نویسنده: admin

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(2-қисм)

 Аллохга иймон келтиришдан сўнг мана бу жиходга ва бизларнинг огохона қилаётган фаолиятларимизга маъно берадиган нарса, шўродаги кенг-қамровли вахдатни ижод қилиш ва вохид хадаф бўлиб, у барча мусулмон жамиятларининг борлиғида бахс сахнасида мусулмон жамиятларида хукумат қудратини таъйин қилиш бўйича бош кўтариб чиққан. Хар қандай шариатгаро мусулмон ва  озодликни,фаровонликни,амниятни мудофаъа қилувчи хар қандай инсон унга эргаша олади, шунга ишончингиз комил бўлсинки, у мана бу йўл орқали амалда ва хақиқатда ўзини жамиятига, ўзини атрофидаги мухитга, ўзини асридаги инсонларни тақдирига таъсир кўрсата олади.

Агар фақат бир нарса жиходнинг турли- хил мархалаларидаги ва муборазадаги ва бизларнинг ўтган бир неча ўн йиллик давомидаги фаолиятимиздаги  муштарак асосни баён қиладиган бўлса, бу нарса бир вахдатга ва шўрога бўйсинадиган  онгли,мақсадли,фаол шариатгаро харакатга шакл беришга саъй қилишдан иборатдур, у мусулмон жамиятини чеккаларида эмас,балки мусулмон жамиятини марказида туриб қудратли  жанг  кўринишида мусулмонларни ва бошқа озодлик талаб қилувчи ғайри мусулмонларни майдонга тортиб келмоқчи ва вохид шўрони,вохид умматни,вохид ижмоъни ташкил қилиш орқали намояндалик қилмоқчи.

Иймонни таълим олгандан сўнг ахкомларга амал қилиш масаласига навбат келади ва умматни ташкил қилгандан сўнг       

«خَیْرَ أُمَّةٍ» – كُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ-

бўлишлик талаб қилинади, худди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам гувох ва намуна бўлганларидек улар хам бошқалар учун  гувох ва намуна бўлишлари керак бўлади.

«وَكَذٰلِكَ جَعَلناكُم أُمَّةً وَسَطًا لِتَكونوا شُهَداءَ عَلَى النّاسِ وَيَكونَ الرَّسولُ عَلَيكُم شَهيدًا» (بقره/143)

Мана бундай гувох ва намуна бўлишликни, амал қилмасдан фақат  ўқиб ўрганиш,огох бўлиш билан қўлга киритиб бўлмайди.

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламдан сўнг фақат шўро канали орқали умматни ташкил қилса бўлади ва фақат ва фақат вохид уммат ўзини вохид ижмоъси ва вохид жамоати билан очликни йўқотиш ва амниятни таъминлашга ўхшаган аллохни ваъдаларини амалга ошира олади,

 « أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآَمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» (قریش/3-4)

Албатта бундан бошқа аллохни ваъдалари хам бор, бунга қўшимча равишда улар бошқа инсонларга гувох ва намуна хам бўлишлари лозим. Жуда кўп кишилар бу нарсалардан  умумий суратда огохдурлар, аммо мана бу йўлда харакат қилиш равишини билишмайди, баъзи бир кишилар эса огох бўлишларига қарамасдан бу йўлда харакат қилишмайди ва унга қадам қўйишмайди, уларнинг  қилган амалларини бундай  кишиларга фойдаси йўқ.

Улар касалликларни шарх берилган табобат илми хақидаги китобни мутолаъа қилган, тушунган ва ўзини дармон қилиш йўлларидан огох бўлган ва дармон қилиш асбобларига хам эга бўлган беморга ўхшашади, аммо мана бу бемор амалда асбоблардан фойдаланмайди ва фақат мутолаъа қилиш билан кифояланади ва хатто касаллик борасидаги  илм билан касаллиги дармон бўлади деб ўйлайди, сиз мана бу шахс хақида қандай фикрдасиз? Хўп, агар шахс   бу умматни танхо дармони бўлмиш шўро билан ва  қудратни касб қилиш учун танхо абзор хисобланмиш шўро,вохид уммат билан хам, худди шу муомалани қиладиган бўлса,унда сиз бу шахсни жиннихонага жўнатиш керак дейсизми ё маслахат,хикмат,юзлаб шубха ва бахоналар ясаш орқали уни амалларини асослаб берасизми?

 Бундан ташқари ошкор ва пинхон душманларимиздан иборат дасталар мавжуд бўлиб, улар ўзлари огох бўлган холларида совуқ ва иссиқ жангларни вужудга келтириш орқали мусулмонларни  мана бу йўлга қадам қўйишларига рухсат беришмайди ва уларни  тафарруқ йўлларига йўллашади. Бўлиб хам худди шу тафарруқ мушрикларни ёки мана бу секуляристларни сифатларидан хисобланади, афсуски бу сифат секуляристларнинг бошқа жуда кўп сифатиларига ўхшаш, осмоний шариатларга хам сингиб кирган ва уларни булғаб бўлган.

Хозирни ўзида хам атрофингизга бир эътибор берсангиз, секуляристларнинг минглаб турли-хил  фирқа ва гурухларга бўлинганини кўрасиз, уларни  фақат муштарак манфаъатлар ва аллохни шариатидаги қонунларига қарши душманчиликгина бирлаштириб турибди. Албатта ахли китоб ва шибхи ахли китоб хам мушрик ва секуляристларнинг бошқа сифатлари билан булғаниб бўлишган, энди аллох таоло мусулмонларга қарата амр қиладики, сизлар секуляристларга ўхшаманглар ва ўзингизни уларга ўхшатманглар, бу сифатдан узоқлашинглар:

  وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ * مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (روم/31-32)

(Аллохга) қайтгувчи бўлган холларингизда  (унинг динини махкам тутинглар) ва у зотдан қўрқинглар хамда намозни тўкис адо қилинглар! Мушриклардан бўлманглар!*** Улар (яъни мушриклар) динларини бўлиб, фирқа- фирқа бўлиб олгандирлар. Хар бир фирқа ўз олдиларидаги нарса билан хурсанддирлар.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам хар қандай тафарруқдан манъ қилганлар, у киши жуда кўп ўринларда мана бу мухим нарсага ишора қилганлар:

 أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَالسَّمْعِ وَالطَّاعَةِ، وَإِنْ تَأَمَّرَعَلَيْكُمْ عَبْدٌ حَبَشِيٌّ، فَإِنَّهُ مَنْ يَعِشْ مِنْكُمْ فَسَيَرَى اخْتِلاَفًا كَثِيرًا،فَعَلَيْكُمْ بِسُنَّتِي وَسُنَّةِ الْخُلَفَاءِ الرَّاشِدِينَ الْمَهْدِيِّينَ، تَمَسَّكُوا بِهَا،وَعَضُّوا عَلَيْهَا بِالنَّوَاجِذِ، وَإِيَّاكُمْ وَمُحْدَثَاتِ الأُمُورِ؛ فَإِنَّ كُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ، وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ.

Агар шўро ғуломларни орасидан бир амирни танлаган бўлса: сизларни пархезга ва аллох таолодан тақво қилишга, итоат қилишга  дастур бераман,агарчи сизларни орангиздан бир ғулом амир бўлса хам. Бу ерда хулафойи рошидин махдиййин калимасига ва халифаликнинг бешта халифага чегараланиб қолмаслигига  ишора қилинган, шунингдек Жобир ибни Самура айтадики, росулуллох саллаллоху алайхи васалламни қуйидагича  мархамат қилганларини эшитдим: 

لاَ يَزَالُ الإِسْلاَمُ عَزِيزاً إِلَى اثْنَيْ عَشَرَ خَلِيفَةً … كُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْشٍ  .

Албатта Хузайфани хадиси хам икки хилофатга ишора қилади, унда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилганларки, нубавватдан сўнг нубувват манхажига кўра хилофат бўлади ва мендан сўнг келадиган мана бу ўринбосарлик ва хилофат 30 йил давом этади, бундан сўнг уни ўрнига подшохлик,шохигарлик келади:

الْخِلاَفَةُ بعدي ثَلاَثُونَ سَنَةً، ثُمّ تكون مُلكًا؛

худди шу хадисни ўзида Хузайфа айтадики, мана бу шохигарлик,подшохликдан сўнг яна қайтадан росулуллох саллаллоху алайхи васалламни равишларига кўра хилофат келади:

  ثُمَّ تَكُونُ خِلاَفَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةٍ..

(давоми бор………)

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ آلتِینچِی دَرس: نِیمَه قِیلِیش کِیرَک؟ آنگلِی، مَقصَدلِی وَ حَرَکَتلَه نوُچِی وَحدَت.

شیخ ابو حمزه هورامی حفظه الله نی ااودیا تسمه سیدن یازیب آلینگن.

(2-قیسم)

اَلله گه اِیمان کِیلتِیرِیشدَن سُونگ مَنَه بُو جِهادگه وَ بِیزلَرنِینگ آگاهانَه قِیلَه یاتگن فَعالِیَتلَرِیمِیزگه مَعنا بِیرَه دِیگن نَرسَه شوُرادَگِی کِینگ – قَمراولِی وَحدَتنِی اِیجاد قِیلِیش وَ واحِد هَدَف بوُلِیب، اوُ بَرچَه مُسُلمان جَمِیعیَتلَرِینِینگ بارلِیغِیدَه بَحث صَحنَه سِیدَه مُسُلمان جَماعَتلَرِیدَه حُکوُمَت قُدرَتِینِی تَعیِین قِیلِیش بوُیِیچَه باش کوُتَه رِیب چِیققَن. هَر قَندَی شَرِیعَتگرا مُسُلمان وَ آزادلِیکنِی،فَراوانلِیکنِی،اَمنِیَتنِی مُدافَعَه قِیلوُچِی هَر قَندَی اِنسان اوُنگه اِیرگه شَه آلَه دِی، شوُنگه اِیشانچِینگِیز کامِل بوُلسِینکِی، اوُ مَنَه بوُ یوُل آرقَه لِی عَمَلدَه وَ حَقِیقَتدَه اوُزِینِی جَمِیعیَتِیگه، اوُزِینِی اَطرافِیدَگِی مُهِیطگه، اوُزِینِی عَصرِیدَگِی اِنسانلَرنِی تَقدِیرِیگه تَأثِیر کوُرسَه تَه آلَه دِی.

اَگر فَقَط بِیر نَرسَه جِهادنِینگ توُرلِی- هِیل مَرحَلَه لَرِیدَگِی وَ مُبارَزَه دَگِی وَ بِیزلَرنِینگ اوُتگن بِیر نِیچَه اوُن یِیللِیک دَوامِیدَگِی فَعالِیَتِیمِیزدَگِی مُشتَرَک اَساسنِی بَیان قِیلَه دِیگن بوُلسَه، بوُ نَرسَه بِیر وَحدَتگه وَ شوُراگه بوُیسِینَه دِیگن آنگلِی،مَقصَدلِی،فَعال شَرِیعَتگرا حَرَکَتگه شَکل بِیرِیشگه سَعی قِیلِیشدَن عِبارَتدوُر، اوُ مُسُلمان جَمِیعیَتِینِی چِیککَه لَرِیدَه اِیمَس، بَلکِی مُسُلمان جَمِیعیَتنِی مَرکَزِیدَه توُرِیب قُدرَتلِی جَنگ کوُرِینِیشِیدَه مُسُلمانلَرنِی وَ باشقَه آزادلِیک طَلَب قِیلوُچِی غَیرِی مُسُلمانلَرنِی مَیدانگه تارتِیب کِیلماقچِی وَ واحِد شوُرانِی،واحِد اوُمَّتنِی، واحِد اِجماعنِی تَشکِیل قِیلِیش آرقَه لِی نَمایَندَه لِیک قِیلماقچِی.

اِیماننِی تَعلِیم آلگندَن سوُنگ اَحکاملَرگه عَمَل قِیلِیش مَسَلَه سِیگه نَوبَت کِیلَه دِی وَ اوُمَّتنِی تَشکِیل قِیلگندَن سُونگ « خَیْرَ أُمَّةٍ» – كُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ-  بوُلِیشلِیک طَلَب قِیلِینَه دِی، حوُددِی رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّم گوُواه وَ نَمُونَه بوُلگنلَرِیدِیک اوُلَر هَم باشقَه لَر اوُچُون گوُواه وَ نَمُونَه بوُلِیشلَرِی کِیرَک بوُلَه دِی. «وَكَذٰلِكَ جَعَلناكُم أُمَّةً وَسَطًا لِتَكونوا شُهَداءَعَلَى النّاسِ وَيَكونَ الرَّسولُ عَلَيكُم شَهيدًا» (بقره/143) ) مَنَه بوُندَی گوُواه وَ نَمُونَه بوُلِیشلِیکنِی،عَمَل قِیلمَسدَن فَقَط اوُقِیب اوُرگه نِیش، آگاه بوُلِیش بِیلَن قوُلگه کِیرِیتِیب بوُلمَیدِی.

رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمدَن سُونگ فَقَط شُورا کَنَلِی آرقَه لِی اوُمَّتنِی تَشکِیل قِیلسَه بوُلَه دِی وَ فَقَط وَ فَقَط واحِد اوُمَّت اوُزِینِی واحِد اِجماعسِی وَ واحِد جَماعَتِی بِیلَن آچلِیکنِی یوُقاتِیش وَ اَمنِیَتنِی تَعمِینلَشگه اوُحشَه گن اَلله نِی وَعدَه لَرِینِی عَمَلگه آشِیرَه آلَه دِی،  أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍوَآَمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» (قریش/3-4)  ) اَلبَتَّه بوُندَن باشقَه اَلله نِی وَعدَه لَرِی هَم بار، بوُنگه قوُشِیمچَه رَوِیشدَه اوُلَر باشقَه اِنسانلَرگه گوُواه وَ نَمُونَه هَم بوُلِیشلَرِی لازِم. جوُدَه کوُپ کِیشِیلَر بُو نَرسَه لَردَن عُمُومِی صوُرَتدَه آگاهدوُرلَر، اَمّا مَنَه بوُ یوُلدَه حَرَکَت قِیلِیش رَوِیشِینِی بِیلِیشمَیدِی، بَعضِی بِیر کِیشِیلَر اِیسَه آگاه بوُلِیشلَرِیگه قَرَمَسدَن بوُ یوُلدَه حَرَکَت قِیلِیشمَیدِی وَ اوُنگه قَدَم قوُیِیشمَیدِی، اوُلَرنِینگ قِیلگن عَمَللَرِینِی بوُندَی کِیشِیلَرگه فایدَه سِی یوُق.

اوُلَر کَسَللِیکلَرنِی شَرح بِیرِیلگن طَبابَت عِلمِی حَقِیدَگِی کِتابنِی مُطالَعَه قِیلگن، توُشوُنگن وَ اوُزِینِی دَرمان قِیلِیش یوُللَرِیدَن آگاه بُولگن وَ دَرمان قِیلِیش اَسبابلَرِیگه هَم اِیگه بوُلگن بِیمارگه اوُحشَه شَه دِی، اَمّا مَنَه بُو بِیمار عَمَلدَه اَسبابلَردَن فایدَه لَنمَیدِی وَ فَقَط مُطالَعَه قِیلِیش بِیلَن کِفایَه لَه نَه دِی وَ حَتَّی کَسَللِیک بارَه سِیدَگِی عِلمِی بِیلَن کَسَللِیگِی دَرمان بوُلَه دِی دِیب اوُیلَیدِی، سِیز مَنَه بُو شَخص حَقِیدَه قَندَی فِکردَه سِیز؟ حوُپ، اَگر شَخص بوُ اوُمَّتنِی تَنها دَرمانِی بوُلمِیش شوُرا بِیلَن وَ قُدرَتنِی کَسب قِیلِیش اوُچُون تَنها اَبزار حِسابلَنمِیش شوُرا، واحِد اوُمَّت بِیلَن هَم، حوُددِی شوُ مُعامَلَه نِی قِیلَه دِیگن بوُلسَه، اوُندَه سِیز بُو شَخصنِی جِیننِی خانَه گه جوُنَه تِیش کِیرَک دِییسِیزمِی یا مَصلَحَت، حِکمَت، یوُزلَب شُبهَه وَ بَهانَه لَر یَسَش آرقَه لِی اوُنِی عَمَللَرِینِی اَساسلَب بِیرَه سِیزمِی؟

بوُندَن تَشقَرِی آشکار وَ پِینهان دُشمَنلَرِیمِیزدَن عِبارَت دَستَه لَر مَوجُود بوُلِیب، اوُلَر اوُزلَرِی آگاه بوُلگن حاللَرِیدَه ساوُوق وَ اِیسسِیق جَنگلَرنِی وُجُودگه کِیلتِیرِیش آرقَه لِی مُسُلمانلَرنِی مَنَه بُو یوُلگه قَدَم قوُیِیشلَرِیگه رُحصَت بِیرِیشمَیدِی وَ اوُلَرنِی تَفَرُّق یوُللَرِیگه یوُللَشَه دِی. بوُلِیب هَم حوُددِی  شُو تَفَرُّق مُشرِکلَرنِی یاکِی مَنَه بُو سِکوُلارِیستلَرنِی صِیفَتلَرِیدَن حِسابلَه نَه دِی، اَفسُوسکِی بوُ صِیفَت سِکوُلارِیستلَرنِینگ باشقَه جوُدَه کوُپ صِیفَتلَرِیگه اوُحشَش، آسمانِی شَرِیعَتلَرگه هَم سِینگِیب کِیرگن وَ اوُلَرنِی بُولغَب بوُلگن.

حاضِرنِی اوُزِیدَه هَم اَطرافِینگِیزگه بِیر اِعتِبار بِیرسَنگِیز، سِکوُلارِیستلَرنِینگ مِینگلَب توُرلِی- هِیل فِرقَه وَ گوُرُوهلَرگه بوُلِینگه نِینِی کوُرَه سِیز، اوُلَرنِی فَقَط مُشتَرَک مَنفَعَتلَر وَ اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَرِیگه قَرشِی دُشمَنچِیلِیکگِینَه بِیرلَشتِیرِیب توُرِیبدِی. اَلبَتَّه اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ اَهلِی کِتاب هَم مُشرِک وَ سِکوُلارِیستلَرنِینگ باشقَه صِیفَتلَرِی بِیلَن بوُلغَه نِیب بوُلِیشگن، اِیندِی اَلله تَعالَی مُسُلمانلَرگه قَرَتَه اَمر قِیلَه دِیکِی، سِیزلَر سِکوُلارِیستلَرگه اوُحشَه مَنگلَر وَ اوُزِینگِیزنِی اوُلَرگه  اوُحشَتمَنگلَر، بُو صِیفَتدَن اوُزاقلَه شِینگلَر:   وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ * مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (روم /31-32)  ) (اَلله گه) قَیتگوُچِی بوُلگن حاللَرِینگِیزدَه ( اوُنِینگ دِینِینِی مَحکَم توُتِینگلَر) وَ اوُ ذاتدَن قوُرقِینگلَر هَمدَه نَمازنِی توُکِیس عَدا قِیلِینگلَر! مُشرِکلَردَن بوُلمَنگلَر! *** اوُلَر ( یَعنِی مُشرِکلَر) دِینلَرِینِی بوُلِیب، فِرقَه – فِرقَه بوُلِیب آلگندِیرلَر. هَر بِیر فِرقَه اوُز آلدِیلَرِیدَگِی نَرسَه بِیلَن حوُرسَنددِیرلَر.

رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّم هَم هَر قَندَی تَفَرُّقدَن مَنع قِیلگنلَر، اوُ کِیشِی جوُدَه کوُپ اوُرِینلَردَه مَنَه بُو مُهِم نَرسَه گه اِیشارَه قِیلگنلَر:    أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَالسَّمْعِ وَالطَّاعَةِ، وَإِنْ تَأَمَّرَعَلَيْكُمْ عَبْدٌ حَبَشِيٌّ، فَإِنَّهُ مَنْ يَعِشْ مِنْكُمْ فَسَيَرَى اخْتِلاَفًا كَثِيرًا،فَعَلَيْكُمْ بِسُنَّتِي وَسُنَّةِ الْخُلَفَاءِ الرَّاشِدِينَ الْمَهْدِيِّينَ، تَمَسَّكُوا بِهَا،وَعَضُّوا عَلَيْهَا بِالنَّوَاجِذِ، وَإِيَّاكُمْ وَمُحْدَثَاتِ الأُمُورِ؛ فَإِنَّ كُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ، وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ. [1] اَگر شوُرا غوُلاملَرنِی آرَه سِیدَن بِیر اَمِیرنِی تَنلَه گن بوُلسَه: سِیزلَرنِی پَرهِیزگه وَ اَلله تَعالَی دَن تَقوا قِیلِیشگه، اِطاعَت قِیلِیشگه دَستوُر بِیرَه مَن، اَگرچِی سِیزلَرنِی آرَنگِیزدَن بِیر غوُلام اَمِیر بوُلسَه هَم. بُو یِیردَه خُلافایِی راشِیدِین مَهدِیِّین کَلِیمَه سِیگه وَ خَلِیفَه لِیکنِینگ بِیشتَه خَلِیفَه گه چِیگه رَه لَه نِیب قالمَسلِیگِیگه اِیشارَه قِیلِینگن، شوُنِینگدِیک جابِر اِبنِ سَمُورَه اَیتَه دِیکِی، رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی قوُیِیدَگِیچَه مَرحَمَت قِیلگنلَرِینِی اِیشِیتدِیم:    لاَ يَزَالُ الإِسْلاَمُ عَزِيزاً إِلَى اثْنَيْ عَشَرَ خَلِيفَةً … كُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْشٍ. [2] اَلبَتَّه حُذَیفَه نِی حَدِیثِی هَم اِیککِی خِلافَتگه اِیشارَه قِیلَه دِی، اوُندَه رَسُول الله صَلّی الله عَلَیهِ وَسَلَّم مَرحَمَت قِیلگنلَرکِی، نُبُوَّتدَن سوُنگ نُبُوَّت مَنهَجِیگه کوُرَه خِلافَت بوُلَه دِی وَ مِیندَن سُونگ کِیلَه دِیگن مَنَه بُو اوُرِینباسَرلِیک وَ خِلافَت 30 یِیل دَوام اِیتَه دِی، بوُندَن سوُنگ اوُنِی اوُرنِیگه پادشاهلِیک، شاهِیگرلِیک کِیلَه دِی:   الْخِلاَفَةُ بعدي ثَلاَثُونَ سَنَةً، ثُمّ تكون مُلكًا؛ حوُددِی شوُ حَدِیثنِی اوُزِیدَه حُذَیفَه اَیتَه دِیکِی، مَنَه بوُ شاهِیگرلِیک، پادشاهلِیکدَن سوُنگ یَنَه قَیتَه دَن رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلّمنِی رَوِیشلَرِیگه کوُرَه خِلافَت کِیلَه دِی:    ثُمَّ تَكُونُ خِلاَفَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةٍ..

(دوامی بار…….)

---

[1]ترمذي 2678 ؛ ابوداود 4607 

[2] رواه البخاري ( 6796 ) ومسلم ( 1821 ) – واللفظ له – .

درسهای مقدماتی/درس ششم:  چه باید کرد؟ وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی

 پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

(2-قسمت)

بعد از ایمان به الله آنچه به این جهاد و فعالیتهای آگاهانه ی ما معنی می دهد، دقيقا همين ايجاد يک وحدت فراگیر در شورا و هدف واحد است که در مقياس کل جوامع مسلمین، در صحنه جدال بر سر تعيين تکليف قدرت حكومتي در جامعه ی مسلمین قد علم کرده است. شورائی فراگير و منسجم كه هر مسلمان شريعت گرا، و هر انسان مدافع آزادى، رفاه و امنيت، بتواند به آن ملحق بشود، و مطمئن باشد که از طريق آن مي تواند عملا و واقعا بر جامعه خودش، محيط پيرامون خودش و بر سرنوشت انسانهاى معاصر خودش تاثير بگذارد.

 اگر يک چيز بخواهد جوهر مشترک مراحل مختلف جهاد و مبارزه و فعاليت ما رادر این چند دهه ي گذشته بيان کند، تلاش برای شکل دادن به يک وحدت و جريان بنيادي شريعت گرای آگاهانه، هدفمند و حرکتی تابع شوراست که قصد دارد نه در حاشيه جامعه ی مسلمین، بلکه در مرکز جامعه ی مسلمین، در متن جنگ قدرت، مسلمين و ساير آزاديخواهان غير مسلمان  را به ميدان بکشاند و این شورای واحد با تشکیل امتی واحد و با اجماع واحد نمايندگیشان بکند. 

پس ازآموزش ایمان است  که عمل به احکام مطرح می شود وبا تشکیل امت است  که ازاین « خَیْرَ أُمَّةٍ» – كُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ– خواسته می شود  همچنانکه رسول الله برای آن شاهد ونمونه والگوی عینی بوده اینهاهم نمونه ی عینی وشاهدی باشند برای دیگران . «وَكَذٰلِكَ جَعَلناكُم أُمَّةً وَسَطًا لِتَكونوا شُهَداءَ عَلَى النّاسِ وَيَكونَ الرَّسولُ عَلَيكُم شَهيدًا» (بقره/143) این شاهد شدن ونمونه ی عینی شدن با مطالعه ی صرف وآگاهی بدون عمل نمی شود.

بعد ازرسول الله صلی الله علیه وسلم تنها از کانال شوراست که می شود  امت را تشکیل داد و تنها و تنها این امت واحد است  که می تواند با اجماع واحد و جماعت واحد تمام وعده های الله مثل از بین بردن گرسنگی و تأمین امنیت« أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآَمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» (قریش/3-4) و سایر وعده ی های دنیوی الله را تحقق بخش و علاوه بر این برای  دیگر انسانها الگو و شاهد و نمونه ی عینی باشند. افراد زیای هستند که کلیات این را می دانند اما راهکار حرکت دراین مسیر را بلد نیستند، عده ای هم هستند که به دلایلی ضمن آگاهی در این مسیر حرکت نمی کنند و در آن قدم نمی گذارند و علمشان فایده ای برای آنها ندارد.

اینها مثل مریضی هستند که کتابـی درمـورد علم پزشکـی که بیماری او را شرح داده را خوب مطالعه کرده و فهمیده و راه درمان خودش را فهمیده واسباب درمان هم در اختیارش است، اما عملا از اسباب استفاده نمی کند و تنها به این بسنده می کند که تنها با مطالعه و حتی علم کامل به این بیماری، بیماریش درمان می شود، شما این شخص را چه طور آدمی می بینید؟ خوب اگر شخصی با قرآن به عنوان تنها درمان این امت و باشورا وامت واحد به عنوان تنها ابزار دنیوی کسب قدرت هم همین معامله را بکند آنوقت باز می گویید که باید این شخص را به تیمارستان بفرستیم و یا با مصلحت تراشی وحکمت تراشی و صدها شبه وبهانه اعمال اورا توجیه می کنید؟

در برابر، دسته هائی از دشمنان آشکار و پنهان ما هستن که ضمن آگاهی سعی می کنند با تولید جنگ سرد و گرم اجازه ندهند مسلمین قدم دراین راه بگذارند و مسیر تفرق را به آنان نشان می دهند . تفرقی که از صفات مشرکین یا همین سکولاریستهاست و متأسفانه مثل خیلی از صفات دیگر سکولاریستها به شریعتهای آسمانی هم نفوذ کرده و آنها را آلوده کرده است.

همین الان هم نگاه کنید متوجه می شوید که سکولاریستها هزاران فرقه و گروه مختلف هستند که تنها منافع مشترک سرمایه داران آنها و دشمنی با قانون شریعت الله آنها را دور هم جمع کرده است. البته اهل کتاب و شبه اهل کتاب هم به این صفت و صفات دیگرمشرکین و سکولاریستها آلوده شده اند، حالا الله تعالی به مسلمین امر می کند که شما مثل این سکولاریستها نباشید و خودتان راشبیه آنها نکنید و از این صفت دور باشید:  وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ * مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (روم/31-32) و از جمله و زمره ی مشرکان نگردید .‏ از آن کسانی که دین خود را پراکنده و بخش بخش کرده‌اند و به دسته‌ها و گروههای گوناگونی تقسیم شده‌اند. هر گروهی هم از روش و آئینی که دارد خرسند و خوشحال است (و مکتب و مذهب ساخته هوی و هوس خود را حق می‌پندارد)

رسول الله صلی الله علیه وسلم هم هر گونه تفرقی را نهی کرده و در جاهای مختلفی به این مهم اشاره داشته اند :أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَالسَّمْعِ وَالطَّاعَةِ، وَإِنْ تَأَمَّرَعَلَيْكُمْ عَبْدٌ حَبَشِيٌّ، فَإِنَّهُ مَنْ يَعِشْ مِنْكُمْ فَسَيَرَى اخْتِلاَفًا كَثِيرًا،فَعَلَيْكُمْ بِسُنَّتِي وَسُنَّةِ الْخُلَفَاءِ الرَّاشِدِينَ الْمَهْدِيِّينَ، تَمَسَّكُوا بِهَا،وَعَضُّوا عَلَيْهَا بِالنَّوَاجِذِ، وَإِيَّاكُمْ وَمُحْدَثَاتِ الأُمُورِ؛ فَإِنَّ كُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ، وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ.[1]اگر چه شورا اميري را از ميان غلامان برگزيد: توصيه مي كنم شما را به پرهيزگاري و تقواي خداوند عزوجل و شنيدن و اطاعت كردن، اگرچه شما را غلامي امير شود. در اینجا به کلمه ی خلفای راشدین مهدیین اشاره شده  است که در 5 خلیفه ی بعد از رسول الله صلی الله علیه وسلم محدود نمی شود چنانچه جَابِرَ بْنَ سَمُرَةَ می گوید شنیدم که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید:لاَ يَزَالُ الإِسْلاَمُ عَزِيزاً إِلَى اثْنَيْ عَشَرَ خَلِيفَةً … كُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْشٍ [2] . البته حدیث حذیفه هم به دو خلافت اشاره دارد که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید بعد از نبوت ثُمَّ تَكُونُ خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ و این جانشینی و خلافتی که بعد از من می آید 30 سال دوام دارد و به جا آن  ملوکیت و شاهیگری می آید: الْخِلاَفَةُ بعدي ثَلاَثُونَ سَنَةً، ثُمّ تكون مُلكًا؛ اما باز در همان حدیث حذیفه می فرماید به دنبال این شاهیگری دوباره جانشینی و خلافت به سبک رسول الله بر می گردد: ثُمَّ تَكُونُ خِلاَفَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةٍ..

(ادامه دارد…….)

---

[1]ترمذي 2678 ؛ ابوداود 4607 

[2] رواه البخاري ( 6796 ) ومسلم ( 1821 ) – واللفظ له – .

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(32- қисмат)

Бале, каси аввал издивож мекунад баъад барои баччадор шудан ба аллох таваккул мекунад шумоки хануз издивож накардаид ва асбоби баччадор шуданро тахия накардаид орзуйи баччадор шудан ва таваккул ба аллох барои баччадор шудан масхара кардани худитон аст.

Аллох таоло дар бархурд бо душманони қонуни шариатиш дар хамон аввалин ояйики ижозайи жиход дар он дода шуда аст фовран ба самарайи баржастайи дунёвий ин жанг мепардозад, наср ва пирузи; ва мефармоянд:

أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ‏(حج/39)

Ва худованд тавоно аст бар инки ишонро пируз кунад. Қоидайи куллий аллох дар бархурди қахромизи ва хушунат талабона бо душманониш хамин буда аст. Пирузи. Ва аллох таоло пирузийро хаққи муслимин медонад на душманони онхо; ва худиш, ёри кардан ва пируз кардани дустониш бар душманонро бар худиш вожиб карда аст:

-«وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ رُسُلاً إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاؤُوهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِینَ أَجْرَمُوا وَکَانَ حَقّاً عَلَیْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِینَ» (روم/ ۴۷)

“ мо қабли аз ту пайғамбарониро ба суйи ақвомишон фристодаем ва онон далоили возих ва ошкори барои ин ақвом оварданд. Пас мо аз мужримин интиқом гирифтаем ( ва мўъминонро ёри кардаем) ва хамвора ёри мўъминон бар мо вожиб буда аст.”

–«وَلَیَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن یَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ (حج/ ۴)

“ ва мусалламан аллох ёри мекунад касики (дини ) уро ёри дихад, бегумон аллох қавий пирузманд аст.

–«وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ -إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ – وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ» (صافات/ ۱۷۱-۱۷۳) «

“ ва ба рости ваъдайи мо барои бандагони фристодайи мо аз пеш содир шуда астки хар ойини онхо ёри шудагонанд. Ва бегумон лашкари мо пирузанд”.

Аммо дар баробар нафармуда аст шумо хаминтури бинишинид ва мунтазир бимонид ва бидуни издивож мунтазири нозил шудани бачча ё бидуни кешт мунтазири бардошт бошид, балки барои расидан ба ин хадаф асбобиро қарор дода астки бояд аз онхо истефода бишавад; мо фарифтайи асбоб намешавем, асбоби зиёди  моро мағрур намекунад, балки бо тахияйи ин асбоб бар аллох таваккул мекунем ва мунтазири қадами илохий мешавем. Мо издивож мекунем ва баъад барои баччадор шудан бар аллох таваккул мекунем.

Дуо кардани мо хам пас аз фарохам кардани асбоб аст:

رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ  «فَآمَنَّا» رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ (آل عمران/193) 

Парвардигоро ! мо аз мунодий шанидемки ( мардумро) ба иймон ба парвардигоришон мехонад ва мо иймон овардем ( акнунки чанин аст) парвардигоро !гунохонимонро биёмурз ва бадихоимонро бипушон ва моро бо никон бимирон.

Мо доруро тахия мекунем ва аз он истефода мекунем ва баъад аз аллох таоло мехохемки саломатиро ба мо баргардонад. Ба хамин тартиб росулуллох саллаллоху алайхи васаллам барои идорайи зиндаги инсонхо дар мусофират аз се нафар ба боло аз макони ба макони дигар дастур ба “ вахдати дастур” ва “ вахдати фармондехи” ва “ вахдати амал” дода аст ва мефармояд:

إِذَا خرج ثَلاثَةً فِي سَفَرٍ، فَلْيُؤَمِّرُوا أَحَدَهُمْ[1] 

“ хар гох се нафар барои сафари хожир шаванд, бояд екнафарро бар худ амир созанд”. Ин яъни тўлиди ек уммати кучак ва ек жамоати кучак барои расидан ба ек хадафи кучак. Холо барои мусофират аз жомеъайи жохилий ба жомеъайи исломий хам бидуни шак ниёз ба вахдати фармондехи ва вахдати дастур ва вахдати амал вужуд дорад. Вахдат дар тамоми ин харакатхо ва мусофиратхо ек абзор аст барои расидан ба хадаф. Танзимот ва созмондехихойи баъди пушиши ин вахдати огохона, хадафманд ва харакатий аст.

Созмондехи ва танзимот пустайи гирду хастанд ва вахдати огохона, хадафманд ва харакатий мағзи ин гирду аст, агар ин мағз набошад ва даруни сиёх ва ба дард нахур бошад ин созмондехи ва танзимот ва пуста хам беарзиш ва пуч аст, хатто барои жамоатхо ва ахзоб бисёр музир хам мешавад; чун ин ташкилот ва пуста қудрати ба онхо медихадки боиси зарба задан ба вахдати муслимин ва харакат ба самт ва суйи ташкилотзадаги ва ташкилотпарасти ва ширки фирқа сози ва хизбсози ва мазхаб сози ва

« كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ»

мешавад.

Барои жиловгири аз чанин осибхойи аллох таоло танхо шўройи вохид ва уммати вохид ва жамоати вохидро ба расмият мешносад, ва пуштибоний худишро танхо машмули жамоати вохиди муслимин мекунад на умматхойи мутаъаддид ва жамоатхойи мутаъаддид ва мутафарриқ, ва ин яъни харакат ба самт ва суйи ек созмони мунсажим ва муназзам вахдатгероий огохона ва хадафманд, барои мутамаркиз кардани энержийи муборизоти муслимин,ва жиловгири кардан аз хадар рафтани энержийи муборизоти  ва жиходи онхо ба жойи онхамма созмонхойи кучак мутафарриқ ва мутаъаддиди заиф.

Мо ин мархалайи тажаммуъи тамоми созмонхойи кучак ё жам шудани тамоми шўрохойи кучак дар ек созмон ва ек шўройи бузургро аввалин қадам ба самт ва суйи шўройи улил амри вохид ва уммати вохид ва ижмоъи вохид ва жамоати вохид медонемки ин тавоноийро дорад ё ек қадами кучак бардорад ё ек қадами бузург. Қадами кучаки он табдил шудани ин шўройи вохид муташаккил аз жамоатхойи мутаъаддид ба ек хукумати бадили изтирорийи исломий аст ва қадами бузургтари он табдил шудани он ба халафату ала минхажин нубувват астки ғоят ва хадафи ин талошхо махсуб мешавад.

(идома дорад………)

---

[1] أخرجه أبو داود [رقم/2608]، وأبو عوانة في صحيحه [4/ 514]، والطبراني في الأوسط [8/ رقم/ 8093]، والدارقطني في «الأفراد والغرائب/أفراده» [2/231/الطبعة التدمرية]، والطحاوي في المشكل [12/ 38]، والبيهقي في سننه [رقم/10131]، والبغوي في «شرح السنة» [11/22-23]، وابن عبد البر في التمهيد [7/20]، الألباني في ” السلسلة الصحيحة ” 3 / 314 : /  الترمذی  وغيرهم

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(31- қисмат)

Мо дар чанин авзоъ ва ахволи ва дар хамон замоники толибон хануз бар Афғонистон хокимият дошт ба наводагони Салохиддин Айюбий пешниход додемки ин хукумати шиъа мазхаби Эрон, ба нисбати тамоми сарзаминхойи атрофимон барои онхо ек неъмат ва башорати ек фарсати муносиб, ва хукми “ сулхи худайбия” барои муслимин шариатгаро барои тажхизи даруний ва моддий, ва дар воқеъ “ сулхи мусаллах ва гарм” дар баробари диктотурий мухожими секуляристий ба рахбари куффори ошкори жахоний ва муртаддини махаллий ва мунофиқин ва секулярзадахойи бумийро дорад; ва хақ надоранд дар дарки вазъи мовжуди худишон ба далили танаффури нобажо дучори иштибох бишаванд ва бахусус фариби салафийхойи дарбори оли саъуд ва расонахойи онхоро бихуранд ва аз адолат дур бишавандки:

  یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُونُواْ قَوَّامِینَ لِلّهِ شُهَدَاء بِالْقِسْطِ وَلاَ یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ‏(مائده/8)

Эй мўъминон ! бар адойи вожиботи худо мувозибат дошта бошид ва аз руйи додгари гувохи дихид, ва душманонаги қовмий шуморо бар он надорадки ( бо ишон) додгари накунид. Додгари кунидки додгари ба пархезкори наздиктар аст. Аз худо битарсидки худо огох аз хар он чизи астки анжом медихид.

Бале, мо дар сарзамини хастемки дар он жабран сулхи худайбия бар диктотури дини секуляризм ва новкарони он тахмил шуда аст. Ин вазъ феълан дар хеч ек аз сарзаминхойи мусалмоннишин бар ахзоб ва гуруххойи секуляр тахмил нашуда аст, ва алъон хам душман соили сари суфрайи муслимин, ва хатто душмани соили муслимин дар Ироқ ва Сурия ва Туркия хам хамин секулярхойи жахоний ва мантақаий бо пуштивонайи хамин секуляристхойи муртадди курд хастанд. Жиноётики инхо дар хаққи ахли суннати Ироқ  ва Сурия халқ карданд бар каси пушида нест.

Дарки вазъи мовжуд, тафсир ва тахлили дурусти он, ва истефодайи ба мовқеъ ва ба руз аз натоижики аз ин дарк ва тажзия ва тахлил ба вужуд меояд, ва таъйини стротежихойи ва токтикхойи дур ва наздики исломий муслимин мутаносиб бо ин дарк ва тажзия ва тахлил астки мезони пешрафта будан ё ақаб мондаги хар фард ва жамоати исломийро баржаста мекунад, ва нишон медихад ин жамоат ва ин шўройи муслимин ба имруз таъаллуқ дорад ё моли имруз нест ва ба ин жомеъа таъаллуқ надорад, балки моли дахахойи гузашта ва хатто қуруни гузашта аст ва ба дарди имрузи мо намехурад.

Мо ба бародаронимон дар Курдистон ва ахфод ва наводагони Салохиддин Айюбий сифориш кардемки бояд дарк кунанд дар вазъи изтирорий мовжуд онхо дар бахши аз сарзаминхойи ғарби Эрон замин машғули “ жанги сард” бо тамоми мазохири иртидод ва диктотури дини секуляризм бо мазохиби мухталифи он ва мунофиқин ва секулярзадахойи хамсу бо онхо хастанд, ва дар айни хол дар “сулхи мусаллах ва гарм” бо диктотури дини секуляризм ва ахзоби рангоранг ва муртадди махаллий секуляристий ба сар мебарандки вазъи мовжуди хукумати шиъа мазхаби Эрон онро бар амрико ва муртаддини махаллий ва секулярзадахойи бумий тахмил карда аст. Ин вазъро онон бар куффори секуляри жахоний ва муртаддини махаллий ва мунофиқин ва секулярзадахойи бумий тахмил накарданд, балки хукумати шиъа мазхаби Эрон тахмил карда аст, аммо онон метавонанд аз ин мовқеъият ва фурсати истисноий дар бейни тамоми курдхойи жахон суд бибаранд.

Дарк ба рузи ин ду мақулайи “ жанги сард ва сулхи мусаллах” мисли об ниёзи хаётий тамоми муслимини шариатгаройи ин манотиқ аст. Инжо будки муслимини шариатгаройи мо дар ғарби Эрон замин ба бахши аз посухи чи бояд кард худишон расиданд, ва бадур аз таъассуби жохилий ва ба дур аз кина ва танаффури жохилий мутаважжих шудандки ниёзи имрузийи онон дар ин холати изтирорий барои мухофизат аз худишон хамчун ек мусалмони шариатгаро чист? Ва бояд дунболи асбоб ва посуххойи бошандки барои ниёзи руз ва суъоли рузишон дар ин холати зарурат ва изтирорийки пеш омада аст жавоби муносиби дошта бошад.    

Бале, муслимин бо мухофизат аз жонишон бояд аз дини аллох ва бандагони аллох ба унвони ду амонати геронбахо мухофизат кунанд, ва хатто дар сурати лузум бо фидо кардани жонишон ва дунёйишон аз дин ва иймонишон ва муслимин мухофизат кунанд, аммо аз коноли шаръийи он. Дар ин сурат барои мухофизат аз ин ду амонати арзишманд бояд мувозиби худишон бошанд:

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ (مائده/1015)

Эй мўъминон! Муроқиб ва мувозиби худ бошид. Илова бар ин муслимин барои идорайи зиндагишон ва мубориза бо душманонишон ниёз ба тахия кардани асбоб доранд, пас аз тахия кардани огохонайи ин асбоб астки таваккул ба аллох ва қазо ва қадар маъни ва мафхуми худишро ба даст меоварад. Бейни “ таваккул ба худо” ва “ вогузори умур ба худо” тафовути зиёдий вужуд дорад. Шутуритро бибанд ва бар худо таваккул кун.

قَیِّدها وتَوکَّلْ.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам сарвари мутаваккилин ба аллох буд, аммо барои хар кори аз асбоби лозими хамон кор нихояти истефодаро мекард, бахусус барои нозил шудани наср ва пирузи бар душман тамоми асбоби лозимро тахия мекард. Умар розиаллоху анху гурухиро дид, чанон фикр мекардандки таваккул ба маъни тарки асбоб аст ва аз кор ва амал дури карданд  ва дучори нотавони ва сусти шуданд. Умар розиаллоху анху ба онхо гуфт: шумо чи касони хастид? Гуфтанд: мо ахли таваккулем. Гуфт: дуруғ гуфтид, шумо ахли таваккул нестид; каси доройи таваккул астки донаро дар замин мекорад баъдан ба худо таваккул мекунад[1].

(идома дорад…….)

---

[1] روایت حاکم و ابن ابی دنیا و عسکری از معاویه بن قره.

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(1-қисм)  

Бисмиллахир рохманир рохим

“Албатта хамд ва сано танхо аллохга лойиқдир, унга шукр айтамиз ва ундан ёрдам сўраймиз, ва ундан мағфират талаб қиламиз ва ўзимизни нафсларимизни  шарридан ,амалларимизни ёмонлигидан аллохдан панох сўраймиз, кимни аллох хидоят қилса уни хеч ким гумрох қила олмайди, кимники аллох гумрох қиладиган бўлса уни хеч ким хидоят қила олмайди, ва аллохдан ўзга илох йўқлигига ва уни шериксиз эканига гувохлик бераман, Мухаммад уни бандаси,элчиси эканига шаходат бераман.”

“Эй мўъминлар,аллохдан хақ-рост қўрқиш билан қўрқинглар ва фақат мусулмон бўлган холларингда дунёдан ўтинглар!”

“Эй инсонлар! Сизларни бир жондан (одамдан) яратган ва ундан жуфтини (хавони) вужудга келтирган хамда у икковидан кўп эркак ва аёлларни тарқатган парвардигорингиздан қўрқингиз! Яна ораларингиздаги савол-жавоблардан ўртага номи солинадиган аллохдан қўрқингиз ва қариндош- уруғларингиз (билан ажралиб кетишдан сақланингиз)! Албатта аллох устингизда кузатувчи бўлган зотдир.”

 “Эй мўъминлар, аллохдан қўрқинглар, тўғри сўзни сўзланглар! (Шунда аллох) ишларингизни ўнглар ва гунохларингизни мағфират қилур. Ким аллохга ва унинг пайғамбарига итоат этса, бас у улуғ бахтга эришибди.”

Аммо баъад: энг рост сўз аллохни китоби ва энг яхши равиш Мухаммад саллаллоху алайхи васалламни равишидир, энг ёмон иш динда янгилик вужудга келтиришдир, динда янги пайдо бўлган нарса, бидъатдир; хар қандай бидъат гумрохлик ва хар бир  гумрохлик эса жаханнамдадир.

Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух

Биринчи дарсимизда динга ишора қилган эдик, дин инсонни жисмига ўхшаш бўлиб, тўрт аъзодан ташкил топган, аъзоларни хар бирини жудо қилиш ё кесиб олиш ё суғуриб олиш динни ноқис бўлишига ва хатто ўлимига боис бўлади, у ерда динни тўртталик мафхумига хам ишора қилиб ўтган эдик, 1- хокимият ва афзал хукмронлик, 2- қонун ва ахкомлар, 3- мана бу қонунга ва хокимиятга   итоат қилиш, 4- мана бу қонунлар ва афзал хукмронлик томонидан берилган ахкомлар асосида  мукофот бериш ва жазолаш, мана бу динни тўртталик мафхумини,асосини ташкил қилади.

Олдин хам айтиб ўтган эдик

لَکُمْ دينُکُمْ وَ لِيَ دينِ (کافرون/6)

Оятида келтирилганидек, дин аллох томонидан бўлиши хам мумкин ва хам инсон томонидан вужудга келтирилиши хам мумкин. Чунки инсон хам қонун ва дастурларни вужудга келтира олади ва худди шу қонунларга асосан хукумат ташкил қилади, сўнгра эса мана шу қонунларга кўра ва шу хукумат орқали ўзига эргашган кишиларга мукофот беради ва итоат қилмаганларни жазолайди. Инсон мана шу тарзда аллох таолони қилиғини қилиб ўзини ё аллохни ўрнига ё уни ёнига қўйиб олади. Аммо аллох таоло айтадики:

  إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ(آل عمران/۱۹)

Шубхасиз аллохни наздидаги дин исломдир.

وَمَن یَبْتَغِ غَیْرَ الإِسْلاَمِ دِینًا فَلَن یُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِی الآخِرَهِ مِنَ الْخَاسِرِینَ (آل عمران/ ۸۵

Кимда – ким исломдан ўзга дин истаса,бас (унинг “дини” аллох хузурида) харгиз қабул қилинмайди ва у охиратда зиён кўргувчилардандир.

Лекин динни аллох учун холис ва махсус қилишлик хам,

«أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ»

нихоятда содда иш эмас, шайтондан тортиб нафси булғанган инсонлар, ошкор ва пинхон  кофирларни хаммаси аллох учун холис қилинган динни холис бўлмаслиги учун харакат қилишади ва хатто ошкор кофирларни бир дастаси бўлмиш мушриклар ёки бугунги тил билан айтганда секуляристлар хамиша,доимо мусулмонлар билан қуролли жанг олиб боришади, чунки улар шу йўл билан мусулмонларни динни тўрт мафхуми ва маъносидан тиймоқчи бўлишади ва қуролни кучи билан уларни муртад қилмоққа харакат қилишади.

 وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ (بقره/217)

Улар (кофирлар) қўлларидан келса то динингиздан қайтаргунларича сизлар билан уришаверадилар.

Динимизни холис ва махсус аллох учун сақлаб туришимиз ва амалда қуйидагиларни айта олишимиз учун:

قُلْ إِنَّ صَلاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ * لا شَرِيكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ(أنعام/ 162، 163)

Керакли муқаддамотларга,билимларга эхтиёжимиз бор эди, буларни хозиргача бизлар ўрганиб чиққан содда ва муқаддамот дарсларимиз ташкил қилади.

Шу сабабли хам иккинчи ва учинчи дарсларда жохилиятни,тоғутни таниб олишга ишора қилган эдик ва тўртинчи дарсни эса ислом ва мусулмонларга хослаган эдик, бешинчи дарсимизда эса душманшуносий мавзусини кўриб чиқдик, мана бу дарсларда кофирлар жамиятини анализ қилганимиздан сўнг, мушрикларни ёки бугунги кунни тили билан айтганда секуляристларни таништириб ўтдик ва уларга тегишли умумий  ахкомларни, хамда ахли китоб ва шибхи ахли китоб кофирларини ва уларга тегишли ахкомларни кўриб чиқдик. Мана булар ошкор кофирлар бўлиб уларни ташхис берса бўлади, мавзуни давомида бошқа бир хатарли душманга хам ишора қилдик, улар ошкор эмас балки пинхон бўлиб ўзларини мусулмонларни орасида махфий қилиб олишган ва дин,ислом номи остида жуда кўпчиликни ўзларига қўшиб булғашган, уларни мунофиқлар ёки бугунги кунни тили билан айтганда секулярзадалар дейилади;   мана бу шаръий  душманшуносий дарсимизни  дарсимизни давомида муртадлар ва охирида эса ошкор ва пинхон душманларни шаръий даражаларга ажратиш масаласини кўриб чиқдик. Бугун эса  муқаддамот дарсларини давомида олтинчи дарсимизга “ онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат”ни кўриб чиқамиз,чунки бу дарсда  ўтган бешта дарсдан сўнг юзага келган  “нима қилиш керак?” деган саволга жавобни қўлга киритса бўлади.

Хар қандай огох мусулмон учун аниқ ва равшан бўлган нарса шуки, жохилият ва тоғутлар ва барча ошкор,пинхон кофирлар моддий масалаларда ва дунёвий манфаъатларда ўзаро ихтилофларга, келишмовчиликларга эга бўлишлари мумкин, аммо улар мўъминлар ва бошқа махрум кишиларни баробарида харгиз бир-бирларини ёлғиз ташлаб қўйишмайди ва аллохни шариатидаги қонунларни ижро қилувчиларни ошкор ё яширин суратда  бостириш бўйича бир-бирлари билан хампаймон ва муттахид бўлишади ва хеч қачон бир-бирларини махкум қилиниши керак бўлган замонда махкум қилишмайди.

Ўтган бир икки йил давомида Бирмадаги, марказий Африкадаги, Суриядаги, Ироқдаги, Сумолидаги, Ямандаги, Алжазоирдаги, Ливиядаги, Мисрдаги,Ғазадаги,Чечендаги,шарқий Туркистондаги,Ўзбекистондаги,Тожикистондаги мусулмонларга тегишли воқеаларни кузатиб юрган хар бир инсон учун бу ишлар  очиқ ва равшан маълумдур.

Ха, барча пинхон ва ошкор кофирлар, аллохни шариатидаги қонунларни душманлари бундай шароитларда хамма ихтилофларини бир четга суриб қўйишади ва уларни хаммалари муттахид бўлишади. Мана бу муттахид ва қудратманд душманни қаршисида фақат вахдат ва қудрат билангина туриб берса бўлади. Муттахид бўлган кофирлар ва муттахид бўлган жохилият секуляризм динининг куфрий қонунларини хоким қилиш ва мусулмонларни диёрларини талон-тарож қилиш ва мусулмонларнинг исломий ахлоқини,маданиятини нобуд қилиш учун турли-хил фитналар воситасида мусулмонларга қарши жанг қилгани келишган, уларни қаршисида мусулмонлар хам муттахид бўлган холда ва жамланган қудрат билан аллохни шариатидаги қонунларни хоким қилиш ва аллох уларга берган хақларни қайтариб олиш учун секуляризм динини рахбарлигидаги муттахид жохилият билан жиход ва мубораза қилишлари керак.

(давоми бор…….)

مُقَدَّمات دَرسلَرِی/ آلتِینچِی دَرس: نِیمَه قِیلِیش کِیرَک؟ آنگلِی، مَقصَدلِی وَ حَرَکَتلَه نوُچِی وَحدَت.

شیخ ابو حمزه هورامی حفظه الله نی ااودیا تسمه سیدن یازیب آلینگن.

(1-قیسم)  

بسم الله و الحمدلله

“اَلبَتَّه حَمد وَ سَنا تَنها اَلله گه لایِیقدِیر، اوُنگه شُکر اَیتَمِیز وَ اوُندَن یاردَم سُورَیمِیز، وَ اوُندَن مَغفِرَت طَلَب قِیلَمِیز وَ اوُزِیمِیزنِی نَفسلَرِیمِیزنِی شَررِیدَن، عَمَللَرِیمِیزنِی یامانلِیگِیدَن اَلله دَن پَناه سُورَیمِیز، کِیمنِی اَلله  هِدایَت قِیلسَه اوُنِی هِیچ کِیم گوُمراه قِیلَه آلمَیدِی، کِیمنِیکِی اَلله گوُمراه قِیلَدِیگن بوُلسَه اوُنِی هِیچ کِیم هِدایَت قِیلَه آلمَیدِی، وَ اَلله دَن اوُزگه اِلاه یُوقلِیگِیگه وَ اوُنِی شِیرِیکسِیز اِیکَنِیگه گُواهلِیک بِیرَمَن، مُحَمَّد اوُنِی بَندَه سِی،اِیلچِیسِی اِیکَنِیگه شَهادَت بِیرَمَن. “

“اِی مُؤمِنلَر، اَلله دَن حَق- راست قوُرقِیش بِیلَن قوُرقِینگلَر وَ فَقَط مُسُلمان بوُلگن حاللَرِینگدَه دُنیادَن اوُتِینگلَر!”

“اِی اِنسانلَر! سِیزلَرنِی بِیر جاندَن (آدَمدَن) یَرَتگن وَ اوُندَن جُفتِینِی (هَوانِی) وُجُودگه کِیلتِیرگن هَمدَه اوُ اِیککاوِیدَن کوُپ اِیرکَک وَ عَیاللَرنِی تَرقَتگن پَروَردِیگارِینگِیزدَن قوُرقِینگِیز! یَنَه آرَلَرِینگِیزدَگِی سَوال- جَوابلَردَه اوُرتَگه  سالِینَدِیگن اَلله دَن قوُرقِینگِیز وَ قَرِینداش- اوُرُوغلَرِینگِیز ( بِیلَن اَجرَلِیب کِیتِیشدَن سَقلَنِینگِیز)! اَلبَتَّه اَلله اوُستِینگِیزدَه کوُزَتُوچِی بوُلگن ذاتدِیر.”

“اِی مُؤمِنلَر، اَلله دَن قوُرقِینگلَر، توُغرِی سُوزنِی سوُزلَنگلَر! (شوُندَه اَلله) اِیشلَرِینگِیزنِی اوُنگلَر وَ گوُناهلَرِینگِیزنِی مَغفِرَت قِیلوُر. کِیم اَلله گه وُ اوُنِینگ پَیغَمبَرِیگه اِطاعَت اِیتسَه، بَس اوُ اوُلوُغ بَحتگه اِیرِیشِیبدِی.”

اَمّا بَعَد: “إِنَّ أَصْدَقَ الْحَدِيثِ كِتَابُ اللَّهِ وَ خَيْرَ الْهَدْىِ هَدْىُ مُحَمَّدٍ وَشَرَّ الأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا وَكُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ وَكُلَّ ضَلاَلَةٍ فِي النَّارِ “اِینگ راست سُوز اَلله نِی کِتابِی وَ اِینگ یَحشِی رَوِیش محمد صلی الله علیه وسلمنِی رَوِیشِیدِیر، اِینگ یامان اِیش دِیندَه یَنگِیلِیکنِی وُجُودگه کِیلتِیرِیشدِیر، دِیندَه یَنگِی پَیدا بوُلگن نَرسَه، بِدعَتدِیر؛ هَر قَندَی بِدعَت گوُمراهلِیک وَ هَر بِیر گوُمراهلِیک اِیسَه جَهَنَّمدَه دِیر.

اَلسَّلامُ عَلَیکُم وَ رَحمَةُ الله وَ بَرَکاتُه

بِیرِینچِی دَرسِیمِیزدَه دِینگه اِیشارَه قِیلگن اِیدِیک، دِین اِنساننِی جِسمِیگه اوُحشَش بوُلِیب، توُرت اَعضادَن تَشکِیل تاپگن، اَعضالَرنِی هَر بِیرِینِی جوُدا قِیلِیش یا کِیسِیب آلِیش یا سوُغوُرِیب آلِیش دِیننِی ناقِص بوُلِیشِیگه وَ حَتَّی اوُلِیمِیگه بائِث بوُلَه دِی، اوُ یِیردَه دِیننِی توُرتتَه لِیک مَفهُومِیگه هَم اِیشارَه قِیلِیب اوُتگن اِیدِیک، 1- حاکِمِیَت وَ اَفضَل حُکمرانلِیک، 2- قانوُن وَ اَحکاملَر، 3- مَنَه بُو قانوُنگه وَ حاکِمِیَتگه اِطاعَت قِیلِیش، 4- مَنَه بوُ قانوُنلَر وَ اَفضَل حُکمرانلِیک تامانِیدَن بِیرِیلگن اَحکاملَر اَساسِیدَه مُکافات بِیرِیش وَ جَزالَش، مَنَه بُو دِیننِی توُرتتَه لِیک مَفهُومِینِی، اَساسِینِی تَشکِیل قِیلَه دِی.

آلدِین هَم اَیتِیب اوُتگن اِیدِیکلَکُمْ دينُکُمْ وَ لِيَ دينِ (کافرون/6) آیَتِیدَه کِیلتِیرِیلگه نِیدِیک، دِین اَلله تامانِیدَن بوُلِیشِی هَم مُومکِین وَ هَم اِنسان تامانِیدَن وُجوُدگه کِیلتِیرِیلِیشِی هَم موُمکِین. چوُنکِی اِنسان هَم قانوُن وَ دَستوُرلَرنِی وُجُودگه کِیلتِیرَه آلَه دِی وَ حوُددِی شوُ قانوُنلَرگه اَساساً حُکوُمَت تَشکِیل قِیلَه دِی، سوُنگرَه اِیسَه مَنَه شوُ قانوُنلَرگه کوُرَه وَ شوُ حُکوُمَت آرقَه لِی اوُزِیگه اِیرگشگن کِیشِیلَرگه مُکافات بِیرَه دِی وَ اِطاعَت قِیلمَه گنلَرنِی جَزالَیدِی . اِنسان مَنَه شُو طَرزدَه اَلله تَعالَی نِی قِیلِیغِینِی قِیلِیب اوُزِینِی یا اَلله نِی اوُرنِیگه یا اوُنِی یانِیگه قوُیِیب آلَه دِی. اَمّا اَلله تَعالَی اَیتَه دِیکِی:  إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ(آل عمران/۱۹)  شُبهَه سِیز اَلله نِی نَزدِیدَگِی دِین اِسلامدِیر.  وَمَن یَبْتَغِ غَیْرَ الإِسْلاَمِ دِینًا فَلَن یُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِی الآخِرَهِ مِنَ الْخَاسِرِینَ (آل عمران/ ۸۵ ) کِیمدَه – کِیم اِسلامدَن اوُزگه دِین اِیستَه سَه، بَس ( اوُنِینگ “دِینِی” اَلله حُضوُرِیدَه) هَرگِیز قَبوُل قِیلِینمَیدِی وَ اوُ آخِیرَتدَه زِیان کوُرگوُچِیلَردَندِیر.

لِیکِن دِیننِی اَلله اوُچُون خالِص وَ مَخصُوص قِیلِیشلِیک هَم، «أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ» نِهایَتدَه ساددَه اِیش اِیمَس، شَیطاندَن تارتِیب نَفسِی بوُلغَنگن اِنسانلَر، آشکار وَ پِینهان کافِرلَرنِی هَمَّه سِی اَلله اوُچُون خالِص قِیلِینگن دِیننِی خالِص بوُلمَسلِیگِی اوُچُون حَرَکَت قِیلِیشَه دِی وَ حَتَّی آشکار کافِرلَرنِی بِیر دَستَه سِی بوُلمِیش مُشرِکلَر یاکِی بوُگوُنگِی تِیل بِیلَن اَیتگندَه سِکوُلارِیستلَر هَمِیشَه، دائِما مُسُلمانلَر بِیلَن قوُراللِی جَنگ آلِیب بارِیشَه دِی، چوُنکِی اوُلَر شوُ یوُل بِیلَن مُسُلمانلَرنِی دِیننِی توُرت مَفهُومِی وَ مَعناسِیدَن تِییماقچِی بوُلِیشَه دِی وَ قوُرالنِی کوُچِی بِیلَن اوُلَرنِی مُرتَد قِیلماققَه حَرَکَت قِیلِیشَه دِی.   وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ (بقره/217) اوُلَر (کافِرلَر) قوُللَرِیدَن کِیلسَه تا دِینِینگِیزدَن قَیتَرگوُنلَرِیچَه سِیزلَر بِیلَن اوُرِیشَه وِیرَه دِیلَر.   دِینِیمِیزنِی خالِص وَ مَخصُوص اَلله اوُچُون سَقلَب توُرِیشِیمِیز وَ عَمَلدَه قوُیِیدَگِیلَرنِی اَیتَه آلِیشِیمِیز اوُچُون:   قُلْ إِنَّصَلاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ * لا شَرِيكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ(أنعام/ 162، 163) کِیرَکلِی مُقَدَّماتلَرگه،بِیلِیملَرگه اِیحتِیاجِیمِیز بار اِیدِی، بُولَرنِی حاضِرگه چَه بِیزلَر اُورگه نِیب چِیققَن ساددَه وَ مُقَدَّمات دَرسلَرِیمِیز تَشکِیل قِیلَه دِی.

شُو سَبَبلِی هَم اِیککِینچِی وَ اوُچِینچِی دَرسلَردَه جاهِلِیَتنِی، طاغُوتنِی تَنِیب آلِیشگه اِیشارَه قِیلگن اِیدِیک وَ توُرتِینچِی دَرسنِی اِیسَه اِسلام وَ مُسُلمانلَرگه خاصلَه گن اِیدِیک، بِیشِینچِی دَرسِیمِیزدَه اِیسَه دُشمَنشوُناسِی مَوضُوعسِینِی کوُرِیب چِیقدِیک، مَنَه بُو دَرسلَردَه کافِرلَر جَمِیعیَتِینِی اَنَه لِیز قِیلگه نِیمِیزدَن سُونگ، مُشرِکلَرنِی یاکِی بُوگوُنگِی کوُننِی تِیلِی بِیلَن اَیتگندَه سِکوُلارِیستلَرنِی تَنِیشتِیرِیب اوُتدِیک وَ اوُلَرگه تِیگِیشلِی عُمُومِی اَحکاملَرنِی، هَمدَه اَهلِی کِتاب وَ شِبهِ اَهلِی کِتاب کافِرلَرِینِی  وَ اوُلَرگه تِیگِیشلِی اَحکاملَرنِی کوُرِیب چِیقدِیک. مَنَه بوُلَر آشکار کافِرلَر بوُلِیب اوُلَرنِی تَشخِیص بِیرسَه بوُلَه دِی، مَوضوُعنِی دَوامِیدَه باشقَه بِیر خَطَرلِی دُشمَنگه هَم اِیشارَه قِیلدِیک، اوُلَر آشکار اِیمَس بَلکِی پِینهان بوُلِیب اوُزلَرِینِی مُسُلمانلَرنِی آرَه سِیدَه مَخفِی قِیلِیب آلِیشگن وَ دِین، اِسلام نامِی آستِیدَه جوُدَه کوُپچِیلِیکنِی اوُزلَرِیگه قوُشِیب بوُلغَشگن، اوُلَرنِی مُنافِقلَر یاکِی بوُگوُنگِی کوُننِی تِیلِی بِیلَن اَیتگندَه سِکوُلارزَدَه لَر دِییِیلَه دِی؛ مَنَه بُو شَرعِی دُشمَنشوُناسِی دَرسِیمِیزنِی دَوامِیدَه مُرتَدلَر وَ آخِیرِیدَه اِیسَه آشکار وَ پِینهان دُشمَنلَرنِی شَرعِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش مَسَلَه سِینِی کوُرِیب چِیقدِیک. بوُگوُن اِیسَه مُقَدّامات دَرسلَرِینِی دَوامِیدَه آلتِینچِی دَرسِیمِیزگه “آنگلِی، مَقصَدلِی وَ حَرَکَتلَه نوُچِی وَحدَت” نِی کوُرِیب چِیقَه مِیز، چوُنکِی بُو دَرسدَه اوُتگن بِیشتَه دَرسدَن سوُنگ یوُزَه گه کِیلگن “نِیمَه قِیلِیش کِیرَک؟” دِیگن سَوالگه جَوابنِی قوُلگه کِیرِیتسَه بوُلَه دِی.

هَر قَندَی آگاه مُسُلمان اوُچُون اَنِیق وَ رَوشَن بوُلگن نَرسَه شوُکِی، جاهِلِیَت وَ طاغوُتلَر وَ بَرچَه آشکار، پِینهان کافِرلَر ماددِی مَسَلَه لَردَه وَ دُنیاوِی مَنفَعَتلَردَه اوُزَرا اِیختِلافلَرگه، کِیلِیشماوچِیلِیکلَرگه اِیگه بوُلِیشلَرِی موُمکِین، اَمّا اوُلَر مُؤمِنلَر وَ باشقَه مَحرُوم کِیشِیلَرنِی بَرابَرِیدَه هَرگِیز بِیر-  بِیرلَرِینِی یالغِیز تَشلَب قوُیِیشمَیدِی وَ اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَرنِی اِجرا قِیلوُچِیلَرنِی آشکار یا یَشِیرِین صُورَتدَه باستِیرِیش بوُیِیچَه بِیر-  بِیرلَرِی  بِیلَن هَمپَیمان وَ مُتَّحِد بوُلِیشَه دِی وَهِیچ قَچان بِیر-  بِیرلَرِینِی مَحکوُم قِیلِینِیشِی کِیرک بوُلگن زَماندَه مَحکوُم قِیلِیشمَیدِی.

اوُتگن بِیر اِیککِی یِیل دَوامِیدَه بِیرمَه دَگِی، مَرکَزِی اَفرِیکَه دَگِی، سوُرِیَه دَگِی،عِراقدَگِی،صُومالِیدَگِی،یَمَندَگِی،اَلجَزائِردَگِی،لِیوِیَه دَگِی،مِصردَگِی، غَزَه دَگِی، چِیچِیندَگِی، شَرقِی توُرکِستاندَگِی، اوُزبِیکِستاندَگِی، تاجِکِساتاندَگِی مُسُلمانلَرگه تِیگِیشلِی واقِیعَه لَرنِی کوُزَه تِیب یوُرگن هَر بِیر اِنسان اوُچُون بوُ اِیشلَر آچِیق وَ رَوشَن مَعلوُمدِیر.

حَه،بَرچَه پِینهان وَ آشکار کافِرلَر، اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَرنِی دُشمَنلَرِی بوُندَی شَرائِطلَردَه هَمَّه اِیختِلافلَرِینِی بِیر چِیتگه سوُرِیب قوُیِیشَه دِی وَ اوُلَرنِی هَمَّه لَرِی مُتَّحِد بوُلِیشَه دِی. مَنَه بوُ مُتَّحِد وَ قُدرَتمَند دُشمَننِی قَرشِیسِیدَه فَقَط وَحدَت وَ قُدرَت بِیلَنگِینَه توُرِیب بِیرسَه بوُلَه دِی. مُتَّحِد بوُلگن کافِرلَر وَ مُتَّحِد بوُلگن جاهِلِیَت سِکوُلارِیزم دِینِینِینگ کُفرِی قانوُنلَرِینِی حاکِم قِیلِیش وَ مُسُلمانلَرنِی دِیارلَرِینِی تَلان- تَراج قِیلِیش وَ مُسُلمانلَرنِینگ اِسلامِی اَخلاقِینِی،مَدَنِیَتِینِی نابوُد قِیلِیش اوُچُون توُرلِی- هِیل فِتنَه لَر واسِیطَه سِیدَه مُسُلمانلَرگه قَرشِی جَنگ قِیلگه نِی کِیلِیشگن، اوُلَرنِی قَرشِیسِیدَه مُسُلمانلَر هَم مُتَّحِد بوُلگن حالدَه وَ جَملَنگن قُدرَت بِیلَن اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَرنِی حاکِم قِیلِیش وَ اَلله اوُلَرگه بِیرگن حَقلَرنِی قَیتَه رِیب آلِیش اوُچُون سِکوُلارِیزم دِینِینِی رَهبَرلِیگِیدَگِی مُتَّحِد جاهِلِیَت بِیلَن جِهاد وَ مُبارَزَه قِیلِیشلَرِی کِیرَک.

(دوامی بار……)

درسهای مقدماتی/درس ششم:  چه باید کرد؟ وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی

 پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

• قسمت)

بسم الله و الحمد لله

« براستی حمد و سپاس تنها لایق خدا است او را شکر می‌گوییم و از او درخواست کمک و آمرزش می‌کنیم، و پناه می‌بریم به خدا از شرور نفسهایمان واز بدیهای اعمالمان، هر کس که خدا او را هدایت کند هیچ کس نمی‌تواند او را گمراه کند و هر کس که خداوند او را گمراه کند هیچ کس نمی‌تواند او را هدایت دهد و شهادت می‌دهم که هیچ اله بر حقی بجز الله نیست که تنها و بی‌شریک است، و شهادت می‌دهم که محمد بنده و فرستاده او است»

«ای کسانی که ایمان آورده‌اید آنچنانکه  شایسته است، از خدا بترسید و نمیرید مگر آنکه مسلمان باشید».
 «ای انسانها از (خشم) پروردگارتان بپرهیزید، پروردگاری که شما را از یک انسان خلق کرد و (سپس) همسرش را از نوع او آفرید و از آن دو نفر مردان و زنان فراوانی منتشر ساخت. و از (خشم) خدایی بپرهیزید که همدیگر را به او سوگند می‌دهید، و بپرهیزید از اینکه پیوند خویشاوندی را قطع کنید بیگمان خداوند مراقب شما است»

 «ای مؤمنان از خدا بترسید و سخن حق و درست بگویید. در نتیجه خدا (توفیق خیرتان می‌دهد و) اعمالتان را شایسته می گرداند و گناهانتان را می‌بخشد. اصلاً هر کس از خدا و پیامبرش فرمانبرداری کند، قطعاً به پیروزی و کامیابی بزرگی دست می‌یابد»

«اما بعد: راستترین سخن کتاب خدا، و بهترین روش، روش محمد صلی الله علیه و سلم است، و بدترین امور نوآوری در دین است،وهر تازه پیدا شد‌ه‌ای در دین، بدعت؛ و هر بدعتی گمراهی، وهر گمراهی در آتش است»

السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

در درس اولمان در مورد دین اشاره کردیم که دین مثل جسم انسان است و از 4عضو تشکیل شده  است و کندن،جدا کردن یا بریدن هر عضوی باعث ناقص شدن و حتی مرگ دین می شود که به مفاهیم 4گانه ی دین اشاره کردیم که از 1- حاکمیت و سلطه برتر2- قوانین و احکام 3- اطاعت کردن از این قوانین و حاکمیت 4- پاداش دادن و مجازات کردن براساس این قوانین و احکام توسط سلطه ی برتر ساخته شده است و این 4 مفهوم محتوای دین را تشکیل می دهند.

باز عرض کردیم طبق آیاتی چون : لَکُمْ دينُکُمْ وَ لِيَ دينِ (کافرون/6) دین هم می تواند از طرف الله باشدو هم انسان خودش آن را  تولید کند . چون انسان هم می تواند قانون و برنامه تولید کند و می تواند طبق همین قوانین حکومت تشکیل بدهد، بعد می تواند طبق این قوانین و از طریق این حکومت کسانی را  که ازاو تبعیت می کنند را پاداش بدهد و آنهایی را که نمی کنند را مجازات کند . انسان اینطوری به خودش اجازه می دهد که در این کار به اصطلاح ادای الله تعالی را در بیاورد و خودش را جای الله  بگذارد یا در کنار الله . اما الله تعالی می گوید: إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ(آل عمران/۱۹) بي گمان دين در پيشگاه خدا اسلام است. وَمَن یَبْتَغِ غَیْرَ الإِسْلاَمِ دِینًا فَلَن یُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِی الآخِرَهِ مِنَ الْخَاسِرِینَ (آل عمران/۸۵ (و كسي كه غير از اسلام، دینی برگزيند، از او پذيرفته نمي‌شود، و او در آخرت از زمره‌ي زيان كاران خواهد بود.

اما دین را خالص ومخصوص الله کردن «أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ» هم به همین سادگیها نیست، از شیطان گرفته تا نفس آلوده شده ی مسلمین تا همین کفار آشکار و پنهان سعی می کنند این خالص کردن دین برای الله را آلوده و ناخالص کنند و حتی دسته ای از این کفارآشکار به نام مشرکین یا به زبان امروزین سکولاریستها به صورت همیشه و مداوم با مسلمین جنگ مسلحانه می کنند که زمانی که مسلمین دست از آن 4 مفهوم و محتوای دین بردارند و با زور اسلحه می خواهند با خالی کردن محتوای دین از آن 4 مفهوم مسلمین رامرتد کنند .وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ (بقره/217)  برای  اینکه دینمان را خالص و مخصوص برای الله نگه داریم و عملا بگوییم : قُلْ إِنَّ صَلاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ * لا شَرِيكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ(أنعام/ 162، 163)  نیاز به تهیه ی مقدمات و آگاهیهائی داشتیم که محتوای درسهای ساده و مقدماتیمان را تا الان تشکیل داده است.

برای همین در  درس دوم و سوم به شناخت جاهلیت و طاغوت اشاره کردیم و درس چهارممان را هم به معرفی اسلام و مسلمان اختصاص دادیم و وارد درس پنجممان در مورد دشمن شناسی شدیم، در این درس پس از آنالیز جامعه ی کفار به معرفی مشرکین یا به زبان امروزین سکولاریستها و احکام کلی مربوط به آنها و همچنین به معرفی کفار اهل کتاب و شبهه اهل کتاب و احکام کلی مربوط به آنها پرداختیم . اینها کفار آشکاری هستند که قابل تشخیص هستند در ادامه به معرفی دشمنان خطرناک دیگری اشاره کردیم که اینها آشکار نیستند بلکه پنهان هستند ودر مسلمین خودشان را مخفی کرده اند و تحت نام دین و اسلام عده ی زیادی را هم به خودشان آلوده کرده اند که به آنان می گویند منافقین یا به زبان امروزین سکولار زده ها؛ در تکمیل همین درس دشمن شناسی شرعیمان هم بحث مرتدین و در نهایت به درجه بندی شرعی این دشمنان آشکار و پنهان پرداختیم . امروز و در ادامه ی درسهای مقدماتیمان، می رسیم به درس ششممان که به «وحدت آگاهانه، هدفمند و حرکتی» می پردازد که پس از پنج درس گذشته به نحوی به «چه باید کرد؟» ما پاسخ می دهد.

برای هر مسلمان آگاهی واضح و روشن است که جاهلیت و طاغوتها و تمام کفار آشکار و پنهان ممکن است در مسائل مادی و منافع دنیوی با یکدیگر ناسازگاریها و اختلافاتی داشته باشند، اما هرگز در برابر مؤمنين و محرومين همدیگر را تنها نمی گذارند و در سرکوب مجریان قانون شریعت الله بصورت علنی و غیر علنی با یکدیگرهمپیمان و متحد می شوند و هرگز یکدیگر رادر زمانی که باید محکوم کنند محکوم نمی کند . این برای هر انسانی در همین یکی دو سال گذشته که وقایع مسلمین برمه و آفریقای مرکزی و سوریه و عراق و صومالی و یمن و الجزائر و لیبی و مصر و غزه و چچن و ترکستان شرقی و ازبکستان و تاجیکستان و غیره را مشاهده کرده باشد واضح و روشن است .

بله، کل(تمام) کفار پنهان و آشکار و دشمنان قانون شریعت الله در چنین موقعیتهائی کل(تمام) اختلافاتشان را  دور می اندازند و با هم متحد می شوند. با این دشمنان متحد و قدرتمند تنها با وحدت و قدرت است که می شود با آنها مقابله کرد . کفار متحد و جاهلیت متحد برای تحکیم قانون کفری دین سکولاریسم و چپاول سرزمینهای مسلمین و انهدام اخلاق و فرهنگ اسلامی مسلمین با انواع توطئه ها به جنگ با مسلمین آمده اند و مسلمین هم باید متحد و با قدرت جمعی برای تحکیم قانون شریعت الله و برگرداندن حقهایی که الله به آنها داده است  با جاهلیت متحد به رهبری دین سکولاریسم جهاد و مبارزه کنند  .

(ادامه دارد……)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(30 – қисмат)

Бо тамоми ин ахвол хамин хукуматхойи бадили изтирорийи исломий дар тули торих тавонистандки аз муслимин дар баробари куффори ошкори хорижий ва муртаддини махаллий мухофизат кунанд,ва хатто замоники ек кофари ошкори хорижий ба муслимин хамла мекард муслимин хаммаги саъй мекарданд пушти сари еки аз ин хукуматхоики худишон хам бо у мухолиф буданд муттахид бишаванд. Ин аз бадихиёти торихи муслимин астки садхо намуна дар ин замина вужуд дорад, мисли ибни Таймия дар хенгоми хамлайи муғул ё мисли иттиходи бейбарс Baibars ва Сайфуддин Қутуз алайхи муғул. Ками инро тўвзих бидихем мумкин аст муфидтар бишавад:

Зохир бейбарс Baibars даргирихойи хунини бо Сайфуддин Қутуз дар Миср дошт аммо бо кушта шудани фармондаш Уқтой Жамдор дар соли 652 хижрий хамрох бо чохор хазор тан аз хамразмониш аз Миср ба Шом фарор кард. Бейбарс ва сарбозониш дар ин сарзамин хам жангхойи хунини хам бо Айюбиён карданд хам бо нийрухойи Сайфуддин Қутуз. Аммо замоники дар соли 656 хижрий хабари суқути Бағдод тавассути муғул ба гушиш расид, тоза фахмидки хатари куффори ошкори хорижий ва новкарони махаллий онон хаммайи муслиминро тахдид мекунад. Барои хамин дар соли 657 хижрий ба Малик Носир Юсуф хокими Халаб нома невишт ва аз у хост 4000 сарбозро хамрохи у ё фармондехи ғейри аз у бифристад то бар руди Фурот нигахбоний бидиханд ва ижоза надиханд муғулхо ва муттахидини махаллий онхо барои абур сарбозониш ба самти Шом бар руди Фурот пул бибанданд, аммо Малик Носир дархостишро қабул накард.

Барои хамин Бейбарс ба Қутузки уро душмани аслияш медонист номайи невишт ва аз у дархости сулх кард ва ба сўганд аз у хост дархостишро қабул кунад, яъни қасамиш додки дархостишро қабул кунад. Сайфуддин Қутуз хам дархостишро қабул кард. Дар натижа Бейбарс хамрох бо хамразмониш ба Миср рафтанд ва зери парчами Қутуз қарор гирифтанд. Пас аз ин иттиход будки Бейбарс ба он фармондехи шудки муслимин аз пирузийхоиш бар муғул ва салибийхо ва арманхо ва фирақи мунхарифи дохилий дилшод шуданд. Ва барои хамин аввалин бор муслимин тавонистанд жилови хамалоти нийрухойи муттахиди муғул ( амрикоий он замон)ро бигиранд. Қабли аз онхам дидемки Салохиддин Айюбий хам барои муқобила бо салибийхо вориди низом ва системи хукумати шиъаёни фотимий Миср шуд ва ба самт ва суйи вахдат харакат кард ва бо ин вахдат ба қудрат расид  ва аллох нусратишро нозил кард ва  ба фатх расид.

Хамин алъон хам муғулхо дар қолиби амрико ба хамрохи муттахидинишон бар муслимин юриш оварданд ва бо бомбхойи атомий ва урониюмий ва химиёвий ва чанд тоний ва бо таблиғоти васиъ ва пурхазинаий расонахойи мохвораий ва конолхойи интернетий, ижтимоий ва кутуби дарсийи фосид ва ғейрих жанги гарм ва сард ва равонийро ба сурати хамма жониба бар муслимин тахмил карданд, ва хатарноктар аз замони муғул инки мустақиман иймони муслиминро хадаф гирифтанд, ва аз коноли муртаддин ва мунофиқин ва секулярзадахойи махаллий ва бумий дар холи фариб ва тахриби хувияти диний муслимин хастандки бисёри аз бародарон, хохарон ва хешовандони моро хам олуда карданд.

Ин мусибат ва балойи ошкор ва возихки хамма онро мебинем, агар хамин алъон ва ба мовқеъ чораи андишида нашавад қатъан бидонидки фардо дир хохад буд. Чиро? Чун мо тажруба Андалус, язидийхойи Ироқ ва алиюллохийхойи Хуромон ва алавийхойи Туркия ва исмоилийхо ва даруз ва насирия ва қарматия ва сафавия ва қочория ва садхо мусибати дигар дар қуруни гузашта, ва иртидоди умумий ба еки аз мазохиби дини секуляризм чун коммунизм ва либирализм ва социал демокрасий ва ғейрих дар еки ду қарни гузаштаро дорем.

Мо дар Афғонистон хукумати толибонро доштем хукумати ханафий маслаки мотрудий аксаран диюбандики дар миёни мардумониш садхо олудаги ақидатий ва рафторий вужуд дошт. Иддайи мисли мо , мисли Салохиддин Айюбий иқдом кардем, ва дастайи дигар хам гули салафийхойи дарборий оли саъудро хурданд ва ба бахунахойи пуч бародаронишонро дар баробари куффор аслий ва муртаддин рахо карданд, ва  дастайи аз хоинин хам эътилофи шимолро ба вужуд оварданд ва жониби муғул замон, нато ва амрико ва русия ва чинро гирифтанд ва мусаббаби жиноёти ва фажойеъи шудандки солхойи сол аст то кунун идома дорад ва хануз дорад қурбоний мегирад.

Дар хамон авоил хам мо ба муслимини худимон дар Курдистон тўвзих додемки жиходи онхо аз қоидайи

«الجبهة الإسلامية العالمية للجهاد ضد اليهود والصليبيين»

Пейравий намукунад, балки аз

«القاعده الجهاد ضد سکولاریسم»

Ё бунёни жиход алайхи дини секуляризм ва мазохиби мухталифи он пейравий мекунад. Душмани ошкори мо рахбариятиш дар дасти секуляристхойи жахоний ва муртаддини секуляри махаллий ва мунофиқини секулярзадайи бумий аст. Ва ин секуляристхойи жахоний ва махаллий то жойики битавонанд аз яхуд ва насоро ва тамоми фирақ ва мазохиби исломий бар алайхи муслимин ба унвони ек абзор истефода мекунанд, ва ба нисбати жамиати муслимини жахон, бештарин касоники дар сарзаминхойи мусалмоннишин дар ихтиёри ин куффори секуляри жахоний ва муртаддини махаллий хастанд бидуни шак мусалмонзодахойи фирақи маъруф ба ахли суннат ва ба дунболи он фирақи шиъа хастанд.

Холо мо дар миёни курдхо ончики шохидиш хастем ахзоби секуляр ва муртадди хастандки жараёни иртидоди умумийро бо химоят ва пуштибонийи куффори секуляри жахоний ва тоғутхойи махаллий чандин даха аст аз замони сталин ва қози Мухаммад муртад то кунун бо тўлиди аввалин хизби иртидодий ба рох андохтанд, ва хамин муртаддини секуляри махаллий миллати мусалмони моро бо таблиғоти масмуми мунофиқин ва секулярзадахо залил ва новкар ва абзори дасти душманонимон кардандки каси мункари он нест, чун хамин алъон хам ин новкари хануз идома дорад ва хамма доранд мебинадиш. Дар чанин авзоъики иртидоди умумий ба дини секуляризм гарибонгири аксари хонуводахойи мо шуда аст мо дар Эрон бархалофи Ироқ ва Сурия сохиби ек хукумати мазхабий шиъа 12 имомий хастемки хамчун ек сипар ва бадили изтирорий метавонад барои миллати мо амал кунад, чизи бисёр исломитар аз низоми фотимиёни шиъайи 6 имомий исмоилий Мисрки Салохиддин Айюбий барои рубаруйи бо тахожумоти жангхойи салибий аз он истефода кард.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(29 – қисмат)

Аббосийхо хам мисли хукумати Маъмун дар замони имоми Ахмад ибни Ханбалки қоили ба халқи қуръон буд, ё усмонийхойи суфийи нақшбанди ё лашкари Умар Мухтор суфий дар баробари артеши секуляр ва ишғолгари италия? Ё артеши шайх Хисомиддин нақшбандий ба фармондехи Санжархон дар баробари артеши ишғолгари шўравий социалисти дар Курдистон ва Кермоншох ё қиёми Тийпу Султон дар шибхи қорайи хинд бар алайхи англизихойи кофари секуляр ва ишғолгар ва фармондахони вилоятхои толибон аксаран суфий маслак мотридий бо олудагихойи ақидатий ва рафторий дар баробари куффори секуляри хорижий ба рахбарий Амрико ва мавориди мушобех ва мутаъаддиди дигар, оё инсоф аст ва нишонайи саломати ақл астки бигуем хаммаги тоғутхо ва куффор ва жунудут тоғут буданд?

Иддайи аз бародарони номутаодили мо масалан мегуянд Салохиддин Айюбий бо вурудиш ба ин хукумат кофар шуда аст, дастайи дигар мегуянд аслан у қаблан хам кофар буда аст, чиро? Чун ақоиди суфиёнайи дошта аст. Ё мегуянд на кофар нашуда аст чун ниятиш ин буда астки хукумати шиъахойи исмоилийро аз бейн бибарад барои хамин вориди хукумати онхо шуда аст. Дар холики тамоми мадорик ва аснод хам халофи инро нишон медиханд.

Ин дустони номутаодил ва номезони мо чун далили надоранд ба нияти Салохиддин ишора мекунанд дар холики хеч инсони оқили наметавонад интури ба худиш тўвхин кунад ва ният ва қалби шахсро меъёр қарор бидихадки тамоми мадорик ва аснод халофи инро собит мекунанд. Инон бо чанин вокунишхойи ё дустон ва бародарони номутаодил ва номезони мо хастанд ё душманони огох ва барномарези мо.

Мо аз баъзи ақоид ва рафторхойи ғалатики ин хукуматхойи бадили изтирорий исломий қатъан доштанд ва доранд химоят намекунем, балки бар ин боваремки бояд ба сабки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва бо дар назар гирифтани инки талош жихати аз бейн бурдани мункари кучаки мунжар ба мункари бузурги нашавад, ё талош барои аз бейн бурдани мункари бузурги мунжар ба ижоди мункари бузургтари нашавад, хужжати набавийро ба ин шахс ё гурух ё хукумати бадили изтирорийи исломий бирасонем ва вазифайи амри ба маъруф ва нахий аз мункарро анжом бидихем.

Чун медонемки муслимин тахти фармони ин хукуматхо ва амирон буданд, ва муслимин бар алайхи куффор жанг карданд, ва медонемки дар ин жанг ахли қибла бо куффор ду даста бештар хам вужуд надорад.

الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ. 

Хуб холо инхо кофар буданд ё мусалмон? Мардуми сарзаминхойики инхо фатх карданд мусалмонишон карданд ё кофаришон карданд? Агар мусалмон буданд пас сарзамини тахти хокимияти онон хам мешавад дорул ислом, ва агар кофар буданд пас сарзамини тахти хокимияти онон хам мешавад дорул куфр.

Пас ин муслиминики тахти фармони ин хукуматхо ва ин амирхо ва фармондахон дар омаданд ва бароишон жанг кардан жунудут тоғут нестанд хар жунудики ин муслимин “ ахли таъвил” ба далили узрхойи шаръийки доранд сифоти аз сифоти тоғутхоро хам дар худишон жо дода бошандки ба иртидодишон хатм нашуда бошад, ва лозим аст тахти фармондехи ин амирони фожир хам жиходро дар ек саф ва хамоханг бар алайхи душманони муттахид ба пеш бурд.

Медонем замоники хукумати исломий ала минхажин нубувват пас аз хулафойи рошидин мунхадим шуд, ба дунболи ин мусибати бузург, уммати вохид ва жамоати вохид хам мунхадим шуд ва умматхойи мухталиф ва жамоатхойи мухталифи жойгузин шуданд. Дар баробари ин мусибати бузург хукуматхойи бадили изтирорийи исломий ба вужуд омадандки дар набуди шўройи улил амри вохид ва уммати вохид ва жамоати вохид, заминаро барои тўлиди анвоъи фирақ ва мазохиб фарохам карданд, ва муслимин натавонистандки дар баробари тўлиди саратони тафарруқ дармони ба мовқеъ ва қотиъ ироя диханд. Талошхойи фардий уламойи бузургвор хам натавонист рохи иложи муносиби барои ин саратон ва беморийи густарда бишавад. Барои хамин мо илова бар онки аз неъмат ва коркарди комили қонуни шариати аллох дар жомеъа махрум шудем, мовриди тахожуми анвоъйи беморихойи ақидатий ва даруний хам воқеъ шудемки , тафарруқ ва тўлиди жангхойи дохилий ва хатто иртидодхойи умумий бисёри аз сарзаминхойи мусалмоннишин намунайи боризи ин мусибат буданд.

(идома дорад……..)