اسلامی امارات په خلاصه ډول ابتدا له پدایښت څخه تر اوسه دسکولار خارجی کفارو اخراجول اوده هغوی داخلی مزدوران اودالله(ج)دشریعت قانون تطبیقول او یوه خپلواکه جامعه تشکیلول چی متعلق په ټولو قومونو اومذهبونو دافغانستان وی.اوهمچونان اسلامی ورور ولی رابطه جوړول دخارج دارالاسلامونو سره چی له افغانستان نه تشکیل شوی دی.
دغه هغه ارزښتونه دی چی باعث شوی چی موږ ددغو ورونو نه دفاع او حمایت وکړو.یعنی په حقیقت کی موږ دهغوی اصولو او ارزشونو نه دفاع کړی ده نه دهغوی خاصو مذهبی تفاسیرو نه او دهغوی خاصو برداشتونو نه. ترهغه وخت چی په دی اساس او اوصولو او ارزښتونو روان وی دټول جهان دمؤمنانو دحمایت نه به برخوردار وی .اوپه دی شکل کولی شو اوایو همچون سابقه له دی پس هم خپله امارات اسلامی دی چی تعینوی موږ او سایر مؤمنان څه رنګه برخورد له دوی سره کولی شوو
امارت اسلامی به صورت مختصر از ابتدای پیدایش آن تا کنون برای
۱ – اخراج کفار سکولار خارجی و مزدوران داخلی آنها
۲- و تطبیق قانون شریعت الله
۳- و تشکیل جامعه ای مستقل که متعلق به تمام مذاهب و قومیتهای افغانستان باشد
۴- و همچنین جهت ایجاد رابطه ی برادری اسلامی با دارالاسلامهای خارج از افغانستان
تشکیل شده است.
اینها ارزشهائی هستند که باعث شده اند ما از این برادران حمایت و دفاع کنیم .
یعنی در واقع ما از اصول و ارزشهای آنها دفاع و حمایت کرده ایم نه از مختصات و تفاسیر خاص مذهبی و برداشتهای خاص آنها، و تا زمانی که بر اساس این اصول و ارزشها حرکت کنند از حمایت تمام مومنین جهان برخوردار خواهند شد و به این شکل می توان گفت همچون گذشته از این به بعد نیز خود امارت اسلامی است که تعیین می کند ما و سایر مومنین چگونه برخوردی با آنها داشته باشیم
Бу оятни давомида аллох таоло ўзи харом қилган нарсаларни бир қисмини баён қилиб беради. Бу икки оятни кўрсатиб беришича, айтиб ўтилган манфий қонунлар араб жохилиятини нишоналаридан деб хисобланган.
Фикр ва ақидалардаги жохилиятни ва шак, гумонга эргашишни аллох таоло зоннал жахлияти деган ном билан номлайди,хукм ва қонун, башар томонидан ишлаб чиқарилган қонун ва хукмларга эргашиш жохилиятини эса хукмал жахилияти деб номлайди. Ўзини кўз-кўз қилиб кўрсатиш ва аёллар табақасини ахлоқий ва жинсий фасод йўлида бир абзор сифатида фойдаланишни табарружал жахилияти деб атайди,охирида эса таъассуб,қайсарлик, икки оёғини бир этикга тиқиб олиш, қуролни кучи билан ўзидаги ақидани бошқаларга мажбурлаб юклашни эса хамиятал жахилияти дейди.
مشخصه های جاهلیت قبل از بعثت چه چیزهایی بودند؟ این جاهلیت را با چه علائمی می توانیم بشناسیم؟
به صورت کلی می توان گفت، هر آنچه که الله متعال در شریعتش حرام کرده، از مشخصه های جاهلیت محسوب میشود. تمام آنچه الله متعال در قانونش، در شریعتش، در قرآنش حرام کرده از مشخصه و علایم جاهلیت محسوب می شود. که یکی از این صحنه ها را در گفتگوی میان أسَدُ بن زُرَارَةو رسول الله صلی الله علیه وسلم خودش را نشان می دهد. رسول الله صلی الله علیه وسلم با استناد به آیات 152 و 153، از سوره ی انعام به این شکل سخن خودش را ادامه می دهد: قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ … که در ادامه، بخشی از آن چیزهایی را که الله متعال بر آن ها حرام کرده را بیان می کند. مضمون این دو آیه و آیات مشابه نشان می دهد که قوانین منفی یاد شده، از نشانه های عرب جاهلی و جاهلیت عرب صدر اسلام بوده است.
جاهلیت در افکار و عقاید و پیروی از شک و گمان که الله متعال تحت عنوان ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ از آن یاد می کند، و جاهلیت در حکم و قانون و پیروی از قوانین و احکام ساخته شده توسط بشر که الله متعال از آن تحت عنوان حُكْمَ الْجاهِلِيَّةِ از آن نام میبرد، و جاهلیت خودنمائی و سوء استفاده از طبقه ی زنان به عنوان یک ابزار جهت فساد اخلاقی و جنسی که الله متعال تحت عنوان تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ از آن یاد میکند، و در نهایت جاهلیت، تعصب، کله خشکی، خودسری، لجبازی و یک دندگی و با توسل به زور اسلحه عقیده ی خود را تحمیل کردن که الله متعال از آن به عنوان حَمِيَّةَ الْجَاهِلِيَّةِ یاد کرده،
[1]( 2)- المقالات و الفرق؛ اسفراينى، ابو المظفر، التبصير فى الدين،( چاپ اول: بيروت، عالم الكتب).
[2]( 1)- بنگريد به: ولهاوزن، جوليوس، الاحزاب المعارضة السياسية الدينية فى صدر الاسلام، الخوارج و الشيعه،( چاپ دوم: كويت، وكالة المطبوعات، 1976 م)، ص 170.
1-Мухолиф мазхабни аслий манбаъларига эга бўлмаслик ва бу мазхабларга нисбатан ана ўша мазхабга эргашувчиларни ўртасида тарқалган нарсалар асосида хукм чиқариш.
Хозирги пайтда хам мана бу нарсаларга асосланиб хукм чиқариш тўғри эмас. Бугунги кунда шофеъийлар, ханафийлар, ханбалий, моликий мазхабидаги эргашувчиларни фикрларига асосланиб , бу мазхабларни имомлари хақида хукм чиқариш хам тўғри иш бўлмайди. Гохида бугунги кундаги бу имомларга эргашаётган кишилар шундай йўлларда юришадики, агар улар мана бу имомларни асрига бориб қолишганда, шубхасиз бу имомлар булар бизни мазхабимиздан эмас,деб юборган бўларди.
Исломий шўро хукумати ва умматни вохид ижмоъси бўлмагандан кейин, мухолиф томондаги мазхаб хақида хукм чиқариш пайтида, авом халқни ўртасида тарқалган нарсаларни меъёр сифатида қўллаб бўлмайди,агар мазхабни аслий манбаълари хам бу нарсаларга таъкид қиладиган бўлса, бу бошқа масала.
Саййид Муртазо Аскарий мана бу заминада жуда хам ажойиб бир нуқтага ишора қилиб айтадики: фирқаларни ёзиб борувчиларни кўзидан бир фирқа четда қолиб кетди ва уни китобларида келтиришмади, мана бу фирқани исми занбия эди; яъни думга эга бўлган кишилар,чунки бизни замонимизда сунний ва шиъа авом халқини ўртасида, муқобил тарафдагиларни думи бор бўлиб, уни ўзларини кийимларини ичида яшириб юришади, деган миш-мишлар тарқалган. Хукуматсиз ва шўросиз одамларни ўртасида тарқалган нарсалар асосида хукм чиқариш бундан бошқача натижага олиб келиши хам мумкин эмас. [1]
1-Рухий жангларни ижод қилиш ва мухолиф кучларга нисбатан умумий қўзғалиш.
Мана бунга ўхшаш исломни зиддидаги шиъа ва сунний номи остидаги ғуллотлар ё зохирийлар, мўътазилалар ва ………. ва адашган кимсаларга тегишли масхара ақидалар одамларни қўлоғига етиб борган пайтда, одамлар қуйидаги гапларни айтиши аниқ: мусулмонлар жамоатини тўғри йўлидан адашиб кетган кимсаларни оқибати мана шундай бўлади. Уларни назаридаги жамоат ўша даврни хукумати расмий равишда тан олган ақида хисобланади. Салтанатни маъруза қилувчилари эса лақаб қўйиш бўйича энг кўп улушга эга бўлишади. [2]
1-Ташқи секуляр кофирлар мусулмонларни ўртасида ички жангларни ижод қилиш учун суистефода қилишади.
Ташқи секуляр кофирлар хам энг яхши усуллар билан мусулмонларни ўртасидаги тафарруқни миқёсини янада кенгайтириш учун исломий мазхаб ва тафсирларни бирига ғуллот ақидасини ёпиштиришга харакат қилиб келишган. Шунга асосланган холда секуляр шарқшуносларни кўпи қуйидаги гапларни очиқчасига айтаётганини кўрамиз: шиъаларни ақидаси эронийлардан кўра кўпроқ яхудийларга яқинроқдир. [3]
Улар мана бу заминада ўзларини мақсадларига етиш учун хар қандай харакатни кўздан қочиришмади. Бунга мисол тариқасида айтадиган бўлсак, шиъаларни уламолари ва шиъа олимларини аксарияти қуръонни ўзгартиришлардан химоя қилинишига иттифоқли назар билдиришган. Фақат ахборийлардан бўлган саййид Неъматуллох жазоирий ( 1050-1112 қамарий) мухаддис Нурий (1254-1320 қамарий) ўзгартиришлар хақидаги ривоятларга биноан қуръонни ўзгартирилиши хақидаги мавзуда ёзишган.Мухаддис Нурий мана бу ривоятларни Сайёрий номли ғуллотни китобидан нақл қилган. Ахмад ибни Мухаммад Сайёрий имом Аскарийни асрида Абу Абдуллох Сайёрий номи билан машхур бўлган киши эди. Ахмад ибни Мухаммад Сайёрийни “қироат” номли китоби бўлиб, бу китоб “тахриф ва танзил” номи билан хам машҳур бўлган. [4]
Охирги даврларда жуда кўп шарқшунослар бу китобни чоп қилишган.
Ташайюъни катта кишиларидан бўлган Аскарийни айтишича: шайх Нурийни нақл қилган ривоятларини аксари Сайёрийни қироат китобидан келтирилган. У ахли байт (алайхиссалом)ни аиммасига тухмат қилган ва ривоятларни ясаган ва уларга санадларни хам қўйиб чиқиб уларни ахли байт(алайхиссалом)га нисбатлаган. Мухаддислар уни ривоятларини ахли байт( алайхиссалом) ни хадислар китобига киргизишган, Нурийга ўхшаш мухаддислар қуръонни ўзгартирилишини исботлашда мана бу ривоятларни далил қилиб келтиришган. [5]
Шундай бўлгач,”тахриф ва танзил” номли китоб нима учун шарқшунослар томонидан мусулмонларни бундай хассос вазиятида нашр қилинган ?,деб савол бериш хам ярашмаган иш бўлади.
[2]( 2)- المقالات و الفرق؛ اسفراينى، ابو المظفر، التبصير فى الدين،( چاپ اول: بيروت، عالم الكتب).
[3]( 1)- بنگريد به: ولهاوزن، جوليوس، الاحزاب المعارضة السياسية الدينية فى صدر الاسلام، الخوارج و الشيعه،( چاپ دوم: كويت، وكالة المطبوعات، 1976 م)، ص 170.
عدم دسترسی به منابع اصلی مذهب مخالف و قضاوت بر مذهب بر اساس آنچه در میان پیروان آن مذهب رایج است.
قضاوت بر این اساس در زمان حاضر نیز نمی تواند کار صحیحی باشد . هم اکنون نیز نمی توان بر اساس باورهای موجود پیروان شافعی، حنفی، حنبل و مالک در مورد مذهب این امامان قضاوت نمود. گاه دیده می شود پیروان آنها هم اکنون در مسیری سیر می کنند که اگر در عصر همین امامان بودند بدون شک مورد برائت قرار می گرفتند .
پس در زمانی که حکومت شورای اسلامی و اجماع واحد امت وجود ندارد، آنچه که در میان عوام رایج است را نمی توان معیار قضاوت در مورد مذهب مخالف دانست مگر اینکه منابع اصلی مذهب نیز بر آن تأکید داشته باشند.
در این زمینه سيد مرتضى عسكرى نکته ی جالبی را بیان می کند و مىگويد: نام فرقهاى از چشم فرقهنويسان دور مانده است و آن را در كتب خود نياوردهاند و آن فرقه، فرقه ذنبيه است؛ يعنى افرادى كه دم دارند، زيرا در زمان ما، بين عوام سنّى و شيعه چنين شايع است كه افراد طرف مقابل، داراى دمى هستند كه آن را در زير لباس خود پنهان مىكنند.[1]
قضاوت بر اساس آنچه در میان مردمان بدون حکومت و بدون شورا رایج شده است نتیجه ای غیر از این در بر نخواهد داشت.
ایجاد جنگ روانی و بسیج عمومی بر علیه نیروهای مخالف
زمانی که چنین عقاید ضد اسلامی و مسخره ی منحرفین و غلات با نام شیعه یا سنی یا ظاهری و معتزله و… به گوش مردم بخورد، مردم بگويند: واقعا اين است سرانجام كسانى كه از راه جماعت مسلمانان منحرف شدند.[2] و جماعت هم در نظر آنان یعنی عقیده ای که حکومت وقت به آن رسمیت بخشیده است . وعاظ السلاطین بیشترین سهم را در برچسب زنی بر عهده داشته اند .
سوء استفاده ی کفار سکولار خارجی جهت ایجاد جنگ داخلی میان مسلمین
کفار سکولار خارجی نیز به بهترین شیوه ی ممکن سعی کرده اند جهت عمیق تر نمودن دامنه ی تفرق میان مسلمین اقدام به انتساب عقاید غلات به یکی از مذاهب و تفاسیر اسلامی نمایند . بر این اساس است که می بینیم که بسیاری از مستشرقین سکولار به صراحت گفته اند: عقايد شيعه به يهود نزديكتر است تا به ايرانيها.[3]
در این زمینه نیز از هر گونه تلاشی جهت رسیدن به اهداف خود دریغ نکرده اند . به عنوان مثال روشن است که ائمه ی شیعه و اکثریت قاطع علمای شیعه بر مصونیت قرآن از تحریف اتفاقنظر دارند، مگر اخباریانی مانند سید نعمتالله جزایری (1112 ـ 1050 ق) و محدث نوری (1320 ـ 1254 ق) که با توجه به روایات تحریف، به موضوع تحریف قرآن پرداختهاند. محدث نوری این روایات را از کتاب یکی از غلات به نام سیاری نقل کرده است. احمد بن محمد سیاری معروف به ابوعبدالله سیاری معاصر امام حسن عسکری است. [4] احمد بن محمد سیاری کتابی به نام «القرائات» دارد که به «التحریف و التنزیل» نیز معروف است و اخیراً برخی از مستشرقان آن را چاپ کردهاند.
عسکری از بزرگان تشیع میگوید: «اکثر روایاتی که شیخ نوری نقل کرده، از کتاب قرائات سیاری است. او به ائمه اهلبیت (ع) افترا زده و روایات را دسّ و جعل مینمود و اسنادی برای آنها میساخت و به اهلبیت (ع) نسبت میداد. محدثین، روایات او را نقل و وارد کتب احادیث مکتب اهلبیت (ع) نمودند و محدثینی مثل شیخ نوری در اثبات تحریف قرآن به این روایات استشهاد کردهاند.» [5]
حالا شایسته نیست که از خود بپرسیم که چرا کتاب «التحریف و التنزیل» باید توسط مستشرقین منتشر شود، آنهم در چنین وضعیت حساسی که مسلمین در آن قرار گرفته اند؟
[2]( 2)- المقالات و الفرق؛ اسفراينى، ابو المظفر، التبصير فى الدين،( چاپ اول: بيروت، عالم الكتب).
[3]( 1)- بنگريد به: ولهاوزن، جوليوس، الاحزاب المعارضة السياسية الدينية فى صدر الاسلام، الخوارج و الشيعه،( چاپ دوم: كويت، وكالة المطبوعات، 1976 م)، ص 170.
[4] طوسی، اختیار معرفة الرجال (رجال کشی)، ص 606 ، ش 1128.
[5] عسکری، القرآن الکریم و روایات المدرستین، ج 3، ص 253 ـ 248.
Умумий холатда биз жамиятларни икки дастага исломий жамиятлар ё дорул ислом ва жохилий жамиятлар ё дорул куфрга тақсим қила оламиз . Дорул исломда жамиятнинг асосий қонунлари аллохни шариатига, дини исломга мувофиқ равишда бўлиши ёки исломий мазхаблардан бирини хокимияти остида бўлиши лозим,агар уни аксар ахолиси мусулмон бўлмаса хам , уни рахбари мусулмон бўлиши керак. Масалан хиндистонни олсак, уни аксар ахолиси хозир мусулмон эмас, лекин олдинги даврларда дорул ислом диёрлари жумласига кирган. Энди жамиятнинг асосий қонунлари аллохнинг шариатини қонунларига кўра иш олиб бормаса, уни аксар ахолиси мусулмон бўлган тақдирда хам дорул куфр хисобланади. Бу ердаги хоким бўлган хукм у минтақани ахолисига боғлиқ эмас. Яъни дорул куфр дейилган ерларни албатта ахолиси хам кофир бўлиши шарт эмас, ёки шунга ўхшаш дорул исломни барча ахолиси мусулмон бўлиши хам шарт эмас.
Аллохни шариатини қонунларидан узоқлашиб қолиш ва жохил жамиятларни юзага чиқишини ўзи жуда кўп исёнлар,жиноятлар,мураккаб вазиятлар,хукм ва нохақ хукумат,илохий қонунларга қарши хаво ва хавасга асосланган рафтор,илохий дастуротлардан юз ўгириш, илохий ваъдаларга ахамият бермаслик, худовандни ишлари хақида ёмон фикрларга бориш, ноўрин истакларда қайсарлик билан туриб олиш,таъассуб ва ботил андиша ва ақидалардан далилсиз тарафдорлик қилиш, шаръий далилсиз нажодпарастлик қилиш ва қавм , қабилани устунлигини даъво қилиш, буларни хаммаси ахлоқий фасодларга, жанг ва талончилик қилишга хамда аксарият таназзулларга ,миллатлар ва башарий жамиятларни орқада қолиб кетишига сабаб бўлади.
Жохилият калимаси биринчи марта аллох тарафидан баъсатдан олдинги даврга нисбатан ишлатилган,қуръоннинг арабларни жохилият ахли деб номлаганлигига сабаб, уларнинг хавойи-нафсга, мойилликларга асосланган хукуматни аллохнинг хукуматини ўрнига қўйиб олганликларида эди.
Мана буларни хаммасини жамлаб қуйидаги хулосага келса бўлади, хар қандай замон ва маконда нафсоний хохиш ва истаклар аллохни ўрнига хукумат қиладиган бўлса,ана ўша замон ва макон жохилият замони ва макони хисобланади. Бу исломдан олдинги арабистон ерларида бўладими ё дунёни бошқа нуқтасида бўладими ё бўлмасам 21 асрда бўладими фарқи йўқ.
Хозирги пайтда “секуляризм дини ва уни турли-хил мазхаблари” томонидан вужудга келтирилган замонавий жохилият, қадимдаги жохилиятларни хулосаси ё улардан бир қадар кўпроқ даражадаги нарса холос! Чунки бу жохилиятни ичига юнон,рум, хитой, хинд, араб жохилияти, ўрта асрлар ва қадимги эрон ва ……..дан қолган меърослар бор бўлиб,янги асрда секуляр мутафаккирлари томонидан ишлаб чиқилган махсулотларни зиравор сифатида қўшиб юборилган. Биз бугунги кунда кўриб турган ва жамиятга хоким бўлиб турган жохилият ўтган тарих давомида башарият кўрган жохилиятга нисбатан қўпол,хушунатга тўла ва ташкилотчироқ бўлиб етилган.
