Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(4-қисм)

Энди мана бу химоя қилувчиларни хар бирини ўзига хос аллох томонидан уларга берилган  хуқуқлари мавжуд бўлиб,уларнинг бир-бирларини химоя қилишларига зарба урилмаслиги учун  бу хуқуқларни риоя қилиниши хам  керак бўлади, махсусан бизларнинг хаммамиз хато қилиб қўйган пайтимизда ёки хато ақидаларга ва рафторларга дучор бўлиб қолган вақтимизда ва мана буларга бизларни таъсиримиз бўлмаган пайтда, аллох таоло хатокор мусулмонларга берган узрлар билан – бизлар ўтган дарсларимизда мана бу узрларни баъзисига ишора қилганмиз- шаръий равиш билан бизларга муносабатда бўлинишини, инсоф билан муомала қилинишини  кутамиз. Чунки бизларнинг мана бу хатоларимиз ёки бизларга нисбатан қилинган муносабатлар тафрақага ё  химоя қилишдан қўлимизни тортишимизга ёки хатто душманчиликка ё бир-биримизга зарба уришимизга боис бўлмаслиги лозим.

Хаммамиз хам аллох томонидан берилган хуқуқлардан бахраманд бўлишни истаймиз, лекин бизларнинг химоямизни хохлайдиган кишилар мана бу хуқуқларни поймол қилмасликлари керак. Худди шу тарзда  бизлар хам бизни химоя қилишларини хохлайдиган кишиларнинг хақларини поймол қилмаслигимиз керак бўлади.

Мана бу суратда бизлар бир-биримизга ёрдам берувчилар бўламиз ва бир-биримизни хақларимизни  ва вахдатимизни мухофизат қиламиз ва барчамизни мухофизат қилиш учун хаммамиз қурган бинонинг парчаланишига йўл қўймаслигимиз керак,

     «الْمُؤْمنُ للْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ يَشدُّ بعْضُهُ بَعْضًا»

Мўъмин киши бошқа мўъминлар билан бирга хар бир бўлаги   бир-бирини мустахкамлаб турган бинонинг бўлакларига ўхшайди. Бизларнинг мана бу мустахкам ёки пўлатдан қурилган  бинойимиз аллохга итоат қилмаслик ё тафрақа ёки жудо бўлиш таъсирида майдаланиб кетишига,қулашига,нобуд бўлишига рухсат бермаймиз.

 وَأَطِیعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ‏(انفال/46)

Ва аллохга ва унинг пайғамбарига итоат қилингиз ва (ўзаро) талашиб- тортишмангизки, у холда сустлашиб,куч- қувватингиз кетур. Сабр- тоқат қилингиз! Албатта аллох сабр- тоқат қилгувчилар билан биргадур.

Аллох таоло мана бундай тафрақа соладиган кимсаларни яхши кўрмайди, балки мархамат қиладики:

 إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً کَأَنَّهُم بُنیَانٌ مَّرْصُوصٌ (صف/4)

Албатта аллох ўзининг йўлида гўё туташ бинолардек бир сафга тизилган холларида жиход қиладиган зотларни  севар.

Аллох таоло тарқоқ мусулмонларни эмас,балки муттахид мусулмонларни яхши кўради. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мана бунга ўхшаган оятларни равшан баён қилиш борасида мархамат қиладиларки:

 الْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا وَشَبَّكَ بَيْنَ أَصَابِعِهِ.

Мўъмин киши бошқа мўъминлар билан бирга қўрғошиндан ёки бизларни сўзимиз билан айтганда пўлатдан қурилган ва унинг бир бўлаги бошқа бир бўлагини махкам ушлаб турган  бинога ўхшайди,сўнгра росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бармоқларини бир-бирига ёпиштирдилар. албатта бармоқларни хаммаси бир хил эмас, улар бир-биридан фарқ қилади, бинони қурилишида хам турли- хил материаллардан фойдаланилади, бу материаллар темир,цемент,тош, бўр,чўп, қум ва бошқа нарсалардан иборат бўлиб, уларни хаммаси бир-биридан табиий равишда фарқ қилади, аммо уларни хаммаси бир вазифани бажаради ва бинони сақланиб қолиши учун бир-бирларини махкам ушлаб туришади.

Очиқ-ойдин кўриниб турганидек мана бу қўллаб-қувватлашлар,химоя қилишлар фақат забонда қолиб кетадиган иш эмас, балки уларни белгиси бор ва баъзи амаллар хам бажарилиши керак, чунки буларни воситасида тарафнинг иддаоси қай даражада тўғри,содиқона эканлиги ташхис берилади, умумий суратда дарсимизга боғлиқ бўлган бир неча ўринга ишора қилиб ўтмоқчимиз. Иншааллох:

1-Аввалги ва муқаддамотий ўрин исломий биродарликни амалда ижро қилишдур,

  «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»

мўъминлар учун камтар ва тавозеълик бўлиш,

« وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ»

мўъминларни баробарида залил бўлиш,

 «أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ»

агарчи бир томонлама бўлса хам.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам иймонни ва маънавий иймоний алоқаларни  таълим берганларидан сўнг, зохирий ва амалий абзорларни хам кўрсатиб берадилар ва бу билан мана бу иймон алоқаларга амалий кўриниш берилади:

   لَا تَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى تُؤْمِنُوا، وَلَا تُؤْمِنُوا حَتَّى تَحَابُّوا، أَوَلَا أَدُلُّكُمْ عَلَى شَيْءٍ إِذَا فَعَلْتُمُوهُ تَحَابَبْتُمْ؟ أَفْشُوا السَّلَامَ بَيْنَكُمْ 

Иймон келтирмагунингизча жаннатга кирмайсизлар ва бир-бирингизни яхши кўрмагунингизча иймон келтирмайсизлар, агар бир ишни қилсангизлар,  бир-бирингизни яхши кўришингизга сабаб бўладиган бир ишга сизларни йўллаб қўяйми? Орангизда саломни тарқатинглар.

Шу сабабли хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам “мўъминлар жамланган жойда” “ўша мушаххас жамоани эхтиёжларига муносиб равишда” иймоний таълимларни амалда ижро қилиш борасидаги  мусулмоннинг мусулмонни устидаги 6 та хаққига ишора қилиб мархамат қиладиларки:

  حَقُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ سِتٌّ»

Мусулмоннинг мусулмонни устидаги хаққи олтита. Шунда айтилдики: эй росулуллох саллаллоху алайхи васаллам, улар қайси хуқуқлардан иборат? Мархамат қилдилар:

«إِذَا لَقِيتَهُ فَسَلِّمْ عَلَيْهِ، وَإِذَا دَعَاكَ فَأَجِبْهُ، وَإِذَا اسْتَنْصَحَكَ فَانْصَحْ لَهُ، وَإِذَا عَطَسَ فَحَمِدَ اللهَ فَشمِّتْهُ، وَإِذَا مَرِضَ فَعُدْهُ وَإِذَا مَاتَ فَاتَّبِعْهُ

Агар у билан учрашиб қолсангиз, унга салом берингиз; агар сизни таклиф қилса,қабул қилингиз; агар сиздан насихат хохласа, унга насихат қилингиз ва атса уриб алхамдулиллах деса, уни атсасини жавобига (ярхамукаллох дейиш билан) жавоб берингиз ва агар бемор бўлиб қолса, уни кўргани борингиз ва агар вафот топса, жанозасида иштирок этингиз.

(давоми бор……..)

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ آلتِینچِی دَرس: نِیمَه قِیلِیش کِیرَک؟ آنگلِی، مَقصَدلِی وَ حَرَکَتلَه نوُچِی وَحدَت.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ آلتِینچِی دَرس: نِیمَه قِیلِیش کِیرَک؟ آنگلِی، مَقصَدلِی وَ حَرَکَتلَه نوُچِی وَحدَت.

شیخ ابو حمزه هورامی حفظه الله نی ااودیا تسمه سیدن یازیب آلینگن.

(4-قیسم)

اِیندِی مَنَه بوُ حِمایَه قِیلوُچِیلَرنِی هَر بِیرِینِی اوُزِیگه خاص اَلله تامانِیدَن اوُلَرگه بِیرِیلگن حُقوُقلَرِی مَوجُود بوُلِیب، اوُلَرنِینگ بِیر- بِیرلَرِینِی حِمایَه قِیلِیشلَرِیگه ضَربَه اوُرِیلمَسلِیگِی اوُچُون بُو حُقوُقلَرنِی رِعایَه قِیلِینِیشِی هَم کِیرَک بوُلَه دِی، مَخصُوصاً بِیزلَرنِینگ هَمَّه مِیز خَطا قِیلِیب قوُیگن پَیتِیمِیزدَه یاکِی خَطا عَقِیدَه لَرگه وَ رَفتارلَرگه دوُچار بوُلِیب قالگن وَقتِیمِیزدَه وَ مَنَه بوُلَرگه بِیزلَرنِی تَأثِیرِیمِیز بوُلمَه گن پَیتدَه، اَلله تَعالَی خَطاکار مُسُلمانلَرگه بِیرگن عُذرلَر بِیلَن – بِیزلَر اوُتگن دَرسلَرِیمِیزدَه مَنَه بوُ عُذرلَرنِی بَعضِیسِیگه اِیشارَه قِیلگنمِیز- شَرعِی رَوِیش بِیلَن بِیزلَرگه مُناسَبَتدَه بوُلِینِیشِینِی، اِنصاف بِیلَن مُعامَلَه قِیلِینِیشِینِی کوُتَه مِیز. چوُنکِی بِیزلَرنِینگ مَنَه بوُ خَطالَرِیمِیز یاکِی بِیزلَرگه نِسبَتاً قِیلِینگن مُناسَبَتلَر تَفرَقَه گه یا حِمایَه قِیلِیشدَن قوُلِیمِیزنِی تارتِیشِیمِیزگه یاکِی حَتَّی دُشمَنچِیلِیککَه یا بِیر- بِیرِیمِیزگه ضَربَه اوُرِیشِیمِیزگه بائِث بوُلمَسلِیگِی لازِم.

هَمَّه مِیز هَم اَلله تامانِیدَن بِیرِیلگن حُقوُقلَردَن بَهرَمَند بوُلِیشنِی اِیستَیمِیز، لِیکِن بِیزلَرنِینگ حِمایَه مِیزنِی هاحلَیدِیگن کِیشِیلَر مَنَه بُو حُقوُقلَرنِی پایمال قِیلمَسلِیکلَرِی کِیرَک. حوُددِی شوُ طَرزدَه بِیزلَر هَم بِیزنِی حِمایَه قِیلِیشلَرِینِی هاحلَیدِیگن کِیشِیلَرنِینگ حَقلَرِینِی پایمال قِیلمَسلِیگِیمِیز کِیرَک بوُلَه دِی.

مَنَه بوُ صوُرَتدَه بِیزلَر بِیر- بِیرِیمِیزگه یاردَم بِیرُوچِیلَر بوُلَه مِیز وَ بِیر- بِیرِیمِیزنِی حَقلَرِیمِیزنِی وَ وَحدَتِیمِیزنِی مُخافِظَت قِیلَه مِیز وَ بَرچَه مِیزنِی مُخافِظَت قِیلِیش اوُچُون هَمَّه مِیز قوُرگن بِینانِینگ پَرچَه لَه نِیشِیگه یوُل قوُیمَسلِیگِیمِیز کِیرَک،   «الْمُؤْمنُ للْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ يَشدُّ بعْضُهُ بَعْضًا» [1] مُؤمِن کِیشِی باشقَه مُؤمِنلَر بِیلَن بِیرگه هَر بِیر بوُلَگِی بِیر- بِیرِینِی مُستَحکَملَب توُرگن بِینانِینگ بوُلَکلَرِیگه اوُحشَیدِی. بِیزلَرنِینگ مَنَه بوُ مُستَحکَم یاکِی پوُلَتدَن قوُرِیلگن بِینایِیمِیز اَلله گه اِطاعَت قِیلمَسلِیک یا تَفرَقَه یاکِی جوُدا بوُلِیش تَأثِیرِیدَه مَیدَه لَه نِیب کِیتِیشِیگه، قوُلَه شِیگه، نابوُد بوُلِیشِیگه رُحصَت بِیرمَیمِیز.   وَأَطِیعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ‏(انفال/46) وَ اَلله گه وَ اوُنِینگ پَیغَمبَرِیگه اِطاعَت قِیلِینگِیز وَ (اوُزَرا) تَلَه شِیب – تارتِیشمَنگِیزکِی، اوُ حالدَه سُوستلَه شِیب، کوُچ – قُوَّتِینگِیز کِیتوُر. صَبر- طاقَت قِیلِینگِیز! اَلبَتَّه اَلله صَبر- طاقَت قِیلگوُچِیلَر بِیلَن بِیرگه دوُر.

اَلله تَعالَی مَنَه بوُندَی تَفرَقَه سالَه دِیگن کِیمسَه لَرنِی یَحشِی کوُرمَیدِی،بَلکِی مَرحَمَت قِیلَه دِیکِی: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً کَأَنَّهُم بُنیَانٌ مَّرْصُوصٌ (صف/4) اَلبَتَّه اَلله اوُزِینِی یوُلِیدَه گوُیا توُتَش بِینالَردِیک بِیر صَفگه تِیزِیلگن حاللَرِیدَه جِهاد قِیلَه دِیگن ذاتلَرنِی سُیُور.

اَلله تَعالَی تَرقاق مُسُلمانلَرنِی اِیمَس،بَلکِی مُتَّحِد مُسُلمانلَرنِی یَحشِی کوُرَه دِی. رَسُول الله صَلّی الله عَلَیهِ وَسَلَّم هَم مَنَه بوُنگه اوُحشَه گن آیَتلَرنِی رَوشَن بَیان قِیلِیش بارَه سِیدَه مَرحَمَت قِیلَه دِیلَرکِیالْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا وَشَبَّكَ بَيْنَ أَصَابِعِهِ. [2] مُؤمِن کِیشِی باشقَه مُؤمِنلَر بِیلَن بِیرگه قوُرغاشِیندَن یاکِی بِیزلَرنِی سوُزِیمِیز بِیلَن اَیتگندَه پوُلَتدَن قوُرِیلگن وَ اوُنِینگ بِیر بوُلَه گِی باشقَه بِیر بوُلَه گِینِی مَحکَم اوُشلَب توُرگن بِیناگه اوُحشَیدِی، سُونگرَه رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّم بَرماقلَرِینِی بِیر- بِیرِیگه یاپِیشتِیردِیلَر. اَلبَتَّه بَرماقلَرنِی هَمَّه سِی بِیر هِیل اِیمَس، اوُلَر بِیر- بِیرِیدَن فَرق قِیلَه دِی، بِینانِی قوُرِیلِیشِیدَه هَم توُرلِی- هِیل مَتِیرِییاللَردَن فایدَه لَه نِیلَه دِی،  بُو مَتِیرِییاللَر تِیمِیر، سِیمِینت، تاش، بوُر، چوُپ، قوُم وَ باشقَه نَرسَه لَردَن عِبارَت بوُلِیب، اوُلَرنِی هَمَّه سِی بِیر- بِیرِیدَن طَبِیعِی  رَوِیشدَه فَرق قِیلَه دِی، اَمّا اوُلَرنِی هَمَّه سِی بِیر وَظِیفَه نِی بَجَرَه دِی وَ بِینانِی سَقلَه نِیب قالِیشِی اوُچُون بِیر- بِیرلَرِینِی مَحکَم اوُشلَب توُرِیشَه دِی.

آچِیق- آیدِین کوُرِینِیب توُرگه نِیدِیک مَنَه بوُ قوُللَب – قُوَّتلَشلَر، حِمایَه قِیلِیشلَر فَقَط زَباندَه قالِیب کِیتَه دِیگن اِیش اِیمَس، بَلکِی اوُلَرنِی بِیلگِیسِی بار وَ بَعضِی عَمَللَر هَم بَجَه رِیلِیشِی کِیرَک، چوُنکِی بوُلَرنِی واسِیطَه سِیدَه تَرَفنِینگ اِدَّعاسِی قَی دَرَجَه دَه توُغرِی، صادِیقانَه اِیکَنلِیگِی تَشخِیص بِیرِیلَه دِی، عُمُومِی صوُرَتدَه دَرسِیمِیزگه باغلِیق بُولگن بِیر نِیچَه اوُرِینگه اِیشارَه قِیلِیب اوُتماقچِیمِیز. اِنشاءَلله: 

1-اَوَّلگِی وَ مُقَدَّماتِی اوُرِین اِسلامِی بِرادَرلِیکنِی عَمَلدَه اِجرا قِیلِیشدوُر، «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌمُؤمِنلَر اوُچُون کَمتَر وَ تَواضِعلِیک بوُلِیش، « وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ» مُؤمِنلَرنِی بَرابَرِیدَه زَلِیل بوُلِیش،  «أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ» اَگرچِی بِیر تامانلَه مَه بوُلسَه هَم. 

رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّم اِیماننِی وَ مَعنَه وِی اِیمانِی عَلاقَه لَرنِی تَعلِیم بِیرگنلَرِیدَن سوُنگ، ظاهِرِی وَعَمَلِی اَبزارلَرنِی هَم کوُرسَه تِیب بِیرَه دِیلَر وَ بُو بِیلَن مَنَه بوُ اِیمان عَلاقَه لَرگه عَمَلِی کوُرِینِیش بِیرِیلَه دِی:    لَا تَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى تُؤْمِنُوا، وَلَا تُؤْمِنُوا حَتَّى تَحَابُّوا، أَوَلَا أَدُلُّكُمْ عَلَى شَيْءٍ إِذَا فَعَلْتُمُوهُ تَحَابَبْتُمْ؟ أَفْشُوا السَّلَامَ بَيْنَكُمْ [3]  اِیمان کِیلتِیرمَه گوُنِینگِیزچَه جَنَّتگه کِیرمَیسِیزلَر وَ بِیر- بِیرِینگِیزنِی یَحشِی کوُرمَه گوُنِینگِیزچَه اِیمان کِیلتِیرمَیسِیزلَر،اَگر بِیر اِیشنِی قِیلسَنگِیزلَر، بِیر- بِیرِینگِیزنِی یَحشِی کوُرِیشِینگِیزگه سَبَب بوُلَه دِیگن بِیر اِیشگه سِیزلَرنِی یوُللَب قوُیَیمِی؟ آرَنگِیزدَه سَلامنِی تَرقَه تِینگلَر.

شُو سَبَبلِی هَم رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّم “مُؤمِنلَر جَملَنگن جایدَه” اوُشَه مُشَخَّص جَماعَه نِی اِیختِیاجلَرِیگه مُناسِب رَوِیشدَه” اِیمانِی تَعلِیملَرنِی عَمَلدَه اِجرا قِیلِیش بارَه سِیدَگِی مُسُلماننِینگ مُسُلماننِی اوُستِیدَگِی 6 تَه حَققِیگه اِیشارَه قِیلِیب مَرحَمَت قِیلَه دِیلَرکِی: حَقُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ سِتٌّ  مُسُلماننِینگ مُسُلماننِی اوُستِیدَگِی حَققِی آلتِیتَه. شوُندَه اَیتِیلدِیکِی: اِی رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّم، اوُلَر قَیسِی حُقوُقلَردَن عِبارَت؟ مَرحَمَت قِیلدِیلَر:       «إِذَا لَقِيتَهُ فَسَلِّمْ عَلَيْهِ، وَإِذَا دَعَاكَ فَأَجِبْهُ، وَإِذَا اسْتَنْصَحَكَ فَانْصَحْ لَهُ، وَإِذَا عَطَسَ فَحَمِدَ اللهَ فَشمِّتْهُ، وَإِذَا مَرِضَ فَعُدْهُ وَإِذَا مَاتَ فَاتَّبِعْهُ [4]« اَگر اوُ بِیلَن اوُچرَه شِیب قالسَنگِیز، اوُنگه سَلام بِیرِینگِیز؛ اَگر سِیزنِی تَکلِیف قِیلسَه، قَبوُل قِیلِینگِیز؛ اَگر سِیزدَن نَصِیحَت هاحلَه سَه، اوُنگه نَصِیحَت قِیلِینگِیز وَ عَطسَه اوُرِیب اَلحَمدُ لِله دِیسَه، اوُنِی عَطسَه سِینِی جَوابِیگه (یَرحَمُکَ الله دِییِیش بِیلَن) جَواب بِیرِینگِیز وَ اَگر بِیمار بوُلِیب قالسَه، اوُنِی کوُرگه نِی بارِینگِیز وَ اَگر وَفات تاپسَه، جَنازَه سِیدَه اِیشتِراک اِیتِینگِیز.

(دوامی بار………)


[1] متفق علیه. ” أخرجه البخاري، كتاب المظالم والغصب، باب نصر المظلوم، (3/ 129) برقم: (2446)، ومسلم، كتاب البر والصلة والآداب، باب تراحم المؤمنين وتعاطفهم وتعاضدهم، (4/ 1999)، برقم: (2585(.

[2]بخاری، نسائی، ترمذی و…

[3] مسلم، کتاب الإیمان، باب بیان أنه لا یدخل الجنة إلا المؤمنون (1/74)، (ش: 54).

[4] البخاری مع الفتح بنحوه فی کتاب الجنائز، باب الأمر باتباع الجنائز (3/112)، (ش: 1240)؛ ومسلم فی کتاب السلام، باب من حق المسلم على المسلم رد السلام (4/1705).

درسهای مقدماتی/درس ششم:  چه باید کرد؟ وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی

درسهای مقدماتی/درس ششم:  چه باید کرد؟ وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی

 پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

(4-قسمت)

حالا این پشتیبانان هر کدام برای خودشان حقوقی دارند که الله به آنان داده است و باید رعایت بشود تا به این پشتیبانی آنها از همدیگر ضربه ای نخورد، بخصوص همه ی ما زمانی که دچار اشتباه یا خطائی می شویم یا عقاید یا رفتارهای اشتباهی به ما رسیده است و ما در آن تأثیری نداشتیم انتظار همه ی ما این است که با عذرهائی که الله برای مسلمین خطاکار قرار داده است  – و ما در  درسهای گذشته به بعضی از این عذرها اشاره کردیم – به صورت شرعی با ما برخورد بشود و منصفانه با ما برخورد بشود تا این اشتباهات ما و روش غلط برخورد با ما باعث تفرق و دست کشیدن از پشتیبانی و یا حتی دشمنی و ضربه زدن به همدیگر نشود .

همه ی ما انتظار داریم که از تمام حقوقی که الله به ما داده است برخوردار بشویم و کسی که انتظار دارد ازاو پشتیبانی کنیم نباید این حقوق ما را پایمال کند. ما هم که انتظار داریم دیگران از ما پشتیبانی کنند حق نداریم این حقوقشان را پایمال کنیم . 

در این صورت ما یاری دهنده ی هم می شویم و از حقوق و وحدت همدیگر محافظت می کنیم و اجازه نمی دهیم که اجزای ساختمانی که با هم برای محافظت از همه مان بنایش کرده ایم از هم جدا بشوند «الْمُؤْمنُ للْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ يَشدُّ بعْضُهُ بَعْضًا»[1]مؤمن با مؤمن ديگر مانند ساختماني است كه يك قسمت آن، قسمت ديگر را محكم نگه مى دارد. و اجازه نمی دهیم که ساختمان سربی یا به اصطلاح ما پولادین با عدم اطاعت از الله و با تفرق و جدا شدن اجزایش از هم جدا بشود و فرو بریزد و نابود بشود.وَأَطِیعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ‏(انفال/46) و از خدا و پیغمبرش اطاعت نمائید وکشمکش مکنید،) که اگر کشمکش کنید) درمانده و ناتوان می‌شوید و شکوه و هیبت شما از میان می‌رود (و ترس و هراسی از شما نمی‌شود).صبر و شکیبائی کنید که خدا با صابرین وشکیبایان است .‏

الله تعالی چنین کسان تفرقه اندازی  را دوست ندارد بلکه می فرماید: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً کَأَنَّهُم بُنیَانٌ مَّرْصُوصٌ (صف/4) خداوند کسانی را دوست می‌دارد که در راه او متحد و یکپارچه در خط و صف واحدی می جنگند، انگار دیوار سربی بزرگی هستند .‏

الله تعالی چنین مسلمین متحدی را دوست دارد نه متفرقین را . رسول الله صلی الله علیه وسلم هم در تبیین و روشن کردن این دسته از آیات فرموده:الْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ الْمَرْصُوصِيَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا وَشَبَّكَ بَيْنَ أَصَابِعِهِ.[2] مؤمن با مؤمن ديگر مانند ساختماني سربی یا به قول ما پولادین است كه يك قسمت آن، قسمت ديگر را محكم نگه مى دارد سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم انگشت‌‌‌های خود را به همدیگر چسباندند. همچنانکه انگشتها همگی مثل هم نیستند و اختلافاتی با هم دارند در ساختن ساختمان هم از مصالح مختلفی استفاده می شود و این مصالح از آهن و سیمان و سنگ و گچ و چوب و ماسه و غیره با هم اختلافاتی طبیعی دارند اما همگی یک وظیفه را انجام می دهند و برای حفظ بقای ساختمان همدیگر رامحکم نگه می دارند.

واضح است که این تقویت کردن و پشتیبانی تنها زبانی نیست بلکه نشانه هایی دارد و باید اعمالی انجام بشود که نشان بدهد طرف در ادعایش چقدر صادق و پایبند است  که به صورت کلی به چند مورد که به درسمان مربط می شود اشاره می کنیم .ان شاء الله :

  1. مورد اولی و مقدماتی اجرای عملی اخوه اسلامی«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ» و تواضح و فروتنی واسه ی مومنین « وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ» و ذلیلی در برابر مومنین «أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ» است، ولو به صورت یکطرفه باشد.

رسول الله صلی الله علیه وسلم پس از آموزش ایمان و رابطه های معنوی ایمانی ابزارهای ظاهری و عملی را هم نشان می دهد که به این رابطه ی ایمانی جنبه ی عملی می دهد: لَا تَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى تُؤْمِنُوا، وَلَا تُؤْمِنُوا حَتَّى تَحَابُّوا، أَوَلَا أَدُلُّكُمْ عَلَى شَيْءٍ إِذَا فَعَلْتُمُوهُ تَحَابَبْتُمْ؟ أَفْشُوا السَّلَامَ بَيْنَكُمْ [3] وارد بهشت نمی‌شوید تا اینکه ایمان آورید و ایمان نمی‌آورید مگر اینکه همدیگر را دوست بدارید، آیا شما را به امری راهنمایی نکنم که چون آن‌ را انجام دهید یکدیگر را دوست می‌دارید؟ سلام را میان خود منتشر سازید.

برای همین است که رسول الله صلی الله علیه وسلم در «یک جمعی» «متناسب با نیاز آن جمعِ مشخص»  در اجرای عملی آموزه های ایمانی به 6 حقوق مسلمان بر مسلمان اشاره دارد و می فرماید: حَقُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ سِتٌّ»: «حق مسلمان بر مسلمان شش چیز است». گفته شد: ای رسول الله صلی الله علیه وسلم، آن حقوق کدامند؟ فرمودند:«إِذَا لَقِيتَهُ فَسَلِّمْ عَلَيْهِ، وَإِذَا دَعَاكَ فَأَجِبْهُ، وَإِذَا اسْتَنْصَحَكَ فَانْصَحْ لَهُ، وَإِذَا عَطَسَ فَحَمِدَ اللهَ فَشمِّتْهُ، وَإِذَا مَرِضَ فَعُدْهُ وَإِذَا مَاتَ فَاتَّبِعْهُ[4]«چون او را ملاقات کردید، بر وی سلام کنید؛ چون تو را دعوت نمود، اجابت کنی؛ اگر از تو نصیحت خواست، او را نصیحت کنی و چون عطسه زدو الحمدلله گفت: پاسخ عطسه‌اش (را با گفتن یرحمک الله) بدهید و چون بیمار شد، به عیادتش بروید و اگر مرد، در تشییع جنازه‌اش شرکت کنید

(ادامه دارد…….)


[1] متفق علیه. ” أخرجه البخاري، كتاب المظالم والغصب، باب نصر المظلوم، (3/ 129) برقم: (2446)، ومسلم، كتاب البر والصلة والآداب، باب تراحم المؤمنين وتعاطفهم وتعاضدهم، (4/ 1999)، برقم: (2585(.

[2]بخاری، نسائی، ترمذی و…

[3] مسلم، کتاب الإیمان، باب بیان أنه لا یدخل الجنة إلا المؤمنون (1/74)، (ش: 54).

[4] البخاری مع الفتح بنحوه فی کتاب الجنائز، باب الأمر باتباع الجنائز (3/112)، (ش: 1240)؛ ومسلم فی کتاب السلام، باب من حق المسلم على المسلم رد السلام (4/1705).

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(36- қисмат)

Мо аз онон гадойи вахдат ва хаммасир шудан намекунем, ва миннати каси хам намекашем, хар касики қасд дорад барои эълойи каламатуллох ва ташкили уммати вохида ва жамоати вохида таслими фармони аллох бишавад барои худиш карда аст ва судиш ибтидо ба жийби худиш меравад.

وَمَن جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ(عنکبوت/6)

Ин даста аз муслиминики дунё ононро ба бози гирифта аст дар хар жомеъайи ва дар хар тағйир ва тахаввули танхо ва танхо назорагар хастанд ва таслими қудрат мешаванд. Барои онхо фарқи надорад ин қудратро чи каси бар онхо ижроъ мекунад, мухим ин астки дар хиёлишон орзу мекунандки ба нафъишон бошад. инхо дар хеч дўврайи аз торихи башарият омили тағйир ва тахаввули бунёдий набуданд, хар чандки дар интихобот метавонанд раъйи худишонро ба сандуқхо бирезанд ва ададхоро тағйир бидиханд аммо дар фаолиятхойи жиходий ва амалийки дар он мумкин аст жонишон ва мутаъаллиқоти дунёишон ба хатар биёфтад инхо харгиз кучактарин тахарруки накарданд. Барои хамин кучактарин таъсири мусбати хам бар жараёни руба жилов шариатгероён надоштанд. Агар дар замони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам танхо се нафар дунё гулишон зад ва ба хамрохи мунофиқин дар жанги табук ширкат накарданд, имруза бештар аз ек миллиярд мусалмонро дунё гулишон зада аст ва мужохидини шариатгероро рахо карданд ва танхо аз дур ва аксаран аз коноли мохворахо ва соири расонахойи ижтимоий куффор ва аз нигохи куффори секуляри хорижий ва муртаддини махаллий ва мунофиқин ва секулярзадахо ба хохар ,бародарони озодхохи худишон нигох мекунанд.

Агар он даста аз бародаронимонки масири жиход ва харакат ба самт ва суйи такомул ва хилафату ала минхажин нубувватро иштибох мераванд ва доройи сифоти хуб ва бади хастанд

(قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ)

ро ба хийли азими мунофиқин ва секулярзадахо – дуотун ала абваби жаханнама – ва хамкори онхо бо куффори ишғолгари хорижий ва муртаддини махаллий дар жанги гарм ва бахусус равонийро изофа кунем, агар таъдоди муслиминики фариби ин мовжудияти ин секулярзадахоро хурданд ба хисоб биёварем воқеан муодилайи нигарон кунанда ва гох фожеъаомизи мешавад.

Дар чанин шароити анжом додани бузургтарин вожиби айний пас аз иймон ба аллохки дафъи душмани соили секуляри хорижий ва муртаддини махаллий ва бедоргари исломий аст, танхо ва танхо ба ухдайи собиқунал аввалуни андаки хар қовми мухтас мешавад.

Дар ин сурат барои тамоми сабиқунал аввалун ва тамоми муборизин тамоми дархойи тафарруқ ва инхисор талабий ва таваххумгероий жохилона баста шуда ва чорайи жуз вахдати огохона, хадафманд ва харакатий боқий намонда аст, ва чорайи жуз истефода ва бахрагири аз энержи ва қудрати хамдигар надоранд, ва харгуна такрави собиқунал аввалун хар сарзамини боис мешавадки дар сафи олудахо

( قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ)

қарор бигиранд ва вазъи мовжуд миёни муслимин ва созмонхойи жохилий ва тоғути душманони қонуни шариати аллох ононро ба сурати хийли музиёна ва хийли берахмона дар худиш хафа ва хазм кунад.

Такрави барои мо сам аст ва тафарруқ аз сифоти мушрикин ва секуляристхост:

وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ* مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ،

дар баробар, вахдати огохона ва хадафманд барои мо хам стротежик аст хам токтик. Токтик аз ин лахозки василайи аст барои басиж ва созмондехи тамоми энержи ва  қудрати нахофтайи муслимин бар қоидайи:

: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا (آل عمران/103)

Ва барои мо вахдати огохона, хадафманд ва харакатий стротежик хам хаст чун масалайи нобудийи душманони аллох ва муслиминро аз тариқи ек нафири ом  ва жиходи фарогири муслимин мадди назари худиш қарор дода аст.

.یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انفِرُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِیتُم بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فِی الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِیلٌ ‏ (توبه/38)

Тамоми токтикхо ва стротежикхойи мо жихати вахдати огохона, хадафманд ва харакатий барои касби қудрат аст, чун жохилияти секуляри мухожим ва ишғолгар ва муртаддин ва новкарони махаллийи он харгиз “ муаддабона” ва “ бо хавохиш ва таманно” даст аз куштор ва жанги мусаллахона бо мо барнамедоранд то замоники мо даст аз мафохими чохоргонайи динимон бикашем:

: وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ

Барои хамин астки танхо бо “ қудрати умдайи муслимин” астки “ қудрати умдайи душмани мухожим” мутаваққиф ва мунхадим мешавад.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(34- қисмат)  

Илова бар он лозим аст ва бояд ба ин нукта хам диққат кунемки хилафату ала минхажин нубувват махсули даража еки муслимин аст ва хукумати бадил ва нозили исломий махсули даража ду ва изтирорийи муслимин аст ва мажлиси шўройи мужохидин хам махсули даража се ва изтирорийи муслимин астки дар сурати набуди махсулоти даража ек ва ду ба вужуд омада аст. Холо хар каси саъй кунад огохона ва ба мейли худиш махсули даража еки муслиминро ба даража ду ва махсули даража дуйи муслиминро ба даража се табдил кунад бидуни кучактарин шакки бузургтарин зарбаро бар муслимин ворид карда аст, ва агар душмани огохи набошад қатъан дар масири ахдофи душмани огох ва бар алайхи манофеъи муслимин кор карда аст, мисли табдили хилафату ала минхажин нубувват ба хукумати бадили исломийи бани Умайя.

Фожеабортар аз ин замони астки хукумати бадили изтирорийи исломий мисли усмонийхо табдил бишавад ба инхамма хукумати тоғути кофари секуляр ва табдил бишавад ба инхамма гуруххо ва дастахойи мухталифи исломийки хатто аз ек шўройи муттахиди мужохидин хам бебахра хастанд; ва ё хатто гуруххойи мисли эътилофи шимоли Афғонистон бо кўмаки куффори секуляри хорижий ва муртаддини махаллий хукумати бадили исломийи толибонро нобуд кунанд ва ба жойиш куффори секуляри жахоний ва муртаддини махаллийро хоким кунанд. Химоқат, мусибат ва жиноёти болотар аз ин наметавонад вужуд дошта бошадки худиш мусаббаби даххо ва балки хазорон жиноёти дигар мешавад. Замоники иддайи аз тожирони жиход ва дастахойи аз мунофиқин ва секулярзадахо ва муртаддин ба ин шикл бо вазъи мовжуди муслимин бози ва муомала мекунанд, вазъи нигарон кунандайи бар муслимин хоким шуда астки шароити жиход ва харакат ба самти жиловро барои собиқунал аввалун хар жомеъайи хассос карда аст.

Дар шароитики дар “ вазъи мовжуд”  аксари муслимин мунфаъил ва ба дур аз майдонхойи жиход ва мубориза ба сар мебаранд, ва аксаран ба фикри пулдор шудан ё хариди замин ва амлок ва васоили хона ва хурдани хўрокихойи мутанаввиъ ва суфрахойи тафрихий ва нигох кардан ба филмхойи саргарм кунанда ва ғейрих хастанд ва ошкоро дунё онхоро ба бози гирифта аст:

وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَلَلدَّارُ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (أنعام/ 32)

Дар чанин шароитики дунё муслиминро ба бози гирифта аст ва муслимин хатто бо вужуди хамдардийи бо собиқунал аввалун муборизи сарзамини худишон ё соири сарзаминхо чанон дар моддийгароий ва фардгароий ва дунё дусти ва безори аз марг ва дил накандан аз дунё ғарқ шудандки қудрати тахаррук ва жунбидан аз онон гирифта шуда аст ва бо вужуди касратишон душманон бар онон ғалаба пейдо карданд:

يُوشِكُ الْأُمَمُ أَنْ تَدَاعَى عَلَيْكُمْ كَمَا تَدَاعَى الْأَكَلَةُ إِلَى قَصْعَتِهَا فَقَالَ قَائِلٌ وَمِنْ قِلَّةٍ نَحْنُ يَوْمَئِذٍ قَالَ بَلْ أَنْتُمْ يَوْمَئِذٍ كَثِيرٌ وَلَكِنَّكُمْ غُثَاءٌ كَغُثَاءِ السَّيْلِ وَلَيَنْزَعَنَّ اللَّهُ مِنْ صُدُورِ عَدُوِّكُمْ الْمَهَابَةَ مِنْكُمْ وَلَيَقْذِفَنَّ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ الْوَهْنَ فَقَالَ قَائِلٌ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَا الْوَهْنُ قَالَ حُبُّ الدُّنْيَا وَكَرَاهِيَةُ الْمَوْتِ[1]

Зуд астки умматхо бар шумо хамла кунанд монанди хамлайи хурондахо бар коса, каси гуфт: оё ба иллати кам будани теъдоди мост? Фармуданд: на балки шумо зиёд хастид; аммо монанди кафи дарё мебошид ва худованди мутаол хайбати шуморо аз қалби душманони шумо берун мекашад ва дар қалбхойи шумо сустиро жо медихад. Каси гуфт: ё росулуллох сусти мо дар чист? Фармуданд: дар дусти дунё ва карохият аз марг.

Замоники чанин вазъи пеш омада аст, замоники ба далили дунё дусти муслимин ва дил бастани онон ба дунё ва безори аз марг, ва хатто фаромуш кардани марг ва дунёйи баъди ва зиндаги аслий онон, муслимин мутафарриқ ва даста даста шуданд, ва чанин вазъи бар мо тахмил шуда аст, кори сабиқунал аввалун пешгом танхо тафсири манобеъи шаръий ва вазъи мовжуд ва назария пардози нест, балки тағйири вазъи мовжуд аст. Кори мо фолбини ва тамошо кардан нест, балки омада кардани малзумот ва шароити тағйир аст, кори мо мунтазир шудан то фарохам шудани хиёлий ва таваххуми ва иттифоқий асбоби тағйир нест, балки омада кардан ва тахия кардани малзумот ва шароити тағйир ва вахдати огохона ва хадафманд ва касби қудрати воқеъий аст.

Мо аз харгуна талош ва даъвати нисбат ба ин муслиминики дунё ононро ба бози гирифта аст ва арзиши қиёмати худишонро фаромуш карданд кутохи намекунем, мо танхо омузишхойи ақидатий ва амалий медихем ва саъй мекунемки бо ин омузишхойи ақидатий ва бахусус амалий вазоифи худимонро дар баробари онон анжом бидихем. Мо харгиз набояд хамбастаги ва иттиходроки зарурати дуруст кардани қудрат астро аз ин муслимини хасис нисбат ба қонуни шариати аллох ва дилбоз нисбат да дунё гадойи кунем, тажруба собит карда астки ин даста аз муслимин чизи ба собиқунал аввалуни худишон намедиханд ва бештар назорагар мешаванд, пас мо набояд вахдати огохона ва хадафмандро аз ин даста гадойи кунем, ва набояд мунтазири тараххум ва дилсузи ин даста аз муслимин бошем. Ин даста аз муслимин дар замони муғулхо ва замони мухталиф ва хам акнун озмойиши худишро пас доданд.

Вазифайи мо танхо ва танхо даъват ва иқомайи хужжати набавий ва нихояти дилсузи ва омузишхойи амалий ба онхо, ва харакат ба самти ташкили шўройи улил амри жахоний ва ташкили хукумати исломий ала минхажин нубувват аст, мо масъули аъмоли онхо нестем:

فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ *  لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُسَيْطِرٍ (غاشیه/21-22)

Ту панд ва андарз биде ва ёдовари кун. Чироки ту танхо панд диханде ва ёдовари кунандайи ва бас. Ту бар онон чира ва мусаллат нести.

(идома дорад……..)


[1]أخرجه أبو داود (4299) وأحمد (37/82)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(3-қисм)

Имоми Шофеъий ва Суфёни Саврийга ўхшаган баъзи кишилар Умар ибни Абдулазизни хулафойи рошидин дегани ёки имоми Ахмад ибни Ханбалга ўхшаган кишилар Абдуллох ибни Зубайрни хулафойи рошидин жумласидан хисоблагани учун эмас………яъни хулафойи рошидин шу бир неча сонли кишилардан иборат эмас; бу ердаги бошқа бир нуқта шуки, уларни канали орқали ироя берилган намоянда ва муваххид шўрони сўзловчиси ва вохид ижмоъ ва вохид жамоат ироя берган нарсага худди росулуллох саллаллоху алайхи васалламни суннатларига ўхшаш пойбанд бўлиш лозим. Хар бир халифайи рошиднинг ижтиходий ишлар бўйича ўзини асри ва ўзини кунида чиқарган хукми ва суннатига итоат қилиниши вожиб бўлади, шу сабабли хам Али ибни Аби Толиб ўзидан олдин ўтган икки халифани суннатига тобеъ бўлмаган, у киши айтган эдики, мен ўзимни мавжуд вазиятимга асосан раъй бераман ва ўзимни замонимдаги суннатга эгаман, ўтган икки халифани суннати асосида назар бермайман. Мана бу хам тафсир:

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواأَطِيعُوااللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ. (نساء/59)است.

Чунки шўро, қуръон ва суннатни мавжуд вазият асосида ва кундалик эхтиёжларга кўра ироя беради ва ўзини ўрни учун итоат қилиш хам вожибдур. Шўронинг мана бу назари хам жамиятни рахбари томонидан ироя берилади.

-Энди агар шундай шўро мавжуд бўлса ва у ўзини вохид ижмоъси билан вохид жамоатни ташкил қилган бўлса ва бирор киши мана бу вохид жамоатдан жудо бўлса, тафрақа ижод қилса, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бундай шахс хақида мархамат қиладиларки:

  مَنْ فَارَقَ الجَمَاعَة، وَخَرَجَ مِنَ الطَّاعَةِ، فَمَاتَ فَمِيتَتَهُ جَاهِلِية،

кимки жамоатдан жудо бўлса ва бўйинсинишдан четга чиқиб кетса ва ўлим топса, жохилият ўлими билан ўлган бўлади.

-Хатто агар бу шўро бир рахбарни сайлаган бўлса, бир гурух кишилар эса бошқа бир кишига байъат беришса ва тафрақа ижод қилишса, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:

  إِذَا بُويِعَ لِخَلِيفَتَيْنِ، فَاقْتُلُوا الْآخَرَ مِنْهُمَا:

бир замонда икки халифага байъат берилган бўлса, иккинчи халифани ўлдиринглар.

Мана булар эхтиёт бўлиниши керак бўлган ва вохид умматни ва вохид жамоатни химоя қилиш учун берилган росулуллох саллаллоху алахйи васалламни нахийларидур:

  مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَااسْتَطَعْتُمْ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَثْرَةُ مَسَائِلِهِمْ وَاخْتِلافُهُمْ عَلَى أَنْبِيَائِهِمْ “.

Сизларни хар қандай нарсадан нахий қилган бўлсам ундан пархез қилинглар ва агар бир нарсага амр қилган бўлсам қодир бўлганингизча уни бажаринглар.

Бу ерда мана шу нарсага диққат қилиниши керакки, берилган енгиллик нахий ва мухаррамотлар хақида эмас, балки дастур борасида айтилган. Тафарруқ шундай энг ёмон мухаррамотлардан бири  бўлиб, унинг шахсий ва ижтимоъий таъсири шаробхўрлик, рўза тутмаслик, зинокорликка ўхшаган мухаррамотлардан кўра ёмонроқдур,тафарруқ аллох таоло умматга ва жамоатга берган ваъдаларини нозил бўлишига монеъ бўлади. Тафарруқ вохид умматни ва вохид жамоатни ташкил бўлиши йўлидаги энг катта тўсиқ ва исломий хукумат учун хам энг катта монеъ хисобланади, у ошкора барча фасодлар учун шароитни мухайё қилади ва тафрақа соладиган кимсаларни жинояти бир зинокорни,шаробхўрни, рўза тутмайдиган ва закот бермайдиган кимсани  жиноятидан кўра баттарроқдур.

Аллох таоло мўъминларни ўртасини иймон билан улфат қилгандан сўнг, тафарруқ келса, у мўъминларнинг энг катта химоячиси аллохни нусратини қўлдан бой беришади ва улар ана ўшанча ошкор ва пинхон душманни қаршисида хеч кимсиз танхо қолишади. Аллох таоло мархамат қиладики: 

هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ * وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً مَّا أَلَّفَتْ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (انفال/62-63)

У сизни ўз ёрдами  ва мўъминлар билан қувватлантирган ва уларнинг (мўъминларнинг ) дилларини бирлаштирган зотдир. Агар (ердаги) бор нарсани сарфласангиз хам уларнинг дилларини бирлаштира олмаган бўлур эдингиз. Лекин аллох уларни бирлаштирди. Албатта, у қудратли,хикматлидир.

Мўъминларни ўртасидаги улфатдан ва уларнинг бир-бирларини химоя қилишларидан сўнг, аллох таоло душман билан жанг қилишга амр қилади ва мархамат қиладики:

   یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ (انفال/65)‏

Эй пайғамбар, мўъминларни жангга чорланг!

(давоми бор……..)

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ آلتِینچِی دَرس: نِیمَه قِیلِیش کِیرَک؟ آنگلِی، مَقصَدلِی وَ حَرَکَتلَه نوُچِی وَحدَت.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ آلتِینچِی دَرس: نِیمَه قِیلِیش کِیرَک؟ آنگلِی، مَقصَدلِی وَ حَرَکَتلَه نوُچِی وَحدَت.

شیخ ابو حمزه هورامی حفظه الله نی ااودیا تسمه سیدن یازیب آلینگن.

(3-قیسم)

اِمامِی شافِیعِی وَ سُفیان ثَورِیگه اوُحشَه گن بَعضِی کِیشِیلَر عُمَر اِبنِ عَبدُالعَزِیزنِی خُلافایِی راشِیدِین دِیگه نِی یاکِی اِمامِی اَحمَد اِبنِ حَنبَلگه اوُحشَه گن کِیشِیلَر عَبدُالله اِبنِ زُبَیرنِی خُلافایِی راشِیدِین جُملَه سِیدَن حِسابلَه گه نِی اوُچُون اِیمَس…….. یَعنِی خُلَفایِی راشِیدِین شوُ بِیر نِیچَه سانلِی کِیشِیلَردَن عِبارَت اِیمَس؛ بوُ یِیردَگِی باشقَه بِیر نوُقطَه شوُکِی، اوُلَرنِی کَنَلِی آرقَه لِی اِرایَه بِیرِیلگن نَمایَندَه وَ مُوَحِّد شوُرانِی سوُزلاوچِیسِی وَ واحِد اِجماع وَ واحِد جَماعَت اِرایَه بِیرگن نَرسَه گه حوُددِی رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی سُنَّتلَرِیگه اوُحشَش پایبَند بوُلِیش لازِم. هَر بِیر خَلِیفَه یِی راشِیدِنِینگ اِجتِهادِی اِیشلَر بوُیِیچَه اوُزِینِی عَصرِی وَ اوُزِینِی کوُنِیدَه چِیقَرگن حُکمِی وَ سُنَّتِیگه اِطاعَت قِیلِینِیشِی واجِب بوُلَه دِی، شُو سَبَبلِی هَم عَلِی اِبنِ طالِب اوُزِیدَن آلدِین اوُتگن اِیککِی خَلِیفَه نِی سُنَّتِیگه تابِع بوُلمَه گن، اوُ کِیشِی اَیتگن اِیدِیکِی، مین اوُزِیمنِی مَوجُود وَضِیعیَتِیمگه اَساساً رَعی بِیرَه مَن وَ اوُزِیمنِی زَمانِیمدَگِی سُنَّتگه اِیگه مَن، اوُتگن اِیککِی خَلِیفَه نِی سُنَّتِی اَساسِیدَه نَظَر بِیرمَیمَن. مَنَه بُو هَم تَفسِیريَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواأَطِيعُوااللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ. (نساء/59) ) چوُنکِی شوُرا، قُرآن وَ سُنَّتنِی مَوجُود وَضِیعیَت اَساسِیدَه وَ کوُندَه لِیک اِیختِیاجلَرگه کوُرَه اِرایَه بِیرَه دِی وَ اوُزِینِی اوُرنِی اوُچُون اِطاعَت قِیلِیش هَم واجِبدوُر. شوُرانِینگ مَنَه بوُ نَظَرِی هَم جَمِیعیَتنِی رَهبَرِی تامانِیدَن اِرایَه بِیرِیلَه دِی.

– اِیندِی اَگر شوُندَی شوُرا مَوجُود بوُلسَه وَ اوُ اوُزِینِی واحِد اِجماعسِی بِیلَن واحِد جَماعَتنِی تَشکِیل قِیلگن بوُلسَه وَ بِیرار کِیشِی مَنَه بُو واحِد جَماعَتدَن جُودا بوُلسَه، تَفرَقَه اِیجاد قِیلسَه، رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلّم بوُندَی شَخص حَقِیدَه مَرحَمَت قِیلَه دِیلَرکِی:   مَنْ فَارَقَ الجَمَاعَة، وَخَرَجَ مِنَ الطَّاعَةِ، فَمَاتَ فَمِيتَتَهُ جَاهِلِية، [1]  کِیمکِی جَماعَتدَن جوُدا بوُلسَه وَ بوُیِینسِینِیشدَن چِیتگه چِیقِیب کِیتسَه وَ اوُلِیم تاپسَه، جاهِلِیَت اوُلِیمِی بِیلَن اوُلگن بوُلَه دِی.

– حَتَّی اَگر بُو شوُرا بِیر رَهبَرنِی سَیلَه گن بوُلسَه، بِیر گوُرُوه کِیشِیلَر اِیسَه باشقَه بِیر کِیشِیگه بَیعَت بِیرِیشسَه وَ تَفرَقَه اِیجاد قِیلِیشسَه، رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلَّم مَرحَمَت قِیلَه دِیلَرکِی إِذَا بُويِعَ لِخَلِيفَتَيْنِ، فَاقْتُلُوا الْآخَرَ مِنْهُمَا: [2] بِیر زَماندَه اِیککِی خَلِیفَه گه بَیعَت بِیرِیلگن بوُلسَه، اِیککِینچِی خَلِیفَه نِی اوُلدِیرِینگلَر.

مَنَه بوُلَر اِیختِیاط بوُلِینِیشِی کِیرَک بوُلگن وَ واحِد اوُمَّتنِی وَ واحِد جَماعَتنِی حِمایَه قِیلِیش اوُچُون بِیرِیلگن رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی نَهِیلَرِیدوُر مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَااسْتَطَعْتُمْ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَثْرَةُ مَسَائِلِهِمْ وَاخْتِلافُهُمْ عَلَى أَنْبِيَائِهِمْ [3] “.  سِیزلَرنِی هَر قَندَی نَرسَه دَن نَهِی قِیلگن بوُلسَم وَ اوُندَن پَرهِیز قِیلِینگلَر وَ اَگر بِیر نَرسَه گه اَمر قِیلگن بوُلسَم قادِر بوُلگه نِینگِیزچَه اوُنِی بَجَه رِینگلَر.

بوُ یِیردَه شوُ نَرسَه گه دِققَت قِیلِینِیشِی کِیرَککِی، بِیرِیلگن یِینگِیللِیک نَهِی وَ مُحَرَّماتلَر حَقِیدَه اِیمَس،بَلکِی دَستوُر بارَه سِیدَه اَیتِیلگن. تَفَرُّق شوُندَی اِینگ یامان مُحَرَّماتلَردَن بِیرِی بوُلِیب، اوُنِینگ شَخصِی وَ اِجتِمائِی تَأثِیرِی شَرابخوُرلِیک، رُوزَه توُتمَسلِیک زِناکارلِیککَه اوُحشَه گن مُحَرَّماتلَردَن کوُرَه یامانراقدوُر، تَفَرُّق اَلله تَعالَی اوُمَّتگه وَ جَماعَتگه بِیرگن وَعدَه لَرِینِی نازِل بوُلِیشِیگه مانِع بوُلَه دِی. تَفَرُّق واحِد اوُمَّتنِی وَ واحِد جَماعَتنِی تَشکِیل بوُلِیشِی یوُلِیدَگِی اِینگ کَتتَه توُسِیق وَ اِسلامِی حُکوُمَت اوُچُون هَم اِینگ کَتتَه مانِع حِسابلَه نَه دِی، اوُ آشکارَه بَرچَه فَسادلَر اوُچُون شَرائِطنِی مُهَیّا قِیلَه دِی وَ تَفرَقَه سالَه دِیگن کِیمسَه لَرنِی حِمایَتِی بِیر زِناکارنِی، شَرابخوُرنِی، رُوزَه توُتمَیدِیگن وَ زَکات بِیرمَیدِیگن کِیمسَه نِی حِمایَتِیدَن کوُرَه بَتتَرراقدوُر. [4]

اَلله تَعالَی مُؤمِنلَرنِی اوُرتَه سِینِی اِیمان بِیلَن اوُلفَت قِیلگندَن سوُنگ، تَفَرُّق کِیلسَه، اوُ مُؤمِنلَرنِینگ اِینگ کَتتَه حِمایَه چِیسِی اَلله نِی نُصرَتِینِی قوُلدَن بای بِیرِیشَه دِی وَ اوُلَر اَنَه اوُشَنچَه آشکار وَ پِینهان دُشمَننِی قَرشِیسِیدَه هِیچ کِیمسِیز تَنها قالِیشَه دِی . اَلله تَعالَی مَرحَمَت قِیلَه دِیکِی:   هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ * وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً مَّا أَلَّفَتْ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (انفال/62-63) اوُ سِیزنِی اوُز یاردَمِی وَ مُؤمِنلَر بِیلَن قُوَّتلَنتِیرگن وَ اوُلَرنِینگ (مُؤمِنلَرنِینگ) دِیللَرِینِی بِیرلَشتِیرگن ذاتدِیر. اَگر ( یِیردَگِی) بار نَرسَه نِی صَرفلَه سَنگِیز هَم اوُلَرنِینگ دِیللَرِینِی بِیرلَشتِیرَه آلمَه گن بوُلوُر اِیدِینگِیز. لِیکِن اَلله اوُلَرنِی بِیرلَشتِیردِی. اَلبَتَّه، اوُ قُدرَتلِی، حِکمَتلِیدِیر.

مُؤمِنلَرنِی اوُرتَه سِیدَگِی اوُلفَتدَن وَ اوُلَرنِینگ بِیر- بِیرلَرِینِی حِمایَه قِیلِیشلَرِیدَن سوُنگ، اَلله تَعالَی دُشمَن بِیلَن جَنگ قِیلِیشگه اَمر قِیلَه دِی وَ مَرحَمَت قِیلَه دِیکِی:    یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ (انفال/65)‏ اِی پَیغَمبَر، مُؤمِنلَرنِی جَنگگه چارلَنگ!

(دوامی بار……)


[1]مسلم 1848

[2]مسلم 1853

[3]مسلم 1337. بخاري . ترمذي

[4] مادام که در تحلیل و تحریم نیافتاده اند .

درسهای مقدماتی/درس ششم:  چه باید کرد؟ وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی

درسهای مقدماتی/درس ششم:  چه باید کرد؟ وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی

 پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

(3-قسمت)

اینکه بعضی ها چون امام شافعی و سفيان الثوري کسی چون عمر بن عبدالعزیز را خلیفه ی راشد دانستند و عده ای  چون امام احمد بن حنبل نه، و یا عده ای عبدالله بن زبیر را جزء این خلفای راشده آورده اند و دیگران نه …. یعنی خلفای راشدین همان چند تا نیستند؛ و نکته  ی دیگر اینکه چیزی که از کانال آنها که نماینده و سخنگوی شورای موحد و اجماع واحد و جماعت موحد هستند ارائه می شود لازم است مثل سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم باید به آن پایبند شد. و می دانیم که حکم و سنت هر خلیفه ی راشدی در امور اجتهادی روز برای عصر خودش واجب الاطاعه ست، برای همین بود که علی بن ابی طالب خودش را مقید به سنت دو  خلیفه ی گذشته نمی کرد و می گفت من بر اساس وضع موجود خودم رای می دهم و سنت زمان خودم را دارم نه براساس سنت دو خلیفه ی گذشته.  این هم تفسیر : يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوااللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ. (نساء/59)است. چون شورا، قرآن و سنت را بر اساس وضع موجود و نیازهای روز ارائه می دهد و برای ظروف خودش واجب الاطاعه ست . این نظر شورا هم از طریق رهبر جامعه ارائه می شود .

  • حالا اگرچنین شورایی وجود داشت و با اجماع واحد یک جماعت واحد را تشکیل داد و کسی بخواهد از این جماعت واحد جدا بشود و تفرقه ایجاد کند رسول الله صلی الله وسلم در مورد چنین شخصی می فرماید: مَنْ فَارَقَ الجَمَاعَة، وَخَرَجَ مِنَ الطَّاعَةِ، فَمَاتَ فَمِيتَتَهُ جَاهِلِية،[1] كسي كه جدا شود ازجماعت و بيرون شود از فرمانبرداری و باز بميرد، مرده است به مرگ جاهليت.
  • و حتی اگر این شورا یک رهبر را انتخاب کرد و بعدا کسانی به یک شخص دیگربیعت دادند و تفرق به وجود آوردند رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرماید: إِذَا بُويِعَ لِخَلِيفَتَيْنِ، فَاقْتُلُوا الْآخَرَ مِنْهُمَا:[2]زماني كه با دو خليفه بيعت شد خليفه دوم از ايشان را بكشيد .

اینها همگی نهی های رسول الله صلی الله علیه وسلم جهت محافظت از امت واحد و جماعت واحد هستند که باید مواظب بود : مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَااسْتَطَعْتُمْ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَثْرَةُ مَسَائِلِهِمْ وَاخْتِلافُهُمْ عَلَى أَنْبِيَائِهِمْ “.[3] شما را از هر چيزي كه نهي کردم از آن پرهيز كنيد و اگر شما را به چيزي امر کردم هر مقدار كه توانستيد از آن انجام دهيد .

در اینجا باید دقت بشود که آسان گيري در دستورات است نه در نواهي و محرمات. تفرق یکی از بدترین محرمات است که آثار فردی و اجتماعی آن بسیار بدتر از محرماتی چون مشروب خواری و روزه خواری و زناکاری و امثالهم است، تفرق مانع نزول وعده هایی می شود که الله تعالی به امت و جماعت وعده داده است. تفرق بزرگترین مانع تشکیل امت واحد و جماعت واحد و بزرگترین مانع بازگشت حکومت اسلامی است که آشکارا زمینه ساز تمام مفاسد است و تفرقه اندازان مجرمینی هستند که جرمشان بسیار بدتر از جرم یک زناکار و مشروب خوار و روزه نگیر و زکات نده و غیره ست.[4]

بعد از آنکه الله تعالی با ایمان میان مومنین انس و الفت برقرار کرده است تفرق باعث می شود مومنین بزرگترین پشتیبانان خودشان را بعد از نصرت الله از دست بدهند و در برابر اینهمه دشمن آشکار و پنهان تنها و بی کس بمانند. الله تعالی می فرماید: هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ * وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً مَّا أَلَّفَتْ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (انفال/62-63) او همان کسی است که تو را با یاری خود و توسّط مؤمنان تقویت و پشتیبانی کرد .‏و در میان آنان الفت ایجاد نمود اگر همه آنچه در زمین است صرف می‌کردی نمی‌توانستی میان دلهایشان انس و الفت برقرار سازی . ولی خداوند میانشان انس و الفت انداخت، چرا که او عزیز و حکیم است.‏ به دنبال بیان این الفت میان مومنین و پشتیبانی آنها از همدیگرا ست که الله تعالی امر به جنگیدن با دشمنان می کند و می فرمایند: یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ (انفال/65)‏ ای پیغمبر ! مؤمنان را به جنگ برانگیز و تحریکشان کن .

(ادامه دارد…….)


[1]مسلم 1848

[2]مسلم 1853

[3]مسلم 1337. بخاري . ترمذي

[4] مادام که در تحلیل و تحریم نیافتاده اند .

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(34- қисмат)  

Дар ин сурат паёми ислом ва сийрайи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва ижмоъи муслимин ва паёми торихи ислом ба сурати возих ва ровшани инро ба мо мерасонадки : мажлиси вохиди шўройи мужохидин, хукумати бадили изтирорийи исломий ва халафату ала минхажин нубувват танхо абзорхойи хастандки боиси нозил шудани нусрати аллох ва нажоти муслимин аз ин залилий ва пасти хастанд, ва муслиминро ба иззатики аллох бароишон дар назар гирифта мерасонад, ва танхо ин абзорхойи сегона хастандки муслиминро ба унвони

«خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ»

Табдил мекунад, ва танхо ин абзорхойи сегона хастандки муслиминро ба шохиди барои хидояти дигарон

« لِّتَكُونُواْ شُهَدَآءَ عَلَى ٱلنَّاسِ»

Табдил мекунад, ва танхо бо ин се абзор астки муслимин метавонанд иддао кунандки дар масири адойи вазифа ва фаризайи амр ба маъруф ва нахий аз мункар қарор гирифтанд, ва танхо ва танхо бо ин се абзор астки муслимин метавонанд хамчун Робиъ ибни Омир розиаллоху анху бо азм ва иродайи пулодин ва эътимод ба нафс иддао кунандки: мо омадаем то бандагони худоро аз бандаги инсонхо нажот дихем ва банда худойишон кунем, ва нез ононро аз машаққоти дунёвий нажот дихем ва осойиши дунёвийро ба онон хадя бидихем. Хамчунин ононро аз ситами адён ба суйи адолати ислом рохнамоий кунем. Мо дини илохийро ба мардумон арза медорем. Хар касики онро пазиро шуд, мо хам уро мепазирем бо у бародар мешавем ва у ва сарзаминишро ба худиш вогузор мекунем. Аммо хар касики аз пазириш ва таслим ба худованд сарпичи кунад, бо у межангем то пас аз шаходат ба бехишт равем ё пируз гардем.” [1]

Замоники бо еки аз ин “ се абзор” қудрати ба даст наёварда бошид ва иддаойи Робиъ ибни Омир розиаллоху анхуро дар баробари тоғутхойи чун Рустам ва дигарон дошта бошид ё дар холи танз гуфтан ва шўхи кардан ба худит ва мухотибинит хасти, ё жохили хастики масири хидоят ва равиши жиход ба сабки росулуллох саллаллоху алайхи васалламро гум кардаи ва танхо куффори секуляри хорижий ва муртаддини махаллий ва мунофиқинро ба ханда ва тамасхури худит мекашони.

Дар тўвзихи ин се абзори қудратманд ва равишхойи шаръий истефодайи муносиб аз онхо лозим аст гуфта шавад:

Хилафату ала минхажин нубувват замоники ташкил мешавад дигар мо қудрати идори ва ижроий болотар аз ин дар дунё надорем, ва харгуна жанги муслимин бо ин бағи хисоб мешавад холо фарқи намекунад ин муслимин дар жойи хукумат хам дошта бошанд мисли жанги Муовия бо Али ибни Аби Толиб ва бар асоси ислом хам хукм кунанд?, ё на, танхо мисли хавориж жамоат ва гурухи бошанд ва бар алайхи чанин хукумати эълони жанг карда бошанд. Дар хар ду сурат ғейри машруъ хастанд. Хатто агар ек рахбар интихоб шуда бошад ва дар жойи дигари ба рахбари дигари байъат дода бишавад байъати дувуми ботил аст ва хатто дастури куштани дувуми хам содир шуда аст. Дар инжо кори ба мезони тақвойи тарафи муқобил нест.

Холо агар хилафату ала минхажин нубувват набошад ва хукумати бадили изтирорийи исломий хам вужуд дошта бошад боз қиёми шўройи мужохидин танхо замони бар алайхи ин жоиз астки мунжар ба хукумати бадили изтирорийи исломийи бехтар ва қудратмандтар ва бо кейфияттар бишавад ё мунжар ба боз гардондани хилафату ала минхажин нубувват бишавад на хатто чизи дигари мисли хамон хукумати бадили изтирорийи исломий.

Агар дар сарзамини ин хукумати бадили изтирорий хам нубуд ва танхо шўройи муваххиди мужохидин вужуд дошт боз харгуна қиёми бар алайхи он ғейри шаръий аст магар инки ин қиём мунжар ба ташкили хукумати бадили изтирорийи исломий ё мунжар ба ташкили хилафату ала минхажин нубувват бишавад.

Дар тамоми ин холат бояд дар назар доштки мо душмани шумора еки ба номи дини секуляризм ва яхуд ва муртаддини махаллий ва душманони шумора дувуми мисли мажус ва собеин ва душманони шумора севуми ба номи насоро ва душманони шумора чохоруми ба номи мунофиқин ва секулярзадахоро доремки дар камини мо нишастанд, ва хатто иддайи аз муслимин жохил хам худишонро жохилона душмани соили мо карданд. Пас хар қиём ва харакати аз пойин ба боло бояд санжида шавад, хушёрона ва бо басират бояд анжом бишавад ва набояд тахти хеч шароити ин душманони ошкор  ва пинхони худимонро нодида бигирем.

(идома дорад……..)


[1]ابن كثير ، البداية و النهاية/الجزء السابع/غزوة القادسية

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(33- қисмат)

Дар ин сурат мо барои муқобила бо душманонимон ва барои пеш бурдани жиходимон ва муборазотимон ва расидан ба ахдофимон ба се абзори мухим ва се коноли мухим ниёзмандем:

1-хилафату ала минхажин нубувватики аввалин ва мухимтарин абзор ва васила аст.

2-хукумати бадили изтирорийи исломийки дар замони набуди хилафату ала минхажин нубувват анжоми вазифа мекунад.

3-шўройи вохиди мужохидинки дар сурати набуди хилафату ала минхажин нубувват ва хукумати бадили изтирорийи исломий анжоми вазифа мекунад.

Ғейри аз ин “се абзор”ки хамма ек раъйи вохидиро бар асоси ижмоъи вохидишон ироя медиханд ва уммати вохидиро ташкил медиханд ва жамоати вохидиро ташкил медиханд дигар хеч абзори дигари барои муслимин вужуд надорадки битавонад ба пирузи ва нусратики аллох ваъдашро дода  даст пейдо кунад, ва хар чи баъди аз ин “ се абзори” огохона, хадафманд ва харакатий вужуд дорад куллан тафарруқ ва сусти ва залилий ва хадар рафтани энержийи муслимин аст.

Замоники ин “ се абзор” вужуд надоштандки жамоати вохидро ташкил бидиханд ва ё шумо хам натавонистид дар тўлиди еки аз ин абзорхо фаол бошид бехтарин рох ин астки аз тамоми роххойи инхирофийи дигарки ғейри аз залилий ва пасти ва хақорат ва нобуди ва шикаст чизи дарбар надоранд дури кунид то замоники еки аз ин “ се абзор”ки дар холатхойи мухталиф намояндаги жамоати вохиди муслиминро мекунанд ба вужуд биёянд: росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар посух ба суъоли Хузайфа розиаллоху анху дар маърифийи дуто аз шархойики домангири муслимин мешаванд ба ду гурух дар миёни муслимин ишора мекунад еки

«قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ»  ва дигари «دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ»

Ишора мекунад.

Хузайфа ибни Ямон розиаллоху анху мегуяд: мардум аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар мовриди хейр суъол мекарданд; ва ле ман аз шар ва бади аз ишон мепурсидам то мабодо ба он гирифтор шавам.

.مَخَافَةَ أَنْ يُدْرِكَنِي.

Арз кардам: эй росули худо, мо дар жохилият ва шар будем! Худованд ин хейрро барои мо фристод, оё баъди аз ин хейр ва хидоят шарри хохад омад? Дар жавоб фармуд: оре, гуфтам: оё баъди аз он шар, хейри хохад омад? Фармуд: бале, лекин дар он новъи олудаги вужуд дорад. Арз кардам: олудаги он дар чист? Фармуд: қовми хохад омадки ба ғейри аз хидоят( суннат ва дини ) ман дигаронро рохнамоий мекунад, бархи аз корхойишон ( маъруф ва бархи дигар мункар) аст.

.قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ؛

Оё баъди аз он хейр шарри хохад омад? Фармуд: оре, даъватгарони хастандки бар дарвозахойи жаханнам қарор доранд

دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ

Хар каси даъвати онхоро бипазирад уро дар он мендозанд; арз кардам: эй росули худо, онхоро бароимон тўвсиф намойид? Фармуд: онхо аз жинси мо хастанд ва бо забони мо сухан мегуянд; гуфтам агар онхоро дарк намудам чи дастури ба ман медихид? Фармуд: бо жамоати мусалмонон ва имомишон бош.

 تَلْزَمُ جَمَاعَةَ الْمُسْلِمِينَ وَإِمَامَهُمْ .

Гуфтам: агар мусалмонон жамоат ва имоми надоштанд?

فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُمْجَمَاعَةٌ وَلَا إِمَامٌ ،

Фармуд: дар он сурат аз хамма гуруххо ва фирқахо дури гузин агар шуда танайи дарахтиро мохкам бигир то маргит фаро расид, ва ту бар хамон хол боши.

قَالَ فَاعْتَزِلْ تِلْكَ الْفِرَقَ كُلَّهَا وَلَوْ أَنْ تَعَضَّ بِأَصْلِ شَجَرَةٍ حَتَّى يُدْرِكَكَ الْمَوْتُ وَأَنْتَ عَلَى ذَلِكَ[1]

 Мо дар ин чанд сола хар ду гурухро дидаем, гурухики дар муборизотишон олудаги доранд, ва ба дунболи тақлиди нобажо аз муфтихойи оли саъуд ва муфтихойи китобхонайи сокини дар дорул куфр, жахл, тундрави, кина ва нафрати нобажо ва соири олудагихойи нафсоний, масири ғейри аз шевайи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мардумро рохнамоий мекунандки хам сифоти хуб ва пасандидайи доранд ва хам сифоти мункар ва нописанди доранд.

قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ.

Ва дастайи дигар ахзоби мутаъаддид ва мутафарриқ ва дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо хастандки ошкоро бо шуорхойи диний ва бо таъвил ва тафсири ғалати оёт ва бози бо каламот мардумро ба суйи жаханнам даъват мекунанд.

دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ.

Бале, танхо аллох таоло жамоати вохиди муслиминро ба расмият мешносад ва инро хидояти росулуллох саллаллоху алайхи васаллам медонад ва пирузийи худишро хам танхо насиби жамоати вохиди муслимин мекунад. Ва медонемки танхо ин жамоати вохид хам аз тариқи он се конол ва “ се абзор” хилафату ала минхажин нубувват, хукумати бадили изтирорийи исломий ва мажлиси вохиди шўройи мужохидин ба вужуд меояд, ва хеч рохи дигари барои тўлиди жамоати вохид аз коноли дигари вужуд надорад.

(идома дорад………)


[1] متفق علیه / البخاري في صحيحه واللفظ له في كتاب الفتن – بَاب كَيْفَ الْأَمْرُ إِذَا لَمْ تَكُنْ جَمَاعَةٌ (وكذا رواه مسلم وابن ماجه