نویسنده: admin

12 имомлик шиъаларга мансуб бўлган ғуллотларни турлари.

Холид хўромий.

Бир қанча шиъа тадқиқотчилари ва олимларининг айтишларига қараганда шиъа ғуллотларини уч қисмга ажратса бўлади: а) Али алайхиссалом хақида ғулув қилиб у кишини худо дейдиган кимсалардир, улар “алиюллохийлар” номи билан машхур бўлишган. Б) Улар Али алайхиссаломни ахли байтлари (хонадонлари) хақида ғулув қилиб улар хақида баъзи бир сифат ва хусусиятларни бор деб эътиқод қиладиган кишилардир, лекин мана бу маъсум хонадонни ўзида бундай эътиқод топилмайди. В) бу гурухни эътиқоди бўйича имомни танишлик билан инсон барча ибодат ва вожиботлардан бениёз бўла олади; шунинг учун  хам ахли байтни дўстлиги, вилояти сабабли тахорат, намоз, рўза, хаж ва закотни тарк қилишади. [1]

Мана бу гурухдаги ёзувчиларни назаридан четда қолиб кетган нарса шуки: ички яширин кофирлар ( мунофиқлар тўдаси) ўша куннинг шароитига, махсусан хоким бўлиб турган харбий қудратга муносиб равишда қадам ташлашарди. Шу сабабли хам маълум мархалаларда ўзларининг  ишончларини фақат баъзи бир қисмини баён қилишар ва заминаси муносиброқ бўлиб кўринган бошқа мархалаларда  қадамларини тезлатишарди. Хатто хоким бўлиб турган шароит уларни орқага қадам ташлашга  хам мажбур қилар ва  оқибатда  улар ўзларини нифоқ қобиқларига янада кўпроқ яшириниб олишарди.

Яширин ички кофирлар ( мунофиқлар тўдаси) нинг ақидаларини баён қилиш ва даражама-даража ошкор бўлишдаги мана бу харакатлари,баъзи бир кишиларнинг уларни тақсимлаш борасида хато қилишларига ва уларни икки гурухга яъни худосиз ғуллот хамда шиъаларни гурухини ичидаги ғуллот деб, ажратишларига боис бўлган эди. Мана бу заминада шундай тақсимлашни тарафдорларидан бўлган ёзувчиларни бирини айтишича: “ғулув ва ғулув қилувчиларни текшириб чиқгандан сўнг, уларни икки қисматга худосиз ғуллот ва гурухни ичидаги ғуллотга тақсим қилса бўлади. Худосиз ғуллотлар имом алайхиссаломларни худони шаънига кўтариб уни даражасида деб эътиқод қилишарди ва шиъаларни китобларида уларни тайёра ғуллоти, мазхабни фасодчилари,эътиқодни фасодчилари ва аралаштириш ахли деган номлар билан аталади. Гурухни ичидаги ғуллотларни хам муфаввиза ва иртифоъ ахли деб номланган , бу кишилар имомларга  илм, чегарасиз қудрат,мўъжизалар ва шунга ўхшаш нарсаларни нисбатлаб, уларни башариятдан хам юқоридаги ғайри табиий мавжудот сифатида келтиришади.”   [2]

Инки яширин кофирларга нисбатан муомала қилиш борасида қуръонни оятларига ва росулуллохни сийратларига ва у зотни ўринбосарларини муомаласига эътибор берадиган бўлсак, бу дунёда ички яширин кофирларни фақат баъзи мархалаларда мусулмонлар жумласидан деб хисобласа бўлади холос, бўлиб хам бу мархалада улар зохирда шаръан  мусулмонларга ўхшаб амал қилишлари лозим бўлади ; лекин аллохни шариатини бир қисмини ё хаммасини ошкора четга суриб қўйишадиган  ва мусулмонларни қаршисидаги хос бир фирқани қолибида ўзларини кўрсатадиган бўлишса ва мана шу яширин кофирлар ўзларини унга нисбатлаган исломий фирқаларни рахбарияти уларни ўзини фирқасидан эмаслигини айтиб, такфир бўлганликлари хақида фатво содир қиладиган бўлса, мана бу холатда уларни шиъа ё сунний бўлган хар қандай исломий фирқаларни бирига нисбатлаш огох ва ақлли  одамга ярашадиган иш эмас .

Ички яширин кофирларни ( шайтонни ошкор намояндаларини) исломий фирқаларни бирига нисбатлаш, ана ўша фирқани ўзи учун хар қандай ташқи душмандан кўра хатарлироқдир. Чунки бу иш ана ўша фирқани ақидасини булғаниши ва ичкаридан тартибсизликни ижод қилиб  уни ёлғизланиб қолишига сабаб бўлибгина қолмасдан, балки бу жамоатни бошқа инсонларни назарида тизгингиз,бефарқ, ғайратсиз, фосид, вахший, ахмоқ,орқада қолган…….. холатда кўрсатади.  Жисмоний куч ишлатишни муқаддимаси бўлган умумий шубха ва нафратланишни ривожлантиб уларни қирилишига майдонни тайёрлаб беради . Ўзларини сафларини ошкора ажратиб олиб алохида гурух,оқим бўлиб олган ички яширин кофирларни исломий фирқаларни бирига нисбатлашлик  шундай натижаларга олиб келгандан сўнг ,бундай иш ақллик дўстни иши бўлиши мумкин эмас.    

---

[1]هاشمي، [بي تا]، ج 1، ص 231

[2]مدرسي، 1374، ص 23-36

انواع غلاة منتسب به شیعه 12 امامی

به قلم : خالد هورامی
عده ای از علماء و محققین شیعه[1] آورده اند که غلات شيعه را مي توان به سه دسته تقسيم کرد:
الف) آنان که درباره علي(ع) غلو مي کنند و او را خدا مي دانند که به «علي اللهي ها» مشهورند.
ب) آنان که درباره اهل بيت(ع) غلو مي کنند و درباره ي ايشان معتقد به صفات و خصوصياتي هستند که خود معصومين(ع) چنين اعتقادي ندارند.
ج) آنان که معتقدند شناخت امام، انسان را از همگي عبادات و واجبات بي نياز مي سازد؛ از اين رو طهارت، نماز، روزه، حج و زکات را به خاطر دوستي و ولايت اهل بيت(ع) ترک مي کنند [2]

آنچه از نگاه این دسته از نویسندگان مخفی مانده است اینکه : کفار پنهان داخلی (دارودسته ی منافقین) متناسب با شرایط روز و بخصوص متناسب با قدرت نظامی حاکمه پیش می رفتند . بر این اساس در مراحلی جرأت بیان تنها بخشی از باورهای خود را داشتند و در مراحلی دیگر که زمینه را مناسب تر می دیدند قدمهای بیشتری به جلو بر می داشتند و گاه شرایط حاکمه آنها را مجبور می کرد قدمهائی به عقب نیز بردارند و در لاک نفاق خود بیشتر فرو روند .

این تحرک کفار پنهان داخلی (دارودسته ی منافقین)، در بیان عقاید و آشکار شدن تدریجی، باعث شده است عده ای دیگر در تقسیم بندی آنها دچار اشتباه شده و آنها را به دو گروه غلات ملحد و غلات درون گروهی شیعه تقسیم کنند. در این زمینه یکی از نویسندگان قائل به این تقسیم بندی می گوید:

” مي توان پس از بررسي غلو و غاليان، آنها را به دو بخش غلات ملحد و غلات درون گروهي تقسيم نمود. غلات ملحد گروهي بودند که ائمه عليهم السلام را در عرض خدا و در درجه ي او مي دانستند و از آنها در کتب شيعي با عناويني همچون غلات طياره، فاسد المذهب، فاسد الاعتقاد و اهل تخليط ياد مي شود. غلات درون گروهي نيز که از آنها با عناويني همچون مفوضه و اهل الارتفاع ياد مي شود، کساني بودند که با نسبت دادن علم و قدرت نامحدود و معجزات و نظاير آن، ائمه را موجوداتي فوق بشري و غيرطبيعي معرفي مي کردند ” [3]

با توجه به آیات قرآن و سیره ی رسول الله و جانشینان وی در برخورد با کفارپنهان داخلی (منافقین) تنها در مراحلی می توان این کفار پنهان داخلی را در دنیا جزو مسلمین به حساب آورد که در انجام اعمال ظاهری شرعی همچون مسلمین عمل کنند؛ اما زمانی که بخشی یا کل شریعت الله را آشکارا کنار نهاده و در قالب فرقه ای خاص در برابر مسلمین اعلام موجودیت نموده و رهبریت یکی از فرق اسلامی که خود را به آن منتسب نموده اند نیز از آنها برائت جسته و با مشرک خواندن آنها  فتوای تکفیرشان را صادر نموده باشد، در این صورت انتساب آنها به شیعه یا سنی یا هر فرقه ی اسلامی دیگر نمی تواند کار انسان آگاه و نرمالی باشد .

انتساب کفار پنهان داخلی (نمایندگان آشکار شیطان )به هر یک از فرق اسلامی  از هر دشمن خارجی  برای آن فرقه خطرناکتر است. زيرا نه تنها از درون سبب ايجاد آشفتگي و مه آلود شدن در عقايد آن فرقه شده، آن را منزوي مي کرد، بلکه آن را در نظر ديگران انسان هايی بي قيد و بند ، لاابالي، بی غیرت، فاسد، وحشی ، احمق، عقب مانده و….نشان داده و با رواج بدبینی و انزجار عمومی مقدمات برخورد فیزیکی و کشتار آنها را نیز فراهم می سازند . با وجود چنین پیامدهائی انتساب کفار پنهان داخلی (دارودسته ی منافقین) – که صف خود را آشکارا جدا کرده و گروه و جریان جداگانه ای شده اند-  به یکی از فرق اسلامی  نمی تواند کار یک دوست آگاه باشد .

---

[1] چرا اکثرا به محققین همان مذهب استناد می شود؟ چون تنها با استناد به منابع همان فرقه می توان به حقیقت دست یافت نه برداشتها و دیدگاههای مخالفین

[2] هاشمي، [بي تا]، ج 1، ص 231

[3] مدرسي، 1374، ص 23-36

کافر و منافقلر. (3)

اِیندی  شُوندَی  حالتگه  هَم  دُوچ  کِیلیشیمیز مُومکینکی، مُنافقلرنی  توُده سِیدَن  بیر قنچه  کِیشیلر اوُزلرینینگ نِفاقلرینی  آشکار قیلیشیب، مُرتد بُولیشَدی. ابن مَسعُدنی سُوزیگه  بِناأَن  بُولرنی  حُکمی سکولاریستلر یا مشرکلرنی حُکمی  بیلن  بیر هیل بُوله دی.

« أَنَّ اللَّه أَمَرَ نَبِيّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ جِهَادِ الْمُنَافِقِينَ، بِنَحْوِ الَّذِي أَمَرَهُ بِهِ مِنْ جِهَادِ الْمُشْرِكِينَ».

رسول الله صلی الله علیه وسلمنی حَیات بُولگن  پَیتلریده  مُسَیلمه یی  کذّاب و اونگه اوُحشَگنلر بار اِیدی، امّا رسول الله صلی الله علیه وسلم مَنه بُولرنی و بُولرگه  اوُحشَش یَنه  اوُنلب  دارالاسلامگه  یَقین جایده توریشگن آشکار کافِرلردَن  عِبارَت  بُولگن  مُشریک  قبیله لرنی  بارلیگیگه  قه رَمَسدَن، اُسامه ابن زیدنی باشچیلیگیده گی  قوُشِینّی اوزاقده گی  کافِرلر بیلن جَنگ گه  حاضِرلشگه  بُویرُوق  بیردیلر. یَقینده گی کافرلرگه  قرشی  اِیسه  اوُشه  قومنینگ  ثابِت قدَم  کیشیلریگه  مُوقاوَمَت  قیلیب  جِهاد  قیلیش بُویرُوغی  صادِر  قیلینه دی.

رسول الله صلی الله علیه وسلمنی  وَفات  تاپگنلریدَن  سُونگ یَنه ده  کوُپراق عَرَبلر  مُرتد  بُولیشَدی و ابو بکر صِدّیق رضی الله عنه اُسامه ابن زید رضی الله عنه نی  باشچیلیگی آستیده  اوزاقده گی  کافرلرگه قرشی  ته یّارلنگن  قوُشِینّی  تعیینلنگن   تامانگه  جُونَته دی.  یَقنده گی  کافِرلرنی بارلیگی اوزاقده گی کافرلرگه قرشی  جَنگ  قیلینیشیگه  مانِع بُوله  آلمَیدی، مَنه  شو  طرزده  اِسلامی دَولتنینگ  مُجاهدلری جهادنی  هَر اِیکّله  جَبهه سیده  اوزاق و یَقین کافِرلرگه  قرشی  جَنگ  قیلیشده  مُنَظّم حالتده  دَوام اِیتیشدی.

یَعنی ابو بکر حَلیفه  بُولگن  پَیتیده  یَهُودلر  مَدینه دَن  180 کلامیتر اوزاقلیکده گی  حَیبَرده و یَمَنده یَشه شَردی، نَصارالر  نِجرانده، مَجُوس  هَم اَحساءده  حَیاتلرینی  دَوام  اِیتّیریشگن. ابو بکر مَنه  شُو حالتده:

–  اُسامه ابن زید باشچیلیگیده گی  کتّه  قوشِینِی شَرقی  رُوم  اِمپرَتارلیگیگه  قرشی  جَنگ گه  جُونَته دی.

–  زَکاتنی  اِنکار  قیلوچیلر، مُرتدلر، زَکاتنی  مَنع  قیلوچیلرگه قرشی بُوتوُن  عَرَب  آرالی  بُوییچه 19 دَن آرتیق  قوشِینّی  ته یّارلب  کِینگ-کوُلم لی  جَنگلرنی آلیب بارَدی.

–   مُرتدلر و زَکاتنی  مَنع  قیلوچیلردَن  بُوشَگن  قوشِینّی  عِراقده گی  ساسانیلر و شَرقی رُومگه یُوبارَدی.

مَنه شُو حالتلرنی  بَرچه سیده  یَهُودی،نَصرانی، مَجُوس  کافرلری  نِهایَتده  یَقین  جایده عَرَب  آرالیده بُولیشگن، امّا  چیقه ریب  یُوباریلمَگن. اوُشه  پَیتده  رسول الله صلی الله علیه وسلمنی بُویرُوقلریگه  نِسبَتاً ابو بکردَن  کوُره  آگاهراق انسان تاپیلرمیدی؟

ابو بکرنی دَوریده  هَم حَیبَر یَهُودیلری، نِجران نَصارالری،هِجرنی مَجُوسیلری اوزلرینی ییرلریده کون کیچیریشَردی، اِسلامی  دَولتنی  قوشینی اِیسه  آسیا و اَفریکه  قِطعَه لری، هَمده  رُوم  اِمپیرَتارلیگینی بیر قِسمِیگه  قرشی جِهاد  قیلیش بیلن مَشغوُل بُولگن.

یَعنی مُسُلمانلرنی  قوشینی مِینگلب  کلامِیتر  اوزاقده گی  اِیرانّی ساسانیلر ییرلرینی، شام، مِصر و اَفریکه نی شِمالینی  فتح  قیلیش  بیلن مَشغُول بولیشَدی و یَقینده گی  کافِرلر عَرَب  آرالیده  اوُزلرینی  ییرلریده حَیاتلرینی  دَوام اِیتّیریشَدی. فقط  حَیبَرنی  یَهُودلری عَهدلرینی  بُوزیشگچ، اولرنی اِسلامی  دَولتنی پایتهتی  مَدینه دَن 400 کیلامیتر اوزاقلیکده گی  تیماء  ناملی  ییرگه جُونَتیب  یُوباریشَدی. بُو مَکان تبُوک،حَیبَر و مَدینه نی  باغلب  توُرُوچی  یُولده  وادیُ القرَی آبادیسینینگ دَره لریگه  یَقین جایده جایلشگن بُولیب، حاضِرگی  کونده هَم  عَرَبیستانّی ییرلریگه کیرَدی. نِجرانّی  نَصرانیلری هَم رسول الله صلی الله علیه وسلم بیلن رباگه آید مُعامَله لرگه  بِناأن  تُوزیشگن  صُلحنینگ شَرطینی  بُوزیشگنلیگی بائِث  یَشَیاتگن  ییرلریدَن  کوُچیریب  یُوباریلدی. لیکن  یَمَنده گی  یَهُودیلر  اوزلرینی پَیمانلریده  ثابِت بُولیب  قالیشیب، حَضیرگی  کونگه چه  یَمَنده  یَشَب  کیلیشیاپتی. اَحساءده گی  مَجُوسلر هَم  اوزلرینی حَیاتلریده  دَوام  اِیتیشَدی و بیر  قنچه  ییلّردَن  سُونگ  اَسته – سِیکین  مُسُلمان  بُولیب، مُسُلمانلرنی اِیچیگه  قوشیلیب  کیتیشَدی. مَنه  بُو حُلفایی  راشِیدینّی  شَرعِی  مَنبَعلر  حَقیده  و اولرنی ییر یُوزیده تطبیق  قیلیش حَقیده گی توشُونچه سی، فِقهی بُولگن.

اِیندی  بیزنی زَمانه میزگه  کیلیب  اِیسه مَنه  بُو  شَرعِی  قایده  اِیزیدَن  چیقیب کیتگن:

•  بُو دُنیاده اِحتیاریده  حَتّی  بیر  دانه حُوکومَتگه  هَم  اِیگه  بُولمَگن و سکولاریستلرنی حاکمِیَتی آستیده  کون  کیچیریاتگن اَهلی کِتابگه  قرشی جَنگنی مُنافقلر و باسقینچی سکولاریسلرگه قرشی جِهاد  بیلن اورنینی اَلمَشتیریلدی.
• باسقینچی، حَمله گر سکولاریستلرگه قرشی جهادگه  مَرکزلشِشنی اورنیگه اِسلامی مَذهَبلر، مُخالف فِکردَگیلرگه  قرشی جَنگلر  آلیب باریلدی.

اَلبتّه  مَنه  بُو مُصِیبَتلر  فقط  حاضِرگی  دَورگه  تیگیشلی  اِیمَس، بَلکی  بیر قنچه  عَصرلردَن  بُویان مُسُلمانلرنی  گِریفتار  قیلیب کِیلیاتگن  نَرسه  بُوله دی . یَعنی مُسُلمانلر اوزلرینینگ شُوراگه  اَساسلنگن حوکومتلرینی قوُلدَن  بای  بیریب، وَحدَتنی  شاهیگرلیک  حُوکومَتی « مُلْكًا عَاضًّا» و « مُلْكًا جَبْرِيّاً» و فرقه لنیشگه  اَلمَشتیریشگن دَن  بُویان  بُو مُصِیبَت  دَوام  اِیتیب  کِیلیاپتی. اِیندی  بیزلر نُبُوّت  اَساسیده گی اِسلامی  حُوکومَتنینگ  اوُلی اَمر شُورا سیده  قه یتمَس  اِیکنمیز، بُو  مُصِیبَت  شُو حالیده  دَوام  اِیته دی، بو ییرده  بیر گورُوه مُجرِم،  اورته گه  تفرقه  سالوچیلر  بارکی  اولرگه  مِینگلب  آیَت ،حَدِیثلر،نَصِیحَتلر کیلتیریلسه  هَم  اَهلی  قیلیب  بُولمَیدی، فقطگینه  حَربی  قدرَت  بیلن  اولرنی  باشقه ریب  اِداره  قیلینَدی.

«إنَّ اللهَ یَزَعُ بالسُّلطانِ ما لا یَزَعُ بالقرآنِ»

الله تعالی قرآن بیلن  بَجَریلیشی  مُومکین  بُولمَگن  اِیشلرنی  حُوکومَتنی  قدرتی  بیلن عَمَلگه  آشیرَدی. بیز مَنه  بُو  ییرده  مِیزانسیز، مُواظنَتی  بُوزیلگن، تحمِیناً  یَریم  دِوانه  دُوستلریمیزگه  اَیتماقچیمیزکی:” بُو اِیشلرنی  توُگه تینگلر ، کِیچه سی- یو  کوندُوزی  فقطگینه  کوپراق  تفرقه  کیلتیریب  چیقه ریش  و حُوراز  اوُریشتیریش  جَنگلریگه  اوُحشَش جَنگلرده  بَقیر- چَقیر  قیله سِیزلر”.

 «إنَّ فعلَيكم بسُنَّتي وسُنَّةِ الخُلَفاءِ المَهديِّينَ الرَّاشِدينَ”^[1].

مَنه  بُو  زَمِینه ده  هَم  رسول الله صلی الله علیه وسلمنی سُنّنلریگه  تُوغری  رَویش  بیلن  اِیرگه شِیشنی و حَلیفه لرنی رَویشلرینی  هَم اوُرگن.

---

[1] أخرجه أبو داود (4607) واللفظ له، وأحمد (17185)

Кофир ва мунофиқлар .(3)

Энди шундай холатга хам дуч келишимиз мумкинки, мунофиқларни тўдасидан бир қанча кишилар ўзларини нифоқларини ошкор қилишиб , муртад бўлишади. Ибни Масъудни сўзига биноан буларни хукми секуляристлар ё мушрикларни хукми билан бир хил бўлади.

« أَنَّ اللَّه أَمَرَ نَبِيّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ جِهَادِ الْمُنَافِقِينَ، بِنَحْوِ الَّذِي أَمَرَهُ بِهِ مِنْ جِهَادِ الْمُشْرِكِينَ».

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни хаёт бўлган пайтларида  мусайламайи каззоб ва унга ўхшаганлар бор эди, аммо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мана буларни ва буларга ўхшаш яна ўнлаб дорул исломга яқин жойда туришган ошкор кофирлардан иборат бўлган  мушрик қабилаларни борлигига қарамасдан, Усома ибни Зайдни бошчилигидаги қўшинни узоқдаги кофирлар билан жангга хозирлашга буйруқ берадилар. Яқиндаги кофирларга қарши эса ўша қавмнинг  собит қадам кишиларига муқовамат қилиб жиход қилиш буйруғи содир қилинади.

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни вафот топганларидан сўнг янада кўпроқ араблар муртад бўлишади ва Абу Бакр сиддиқ розиаллоху анху Усома ибни Зайд розиаллоху анхуни бошчилиги остида узоқдаги кофирларга қарши  тайёрланган қўшинни таъйинланган томонга жўнатади. Яқиндаги кофирларни борлиги узоқдаги кофирларга қарши жанг қилинишига монеъ бўла олмайди, мана шу тарзда исломий давлатнинг  мужохидлари  жиходни хар иккала жибхасида узоқ ва яқин кофирларга қарши жанг қилишда муназзам холатда давом этишади.  

Яъни Абу Бакрни халифа бўлган пайтида яхудлар Мадинадан 180 километр узоқликдаги хайбарда ва яманда яшашарди, насоролар нижронда , мажус хам ахсоъда хаётларини давом эттиришган. Абу Бакр мана шу холатда :

-Усома ибни Зайд бошчилигидаги катта қўшинни шарқий  рум императорлигига қарши жангга жўнатади.

-Закотни инкор қилувчилар, муртадлар, закотни манъ қилувчиларга қарши бутун араб ороли бўйича 19 дан ортиқ қўшинни тайёрлаб кенг-кўламли жангларни олиб боради.

-Муртадлар ва закотни манъ қилувчилардан бўшаган қўшинни ироқдаги сосонийлар ва шарқий румга юборади.

Мана бу холатларни барчасида яхудий, насроний, мажус кофирлар нихоятда яқин жойда араб оролида бўлишган,аммо чиқариб юборилмаган. Ўша пайтда росулуллох саллаллоху алайхи васалламни берган  буйруқларига нисбатан Абу Бакрдан кўра огохроқ инсон топилармиди?

Абу Бакрни давридан сўнг,Умар ибни Хаттоб розиаллоху анхуни халифалик даврида хам хайбар яхудийлари, нижрон насоролари, хижрни мажусийлари ўзларини ерларида кун кечиришарди, исломий давлатни қўшини эса осиё ва африка қитъалари, хамда рум императорлигини бир қисмига қарши  жиход қилиш билан машғул бўлган.

Яъни мусулмонларни қўшини минглаб километр узоқдаги эронни сосонийлар ерларини, шом,миср ва африкани шимолини фатх қилиш билан машғул бўлишади ва яқиндаги кофирлар эса  араб оролида ўзларини ерларида хаётларини давом эттиришади. Фақат хайбарни яхудлари ахдларини бузишгач, уларни исломий давлатни пойтахти мадинадан 400 километр узоқликдаги  тимоъ  номли ерга жўнатиб юборишади. Бу макон табук, хайбар ва мадинани боғлаб турувчи йўлда  водиюл қуро ободийсининнг дараларига яқин жойда жойлашган бўлиб, хозирги кунда хам арабистонни ерларига киради. Нижронни насронийлари хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам билан рибога оид муомаларга биноан  тузишган сулхни шартини бузишганлиги боис яшаётган ерларидан кўчириб юборилади. Лекин ямандаги яхудийлар ўзларини паймонларида собит бўлиб қолишиб , хозирги кунгача яманда яшаб келишяпти. Ахсоъдаги мажуслар хам ўзларини хаётларида давом этишади ва бир қанча йиллардан сўнг аста-секин мусулмон бўлиб , мусулмонларни ичига қўшилиб кетишади. Мана бу хулафойи рошидиннинг  шаръий манбаълар хақида  ва уларни ер юзида татбиқ қилиш хақидаги тушунчаси, фиқхи бўлади.

Энди бизни замонамизга келиб мана бу шаръий қоида изидан чиқиб кетган:

-Бу дунёда ихтиёрида хатто бир дона хукуматга хам эга бўлмаган ва секуляристларни хокимияти остида кун кечираётган ахли китобга қарши жангни мунофиқлар ва босқинчи секуляристларга қарши жиход билан ўрнини алмаштирилади.

  -Босқинчи, хамлагар секуляристларга қарши жиходга марказлашишни ўрнига исломий мазхаблар, мухолиф фикрдагиларга қарши жанглар олиб борилади.

Албатта мана бу мусибатлар фақат хозирги даврга тегишли эмас, балки бир қанча асрлардан буён мусулмонларни гирифтор қилиб келаётган нарса бўлади. Яъни мусулмонлар  ўзларининг  шўрога асосланган хукуматларини қўлдан бой бериб, вахдатни шохигарлик хукумати

« مُلْكًا عَاضًّا» و « مُلْكًا جَبْرِيّاً»

ва фирқаланишга алмаштиришгандан буён бу мусибат давом этиб келяпти. Энди бизлар нубувват асосидаги исломий хукуматнинг улил амр шўросига қайтмас эканмиз, бу мусибат шу холида давом этади, бу ерда бир гурух мужрим, ўртага тафрақа солувчилар борки,уларга минглаб оят , хадислар, насихатлар келтирилса хам ахлий қилиб бўлмайди, фақатгина харбий қудрат билан уларни бошқариб идора қилинади.

«إنَّ اللهَ یَزَعُ بالسُّلطانِ ما لا یَزَعُ بالقرآنِ»

Аллох таоло  қуръон билан бажарилиши мумкин бўлмаган ишларни хукуматни қудрати билан амалга оширади. Биз мана бу ерда мезонсиз,мувозанати бузилган, тахминан ярим девона дўстларимизга айтмоқчимизки: бу ишларни тугатинглар, кечаси-ю кундузи фақатгина кўпроқ тафрақа келтириб чиқариш ва хўроз уруштириш жангларига ўхшаш жангларда  бақир-чақир қиласизлар”:

 «إنَّ فعلَيكم بسُنَّتي وسُنَّةِ الخُلَفاءِ المَهديِّينَ الرَّاشِدينَ”^[1].

Мана бу заминада хам росулуллох саллаллоху алайхи васалламни суннатларига тўғри равиш билан эргашишни ва халифаларни равишларини хам ўрган.

---

[1] أخرجه أبو داود (4607) واللفظ له، وأحمد (17185)

کافر و منافق 3

حالا زمانی پیش می آید که عده ای از دارودسته ی منافقین نفاق خود را آشکار می کنند و مرتد می شوند وبه قول ابن مسعود حکم اینها می شود مثل حکم سکولاریستها یا مشرکین « أَنَّ اللَّه أَمَرَ نَبِيّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ جِهَادِ الْمُنَافِقِينَ، بِنَحْوِ الَّذِي أَمَرَهُ بِهِ مِنْ جِهَادِ الْمُشْرِكِينَ». مثل مسیلمه ی کذاب و امثالهم در زمان حیات رسول الله صلی الله علیه وسلم، اما رسول الله صلی الله علیه وسلم با وجود اینها و دهها قبیله ی مشرک دیگر که نزدیکترین کفارآشکار به دارالاسلام بودند دستور تشکیل ارتش برای جنگ با کفار دور را به فرماندهی اسامه بن زید صادر می کند و برای این کفار نزدیک تنها به ثابت قدمان همان قوم دستور مقاومت و جهاد می دهد.

به دنبال فوت رسول الله صلی الله علیه وسلم عربهای بیشتری مرتد می شوند و ابوبکر صدیق رضی الله عنه باز ارتشی که به فرماندهی اسامه بن زید رضی الله عنهما برای کفار دور تهیه شده بود را روانه می کند و وجود کفار نزدیک مانع از جنگ با کفار دور نمی شود، به همین دلیل مجاهدین دولت اسلامی را در دو جبهه ی جهاد با کفار دور و نزدیک سازماندهی می کند.

یعنی در زمان خلافت ابوبکر صدیق رضی الله عنه یهود در مسافت 180 کیلومتری مدینه در خیبر  و همچنین در یمن اقامت داشتند و نصارا نیز در نجران و مجوس هم در الأحساء به زندگی خود ادامه می دادند در حالی که ابوبکر رضی الله عنه :

• ارتشی بزرگ به فرماندهی اسامه بن زید برای جنگ با امپراطوری روم شرقی روانه می کند
• با منکرین زکات و مرتدین و مانعین زکات در سراسر جزیره العرب با فراهم کردن بیشتر از 19 ارتش جنگهای وسیع و دامنه داری را به پیش می برد.
• به دنبال فراغت از سرکوب مرتدین و مانعین زکات ارتش خود را برای کفار دوری در عراق ساسانی و روم شرقی ارسال می کند.

در تمام این حالات کفار یهودی و نصرانی و مجوس که بسیار نزدیکتر بودند و در جزیره العرب نیز حضور داشتند باز اخراج نمی شوند. مگر آگاهتر از ابوبکر به سنت و دستورات رسول الله صلی الله علیه وسلم وجود داشت؟

به دنبال ابوبکر و در زمان خلافت عمر بن خطاب رضی الله عنه باز می بینیم که یهودیان خیبر و نصارای نجران و مجوس هِجر در سرزمینهای خودشان به سر می برند و ارتش دولت اسلامی به کفار دوری در دو قاره ی آسیا و آفریقا و بخشهائی از امپراطوری روم مشغول جهاد هستند.

یعنی ارتش مسلمین هزاران کیلومتر دورتر به فتح قلمرو ساسانیان درایران زمین و فتح شام و فتح مصر وشمال آفریقا مشغول می شوند و این کفار نزدیک در سرزمینهای خود در جزیره العرب می مانند، غیر از یهود خیبر که عهد شکنی می کنند و آنها را به تَیْماء در 400 کیلومتری شهر مدینه پایتخت اسلامی می فرستد که بر سر راه ارتباطی تبوک و خیبر و مدینه و نزدیک دره ی آبادِ وادی القری قرار داشت که هم اکنون هم جزو عربستان است؛ و نصرانی های نجران هم که شرط صلح با رسول الله صلی الله علیه وسلم مبنی بر عدم معامله ی ربوی را می شکنند و به خاطر این عهد شکنی آنها را کوچ می دهد. در کنار این ما می بینیم که یهودیان یمن بر پیمان خود می مانند و تا زمان حاضر نیز در یمن زندگی می کنند و مجوس الأحساء نیز به حیات خود ادامه می دهند تا اینکه سالها بعد و به تدریج مسلمان شده و در میان مسلمین حل می شوند.  این است فقه و فهم خلفای راشدین از منابع شرعی و تطبیق آن در زمین .

زمانی که این قاعده ی شرعی در زمان ما به هم می خورد:

• جنگ بر علیه اهل کتابی که در دنیا حتی یک حکومت در اختیارش نیست و تحت حاکمیت سکولاریستها قرار گرفته اند به جای جهاد با منافقین و سکولاریستهای اشغالگر جایگزین می شود
• به جای تمرکز جهاد بر کفار سکولار مهاجم و اشغالگر، جنگ بر علیه مذاهب اسلامی و آراء مخالف شروع می شود

البته این آشفتگی تنها متعلق به الان نیست بلکه مصیبتیه که قرنهاست مسلمین را گرفتار کرده . از زمانی که مسلمین حکومت شورائی خودشان را از دست داده و وحدت را با حاکمیت شاهیگری « مُلْكًا عَاضًّا» و « مُلْكًا جَبْرِيّاً»  و تفرق جایگزین کردند این مصیبت هست و تا زمانی که به شورای اولی الامر حکومت اسلامی بر منهاج نبوت برتر برنگردیم  این مصیبت بردوام است و عده ای مجرم و تفرقه انداز هستند که هزاران آیه و حدیث و نصیحت نمیتواند آنها را اهلی کند و تنها با قدرت نظامی مدیریت و اداره می شوند. «إنَّ اللهَ یَزَعُ بالسُّلطانِ ما لا یَزَعُ بالقرآنِ» خداوند با قدرت حکومتی، کاری را به انجام می‌رساند، که با قرآن به انجام نمی‌رساند. اینجاست که باید به این دوستان نامیزان و نامتعادل و تقریباً نیمه دیوانه گفت: تمامش کنید، زمانی که شب و روز تنها جهت تولید تفرق بیشتر و خروس جنگی نعره می کشی :” فعلَيكم بسُنَّتي وسُنَّةِ الخُلَفاءِ المَهديِّينَ الرَّاشِدينَ”^[1]. در این زمینه هم روش صحیح تبعیت از سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم و روش این خلفاء را نیز یاد بگیر.

---

[1] أخرجه أبو داود (4607) واللفظ له، وأحمد (17185)

کافر و منافقلر. (2)

الله تعالی توبه  سُوره سِینی  بیر قِسمِیده  قوُییده گی  آیَتگه   «سَاعَةِ الْعُسْرَةِ»  وَ تبُوکده گی  رُوملیکلر بیلن بُولگن  غَزوَه گه  «الثَّلاَثَةِ الَّذِینَ خُلِّفُواْ»  و بُو جَنگده  قوُشِیندَن  قالیب  کیتگن  اوُچ  مُؤمِنگه  اِیشاره  قیلیب اَیته دی و قوُییده گی  چه قِیریقگه  بُویُورَدی: «وَکُونُواْ مَعَ الصَّادِقِینَ»  صادِقلر  و راستگوُیلر  بیلن  بیرگه بُولینگلر، قِیینچیلیکلر  پَیتیده  جَنگ و قورَالّی  اوُرُوشده گی  اِیشلرده  رَهبَرگه  قندَی  قیلیب اِطاعَت قیلیش  بارَسِیده  هَم  طلبلر  قوُیه دی  و اوُلرنی  ثمَرَسِینی  بَیان  قِیله دی. بُونِی  دَوامِیده  اَیته دی:

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِینَ یَلُونَکُم مِّنَ الْکُفَّارِ  اِی  مُؤمِنلر! یَقینینگیزده گی  کافِرلرگه  قرشی  جَنگ قیلینگلر وَلْیَجِدُواْ فِیکُمْ غِلْظَةً  اوُلر  سِیزلرده گی  کوُچ – قوّتنِی  کوُرسِینلر! ( یَعنی  اوُلر  سِیزلرده گی  شِدّت  و قوُپالّیکنی  کوُرسِینلر)  وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ‏(توبه/123)  بیلینگلرکی، اَلبتّه  الله  تقوادارلر بیلن بیرگه دیر.

مَنه  بُو  ییرده گی  نِهایَتده  اَجاییب  نُقته لردَن  بِیری  شُوکی، اِینگ  یَقین  کافرلرگه  قرشی جَنگ قیلیشگه بُویرُوق  بیریشنی  کِیتیدَن  «یَلُونَکُم مِّنَ الْکُفَّارِ»  اِیچکی  یَشِیرین و کافر حالّریده  اوُله دِیگن کافرلر  یاکی  مُنافقلر  حَقیده  صُحبَت  قیله دی «وَمَاتُواْ وَهُمْ کَافِرُونَ» مادامیکی  اوُلر  دارالاِسلامده  یَشَر اِیکه نلر  بیز اوُلرنی بُو دُنیاده  مُسُلمانلردَن  دِیب  حِسابلیمِیز.

آچیق و رَوشَن  کوُرگه نیمیزدِیک،  توُقّیزینچی  هِجری  ییلده  تبُوک  جَنگیده  قه تنَشمه گن  اَمّا مُسُلمانلرنی  آرَسِیده  یَشَگن  مُنافقلر  توُده سِینینگ  گورُوهلرینی، اولرنینگ  اَنیق  کافر بولگنلرینی رسول الله صلی الله علیه وسلم وَحِی  آرقه لی  ته نیر  اِیدیلر. عبدالله ابن ابی گه اوُحشَگنلرنی  اِیسه  هَمّه ته نیر  اِیدی، امّا  شُو حالتده  هَم  اوُزاقده گی  کافرلر  بیلن  جَنگ  آلیب باریلگن و یَقینده گی  کافرلر اِیسه  ته شلب  قوُییله دی.

اگر دِقّت  قیله دیگن  بُولسَک  بُو  ییرده حِطاب   «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ»

“آشکار کافرلر” مُؤمِنلرنینگ  دُشمَنلرینی  بیر  قِسمِینی  تشکیل  قیله دی، بُو  ییرده  هَم  “یقین دُشمَن” حَقیده  اِیمَس  بَلکی، “یقین کافر” حَقیده  صُحبَت  قیلینگن. “دُشمَن” سُوزی  کافِرگه  نِسبَتاً  عُمُومِیراق و کوُپراق  دایره نی  اوُز  اِیچیگه  آله دی؛ چُونکی  سِیزنی  دُشمَنلرینگیز  اوُزینگیزنی  یَقینله رینگیز، قومِینگیزنی  اِیچیده گی  مُؤمِن ،مُسُلمانلردَن  هَم  بُولیشی  مُومکین، یاکی  بُولمَسَم  اِسلامی  جَماعَت، مَذهَب، فِرقه لرگه  اِیرگه شَیاتگنلردَن و مُنافقلرنی توُده سِیدَن ، کافرلردَن  هَم  بُولیشی مُومکین؛ یَعنی سیز  بیلن  دُشمَن  بُولگن  کِیمسه  اَلبتّه  کافر بُولیشی  شَرط  اِیمَس.

« يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ» بیلن  بُولگن  جَنگلرده  و کافرلرگه نِسبَتاً  ته شقی عَلاقه لرده  هَم  بیز اوُصُول، ستراتِیگیه، اوُزیگه  خاص  ته شقی  دِپلامَتیه گه  اِیگه میز، مَنه  بُولر “اَصل  حَربی  قدرَت” اَساسِینی اَطرافیده  اَیله نیشدی. یَعنی:

1-اَصل  حَربی  قدرَتنینگ  نِظامینی  حِمایه سی  آستیده  اَوّل  دَعوَت  قیلینه دی. دَعوَتنی  حِمایه  قیله دِیگن  حَربی  قدرَت  بُولگچ، بُو دَعوَتنی  تأثیریده  شَخص  یا جَمِیعَت  مُسُلمان  بُوله دی و نَتیجه ده  بیز هَم  مَقصَدیمیزگه ییته میز.

2-اِیکّینچی  مَرحَله ده  اِیسه  اَصل  حَربی،حُوکومَت  قدرَتینی  حِمایه سی  آستیده  پَیمان  توزیله دی، بُو پَیمانده  جِزیه  آلینیشی  مُومکین  یاکی اَهلی  کِتابنی  کافرلری، شِبهی اَهلی  کِتاب  حَتّی  مُشریکلر هَم شَرایت و ضَرُوری  حُکملر، هَمده  مُسُلمانلرنینگ حُوکومَت، حَربی  قدرَتلرینی ضَعیفلیگی سَبَبلی جِزیه بیرمَی یَشه شی  بیلن  بیرگه  اوُزاق ، چیگه رَلنمَگن  مُدّتده  مُسُلمانلر بیلن عَلاقه  قیلیش حُقوقیگه  اِیگه بُولیشَدی.

3-اوچینچی مَرحَله ده  اِیسه  دَعوَت  و پَیمان  ثمَره  بیرمَگچ، مُسُلمانلرنی اَصل  حَربی  قدرَتلرینی مِعزانینی  حِمایه سی  آستیده  اوُرُوش،قوُرَالّی  جَنگ  آلیب  باریله دی.

  فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ (نساء/84)

رسول الله صلی الله علیه وسلمنینگ « لا يَجْتَمِعُ في جَزِيْرَةِ العَرَبِ دِيْنَانِ » “عَرَب  آرَالیده  اِیکّیته  دِین جَمله نمَیدی”،- دِیگن  سُوزلرینی  مَعناسی  اوُزینینگ  بَرچه  شَرایتلری  بیلن  بیرگه  یا  دِینی  اِسلام بُولیشی  کیرَک  یاکی  مُشریکلر، سکولاریستلرنی  دِینی  بُوله دی. شُو  سَبَبلی  هَم  آچیق رَوشَن  اَمر قیلیب ایته دیلرکی:

 أَخْرِجُوا الْمُشْرِكِينَ مِنْ جَزِيرَةِ الْعَرَبِ [1]

عَرَب  آرالیدَن  سِکولاریستلرنی  چیقه ریب  یُوبارینگلر.

---

[1]  رواه البخاري (3168) ومسلم (1637)

Кофир ва мунофиқлар.(2)

Аллох таоло тавба сурасини бир қисмида қуйидаги оятга

  «سَاعَةِ الْعُسْرَةِ»

ва табукдаги румликлар билан бўлган ғазавага

«الثَّلاَثَةِ الَّذِینَ خُلِّفُواْ»

ва бу жангда қўшиндан қолиб кетган уч мўъминга ишора қилиб айтади ва қуйидаги чақириқга буюради:

 «وَکُونُواْ مَعَ الصَّادِقِینَ»

содиқлар ва ростгуйлар билан бирга бўлинглар, қийинчиликлар пайтида жанг ва қуролли урушдаги ишларда рахбарга қандай қилиб итоат қилиш борасида хам талаблар қўяди ва уларни самарасини баён қилади. Буни давомида айтади:

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِینَ یَلُونَکُم مِّنَ الْکُفَّارِ

эй мўъминлар! Яқинингиздаги кофирларга қарши жанг қилинглар

وَلْیَجِدُواْ فِیکُمْ غِلْظَةً

         улар сиздардаги куч-қувватни кўрсинлар!

                  (яъни улар сизлардаги шиддат ва қўполликни кўрсинлар)

وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ‏(توبه/123)

Билингларки,албатта аллох тақводорлар билан биргадир.

Мана бу ердаги нихоятда ажойиб нуқталардан бири шуки, энг яқин кофирларга қарши жанг қилишга буйруқ беришни кетидан

«یَلُونَکُم مِّنَ الْکُفَّارِ»

ички яширин ва кофир холларида ўладиган кофирлар ёки мунофиқлар хақида сухбат қилади

 «وَمَاتُواْ وَهُمْ کَافِرُونَ»

Модомики улар дорул исломда яшар эканлар биз уларни бу дунёда мусулмонлардан деб хисоблаймиз.

Очиқ ва равшан кўрганимиздек, тўққизинчи хижрий йилда табук жангида қатнашмаган аммо мусулмонларни орасида яшаган мунофиқлар тўдасининг гурухларини,уларнинг аниқ кофир бўлганларини росулуллох саллаллоху алайхи васаллам вахий орқали танир эдилар. Абдуллох ибни Убайга ўхшаганларни эса хамма танир эди, аммо шу холатда хам узоқдаги кофирлар билан жанг олиб борилган ва яқиндаги кофирлар эса ташлаб қўйилади.

Агар диққат қиладиган бўлсак бу ерда хитоб

 «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ»

“Ошкор кофирлар” мўъминларнинг  душманларини бир қисмини ташкил қилади, бу ерда хам “яқин душман” хақида эмас балки, “яқин кофир” хақида сухбат қилинган. “Душман” сўзи кофирга нисбатан умумийроқ ва кўпроқ доирани ўз ичига олади; чунки сизни душманларингиз ўзингизни яқинларингиз, қавмингизни ичидаги мўъмин, мусулмонлардан хам бўлиши мумкин, ёки бўлмасам исломий жамоат, мазхаб, фирқаларга эргашаётганлардан ва мунофиқларни тўдасидан, кофирлардан хам бўлиши мумкин; яъни сиз билан душман бўлган кимса албатта кофир бўлиши шарт эмас.

« يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ»

билан бўлган жангларда ва кофирларга нисбатан ташқи алоқаларда хам биз усул,стротегия,ўзига хос  ташқи дипламатияга эгамиз,мана булар “асл харбий қудрат” асосини атрофида айланишади. Яъни:

1-Асл харбий қудратнинг  низомини химояси остида аввал даъват қилинади. Даъватни химоя қиладиган  харбий қудрат бўлгач, бу даъватни таъсирида шахс ё жамият мусулмон бўлади ва натижада  биз хам мақсадимизга етамиз.

2-Иккинчи мархалада эса асл харбий, хукумат қудратини химояси остида паймон тузилади, бу паймонда жизъя олиниши мумкин ёки ахли китобни кофирлари, шибха ахли китоб хатто мушриклар хам шароит ва зурурий хукмлар,хамда мусулмонларнинг хукумат, харбий қудратларини заъифлиги сабабли жизъя бермай яшаши билан бирга узоқ ,чегараланмаган муддатда мусулмонлар билан алоқа қилиш хуқуқига хам  эга бўлишади.

3-Учинчи мархалада эса даъват ва паймон самара бермагач, мусулмонларни асл харбий қудратларининг  мезонини химояси остида уруш, қуролли жанг олиб борилади.

  فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ (نساء/84)

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг

« لا يَجْتَمِعُ في جَزِيْرَةِ العَرَبِ دِيْنَانِ »

“араб оролида иккита дин жамланмайди”,-деган сўзларини маъноси ўзининг барча шариатлари билан бирга ё дини ислом бўлиши керак ёки мушриклар, секуляристларни дини бўлади. Шу сабабли хам очиқ равшан амр қилиб айтадиларки:

 أَخْرِجُوا الْمُشْرِكِينَ مِنْ جَزِيرَةِ الْعَرَبِ [1]

Араб оролидан секуляристларни чиқариб юборинглар.

---

[1]  رواه البخاري (3168) ومسلم (1637)

کافر و منافق2

الله تعالی در بخشی از سوره  ی توبه پس از اشاره به «سَاعَةِ الْعُسْرَةِ» و غزوه با رومیان در تبوک و، «الثَّلاَثَةِ الَّذِینَ خُلِّفُواْ» آن سه مومنی که در این جنگ تخلف کرده بودند و،سفارش به اینکه «وَکُونُواْ مَعَ الصَّادِقِینَ» با صادقین و راستان باشید، سفارشاتی در مورد چگونگی سمع و طاعه در سختی ها از رهبریت در امر قتال و جنگ مسلحانه و ثمرات آن را بیان می کند، و در ادامه می فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِینَ یَلُونَکُم مِّنَ الْکُفَّارِ(ای مؤمنان! با کافرانی بجنگید که به شما نزدیکترند،) وَلْیَجِدُواْ فِیکُمْ غِلْظَةً (و باید که از شما شدّت و تندی ببینند) وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ‏(توبه/123) و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است.‏

اما نکته ی جالب اینه که پشت سر این دستورِ به قتالِ با نزدیکترین کفار«یَلُونَکُم مِّنَ الْکُفَّارِ» در مورد کفار پنهان داخلی یا منافقینی صحبت می کند که با کافری هم می میرن «وَمَاتُواْ وَهُمْ کَافِرُونَ» و در دنیا ما آنها را جزو مسلمین محسوب می کنیم مادامی که در دارالاسلام به سر ببرند.

در این صورت واضح است که دهها نفر از دارودسته ی منافقین که در سال نهم هجری در جنگ تبوک شرکت نکردند و در میان مسلمین هم زندگی می کردند و کفار مشخص شده ی آنها را رسول الله صلی الله علیه وسلم از طریق وحی می شناخت و حتی کسانی چون عبدالله ابن ابی را همه می شناختند اما باز جنگ با کافر دور صورت می گیرد و نزدیکترین کافر رها می شود .

اگر دقت کنیم خطاب : «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ قَاتِلُواْ الَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ»  «کفار آشکار»ی هستند که بخشی از دشمنان مومنین  را تشکیل می دهند و در اینجا در مورد «کافر قریب» صحبت شده نه «العَدُوُّالقَریب» . «دشمن» فراگیرتر و عامتر از کافر است؛ چون ممکن است که دشمن شما یکی از اقوام و نزدیکان مومن و مسلمان خود شما باشد، یا دشمن شما یکی از پیروان فرقه و مذاهب و جماعتهای اسلامی یا یکی از دارودسته ی منافقین یا یکی از کفار باشد؛ و قرار نیست هر کسی با شما دشمن بود حتماً کافر باشد.

در قتال با « يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ» و روابط خارجی با کفار هم باز ما شاهد اصول، استراتژی و دیپلماسی خارجی خاصی هستیم  که بر محوریتِ «اصلِ قدرت نظامی» می چرخند . یعنی :

1. با پشتوانه ی قدرت نظامی اصل اول دعوت است. زمانی که قدرتی نظامی باشد که از دعوت محافظت کند و بر اثر دعوت، شخص یا جامعه ای مسلمان شد ما به هدف خود رسیده ایم.
2. در مرحله ی دوم با پشتوانه ی قدرت نظامی و حکومتی اصل بر پیمان است، که در این پیمان یا جزیه ای گرفته می شود یا کفار اهل کتاب و شبه اهل کتاب و حتی مشرک  تحت شرایطی، یا به حکم ضرورت و ضعف قدرت حکومتی و نظامی مسلمین، نه تنها جزیه نمی دهند بلکه می توانند به صورت مدت دار یا نامحدود با حاکمیت مسلمین روابطی داشته باشند .
3. در مرحله ی سوم زمانی که دعوت و پپیمان ثمره ای نداشت با پشتوانه ی میزان قدرت نظامی مسلمین اصل بر قتال و جنگ مسلحانه است. فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ (نساء/84)

زمانی که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: « لا يَجْتَمِعُ في جَزِيْرَةِ العَرَبِ دِيْنَانِ » به این معنی است که یا دین اسلام (با تمام شریعتهایش) باید وجود داشته باشد یا دین مشرکین و سکولاریستها، به همین دلیل به صراحت امر می کند: أَخْرِجُوا الْمُشْرِكِينَ مِنْ جَزِيرَةِ الْعَرَبِ [1] سکولاریستها را از جزیره العرب بیرون کنید .

---

[1]  رواه البخاري (3168) ومسلم (1637)

کافر و منافقلر. (1)

شُو سَبَبلی هَم  اِمامِی طبَرِی رحمه الله ابن عباس رَضِیَ الله عنه دَن  قوُیِیده گی  آیَتنی  تفسِیریده

  «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ …»

رِوایَت قیلیب اَیتیشیچه:  

فَأَمَرَهُ اللَّهُ بِجِهَادِ الْكُفَّارِ بِالسَّيْفِ وَالْمُنَافِقِينَ بِاللِّسَانِ، وَأَذْهَبَ الرِّفْقَ عَنْهُمْ؛

الله پَیغَمبَریگه  کافِرلرگه  قرشی  قِیلیچ  بیلن و مُنافقلرگه  قرشی  اِیسَه  تیل، بَیان  قیلیش  وَسِیطه سِیدَه جِهاد  قیلیشگه ، هَمده  اوُلرگه  نِسبَتاً  یُومشاقلیک، مِهربانلیکنی  اِیشله تمَسلیکگه  بُویرُوق  بِیردی، یاکی اَیته دیکی:

  الْكُفَّار بِالْقِتَالِ، وَالْمُنَافِقِينَ : أَنْ تَغْلُظ عَلَيْهِمْ بِالْكَلَامِ.

کافرلر بیلن اوُروُش،جَنگ  قیلینسِین و مُنافقلرگه  قوُپال، قتّیق  سُوزلر  وَاسِیطه سی  بیلن  مُعامَله قیلینیشی لازم. حسن ابن علی رضی الله عَنه دَن  رِوایَت  قیلینیشیچه:

  جَاهِدِ الْكُفَّارَ بِالسَّيْفِ، وَالْمُنَافِقِينَ بِالْحُدُودِ، أَقِمْ عَلَيْهِمْ حُدُودَ اللَّهِ.^[1]

مُنافقلرنی  گورُوه- توُدَه سیگه  قرشی  رُوحِی  جَنگلرده گی  قرآنّی  اَنه  اوُشَنچه  آیَتلریدَن  تشقه ری، رسول الله صلی الله علیه وسلمنینگ ضِرارنی  بُوزَیاتگن  پَیتلریده گی  قتّیقلیک، قطعِیَت و قوُپالّیکلرینی کوُرمَدیکمی؟ بُو ییرده  اوُرته نی  فِرقه لب  بُولیب  ته شلاوچی لر، اِسلامِی  جَمیعَتده پَرتِییه  توُزُوچیلرگه  نِسبَتاً  الله  تعالینینگ حُدُودلرینی اِجرا  قیلینگن اِیدی.

مَنه  بُولردَن  ته شقری  اِیچکی  یَشِیرین کافرلر  هَم  حُودّیینکی  اِیپَک  قوُرتیگه  اوُحشَب  اوزینی اَطرافیگه  بُولغَنگن  مُسُلمانلرنی  جُوده   کوُپینی  جَملب  آله دی و اوزلرینی  اولرنینگ  آرَسیده  یَشیریب قوُییشه دی. گویاکی  بیز اوُلرنینگ  بیر توُده گه  اَرلشگن  حالتده گی  کوُرینیشینیگینه  کوُره آله میز و اولرنی اَجرتیب  آلیشگه  قادِر  اِیمَسمِیز. اولر بُوتوُن  تاریخ  دَوامِیده  مُؤمِنلرنی  اِینگ  یَقین  دُشمَنلری فِطنه گر و ضَرَر  یتکه زوچیلر بُولیشگن ،بَلکی  مُسُلمانلر جُمله سِیدَن  دِیب حِسابله نیشَدی، اَلبتّه  بیز اولردَن اِیختِیاط   بُولیشیمیز  لازِم.

 هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (منافقون/4)

اوُلر دُشمَندیرلر. بَس، اوُلردَن  اِختِیاط  بوُلینگ! اولرنی الله  لعنَتله گی! قندَی  اَدَشماقده لر- اَ !

---

[1] الطبری، محمد بن جریر؛ جامع البیان فی تأویل آیِ القرآن، دارالمعرفة، بیروت – لبنان ج10 ص183.                    

 (1)Кофир ва мунофиқлар.

Шу сабабли хам  имоми Табарий рохимахуллох ибни Аббос розиаллоху анхудан қуйидаги оятни тафсирида

  «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ …»

ривоят қилиб айтишича:

فَأَمَرَهُ اللَّهُ بِجِهَادِ الْكُفَّارِ بِالسَّيْفِ وَالْمُنَافِقِينَ بِاللِّسَانِ، وَأَذْهَبَ الرِّفْقَ عَنْهُمْ؛

Аллох пайғамбарига кофирларга қарши қилич билан ва мунофиқларга қарши эса тил, баён қилиш воситасида жиход қилишга, хамда уларга нисбатан юмшоқлик, мехрибонликни ишлатмасликга  буйруқ берди, ёки айтдики:

  الْكُفَّار بِالْقِتَالِ، وَالْمُنَافِقِينَ : أَنْ تَغْلُظ عَلَيْهِمْ بِالْكَلَامِ.

Кофирлар билан уруш,жанг қилинсин ва мунофиқларга қўпол , қаттиқ сўзлар воситаси билан муомала қилиниши лозим. Хасан ибни Али розиаллоху анхудан ривоят қилинишича:

  جَاهِدِ الْكُفَّارَ بِالسَّيْفِ، وَالْمُنَافِقِينَ بِالْحُدُودِ، أَقِمْ عَلَيْهِمْ حُدُودَ اللَّهِ.^[1]

Мунофиқларни гурух-тўдасига қарши рухий жанглардаги қуръонни ана ўшанча оятларидан ташқари, росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг зирорни бузаётган пайтларидаги қаттиқлик, қатъият ва қўполликларини кўрмадикми? Бу ерда  ўртани фирқалаб бўлиб ташловчилар, исломий жамиятда партия тузувчиларга нисбатан аллох таолонинг  худудларини ижро қилинган эди.

Мана булардан ташқари ички яширин кофирлар хам худдиинки ипак қуртига ўхшаб ўзини атрофига булғанган мусулмонларни жуда кўпини жамлаб олади ва ўзларини уларнинг  орасида яшириб қўйишади. Гуёки биз уларнинг бир тўдага аралашган холатдаги кўринишинигина кўра оламиз ва уларни ажратиб олишга қодир эмасмиз. Улар бутун тарих давомида мўъминларни энг яқин душманлари, фитнагар ва зарар етказувчилар бўлишган,аммо шунга қарамасдан улар дунёда кофирлардан эмас, балки  мусулмонлар жумласидан деб хисобланишади,албатта биз улардан эхтиёт бўлишимиз лозим.

 هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (منافقون/4)

Улар душмандирлар. Бас,улардан эхтиёт бўлинг! Уларни аллох лаънатлагай! Қандай адашмоқдалар- а!

---

[1] الطبری، محمد بن جریر؛ جامع البیان فی تأویل آیِ القرآن، دارالمعرفة، بیروت – لبنان ج10 ص183.