحَتدَه اَیتِیلِیشِیچَه:   الْكَيِّسُ مَنْ دَانَ نَفْسَهُ وَعَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ. یَعنِی: عَقللِی، زِیرَک آدَم اوُزِینِی نَفسِینِی اِدارَه قِیلِیب باشقَرَه آلَدِی، اوُنِی اوُزِیگه رام قِیلَدِی وَ اوُلِیمِیدَن کِییِینگِی دَور اوُچُون حَرَکَت قِیلَدِی.

(دوامی بار……)

Муқаддамот дарслари/ биринчи дарс: дин нима? Секуляристлар бизлардан қайси динни хохлашади?

Муқаддамот дарслари/ биринчи дарс: дин нима? Секуляристлар бизлардан қайси динни хохлашади?

(7-қисм)

Худо калимаси хам худди шундай бўлади. Хар бир киши ўзини таърифига ва ўзини тасаввурига эга. Шу сабабли хам мусулмон киши қуръонда ва пайғамбари орқали ўзини таништирган “аллох” ни қабул қилишади.

“Дин” хам барча инсонларни ўртасидаги муштарак истелохлардан бири хисобланади, уни маъноси ва мафхумини қўлга киритиш учун ўша ақидани ва маслакни ўзига хос манбаъсига мурожаъат қилиш керак. Яъни “дин” секуляристларни ( араб тили бўйича айтганда мушрикларни) наздида бир маънони билдирса, пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васалламни шариатида эса бошқа маънони билдиришини кўрамиз.

Мисол тариқасида: секуляристлар “дин”ни  французча religion сўзидан “диний жамият” маъносида ва лотинча religionem сўзидан “муқаддас нарсаларга эхтиром, илохаларга эхтиром , башар билан худоларни ўртасидаги алоқа” маъносида таъриф қилишади, албатта буларнинг  хаммасини   лотинча religio сўзида илдизи мавжуд. 

Эмил Дурким баъзиларни наздида ғарбдаги секуляр  жамиятшуносликни асосчиси сифатида танилган, содда қилиб айтганда ва унинг лотинча ва луғавий маъносига суянган холда, баъзи дасталар “динни” ақида ва ишончлари ғайри моддий оламга боғлиқ ва хавос билан хис қилиб бўлмайдиган ишлар ва кўз билан кўриб бўлмайдиган ишлар ёки ана ўша илохиёт  деб билишади. Яъни “дин” уларнинг секуляристик таърифида мана бу моддий дунёга,оламга боғлиқ эмас. Мана бу таъриф барча секуляристларнинг “дин” хақидаги тушунчасидур.

Араб адабиётидаги ва қуръон оятларидаги дин истелохи:

    Бугунги кунда нубувват асрига хатто ундан кейинги асрларга  хилоф равишда, бизлар илох, роб, тоғут, дин, бидъат, мушрик ва……ўхшаган лафзларни ва истелохларни, мафхумларни аслий бахсларга кириш учун муқаддима сифатида изох беришга мажбурмиз,нубувват асрида росулуллох саллаллоху алайхи васаллам уни исломга даъват қиладиган  хар бир саводли ва саводсиз инсон учун бу сўз  тушунарли эди, чунки қуръон содда забон билан уларни ўзларини тилида нозил бўлган эди.

Пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васалламни шариатида “дин” калимасини илдизи лотинчага ё хиндчага ё хитой тилига ё эрончага  эмас, балки  арабчага бориб тақалади.  Шунинг учун уни таниб олиш учун арабий ва диний манбаъларга мурожаъат қилиш лозим бўлади. Аслий манбаълардан “ дин”ни аниқ таниб олиш орқали мана бу сўз ўзини мухотобларидан қандай нарсаларни кутишини фахмлаб олса бўлади.

Ибни Форсни сўзига кўра, “дин” итоаткорлик ва бўйинсиниш жинсидандур. Бир арабга агар  дин калимаси зикр қилинса, уни тўрт маъноси  у учун мужассам бўларди:

1-Эгаллаб олиш,қудрат, хукмронлик, хокимлик, ўзини итоатида ушлаб туриш, қувватни ишга солиш, бандаликка тортиш, итоаткор қилиш.  Бир сўз билан айтганда,”хокимият қудрати”.

Данан нас,дейилган пайтда: одамларни мажбурлаб ўзига итоат қилдирди,деган маъно тушунилади. Таълим олса бўладиган бир панд-насихатда айтилишича:

الْكَيِّسُ مَنْ دَانَ نَفْسَهُ وَعَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ.

яъни: ақлли,зийрак одам ўзини нафсини идора қилиб бошқара олади,уни ўзига ром қилади ва ўлимидан кейинги давр учун харакат қилади. Бундан ташқари араб каломида бир давлатга ё миллатга ё қабилага комил хукмрон бўлган хокимга “дайян” дейилади. У қудрат ва хокимият маъносида бўлиб, бир сўз билан айтганда хукмронлик қилиш кучидур.

(давоми бор……)

درس های مقدماتی/ درس اول:  دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟

درس های مقدماتی/ درس اول:  دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟

(7-قسمت)

کلمه ی خدا هم، همین طور است. هر کسی یک تعریف و یک تصوری از آن دارد. برای همین یک مسلمان همان «الله» یی را قبول دارد که خودش در قرآن و از طریق پیامبرش خودش را معرفی کرده.

«دین» هم یکی از همین اصطلاحات مشترک میان تمام انسان هاست که برای پی بردن به معنی و مفهوم آن،  ناچاراً باید به منبع خاصش در همان عقیده و مسلک مراجعه کرد. یعنی «دین»  ممکن است در نزد سکولاریست ها (به زبان عربی = مشرکین، احزاب) یک معنی بدهد و نزد شریعت پیامبر خاتم صلی الله علیه و سلم معنی متفاوت تری را مشاهده کنیم.

به عنوان مثال: سکولاریست ها، «دین»  را از واژه ی فرانسوی religion به معنای «جامعه ی دینی» و واژه  ی لاتین religionem  به معنای «احترام به چیزی مقدس، احترام به الهه ها، رابطه ی بین بشر و خدایان» تعریف کرده اند که البته ریشه در واژه ی لاتین religio دارد.

امیل دورکیم که نزد عده ای به بنیان‌گذارجامعه‌ شناسی سکولار در غرب شناخته شده، به صورت ساده و با تکیه بر همین معنی لغوی و لاتینی آن، «دین» را دسته ای هم بسته از عقاید و باورهای مربوط به عالم غير مادی و امورغیر قابل حس با حواس، و امور غیر قابل رؤيت با چشم، یا همان امور لاهوتی می داند. یعنی«دین» در تعریف سکولاریستی او، ارتباطی به دنیا و عالم ماده ندارد. این تعریف، برداشت و انتظار تمام سکولارها از «دین» است.

اصطلاح دین در ادبیات عرب و آیات قرآن:

امروزه بر خلاف عصر نبوت و حتی قرون بعد از آن ما مجبوریم الفاظ و اصطلاحات و مفاهیمی چون اله، رب، طاغوت، دین، بدعت، مشرک و… را به عنوان مقدمه ی ورود به مباحث اصلی توضیح دهیم که در عصر نبوت برای هر انسان باسواد و بی سوادی که رسول الله صلی الله علیه وسلم او را به اسلام دعوت می کرد قابل درک و لمس بود چون قرآن با زبانی ساده و به زبان آنها نازل شده است .

کلمه ی «دین» در شریعت پیامبر خاتم صلی الله علیه و سلم ریشه ی عربی دارد نه لاتینی، نه هندی و چینی و ایرانی. برای همین چاره ای نیست که جهت شناخت آن، باید به منابع عربی و دینی آن مراجعه کرد. تنها در صورت شناخت دقیق «دین» از منابع اصلی می توان فهمید که این واژه چه انتظاراتی از مخاطبین خود دارد.  

به قول ابن فارس، «دین» از جنس فرمانبرداری و فروتنی است. زمانی که برای یک عرب، کلمه ی دین ذکر می شد چهار معنی را برای خودش تجسم می کرد:

  1. به معنی چیرگی، قدرت، حکمرانی، فرمانروایی، کسی را به زور  مجبور به اطاعت کردن، به کارگیری قوه ی قاهره، به بندگی کشیدن و مطیع ساختن. در یک کلمه، «قدرت حاکمیت».

زمانی که می گویند: دان النّاسَ: یعنی مردم را مجبور به اطاعت از خودش کرد. همچنین در پندی آموزنده آمده است: الْكَيِّسُ مَنْ دَانَ نَفْسَهُ وَعَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ. یعنی: آدم زرنگ، کسی است که بر نفس خود مسلط شود و آن را رام خودش کند و برای بعد از مرگ بکوشد. علاوه بر این، در کلام عرب، حاکمی را که استیلای کامل بر یک کشور، ملت یا قبیله داشته باشد «دیّان» می گویند .به معنی قدرت و حاکمیت، در یک کلمه : قدرت فرمانروایی

(ادامه دارد……)

مُقَدّمات دَرسلَرِی/ بِیرِینچِی دَرس: دِین نِیمَه؟ سِکوُلارِیستلَر بِیزلَردَن قَیسِی دِیننِی هاحلَه شَه دِی؟

مُقَدّمات دَرسلَرِی/ بِیرِینچِی دَرس: دِین نِیمَه؟ سِکوُلارِیستلَر بِیزلَردَن قَیسِی دِیننِی هاحلَه شَه دِی؟

(6-قیسم)

  • یَهُودِیلَر هَم اوُلِیمدَن کِییِینگِی حَیات بارَه سِیدَه اوُزِیگه خاص کوُز- قَرَشگه اِیگه دُورلَر. اَگرچِی یَهُودِیلَرنِینگ مُقَدَّس کِتابلَرِیدَه اوُلِیمدَن کِییِینگِی حَیات حَقِیدَه اَنِیق مَعلوُماتلَر تاپِیلمَه سَه هَم، اَمّا تَوراتنِی تَفسِیرِی بوُلگن تَلمُوددَه بِیر مَطلَب اَیتِیلگن. لِیکِن شوُنگه قَرَمَسدَن صَدُوقِیان ناملِی یَهُودِیلَر گوُرُوهِی اوُلِیکلَرنِی قَیتَه تِیرِیلِیشِینِی مَردُود دِیب سَنَشَه دِی؛ چوُنکِی اوُلَرنِی اِعتِقادِی بُویِیچَه تَوراتنِی حُمسَه اَسفارِیدَه هِیچ قَندَی سُوز کِیلتِیرِیلمَه گن. مَنَه بُو گوُرُوهدَن تَشقَرِی باشقَه یَهُودِی گوُرُوهلَرِی قَیتَه تِیرِیلِیش اِعتِقادِیگه اِیشانِیشَه دِی. شُو بِیلَن بِیرگه یَهُودِیلَرنِی بَعضِی گوُرُوهِی کِیلَه جَکدَه حَیاتنِی وَ مُکافاتنِی عادِل، یَحشِی اِیشلَرنِی قِیلوُچِی کِیشِیلَرگه تِیگِیشلِی دِیب حِسابلَه شَدِی، اوُلَرنِی اِعتِقادِی بوُیِیچَه یامان، شَرُور آدَملَر جِسمانِی اوُلِیمدَن سوُنگ بوُتوُنلَی نابُود بوُلِیشَه دِی.
  • نَصرانِیَتدَه هَم (یاکِی آدَملَرنِی اوُرتَه سِیدَه مَسِیحِیَت دِیب مَشهُور بوُلگن) حوُددِی شوُ شِیوَه دَه بوُلَه دِی، اوُلَر هَم اوُلِیمدَن کِییِینگِی حَیاتگه اِعتِقاد قِیلِیشَه دِی، لِیکِن اوُلَرنِینگ اوُلِیمدَن کِییِینگِی حَیاتلَرِی قَیسِی مَعنانِی بِیلدِیرَه دِی؟ بُو حَقِیدَه اوُلَرنِینگ تَفسِیرلَرِی قَندَی؟ اوُلَرنِی اِعتِقادلَرِی بوُیِیچَه شَخص اوُلِیمدَن سُونگه اِیککِی هِیل قَضاوَتدَه حاضِر بُولَه دِی، بِیرِینچِی قَضاوَتدَه یاکِی “خاص قَضاوَتدَه” یَحشِی وَ پاک کِیشِیلَر جَنَّتگه کِیرِیشَه دِی وَ گوُناهکارلَر اِیسَه تِیزدَه جَهَنَّمگه جُونَه تِیلَه دِی. اَمّا تَکلِیفلَرِی مُشَخَّص بُولمَه گن کِیمسَه لَر بِیرِینچِی بَررَخگه جُونَه تِیلَه دِی وَ گوُناهلَردَن پاکلَنگچ جَنَّتگه کِیرِیشَه دِی. اَمّا آخِیرگِی قَضاوَت یاکِی “عُمُومِی قَضاوَتدَه”  یَعنِی بُو جَهان نِهایَه سِیگه یِیتگچ هَمَّه اوُلِیکلَر قَیتَه تِیرِیلتِیرِیلَه دِی. مَنَه بُو مَرحَلَه دَه نَصرانِیلَر اَبَدِی جَنَّتگه کِیرِیشَه دِی وَ نَصرانِی بُولمَه گنلَر اِیسَه اَبَدِی جَهَنَّمگه جوُنَه تِیلَه دِی. شوُنگه اَساسلَنگن حالدَه اَلله تَعالَی آچِیق – آیدِین قِیلِیب مَرحَمَت قِیلَه دِیکِی:     

 قَاتِلُواْ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَلاَ یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَلاَ یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ حَتَّى یُعْطُواْ الْجِزْیَةَ عَن یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ ‏(توبه/29)[1] 

یعنِی اوُلَر اوُزِینِی قُرآندَه تَنِیشتِیرگن اِلاهگه هَم وَ اَلله نِی نَظَرِیدَگِی قِیامَتگه هَم اِیمان کِیلتِیرِیشمَیدِی، یَعنِی اوُلَر خُدا وَ قِیامَت کوُنِی حَقِیدَه تَصَوُّراتلَرگه اِیگه بُولِیشسَه هَم، مَنَه بُو تَصَوُّراتلَر اوُلَردَن قَبُول قِیلِینمَیدِی وَ اَلله نِی نَظَرِی بُویِیچَه اوُلَر اَلله گه هَم، قِیامَت کوُنِیگه هَم اِیمان کِیلتِیرِیشمَیدِی.

مَنَه بُولَرنِی اوُرتَه سِیدَگِی فَرقگه اِعتِبار بِیرِینگلَر! “باشقَه حَیات” یاکِی “کِییِینگِی حَیات” بِیر اِصطِلاحدوُر، اَمّا بُو یِیردَه کوُرِیب توُرگه نِیمِیزدِیک، هِندِیزمنِی وَ بوُدِیزمنِی، رَزدُوشتِیگرِینِی، یَهُودِیَتنِی، نَصرانِیَتنِی اوُرتَه سِیدَه اوُلِیمدَن کِییِینگِی حَیات حَقِیدَه اِتِّفاقلِی نَظَر مَوجُود، لِیکِن مَنَه بُو مَنهَجلَرنِینگ هَر بِیرِینِی “کِییِینگِی حَیات” یاکِی “باشقَه حَیات” حَقِیدَگِی تَعرِیفِی باشقَه سِیدَن آشکارَه وَ اِنکار قِیلِیب بُولمَیدِیگن فَرقلَرگه اِیگه، بُو فَرقلَر شوُ دَرَجَه دَکِی اوُلَرنِی بَعضِیسِینِی اوُرتَه سِیدَه مُشتَرَک نوُقطَه لَر بارلِیگِیگه قَرَمَسدَن، اوُلَرنِینگ بِیرِی بِیرگن تَعرِیفگه بِنائاً باشقَه سِینِینگ “کِییِینگِی حَیاتِی” یاکِی “باشقَه حَیاتِی” بارَه سِیدَه حُکم چِیقَه رِیب بُولمَیدِی، بَلکِی مُشَخَّص بِیر صُورَتدَه بُو اِصطِلاحنِی تَعرِیف قِیلَه آلَه مِیز. مَثَلاً: بُودِیزمنِی یا یَهُودِیَتنِی یا نَسِیانَل ساسِیالِیستلَرنِی کوُز- قَرَشِی بُویِیچَه کوُردِستاننِینگ کافِر وَ مُرتَدلَرِیدَه وَ ……..مَنَه بُو اِصطِلاحنِی مَعناسِی بوُندَی بوُلَه دِی.

(دوامی بار……)


[1]  با کسانی از اهل کتاب که نه به خدا ، و نه به روز جزا ایمان دارند ، و نه چیزی را که خدا ( در قرآن ) و فرستاده‌اش ( در سنّت خود ) تحریم کرده‌اند حرام می‌دانند ، و نه آئین حق را می‌پذیرند ، پیکار و کارزار کنید تا زمانی که ( اسلام را گردن می‌نهند ، و یا این که ) خاضعانه به اندازه توانائی ، جزیه را می‌پردازند.

Муқаддамот дарслари/ биринчи дарс: дин нима? Секуляристлар бизлардан қайси динни хохлашади?

Муқаддамот дарслари/ биринчи дарс: дин нима? Секуляристлар бизлардан қайси динни хохлашади?

(6-қисм)

-Яхудийлар хам ўлимдан кейинги хаёт борасида ўзига хос кўз-қарашга эгадурлар. Агарчи яхудийларнинг муқаддас китобларида ўлимдан кейинги хаёт хақида аниқ маълумотлар топилмаса хам, аммо тавротни тафсири бўлган тилмудда бир матлаб айтилган. Лекин шунга қарамасдан садуқиён номли яхудийлар гурухи ўликларни қайта тирилишини мардуд деб санашади; чунки уларни эътиқоди бўйича тавротни хумса асфорида хеч қандай сўз келтирилмаган. Мана бу гурухдан ташқари бошқа яхудий гурухлари қайта тирилиш эътиқодига ишонишади. Шу билан бирга яхудийларни  баъзи гурухи келажакда хаётни ва мукофотни  одил, яхши ишларни қилувчи кишиларга тегишли деб хисоблашади, уларни эътиқоди бўйича ёмон,шарур одамлар жисмоний ўлимдан сўнг бутунлай нобуд бўлишади.

         -Насрониятда хам (ёки одамларни ўртасида масихият деб машхур бўлган) худди шу шевада бўлади, улар хам ўлимдан кейинги хаётга эътиқод қилишади, лекин уларнинг ўлимдан кейинги хаётлари қайси маънони билдиради?  Бу хақида уларнинг тафсирлари қандай? Уларни эътиқодлари бўйича шахс ўлимдан сўнг икки хил қазоватда  хозир бўлади, биринчи қазоватда ёки “хос қазоватда” яхши ва пок кишилар жаннатга киришади ва гунохкорлар эса тезда жаханнамга жўнатилади. Аммо таклифлари мушаххас бўлмаган кимсалар биринчи барзахга жўнатилади ва гунохларидан поклангач жаннатга киришади. Аммо охирги қазоват  ёки “умумий қазоватда” яъни мана бу жахон нихоясига етгач хамма ўликлар қайта тирилтирилади. Мана бу мархалада насронийлар абадий жаннатга киришади ва насроний бўлмаганлар эса абадий жаханнамга жўнатилади. Шунга асосланган холда аллох таоло очиқ-ойдин қилиб мархамат қиладики:

قَاتِلُواْ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَلاَ یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَلاَ یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ حَتَّى یُعْطُواْ الْجِزْیَةَ عَن یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ ‏(توبه/29)[1]

Яъни улар ўзини қуръонда  таништирган илохга хам ва аллохни назаридаги қиёматга хам иймон келтиришмайди, яъни улар худо ва қиёмат куни хақида тасаввуротларга эга бўлишса хам, мана бу тасаввуротлар улардан қабул қилинмайди ва аллохни назари бўйича улар аллохга хам, қиёмат кунига хам иймон келтиришмайди.

Мана буларни ўртасидаги фарқга эътибор беринглар! “Бошқа хаёт” ёки “кейинги хаёт” бир истелохдур, аммо бу ерда кўриб турганимиздек, хиндизмни ва будизмни,зардўштийгарийни, яхудиятни, насрониятни ўртасида ўлимдан кейинги хаёт хақида иттифоқли назар мавжуд, лекин мана бу манхажларнинг хар бирини  “кейинги хаёт” ёки “ бошқа хаёт” хақидаги таърифи бошқасидан ошкора ва инкор қилиб бўлмайдиган фарқларга эга, бу фарқлар шу даражадаки уларни баъзисини ўртасида муштарак нуқталар борлигига қарамасдан, уларнинг бири берган таърифга биноан бошқасининг “ кейинги хаёти” ёки “ бошқа хаёти” борасида хукм чиқариб бўлмайди, балки мушаххас бир суратда бу истелохни таъриф қила оламиз. Масалан; будизмни ё яхудиятни ё нацианал социалистларни кўз- қараши бўйича курдистоннинг  кофир ва муртадларида  ва ……….мана бу истелохни маъноси бундай бўлади.

(давоми бор…..)


[1]  با کسانی از اهل کتاب که نه به خدا ، و نه به روز جزا ایمان دارند ، و نه چیزی را که خدا ( در قرآن ) و فرستاده‌اش ( در سنّت خود ) تحریم کرده‌اند حرام می‌دانند ، و نه آئین حق را می‌پذیرند ، پیکار و کارزار کنید تا زمانی که ( اسلام را گردن می‌نهند ، و یا این که ) خاضعانه به اندازه توانائی ، جزیه را می‌پردازند.

درس های مقدماتی/ درس اول:  دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟

درس های مقدماتی/ درس اول:  دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟

(6-قسمت)

–        یهودیان به همین ترتیب درمورد زندگی پس از مرگ دیدگاه هایی دارند. با آنکه در کتاب مقدس یهودیان اطلاعات دقیقی درمورد زندگی پس از مرگ به دست نمی آید اما در تِلمود که تفسیر تورات است مطالبی گفته می شود. با این وجود گروهی از یهودیان به نام صدوقیان عقیده به رستاخیز مردگان را مردود می دانستند؛ چون معتقد بودند که از این موضوع در اسفار خمسه تورات سخنی به میان نیامده است. غیر از این گروه، بقیّه ی یهودیان اصل اعتقادی رستاخیز را باور دارند. با وجود این، گروهی از یهود رستاخیز را از آنِ همه و گروهی دیگر زندگی آینده و پاداش را از آنِ عادلان و نیکوکاران می دانند و معتقدند آدم های بد و شریر با مرگ جسمانی برای همیشه نابود می شوند.

–        در نصرانیت هم (یا همان چیزی که در میان مردم به مسیحیت مشهور شده) به همین شیوه است، آن ها هم به زندگی پس از مرگ اعتقاد دارند ولی زندگی پس از مرگ آن ها چه معنایی می دهد؟ چه تفسیری از آن دارند؟ آن ها بر این باورند شخص پس ازمرگ در دو دادگاه حضور پیدا می کند، در قضاوت و داوری اوّلیه  یا «داوری خاص»، نیکان و پاکان به بهشت می روند و گناهکاران هم سریعاً به جهنم فرستاده می شوند. امّا کسانی که تکلیفشان مشخّص نیست، ابتدائاً به برزخ فرستاده می شوند و پس از پاک شدن به بهشت می روند. اما داوری نهایی یا «داوری عام»، پس از پایان جهان و رستاخیز مردگان انجام می شود. در این مرحله نصرانی ها برای همیشه به بهشت می روند و غیر نصرانی ها برای همیشه به جهنم.  بر این اساس است که الله تعالی به صراحت می فرماید: قَاتِلُواْ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَلاَ یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَلاَ یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ حَتَّى یُعْطُواْ الْجِزْیَةَ عَن یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ ‏(توبه/29)[1] یعنی اینها نه به اللهی که خودش را معرفی کرده و نه به قیامت مورد نظر الله ایمان ندارند، و یعنی با وجود تصوراتی که از خدا و روز قیامت دارند اما این تصورات از آنها پذیرفته نمی شود و از نگاه الله اینها نه به الله و نه به روز قیامت ایمان ندارند.

تفاوت را نگاه کنید!، «زندگی دیگر» یا «زندگی بعدی» یک اصطلاح است اما، در اینجا مشاهده می کنیم که با آنکه میان هندوئیسم، بودیسم، زرتشتی گری، یهودیت و نصرانیت در اعتقاد به زندگی پس از مرگ اتفاق نظر وجود دارد، اما تعریف هر یک از این منهج ها در مورد «زندگی دیگر» یا «زندگی بعدی» با دیگری تفاوت های آشکار و غیر قابل انکاری دارد، به گونه ای که نمی توان با وجود اشتراکاتی که در بعضی از آن ها دیده می شود، با تعریف یکی از این ها به قضاوت در مورد سایرین در مورد «زندگی دیگر» یا «زندگی بعدی» نیز دست پیدا کرد، بلکه باید به صورت موردی و مشخص به تعریف این اصطلاح بپردازیم. مثلاً بگوییم: از نگاه بودیسم، یا یهودیت یا ناسیونال سوسیالیست های کافر و مرتد کردستان و … معنی این اصطلاح می شود این.

(ادامه دارد…..)


[1]  با کسانی از اهل کتاب که نه به خدا ، و نه به روز جزا ایمان دارند ، و نه چیزی را که خدا ( در قرآن ) و فرستاده‌اش ( در سنّت خود ) تحریم کرده‌اند حرام می‌دانند ، و نه آئین حق را می‌پذیرند ، پیکار و کارزار کنید تا زمانی که ( اسلام را گردن می‌نهند ، و یا این که ) خاضعانه به اندازه توانائی ، جزیه را می‌پردازند.