راهپیمائی ضد آمریکائی مسلمین کابل
این راهپیمایی، صبح امروز (سه شنبه، ۳۰ آذر) از چهارراهی عبدالحق کابل آغاز شد. معترضان بیشتر شعارهایی به زبانهای پشتو و انگلیسی در دست داشتند. آنان امریکا را «استعمارگر» خواندند و از آمریکا خواستند دست از محاصره ی داقتصادی و سیاسی افغانستان بردارد و پولهای منجمد شده ی افغانستان را آزاد کند.
محمد جلال؛ عضو کمیسیون فرهنگی امارت اسلامی گفت: «مردم افغانستان علیه تروریزم مالی دولت امریکا تظاهرات کردند».
یا اسلام یا سکولاریزم.
اوُزینینگ آخیرگی اِیلچیسی حِسابلنگن صلی الله علیه وسلمنی کیلگن زَمانیدَن بویان الله تعالی تورات و اِینجیلنی حُکمینی قبول قیلمیدی. بُولیب هَم الله تعالینی اوُزی اولرنی سَیّدیمیز مُوسی و اِیسی عَلیهمُ السّلامگه نازیل قیلگن اِیدی، اِیندی الله مُتعال اِسلام دِینینیگ بَرابَریده گی سکولاریسم دینینی قانونی و حُکمینی قندَی قیلیب قبول قیله دی؟ حُودّی مَنه شو سکولاریسمنی اوُزی هَر قندَی رَویش بیلن بُولیشیدَن قطعِی نَظر الله نینگ حُکمی بیر آئِله ده یا بیر قِیشلاقده یاکی بُولمَسَم ییر یوزیده گی حَتّی بیر مَحَلّه ده هَم حاکم بُولیشیگه رُوحصَت بِیرمَیدی-کو!
الله تعالی نِیمه اُوچون تورات و اِینجِیلنی حُمیگه رُوحصَت بیرمَسلیگینی دَلیلینی بیله سیزلرمی؟ چُونکی اِنسانّی نَفسانی حاحِیشلری “دینی سکولاریسمنی” قالیبیده الله نی وَحِی سی بیلن اَرَله شتیریب یُوباریلگن، و بُوزیلگن، ناخالیص بیر مَعجُون اِیشلب چیقه ریلگن. عاقیبتده اِیسه مَنه شو بُوزیلگن مَعجُون قالگن حالاص. یَعنی مَنه بُو شَریعَتلر “دینی سکولاریسمنی” بیر قیسمَتینی قبول قیلیشگن و اوُزلرینی شَریعَتلریگه اَرَله شتیریب قوُییشگن. شو سَبَبلی هَم یَنگی پَیغَمبَر جُونَتیلدی، یَنگی پَیغَمبَرنی کیلیشیگه مَنه بُو ساخته، بوزیلگن نَرسَه لر سَبَب بُولگن اِیدی. رَسول الله صلی الله علیه وسلمنی یُوباریلیشلرینینگ دَلیلی حُودّی اَنه اوُشه دِینده گیلرنینگ ساخته ، اَرَلشتیریلگن مَعجُونلری سَبَب بوُلگن اِیدی.
Ўзгартирилган шариатлар
Ўзини охирги элчиси хисобланган саллаллоху алайхи васалламни келган замонидан буён аллох таоло таврот ва инжилни хукмини хукмини қабул қилмайди. Бўлиб хам аллох таолони ўзи уларни саййидимиз Мусо ва Исо алайхимуссаломга нозил қилган эди, энди аллох мутаол ислом динининг баробаридаги секуляризм динини қонуни ва хукмини қандай қилиб қабул қилади? Худди мана шу секуляризмни ўзи хар қандай равиш билан бўлишидан қатъий назар аллохнинг хукми бир оилада ё бир қишлоқда ёки бўлмасам ер юзидаги хатто бир махаллада хам хоким бўлишига рухсат бермайди-ку!
Аллох таоло нима учун таврот ва инжилни хукмига рухсат бермаслигини далилини биласизларми? Чунки инсонни нафсоний хохишлари “дини секуляризмни” қолибида аллохни вахийси билан аралаштириб юборилган, ва бузилган , нохолис бир маъжун ишлаб чиқарилган. Оқибатда эса мана шу бузилган маъжун қолган холос. Яъни мана бу шариатлар “дини секуляризмни” бир қисматини қабул қилишган ва ўзларини шариатларига аралаштириб қўйишган. Шу сабабли хам янги пайғамбар жўнатилди,янги пайғамбарни келишига мана бу сохта, бузилган нарсалар сабаб бўлган эди. Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни юборилишларининг далили, худди ана ўша диндагиларнинг сохта, аралаштирилган маъжунлари сабаб бўлган эди.
یا اسلام یا سکولاریسم ؟
زمانی که الله متعال پس از آمدن آخرین فرستاده صلی الله علیه و سلم به حکم تورات و انجیلی راضی نیست که قبلاً خودش آن را بر سیدنا موسی و عیسی علیهما السلام نازل نموده، حالا چگونه الله متعال به حکم و قانون دین سکولاریسم در برابر دین اسلام راضی می شود؟ سکولاریسمی که به هیچ شیوه ای اجازه نمی دهد حکم الله در یک خانواده یا یک روستا یا حتی محله ای در روی کره ی زمین حکمفرما شود؟
می دانید چرا الله متعال اجازه نمی دهد که به تورات و انجیل حکم شود؟ چون هوی و خواسته های نفسانی انسان در قالب «دین سکولاریسم» را با وحی الله مخلوط کرده اند، و معجونی دستکاری شده و ناخالصی تولید شده، و همین معجون دستکاری شده باقی مانده. یعنی این شریعت ها بخشی از «دین سکولاریسم» را پذیرفته اند و با شریعت خود قاطی کرده اند و مخلوطی از شریعت الله و «دین سکولاریسم» را تولید کرده اند. برای همین هم پیامبر جدید آمد، آمدن پیامبر جدید به خاطر همین تحریفات و تولیدات این ها بود، به خاطر همین معجونی بود که این ها تولید کرده بودند. بعثت رسول الله صلی الله علیه و سلم به خاطر تولیدات و انحرافات این ها بود.
می دانید چرا الله متعال اجازه نمی دهد که به تورات و انجیل حکم شود
زمانی که الله متعال پس از آمدن آخرین فرستاده صلی الله علیه و سلم به حکم تورات و انجیلی راضی نیست که قبلاً خودش آن را بر سیدنا موسی و عیسی علیهما السلام نازل نموده
آمدن پیامبر جدید به خاطر همین تحریفات و تولیدات این ها بود، به خاطر همین معجونی بود که این ها تولید کرده بودند
دشمنلر حقیده تعلیمات.
دُشمَنلرنی مَنه بُو حالده دَرَجَه لرگه اَجرَتیش، اِسلام دُشمَنلری و مُسُلمانلرنی هَر قندَی مَوجُوداتدَن کوُره یَحشِیراق ته نیدیگن حالق- الله تامانیدَن تَعیین قیلینگن، او ذات مَرحَمَت قیله دی:
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ وَكَفَى بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللَّهِ نَصِيرًا (نساء/۴۵)
حالبُوکی، الله دُشمَنلرینگیزنی جُوده یَحشی بِیلگوچی، الله نی اوُزی ییته رلی دُوست، الله نی اوزی ییته رلی یاردَمچیدیر.
اَگر بیزلر الله و الله نی قانونلرینی چیتگه سُوریب کیته دیگن بُولسَک، کیم بیزلرگه دُشمَنلریمیزنی بُونچه لیک دِقّت بیلن دَرَجَه لرگه اَجرَتیب بیره آله دی؟ اولرگه قندَی مُعامَله قیلیشیمیز بارَسیده کیم بیزگه حامِیلیک قیلیب بیزلرنی باشقه رَدی؟
«وَكَفَى بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللَّهِ نَصِيرًا»،
حَه، او ذات بیزلرنی دُشمَنلریمیزنی هَم تعیین قیلیب بِیرگن؛ اَگر بیزلر هَم مَنه شو یُولده حَرَکت قیله ر اِیکنمیز، اَلبتّه بیزلرگه یاردَم بیریب مَدَدکاریمیز بُوله دی. اِنشا ءالله.
مَنه بُو شَرعِی رَویشده گی دُشمَنّی ته نیش و دُشمَنلرنی دَرَجَه لرگه اَجرَتیشنی ، اِسلامنی اَوّلیده گی مُسُلمانلر کیینراقش نازل بُولگن باشقه اَحکاملردَن آلدین تعلیم آلیب اونگه عَمَل قیلیشگن اِیدی. اَمّا بیزنینگ بُوگونگی کوُنده گی مُسُلمانلر یُوزلب حُکم و سُنّتلرنی بیلیشدی، لیکن مَنه بُو مُهِم اِیشگه نِسبَتاً جاهیل بُولیب قالیشگن. اوُلر آگاه مُسُلمانگه عُمُومًا عَلاقه سی بُولمَگن عَمَلّرنی قیلییب، ناتوُغری وَضِیعَتلرگه توشیب قالیشَدی.
Душманлар хақида таълимот
Душманларни мана бу холда даражаларга ажратиш, ислом душманлари ва мусулмонларни хар қандай мавжудотдан кўра яхшироқ танийдиган холиқ- аллох томонидан таъйин қилинган, у зот мархамат қилади:
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ وَكَفَى بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللَّهِ نَصِيرًا (نساء/۴۵)
Холбуки, аллох душманларингизни жуда яхши билгувчи, аллохни ўзи етарли дўст, аллохни ўзи етарли ёрдамчидир.
Агар бизлар аллохни ва аллохни қонунларини четга суриб кетадиган бўлсак, ким бизларга душманларимизни бунчалик диққат билан даражаларга ажратиб бера олади? Уларга қандай муомала қилишимиз борасида ким бизга хомийлик қилиб бизларни бошқаради?
«وَكَفَى بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللَّهِ نَصِيرًا»،
Ха, у зот бизларни душманларимизни хам таъйин қилиб берган; агар бизлар хам мана шу йўлда харакат қилар эканмиз, албатта бизларга ёрдам бериб мададкоримиз бўлади. Иншааллох.
Мана бу шаръий равишдаги душманни таниш ва душманларни даражаларга ажратишни, исломни аввалидаги мусулмонлар кейинроқ нозил бўлган бошқа ахкомлардан олдин таълим олиб унга амал қилишган эди. Аммо бизнинг бугунги кундаги мусулмонлар юзлаб хукм ва суннатларни билишади, лекин мана бу мухим ишга нисбатан жохил бўлиб қолишган. Улар огох мусулмонга умуман алоқаси бўлмаган амалларни қилиб,нотўғри вазиятларга тушиб қолишади.
دشمن شناسی شرعی به عنوان اولین آموزش
این در جه بندی دشمنان از جانب الله و خالقی صورت گرفته که بهتر از هر موجودی دشمنان اسلام و مسلمین را می شناسد و می فرماید : وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ وَكَفَى بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللَّهِ نَصِيرًا (نساء/۴۵) خداوند (از شما) بهتر دشمنانتان را ميشناسد، و كافي است كه خدا سرپرست (و نگهدارتان) باشد، و كافي است كه خدا ياور (و مددكارتان) باشد. اگر ما الله را و قانون الله را رها کنیم چه کسی می تواند این گونه دشمنان ما را با این دقت برای ما دسته بندی کند و ما را سر پرستی بکند در چگونگی برخورد با آنان؟ «وَكَفَى بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللَّهِ نَصِيرًا»، بله دشمنان ما را تعیین کرده؛ ما هم اگر در این مسیر حرکت کنیم یاری گر ما هم خواهد بود .ان شاء الله
این دشمن شناسی شرعی و درجه بندی دشمنان یکی از همان موارد اساسی و مهمی است که مسلمین صدر اسلام قبل از سایر احکامی که بعدها نازل می شود یادش گرفته بودند و به آن عمل می کردند، اما مسلمین کنونی ما با آنکه ممکن است صدها حکم و سنت دیگر را بلد باشند اما نسبت به این امر مهم جاهلند و مرتکب اعمال و موضع گیریهائی می شوند که ربطی به واکنش یک مسلمان آگاه ندارد.
ابن تیمیه رحمه الله ایته دی:
وَأَمَّا قِتَالُ الدَّفْعِ فَهُوَ أَشَدُّ أَنْوَاعِ دَفْعِ الصَّائِلِ عَنْ الْحُرْمَةِ وَالدِّينِ فَوَاجِبٌ إجْمَاعًا، فَالْعَدُوُّ الصَّائِلُ الَّذِي يُفْسِدُ الدِّينَ وَالدُّنْيَا لَا شَيْءَ أَوْجَبَ بَعْدَ الْإِيمَانِ مِنْ دَفْعِهِ فَلَا يُشْتَرَطُ لَهُ شَرْطٌ بَلْ يُدْفَعُ بِحَسَبِ الْإِمْكَانِ. وَقَدْ نَصَّ عَلَى ذَلِكَ الْعُلَمَاءُ أَصْحَابُنَا وَغَيْرُهُمْ فَيَجِبُ التَّفْرِيقُ بَيْنَ دَفْعِ الصَّائِلِ الظَّالِمِ الْكَافِرِ وَبَيْنَ طَلَبِهِ فِي بِلَادِهِ («الفتاوى الكبرى» لابن تيمية 5/ 538)
بو ییرده انیق ایتیلگن دیک مدافعه جهادی اوچون هیچ قندی شرط یوق.سیز حمایه له نیش موضوع سیده کیلتیرگن شرطلر بیلن اولامالرگه قرشی حالده ایش توتمه دینگیزمی؟
ج: بیز آلیب کیلگن منه بو شرطلرنی خیرالقورونده گی فقها رحمه الله لر و اولردن کیینگی لر جمله دن ابن تیمیه و باشقه لر شرعی منبع لردن بیان قیلیب کیلتیریشگن، بو مینی اجادیم یا 4-5 عصر آلدینگی نرسه هم ایمس.
منه بوندن سونگ سیز ابن تیمیه رحمه الله نیینگ بو سوزلرینی یحشیلب مطالعه قیلیب چیقینگ، شونده او کیشینینگ کیلتیرگن “شرط”دن منظوری نیمه؟ حمایه له نیش اوچون کیلتیریلگن شرطلرمی یا منظوری باشقه شرطلرمی؟ -ایکنینی بیلیب آله سیز.
او کیشی منه بو جمله ده و اوندن آلدین هم جهادنینگ فرضی کفایه حالتی یا طلب جهادی حقیده صحبت قیله دی و بوندن کیین فرضی عین حالتیده گی جهادگه اعتبارینی قره ته دی. او کیشی منه بو متنده ایته دیکی:
فَيَجِبُ التَّفْرِيقُ بَيْنَ دَفْعِ الصَّائِلِ الظَّالِمِ الْكَافِرِ وَبَيْنَ طَلَبِهِ فِي بِلَادِهِ.
فرضی کفایه نی شرطلریده آته- آنه نی عذنی، قرض ایگه سینی روحصتی، عیال کیشینینگ حوجه یینینی روحصتیسیز حهاد قیلمسلیگی و منه بونگه اوحشش مسله لر کیلتیریلگن بولیب، بولر مغنی المحتاج ده کیلگن: حجنی واجب بولیشیگه مانع بوله دیگن عذرلرنی برچه سی حهادنی هم واجب بولیشیگه مانع بوله آله دی، یولنی حوف سیزلیگیده کافرلر و یولتوسرلردن قورقیش حهادگه بارمسلیکگه عذر بوله آلمیدی، چونکی شخص جهادگه حطرگه توشیش، اوروش و جنگدن قورقمسلیک، حوف سیزلیک و عدالتنی قرار تاپیشی اوچون جهادگه باره دی. .[1]
ابن تیمیه رضی الله عنه ینه ایضاح بیریب ایته دیکی: اگر دشمن اسلام دیارلریگه حمله قیله دیگن بولسه،دشمنّی مقابلیگه چیقیش اینگ یقین بولگنلرگه واجب بوله دی. چونکی اسلامی دیارلرینی برچه سی بیتّه حسابله نه دی، منه بو شرایتده تیزلیک بیلن اقدام قیلیب دشمن تامانگه حرکت قیلیش واجبدیر. فرزند آته سینی عذنیسیز ، قرضدارکیشی هم قرض ایگه سینی روحصتیسیز کیته آله دی، امامی احمد رحمه الله کیلتیرگن حجت منه بو موضوع گه انیقلیک کیریته دی. .[2]
منه بولردن کیلیب چیقه دیگن بولسه، ابن تیمیه نینگ فرضی عینده رعایه قیلینیشی لازم بولمیدیگن شرطلردن بولگن منظوری ،مدافعه جنگیگه ایمس بلکی جهادی کفایه اوچون کیلتیرینگن شرطلردندیر.
[1] محمد بن أحمد الشربيني، مغني المحتاج، ج ٤ ص ٢١٧ / (وكل عذر منع وجوب الحج) كفقد زاد وراحلة (منع الجهاد) أي وجوبه (إلا خوف طريق من كفار) فلا يمنع وجوبه جزما لبناء الجهاد على مصادمة المخاوف (وكذا) خوف (من لصوص المسلمين) لا يمنع وجوبه (على الصحيح) لأن الخوف يحتمل في هذا السفر وقتال اللصوص أهم وأولى، والثاني يمنع كالحج فإنه قد يأنف من قتال المسلمين
[2] فتاوی الکبری4/608 / اذا دخل العدو بلاد الاسلام فلا ریب أنه یجب دفعه علی الاقرب فالاقرب اذبلاد الاسلام کلها بمنزلة البلدة الواحدة وانه یجب النفیر الیه بلا اذن والده ولاغریم ونصوص احمد صریحة بهذا
2.ибни Таймия рохимахуллох айтадики:
وَأَمَّا قِتَالُ الدَّفْعِ فَهُوَ أَشَدُّ أَنْوَاعِ دَفْعِ الصَّائِلِ عَنْ الْحُرْمَةِ وَالدِّينِ فَوَاجِبٌ إجْمَاعًا، فَالْعَدُوُّ الصَّائِلُ الَّذِي يُفْسِدُ الدِّينَ وَالدُّنْيَا لَا شَيْءَ أَوْجَبَ بَعْدَ الْإِيمَانِ مِنْ دَفْعِهِ فَلَا يُشْتَرَطُ لَهُ شَرْطٌ بَلْ يُدْفَعُ بِحَسَبِ الْإِمْكَانِ. وَقَدْ نَصَّ عَلَى ذَلِكَ الْعُلَمَاءُ أَصْحَابُنَا وَغَيْرُهُمْ فَيَجِبُ التَّفْرِيقُ بَيْنَ دَفْعِ الصَّائِلِ الظَّالِمِ الْكَافِرِ وَبَيْنَ طَلَبِهِ فِي بِلَادِهِ («الفتاوى الكبرى» لابن تيمية 5/ 538)
Бу ерда аниқ айтилгандек мудофаъа жиходи учун хеч қандай шарт йўқ. Сиз химояланиш учун келтирган шартлар билан уламоларга қарши холда иш тутмадингизми?
Ж: Биз олиб келган мана бу шартларни хойрул қурундаги фуқахо рохимахуллохлар ва улардан кейингилар жумладан ибни Таймия ва бошқалар шаръий манбаъларда баён қилиб келтиришган, бу мени ижодим ё 4-5 аср олдинги нарса хам эмас.
Мана бундан сўнг сиз ибни Таймия рохимахуллохнинг бу сўзларини яхшилаб мутолаъа қилиб чиқинг, шунда у кишининг келтирган “шарти”дан манзури нима?Химояланиш учун келтирилган шартларми ё манзури бошқа шартларми ?-эканини билиб оласиз.
У киши мана бу жумлада ва ундан олдин хам жиходнинг фарзи кифоя холати ё талаб жиходи хақида сухбат қилади ва бундан кейин фарзи айн холатидаги жиходга эътиборини қаратади. У киши мана бу матнда айтадики:
فَيَجِبُ التَّفْرِيقُ بَيْنَ دَفْعِ الصَّائِلِ الظَّالِمِ الْكَافِرِ وَبَيْنَ طَلَبِهِ فِي بِلَادِهِ.
Фарзи кифояни шартларида ота-онани изни , қарз эгасини рухсати,аёл кишининг хўжайинини рухсатисиз жиход қилмаслиги ва мана бунга ўхшаш масалалар келтирилган бўлиб ,булар муғниюл мухтожда келган: хажни вожиб бўлишига монеъ бўладиган урзларни барчаси жиходни хам вожиб бўлишига монеъ бўла олади; йўлни хавфсизлигида кофирлар ва йўлтўсарлардан қўрқиш жиходга бормасликка урз бўла олмайди,чунки шахс жиходга хатарга тушиш ,уруш ва жангдан қўрқмаслик, хавфсизлик ва адолатни қарор топиши учун жиходга боради. .[1]
Ибни Таймия розиаллоху анху яна изох бериб айтадики: агар душман ислом диёрларига хамла қиладиган бўлса, душманни муқобилига чиқиш энг яқин бўлганларга вожиб бўлади. Чунки исломий диёрларини барчаси битта хисобланади, мана бу шароитда тезлик билан иқдом қилиб душман томонга харакат қилиш вожибдир. Фарзанд отасини рухсатисиз, қарздор киши хам қарз эгасини рухсатисиз кета олади,имом Ахмад рохимахуллох келтирган хужжат мана бу мавзуга аниқлик киритади. .[2]
Мана булардан келиб чиқадиган бўлса, ибни Таймиянинг фарзи айнда риоя қилиниши лозим бўлмайдиган шартлардан бўлган манзури,мудофаъа жангига эмас балки жиходи кифоя учун келтирилган шартлардир.
[1] محمد بن أحمد الشربيني، مغني المحتاج، ج ٤ ص ٢١٧ / (وكل عذر منع وجوب الحج) كفقد زاد وراحلة (منع الجهاد) أي وجوبه (إلا خوف طريق من كفار) فلا يمنع وجوبه جزما لبناء الجهاد على مصادمة المخاوف (وكذا) خوف (من لصوص المسلمين) لا يمنع وجوبه (على الصحيح) لأن الخوف يحتمل في هذا السفر وقتال اللصوص أهم وأولى، والثاني يمنع كالحج فإنه قد يأنف من قتال المسلمين
[2] فتاوی الکبری4/608 / اذا دخل العدو بلاد الاسلام فلا ریب أنه یجب دفعه علی الاقرب فالاقرب اذبلاد الاسلام کلها بمنزلة البلدة الواحدة وانه یجب النفیر الیه بلا اذن والده ولاغریم ونصوص احمد صریحة بهذا
س 2. ابن تیمیه رحمه الله می گوید: وَأَمَّا قِتَالُ الدَّفْعِ فَهُوَ أَشَدُّ أَنْوَاعِ دَفْعِ الصَّائِلِ عَنْ الْحُرْمَةِ وَالدِّينِ فَوَاجِبٌ إجْمَاعًا، فَالْعَدُوُّ الصَّائِلُ الَّذِي يُفْسِدُ الدِّينَ وَالدُّنْيَا لَا شَيْءَ أَوْجَبَ بَعْدَ الْإِيمَانِ مِنْ دَفْعِهِ فَلَا يُشْتَرَطُ لَهُ شَرْطٌ بَلْ يُدْفَعُ بِحَسَبِ الْإِمْكَانِ. وَقَدْ نَصَّ عَلَى ذَلِكَ الْعُلَمَاءُ أَصْحَابُنَا وَغَيْرُهُمْ فَيَجِبُ التَّفْرِيقُ بَيْنَ دَفْعِ الصَّائِلِ الظَّالِمِ الْكَافِرِ وَبَيْنَ طَلَبِهِ فِي بِلَادِهِ («الفتاوى الكبرى» لابن تيمية 5/ 538) در اینجا واضح می گوید که برای جهاد دفع هیچ شرطی وجود ندارد. با این شروطی که برای تترس آوردید مخالف علما عمل نکرده اید؟
ج : این شروطی را که آورده ایم فقهای خیر القرون رحمهم الله و بعد از آن منجمله ابن تیمیه و دیگران از منابع شرعی بیان کرده اند و ابداع من یا 4-5 قرن گذشته هم نیست.
به دنبال این باید پس و پیش این سخن ابن تیمیه رحمه الله را نیز مطالعه بفرمائید تا بدانید منظورش از «شرط» کدام «شرط» است؟ آیا شروطی است که برای تترس بیان شده یا منظورش شروط دیگری است؟
ایشان در همین جمله و قبل از این در مورد جهاد در حالت فرض کفائی یا جهاد الطلب صحبت می کند و بعد تمرکز می کند بر جهاد در حالت فرض عین. و در همین متن می گوید : فَيَجِبُ التَّفْرِيقُ بَيْنَ دَفْعِ الصَّائِلِ الظَّالِمِ الْكَافِرِ وَبَيْنَ طَلَبِهِ فِي بِلَادِهِ.
در فرض کفایه شروطی مثل اذن والدین و اجازه ی صاحب قرض و اینکه زن بدون اجازه ی شوهر نباید جهاد کند و مسائلی از این دست مطرح هستند که در مغنی المحتاج آمده است: هر عذری که مانع وجوب حج میشود مانع وجوب جهاد نیز میشود؛ مگر ترسِ ناامنی راه از کافران و دزدان که برای نرفتن به جهاد عذر محسوب نمیشود، برای اینکه شخص برای مخاطرهکردن، و نترسیدن از جنگ و ستیز، و ایجاد امن و عدالت به جهاد میرود.[1]
ابن تیمیه رحمه الله باز توضیح می دهد که : هنگامی که دشمن به سرزمین اسلام تجاوز نمود، بدون شک مقابله با دشمن به ترتیب، بر نزدیک ترین آنان واجب است. زیرا سرزمین های اسلامی، سرزمین واحدی اند. ودر چنین شرایطی اقدام سریع ورفتن به سوی دشمن واجب است. وفرزند بدون اجازه ی پدر وبدهکار بدون اجازه ی طلبکار بیرون شود ونصوص امام احمد(رحمه الله) به این مطالب صراحت دارند.[2]
در این صورت منظور ابن تیمیه از شروطی که در فرض عین لازم نیست رعایت شوند، شروطی هستند که برای جهاد کفایه مطرح هستند نه تترس.
[1] محمد بن أحمد الشربيني، مغني المحتاج، ج ٤ ص ٢١٧ / (وكل عذر منع وجوب الحج) كفقد زاد وراحلة (منع الجهاد) أي وجوبه (إلا خوف طريق من كفار) فلا يمنع وجوبه جزما لبناء الجهاد على مصادمة المخاوف (وكذا) خوف (من لصوص المسلمين) لا يمنع وجوبه (على الصحيح) لأن الخوف يحتمل في هذا السفر وقتال اللصوص أهم وأولى، والثاني يمنع كالحج فإنه قد يأنف من قتال المسلمين
[2] فتاوی الکبری4/608 / اذا دخل العدو بلاد الاسلام فلا ریب أنه یجب دفعه علی الاقرب فالاقرب اذبلاد الاسلام کلها بمنزلة البلدة الواحدة وانه یجب النفیر الیه بلا اذن والده ولاغریم ونصوص احمد صریحة بهذا