Тоғутга куфр келтириб аллохга иймон келтириш ёки бўлмасам ана ўша “ла илаха иллаллох”, бутун башарият тарихи давомида ислом динининг асосий режаси ва умумий йўли бўлиб,ислом динининг мақсадини рухи ва барча пайғамбарларнинг рисолатини ташкил қилган . Хеч қайси пайғамбар бошқаси билан бирга мана бу умумий режа,йўлда ихтилофга эга бўлмаган,аммо инсонларнинг хажмига муносиб равишда ёки илохий хикмат сабабли ,ибодатга оид жузъий ишларда ва тоғутга куфр келтиргандан сўнг қилиниши лозим бўлган фаръий амалларни баъзи қисматларида фарқи бўлган холос. Яъни бир пайғамбарники бошқасиникидан фарқи бўлган, мана бу фарқни шариатлардаги ихтилофлар деб номланган. Яхуд ва насоро дейилган пайтда, мана булар исломдан бурилган, ўзгартирилган шариат бўлиб, уларни дини аслида ана ўша ислом дини бўлган эди, аммо уларни шариатлари хозирда ўзгартирилган бу ердаги манзур мана бу шудир.
Дини ислом ва тавхидни умумий қолиби ўша бўйича сақланган,собит ва ўзгармаган. Аммо уни иккинчи бўлими, яъни ибодатга оид жузъий инсонларнинг амаллари пайғамбаримиз хотам саллаллоху алайхи васалламга етиб келгунча ўзгариб кетган, энди ислом динидаги росулуллох саллаллоху алайхи васалламни замонларидан то қиёмат кунигача мана бу жузъий нарсалар собит холида сақланиб қолади.
کفر به طاغوت و ایمان به الله یا همان «لا اله الا الله» طرح و نقشه ای ثابت، اصل دین اسلام در طول تاریخ بشریت و خطوط کلی بوده که روح مطلب دین اسلام و رسالت همه ی پیامبران را تشکیل داده، و هیچ پیامبری با دیگری در این طرح کلی اختلاف نداشته است، اما متناسب با وسعتی که انسانها داشته اند یا طبق حکمتالهی، امورعبادی جزئی و فروع عملی که مردم بایستی بعد از کفر به طاغوت انجام میدادند با همدیگر در مواردی فرق داشته؛ یعنی مال پیامبری با پیامبر دیگر فرق داشته که از آن به اختلاف در شرایع یا اختلاف در شریعتها یاد شده است. وقتی می گوییم یهود و نصارا، این ها شریعت های منحرفی از اسلام هستند و دین آن ها همان دین اسلام است اما، شریعت های آنان با هم فرق دارد و الان منحرف شده اند منظور همین است.
قالب کلی دین اسلام و توحید همان است که قبلاً بوده، ثابت و بدون تغییر. اما محتوای بخش دوم آن، یعنی اعمال عبادی جزئی انسان، تا به پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم رسیده دچار تغییراتی شده است، و از زمان رسول الله صلی الله علیه و سلم تا قیامت این جزئیات هم ثابت می مانند.
علوی شیعه لرینینگ حرکتی اوموی شیعه لرینی حرکتیگه نسبتاً پرلیل رویشدگی بیر جریان بولیب، اولر اسلامی شوراگه اساسلنگن حکومتنی و اونی مؤسّسه لرینی قیتریش و سلطنتگه اساسلنگن حکومتلرگه قرشی مبارزه قیلیشردی.
بو حرکتلرنی عقیده سینی اساسی، امام علی علیه السلامگچه بولگن دورده مسلمانلرنینگ اورتسیده رواج تاپگن شریعت اوصول لریگه کوره بولگن،امام علی و اوکیشیدن کیینگی ائمّه لرنی دوریده هم عمل لرنی رویشی و یوقاریدگیلرنی سوزیگه اساسلنگن حالده دوام ایتدی.
پیغمبر و قرآنّی منهجینی ثابت قیلیشیچه، اسلامنی مستحکملش و اونی ثباتی یالغان- توقیمه لرگه،همده اونی پایدیوارینی یالغان،تعصّب،دشنام،بیهوده سوزلرگه ایحتیاجی بولگن ایمس. عموماً ایتگنده قرآن و پیغمبرنی سنّتی صحیحده شیطان و اونی یارانلریگه نسبتاً حتّی بیر یالغان و توحمت هم تاپه آلمیمیز.
Алавий шиъаларининг жараёнига нисбатан ғуллотларни нуфузи
Холид хўромий
Алавий шиъаларининг харакати умавий шиъаларини харакатига нисбатан паралел равишдаги бир жараён бўлиб, улар исломий шўрога асосланган хукуматни ва уни муассасаларини қайтариш ва салтанатли хукуматларга қарши мубораза қилишарди.
Бу харакатларни ақидасини асоси, имом Али алайхиссаломгача бўлган даврда мусулмонларнинг ўртасида ривож топган шариат усулларига кўра бўлган,имом Али ва у кишидан кейинги аиммаларни даврида хам амалларни равиши ва юқоридагиларни сўзига асосланган холда давом этди.
تشیع علوی جریانی موازی با تشیع اموی تلاشی جهت بازگرداندن حکومت شورای اسلامی و نهادهای مرتبط با آن و مبارزه با حکومتهای سلطنتی و زیر مجموعه های آن بود .
مبنای عقیدتی این جریان نیز همان اصول شریعتی بود که تا امام علی علیه السلام در میان مسلمین رواج داشته و بر مبناي روش عمل و سخنان والا و عميق امام علی و ائمه ی پس از وی ادامه داشت.
منهج پیامبر و قرآن ثابت نموده است جهت تثبيت و قوام اسلام نيازي به دروغ پردازي و بناي پايههاي آن بر دروغ و تعصب و دشنام و ناسزا نبوده است. ما درکل قرآن و سنت صحیح نبوی حتی یک دروغ و تهمت در مورد شیطان و یاران او نمی بینیم.
شیعیان علی نیز که خود را به عنوان ادامه دهنده ی این منهج می دانسته اند ضمن پایبندی به آن، سعی نموده است به عنوان مسلک مدارا و دوستي با خودي و تحمل مخالف به خود هویت مستقلی ببخشد.
با رعایت این روند شیعه ی علی در طول تاریخ نماد ومسلک ظلم ستيزي و مبارزه با باطل، مسلک پويايي و تدبرعميق علمي و معرفتي در جهان طبيعت و دنياي درون و آيات الهي، و تلاشی جهت بازگرداندن حکومت به سبک اسلامی آن بوده است.
بدون شک این روند خطر جدی برای کفارآشکار(اهل کتاب، شبهه اهل کتاب و مشرکین) و پنهان (منافقین) بوده است که به نحوی قدرت مورد دلخواه خود را از دست داده بودند .
به همین دلیل جهت ضربه زدن و ممانعت از تحقق چنین هدفی، ممانعت از دسترسی عوام به چنین اندیشه های نابی، انتقام از فاتحین سرزمینها و از بین برنده ی حاکمیتها، کفار آشکار و پنهان جریانی موازی با آن را تولید کرده اند که تاریخ به جریان غلات (کفار پنهان داخلی) مشهور شده است و منافقین پرچمدار آن بوده اند .
علاوه بر این دشمنان کافر، حکومتهای ظالم حاکم بر مسلمین نیز جهت ضربه زدن به این جریان از هر گونه جنگ روانی کوتاهی نکرده اند. اینها به خوبی درک کرده بودند که غیر ممکن است کسی علی گونه و حسین گونه اسلام را فهمیده باشد اما مرتب توسري بخورد و زير بار هر خفت و خواري برود، مگر امکان دارد بر چنين فرد آزادیخواه، عدالت طلب، جسور و گستاخي حکومت کرد؟
غلات نیز به خوبی دریافته بودند که بازگشت حکومت به سبک اسلامی آن مساویست با وحدت و قدرت یابی مجدد مسلمین و تولد کسانی چون علی بن ابی طالب و عمر فاروق و ابوبکر صدیق و این به هیچ وجه به نفع آنها نبود ، چون اینها به تجربه دریافته بودند که چنین بازگشتی می تواند چقدر برایشان محدودیت، ذلت و ضرر در بر داشته باشد .
اینها به خوبی می دانستند که الله متعال می فرماید: تِلۡكَ أُمَّةٞ قَدۡ خَلَتۡۖ لَهَا مَا كَسَبَتۡ وَلَكُم مَّا كَسَبۡتُمۡۖ وَلَا تُسَۡٔلُونَ عَمَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ (بقرة/ 141) «آن گروه پیشین، همه درگذشتند،هرچه کردند برای خود کردند و شما نیز هرچه کنید به سود خویش کنید و شما مسئول کار آنان نخواهیدبود».
و همچنین می دانستند که قرآن یکی از اهداف آمدن پیامبران را رفع اختلافات میان انسانها معرفی میکند. رسول الله صلی الله علیه وسلم نیز توانست تفرقه ملت عرب و حتی سایر ملل را به وحدت تبدیل کند و کسانی چون امام علی رضی الله عنه با آنکه خود را بهترین گزینه برای جانشینی رسول الله صلی الله علیه وسلم میدانست و بارها اعلام کرد که شایستهترین فرد برای خلافت است اما هرگز حاضر نشد به خاطر مصلحت شخصی وحدت جامعه را به خطر اندازد و حتی بارها به خلفا در حفظ وحدت و اقتدار جامعهی اسلامی مشورت و یاری داد و همه تلاش خود را برای تحقق وحدت به کار بست . پس سیره ی سیاسی و عملی علی بن ابی طالب رضی الله عنه یعنی آموزش چگونگی حفظ وحدت و صرف نظر کردن از مصالح شخصی به خاطر حفظ وحدت و درک این مهم که وحدت بهترین و مطمئن ترین راه اقتدار مسلمین است.
درک این واقعیت عملی از علی بن ابی طالب توسط مسلمین یعنی سم کشنده برای نابودی غلات . به همین دلیل غلات با زنده کردن اختلافاتی چون اختلاف جزئی امام علی با بعضی از اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم بر سر خلافتی که هزاروچهارصد سال پیش پایان یافت و… مسلمین را به جان هم انداخته اند .
پس اینها (که هم اکنون تحت عنوان شیعیان انگلیسی شناخته شده اند) جهت ممانعت از وحدت میان مسلمین و قدرت گیری مجدد آنها و تشکیل مجدد حکومت به سبک شورائی و اسلامی آن از هر دسیسه و دروغی به خدا و رسولش نیز ابائی ندارند چه رسد به سایر مخلوقات . به همین دلیل به سادگی همین دروغهای خود را بر قرآن تحمیل می کنند تا بتوانند وحدت مسلمانان را از بین ببرندو مانعی اساسی در بازگشت مجد و عزت مسلمین در تشکیل حکومت یکپارچه ی اسلامی گردند .
در این صورت هرگز نباید این تفرقه اندازان را انسانهائی احمق و ناآگاه فرض کرد، بلکه بیماری مهلکی هستند که از درون جسم مسلمین را ضعیف نموده اند و حتی عده ای از مسلمین جاهل را نیز ناخواسته در مسیر اهداف خود قرار داده اند .
1-Ла илаха- тоғутга куфр келтириш, яъни аллохни шариатидаги қонунларга қарши бўлган барча программаларни, қонунларни, йўлларни рад қилиш, оёқ ости қилиш дегани бўлади.
2-Иллаллох- аллохга иймон келтириш, яъни биз намозларимизда доимий қиладиган ахд бўлади:[1]
« إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ»
“сенгагина ибодат қиламиз ва сендангина ёрдам сўраймиз” бўлиб, бизлар мана шу ахдга биноан ўзимизни барча ибодий ишларимизни, хаётимизни,кундалик ишларимизни, оиламизни, хокимиятни,қонунни,таълим ва маориф сохасини хаммасида ўзимизни аллохга топширамиз.
Бутун тарих давомида мана бу икки асосга ана ўша асрдаги пайғамбарни канали орқали бўйсинган хар қандай шахс ислом доирасига кирибди, яна бир марта қайтариб айтаман,бошқача қилиб айтганда мана бу икки асос, илдизга бўйсиниш охирги пайғамбарни канали орқали бўлиши лозим.
Бу дунёда бу шахсни исломи қабул қилинади, энди бу шахсни қалбида нима борлигини ё нималар кечаётгани ё рост ва ёлғон экани бу аллохга , қиёмат кунига топширилади. У бу дунёда ислом доирасига кирган ва биз уни қалбидаги нарсадан хабаримиз йўқ.
Мана энди росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бир неча дақиқани ичида қаршисидаги кишиларга етказиб бера оладиган содда,тушунарли, равшан ислом қайси эканини тушуниб олгандирсизлар? Мукаллаф бўлган хар қандай ёшдаги инсон ўзи эга бўлган саводидан қатъий назар ё уни қабул қилади ё рад қилади.
[1]که در جلسه ی قبل به صورت موردی به چند مورد اساسی آن ها اشاره کردیم.
لا اله= کفر به طاغوت، یعنی رد کردن و زیر پا گذاشتن تمام برنامه ها، قوانین و راههائی که بر خلاف قانون شریعت الله باشند.[1]
الا الله = ایمان به الله، یعنی همان تعهدی که ما در نماز میدهیم: « إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» که بر اساس این تعهد، تمام امورعبادی خود را، همچون کار، زندگی، خانواده، حکومت، قانون، آموزش و پرورشو همه چیز خود را به الله می سپاری.
در طول تاریخ، هر کسی که تسلیم این دو اصل (لا اله= کفر به طاغوتو الا الله = ایمان به الله)، از کانال پیامبر آن عصر شده، دوباره باید تأکید شود، تسلیم شدن به این دو اصل باید از کانال پیامبر آن عصر یا به تعبیر دیگر آخرین پیامبر باشد؛ در این صورت،چنین شخصی وارد دایره ی دین اسلام شده و در دنیا اسلام او پذیرفته می شود، و اینکه در قلباین شخص چه میگذرد، راست و دروغ قلبش به خدا و روزقیامت برمی گردد و در دنیا در دایره ی دین اسلام قرار گرفته است و ما چیزی از قلبش نمی دانیم.
الان باید متوجه شده باشید که، آن اسلام ساده، روشن و قابل فهم کدام است که رسول الله صلی الله علیه وسلم در عرض کمتر از چند دقیقه به شخص می رساند؟ و شخص مکلفی با هر میزان از سواد یا درهررده ی سنی که قرار داشت یا آن را قبول یا ردش می کرد.
[1]که در جلسه ی قبل به صورت موردی به چند مورد اساسی آن ها اشاره کردیم.
Барча пайғамбарлар одамларни вохид динга даъват қилишда эргашадиган собит ва муштарак усул, бу икки содда аммо мухим илдиздан иборат эди,ўша даврдаги пайғамбарни канали орқали мана бу икки асосга таслим бўлган хар бир киши ислом доирасига кирарди. Аллох таоло мана бу икки муштарак асос,илдиз хақида мархамат қилади:
Аниқки, биз хар бир умматга:”аллохга ибодат қилинглар ва тоғутдан (шайтон, бутлар, золимлар) йироқ бўлинглар”, (деган вахий билан) бир пайғамбар юборганмиз.
Биз сиздан илгари юборган хар бир пайғамбарга хам:”хеч қандай илох йўқ, магар менгина бордирман, бас менгагина ибодат қилинглар,” деб вахий юборгандирмиз.
Шу сабабли аллох таоло мана бу мазмунни тасдиқлаб мархамат қиладики:
